Epistola Petri Wesselingii ad virum celeberrimum H. Venenam De aquilae in scriptis Philonis Jud. fragmentis et Platonis epistola 13. &c

발행: 1748년

분량: 55페이지

출처: archive.org

분류: 미분류

11쪽

1 P. WESSELINGII EPISTOLA

baverit: vernile sane istud Sileni apud r) t

ripidem, quod opportune praestantissimus Mos. .

Solanus excitavit,

Judaeum sordium atque elegantiae posthabitae

absolvisset: at vetat ipse, torquem hunc κυκλον et, κηλον &-κυκλον iterum

. iterumque set) adpellitans. Idem de sa)Rebec

αν, sive potius τη- Alexandrini diversio. re modo Genes XXIV, II., ipse etiam Philain superioribus. Itaque doctissimus Mave'

πλῆσα τῆ fuisse edicit. Cur tandem pnonne alibi de eadem Rebecca ἐπὶ το φρε- αντλῆσια. & quid ad sententiam interest, hoe

an illud probetur Z Porro b) inquit,

lexandrinorum, multis partibus different, nee tamen alio, quam Variandae et poliendae ora

tionis consilio: alibi certe, eadem μ) iterans, a ducibus suis nihil admodum recedit. Idem studium haec Φ sileami deςlarant; εκ Μεσοπο-

12쪽

Xerunt, quam ex sente Alexandrino XXIII, 7. 8., sola scriptoris opera quodammodo depurgata. Adjungant, qui in dubio hae. rent, ejusdem se) disputationem de NaZiraeis,& quae Graeci Numer. VI, 6. S., tum cui tam baculi Mosaici descriptionem, in serpentem stupendo opere abeuntis, & Exod. IV,' 8., denique de mensuris & g ponderibus,

sita diligenter Philonis conmentatione ch) de iisdem, & quod ambigui reliquum erat, dissipabi

tur. Ego vero negligere minime debeo, posteriore loco amanuensium socordia evanuisse

illis enim oratio hiat dc turpiter Clar dicat: neque etiam sine nota transmittere inprovidas Corin

rectiones, ex posthabito hoc scriptoris studio

malis avibus subnatas. Commentatur Judaeo- rum doctissimus in legem LeCit. V, 3. q. ad hunc i praeter alia modum, ροτανοί

τροποις ἱλάσκεταδ το ς κτήνεσιν ἡ πτηνοῖς

13쪽

utrobique clarissimus G. Maver suisse olim & nunc esse oportere λευκοπι- Iὶ pertem dit , vocabuli significationem prorsus dissimulans. Quid si eam brevi nos investigemus pH. Stephanus ex Epigrammate quodam λευκοπωρος habet, & poma sive candidos fructusserentem vertit, haud male quidem, modo λε-ο-eπωρος scribatur. Epigrammatis, quod Ste- in animo atque oculis suisse videtur, haee πι satis erunt ad cubilia significationis perqui

renda.

Sie suaviter ficus ad praetereuntem viatorem, ut arboris sundique domino, poma matura esse, etiam atque etiam renuntiet. Jam reddatur id vocabuli Philoni Judaeo, & fatendum utique erit, aut arborem albescentia poma ferentem illisque gravidam, aut ipsa poma, modo vox id . permittat, arae suisse inposita: quorum quidem . utrumque tale est, ut nullis obtineri machinis/ possit, quin multis partibus absurdissimum at- . que a scriptoris instituto alienissimum sit. Λήυκμυρ , quo sermonis Graeci Thesauri locupletari possunt, similam indicat, sive, ut utroque Levitici loco veteres Graeci interpretes.& hanc solam, nec quidpiam aliud, praescripta sibi verba valide expostulant.

14쪽

AD V. C. H. VENEMAM.

III. Videri Philonem mustum saepenumer ab interpretibus Alexandrinis dissentire, etsi optime cum illis concordet. Sic eo libro, quem de PVeritate Caini scriptum primus vulgavit Clarissimus Mango o , ου Dina μοι δοκῶ sM-σῶ , κατά γι 6 ἀναι

Θι. Posterius verbum nec Hebraea ratum habet, neque ulla Graecorum interpretum editio, nu

tus tamen hanc lectionis differitatem Exod. XXXII, 7. Philone vel vetustiorem esse vasaltem aequalem opinatur: quo quidem arbitrio, si recordatus Exoa. XXXIIl. I. --ενῶυΘ is fuisset, potuisset supersedere: id enim animo scriptoris observabatur tantummodo. Atque hoe adfirmandum quoque de his arbitror, quibus προει πω, s) inquit, δὲ το, ὀροιωμ- έκ ειδετε, I παντες ειδετε. Quorum postre ma, recte vir praeclarus adscripsit, non leguntur inho reis Graeci textus editionibus: quod vero st tim succedit illis, videtur tamen Philo easuo incodice legisse, id teneri non posse autumo. Nam. que ipse Philo, ubi ex Deuteron. IV. versum η. in superioribus exscripsit, ultima is haec in quam legitima, haud agnovit. Et qui potuisset tandem λ qui conclunone quadam ex verbis

f ὀμοιωνι- ουκ ειδετε ἀλλ' η φωνὴν consecit, omnes Israelitas mentis suae oculis vocem illam vidisse: de qua explicatione quid multat servet eam sibi, ut plures de hoc genere alias , nobis vel

ob locat meos fr)-τὸν nihil hic in pediti.

