장음표시 사용
531쪽
L I B. IX. C A P. II. sostum in filios immoderara jura, quae certe barbariem sapiebant, cultiori.
hus Romanae reipublicae temporibus fuerint valde imminuta nihilominus tamen Iustiniani aetate tantam parentes retinebant in filios potestatem , ut idem Imperator a. Inssit. de patria potesate amrmaverit e Nulli alii sunt homines, qui talem tu liberos habeant potestatem, qualem nos ba hemus. Quocirca, eum leges Caesareae Viribus carere voluerint matrimo.nia a servis contracta , non consentientibus dominis , quorum subsunt dominio mirum non est , earumdem edicto , suisse robur ademptum
conjugiis a filii sumilias celebratis sine consensu parentum , sub quorum
potestate existunt. III. Utrasque ei viles leges, tam videlicet, quae servorum , quam quae filiorumfamilias solo contrahentium consensu inita matrimonia instingehant, quondam ratas habuit Ecclesiae etenim S. Baslius epis. I99. Ca. nonica a. ad A biIochium can. q. tom. 3. Oper.pag. 296. aite Matrimo.nia sne iis, qui potesatem habent, fornicationes sunt. Neque erM , viwnte patre, neque hero, qui conveniunt, extra reprebensionem sunt e quemadmo. dum , s annuant eobabitationi, quos penes hujus rei es arbitrium , tune si mitatem conjugii accipit eobabitatio. Et Concilium Aurelianense IV. annis 4 I. ean. 22. tom. 2. Collectionis Harduini col. I 3 ρ. Ut nullus per imperium potesatis Νιam competere audeas alienam, ne conjug um, quod con-rra parentum voluntatem impie copulatur, velut eaptiυitas iudicetur ; sed, scut es probibitum , non admittatur. In his, qui perpetraυerint, excomm nicationis severitas, pro modo piaculi, impona ur e & ean. 24. loquens de
conjugio servorum, deere vite suaecumque mancipia , sub specie conjugii, Ecessa septa confugerint, ut per hoc credant, posse fieri conjugium , minime eis licentia stri aιών , nec talis conjunctio a ciericis defensetur : & paucis interjectis, complectens tam servorum, quam filiorum familias matri in monia clanculum, & propria auctoritate, inita, addit: De qua re deceνα nimus , ut parentibus, aut prepriis dominis , prouo ratio poscit personarum, accepta fide excusari , sub separationis promissione, reddantur I rismodum tamen parentibus, atque dominis libertate concessa , s eos voluerint propria voluntata conjungere. Concilium Cabilonense II. anni 8I3.can. 3Ο. relato a Gratiano in Can. uis. 29. quaes. a. postquam dixit: Nobis visum es, ut conjugia servorum non dirimantur: hane statim limitationem adjecit: Ubi legatis conjunctio fuit, o per voluntatem dominorum. Ac denique, ut alia praetereamus, quae ad rem congessit Gonetalea in Cap. βη. de coniugio se vorum , num. 3. , seq. Ahyto Episcopus Basileensis in suo Capitulari secu lo IX. edito, apud Harduinum νom. col. I 244. can. 2I. edixit e Ubi vero mancipia. non unius , sed diversae potesatis juncta fuerint , nis consentientibus utri que dominis, bujusmodι copulatio rata non eris. IV. Verum postea consultius visum eli Ecclesiae praefatas civiles leges, Pluribus seculis a se aut approbatas, aut toleratas, corrigere, & abroga-rς; statuitque, ut deinceps nuptiarum validitas a solo penderet con ra.
532쪽
hentium eonsensu, nequaquam autem a nutu eorum , sub quorum domi. nio, vel potestate contrahentes existunt.' quod generatim lanei tum legi.
mus in Cap. Cum locum , de sponsal. o marrim. in Cap. Licet, & in Cap. Tua, de sponsa duorum; speetatim vero de servis rescripsit Hadrianus Papa ad Archiepiscopum Salisburgensem in Cap. Dignum, de conjugio sem
rum. Noc inteν servos matrimonia debent tiliarenus probiberi oes, contra. dicentibus dominis, m invitis, contracta fueνiar, nulla ratione sunt, propter
hoc, Ecelesiastico judicio dissolυenda: ae tandem de filiissimilias, post a.
