장음표시 사용
21쪽
suerent, et suae quisque gentis indole quantum fieri potuit, exuta illorum vestigia Sequerentur atquo ita non parum ad depravandum integrum Atheniensium ingenium conferrent. s. Cicero Brut. 74 de inquinata so- Ium oratione haec monens. Quae quidem res haud scio an in nemine facilius atque magis animadverti possit, quam indone nostro, qui, cum eadem illa Atheniensium potentia ultra genti Sua Iimites abreptus, quaecunque id astatis Athenis colebantur poesis genera AggreSSUS sit, tam in universa vitae institution quam in libris
suis adeo tamen innatam ionicam naturam prae se fert, ut etiam ea, quae aliena expertus est, quasi colore ionico perfusa esse videantur.
Haec de universa ionica gente, praemittenda videbantur, quo facilius poeta noster qualis fuerit intolligeretur. Cujus ad depingendos mores ingeniumque ipsius utar Verbis, quibus brevissimis naturam suam mirifice videtur expressisse precans a Baccho:
χωρε, δίδου δ' αἰωνα καλων ἐπιήρανε ργων πίνειν καὶ παίγιν καὶ τὰ δtacti φρονεῖν.
Haec duo τὸ πίνειν καὶ ὁ παίζει, omnia carminantque adeo scripta ejus resonant, hisque rebus animum ejus suisse occupatum, inde vel nullis scriptorum testimoniis potuit intelligi. Neque vero testimonia desunt:
Athen lib. X, 436 f. ατων δ' ὁ Σινωπευς ἐν τοῖς
πεοὶ Ιωνος του πονητου φιλοπότην φησὶ γενεσθαι καὶἐoωτικωτατον τὸν Ιωνα καὶ αυτὰς δ ἐν τοῖς λεγείοις
ἐραν μὲν ὁμολογει ρυσίλλης της Κορινθίας, Πλεο δε
θυγατDὀς. - Aelian uar hist. II, 41. Καὶ Ιωνα δε τὸν λιον τὸν ποιητὴν καὶ αυτόν φασι πεοὶ τὸν οἰνον κρα- τως χειν. Hanc igitur insignem hilaritatem omnia ejus
22쪽
carmina, elegiaca erte spirass lxploratum habetur, sicut ipse vino et amori ultra quam equum erat, deditus hilarem vereque ionicam vitam degebat. equo argumentum eorum fuisse aliud verisimile nisi celebra-liones conviviorum morumque, ita ut duo potissimum Elegiorum fuerint genera, ulterum matorium, alterum carminum convivalium, quorum altero ex genere convi-nalium duo ab Athenaeo SerVata eam quam proposui sententiam egregie On11rmant Amatoria ero quamquam nullum exStat fragmentum, dubitari non potest, quin eadem indole fuerint scripta, non tristia, neque gravia vel querula, sed hilaritatis plena, liberiora sortasse ac lasciva. In elegiis igitur Ionis virtutem non fuisse exiguam, cum ex eo possit conjici, quod hoc quasi proprium ionicae genti genus poesis habetur,
tum e carminibus SuperStitibus evincitur.
Sod in hac simplici postsi ionica non acquievit Ostor, ad altiorem etiam aspiravit poesi Iyricam, tum doricam quam vocant, tum atticam sive dithyrambum recentiorem, quod quidem genus poesis tunc temporis
inprimis colebatur. Atque hujus dithyrambicae poesis illi ipsi gentium colluvioni, qua integram Atheniensium indolem depravatam esse modo dixi, originem deberi putaverim. Ita enim demum intelligitur, quemadmodum Attici, qui in reliquis mediam inter Dorienses etciones
indolem eamque persectissimam obtinuerunt, in uno hoc genero quasi fines pulcri excesserint Iegesque migrarint. Atqui accuratius si velimus attendere, re Vera eorum qui dithyrambi veteris corruptores seruntur, plurimos
peregrinos Athenis egisse inveniemus; velut Philoxenus Cythereus, Cleomenes Rhegiensis, Timotheus Milesius, Telestes Selinuutinus: AEL Schol. ad Aristoph.
