De vi et usu particulæ ... Commentatio ..

21쪽

Ad vim superlativorum augendam et cumulandum maXime valent enuntiationes comparativae ab in incipientes, et ita quidem ut vi illa, quam si superlativa simpliciter indicat, accuratius definiatur et clarior at legentibus/J. In ejusmodi enuntiatis verbum δύνασθαι a Thucydide usurpatur: IV, 28, I ... χωρήσαντας προ αυτὸν δρόμω, ως τάχιστα καστυς δυναται, . . . VII, 2 l, , φη θηναι

ταξεν ως rari πλε ἐστον δυνατο si . V, 40, 3. VI, 88, 2. VII, 50, 3. Semel ιός τε ιναι pro δυνα0θαι legitur in II, 3, 4, ἐεύξαντο κυκλον των νεων ως Ρεγιστον οἱ os et otia . Sed plerumque Verbum omittitur, et efficitur locutio, quae tantia inmod per ellipsin explicari p0ssit.').

vum interponuntur. Pr exempl0 as erimus I, 2 4 ης φείδεσθαι χρη- επὶ Πλεῆσσον sr. I, 3 l. II, 34,4.35, 3. V, 4. 3. 62, 3. V, 46, 2. VlI, 6l,l. sis locum VII, 69, , quem Supra lauda VimuS. Pro ellipsi ea quoque consuetudo loquendi accipienda

Vide Be hardyum, . . pag. 434. ' Et hanc et inlias similes locutiones. in quibus mi legitur pro enuntiatis comparativis, quae tamen verbo omisso decurtatae et in angustum coactae sunt, habendas esse mem, facile infitiabitur. Neque hoc loco nobis licet, ut Thomae agistro l. . , το ς ἀντὶ του λίαν simpliciter dictum putare.

22쪽

est apud Thucydidem haud inusitata, qua cum substantivo aut adjectivo vel saepius cum vocabulo, a praepositione quadam pendente, particula ρ jungitur ad vim sententiae primariae restringendam et tamquam terminis hujus formula circumscribendam. Verbum quoddam, ut ιός τε εἶναι vel tale aliud intelligendum est interdum enim integra locutio legitur, ut in VII, 60, 3 τάλλα ς io τ ην ἐξαναγκαίου τε και τοιαυτης διανοίας ἐπορίσαντο, ubi aeque bene dici potest, ε αναγκαίου τέ Latine, illud variis modis verti potest ut pro ut sieri potuit, ut Sperandurn erat, quantum licuit, si mil. - Exempla apud Thucydidem reperiuntur in IV, 4, 2, ην δε οὐδε δύνατος, ως

Λακεδαιμόνιος ειπε ἐν I, 2 l, , ... εὐρησηθαι δε γηροσάμενος κ των πιφανεστάτων σημείων, ως παλαια εἶναι,

ἀποχρώντως qu0 ad pervestigari vetera possint ). V,

αα πάon τη 'πιλάδος. II, 3, 3, ως ἐκ των δυνατῶν. 65, 7 ως ἐν μεγάλη πόλει. III, II 3, 4, ως προς os ἐγεθος της πόλεως. IV, 14, , ς δια βραχέος. 7, I,

ὼς ἐκ των παρόντων. 96 I ὼς δια ταλμων. 125, 3, ως δια ταχίων. VI, 20 1, ως ἐν μια νησω. 54, 3, ως πὀτης παρχούσης αξιώσεως. 70, 4, ως ἐκ των παροντων. VII, 30, 3, ως ἐπὶ μελίθει. 42, 3, ως ἐκ κακῶν. 74, , ως ἐκ τῶν δυνατῶν. 76, , et VIII, , , ως ἐκ των

P ossi ostendit, Scholiastam εἶναι pro οντα hie perperam Sum sisse. Illud εἶναι pleonasmi caussa additum esse cum rueger et Lobeckio in Phrynichi ci nom. Att. Lips. Ι 820, pag. 2753 statuendum est, nisi cum oppone ς παλαια εἶναι pro A παλαια ενι επιφανη ἐναι putare malueris. Utut haec res est, in eo Omnes consentiunt, quod particulam δε h. l. restringendi vim

23쪽

Significatio particulae ως primaria nonnullis in l0 eis ad aliam, qua magnitudo vel numerus vel gradu demon- Stratur, transit; quare particulte illi Genitivus subjungitur eadem ratione qua adverbia quantilatis, quae dicuntur, cume jungi solent. Cujus significalionis vestigia jam apud