lias sanctiones indicatas a Iuen in cit. diis. Ita qπU. s. cap. 3. art. I. definivit Tridentinum sess. 24. cap. I. de reform. matrim. ubi anathemate perinculit , qui falso Uirmanr , matrimonia a sitiisfamilias me consensu parentum contracta, irrita esse, o parentes ea rata, veι irrita facere posse. U. Quamobrem non licet hodie easdem civiles leges, jamdiu ab Eceletia reicissas , excitare, eatumque obtentu, firmitatem adimere aut ser vorum , aut filiorumfamilias connubiis, quibus domini, vel parentes non annuerunt . Quod autem assirmat Mehmerus Iur. Eceles Prorsantium ib. q. τι i. 9. h. f. nempe in Pomerania, West phalia , & Bohemia . ubi adhuc remanent vestigia antiquae servitutis , & etiam hodie reperiuntur homines premit, hoc est existentes sub dominorum proprietate, istorum connubia non aliter esse valida, quam ex dominorum consensu, aut est accipiendum de servorum conjustis quoad effectus civiles , aut non est admittendum a Catholicis illis in regionibus degentibus , qui sanctioribus Ecclesiae legibus reguntur. Intra fines pariter poenarum civilium conincluditur edictum a Chri litanissimo Rege Henrico III. in Comitiis Ble.
sensibus anni Is 79. an. 4 . promulgatum , atque a Ludovico XIII. anno Idast.&I63ς. renovatum, quo nulla, & invalida declarantur matrim nia a filiisfamilias contracta sine consensu parentum: illud siquidem verabum invalida, non esse aliter explicandam , quam per solam relationem ad contractum civium, ejusdem Ludoviei nomine, Clem Gallicano responderunt Regii Commissarii' uti habetur rom. g. rerum, o demerorum Cleri Francisi, testaturque Lovetus , in Parisiensi Senatu Consiliarius, sis. 6.tist. M. seribens : Nullisas matνἰmonii proveniens ex defectu conditionum, quas requirit aνιiculus qO. Mesensis Constitutionis, nauatenus attingit ipsum Sacramentum , quod nibilominus in isto matrimonio exsite nou agitων de S crumento matrimonέi , aut ejus essentialibus coemoniis; sed de validitateranυentionum matramonialium , de accessoriis matrimonii , de dotis validitate,
re communitata inter virum, oe uxorem: quae eonventio es non dependenst ex
threlogicis Messionibus , sed ex edictis in Pari amento octificatis. Idem ostenis dit Inatus Habertus, Episcopus Uabrensis , in fibra de justitia connubr Iis edicti a Larivieo XIII. eonditi, ubi haec habet e Non multum Iabo anadiam Θs de rene,liandis Regias edictis eam Ecclesiae sententia e naillo squidem unquam edicto, matrimonia filiorum familias invalida, ac nulla esse absque
533쪽
LIB. IX. C P. XII. so 7 fuerit . Probibisa quidem sunt οῦ sed , invalida, σ nulla esse, haudquaq tiam definitum. Unde etiam Decessorum suorum vesi is in ens Rex Grifliani .smus Ludουicus, ea iterum probibuit, ac auserius interdixit: invalida ta. men, ac nulla esse, contra Tridenςina bnodi decretum , ac Theologorum Mnanimem etiam in regno suo sententiam , minime sanxit. Idem tradit Ca. hassistius iae ebeor. prax. Iur. Canon. lib. 3. cap. 26. num. 5. . 7. ubi
Brodeum earpit, quod Reg um edictum ad ipsam etiam Sacramenti rationem protraxerit. Idem docet Gerbasius in libro, quem inscripsit Tea. Hatur pacificus m. pag. do . Idem Natalis Alexander Tbeolog. dogmatim moraI. lib. 2. de Sacram. matrim. cap. 2. an. 3. Prop. I. Quocirca nescimus, qua ratione Iuen in eis. diis Io. cap. 3.aνι. a. metuerit suum cal.
eulum adjicere tot Doctorum Gallicanorum sententiae, Regia etiam deis claratione firmatae, & decidere noluerit, an revera in Gallia matrimonia inita a filiissa milias sine consensu parentum , sint valida quoad substan. tiam, etsi civilibus effectibus destitui nemo dubitet. Neque extra institutum vagati sumus, dum haec prolixius enarravimus; siquidem verebamur, ne Episcopi, praedicti Juen in . aliorumque contra communem sa. pientiorum Galliae Doctorum sensum idem scriptitantium , auctoritate decepti, non audeant in suis Synodis declarare. matrimonia a filiisfami. lias, invitis, ae insciis parentibus, contracta, etsi illicita, valida tamen esse, ac proinde integrum non esse contrahentibus, quamdiu eorum alter superstes est , alias nuptias inire: quam profecto Synodalem declaratio. nem , ad consulendum animarum saluti, non solum utilem , sed maxime ne eessariam reputamus.
