Sanctissimi domini nostri Benedicti papae 14. De synodo dioecesana libri tredecim in duos tomos distributi. Tomus primus secundus

561쪽

L I E. IX. C in P. XV m 53sverum etiam a Provincialis Synodi Constitutionibus jussit expungi , est

deere tum in hunc modum resor mari: Intelligant Regulares, se teneri auRegulae, quam professi sunt, praescripιum vitam instituere: si euti testantur Fagnanus in Cap. Muod super his , nu. 2 s. de maiorit. oe obed. Jc Ma thaeuce. de .ciat. cap. Mitim. num. g. m sese II. Tertiam demum occasionem impugnandi Synodalia statuta , quam a Regularibus inde arripi diximus, quod nimirum generatim , atque i R. star regulae tradant, quae in peculiaribus facti circumstantiis unice dete minari possimi, duo demonstrabunt exempla. Summus Pontifex Clemens VIII. die IS. Martii Is 96. praevio consilio sacrae Congregationis Concilii, sane ivit, non licere Praelato Regulari litteras dimissoriales concedere suis subditis Regularibus ad Ordines luscipiendos a quocumque Antistite, sed teneri illas dirigere ad Episcopum dioeces anum , in cujus scilicet dioecesi degit Regularis ordinibus initiandus : si vero Episcopus dioece- sanus abfuerit, aut non sit ordinationem habiturus, tunc permisit Praelato Regulari suos subditos dimittere ad quemcumque Antistitem, dummodo non in fraudem , hoc est de industria , litteras dimissoriales illis dare distulerit ad tempus , quo praevidebat dioece sanum Episcopum abfuturum , aut Ordinationem non habiturum : quod quidem multis de causis quandoque fieri contigit , & praecipue ut Regularis , ad Ordines promovendus . qui , juxta ejusdem Clementis VIII. sanctionem , suae scientiae experimentum subire debet coram Episcopo, a quo Ordines petit, declinet examen, quod ab Episcopo dioece sano severius institui sole-

Te novit.

III. Hoc decreto, de quo nos prolixe tractavimus in nostra Insiit. 23. sussulti aliquot Episcopi . in suis Constitutionibus absolute illicitas prinnunciarunt Ordinationes Regularium, qui , eum tempus imminet ordiae attonis, e loco recedunt , ubi antea degebant , & ad alteram commeant

dioecesim , a cujus Episcopo ordines sulcipiunt, & paulo post ad pristi.

cum locum redeunt: Omnes quippe praedictae circumstantiae recessus , &reditus, vehementem inducunt praesumptionem fraudis, quam abesse v luit Clemens VIII. ut Regulares ab alieno Episcopo , & non a proprio loci, in quo commorantur, licite ordines suscipere valeant. Enimvero,s minor, aut mulier, e patria recedat, alio se conserat, ibique aliter, quam patriae leges requirant, contractum ineat , ac, stipulatione sequuta, in patriam se recipiat, id in fraudem statuti in patria vigentis sactum praesumitur, juxta ea , quae allegantur a Rota decis Iz. num. Ira

IV. Et nihilominus saera Congregatio Concilii, eiusmodi Episcoporum Constitutionibus ad trutinam positis, in causa Neapolitana die s. Septem bris I 682. eensuit, non posse in re praesenti universalem regulam constitui . sed judicium eliciendum esse ex peculiaribus ficti circumstantiis. Quamvis enim ex iis, quae enarravimus, vehemens oriatur fraudis praeo

562쪽

sumptio . hae e tamen praesumptro aliis contrariis praesumptionibus debilit,ri, & elidi potest. Etenim, quod attinet ad ipsos subditos Regulares oris dinibus initiatos, hi sacile se excusare valent praetextu obedientiae debitae suis Superioribus, a quibus alio se conserre , & paulo post ad priorem conventum jussi iunt redire, quin rationem sciant, propter quam id su

rit ipsis imperatum .' Superiores vero statim obtendunt necessitatem mo. nasterii, quod brevem tantum, & non diuturnam exigebat permanentiam

illius Religiosi, quem illuc miserunt . Quamvis autem ejusmodi excusa tiones interdum saliae sint in oculis Dei hominum eorda perscrutantis, non tamen illico falsae probari queunt in foro Ecclesiae. Quamobrem inistegrum quidem erit Episcopo laudatam Clementis VIII. sanctionem suis Synodalibus Constitutionibus inserere , eiusque exactam observationem Regularibus indicere, atque inculcare, quod inplerisque Di reeianis Synodis tam Italiae, quam Galliae, prudenter sectum resert Hallier de saeris Ordinat. pari. 2. sedi. s. cap. 3. art. 8. I. sas etiam erit eidem illic iuram quandoque pronunciare ordinationem Regularis, quem ex speciali. bus facti circumstantiis cognoscat vere in fraudem e sua dioeces abiisse . uti ali hi ordines reciperet; licebit praeterea universim declarare. Regula. rium e dioecesi discessiones, imminente ordinationis tempore, & subitas ad eamdem regressiones, postquam alibi sunt Ordinibus initiati, nunquam

