De vario quem Habeat apud oratores atticos [pragma] vocabulum usu ac notione

11쪽

Hane corpore fingendi notionem, quam illud non minus quam alteram habet, adistis signifieationi respondentem invenimus, si pr0bamus eam, quam Curtius Verisimilem' ei tribuit, s0rmati0nem.

Poti illa voeabula consert eum stirpe a tu-eri, defendere, SerVRre, ut, ut ipSiu Verbi utar, propinqua aliqua stirpe, sed de verbo ποιεi ho loco nihil affert. liam originationem nec s0rmando aptiorem, et noti0ni magis contrariam Curtius jam ejecit. ')Quibus de causis ποιεi verbo primam ad principalem pariendi, creandi Vim zeuissen, Sch en, sive id corp0re, sive mente, ingeniost, vindico, unde transit in laetendi notionem: rotei Schusen,

Secundum Verbum ὁρ&ν , cui teli' propriam stirpem dar, duar sacere thun, machen, tribuit, et noti0ne et sormatione adgrράσσειν Verbum magis appropinquat, si Curtium' sequimur, qui e0nser ejus radidem cum tirpe dea, kt. dra currere, ita ut prima currendi, movendi is ad rem quandam reseratur. Sed eum 1πρασσειν agendi Vim, undem, esch Uti Sela, ut supra dem0nstratum est, sibi sumat, ραν sadere thun, huti Nein, signifieat, quae tamen noti0nes parvam tantum varietatem habent et altera in alteram transit. ὁρῆν - sacere, perari, thuit, huti Sela. Tertii verbi hue pertinentis ρε ειν , ερδειν etymologia et notio e0nseniit et constat. De etym0logia conseras Curtium in elementis,

171, 569. Fie I, 182. Omnibus in vocabulis, quae iis locis asseruntur, laborandi, elab0randi notio valet, quae non desideratur in Verbo nostr0 wirheu, goth. Vatur an, quod ejusdem Stirpis Stet noti0nem aptissime praestat. ρε ειν - hen, a bellen, lab0rare, lab0rando esseere aliquid.

12쪽

4 DE SUFFIX0 IL TAET DE NOTIONE VOCABULORUM EJUS OPE FORMATORUM.

His de si ρασσειν Verbi formatione a notione praemissis jam venimus ad ipsum pr090Situm et tranSimu ad πραγ-sta Ostabulum, a radie πραγ-uetum. Sed priusquam illud v0eabulum ipsum ae per se c0ntemplemur et pel Spiciamus, ad alteram v0stabuli partem, cum de radice satis jam dictum sit, ad illam syllabam: si nos VertamuS. De SumXi si -s ciet originatione conseras Sehielehere0mpendium 219. Bopp, g l. r. I, 354 III, 73. Curtius, Kulin Ziselir. IV, 214. Selileigher, comp. g. 396. Si ea, quae hi viri doetissimi de suffixi sorma statuerunt, Sequimur comparare p0ssumus sumX linguae an8eritae man, dum nomina generis

formati tribuatur, notione, cum de ejus cunabulis a vi principali certum quid diei vix possit, magis e re esse mihi videtur, e0rum Voeabulorum usum a notionem, quam habeaut apud Seript0res, percurrere, atque hae ratione, ut ejus Vi quam aesturatissime X-plistemus, temptare. 0ppius' eorum oeabulorum tres statuit r-dines, quorum primo im passivam, alteri stetivam tribuit, in tertio ponit nomina, quae dieit, abstraeta quae divisio mihi haud plaeet. Omnino enim eo suffixo sormari, ut ita dieam, nomina verbalia, quibuscum e0Muneta sit Vi quaedam passiVa, censeo. Haec Vero vis passiva dupli ei modo illis in voeabulis apparet, ita ut ea aut id distant, quod agatur, quod in agend respietatur, rem, de qua agatur, instrumentum vel rem agendi de/ι mensiund um densio die Hunillunc drehi, mi dem die Handiun ror senommeu PDd, den mensionil dos Mitte deri illunc' aut id, qu0d agend0esfidiatur dux Ergebnis deriundiung. Sed etiam v0cabula sunt, quae non solum alteram, Sed utramque n0tionem complectantur et utrumque praebeant usum. Quae ad illustranda et explieanda etymologia et usu, praesertim Homerico, a quo semper in definiendis n0ti0nibus proseiseendum esse mihi videtur, ustibus jam magnum, Sed prae voeabulorum ejus suffixi

13쪽

Voeabula suffixi uat peoormata id primum distunt, quod agitur, rem, i Strumentum, ausam agendi dentes stund das Mitte rur an lung, asyerruqe was u iner emissen audiungdient, und womit disse Hunishm ro1'genomynfri Dird a V0eabula, quae e radi stibus emanant, quibus inest vis transitiva:

binden ergo: prodi ua instrumentum subligandi id qu0st subligatur, das cum Gitorbis seu Dionendo, di Sohle, undase.