Exempla alia, legum eiυilium a Iure Canonico correctarum : ubi praecipue δε Adulteriis, Gr Concubinatu.
IUxta leges civiles , conjugatus cognoscens solutam . adulterii judicio
non tenetur, I. 9. I. F de adulteriis, δc ι. 2. Cod. eod. xit. quam is vis adulterii crimine damnetur conjugata solutum admittens. Aliud sta. tutum est a Iure Canonica, quod tam virum, quam uxorem , eadem lege teneri voluit , quia utrobique idem ligat fidei conjugalis vinculum : quare Ambrosus ιιb. I. de Abraham, relatus ιn Can. Nemo , 32. quaes. 4. ait : Nemo blandiatur Mi de legibus hominum . Omne surtim adulterium es, nee viro licet, quod mulieri non licet. Eadem a viro, qua ab uxore, debetur easimonia. Quidquid in ea, qua non fit Iegitima uxor, commissum fuerit, adulterii erimina damnatuν r ubi Glossa veνb. de legibus , notat et sua dicunν, quod adulterium non eommittitur eum soluιa, sed cum nupta. Αerius eas Romanorum leges reprehendit Hieronymus in epis. ad Oceanum de morte Fabiola, cujus fragmentum refert Gratianus in Can. 2O. e
534쪽
dem catus. 32. qsae'. s. ait quippe Hieronymus tom. I. Operi col. 4ss. Aliae sunt Ieges Caesarum, aliae Chrsi . Aliud Papinianus , aliud Paulus noster praecipit. ApuI illos υiris impudicitia frena laxantur, o solo Rupra , atque adulterio condemnato, passim per lupanaria, o ancillulas libido peris mittitur , quas culpam dignitas faciat, non voluntas. Apud nos, quod non licet Deminis, aequa non licer ωνis, m eadem semitus pari conditione cenissetur. Ad eamdem inter leges Caesareas, & Eeesesiasticas, hae in re di. screpantiam attulit Augustinus lib. 2. de adulterinis conjugiis cap. 8. num. 7. tom. o. Operi col. 4 7. ubi quosdam inducit adulteros , ita secum in. vicem loquentes: Aa υero sexus noseri dignitas baue sustinebit injuriam , ut eum aliis Deminis, praeteν uxores nostras, s quid admittimus, iis luendis paenis, mulieribus eo aremur λ Eosque in hunc modum conqueri , addit
Augustinus, confisos juribus forensibus, discrimen ponentibus inter viri,& uxoris conditionem: Sed isti ait j, quibus displicet, ut inter virum: uxorem par pudicitiae forma siemetur, er potius eligunt , maximeque imbae eausa, mundi legibus subditi esse, quam Chrisi ' quoniam jura Dreina
non eisdem, quibus Deminas , pudicitiae nexibus υiros videntur obseringere me. Abrogatis autem praedictis legibus ei vilibus, nimium indulgentibus viro. rum impudicitiae , consequens suit , ut eadem actio ad divortium dare. tur uxori contra virum adulterum , quae huic competit adversus adulteoram uxorem; quemadmodum perpendit Hieronymus eis. eps. ad Oce num relatus in Can. Praecepit, 31. quae s. s. Praecepit Dominus, uxorem non debere dimitti, excepta causa fornicationis, oe se dimissa fuerit, manere in innuptam. Quidquid viris jubetur, hoe consequenter redundat in foeminas. Neque enim adultera uxor dimittenda es, γ υἰr maeebus retinendus e cui coninsonant Augustinus relatus in Can. Idololatria, 28. quis. I. & Innocentius I. Epist. 3. ad Exuperium Episcopum Tolosanum cap. q. relatus pariter eιt. erusa 32. quain. s. Cau. fn. rationem insuper expendit , propter quam rarius contingit, maritum adulterum ab uxore dimitti e Et illud desidera. tum es seiri s scribit Innocentius), cur communicantes vira cum adulteris
uxoribus non conυeniant, cum contra uxores in consortio adulterorum υirorum
manere videantur ' Supeν boe Chrisiana religio adulterium in utroque sexu pari ratione eondemnat . Sed viros suos mulieres non facile de adulterio acem sant, oe non habent latentia peccata vindictam . Viri autem liberius uxores adulteras apud Sacerdotes deferre consueverunt ideo mulieribus, prodito earum crimine, communio denegatur .... Cum ergo par causa sit, interdum , probatione regante , vindictae ratio conquiescit.