H0 merum inveniuntur, ut in OdySS. , 344, και χρόας, ως

ο χεὶρ ες εχάνδανον ἀμφιβαλόντι, ad quem locum Schol.

recte adn0tavit m ως ps Silum esSe νε σου Goν. In Thuc. IV, 55 I, particulam in pro Xime ad vocabulum πλῆθος, qu0 antecedit, reserendam esse Videmus. Quodn0bis Stendere potest, quam facile alia significatio in aliam traducatur et convertatur. Omnibus in l0cis, huc reserendiS, Verbum εχειν legitur, et quater s0rmula illa dicendi in ειχε τάχους Surpatur: l 90, 3. VI, 7, 3. VII, 2, t. VIII, 02, 1. - sr. I, 22, 2, πιπόνως ὁ εὐρίσκετο, διοτι οἱ παρόντες ... ου Ταυτα ἔλεγον, λύως ἐκατἐρων τις ευν0ίας η μνήμης χοι. VII, 7, , . . . επολεμησαν, ου κατὰ δίκην . . . , di κατ ξυγγίνειαν με αλληλων τάντες, αλ ως κα Gro της ξυνἔυλίας κατά το ξυμφέρον ανάγκ εοχεν in J. Etiam ad ea vocabula, quae appo Sit aut praedicata grammatici vocantur, particulam in Saepe OSilam SSe

Magna est h. l. scripturae discrepantia legitur enim κάστοις Vel εκαστοι pro καστος, pro νάγκη Scriptum invenitur ανάγκη, ανάγκης, νάγκην, et σχον pro FGgεν. Vulgo ς κάστοις . . . ἀνάγκης σχον. Recte Schol. interpretatus esse nobis videtur: ῶς κάστοις, φησι, συνέτυχεν η δια o ἴδιον συμφερον η ξανάγκης στρατευεσθαι, quae tamen sententia quomodo e lectioue vulgata elici possit non Satis apparet. Hunc lo eum librariorum manibus haud dubie depravatum rue gerus in Dion Halle. Historiogr. pag. 22 recte ita emendavit, ut legatur: δες καστός τις ξυντυχίας . . . ἔσχεν εσχεν praebent codd. nonnulli; καστος in marg. unius s.); nam articuli usus in ejusmodi formulis sane osseudit. Sed mirandum est, rue gerum eam mutationem Verborum, quam callide conjecit, in editione sua non fecisse.

24쪽

invenimus; quibus in locis particula illa eam vim habet, ut aut aliquid cum aliqua re comparari vel exaequar Significet, aut opinionem et sententiam loquentis denotet; non dicitur qualis ipsa res per Se Sit, Sed qualem eam eSSe arbitretur is, quem loquentem inducit scriptor AEqualitas eorum, quae inter Se conseruntur, aut Vera aut tantummodo opinatu SSe poteSt. Hoc modo particula ως cum SubStantivis vel adjectivis c0njungitur, participio verbi εἶναι non subjecto Τ); cujus rei multa sunt exempla apud Thucydidem:

IV, 7, 3. 67, 5. VI, 40, 3. 46, 3. 86, 3. VIII, 2 l, 2. 98, 3. Si cum vocabulo quodain, praepositioni adjunc l0, aliud consertur, et verba illa, quibus comparatio instituitur, an lecedunt, praepo Sitio his tantummodo subjungitur 'b ut in I, 84 4, ε δε ως προ ευ βουλευομένους τους ναντίους

εργω παρα0κευαζομεθα. I, 91, 3, ire εν ... in προς διαγιγνωσκοντας το λοιπον ἐναι ... intelligendum est προς φῶς θ. IV, I, 2, και O ... ως ἐς πατρίδα ταυzην

φίλους καὶ υεργότας Ἀθηναίους αδεῶς απιέναι. In I, 85, 2, ἐπὶ δὲ τον διδοντα ... ως ἐπ άδι κοὐνet i ναι, praep0siti iteratur.

Locos, in quibus participium verbi εἶναι substantivo vel adjectivo cuidam additum est, infra enumerabimus, ubi de aliis participiis loquemur.

