장음표시 사용
541쪽
SehmalEgrueber num. 77. & Auctor Theolog. dogmas. moral. ad usum Seminaris Catalaunensis tom. T. pag. 833. unde ab omnibus Canon istis .inst .ir regulae nullam habentis ἰ limitationem , usurpatur commune illud emistum : AUnitas non parιν innitarem. III. Iam vero, cum vitricus, & uxor privigni, secundo dumtaxat, &non primo affinitatis genere , inter se conjungantur , necessario inde consequitur, nullo nunc detineri canonico impedimento, quo minus possint validum matrimonium inter se contrahere; sicuti egregie ratiocinatur Cujacius ad tit. I . de consanguinit. oe afuit. Oper. post humor. rom. 3. essit. Paras anni Ios8. pag. 365. ii. quiens: bodie ex Cap. penultimo , sve Concilio
Lateranens, habito sub Innocentio HI. iu secundo genere innitatis nuptiae vetitae non stinι, oe abrogata est lex de rit. nuptiar. I in Commem. ad eam rem legem inorem , I s. rom. I. Oper. pag. IS 3. ubi ait r. hae Papiniani sententia hodie abrogata es decreto Innocentri in Cap. Non debeι, extride consanguιniti m vimi. qua in primo tantum genere inniratιι nuptia prohibentur , non rn secundo, vel tertio , m personae , de quibus in bac lege agitur, sunt in secundo genere innitarιs, non rn primo. IV. Remoto impedimento affinitatis , illico corruit aliud , quod ex publiea honestate oriri fingitur: etenim impedimentum publicae bonestatis unice emergit aut ex spontalibus validis juxta textus in Cap. I. de Donis sal. mairam. in o. cap. g. seg. 24. Concilii Tridentini de reform. mais
trim. aut ex matrimonio dumtaxat rato , ad normam Constitutionis S. Pii V. incipien. Ad Romanum e matrimonium autem consummatum aut Veram produeit affinitatem , aut certe aliud impedimentum non parit. Praeterea publicae honestatis impedimentum, ex matrimonio rato Drtum, solum contrahitur inter maritum . & consanguineos uxoris ae vicissim inter uxorem, & consanguineos mariti; non autem inter maritum , &affines uxoris, neque inter uxorem, & affines mariti P vitricus vero non
est consanguineus, sed affinis sui privigni, ac proinde neque affinitate , neque publica honestate impeditur , ne matrimonium contrahere vale accum ejusdem sui privigni uxore . Itaque concludendum est, male fuisse in praefatis Constitutionibus Synodalibus allegatas leges civiles, quae ex Iure Canonico jamdiu fuerant expresse abrogatae . In Synodo Limana
decretum est , ut Indi Peruant, qui matrimonium contraxerunt eumn verca, vel nuru , non admittantur ad Baptismum, nisi prius conjugium praefatum veluti jure naturae irritum solvant , uti resert Acost. da procu randa Indorum salute tit. Io. cap. M. Synodus haec certum ponit , amniintatem, quae ex matrimonio causatur, jure naturae dirimere matrimonium
in primo gradu lineae rectae: id autem certum non est, cum probatissimi Auctores doceant, nullam affinitatem, ne eam quidem, quae est in priumo gradu lineae rectae , dirimere matrimonium jure naturae , ted iure tantum Eccles.. stico, & consequenter super eo impiat mento, gravissimis urgentibus causis, posse a summo Pontifice dii pensari: Sylvius Oper. tom.
542쪽
S. in verb. D spensatio tertio. At, quidquid si de potestate, a simili dis. pensatione Romani Pontifices, etsi pluries rogati , abstinuerunt. Legi potest Rigantius cit. tom. 4. lad regul. 49. Cancellariae a num. I 8. seq. ubi etiam mentionem facit nostri consilii reverenter exhibiti, dum in minori. bus essemus, Benedicto XIII. nostro Beneiactori, ut a simili dispensatio. ne, pro qua rogabatur, abstineret, prout abstinuit.
