De Ionis Chii vita moribus et studiis doctrinae scripsit, fragmentaque collegit

31쪽

ρωτον l. . 267, 270, 885, quorum alterum απυρον vas significat quod aut igni admoveri non solet ut igne laesum non est alterum, quod nullo ignis usu fabricatum est, Sive ψυχρὶ λατον. f. Athen XI, 501 b. Quaro aptius est hoc Ioco intelligere εκπωμα πυριο- τον. - Πελίου με' αθλον quod scilicet olim certaminibus 4n honorom Peliae institutis Castor cursus rap-mium reportaverat. f. Athen XI, 468 d. - εργον ποδων cf. Hom. Odyss. X, 98 εργα βοων Sive Virgilianum , ho-umque laboros. poculum dicit pedum Iaborem, quippo quod pedum labore sive virtute assecutus esset Castor.

2.κ ων ἀπίστω θάνατος ως δη κακά.

Eleganter haec expressit rotius:

sit malis mors ut sua adspiciat mala.

His verbis imprecari idolii aliquis Aegistho vel

Clytemnestrae, o morte immatura vitae aerumnas BD fugiat. - Ceterum inter poetas, Ex quibus Joannes Stobaeus excerpserit fragmonia Ionsim recenset holius bibl. c. 6 p. 373. Sod hoc unum tantum ex libris Ionis fragmentum servavit Stobaeus. 2.

32쪽

τας γαρ των lassis στέγας πτερα καὶ ἀετους καλουσιν, ὼς φησιν Ιων ἐν Ἀγαμεμνονι Schol. Aristoph. Ban. 1110. havor. V. πτερα ei. Suidas V. ἀεταγματα et Harpocr. V. ἀετος. II. υλκμηνη. Alcmona sabula in vulgus nota est. s. Apollodor. Alcmenam praeter nostrum scripsit Euripides. s. Val- clienar diatrib. De Oeconomia qua vocatur ex DR-gmontis paucissimis nihil divinari potest; ceterum tragoediam fuisse verisimilo est.

33쪽

ρασκευνὴ θυλακισκος ωνομασται Pollux X, 23 ubi Iogitur ὁ εἰς την τλῆς D. παDασκευγὴν ὴν θυλακίσκηωνυμ correxit e cod. Benti. p. q. ΙΙΙ 'Aoγειοι. ' ργείων sabulam praeter Ionem apud Graecos scripsit Aeschγlus, cujus tamen pauca tantum exstant fragmenta, ita ut de argumento dubitetur Boeckhius enim in libro, quem inscripsit Graecae tragoediae principes c. 3 et 10. sententiam propoSuit hanc, argumentum των 'Aογείων Aeschγli non diversum esse ab eo, quod Sophocles tractaverit in fabula 'Aχαίων συλλόγω, tu tramque fabulam suisse Satyricam. Contra hanc sententiam disputavit elelioriis in libro Aeschylisclio ri- Iogio p. 372 et 377, Aeschyli hanc fabulam trilogias

των 'Eπιγονίον fuisse contendens. Quodcunque Aeschylen fabulae argumentum fuit fragmentum hum, quodo Ionis fabula Iaudatur, non possum, quin ex rnmate satyrico potius quam e tragoedia Sumptum S Se putem; quamquam de hac re Iubricum est judicare ex uno tantum fragmento eoque corrupto.

34쪽

cs Eurip. Medea 48: παλαιον οἴκων κτῆμα De Vο- tis σαρος usu antiquiore L Lobeck ad Phryn. p. 83; grammatici ea uti vetant f. Phavor. 1091 28. 1636, 58. IV. Eυρυτιδαι. Eurytus Oechalias rex cortamino institui, filiam JOIam ei, qui, vel filios suos vicisset pollicitus, cumdatam fidem solvero recusaret Herculi victori, ipse cum

filiis ab eo occiditur, Iola vi abducitur Recte ex hoc Rrgumento tragoediam fuisses fabulam conjeceris. Sed

Eurytidarum fabula variae narratur a Scriptoribus. FL

3 et 35; schol ad Iliad. . 392. Momerus urJtum domi suas obiisso scribit Odyss. 3, 32, ibique Schol. Item do filiis non convenit inter scriptores cs Schol ud Sophoclis Trach. v. 269 llorumquo duo tantum filii laudantur Clytius et Iphitus cs Hygin I. I. Vel Solus Iphitus, s schol. Iliad. I. I. Mosiodus apud schol ad Sophocl. Trach. 1. I. quattuor adeo nominat, Clytium, Deionem, Toxaeum, o Iphitum loco Deionis alii ο- Iionem habent. cf. Mormann ax Trach. I. I.; alii etiam ares duisso voluerunt Euryti illos cf. Schol. Trach. I. I. Morum igitur ur1tidarum caedes fuisse

gumentum tragoediae videtur.