25쪽

Prorsu eodem modo particu Ia, quae est ρ, participiis subjungitur; qu sit, ut comparatio, quae instituitur, non ad rei alicujus veritatem revocetur, sed tantummodo animo etc0gitationi cujus da in subjiciatur, vel caussa et ali alicujus rei quasi ex judicio vel pinione cujusdam pendere indicetur. Reddi potest tamquam, qua Si quippe, utpote quia, in ii. Exempla quam plurima apud Thucy

participio oristi particulae, αν conjunctae sunt in III, 7, 4,

τερο ις ως ἡ καταοτρεφομἐνοις ει α πλεον η υδὲ αν σφαλεὶ0αν μεγάλην δυναμιν acc ab Sol.) cum genit ab Sol. in I, 90, 2. - Cist. I, 8, 2. 20, 3. 24 4 54, 2. 68, 3. 69, 2. 74 4. 120, 2. 38 7. 40, 6. I, II, 6. 59, 1. 72, 3. I, 2. 92, 3. III, 8, 1. 26, 3. 30 l. 48 l. 50 I. 55 I. 72, 1. 79, 1. IV, 7, 2. 9, 3. 25 7 38, 1. 68 6. 74 l. 80, 3. 90 4. 14 I. II 4 4. 121, 1. 130 4. V, 0, 2. 31, 4. 49, 3. 52 I. 58, 2. 65. 3. 75, 3. VI, 0, 3. 13 2. 15, 3. 32, 3. 40, 2.53, 1. 55, 4. 80 I. 87, 3. 103, 4. VI l, 34, 6. 34, 7. 40, 2. 43 7 46, 1. 48, 4. 7, 4. 73, 4. VIII, 24, 1. 38, 3. 39, 3. 46 5. 50 l. I, 2. 56, 3. 3, 3. 64, 2. 65, 2. 73, 1. 86, 7. 87, 1. 89 4. - Saepi SSi me cum

participio suturi particula , jungitur ut in I, 34. I,

26쪽

φας - προδ0θη00μόνας. VI, 7, 1, και TO ες ην Σικελίαν πλουν μη μεταγιγνωσκετε in επι μεγάλην δύναμιν ἐσόμενον. - Verba, quae Vim permovendi aut efficiendi habent, participium futuri, cum in conjunctum, ad consilium Significandum Saepenumero Sequitur. Quae verba apud Thucydidem haec Sunt παρασκευάζειν, παρασκευάζεσθαι Τ), τοι α ιν τάGGε0θαι Προσεχειν την γνώμην, στρατευειν, ἐναι, ελθεῖν, κειν, πλεiν, τὰς ναυς ληροῶν, et quae Sunt Similia. IV, 127, 2, και προ ιον ros et Tos ες αυτ ηδ το Πορον της od os κυκλοῖν ται in αποληψομενοι. V, 39, 2, ... βουλόμενοι δὲ τοΠάνακτον Παραλαβεὶν ως την Πύλον νε αυτο κομιούμενοι . . . AdnotanduS S locus VI, 69, 1, of δὲ Συ

ηδ μαχούμενοι ... Reliqua Xempla habes in I, 26, 3.

63, 2 84 4 95, 2. 00, 3. II, 7, I. 10, 1. III, 15 I. 27, 1. 33, 1. 89 I. 107, 2. II 5, 2. II 5, 3. IV, 5, 1. 8, 3 9 4. 3, 3. 30, 3 35 2. 77, 2 80, 2. 97, 1. 114 5. V, 7, 2. 43, 3. 3, 2. 54, 2. 56, 5. 62, 2. 65, 7. VI, 30, 1. 30, 2. I, 3. 3, l. 63, 1. 65, 4. 71, 2 74, I. 88 7. VII, 2, 3. 7, 3. 17, 1. 8, 5. I, 2.50, 2 60 1. 61, 2. 72, 2. 74, 2. VIII, 3, 3. 17 I.

100, 2. 100, 5. - Etiam accusativis abs0lulis'), qui di cuntur, subjungitur particula illa: I, 2, 3, παρ 'Aθηναίους οι δυνατώτατοι ς ψαιον ον ανεχώρουν Schol. ως βεβαίας υσης της οἰκησεως). 34 4, O δε εο ... χρησε

y Post παρασκευαζεσθοι interdum legitur partie sui. Omissa particula νς, ut in II, 8, 1. I l. V 8, 2. VI, 54 4. VII, 17, 2. VIII, 59, 1. Nulla enim loquentis interposita opinione in his locis rem ipsam vere et quasi directo efficiendam indicat scriptor.' De hac re vide Bernii ardyum, . . pag. 34.