D. Legibus Cis I bus a Iure Canonico neque correctis', neque expresse approbatis, m proinde aliquando opportune in
ALiquid nune dicendum remanet de lepibus secularibus, a Iure Cano. nico flentio pretermissis . Ejusmodi leges , si rem spectent mere
profanam, neque ulla ex parte sacris canonibus adversentur, tacite approbatae videntur in Cap. I. de novi oper. nuntiat. in quo legitur e Sicut leoges non dedignantuν sacros eanones imitari , ita sacrorum statuta ean num Principum constitutionibus adjuυantur .' atque iterum in Cap. Super
specula, de pristi. ubi habetur.' Sancta Ecclesia legum secularium non reis spuit famulatum, quae aequitatis, o iussitiae vestigia imitantur e ac demum in Cap. tinis. de transactionibus, in Collectione quinta Decretalium , ubi Honorius III. a Ioanne Cardinali Columna, suo per Orientem Legato, de variis quaestionibus consultus, ita respondet e Cum Iura Canonica, σC UIia edita sint supeν omnibus fere artisulis praenotatis, procedas in his secundum canonicas, o legitimas sanctiones. Unde fit, ut Iudex Ecclesiasti. cus, sententiam prolaturus de quaestione super re mere temporali, de qua nihil a Iure Canonico reperiatur decisum, non solum possit, sed debeat
Juri Civili se consor mare e quod in Cit. Cap. I. de Nov. Oper. nuntiat. tra.dunt Abbas antiquus num. 2. Ioannes Andreas num. s. & cum communi prosequuntur Menoch. de Arbitrar. lib. 2. eas. I 85. num. I 2. Sc Fagnaisnus in Cap. Cum esses, de testament. num. I 8. Hinc Gregorius Magnus
in suis ex regesto decretis saepenumero praecipit, ut secundum leges , σcanones, Ecclesiastica judicia terminentuν ; & Gelasius Papa epis. 4. ad A. Nastasium Imperatorem, tom. a. Collectionis Harduini col. 893. scripsit: suantum ad ordinem pertinet publica disciplinae, cognoscentes, Imperium tiaoi superna dispostione eοIlatum , legibus tuis ipse quoque parent religionis. iistites, ne vel in rebus mundanis exclusae videantur obviare sententiae . Hinc pariter Hinc marus, Archiepiscopus Remens s .in schedula, seu lihel. Io expostulationis adversus Hinem arum, Episcopum Laudunensem, quem obtulit Synodo Duziacensi I. saepius , sed praecipue cap. 23. ad leges civi in Ies provocavit , tom. s. Collectionis Harduini eοι. I 237. Quamobrem, si Episcopus in sua Synodo causam pertractaret , de qua in sacris Ecclesiae
543쪽
L I B. IX. CAP. XIV. s canonibus nihil inveniret statutum, & posset,& deberet leges ei viles alis
legare, eisque adhaerere . . .
II. Plures etiam leges ei viles Ecclesiasticis eonstitutionibus robur ,&firmitatem adjiciunt; puta, quia in illarum contemptores ,&refractarios seis veris poenis animadvertunt: & eae pariter, utpote foventes Ecelesiasti eam disciplinam , perut i liter allegantur. Ita Leo Magnus eps. olim 93. nunc I s. ad Turribium Asturieensem Episeopum adducit ,& summopere commendae leges a Principibus latas contra haereticos Priscillianistas , inquiens: Etiam Mundi Principes ita hane sacrilegam amentiam detesati su it, ux auctorem ejus cum plerasque discipulis, legum publicarum ense prosternerent . . . . Pro-ftiit diu isa disrictιο Eeetesiastica lenitati, quae etsi Sacerdotali contenta judicio , cruentas refugit ultiones , severis tamen Christianorum Principiant eouis Ritutionibus aluisitire diam ad spirituale nonnumquam recurrant remedium,
si timent corporale supplicium . ob eamdem rationem , quod nimirumne Ecclesiae favorabiles, sne ulla difficultate in medium proferri possunt leges civiles, concedentes privilegia , atque exemptiones Ecclesiis , exinrumque Administris: ex. gr. Aut,. Item nulla, Cod. de Derofaustis Euleis sis , ubi Ecclesiae, & personae Ecclesiasticae ab exactionibus , & oneriis bus, per seculares Magistratus imponendis, liberantur et Aiath. Ingressi , Cod. eod. ubi bona ingredientium Religionem, si intestati decedant, mois
nasteriis addicuntur: & Auth. 9uas adtiones , Cod. eod. ubi Imperator tem pus quadraginta annorum exposcit , ut quis usucapiat res immobiles ad Inferiores Ecclesias pertinentes, ac Romanae Ecclesiae, tamquam omnium