carituras fraudis suspicionet Verum, propter indieatas rationes, cavendum

ei erit, ne generatim , & veluti per modum regulae, illicitas, & Daud lentas statuat habendas omnes omnino Ordinationes Regularium e sua

dioecesi discedentium, & post susceptos ab alio Episcopo Ordines iterum

in eamdem se se recipientium .

V. Alterum ejusdem rei haud absimile exemplum nobis exhibet fac utitas praedicandi, in Synodalibus Constitutionibus nimium quandoque Reia gularibus Iimitata. Euangelicae praedicationis ministerium Episcopis praeei. pue esse concreditum, nemo dubitat. Apostolis quippe , in quorum vices, & munus Episcopi suceesserunt, Christus Dominus, caelos consce

surus, peculiarius praecepit: Euntes ἰn mundum universum , praedicate Euan. gelium omnἰ ereaturae r quod illi adeo districte ad se pertinere existima. Tunt, ut tetera potius Apostolatus munia, quam praedicationis officium, aliis committenda duxerint: cum iam. o. agentes de Diaconorum electi ne , discipulorum multitudini dixerunt : Non es aequum, nos derelinquere verbum Dea, m mini irare mensis. Considerare ergo , fratres , viros ex v

his boni testimonii septem, planos Spiνitu Sancto, orsapientia , quos consi.

ruamus βρον hoc opus. Nos vero orationi, m ministerio verbi iussantes er mus . Hi ne Apostolus Paulus I. ad Cormib. I. de se ait: Non msse me

Chrsus baptitare, sed euangelietaνe t & ad Timotheum scribe s ops. 2. cap. a. eum ad Pr icationis opus , tamquam sui muneris praecipuum ,

hortatur, inquien SP Praedica veisum, iasia opportune, ν ortune, a Nue,

obsecra , increpa in omni patientia o doctrina . Perluasum id fuit sancti ias misDiuitiam by Corale

563쪽

L I E. IX. CAP. XVII. s 37simis Ee lesiarum Praesulibus, qui non solum praedi eationis ministerium per semetipsos religiose explebant, sed illud recensentes inter proprias,& peeuliares Pastoris curas, nullum, ne Presbyterum quidem, coram se e suggestu praedicare permittebant , nisi raro admodum , atque ex sui juia

sone, & singulari quadam delegatione . Colligimus hoc ex Possidio de

Augustino in ejus Vita ev. s. narrante, eum a Valerio Hipponensi E. piscopo deputatum suisse ad sui loco conesonandum, contra usum, oe coninsuetudinem Africanarum Ecclesiarum , ubi solus Episcopus praedicandi officio fungebatur . Chrysostomo itidem eximiae , & singulari laudi vertit Palladius, quod nondum Episcopus factus, vices Episcopi ageret in pra- dieaiisne verbi Dei . At insequentibus seculis Episcopi , sive aliis cutis nimium distenti, sive praedicationis muneri rite obeundo impares, illud

etiam eoram se peragendum aliis demandare passim consueverunt: quoci

ea Patres Concilii Ualentini III. anni 8s s. ean. i5. se se mutuo ad verabi ministerium excitantes, novaque lege adstringentes, illud vel per se, vel per alium ministrare, sibi invicem permiserunt. ajentes tom. S.COllectionis Harduini eoI. ρ4. Ut unusquisque nostrumsis per se, sue per aliquem , vel aliquos ex Ministris Ecelsae fideliter doctos , ita verbum pradicationis tam in urbe, quam foris in plebibus exhibeat, ut omnino eis adinmonitio, er exhortatiosalutaris deesse non possι: eamdemque permissionem praedicandi per idoneum substitutum , Epilcopis Reerat Ludovicus Pius Capitular. lib. I. cap. Iog. inquiens: Episcopos monemus, ut sue per se, sis peν Visarios, pabulum verbi Ditani sedulo populis adnuntient. Non proin inde tamen unquam Episcopi penitus subtracti fuere ab onere verbum Deiore proprio an nunciandi: id siquidem, utpote a Christo Domino eorum humeris impositum, nunquam a se abjicere valent, juxta doctrinam D. Thomae g. pari. quas. 67. art. 2. Ad primum , ubi haec habet: inrum. que osscium, scilucet docendi, er bapti andi , Dominus inposolis injunxisquorum vicem gerunt Episcopi I aliter tamen, m aliteν. Nam incium δε- eendi commisi eis Chrisus, ut ipse per se illud exercerent, tamquam prinis etpati mum . Unde m ipse Apoesi dixerunt Act. 6. Non est aequum, nos relinquere verbum Dei , er miniserare mensis . Osseium autem baptitandi commist Apostolis , ut per alios exercendum . Unde Er Apostolus dicit I. Corintb. I. Non mira me Cbrsus baptizare, sed euangelietare , er bae ideo, quia in baptirando nihil operatur merisum, er sapientia Miniseri, sicut in docendo: sed tunc solum libertas illis data est, aliorum opera, & ministerio uti, cum ipsi, legitimo detenti impedimento , Euangelici verbi panem suis ovibus frangere nequeunt: quod luculenter explicavit In noeen. tius III. in concilio Lateranensi cap. Io. relato in Cap. I s. de ossc. O dinari ubi ait: Cum saepe contingat, quod Episcopi propter suas occupationes multiplices, μι in letudines corporales, auι bossitis incursus, seu occasones aιias ne dicamus defectum scien ι , quod in eis reprobandum es omnino,