23쪽
Nubes v. 332. Suida v. κυκλιων χορων quibus addi potest Licymnius Chius, Lothen lib. ΙΙΙ, 564 603. aliique multi. Quid mirum, quod novatores isto peregrinos Athenienses antiqui velut Aristophanes omnibus ingonii telis impugnabant et a bonis artibus deterrero studebant Itaquo dithyrambica poesis illa recentior
non vero attica sive ex integro Atheniensium ingonio Prosecta est putanda, sed quas inclinantibus jam litoris artibusquo Athenis ex illa morum depravatione natu sit ibiquo solum in urbe principo nasci potuerit. Dilhyrambicorum igitur in scribendo pravi mores vel virtutes si quae fuerunt, eum ex comicorum Iectione satis Sint noti, operae pretium non est, de charactere Ionis, qui scilicet et ab Aristophane ejusque Scholiasta et a Suida in illorum numero habetur, ut sigillatim disputemus. Non enim est quod dubitemus, quin eadem quae in reliquis vituperantur vitia in Ione quoque fuerint: sicut illi igitur tumoris plenus et obscurus insolentissima quaeque Sectabatur, et sublimis, ut dicit comicus es. Pax 24 V., per aera semper vagabatur indequenero nubibusquo composita nebulosa carminum exordia
sibi quaerebat. In Avibus sabula apud Aristophanem v 138 Ci-nesias poetarum illorum celeberrimus hunc in modum facetissimo ridetur Simulque eorum ars perstringitur:
Κινησίας . π σου πτερωθεὶς βουλορια μεταρσιος ἀναπτόμενος ἐκ των νεφελων καινα λαβειν
ἀεροδοκητας καὶ νιφοβοτας ἀναβολάς. Πεισθετ. ἐκ των νεφελων γαρ αν τις ἀναβολα λαβοι;
Κινησ. κρεμαται μεν υν ἐντευθεν ημων τ τεχνη 'των διηυραμβων γα τὰ λαμπρα γίνεται ἀερια καὶ σκότιά γε καὶ αυαναυγεα καὶ πτεροδόνητα. συ δὲ κλυων εισε τάχα.
24쪽
non minus facetus est ocus, ni egitur in sabula Paeov. 25, ubi Trygaeus animae dithyrambicorum in aero quas se dicit vidisse quid agerent interrogatus respondet:
Quibuscum conserri possunt, quae Suidas V. διθυραμ &δ. et v. Ιων habet et quae scholiastes notavit ad Aristophanis ube v. 595. His disputatis ad tragicam ejus indolem Sive Virtutem venimus describendam, quam quidem haud exiguam Spernendamque fuisse, vel inde constat, quod extunia ootarum tragicorum multitudine, qui reciperetur in canonem, dignus est habitus. s. hoti chrestomathia. - Montlauco . bibl. coist. p. 597 age igne pro- Iegg. ad Schol in Lycophr. p. 256. d. Mulier. - De virtute ejus in scribendis tragoediis praeclarum non poenitet apponere judicium Longini,' praesertim cum inde appareat, id quod supra monui, ionicam rius naturam in omnibus libris posse deprehendi. Is igitur in libro περι ψους sect 33. haec scripsit: τί δε ἐν μελεσι
μαλλον ἀν εἶναι Βακχυλίδης ελοι ri Πίνδαρος; καὶ ἐντραγωδία tio ὁ ῖος et νὴ χία Σοφοκλῆς, ἐπειθὴ οἱ Γεν
νο rara Πίνδαρος καὶ ὁ Σοφοκλῆς τε μὲν Io παντα
ἐπιφλεγουσι τῆ φορα, σβεννυνται ὁ αλογίος πολλακι καὶ πιπτουσι, ατυχεύτατα. Ex his longini, verbis patet, utriusque et Bacchylidis et donis virtutem Inaxime positam duisses in gratia quadam atque nitido elegantique in sermone, qui noribus quidem abundaret, quo tamen abesset sanctitas illa et divinum ingenium Pindari et Sophoclis; non enim tam alte illi escende-
25쪽
hant, ut cadero possent, sed duleitate quadoni o polita perspicuitate animos delectabant. Odem pertinet, quod
minus videtur aptus suisse ad severa Rrgumenta trR-ctanda et ad graves excitandos affectus, quam ad Riγ-xica dramata eum hilaris festivaque natura sua deduxit; in quibus quidem componendis majorem fuisse ejus irtutem cum fragmenta plurima a quidem e sabulis sa- Syricis reliqua, tum verba videntur significare Iutarchi in vita Periclis cap. 5. Is enim αώ Ιωνα ιῖν, inquit, σπερ τραγικχὶ διδασκαλίαν αξιουντα τὴν αρετὴν ἔχειν τι παντως σατυρικὸν μερος ωμεν uuanquam ne in hoc quidem genere dramatica poesis primum locum obtinuit, non enim solum Assehylo sed etiam Achaeo inferior fuit, a quo eum ingenua et nativa sestivitae et facetiarum copia Iongo victum ess vel fragmenta utriusque inter se comparata docent es Diog. Laert. II, 133, quo loco a Menedomo primas in satγricis Aeschylo S- Signantur, Achaeo secundae. Ceterum neque in dialecto observanda nequo in condendis vorsibus satis seVerus videtur suisse non nim solum usus os in dramatis larmis picis quod habet xcusationem, sed quod nescio R apud neminem alium reperiatur, scionismis quidem Plane abstinuit. equo tamen severissimus idemque erissimus tragicorum judox Aristophanes in fabulis Peccantem eum tam saepe notat quam in lyricis, nisi quod tumorem ridet loci o Phoenice fragm. 