praestantissimae, ae ceterarum Capiti. privilegium indulget , ne adversus ejusdem bona, vel jura praeseribi valeat , nisi centum annorum spatio . Eo autem liberius potest praedieta lex civilis allegari, quia utrumque privilegium est in sacros eanones insertum : privilegium etenim inferiorum Eec Iesarum legitur in Cap. Illud, in Cap. suia indicante, de praescriptio. nibus, & in Cap. Acredentibus, de priυiugιis : δc de privilegio Ecclesiae Romanae mentio fit in n. penult. . ult. Io. quaes. 3. in Cap. Cum dii sa , de confirmatione utili, vel inutili, in Cap. Cum vobis , in Cap. Ad udientiam, in Cap. Si diligenti, de praescriptionibus , & in Cap. Si qui, depraescriptionibus ἰα 6. In Annalibus tamen Venerabilis Cardinalis Baronii ad annum Christi sy . num. 28. Iegitur de S. Gregorio Magno . quod ,eum misisset Petrum Subdia eonum in Siciliam, qui praeter alia sibi injuocta. Patrimonium Ecclesiae Romanae in ea Insula consistens provida cura administraret; ad eumdem Petrum paulo post litteνas dedit, eum ipse inad eam velles Romana Eetae fa fundum quemdam, praecipiens , in , s quadraginta annis absque intermissione possessio illius continuata esset, nulla ferre pases ori molestia , nolens uti prisilegio a Iustiniano Ecclesiae Romana emees
centum annorum, ne exordia Pontificatus sui aliorum lacrymis auspiraretur.
Litterae deputationis praedicti Petri Subdiaconi leguntur inter epistolas S. Gregorii Magni lib. I. epist. I. ad universos Episcopos Sicilia. Quae auten i Tom. L Κ Ic 3 ad Disiligod by Corale
544쪽
ad ipsum Petrum conscripta memorat Cardinalis Baronius, videH possuntiu eps. 9. cit. lib. I. III. Fas etiam erit Episcopo aliquid, ad normam ceteroquin sacrorum Canonum , constitue mi, innuere, atque in exemplum afferre leges civiles, quid simile decernentes. Ita se gessit Innocentius III. ια Cap. Vergentis, de haeretieis, ubi bona haereticorum confiscanda edicens, eaque in terris
Imperii fisco seculari, in terris Ecclesiae fisco Ecclesiae additenda , exemplo utitur legum secularium, eadem poena afficientium reos laeta majestatis. Idemque exemplum legum secularium, in aliis etiam delictis, delinquenistium bona fisco addicentium, adhibuit Bonifacius VIII. in Cap. Cum se. eundum leges, de haereticis in s. ut inde pariter conficeret , potiori jure
confiseanda esse bona haereticorum . Idem insuper Ponti sex in Extra g. 1. de electisne, inter eommunes, prohibens, quemquam in Episcopum recipi, qui antea non exhibuerit Apostolicas litteras, testantes, sibi talis Ecclesiae regimen fuisse eommissum, utitur exemplo legum secularium , id ipsum ab iis fieri praecipientium, qui ad aliquam provinciam gubernandam se a Prinei pe missos asserunt. Denique idem Bonifaeius VIII. in Cap. Si iudex, de sentent. excomm. in L ad confirmandum quod ibidem de
cernit, nimirum reum a Curia seculari deprehensum in habitu.&Tonsura cleritati, reputandum esse Clericum, donec consset de contraris, ae pro inde ueluti talem Curiae Ecelesiasticae tradendum, utitur auctoritate legum ei vilium, idem in re simili decernentium a Sicut de sis, qui in possessio singenuitatis exHit, se dicatuν ab alio ιιbertinus, legalis sanxit auctoritas, ut probandi necessitate, non ipse, sed adυersarius adfringatur atque , ut magis adhue insinuet, unumquemque talem praesumi, qualis ex habitu es se dignoscitur, aliud adducit exemplum , a legibus pariter ei vilibus peti intum : Iussum es enim, ut ipse talis, quem gesar, ex babitu quousque apa pareat aliud ) praesumatur , qualis is esse , cujus fera habitum, .eomprobatur . Ex sigmare namque conrueto fabricensebus imprimi , Diitans fabrieenses m οβιιυν. Et exsodes quarum s quos bisopbilaeas nominanιὶ qua eis iasi, solet, annotatione 'na 3 , manifesi sunt omnibus , angariarum nomina non tenentaν. Fabricenses quippe, hoc est homines deputati ad arma euis denda in publicis fabricis, notabantur stismate in brachiis, ut , si ab opera se subducerent, cui erant perpetuo alligati, ex eo dignosci possent . nullique liceret sugientes receptare: quod habetur in I. Stigmata , Cod. δεDMisen us lib. II. Similiter hydrophilacae, seu aquarii , homines scilicet, quibus eommissa erat custodia publicorum aquaeductuum , signandi erant Imperatorio stigmate in singulis manibus Decernimus , Cod. de aquais.ctu, eod. lib. II. ut inde essent omnibus manifesti, nee unquam a proprio munere distraherentur ἔ ut in eadem lege cavetur . Erant nimirum tam