27쪽

Cis locos VI, 24, 2 et VII, 5, 3, quo Supra laudaVim IIS. Particula st etiam conjungitur cum accusativis absolutis neutrius generis participii verborum, quae imperSOn3lia dicuntur; I, 28, I, ἐκ ἐλευον Κορινθίους ... απάγειν, in s μετόν αυτoi 'Eπιδάμνου. I, 77, 2, ἐκείνω δ' οὐδ αν αυτοὶ ντ λεγον ως υ χρεών τον η σω

ἄλλους, ... ς Συρακο0ίων δυναμιν περιποιουμένων, ἐπιοτρατευσαι. In VII. I 5, 1, 0rmula illa υτω την γνώμμ χειν sequitur genitivo abs0lut0s, particulae G sub

Quod Boehmius ad h. l. et ad I, 28, de particulis negativis, in tali consecutione verborum usurpatis, adnotavit, nobis ad veritatem dictum videtur.' Nescio qua ratione ductus rue gerus locum IV, 95, , huc

referre voluerit.

28쪽

jectos καὶ ως ... των στρατιωτῶν καὶ των γεμόνων, μῆν μη με Πτῶν γεγενημένων, υτ την γνώμηνελετε. λ). D. I, 2, 3. 73, 3. 84 4 90 2. 135, 1. II, 7, 2 85,3 102 4. I, 4, 3. 52, 2. 75, 3. IV, 8, 2. I4,4. 72, 1. 74, 1. 23, 4. V, 31, 4. 43, 3. VI, 94, 3. VII, 7, 3. 5,1 15,2. 25. 7. 51, J. I 3, 4. 77, VIII, 6, 4. 44, 3. Neque alia est vis et usu hujus particulae, ubi ad voces praepositioni cuidam subjunctas ponitur. is quoque in locis particula ως Speciem comparationis et collationis prae se sert quae tamen Species utrum vera an salSa sit, in medio relinquitur; lantummodo enim de iis, quae cogitata vel opinata Surit, re agitur. Omnibus in ejusmodi locis participium, e verbo vicino SaepiSsime Sumendum, ad

sententiam integram reddendam intelligi potest, ut in I, 8, i, βουλευεσθε os βραδίως ως ου περὶ βραχέων, ubi βουλευόμενοι audiendum est. Eodem modo in VI, 16, 5,

ως περ σφετέρων τε και καλὰ Πραξαντων, e αυχ χσιν

supplendum est αύχου ἐνη. Α VI, 17, 2, υδεις διαυτ ως ιερὶ ικείας πατρίας oi τε . . . Πλοις εἴηρτυται, recte monuit rue gerus, participium γωνιούμενοι intelligendum esSe. IV, 34, , ... σπερ τε πρῶτον Ἀψαινον . . . ως ἐπὶ Λακεδαιμονίους Sc. ἀποβαίνοντες et certe quidem contra Lacedaemoni0s verunt). VIII, 2b, 3, ... ως ἐπ' Ιωνάς τε και υ δεξο - ἐνους ... V, 21, 2, ηγούμενος και τους Ἀθηναίους βοηθῆοαι αν ς ε νησον Ρellene non erat insula quum tamen ab Atheniensibus P0tidaeam tenentibus esset iniercepta, pro insula habebatur). VIII, 108, 3, ως ἐπὶ φιλία καὶ ξυμμαχία per amicitiae ac societatis speciem) IV,

Quomodo orta sit haec constructio, obeckius ad Soph. i. V. 28 declarat. h. at thisei Gr. r. 6 569, et locum Supra laudatum VII, 5, 3.