II. Α legibus civilibus permissum esse concubinatum eum una , uxoris toto, domi retenta, asserit Cuja eius : quod si verum sit , nemini dubium est, eas leges, utpote iuri naturali, & Divino contrarias, esse ab Ecclesia reprobatas , praesert i m a Tridentino sess. 24. cap. 8. de reform.
matrim. ubi concubinarios tam solutos, quam uxoratos, si ter ab ordinario monIti, concubinas non effecerint , seque ab earum consuetudine non se jun
535쪽
L I B. IX. C A P. XII. Sostiunxerint. excommunaeatione feriendos esse, decrevit . Diximus , si verum sit, quod sibi persuasit Cujatius.' alii enim aeque docti, ae eruditi Iuris Civilis Interpretes, praesertim Merillus Observat. lib. 3. cap. I s. halluei natum existimant Cujacium , qui concubinam consudit cum pellice: concubina quippe a legibus civilibus permissa, erat vera uxor, ducta tamensne dote, & nuptiali solemnitate; uti colligitur ex I. I 44. ff. de verb. signis. I. Donationes, 31. f. de donationibus , & Iustiniani μυιlla I 8. a legitima vero uxore differebat , sola dignitate, quia scilicet concubina, etsi & ipsa uxor esset, non transibat in familiam mariti , neque istius Iarticipabat jura , privilegia , & honores , quorum consors fiebat uxor
egitima ' quod constat ex cit. ι. Donationes, δc pluribus exornant Meritolus cit. loe. Antonius Augustinus de emendatione Gratiani lib. I. dialog. S.& du-Cangius in Glossario υer . Dos . In hoc eodem sensu sanctissimos antiis qui Testamenti Patriarchas, quibus permissa erat polygamia , praeter ux res, habuisse legimus concubinas, hoc est aliud uxorum genus, quae unice ad procreandos liberos, non ad familiam regendam , resque familiares ad. ministrandas, essent admissae e etenim Cetura in cap. 23. Genesis, dicitur Abrahae concubina, & uxor I & Agar, quae ibidem appellatur pariter ejusdem concubina , in cap. I 6. vocata fuerat vera uxore quod bene animadvertit Bellar minus de Concilior. auctoriι. tib. z. cap. 8. Propost. II.
III. De ejusmodi concubinis, Si non de pellicibus, loquuntur antiqui canones, concubinas ad Baptismum , & concubinarios ad Communio. nem admittentes. Concubina e uspiam infidelis mancipii s ait Aufioe Constitutionum Apostolicarum, loquens de Baptismo , lib. 8. cap. 32. illi soli dedita, admittatur si autem etiam eum aliis petulanter agit, rejicia. 1uν . Et Patres Concilii Toletani I. habiti anno AOO. eap. II. relat σ a Gratiano in Can. Is qui , diss. 34. Si quis habens uxorem fidelem, concubinam habeat, non communicet. Ceterum is, qui non habet uxorem , m pro uxore concubinam habet, a Communione non repellatur tantum ut unius m Minlieris , aut uxoris, aut concubinae ur ei placuerit ) fit coniunctione contentus.' alias iaυens abjiciatur, donec desinat, o ad paenitentiam νeversatur. Re denique Isidorus relatus in Can. s. ea d. dist. 34. Christiano uon dicam plurimas, sed nee duas semul habere licitum est, ns unam tantum aut ux rem , aut certe, loco uxoris se coniux dees ) , concubinam. Omnes, in. quam , ejusmodi Canones non loquuntur de pellice, sed de uxore, non adhibitis dotalium tabularum solemnitatibus ducta , quam, vocabulo a Caesareis legibus usurpato , & communiter tunc ustato, nominarunt eouiscubinam . Ita canonem Toleianum interpretatur Gratianus cit. HAE 34. ubi aic: Coneubina his ea intelligitur, quae, cessantibus legalibus inserumenotis, unita est , m conjugali assectu adsciscitur . Hanc coniugem Deis sectus: concubι nam vero lex nominat. Gratiani vero interpretationem ample.ctuntur , & illustrant Correctores Romani in eod. cit. Can. Is qui, Anto. Dius Augustinus, & Bellarminus cit. Ioc. Hurtadus EooIut. mora I. rom. Ia
536쪽
tract. I. de Absolutione Sacramentiai cap. 6. per totum, Binius in notis ad eumdem canonem IT. Toletanum, tom. 2. Conciliorum Hispaniae collecto
rum a Cardinali de Aguirre pag. I 8. num. 22. Natalis Alexander differt. 29. ad sec. I. Atque in eumdem sensum tam canonem Toletanum, quam locum ex Apostolicis Constitutionibus allegatum, accipiendum aD serit etiam haereticus Binghamus origis. Eccle s. rom. q. lib. II. eap.
