De vario quem Habeat apud oratores atticos [pragma] vocabulum usu ac notione

3쪽

ΠΡΑΓΜΑ VOCABULUM

USU AC NOTIONE.

QUAM

RITE IMPETRANDOS SCRIPSIT

5쪽

D. D. D.

7쪽

DE ΠPAUMATO VOCABULI ETYMOLOGI1 ET NOTIONE PRINCIPALI

DE IMAE SEIN VERBI RADICE AC FORMATIONE.

Omnis vocabuli ad determinandam notionem duo n0bis sunt subsidia, alteriam, quod tymologia paratur, alterum, quod Scriptorum usus praestat. Sed hoc ab illo separari non p0test, alterum potius altero uiti atque voeabuli cujusdam signifieationem et etymol0gine et usus ope c0nstitui determinarique negesse est. Quarum rerum quum etymol0gia prineeps it et iis, quae Sus n0bi praebeat, probetur et illustretur, ab ea ordiendum esse mihi videtur indefinienda τράγs azo Vostabuli notione. De grρύσσειν verbi tym0l0gia, ut ab h0 initium saeiam, viri doeti maxime dissentiunt Potitus es. Murceimorte buch I, 473)comp0situm esse illud statuit et in aequo ponit Verbo προ- γ-εέν. Radieem 88e ense grρὰγ προ-αγ), de qua ducit πρὼγ-T-c0. Verum ut de composit ad tempus adeamus, jam viri doetissimi demonstraverunt exemplisque illustraverunt, verbi hujus finem: GG- non litera T sedo formatum esse ' Ae, quod ad compositum illud attinet, cur ad illud refugiamus, eum probata radice, quam omnes sere familiae linguae Indo-germanicae praebent, paene eadem essetatur sorma, quae non majore opera deriVetur, et n0ti Sane apti0 et quae nullo negoti e prima a prineipali signifieatione emanet Quam0brem eum hane originationem prorSH rejiciam, ad alteram transeo, quae Curtio pr0batur. Qui in elementis g. 257 est. 3. duetum id esse statuit a radice IIER Slit par qua pr0

8쪽

seiseitur ιεροι-ειν Verbum, cui primum inest penetrandi, tum trans- serendi notio. Hae de radie eum per metathesin αρς formatum sit, quod inest in Voce ε7πρασεν - πραγs ιατευσατο, une B pud Hesyelitum invenitur et, si notio respieitur ad nostrum Geschust sht.: -R-para- Se applicat, jam ampliseata uel Curtius illud coaσσειν sive rei σσειν. Amplifieata enim est illa radix, quam etiam in

elat eoen inVenimus. Illa itera , qua amplifieata est radix, in emollita est, gujus rei Xempla Selileieli erus in compendio g. 202

aut penetrandi, peragendi, aut transferendi, negotiandi habent notionem. Invenitur etiam in veri, gro, σσειν hae penetrandi 110tio, unde in carminibus H0mericis petendum est illud: λα Γρήσσεινε, 49l. κελευθον ιρήσσειν O 282. ν 3, JOν πρ οσσειν hymn. i. Merc. 203, quae notio quamquam radidi grear prima ad principalis habenda est, jam tamen in alteram peragendi, transigendi deSSit. Aliam riginati0nem Fielitus statuit, qui illud verbum a radice πρα κ Ilit. ra praς-na quaestio praeeli id est pra8k p e-ehati quaerere, rogare, petere irim. prati dueit, unde derivat negotiandi, agendi n0ti0nem, sed hae derivati0ne illa peragendi, penetrandi noti explicari non potest. )De alia etymologia r ieienda, quae grρύσσειν eum stirpe Sans crita kr comparat, eonferas Curtium in elementis g. 4l S. )

Cum praeter etymologiam, ut supra dietum est, in determinanda V0eis cujusdam notione usus, quem habeat illa apud eriptores, ratio habenda sit, cumque in explieando usu priora et posterior Sermonis temp0ra reputanda sint, in definienda grρ σσειν verbi notione initium faciam a carminibus Homericis. De et Vata prima a principali penetrandi noti0ne jam supra dictum est, sed ex illa emanat altera perfidiendi C0njungitur inim Verbum cum iasu

9쪽

genetivo, quem istunt partitivum, n0minis: do es. Γρi σσειν ὁ dolor, 476. , 47 219. 2, 264. quod penetrare viae spatium, id est: penetrando perseere, consistere aliqui itineris signifieat. Termini enim, quem is, qui penetrat aliquid petit, rati0ne habita peragendi,

Sed etiam per se positum Homerus adhibet illud verbum in Ili

legitur Hoe 0eo jam illam agendi vim verbo vindie, oinfuch hundehi), quae jam viget in voce reor ξις et neeedit ad negotiandi Vim es. G2,S2 πρι ξις ' ν ὁ ' dii , oi di sit ος, - ν ν αγορευ s. s. etiam . in Apoll. 397 o υε ε c πρι βιν καὶ ρ liaza L 7 ιελGiν ILLE OV. Hae tres notiones inveniuntur in carminibus Homeristis, si mittimus carmina minora, in quibus etiam aliam sed e notione agendi emanantem vim illud verbum sibi sumit quae eum haud dubie posteri0ribus temporibus tribuenda sint, usum illis apparentem non in aequo ponere possumus ei, qui du0bus carminibus maj0ribus e0ntemplandis pateat. Iam transeamus ad tempora longe posteriora, ad rerum Seriptores oratoresque Atti eos et Xplicemus, qua ratione hi verbo utantur; sed, quia longum est Verbum per libros orationesque eorum persequi, illa, quae de ejus usu constent, paucis asseram. Prima et prinstipalis penetrandi notio n0 jam invenitur, sed ab ea prometa est perpetrandi, persciendi, peragendi vis Limus duro vhren, auSrichten Ta ζε rears εν res peractae). Cui usui tribuenda Sunt πρασσειν τι α consistere aliquem, emari en ubthun, to ten; πρύσσειν ιν τι aliquem afficere aliqua re, parare alicui aliquid; πρήσσειν τινὰ facere, reddere aliquem aliquid, quibus in el0cutionibus summum peragendi mometitum terminu8, in quem is, qui agit, intuetur, esse mihi videtur. Cum ero n0 tam peragendi terminus respieitur, quam res peragenda, PS aetio rei oecupatio, illa tertia evenit n0ti0 agere huyldelu, 9eSchistis Sem, quam posteriore tempore illi Verbo propriam Vindieare possumus. Ceterae enim omnes notionis et 8us arietates, missis iis, quas jam attuli, demonstrari et explieari illa agendi vi possunt:

10쪽

tum actionis ad aliquem et aliquid pertinentis, ubi neg0tiandivis Valet:

DE USU AC NOTIONE VERBORUM COGNOMINATORUM:

varietate quorundam Verb0rum eum πρήσσειν Verbo c0gnomina-t0rum afferre et illustrare, quorum in primo: roseia contemplando, Si Sequeremur etym0logiam, quam Fieli' statuit, et duceremus illud a stirpe pu purgare, ad 0-ti0nem mente purgandi Veniremus Cui resp0ndet quidem tot εἶν