fabricenses, quam hydrophilacae, genus quoddam servorum, quibus olim stigma inurebatur in faciet sed Constantinus Augustus in I. 17. Cod. de panis, vetuit, se ullum signum hominum vult ux delaeus imprimere
545쪽
rata, minime maculetur ' jussitque, ut deincept poena criminum reis infit E a scriberetur in eorumdem suris, vel manibus: ex quo factum est, etiam illi , qui sponte se publicis operibus. in perpetuum mancipabant , non in vultu, sed in brachiis, vel manibus signarentur. Iam uero , rari cinatur Bonifacius, si recensiti homines, ex civilium legum sanctione , tales praesumuntur, quales apparent ex signo, quot in brachiis , aut mantiabus habent impressum, ideoque, nulla interjecta mora , sunt ad opus reducendi , ad quod dignoscuntur addicti , ita pariter, qui signa gestat Clericalia, habitum videlicet, & Tonsuram , donee contrarium probetur, pro Clerico habendus est, & tamquam talis Ecelesiasti eo foro illico restitue n.
IV. Praeterea inopportunum quandoque non erit, commemorare se V rissimas poenas, a legibus seculi in hujus, aut illius delicti fontes inflictas, puta in homicidas, adulteros, usurarios; ut hac ratione, qui ad ea crimina proclives sunt, eorumdem gravitatem magis agnoicant , atque ab illis perpetrandis retrahantur. Det i que, si cuipiam nimium asperae videantur leges Ecclesiae, quas propterea nonnihil leniri, & temperari, aut ab illis saltem se absolvi exoptaret, salubre ccnsilium erit,. ei in memoriam revocare leges civiles , e quarum conspectu mites ,& suavissimae apparere poterunt Ecclesiasticae sanctiones. Ita Innocentius III. in Cap. Per venerabilem, qui filii sint legitimi, scribens ad mllelmum Comitem Montis Pessulani, qui suos filios spurios a Pontifice legitimari petierat , ejuSpetitioni abnuens, ne hae repulla Comes offenderetur , Opportanum d Xit, adducere leges ei viles . longe se τerius, quam Eeclesiasticae , spurios
iniectantes, inquiense Canone vero vetante tales ad sacroc Ordιnes Promo. Ueri , secularibus quaqua legibus. , non solum νwellentibus eos a successione parerna , sed negantibus ipsis etiam alimenta , petisioni tuae non duximus anautiendum. Denique, si quae sunt leges civiles Ecclesiasti eis sanctionibus a d. stipulantes, iisque conformes, haud interdictum erit eas commemorare, uti iactum videmus a laudato S. Gregorici Magno in eps. s . lib. II. ii, qua Ioanni. Defensori , qaem in Hispanias pro Ecclesiasti ea causa ipsi delegata mittebat , opportuna mandata dans, haec ait De persona Preu te. ra: hoc attendendum est, quia, s quam causam habuit, non ab alἰo teneri , sad Episcopus ipsua adiri debuis, sicut Novilla Constitutio manifesat, qua loquitur de sanctissimis , ET Deo amabilibus, ae.reverendissemis Episcopis, oenicis, ct Monae bis . Similiter Ioannes VIII. Pontifex m sua epipoia x53. Episcopis suadere,. ac etiam praescribere volens, ut neminem temere excommunicarent, sed solum causa cognita ,& aeeurate discussa , non m do Ecclesiasticos Caciones , sed etiam Novellas Constitutiones Iustimani Imperatorix citat, dicens: Insuper nostro . postolica intimavis , ω eum Inm rarisne discussa exeommunieare vultis. suapropteκ Apostolica auctoritate iubemus, ut nema Wstrum eum excommanicet antequam ad hos examen
546쪽
pe eniat. Scitote, quoniam in tantesimo capitulo Concilii Africani legitur ι iliter in secundo Novellarum Iustiniani libro, ut nemo Episcopus, auι Presobter Iaicum excommunicet, antequam causa probetur.