S. II. δc rom. 7. lib. I 6. cap. II. q. S.IU. Quod si quis Patres Toletanos loquutos velit de vera pellice, hoe est muliere, nullo conjugali laedere, viro juncta , sed unice ad explendam
libidinem ab eodem domi retenta , tune dicendum esset, eos nomine Camis munionis , quam concubinariis non censuerunt denegandam, non intelleis xisse Communionem Euchara suam, sed solam communionem civilem, aqua,
depravatis ejus seculi moribus, quantum fas erat, indulgentes , illos non judicarunt repellendos uti, post Ferdinandum Mend oza , eumdem canciis nem explicat Cardinalis de Aguirre cit. Iocinum. 2 g. O seq. Ecquis eterinim eredat, novendecim sapientissimos Ρatres, qui Toletano Concilio in. terfuerunt, potuisse permittere L ut Divinae mensae participes fierent sor. nicarii , non solum nulla peracta poenitentia, verum etiam in suo crimiis ne insordescentes, quos Apostolus Paulus I. ad Corinthios s. e regno ecetalorum exclusit, & ad Ephesios s. non habere haeressitatem in regno chriasi, o Dei, praedicavit ΤU. In sensu a nuper exposito diverso , concubiuae nomen aecepit S. Leo Magnus in responsione ad inquisitiones Rusti ei Narbonensis, relata in Can. I 2. 32. quaesi. a. ubi postquam dixerat: Non omnis mHier juncta viro uxor es viri, quia nec omnis filius est haeres paιν1s addit: Igitur euisiuslibet Dei Curicus , s fliam Dam viro babenti concubinam in maιrimoisorum dederit, non ita accipiendum est, quasi conjugato eam dederit, ni forate illa mulier ingenua facta , m Grata legitime, oe publicis nuptiis h nestata videatuν. Loquitur nimirum Ponti sex de concubina, quam vir si αbi devinxerat non solum sine nuptialibus tabulis, sed nexu Iolubili. seu quam ad individuam quidem vitae sibi asciverat societatem , sed ad sui
arbitrium duraturam. Ejusmodi concubinarum genus , quas alici nomine ancillas etiam appellabant, quaeque nulla ratione esse poterant verae v. xores , a riganis inventum, pedetentim fluxisse in Christianos, eonstat ex ι. I. Coae Theod. t t. de naturalibus tiberis, ubi durior fit conditio nais turalium liberorum, ut metu poenae hominum animi avocarentur a comcubinatu gentili, m admodum solubili, more Romano inito . E nihilo minus lex, ab Imperatoribus lata, non valuit eumdem detestandum abusum e Christiana republiea eliminare: insequenti quippe aetate adhue plures inventi sunt , sui licere putaverint , unam sceminam sbi jungere, quam possent pro libito a se abjicere I quod discimus ex Mareulisse
mul. lib. 2. cap. 3o. Sc ex Mabillonio rem. 4. Ana IeE . Iam vero has con
tubinas , quae vere erant Pellices, respexit Leo, cum Clericis. permisit
. filias. Digiti reo by Corali
537쪽
filias suas nuptui tradere viris habentibus concubinas: eum his quippe , ad tempus dumtaxat aceeptis, haud consistere potuerat insolubile vinculum matrimonii. Hanc sibi mentem esse, aperte significavit idem Pomti sex, inquiens' .Aliud es uxor, aliud concubinae 3c paulo inserius. G. cillam a toro abjicere, cir uxorem certae ingenuitatis accipere, non duplicatioeonjugii, sed profectus es honestatis . In easdem temporarias concubinas pluribus in locis invehitur Augustinus, & praecipue de bono conjugali cap. I . relato in Can s. 32. quaes. a. Concubina ad tempus adbibita , nec erisiams ea a filiorum concumbant, iussum faciunt concubinatura. De illis pariter expresse loquitur Ecgbertus Archiepiscopus Eboracensis in suis excerptionibus ex sacris canonibus, sanctorumque Patrum dictis, concinnatis, eap. I 27. tom. I. Collection. Concit. Britann. pag. Io9. ubi haec habet :gusinus dicit: Quale es, quod multi virorum, ante nuptias, contubinas Abi adbibere non erubescunt, quas pos annos dimittant, o se postea legitimas uxores accipiant λ Unde coram Domino, coram Angelis ejus tessor, atque
denuntio, Deum via conjugia sempeν prohibuisse, m nunquam placuisse: σpraecipue temporibus Cbritanis concubinas habere nunquam licuit, 'nunquam licet, nunquam licebit.