15쪽

ra P. WESSE LINGII EPISTOLA

, pediti. Id ego vero vehementem saepe in mo- dum admiratus sum, eximia eruditione Theo- . logum in formanda eruendaque nova lectionum scriptura & vetere, atque omnium integerrima, damnanda tanta judicii confidentia abusum esse. Criminari ne videar, Clarissime Venema. e Novi Testamenti tabulis quaedam admetiamur. . Unquamne in animum induxisti haec S. Lucae ιγγι τινες ἐξ αὐτων-ΠPΟΣΕΚΛΗPΩ- . SHΣAN τω Παυλω vitiosa esse & Graeci sermo. . nis ingenio contraria λ Doctissimus Philonis edi- tor μ) refingi creροσεκοληθησαν jubet: caussam

adsert nullam, nisi si in conjectura, qua Philoni se medicinam fecisse putavit, grave & justum Pondus inesse censuerit. Philonis haec sti

. NΩN, his Tiberio Imp. nepoti, illis C o adhaerescentibus. Scriptus manu Medioeus . in quo cum primum acquievisset vir eruditus, postea mendam animadvertit, nun-- quam, nisi substituatur, eluendam. .Fac labem in Philone esse, quid ad S. Lucam eap. At verum si mihi sedulo profiteri Iiceat, mera ea atque inprudens Philonis incru satio est, vulgatum mordicus amplexi: eopse enim μ) libro, λω δη τοιουτω, inquit, ΠPΟΣΚΕΚΛΗΡΩMENΟΣ κω κω ἰερω . Quae si eum a pruritu S. Lucam & risionem corrigendi Cohibere non potuerunt, utique plura alia debuerant. O . I ait, οι Saria ἔ-ιπυσ-

16쪽

τω Θεω. Sed desino: taedet in re mini. me ancipiti plura exscribere, tibique molestiam, creare. Ecce aliud. Pro Philoneis de poenitentia Q verbis ατρέπτου κω ἀμετανοητου -- φι.εως Scripti codices κώω αμεταβλητου praeserunt, quod vir doctus longe cultius arbitratus , videndum admonet, scribendumne in posteriore Paullina ad Corinth. VII, Io. σωτηρ αν άυετάβλητον , inducto αμεταμελήτου atque eraso vocabulo. Cur quaeso ξ insolensne ea vox est, an verborum ordini repugnans, an abhorret

ab indole sermonis p Nihil horum. S. Patisius alibi αμεταμέλητα χαρ σματα Ib memorat. --nander η δονη ναε εταμελητον, Polybius άριεταμελητον προαίρεσιν & σιμεταμέλητον ari ιν, ut viri eruditione praeclari dudum c) conmonstrarunt egregie. Pari, haud paullo tamen tolerabiliore, audacia idem Clarissimus G. Mango in Paullina ad Timotheum priore C. VI, 3. ει τις ετερ οδιδαααλ si Muμή ΠΡΟΣEXETAI υγιαίνου ri λογοις refingit, popularem suum, quem laudare oblitus est, R. Bentisium, d)secutus. Atque hic non dubito, quin eorum in memoriam jucundissime redeas, mihi certe eorum recordatio peducunda est, Praestantissime Venema, quae ante hos XVI. annos in eruditissimorum virorum, quorum ambCitia ambo gloriamur, consessu de Benileiana

17쪽

- conjectura ultro citroque, ut egregius tum in alma Franequerana mos serebat, suerunt jacta- in. Equidem ne quid detrimenti vulgatum NpOΣEPXETAI caperet, ad haec Philonis de bo. nis pravisque studiis se) provocare solebam: M h-αλιν εκείνοιe μεν ΠΡΟΕΡXE-AI, ἔτων δἰ ύςε- . nec desinam hoc patrono, tametsi eum hae caussa alienare vir doctissimus sit adni- . sus, in posterum uti; intercedunt illius enim consilio & manu exarati libri, & plura ejus-r dem Philonis: uno, ne longum faciam, defun-

vim atque injuriam isti caussae eripi non queat. IV. Dissentire praeterea nulla sua, sed socordium sciolorumque amanuensium culpa. Habent ab Alexandria interpretes Levit. XIX, I9. - - ἀει-ελῶνα σου si διιαφορον. Philo M pο- ρω, quod & ex Aldina F LXX. editione adsertur, nunc eὶ quidem semel iterumque praefert, quod tamen ipse reliquerat. Ge. nus disputationis, quo non absurdς utitur sM,