Haec o choro sumpta esse quisque Videt; prior est Versus Iogaoedicus, cui apposita est in sine dipodia trochaica alter dactylicus est tetrameter catal.

35쪽

Praetore duo videntur esse monenda, primum quod epico sive Homerico verbo usus est ξλαρυζειν deinde quod ea, quam Supra describere conatus sum, Ionis in dolos vel ex hisce duobus, a choro qui pronuntiantur, versibus quodammodo apparet, in nullo enim nequBAeschyli neque Sophoclis, neque otiam Euripidis choroiulem Iocum deprehendi censeo.

Hesych. V. ἀθίκτορας, ἀνεπάτους παρθενους ἀνάνδρους, οἱον υρυτιδες quem Iocum Benti. p. 60. ita correxit ἀθίκτους κορας, ἀνεπάφους παρθενους Πων Eυρυτίδαις. adem misso Scriptoris nomine leguntur apud tymol M. et haVOrin. V. θ&κπος.

Hesych. V. κυδρος, ανδοξος καὶ τὰ ομοια, σαυ- ριων πεποιθων ... υρυτιδες. Benti. p. 94 corrigit: πεποιθως. Loo Mρυτίδαις. V. αερτης. De argumento hujus fabula nescio quid statuam, nisi sorto in ea descripta fuit postrema inertis metas, quam Secundum Homerum moerens in agro degit. For-

y κελαρυ in Aristoph. Ran. 91 praebdi codex Ravennas item Borg. Pro vulgato κελαδει, adversatur Ver D etro.

36쪽

Sitan satyricum drama fuerit, praesertim cum Ulyssis in personam multum Iusserint poetae comici Laertem enim fabulam non memini, num quisquam Scrip Serit. Quodsi cui haec sententia prae placpat, Laerti nuptias et Anticleae a Sisypho gravida fuisse argumentum Statuendum erit, qua do re Lageiges ad Lycophr. 344.

Athen. VI, 267 d. Versus hic o duobus lyconeis constat, adjuncti duobus reticis estque ad exprimendum inimi commoti Bllectum aptissimus; quo magis mirandum, quod verbis ita transpositis

Hoc μέγα δραμα quaI fuerit, non assequor. Inscriptio insolemnis atque adeo est singularis, etiamsi de tetralogia cogitaveris. quidem, ut dicam quod Sensio, lyricum potius sit se dithJrambicum carmen, quam justum drama fuisse puta,erim potest etiam ex utroque genere mixtum suisse carmen, qualem imothei Cyclopem fuisse scimus, qualemque Chaeremonis Centaurum quoque fuisse Suspicatur Hermannus ad Aristot. Poet. I, 12.

37쪽

Hesych. V. μελάγχετ0ν, μεγάλN 2αματι, Iro των ανθρωπων οἶ0ν ἀκμάζ0υσαν. Benti corrigit p. 4 ad Mili. μελαγχαιταν, Ιων μεγαλ δραμ. quippe ὁ 'Tων tacito omitti potuit propter Sequens οἱον, quod iisdem litoris scribebatur. - es. HeSiod Scut 186.

Fabula fuit satyrica, id quod tum ex fragmoniis argumentique ipSiu natura tum e Strabone constat. Argumentum fere hoc est Omphala Iardani Lydorum rogis silia, Tmolo conjuge mortu O, pS regnum CBpeS- sit. s. Eudocia v. 'Oμφάλλὶ Apollod bibl. II, 6, 3. Huic regina Hercules propter filios suos ab ipso intorsectos in servitutem traditur, a Mercurio ad amdeductus cs Hygin fab. 32 Apollod bibl. II, 6, 1. Indo sumptum est argumentum dramatis nostri, in quo praeter Ionem alii multi et comici et tragici versali sunt Cratini enim junioris et Antiphanis OmphaIa Iaudatur comoedia, ab Athen. ΙΙΙ, 12, c; 23, ;125, a XV, 669, a nota item est Achaei sabula sa-ib rica.