VI. Infiniti essemus, si teteras percurrere vellemus leges a Iure Cano. nico deletas. Duas alias tantum indicabimus. De Iure Civili vidua nubens intra annum luctus, & multis fit obnoxia poenis, de quibus Cironius adiit. Decretatium de secundis nuptiis ἰ & inter ceteras notatur infamia ι. L herorum , 8 I. F. de his qui norantur infamia ' iisdemque viduis, intra annum nubere, vetitum etiam legimus a Coneilio AEnhamen si , habito ei rea annum I 9. in cujus can. 25. praecipitur .' Eι sit qualibat vidua, quaeseipsam recte eontinuerit, sub praemio Dei , m Regis, m sedeaι Ia. menses marito orba ; deinde eligat, quem ipsa voluerit: tom. I. Coneuior. Britanis niae pag. 289. Verum ejusmodi leges abrogarunt Urbanus III. in Cap. 4.& Innocentius III. in Cap. s. de secundis nutiis, quorum postremus ait: Cum , secundum Aposolum , mulier, mortuo viro suo, ab ejus sit lege solata , m nubendi cui vult, tantum in Domino , liberam habeat facultatem ' non
debet legalis infamia susinere iacturam , quae , licet pose viri obitum infra tempus luctus s scilicet unius anni spatium) nubat, concessa Mi tamen ab
Apinolo utitur potessare. VII. Iuxta antiquiores leges, jus erat marito occidendi uxorem in adulterio deprehensam e quod videre est apud Couarr. in Φ. Decretal. pari. z. c p. 7. q. 7. num. I. Posteriori vero jure Digestorum, & Codicis I stinianei , facultas quoque data est marito occidendi adulterum turpiter cum uxore agentem , in propria domo deprehensum ς uti liquet ex LMarito, si ad Ieg. Iuliam de adulteriis, & ex I. Gracchus C. eod. tit. Patri quoque iacta est potestas interficiendi filiam, in sua potestate existentem, in sua domo , vel in domo generi in adulterio deprehensam, dummodo tamen una cum ipsa adulterum quoque occidat , I. Iuod Mit, i. Disi tiroo by Cc oste
538쪽
N,biI nteres , t. Nec in , ι. Patri , m tribus seq. F. ad legem Iuliam
de adulteriis. At omnes ejusmodi leges , utpote quae impunitatem da. hant delinquentibus adversus quintum Decalogi praeceptum, quo cuilibet interdicitur , ne quemquam privata auctoritate interficiat , sunt a Jure Canonico rescissae, uti habetur in Can. Inter bae, 33. quaesi. a. Quare ab Alexandro VII. die 7. Septembris isos. Apostolicae damnationis telo
confixa suit etiam haec propositio , in ordine Ist. Non peccat maritus, occidens propria auctoriιate uxorem in adulterio deprehensam . Quin immo ad. eo Ius Canonicum abhorret ab occisone uxoris , etiam in adulterio re. pertae , ut virum, id scelus perpetrantem, non solvat ab impedimento, quo in Can. Interfectores, & in Can. Admonere, 33. quaesi. a. ceteros ligavit propriae uxoris intei sectores, ne deinceps possint cum alia matriis monium contrahere ς uti perpendit Perez de Marram. disp. 23. ses. 6.num. 2. quod tamen impedimentum esse tantum impediens, & non diri. mens, docet cum communi S. Thomas in q. d R. 38. quaesi. I. art. 2.Αd aliquid vero indulgendum humanae imbee illitati, & subiice irae, qua homines exardescunt, cum suo , suaeque familiae honori illatam injuriam propriis oculis conspiciunt, statuit Alexander III. in Cap. Si vero de sent.
excomm. ut excommunicationi Papae reservatae non subjaceat, qui in Cloricum cum uxore, maι re, sorore, via silia propria turpiter inventum , maunus injeceris violantas.
