Epistola Petri Wesselingii ad virum celeberrimum H. Venenam De aquilae in scriptis Philonis Jud. fragmentis et Platonis epistola 13. &c

21쪽

bus aliis scriptorum , quibus id vocabuli non ingratum accidit, locis 8 Elt plerumque Philoneum scribendi & disputandi genus egregie inter se aptum, translationibusque & vocabulorum figuris ita distinctum, ut de verbis, modo ingenii vires intendantur, anceps negotium& dissicile minus sit. Fecisset amplius operae pretium vir eruditus, si illi per varia oc- cupationum negotia ad id perpetuo attendere licuisset. Profitetur praestans eruditione Judaeus, omnia animalibus f ζώοις) esse oppleta, in terra alia , aere, aqua su) versari,

, ων γενεσιν , S. Ubi vero talia de animalibus in Macedonum regio - ne πυργγόνοw 8 Ad quae expedienda in adno-- tationibus Παννονιζαν refingitur ; de qua ae ' que proditum id memoriae est, quod de Macedonia usquam legi negatur: repetita vero cura sunditus atque a stirpe eradicantur vo-- Ces b), κ'- Μοωceδο-αν, legique jubetur, ων

quorum existentiam , sic Latine Graeca ista lo-' quuntur, ostendunt, ut par es, stellae in caelo. uua quid em ratione, nam Latina praetereo tacitus, ας ερες sive sellae Catalogo π ζώων, quibus eas Philo manifesto inmiscuit, & auseruntur, ic praeterea adfirmare perhibentur, esse in igne

Q Iudicum Cap. XIV, 8.

22쪽

animalia, quibus titulus: quod scriptori Judaeo, nisi dormitarit, in cogitationem venire potuit nunquam. Ipsum si sequimur, uti aequum honestumque est, innovandum omnino nihil: namque ex eadem sectae disciplina et ere scin inquit, οἰκῶ- τα ανυώγμα. - ταυτα-M LAONIAN l ιλιςα γAεθω. ubi ad reverendum Benzelium, qui plura dὶ de illis, recte remittimur. Sed revertamur ad ordi

nem. ι

V. Nonnunquam vitioso . exemplari & ab Hebraeo atque Alexandrinorum Graeco dissentie te deceptum videri. Iνοι τεκνοποιησης-- ex - Genes. XVI, a. adsert atque uberius e) conmentatur: ubi Alexandriae ἱ,α τεκνοποιη.ωμα, ne ab Hebr. rua M', κ aberrarent, recte maluerunt. At

hoc Iὶ paullo diligentius expendamus.

Maver λάιετουὶ ' PεκηΘολίπις α ολει τους Omne id ex Νtimer. XXIV, 7. 8. esse deflora. tum, non est, ut te, Praestantissime Venema, moneam, neque etiam, longe hoc longeque & ab Hebraeis & Λlexandrinorum verbis dissociari. Videor mihi quidem illud orationis variandae, de quo supra, studium videre. Sed quid ceteris fieti cre=ς υιν potestne ullo

23쪽

. ullo modo in conCordiam redigi aut cum Hebr. . v di aaΜd tam , aut Graecis-ἡ rὼγ 8α- Quid illud καθ -αγονYM Nihil il- li prosecto conmune cum Hebraeis fi ν- , neque Graecis ως δοξα μονοκερωτιν αυτω. Quam cunque ego in partem illa verto, . exitum invenio finemque nullum, nisi si Iudaeus ad mentionem Gogi & unicornu offensus verba aliorsum transtulerit, aut, quia hoc hominis cum ingenio haud apte congiuit, in pravam editionem P LXX. inciderit. Certe tale utrumque est, ut vix alia ratione excusari queat. Pertineatne

.. natum in orationem est ex Deuternom. I, 3 i, , ubi Moses ua nu ν ι -& Alex. δε arie. τροφοφορησο , quod &-postliminio reddendum doctissimus G. Mango arbitratur: . ego vero invito ingerere non sustineo ,