nec de cetero talerandum ) per se ipses non sinciunt miniserare verbum Dei

564쪽

populo, maxime per amplas dioecora , usas ' geuerati Cons tutione Ditiscimus , ut Episcopi viros idoneos ad sanctae praeicationis osscium salubriter exequendum assumant, potentes in opere, o sermone , qui plebes si commissas, vice ipsorum , cum per se iidem nequiverint, sesicite visitantes, eas verribo aediscent , m exemplo e & magis diserte Tridentinum fg. s. cap. a. msessi. 24. cap. 4. de reform. quibus in locis definivite Praedicationis muntis esse Episcoporum praecipuum , eosque reneri per se ipsos, se legitime impeditiaeon fuerini, ad praedicandum sanctum Jesu Chrisι Euangelium. Cui decreto inhaerens S. Carolus Borromaeus, in sua prima isnoda Proincial/ AE . Eccles Mediol. pari. I. pag. 2. ita Episcopos est alloquutus: Nos auctaritatem sacrosancti Tridentini Concilii, O veterum Patrum sequuti, in Domino Episcopos hortamur, ut toto pectore in banc curam incumbentes, greges sebi commissios ipsemet, praesertim in Ecclesa sua , verbo Dei pascant .suod si levi de causa, aut quodam animi languore ιmpediti , non fecerint , sciant , sibi praetermiss necessarii incit Iudici Deo praecipue rationem esse

reddendam . Sin autem be interdum vere impeditor cognoυerint, per viros

idoneos, ex praescripto ejusdem Concilii deligendos , hoc munus sudisse me populo praesent. VI. Hanc Episeoporum obligationem prae oeulis habentes Boniti eius VIII. Benedictus XI. & Clemens V. eertumque simul putantes, eidem, interdum saltem , ab Episcopo satisfieri , eum concesserunt Regularibus privilegium praedicandi in Ecclesiis suorum Ordinum, atque in communibus plateis, omnes unanimiter, primus quidem in eis. Cap. Super Caistberiam, de sepulturis , alter in cit. Cap. Inter cunctas, de privilegiis , inter Extraυag. comman. 3c Clemens V. in Clem. Dudiam, de sepultuνis, horam exceperunt, in qua ipsemet Episcopus praedicat , vel coram se solemniter praedicare facit; tunc enim in eadem civitate , seu oppido , quemlibet inferiorem silere jusserunt, nisi Episeopus ipse aliter judicaverit. Et recte quidem ; etenim , cum solus Episcopus in sua dioecesi si publicus Doctor, Sc Magister, indecens profecto est, ut, eo docente, quisquam discipulorum docere praesumat . Porro ad rem praesentem perinde esse videtur , sive ipsemet Episcopus magisterii cathedram conscendat , sive alium deputet, qui coram se e suggestu verba faciat : hic quippe tunc non reputatur merus coadjutor, & cooperator Episcopi in praedicationis ossicio, sicuti a citato Conei lio Lateranensi ceteros nuncupatos audivi. mus , qui ad annuneiandum Dei verbum ab Episcopo destinantur , sed videtur esse speciale instrumentum , quo praesens Episcopus utitur ad suos animi sensus suo populo manifestandos , eumque ad virtutem , Scpietatem informandum.