V. Si hge omnia diligenter consideret Episcopus, facile deprehendet , quidsbi voluerit Fagnanus, cum monuit, abstinendum esse ab allegandis in Synis odo legibus civilibus ab Ecclesia reprobatis: contra vero satis intelliget, quo sensu, & intra quem modum accipienda sint verba illa Hinc mari R menss In is e. II. ubi ait: Leges Romanas ab Imperatore Iustiniano proumulgatas probat Ecclesia : aliaque ab Ivone Carnotensi prolata in epi t. 28o. videlicet: In Iiιuta legum Novellarum commendat, o servat Romana Ecel sat hisque eollatis cum textu Nicolai Ι. in Can. Lege Imperatorum isse. o. cujus verba superius attulimus in calce capitis duodecimi hujus libri, satis, superque edocebitur, quas leges civiles tuto commemorare, atque in suas Synodales Constitutiones inserere valeat.
Nihil tu θnedo constituendum , quod Regularium priυilegia udax. emadmodum inferiori non licet legem abrogare a Superiore latam ,
ita nec privilegiis derogare cuipiam a Superiore concessis: quocirca S. Gregorius Magnus epis. Iq. tib. 8. indict. I. rom. Σ. Oper. col. 9OS.
Hae constitutionis nostra decreta, quae pro defensorum sunt priυilegiis , Erordinatione disposita , perpetua flabilitare , or fine aliqua consituimus refra. gatione servari, sis qua βνipto decrevimus, seu quae in eis in nostra praeis
sextia videntur esse dispos a nec a quoquam Pontificum in totum, parteminquatiles occasione convelli decernimus , vel mutari e & epis. III. ι b. st.
ἰndi I. a. col. IOI 8. Cura es solicitudinis adbibenda, aer ea , quae pro qurere Monachorum , relig/osaeque conversationis fuerinι ordinata , nee dissimaelatio negligere , nee quaedam valeat praesumptio perturbare. Sed , ficut hoc, quod ratio exrgebat tiriliter, oportuis L iri ' sta , quod definitum es, non debet si Iari r in Innocentius IV. in Concilio Generali Lugdunens re Iato in Cap. a. de prἰυHeg. in o. Uolentes s inquit in libertatem, quam nonnallis Apostolica Sedes privilegio. exemptionis indui ι, sc integram observari , ut m illam alii itan infringant, ET Us eius limites non excedant.
II. Hate, aliaque jura, id ipsum decernentia , Episcoporum oeulis subjecit Fagnanus in Cap. suod super bis de majoνit.: Obed. a num. 14. ηπ.ut sibi persuasum haberent. nihil Synodalibus Constitutionibus esse inserem dum , quod praejudicium inserat privilegiis a Sede Apostoliea ecincessis Reingula Diuitiaco by Corale
547쪽
LIB. IX. C A P. XV. Sa gularium ordinum institutis. Ad uberiorem autem Episcoporum instructi,nem , in exemplum adduxit idem Fagnanus quandam Synodum Craco. vi ensem , e cujus Amis, jubente Paulo U. expuncta fuere nonnulla decreta, quibus Regularium exemptio vulnerabatur. Haud absimile exemplum nos adnotatum reperimus in lib. I . decretor. sacrae Congregationis Concilii pag.
6or. ubi Robertus Cardinalis Ubaldini refert, a sacra Congregatione approbata fuisse Acta, & Deeret a Concilii Provincialis Cameracensis, hac tamen adjecta declaratione, ut per illa nihil e enseretur derogatum privilegiis Reis gularium ἰ quibus propterea denuntiari mandavit, ut sua privilegia, non clausa in corpore Iuris, quantoeius ejusdem provinciae Episcopis exhiberent, ut hac ratione isti cognoscerent , quidnam in Concilii decretis illis adis
versaretur, & idcirco corrigendum foret.