6. et nimis urgutam et rhetoricam orationem Ioci o Phruris fragm. 2. - s. Berni, ardy Wiss Syntax p. 14. Quae Ion scripsit sermon pedestri, aut histori- ea sunt aut philosophica in utroquo generis ionicam Suam naturam mirifico exprossit. Ab Ionibus enirn ut omnium sero literarum primordia, mi conscri-
26쪽
honda quoque historias inventa est ars, quae tamen apud eos propter animi leviorem instabilemque naturam non potuit ad eam pervenire virtutem, quam in Thucydido admiramur sed intra Iogographia quam vocant sinos constitit. Licet Herodotus, qui Ionis sui aequa- Iis, primus in ea altiorem piso dicam scilicet viam sit ingressus, noSter tamen d antiquam rationem vidotur revertisse Iogographorum enim more urbium primordia κτίσεις , memorabilia υπομνημονευματα aliosquo ejusmodi libros conscripsit, eosque non arte critica absoluinios, sed mythicis ineptiis refertos. Sed ut Ionicas Ioiavitatis erat in conscribendis rebus gestis non tantopero quid verum salsumve sit quaerere, sed quibus artibus homines audiendi cupidissimos delectar possis, spectaro, ita Ionis quoque libri historici dialecto ionica
scripti estivitate non minus quam simplicate et nativa gratia abundant. Quare cavs ex eo quod Phrynichur
Lob. p. 412 idem Pausanias VII, 8 πων συγγραpέα
τινι laudant, colligas, Ionem Scriptorem historiae quam vocant criticae fuisse, quam quidem significationem vox
συγγοαφευς fere habet sed iis, quos laudavi Ioeis nihil
aliud nisi rerum memorabilium conscriptorem donotat. Philosophica Ionis doctrina etsi non prorsus erat ignota, minus tamen quam debebat, observabatur. Vari
rum Eam non pernendam atque de proprio ac singu-
Iari, quod dicunt, systemato compositam fuisso testes gravissimi vincunt Ut vero in reliquis ita in philosophia quoque ionica sua natura ductus in physicis maxime videtur esse versatus, ita quidem, ut pythagorica quoque disciplina, quae tum temporis per Graeciam divulgabatur, ad constituendam philosophicam ejus doctrinam aliquantum contulerit, totumque ejus systema, id
27쪽
quod in posta calidioris Vena necesso erat, nausticum quendam traxerit colorem. Mirum sano sebo vidori, quod Ion in reliquis genti Suae praesentissimum ungi Oxoniplar in philosophia prorsus contrarium, doricam Pythagorae doctrinam amplexus est; qua gentium d- versarum consuSio cognoscer qualem tulerit fructum, non inutilo nequo injuncundum foret studium, modo nofragmenta tantum non omnia uetas nobis invidisset.
Ceterum s Pythagorico sonto nostrum libassct et mystica doctrina fuisse deditum, cum fragmenta reliqua ostendant, tum epigramma in herecydem Pythagoras qui fertur fuisse praeceptor, conscriptum, in quo Pythagora sapientia magno studio celsebratur. Ita modo de luna materia eum disputare, modo numeri ternarii vim ac praestantiam praedicare et quas orphicam insaniam promere videmus. Ceterum mirum quantum convenit hoc philosophiae studium cum consuetudino illa, quam cum Aeschylo habuit, quom et ipsum Pythagorica doctrinae operam dedisse tradunt. Sed no quis puto hos de philosophia Iibros scriptos suisso dialecto dorica, quia philosophiam maxime doricam sequebatur Ion non adeo naturam indoIemquo suam dissimularo atque deponere potuit usus est dialecto, quod quidem intelligi possit, communi vel attica, passim insertis io
Haec habui, quas do ingoni o moribus Ionis disputarem, ex quibus hoc certa manifestum ess debet, hominem eum fuisse ingeniosissimum atquo adeo in literis graecis prorsus singularem. Ita jam veteres de eo judicasse, praeter reliqua quae jam laudata sunt volinis laudabuntur testimonia, argumento sunt multi non
ignobiles viri, qui aut Iogendo hoc scriptore mirisice