VII. Iam vero nulla unquam in saera Congregatione Coneilii suit dissicultas ei rea prohibitionem factam Regularibus , ne ea hora in suis Ecclesiis contiones habeant, qua Episcopus per semetipsum praedicat ' sed semper, & firmiter censuit, ejusmodi prohibitionem in suo robore per

565쪽

manere, atque ad unguem esse servandam. Ita quippe respondit in Pisiseen. 26. Aprilis Iclo7. ad 4. dub. lib. 89. Postionum pag. IIo. in Bittintina II. Februarii I 629. lib. I decreton pag. 32. in Brundinina Io. Martii Is s. lib. II. pag. -s. quin immo eadem Congregatio semper suit in sente tia licere Episcopo concionem habere ad populum in qualibet suae dice. eess Ecclesia , etiamsi ad Regulares pertineat, juxta ea, quae congesta leguntur rom. 8. Bullarii Ois. Praedicatorum , editi ab L ntonio Bremon d , nune ejusdem ordinis Generali Magistro, ris. I. quaest. I. num. 37. Sed saepius quaestio agitata est super secunda prohibitionis parte, qua interdiiscitur Regularibus, ne praedicent , quando Episcopus coram se solemniter praedicare facite quoniam, etsi eadem Congregatio olim respondisset, hane quoque prohibitionem sustineri , attamen Gregorius XIII. vehementer dubitavit, an id esset usu receptum ἰ sicuti adnotatum reperimus is est. lib. 89. Positionum pag. ITI. Enim vero, eum soleant Episcopi concionibus in sua Cathedrali interesse tempore Adventus, & Quadragesimae, si prae. dicta prohibitio vigeret, deberent Regulares ab habendis in suis Ecclesiis contionibus abstinere eo potissimum tempore , quo Fideles illas audire solent, & hac de causa eorumdem Regularium Ecclesias frequentant. Haec autem ratio tantae efficacitatis visa eli saetae Congregationi Concilii, ut in allegata causa Pacen. 25. Aprilis Iso7. dixerit, nulli quidem fas esse contionari, quando Episcoeus ipse per semetipsum ad suum populum verba facit , seὸ nequaquam impeὸ iri posse Regulares , ne in propriis Ecclesiis contiones habeant, quando Episcopus coram se solemniter praedicare facis: at postmodum, eadem quaestione novo examini subjecta, in citata causa Brundusina Io. Martii I 64s. eadem Congregatio mentem suam elarius explieans, de elaravit, id esse intelligendum, eum Episcopus consuetis concionibus interest, quae per 'annum fieri sole nrd sed , si idem Episcopus ex ea a publica, convocatis Clero, Magi iratu , m populo, c ram se praedicare faciat, tunc illi licere dixit, praecipere Regularibus, ut a praedicando abstineant , atque inobedientes poenis etiam censurarum coercere. Equidem omnes praedictae rerum circumstantiae videntur emcere illam solemnitatem, quam jura requirunt, ut non liceat eodem tempore Regularibus praedicare: secus vero accidit, cum, tempore Adventus,& Quadragesimae, Episcopus concioni adest tunc quippe non videtur Episcopus facere coram se solemniter praedicare, sed potius concionem audire, quae etiam eo absente haberetur. VIII. Quoniam autem in Synodalibus Constitutionibus, seu Episcop, rum edictis, non possunt omnia explicari, quae necessaria sunt ad disce nendum, quando nam eum veritate, & proprietate sermonis dici possit, quod Episcopus faciat caram se solemniter praedicare idcirco eadem sacra

Congregatio Concilii , ad praeea vendas lites , & discordias inter Episco. pum, & Regulares, die Ia. Iulii I 687. censuit, posse quidem Episcopum n peculiaribus eventibus, in quibus opportunum reputet solemnem indi

cere

566쪽

s o DE SINODO DIOMESANAE LIB. IX. CAP. XVII.

cere eontionem, coram se ab alio habendam, inhibere Regularibus, ne ea ipsa hora in tuis Ecclesiis praedicent a minime tamen expedire , ut constitutione, seu edicto illis generatim praedicare prohibeat, quotiescum. que ipse coram se solemniteν praedicare facieι : inde enim innumerae ori. rentur lites , an haec, aut illa concio, coram Episcopo habita , iis sum rit praedita qualitatibus , seu comites habuerit conditiones , quas saera Congregatio Concilii ad ejusdem solemnitatem requiri declaravit . Finis gite, Episcopum . sola motum curiositate celebrem quemdam oratorem audiendi, eidem injungere, ut solemni quadam die in sua Eeesesia Cais thedrali pium aliquod argumentum e suggestu exponat, atque, ad eum

dem auditorum frequentia cohonestandum, Clerum convocare, Magistra

tum, & populum ; nulla profecto tunc suberit justa causa prohibendi ,

ne in aliis Ecelestis, praesertim Regularium, concio fiat: & tamen hieeasus sub generali eonstitutionis prohibitione comprehenderetur , a qua ceteroquin fui siet exeipiendus.. Diuitiaco by COrale