III. Hisce fortasse exemplis nimium perterriti plerique Episcopi, nullum , ne minimum quidem, verbum in suis Synodis de Regularibus iace.
re ς quod tamen nos minime probandum censemus : siquidem quam plurima sunt , in quibus Regulares, quantacumque fruantur exemptione ,
subsunt Episcopo , tamquam Apostolicae Sed is delegato &, ne hujus subjectionis obliviscantur , necesse est , eam quandoque illis in memoriam redigere, quod certe nusquam commodius , quam in Synodalibus Constitutionibus, fieri potest. Quare saniori consilio alii Episcopi. absque ulula Regularium injuria , aut eorumdem exemptionis violatione plura in suis Synodis expresse, & nominatim de illis sanxere. Atque, ut antiquiora hujus rei praetereamus exempla, in Synodo Amerina , habita anno I sys. ab Antonio Maria Gratiano, duo leguntur integra capitula , Regulares rei picientia, unum sub num. ρ ρ. eui titulus e suando puniendi Regulares Episcopo jus esse alterum sub num. pso. ubi calus enumerantur, in quibus Episcopi jussis, edictisque Regulares parere debent. De Regularibus pariter multa speciatim statuta deprehendimus in saepius a nobis laudatis Synodis, nimirum Caesena tensi habita a Cardinali Denhois lib. 2. eap. 7. Neapolitana habita a Cardinali Canielmo pari. 4. cap. 8. Imolens sub Carisdinali Gozaadino tit. 3. cap. Io. Sabinenti coacta a Cardinali Hannibale Albano eap. 8. ac Cingulana celebrata a Cardinati Lansredi no anno I 736.
IV. Verum, ut Episcopus tuto, & sine ullo offendiculo , in hoc negotio procedat, debet omnia bene praenoscere , in quibus Regulares ha-'het suae jurisdictioni obnoxios . Haec singulatim recensentur ab Auctoribus de hac materia tractantibus , praecipue ab Erasmo Cokier de iuris
dict. Ord. in exempl. para. a. quaest. 44. Fagnano in Cap. Graυe, de in Ord. a num. 37. usque ad fin. Natali Alexandro in pend. I. ad tom. I. Theolog. dogmat. o morat. e quibus pauca quaedam seligimus. Et primo quidem Regulares , delinquentes contra Dectetalem Innocentii III. in p. I. de cinis. Euebaνυ . non solum a suo Superiore Regulari, sed et-i-m ab Episcopo, cui tanti Sacramenti cura debet potissimum incumbeis
548쪽
re, eorrigi, & puniri possunt' sicuti, approbante Innocentio XIII. die, 8. Januarii I724. rescriptum fuit a sacra Congregatione Episcoporum,&Regularium , cujus decretum refertur in Appendice ad citatam Synodum Neapolitanam, habitam a Cardinali Pignatello, num. 2 o. Et quoniam ad SS. Eucharistiae majorem venerationem conseri, ne passim, & sine ea uissa, publicae Fidelium adorationi exponatur , propterea sacra Congregatio Concilii, apud citatum Fagnanum num. 77. censuit, non licere Regularibus, illam in propriis Ecesesiis , sine velamine exponere , nisi ex causa publiea, a loci ordinario approbata. Sacra me. censuit sunt verisba decreti editi die r7. Augusti Iogo. , ) non licere Regularibus, etiam in eorum propriis Ecclesis , sanctissimum Euebaristia Sacramentum pDdilice adorandum exponere , msi ex causa publica, qua probata si ab Ordinario ex causa autem priυata posse , dummodo san iissimum Sacramentum e ra. beνnacula non extrahatuν , oe sit velatum ita , ut ipsa sacra Hostia videri non posset. De quo argumento plura a nobis collecta legi possunt In- sit. 3 a
V. Praeterea Cone ilium. Tridentinum in decreto sessa a. de observandis, O evitandis in celebratione Missae . postquam plura statuit religiose serva n. da in celebratione hujus tremendi Sacrificii , addidit: Haec Mitur omnia , . qua summatim enumerata sunt, omnibus locorum ordinariis ita proponuntur,. ως non solum ea ipsa, sed quaecumque alia huc pertinere visa fuerint, ipse,pνο data Mi a sacrosancta Synodo potesate , ae etiam ut delegatis Sedis apσ- solica prohibeant, mandent, corrigant , flatuant, atque ad ea inmolate μνῆvanda , censuris Ecclesiasticis , aliisque poenis, quae illorum. arbitrio consilis Mentur, Frdeum populum compellant οῦ non obsantibus privilegiis, exempti nibus, appellationibus, ac consuetudinibus quibuscumque . Ex quibus verbis aperte conficitur , amplam , atque indefinitam auctoritatem datam esse