imp0nere, Superponere, durat Setzen, aruli flesset tegere, bedechen. ε ricti iaci id qu0d imponitur, instrumentum superponendi, tegendi; dus dum ararfrege Die te id , es. Il. 2 28, der echel negimen-tu-m. es. Curtius, l . 239. Fie I, 100. 5. εἴλυ-sta, ad ἐλ-D, 0rrepta reduplicatione stirpis primitiVae πελ es. Curtius, elem. 334. Fie I, 185. Stirpis με prima notio est Volvendi, unde emanat velandi vis. Ab hac stirpe proseiseitur eodem modo et e0dem suffixo formata v0 Latina: 0lumen, quod Olvendi, des Maelis, notionem servat id quod v0l-Vitur. Notionem v0eabuli Graeei vox Latina eguratissime quidem Praebet Vel-a-men, velamentum, das Mitte dum Linhullen, sed de ejus formatione conseras Curtium G 'dz. 82. - es. I9, ubi Vlixesa au8iea rem petens, qua se velet, dieit: 'ris pro εἴλυM G πεμ

14쪽

serendum est et sequndum Hesyehium telum, eis GeschoSs, lactWursu se instrumentum mittendi, adulandi est. Itaque Iliadis l0eum , 91, ubi nomen plurale p0Situm St, υν si ει τε καὶ is ια- σιν πλευ ἄριστος, interpretandum es8 Statuo: Viribus et telis optimus, u id init ei Spee 'e)ὶ nichi in peermure, quodn0mine plurali tantum, telis aetendis mittendis esseitur), de

15쪽

Fie I, 134.

manus) χρώ-O-1 at administro aliquid, die Huni an imus men, Hebrauchen. χρ sic igitur re est, quae administratur vel administranda est, das as dum an mAn legen Gebrauchen a si das Mitte cum Gebrauche ergo ermouen, Hube, liter. s. i , 78. 203. , 203 te -l aT- utenSilia. s. Curtius, Gr z. 189. Ρ0it. Mursetur. 1, 1. b Sin vero verbi radidi jam vis intransitiva inest, Vis passiVa, quam voeabulis ejus suffixi ope sormatis tribuo, non tam perspieua est, sed illo suffixo nomina ausativa et activae notionis formari videntur; verum hae noti radiei intransitiva vi efficitur, a Semper illa voeabula eam distunt rem, de qua agitur, Vel quae in agendo respieitur vel qua id, quod valet radix emeitur, dei Gmensiund das Mitto z einem us unde, organs, der Geg slund in dem sic der organu iusseri. Quod imprimis in voeabulis reperitur, a Verbis prosectis, quae animi motu eujusdam n0tionem habent, quae tamen n0nnunquam ad radiee notionis transitivae reserenda Sunt:

17쪽

σχειν dieitur id, qu effieitur, ut 0leat, laboret aliquis, qua de eausa homo dicitur πῆ. in is, qui malum Xeitat, assert. Conseras V, 160. Z, 282. L, 453. A, 347. X, 288, 2 l. ι, 25. , 446, praeeipue: Γ, 50, ubi e 0ntrari ponitur χαρ-tia.

His quae attuli, Xemplis, quum satis mihi probatum esse videatur, eam vim inesse in altera voeabulorum sici suffixo sormatorum parte jam ad alteram transeamus partem, quae e continet vocabula, quibus inesse statu ejus rei, quae agendo effieitur,n0ti0nem dos Argobnis deriu)ὶ Gms.

19쪽

O . Restat, ut de iis voeabulis illo suffixo sormatis disseramus, quae utramque vim compleeti et e0nstituisse dixi. Ut 0njungantur hae notiones, Si respicimus, Vim paSSiVam, quae m0d duret, modo perseeta Sit, in utraque esse e0mmunem seri astillime potest, quas conjunetas Videmus in vocabulis: 50. ερ- sta, ad θε deglubere, schis en Curi. G 'da. 221. Fiel: I, 88). ερμα primum id est, quod deglubitur, vel deglubi Ρ0test, i. e. uti8, quae corpori inhaeret Der GessenStand mi dem ius chi/ὶ δερὶ vors noninien Dird, die aut, o longe te ioch am ν per si es II, 341 ε σχεθε ' ἶον - ερs a. es. ν 43l); tum:

20쪽

Quin etiam pellis jam traetata et subaeta diei fotiato voeabulo potest corium, Leder es. , 17. β 29l. ερ Mast ἐν Dκ 1νοῆσιν, per metaphoram letum Schluuch .

sonen, dent en Reserenda est radi ad Stirpem γνω rhenn n es. Curi. Gr z. 69): νόi si igitur: Ι. a id, quo emeitur cogitatio est, instrumentum cogitandi,