VIII. Quas hucusque enumeravimus, aliasque smiles leges , a Iure
Canonico eorrectas, trustra Episcopus in sua Synodo commemoraret, ni os sorte ab illis aliquod argumentum desumere vellet ad magis roboran das suas Synodales sanctiones. Sic , si in Synodo agendum foret de adulteriis, posset hujus criminis gravitas vel inde collisi, & ponderanda proinponi , quod leges civiles interdum permiserint oecisionem adulteri in flais gitio deprehensi. Ita pariter ad compescendam effrenatam licentiam filiorum similias nuptias contrahere praesumentium , insciis, aut juste, aerationabiliter renuentibus parentibus, merito diceretur, ejusmodi connubia non solum esse a naturali , & Divina lege graviter prohibita , sed& insuper legibus civilibus adeo exosa, ut, si istis standum seret, validitate carerent. Is denique servandus est modus , quem tradit sancti iasmus Nicolaus Pontifex in epistola ad Concilium in Dioecesi Silvaneis
Hens congregatum , relata in Can. Lege Imperatorum , dis . Io. ubi sic legitur: Lege Imperatorum non in omnibus Ecclesassicis controversistite dum est, praesertim cum inveniantur Euangeliea, ae Canentea sanctioni ais liquoties obviare . Deinde vero, nonnullis adductis exemplis, & Ρraedecessorum testimoniis, quibus id comprobatur, ita eoncludit: Non quod M. perintorum teges s quibus saepe Ecclesia utitur contra haereticos , saepe eontra Tyrannos, atque contra pravos quosque defenssitur dicamus penitus renuemdar, sed quod eas Euangelicis, Amytolicis, atque Canonicis decretis quia
bur palimnendae sunt j nullum posse inferre praejuricium asseramur. Sed de
539쪽
L I B. IX. C A P. XIII. SI Iegum ei vilium usu plura inferius, ubi de legibus a Iure Canonico silenotio praeteritis.
Graυis dubitatis olim exorta , an quaedam Lex Civilis esset a Jure Canonico pecepta , an potius abrogato I atque ideo an valide contrahi possimatrimonium inter Vitricum , Uxorem Privigni. CVm saerae Congregationis Concilii Secretarii munere fungebamur , acriter in ea disputatum fuit, an textus Iuris Civilis in ι. Uxorem. 6 de νitu nuptiarum, esset correctus, & abrogatus a Iure Canonico in Cis. Non debet , de consanguinit. m linit. Disputationi autem eausam dedit quaedam Synodalis Constitutio, cujus firmitas a praedictae legis civilis pendebat firmitate. Quidam Episcopus in suis Constitutionibus Synodaliis hus explicans impedimenta matrimonium dirimentia, & speciatim imp dimentum amnitatis provenientis ex eopula licita, dixit , matrimonium valide contrahi non posse inter vitricum, & uxorem privigni, juxta ci-Ἀatum textum Iuris Civilis in I. Uxorem, Is .st. de rit. nuptiari ubi Papinianus ait: Uxorem quondam privigni conjungi matrimonio vitrici non
porret nec in matrimonium convenire novercam ejur qui privignae maνitus
fuit: cui quidem textui minime derogatum addebat ab Innocentio III. incit. Cap. Non debet, de consanguinit. Or Uinit. quoniam, ut ipse ajebat , Innocentius dumtaxat revocavit, & abolevit impedimentum secundi &tertii generis omnitatis in linea collateralium I non autem in linea ascenis dentium. & descendentium : sicuti utrumque textum , Canonicum scilicet, & Civilem perpendentes, docuerunt oi notomus ad lib. I. Insis. tit.