- genti. Unde unde acceperit, non ab illis, quos nominavi, tantum apit, sed & Aquila,

VI, Innumeris eum in loeis inmane quantum cum . Aquilae versione discordare. Non hie excit ho barbarum istud σὸν φ συν γῆν, nec ejus notae alia, quae Hebraei quaedam sermonis superstitio docto ceteroqui interpreti extorsit, Philonem vero ad probatorem nancisci non potuerunt: neque in vastum excurram am-c pum, & tibi taedium, Amicorum optime, in re noxissima & mihi conciliatui um. Pauca a- abunde

24쪽

hunde erunt. inquila Genes XXXII, Θεου. Noster, a ducibus suis si) leniter in tramitem deflectens, οτι μετα Aquila Genes. I, 3 r. 6φαγαΘον ο Φοα. Phi- , Io )uet καλα λίαν. Aquila Exodi IU, 6. 6 ἰδου η-αυ - ει Noster h, Alexandrinorum verbis ornatus cauta leviter mutatis, λευκοτέροι cui & mox Moses, haud aliter ac veteribus illis interpretibus, ἰσπνοφωνιγ 6 ob minus versatilis linguae usum Exod. IV, io. pro quo Aquila,

Hebraea nobis verba paene appendens, ουκ ανηρ, ρηματων. Idem versionis amor τ ποτις ιν ζ βα- λιγυπτου f τον πεμοντα Pincernam coquumque regis Genes. XLl, I., quem Philo constanter αρχιοινοχοὸν & αρχισιτοποιον adpellitat, sicuti

di incantatores, qui regem Aegyptium in fraudem praestigiis induebant, α m) μα- γους, quibus in Aquilae editione titulus κρυ λα- των Exod. VlI, I 2. 22. inditus suit. Ad hoc. de praecone, qui regio jussu indigenas, quo honore Iosephum, novum Λegypti praesectum, venerarentur n), admonebat,

. cis Alexandrinorum, sed paullum conmutatis, Genes. XLI, 43. Aquila, eXpressurus a curate Heb. Drη, ω clamavit in conspetita ejus nigeniculationem: sic enim verborum ejus senten, tiam Itiero vetus Latine repraesent*vit in Quaest.. Hebr.

25쪽

mbr. Quid dederit ipse vocabuli, hucusque

in obscuro est. Nam Martianaei nisi voluerit, per se corruit: Monfauconii. γοναίτισιν justa caret auctoritate. . At hinc abire tempus esset, nisi manum Philo injiceret opem flagitans, quam homini cur recusabimus, taedium praesertim superioris operae serenitate quadam detersuro Z Culta sunt & mira sese conmendat elegantia, τε βοντες γα 'ἀεὶ

optime perspiciens vir clarissimus laudabiliter ευσεβγειας λέγγρο Philoni instauravit. Quid postea λ priorum obliterata memoria M' τρων τι verissimum esse sp) divinat. Ergo, si divinationis decretum valet, quam ocissime ex Platone , Theophrasto , Apollonio Rhodio, Diodoro Siculo, Plutarcho τα. eximantur, & solertissime obruatur vetus gnis excitandi mos, de quo tanta cum cura Critici

veteres quemque Arabes in hunc usque diem usu terunt. Quid de hisce ejusdem r) Iudaei

censes, doctissime Venema λ μ α Θηρ, ἰήρον πυρ, , ώς αὐτὸ δηλοῖ τύνομα, τὸ

θ μία ψ-η λι .' Mihi quidem optime. inter se apta di connexa semper suntl Visas

26쪽

visa nec demuto sententiam, tametsi vir do. ctus ex Norvic. scripto libro εςὶ ιισβε- ιον , & ingenii sui remigio σψωρος restituerit. Non in illis equidem sum, quibus oe- Cultum est, plerosque veteres aethera pro flamma non habuisse: bene hoc adnotationes in lu-Ce collocant. Fuerint autem infitiati illud Phi