29쪽

I 34 4, ως αντι Παυσανίου. IV, 5, I et VI, 31 I, ως ε ἀξιόχρεων. VI, 34, 8, ως επὶ κινδυνου. articulae ως επὶ cum dativo conjuncis aut caussam alicujus rei pinatam indicant, ut in V, 5, , ως επὶ ξυμφορῶ μεγαλΓ, aut sinem, quo quis spectat, ut in I, 26, 3, ως Π τυραννίδι ll 95, 3, ως επὶ βασιλεία. Cfr. VI, 45 I. 45, 2 76, 3. VII, 46, 1. 68, 1. - uod ubi de motu in locum quendam cogitatur, particulae ς επὶ ως ἐς ως προς, accusati V Subjunguntur: V, 3, 4, ως επὶ την ' φίπολιν. VI. I, 5, ως ες τάς θηνας. D. IlI, 5 I. 79, t. Simili conlarmatione verborum Thucydides utitur in VIII, 7, 5, in επι τας ναός Πεμwαν; 0 loco non solum de consili quodam ad effectum adducendo sed etiam de motu, de itinere quodam cogi lare oportet. Ad Verba, quae vim pr0liciscendi habent, ut ἀνάγεσθαι, πλεὶν, περαιουsθαι aut con Silium Simpliciter indicant, ut παρα-sκευάζεsθαι, ἐξαρτύεσθαι, σάοσεσθαι Similia, particulae

pantur Exempla leguntur in I. 50 5 ώς ες επίπλουν. IV, 38, 3, ς ε πλουν. V, 17, 2, ως επὶ τειχισμόν alii: ως ες επιτειχισμόν ). Frequentissima sormula ς ε μάχην legitur in I, 2, 3. I, 20 l. III, 107, 3. IV, 93 I. 130, 2. V 65 I. VI, 7, 1. VII, 2, 3. 3, 2. E demmodo Surpatum S ως επὶ ναυμαχίαν in , 48 I. II, 83, 2. 85 2 86 I. IV, 3, 3. Et quum notio quaedam motus etiam in III, 4, 1, VI, 34 5 VII, 34, I, inesse Videatur, valde suspicor his locis corrigendum esse ρ επὶ ναυμαχ αν, qu0 in quibusdam quoque m Ss legitur num

satis apparet de iis, qui ut ipsi pugnam capesserent in

30쪽

Vocibus, quae notionem quandam numeri in se habent, saepe additur particula, quae est ώς, et eandem fere vim ac significationem, de qua novi SSi me Scripsimus, etiam in his locis relinet. Nam Xael numero non affirmatur, de quot res agatur is lantumm0d numerus editur, quem verum esse opinatur is qui l0quitur. Huc reserendus est locus VI, 25, 3, την δὲ ἄλλην παρασκευὴν ως κατά λόγον ... ἐτοιμασάμενοι ἄξειν pro numero sere, pro magnitudine sere Xercitus). Eadem vis particulae ωρ in formula illa ρ ἐπὶ et πολυ tribuenda est; reddi potest ut plerumque sere. I, 12, 1, τά0εις εν ταῖς πόλεσιν ως ἐπὶ et πολυ γίγνοντο. II, 13, 3, POGιόντων ... ως ἐπὶ το πολύ τί CD V, 107, et VI, 46, 3. Eodemmod comparativa usurpantur III, 7, 3, οἱ φαυλότεροιτωλάνθρωπων προς τους ξυνετωτόρους ob ἐπὶ et πλεio ναμεινον ἐκ ossι τάς πολεις. III, 83, 3, o φαυλότεροι γνωμην- τα πλείω περιεγίγνοντο. Ad numeralia, quae cardinalia vocantur, particula, Saepissime ponitur, ut in

ως τριακοσίοις. D. II, I, 2. 03, 2. IV, 9, 2. I, 2. 74,4 93, 2. 113, 1. V II 5, 1. VI, 7, 3. 71, 1. 7, 3. 98, 1. VII, 34, 7. 72, 2. 78, 2 78, 3. VIII, 5, 1. - rad- positiones inter particulam ως et numerale interponuntur:

VI, 8, I, ως ες ἐξήκοντα να0ς. D. VII, 36, 2, ubi plerique malunt ρ ἐπὶ ξ πήχεις - Etiam iis, quae ordinalia dicuntur, ς additur: V, 55, 3, ως ο τρίτον Miso ς. Ρr0rSus eodem modo particula c0mparativa, quae est qua Si, apud Latin is interdum usurpatur. Cicero dixit: quasi decem fisci*, et lautus in Capi pr0 l. V. 20: quaSi una aetas

erat.

Eandem vim habet particula ως, cum infinitivo, qui absolute positus esse dicitur, s0njuncta, ut in sormula illam ειπε i et quae Sunt Similia. 0uam consecutionem ver-b0rum variis modis grammatici Xplanaverunt. Multi par liculam his locis vim sinalem quae vocatur. habere