de nupt. num. Iq. Arnoldus Vinnius ad eumd. tr . num. 2. Ioannes Schnetis deunitus in commenti ad Insit. Civit. lib. I. de nupt. tit. Io. pag. So. Bruneis man in Comment. ad Pandectas ad cit. leg. Uxorem, Is . ff. de rit. nuptiari
quorum Auctorum judietum non ideo parvi faciendum est, quod ii sintheterodoxi, quoniam & ipsi , quoad matrimonii impedimenta, Ius Cais
nonicum sectantur: quare eitatus Schneideunitus assii mat, hanc unicam ob causam matrimonium inter vitricum, & uxorem privigni, ab eorum cosistoriis irritum pronuntiari : suta ait ) in hoc easu Ius Citale exis presse non reperitur conectum a Iure Canonico. Idemque in tribunalibus Gauliae saepius judicatum , refert Antonius Mornaccius in Observit. ad 24. primos libros Digesorum lib. 23. ad leg. 42. de rit. nuptiar. pag. 852. Et dato etiam, pergebat Episcopus, quod in casu matrimonio non obstet imo
pedimentum amnitatis, obstabit saltem impedimentum publicae honesta. tis: quod consideravit Modestinus Iurisconsultus , cum in leg. Non facio te, . F. de gradibus, o assinibus alto Hos itaque inter se, quod , Uini.
ratis ea a parentum loco, liberorumque habentur , matrimonio copulari ne-
540쪽
fas est. Et profecto matrimonium, de quo est sermo , ob maximam , quam redolet, inhonestatem, a Iure Civili improbatum censuit Faber in
sua Iur prudentia Papiniana tit. Io. de nuptiis prine. 6. illat. I a. inquiens: Inbone sitim autem palam est, eam , quae aliquando uxor fueris illius, qui mihi aut fιιι, aut parenιis loco fuerit, uxorem a me ducἰ. Cui adstipulatur Caris provius lib. 2. Iuri prud. consse. rit. I7. de dispensat. matrim. Iin gradu pro. bibito desinit. II9. pag. I 82. ubi ait : Privignus a vitrisi, hic russus a privigni vidua abstinere debet , non solum ob rationem bonestatis, quae in matrimonium multum attenitur , sed etiam propter expressam Iuris Civilis
dispostionem. II. Nihilominus tamen , hujus quaestionis articulo in sacra Congregatione Concilii mature discusso, expensisque rationum momentis , a n
his , qui ut diximus ) ejusdem a Secretis eramus, in utramque partem
adductis, quae legi possunt in Thesauri Resolui. tom. 2. pag. 26. eadem R. cra Congregatio die 8. Martii I 2I. validum pronunciauit Matrimonium inter vitricum, & uxorem privigni tontractum . Neque enim ulla habenis da suit ratio praedictarum Constitutionum Synodalium, utpote quae unice innitebantur Iuris Civilis sanctionibus jamdiu correctis, atque ahrogatis ab Innocentio III. ἰn eis. Cap. Non debet, de consanguinit. di assinit. Ad cujus textus expositionem praemittendum est , triplex olim suisse affinita.
tis genus , iuxta Can. 3. O Can. m. 3 s. quaest. 3. &. Cap. I. de sobole ex secundis nuptiis suscepta, in prima Collectione Decretalium e primum
una dumtaxat media persona d alterum duabus e tertium tribus personis meo diis contrahebatur: quae omnia exemplis melius, quam ulla alia ratione,
explicantur. Si Titius, frater Caji, matrimonium iniisset , & consummasset cum Beria, haec Caji affinis erat, sicuti nune est , in primo genere affinitati se si mortuo Titio, Beria matrimonio iungebatur cum Semo pronio, Sempronius alter Bertae maritus , & Ca jum, & omnes defuncti Titii consanguineos, secundo affinitatis genere contingebat e si demum, mortua Beria, Sempronius aliud conjugium celebrasset cum Naevia, etiam cum hac & Cajus , & omnos eon languinei Titii , tertio affinitatis genere conjungebantur. Ex his porro affinitatis speciebus quaelibet matrimonio valide contrahendo obstabat: quod ex eis. Can. 3. Inal. liquet, & explicant Petrus Bleiensis epist. Irs. ae suse Sanchea lib. 7. de Ma trim. disput. 67. ac Basilius Pontius lib. 7. eap. 34. sed Innocentius III. in laudato Cap. Non debet, secundam, & tertiam affinitatis speciem ab levit, & abrogavit I statuitque, ut deinceps sola affinitas primi generis, usque ad quartum gradum, matrimonium impediret,&dirimeret. Adeo
autem indefinite Innocentius loquitur, ut gratis omnino, atque arbitra rio quis sibi fingere valeat , per prefatam Decretalem abrogatas, & deletas non esse secundam, & tertiam speetem affinitatis in linea recta ascendentium , & descendentium ' quemadmodum adiit. de consanguinis. o as finis. optime ponderarunt Zoesius num. s. Engel num. 6. Konis num. 22. . Sch.