losophi: mila q

uidem certe , nisi vertigine quadam, dum ea digereret, circumactus suerit. . in animum , ut illis adstipularetur, quae ipsi propria ac perpetua fuisse, perhibentur, inducere non potuit. Accedant ad hunc cumulum, neque enim prohibet liberius hoc confabulandi genus, nec tu intercedis ι & pauca ista: γῆν ι) Philo Judaeus scribit, επιςοαι-

dubio ΕΠΙΣTO MILONΤΕΣ peccat. U. C. Th. Maver id επιμομυλίζοντες , in adnotationum Vero addendis επικομπαζοντες esse jubet. Quidni α os ομμύο τες, quod Hesrobius agnoscit, &plures in t) S. Luca scripti codices, aut, si . id pravum sit, de quo dubitare nefas non est, αποςοματίζοντες , Congruit certe Philoneis istis, me quidem judice, haud absurde. Ve rum quod instat de incoepti ratio postulat, a

VII. Non deesse loca, ex versione, sive Aqui. lae ea fuerit, seu alius, in orationem Philonis

adscita, quae eum cura examinare Operae suerit pretium, quod haec Caussae arx cc controversiae quoddam quasi caput. Genes. IX, 2 q. ἐπικαταρατ να-χrosis Οικετης ΔΟΥΛΟΣ ΔOTA- o De Somniis p. II 48. . . 0 Ganget. C. XI, Sa.

27쪽

P. WESSE LINGII EPISTOLA

εςαι τοῖς ἀδελ οὰ αυζ. Ita su) Philo: in quis Aquilae citra controversiam est 3 aν 'ap, interpretatione sua aequantis, cetera

debentur Alexandrinis senibus, quos infra x presse sequitur, nihil peregrini admiscens. Nihil peregrini inquam: e glossa enim in hane viciniam 'misrarunt duo istnaeo δουλφώλων, sunt, que ad orationem plane supervacanea. Cui enim bono duplex eorundem verborum verso Librarius, cum in Hexaplari Orreenis editione ea animadverteret, ceteris no solitaria incederent, adstri enda censuit Atque hoc aliis sae-

Pe scriptoribus praeter opinionem usu venisso meminimus. In Dilputatione Gregentii 3 ex alae I, 3. ἔγνω βους τ αυε, AN QPΩ ΠΟN ΠPIAMENON, 6 3νm την Φατνην ἔ-άο- Par illic Scholion, sive ingenio amanuen fis, seu alii versionum editioni acceptum rese. Tatur, absurdum certe atque absonum. Joannes Chosostomus citat haec Paullina I. Cor.

ἐμαυτὸν et αν εγκρατεία. Putaves prima fronte postremas eum voces suo in codice reperisse a

at secus res habet: ipse explicandi caussa ad mensus illa est, seu potius operum ejus de scriptor. Non me latet, eadem & sa) alibi habere: sed ibi U. Regius ειν ἐγκρατεια δηλονου, id, quod suspicatus sum, mirifice adfirmans. Iam aliud vido. Genes. XVIII, Io. ἐπανιων

28쪽

ino. σε κατα - κωρον b) ΕΙΣ NEΩΤ Α. quae quidem uncialibus signata literis cujus sint in- terpretis, non adparet. Ego Philari fidenter . tribuo, orationem hoc emblemate Varianti. sumsit ex conmuni id linguae acervo atque, ubi e re videbatur, in conmentarios sitos sc) addidit. Alibi ad Alexandrinorum exemplum

ροι extremo libro de Nomin. Mutatione: quae utique scriptoris ex ingenio tanquam e fonte manarunt. Sed hoc paullo inpeditius, XV, εδρασμα εἰς καγεδραν σοῦ κατειργασω s e