ανοί ια. Id omne, & quidquid consequitur, διαφορον, nihilque aliud requirit: ne nunc superioribus, quod res ipsa clamat, adstruam, non biferas triferasque ficus, nec ejus ingenii

18쪽

, arbores aliaque semina vetari, sed vineam di. versi generis stirpibus fundumque eadem O

Pera vestire. De Camo i)-- TF γῆς Alexandrini Genes. IV,

s per librarios licuisset, in haec usque tempora sibi proprium haberet: nam & post pauca - P

- καρπων ita amplexatur atque exponit suo sibi more, ut dubiores sit exemta: posterius itidem ex Alexandrinorum acervo degustat; unde δι - ρον istud, ab Hebraeorum non admodum discors & abludens, aut orationis luminibus distinguendae caussa adscivit. consulis , aut nimiae librariorum diligentiae debetur: atque hoc qui dem a veritatis tramite quam . minimum defle

cteret, si ubique valeret, , Mod. Origenes l

se observasse ait, π-τοι μεν ΔΩ-PA Nὰ π-λέγδεα ,--ΣIAΣ estir Pὐνύχων. At hoc missum faciamus. Atam v ro Confidenter adseverare in his specimen, amanuensum sollertiae, nimiae tamen, sese pro

πιαι Alexandriae dederant quondam ὀ &-ο κωμω αυτων Genef. Il, I., quo etiam modo schedae Mediceae, a Clarissimo Mave' haud injuria probatae : nam quae continuo Consequuntur, non sane sed κο -

μον aeque ac suo quodam jure sibi vindigant. Pari equidem ratione subveruendum n

19쪽

his existimo: ω-αυ , τρία ου βρωΘησεται. restituendumque ex Levit.

mox auctor oin ipse, adjecta uberiore disputa. tione, quae, nili convellatur & plane luxetur, illud tantummodo pati poterit. Fac pericu- . lum, Vir Praestantissime, & assensum non nega bis. Porro κω ο κυρμγ εςηλωται ἐπ' ἀυτῆς de scalis sp) Iacobi, & καὶ πληΘυνΘη ετιυ το ἐπὶ *αλαμαν ex Genes XXVIII, 12. 13 , ubi risci interpretes ἐπεςηρικτο & πλατυνόησεται. Itrumque in Philaris orationem addi iterum atque initaurari oportere, recte vidit vir doctissimus. 'Ες κτο sive ἐπεςηυκτο apertissime sq) tue 'tur & contortis explicationibus, sicuti &πλα

λι' ex ejusdem Genes capite v. Io r) adsumit, pro quibus Alexandrini άπήντησε τοπω, καὶ ο ni . quorum quidem prius dc leve est, & vitio scribentis ex praecedente Verbo progenitum, jureque ob eodem si negligitur. Posterius planissime respondet Hebraeomne=n Ra,a, fuitque fortasse in versione Aquilae. Verbum verbo reddere soliti. Id vero Philonem su ae orationi inseruisse, merito mihi negare posse videor. - Namque locis, quae proxime signata suerunt, υ- γαρ ὀ φαινόμεν . τρο &c. & post Pauca , ἔδυ γαρ ο ηλιγ. οταν

20쪽

AD V. C. II. VENEMAM. 17

tis enim liquidissimo allucet, Philonem duces suos hic minime deseruisse. Scholion itaque est καἰεισηλΘεν ο quod, ut plura alia, invito Obtruserunt, scuti &-Nam quod Alexandriae olim maluerunt ἐκοιμήθη , id ab illa disputatione avelli sine manifesta vi non poterit: finit eam his verbis , adfirmatque, de viris sobrus & seu alitatem sectatis, τουτοκ s insu MAΛΑΚON I Θάμνοιοῦ quae qui dem universa. doctissino viro se non probarunt. vorsan ομαλον ait. Philonem si consuluerimus, hoccine an illud potius habuerit, respondebit, puto, bis ι) verbis: - προς γε 'πνον, MΑ- 'ΛΑΚON-ην. Alibi de cane su) odorisequo, lubet enim id obiter atque extrinsecus, quia idem corrigendi inititutum proliXius declarat , adsciscere, ον ait , οἱ

locum substituit. Atqui de ejusdem ingenii canibus x) Hiis , λόγω εχει τὰ ποi οὐτάτω

& hic σωμιατα, Imo vero. Quid fiet ergo his

ia S. Matthaei r) Evangelio, isti γὰρ βῶν , τε

SEARCH

MENU NAVIGATION