38쪽

Omphalae nomine vitam significari luxuriosam dis- fluentemque docet schol Iliad. r 702. ustath. 1082, 29. Ne quo diversa ab his moribus in hac fabula fuit, at quo ita etiam Hercules proponeba ur corpore quidem ingenti sed animo pusillo; mansuetis Simus enim et ignavissimus serviebat isti mulierculae , ita ut vel EX trema puteretur, modo Ventri, cui totus erat deditus, indulgero posset de quo apud Cratinum legitur

es Athon. I. I. Maud mediocriter vero spectatores deIectabat isto Hercules voracitate sua major ῆ κατ ανθρωπον, quam poetae qualem descripserint, argumento est fragmentum Epicharmi, item indari s Athon. X, 411 ot 12 Reliquam fabulae ration sim illustrat locus Luciani de conscrib. histor. II, 10, p. 5. Eωὐακεναιγα που σε εἰκος γεγραuμενον τὸν Ηρακλεα scilicet τxi

39쪽

nomo negabit, Herculem non tantum Eurystheo servisse regi, quod nliquatenus honestum videri potest, sed etiam impudicae mulieri Omphalae, quae illum ostibus suis indutum sedere ad pedes uos jubebat pensa facisentem. Gravius etiam indignatur hanc servitutem ortuli do

pallio IV, p. 116 ed. Rigalti. - Quae quidem icot

maxime ad comicorum descriptionem Videantur pertinere, non prorsus ab hac diversam fuisse eam, quam tragici Achaeus et Ιο secuti Sint rationem, equidem persuasum habeo ; insatiabilem certe bibendi odendiquorius libidinem ab iis spectatorum oculis QSSe propOSitam, fragmenta ipS docent.

ἐνιαυσίαν γὰρ δεῖ με την εορτην λέγειν οἷον καθημερινην. Athen. VI, 258 f.

Ita haec leguntur in libris Inssc. quae Dalecumptu pro Io reponens 1 μῖν sic vertit Annuum festum dicero portet nobis esse quotidianum, nos quotidie tam splendido epulamur, in Si dies festus esset quotannis recurrens. uuam ingeniosam explicationem probarem, ordo verborum si esset alius. Bentirius ad Mili. p. 56. OI0ν καθημερινην tacitus omisit et λέγειν in γειν mutavit utrumque recte quidem fecit, nam illud ola καθημερινὴν nemo non videt a librario esse adscriptum ad explicandam vocem ἐνιαυσιαν quae hoc Ioco significat per lotum annum durans Sive quotidianum cs Eurip. Phoen. v. 554. d. ors. ἐνιαυσιον κυκλον quo dditumento in textum recepto etiam αγειν in λέγειν mutandum fuit Ceterum notandus ist Honismus vocis εορτη, quae utrum δισυλλαβως pronuntiat, sol una in

etiam scripta fuerit χρτὴ dubitari' possit 'mustath.

40쪽

dισσυλλαβως ο μεταγενεστεοοι λεγον. Sed etiam Scriptum fuisse ορτὶ ν docet Gregor Corinth g 48 p. 447 odit Lips et paSSim.

κατεπινε καὶ τα καλα και Ου ανθρακας.

Athen. X, II b. Eustath. p. 870, 2. φ πα ετ αγο ιρακλεῖ, O Mehτα καλα καὶ του ανθρακας κατεπινε, καθα τις τερος ἔσκωψεν - καλον St ζυλον secundum Suidam Nescio tamen an parum cogitate ariecta sit altera librorum

lectio κωλα, id est στα. s. Suidas Quis nim ignis hic Iocus, ubi de carne Supra carbones RSSuta Stsorino Sic etiam in fragmento Pindari. 150 p. 639edit moeckh. quem n Ione esse . expressum Scribit Athenaeus Ι. c. ανθρακια et στεων στεναγιμος βαρυς, non vero digna commemorantur. Forsitan tamen haec sibi augenda putaverit noster. κατεσθίειν καὶ τους ανθρακας dixit etiam Euphron apud Athen. IX, 377, e. καταπίνειν Sensu proprio lutarch. vii Bruti 53 cap. Pro ευφηαιας Bentiri u p. 56 posuit 0υLuίας. ποupius opus c. II, 8 vulgatum defendit, plausum is qui-dom et favorem Omphalae intelligens, cujus gratiam ut iniret. Heracles latrimonium suum abligurierit. Hic tamen fabulae parum videtur meminisse, cum haec Scri-hohat, in qua nihil de abliguriendo patrimonio lectum fuit. Recto igitur Schweighaeu Serus applausum, et favorem circumstantium vult intelligi quo Volectatus Ilercules o ipso Superare Studeret de Voce ευφημία s.