Aquilae eo Hexapta ostendunt. Alexandrini

que hinc abit scriptus e Vaticano liber, cui primas Th. Maver minime negavit. Philone Judaeus Aquilae id fragmentum an Alexandrinorum verba explicanda sibi delegaverit, oratio nis universae habitus & contextus praelata sacemonstrabit. τἀ γε λεγόμενα συναίδει τω τε2έντι, τῶ τ ηκειον εὐτρεπῆ 6 TTOIMON οἶκον Θεου adnectit post pauca: tum τὸ θ HTOIMA--ΣOAI υ πο Θεοῦ. &- γὰρ ουτ ETOIMo-TATOΣ--προχειροτατ' ο&,. Quae cuncta, ni si parum prospiciunt oculi, unice Alexandrinae versioni respondent, minime omnium insititio isti fragmento. Abeat ergo, unde malum pedem intulit. An N in his smile flagitii specimen Z τ αγγελον Ita

29쪽

, aliter ac LXX senes, ocέλλω. Prius non venisse ab interpretibus, qui Pentateuchum Graeca veste induerunt, sed eorum esse potissi-

. mum, quorum in Judicum. Ruthae & Re eum libris occupatus suit labor , pulcre b) solita

sibi modestia, quam cum docentis ex ore Penderemus, toties ambo admirati sumus, declaravit vir clarissimus Lamb. Bos. Unde ergo id Phila Z in ex Hebraeo n,. NM nan formavit Θ Id nihil, si in opinionem venerit, absurdi conple- . ctitur; neque enim nullam patrii sermonis notitiam adsecutus e st. Vero tamen similius ac- , Cidit, quandoquidem nunc hoc nunc illud libri ostentant, & hanc male sedulae manus opellam esse. De mensa & sacratis panibus ἐ

τα s), scribit, quos Alexandrini Exod. XXV, 3o. Aquila ne a Mo

sis, on, ulla se parte alienaret, myσω πων, Θmmachus - δετεώς verterunt.

Symmachumne ergo Philo sequitur Θ Non equi--- dem dixero. S. Lucas Evang. C. VI, 4. - cuicum Symmacho, necdum ejus aetate vitali aura seuenti, nihil utique conmune. - NOiter, qui non dissimilia aliis versio - nis in λ) locis haud socorde animadverterat, integrum sibi esse opinatus fuit, hoc an alio u- teretur. Atque id quidem a veri studioso non temere in dubium vocabitur, nec illis fortasse assen-

30쪽

assensu in , quae statim consequentur, recus bit ; de tuo certe judicio id mihi polliceri posse videor. Vir Cruditissime, veritatem in hoc genere non amicitiam sectante De sultitu i

σεαυτω f ΕΞΑΙΡΕ-TON EAAIPΕΥΩΙ, ιγον ἰγω ex Exod. XXX, g . Philo. Inquis, si bina ista, notabiliter insignita. eximantur, novi nihil. Quin ea vero ex Hexaplari Origenis editione inprudenter sinta nimium diligente antiquario in orationis seriem inportata apud me dubium non est: namque illorum primus auistor, quicunque suerit, Hebraea 'aa 'a duobus illis egregie explicari atque Alexandrinorum ἰγον ἴσω praestare censuit. Est proinde in Philoneis illis duplex eorundem vocabulorum interpretatio, minime necessaria, atque ab instituto scriptoris longissime recedens. Oitendamus id paucis, ne quod dubium persev ret. Id agit A uctor unice, aequalitatem ut eommendet sive ἰσοτητα , quem in finem, postquam de aequalibus XI. praesectorum collationibus deque sacerdotum paribus nonnulla portionibus admiscuerat, παγκαλως, adjungit, a

γετα/ γαρ, λαβε σεαυτω l λίβανον ἐξαρετον &c. tum mox Exodi verbis, de quibus agitur, ad postis subnectit, εκας ον

ν ολου κουβ ειν. Viden nihil omnino in illis inesse , quod aut institia illa expostulet sibi, aut non valide eadem, tanquam spuma, repudiet pQuid si e Latino Theologo, ne continuata Graeca fastidium moveant, non dissors admo . dum