28쪽
osso delectati aut in eum commentarios scripsisse traduntur. Sic enim do Arcesilao scribit Diog. Lapit. IV, 31, et quae indo hausit Eudocia illois p. 70:ηπτετ δε ὁ Ἀρκεσίλαος καὶ ποιητικῆς καὶ πεδεχετο
πάντων μαλλον Θηρον, ου καὶ εἰς πνον ἰων πάντως τι ἀνεγίνωσκεν ' ἀλλα καὶ ρθρου , εγων tir τὸν ἐρωμ ον απιεναι, ποτ ῶν βουλοιτο ἀναγνωναι τον δε Πίνδαρον εφασκε δεινον εἶναι φωνῆς εμπλῆσαι, καὶ ὀνομάτων καὶ ρηιιάτων ευπορίαν παρασχεῖν. Ιωνα δε καὶ χαρακτυ- ριζε νεος ων Ad quem locum Aldobrandini haec est nota: Ionem descripsit, Platonis dialogum, in quo multus de Homero sermo. Sed poetam nostrum, non librum aliquem ess intelligendum nexus sententiarum satis evincit enumerat enim, quos praeterea audierit
vel quorum amiliaritate usas sit Arcesilaus, et post Hippocratem demum geometram, latonem philosophum ita laudat scriptor εωκει δὴ θαυμάζειν καὶ ὀ λάτωνα καὶ τὰ βιβλία κεκτητο αυτου . . L Dramata Ionis interpretati sunt grammatici tres ce- Ioberrimi, Aristarchus es Athen. XIV, 634, c., Didymus cs Athen. I. I. o XI, 68 d. Et pigenes cs. Athen XI, 68, α, cujus nomen in libris mssc 'Eπιμενn legitur hic quidem alioquin parum notus, nisi sorte idem est, quem pigenem Rhodium Varro do rorust. I, 1, 8 et Columolla I, 1 9 laudant inter philosophos de re rustica scriptores Philosophicos Ionis libros τριαγμοὶ qui inscribuntur, commentati videntur esse ημητριος ὁ Σκλὶψιος et 'Aπολλωνίδης ὁ Νικαευς. es. Harpocrat. V. ' Ιων. De vita et moribus Ionis, doscriptis enim dubito, librum scripsit Bato Sinopensis, laudatur enim ἐν τοῖς πεο Ἱωνος ab Athen. X, 437 s. quem inter Strabonem et Aratum vixisSa
29쪽
constat, Loongius de Scriptoribus histor philos. II, 13, 4, et quos laudat, Strabo lib. XII, Iutarch. vita Arati.
Quam qiuam in canonem tragicum receptus copia tamen ramatum ab eo compositorum cum principibus illis tragoedia graecae comparari non potest; nec mirum, qui tam varia tractaverit, Singulorum librorum numero superari. Sed ne de ipso quidem numero ra-Iuatum, quae scrip Sit, Sati ConStat, Secundum scholiasti
Aristoph. Pax v. 835. Suidam V. 'Iων, udociam p. 248 alii duodecim tantum, alii triginta Vel quadraginta itribuerunt, ex quibus undecim tituli adhuc exstant. Qua dissorontia sicut in multis alii tragicis indo osso nata videtur, quod alii nonniSi tragoedia enumerarent, alii satyrica quoque dramata adderent; quare non absurdum fuerit statuere, duodecim Ionem Scripsisse satyrica dramata, duodeviginti vero Vel duodetriginta tragoedias. equo utrum Singulas tantum edidori fabulas an to tralogias sive trilogia composuerit, diserte memoriae proditum est, sed vix dubitari potest, quin hae in re recentiores, Sophoclem dico, uripidem ullos quo Sequi maluerit, quam imitari grandem illam Aoschyli
compositionem, moribus Suis Rrum Con Uenientem.
Aeque incertum, quot in certaminibus musicis victorias
30쪽
reportaverit, nisi quod Schol. Aristoph. I. l. Athon. I, 3. Eustath. 454, 24 et Suidas V. Ἀθηναῖος eum scribuint Athonis simul dithyrambo et tragoedia certantem vicisse, et quod ab Euripide, cum Hippolytum oderet et Iophonte, Sophoclis filio victum et τα τουταῖα tantum nactum Sse Scimus ex argumento Hippolyti Euripideae. Ι Ἀγαμεuνων. Argumentum hujus tragoedia versatur in redituac caede Agamemnonis atque ita sero dispositum aposta videtur fuisse: In prima sabulae parto oculis
spectatorum proponitur Aegisthus cum uxor adultera superbo atque animo impotenti Argis imperans. Postquam vero de capta rria allatus est nuntius, ne redeat poenasque SeVeras Sumat Agamemnon, metuens Clytemnestra mittit ad litus maris, qui de adventu Agamemnonis quam primum certiorem se faciat. Reliqua ex AeschJIO nota sunt.
Verba videntur esse Clytemnestrae, cui scilicet Castoris illud ἔκπωμα heredi cesserat, ad nuntium illum, uiAgamemnonis adventum exploraro jubetur. οἴσει Secundam esse personam monet Oupius opusc. II, p. 86 contra Casaubonum et Dale campium. - Rariorem sormam dotaurist tuetur obeckius ad Phryn. P. 48. Sequentis versiculi, quem solum ustathius