Episcopis compeliendi Regulares quoscumque ad plenam, &exactam ob
servationem non tantum eorum , quae in praefato decreto continentur,
verum etiam aliorum, quae ipsim et Episeopi ad majorem illius ineffabilis. Mysterii decorem, & cultum duxerint praecipienda : quocirca laudatus. Cardinalis Lansredinus in citata Synodo Cingulana jure dixit: Cum etiam Regulares, ex vi decreti sacri Concilii Tridentini, subsint eorrectioni,o' punitioni Episcopi, A eommiserinν prohibita, vel indecentιa in Ecclesis, etiam suorum Oiainum, eisea Missae Sacrificium sprout alias a saera Congregaryone Concilii declaratum fuit , ) ddigenter caveant eorumdem ordinum Sua periores, ne hujusmodi potesata, nobis eo erante, uti μgamur in ιβλjectos Sacerdotes. Quoniam vero in. eodem Tridentini decreto Episcopis. praecipitur, ut svuti in suis diaeresibus. interdicant , ne cui vago, igno. re neerdoti Misas celebrare uerax - jure pariter Ioseph Cardinalis Spinelli, Archiepiscopus Neapolitanus, die s. Ianuarii i743. sub poena suspensionis a Diuinis ipso facto incurrenda, etiam Regularihus. injunxit, ne quempiam exterum, Saeerdotem in suis. Eceles s.celebrate permittant sine praevia Οrdina. Disiligod by Corale
549쪽
L I B. IX. C P. XV. Set 3dinarii licentia: quod & a nobis vetitum suerat in nostra Insiit. 34. I. Pro sua quippe rerum Ecclesiasticarum singulari peritia probe noverat idem Cardinalis, praedicti decreti virtute, factam esse Episcopis saeuitatem
etiam censuris animadvertendi in contumaces, & inobedientes Regulares. Enimvero, eum in eodem decreto cautum reperiatur, ne Episcopus quem
quam patiatur Missam celebrare extra Eeclesiam in Altari portatili; idcirco sacra Congregatio Concilii die A. Iunii I 672. licuisse censuit Archiepiscopo Toletano, contravenientes Regulares, etiam centurarum inflictione, eo ere ere: uti habetur lib. 27. decretor. pag. O6. Atque , generatim loquendo, in his, in quibus a Iure communi , a sacro Concilio Tradentino, a Conis
Riturionibus Amsiosolicis tributa est Episcopo jurisdictio in Regulares , potes
illos etiam per censuras Ecclesiasticas eompellere: quod totidem verbis ab eadem sacra Congregatione rescriptum legimus ad Episcopum Nebiensem die 7. Februarii I 632. ιβ. 14. decretor. pag. sTI. a tergo. ob eamdem rationem , quia scilicet Tridentinum sess. 2 s. de invocat. venerat. π reliq. Sanctorum , decrevit, ne in ulla Ecclesia, quomodolibet exempta. ulla exponatur in Histita Imago, aut nova Reliquia. ab Episcopo non approbata minime dubitandum est, quin possit Episcopus inobedientes Regularesquibuscumque poenis, etiam censurarum, compescere quod etiam ex decreto colligitur edito a saera Congregatione Cone illi s. Iunii I oo. apud Monaeellum insom
VI. Eadem porro sancta Tridentina Synodus fess. 23. eap. I. de Regulari Boni saeti VIII. Constitutionem renovans , quae legitur in Cap. Periculoso, de
statu innachorum, in o. Sanctimonialium clausurae exactam custodiam Epiis scopis commisit, iisdemque mandavit, ut in omnibus monasteriissibi sufe .ctis, ordinaria, in aliis mero, Sedis Aposeolicae auctoritate, clausuram Sancti. monialium, ubi υἰolata fuerit, diligenιeν restitui , m ubi inviolata est , eonservari maxime procurent ' inobedienses, atque eontradictores , per censuras Ecelesiasticas, aliasque poenas, quacumque appellatione postposita , compescentes. Hanc vero sanctionem explicavit, ampliavitque Gregorius XU. in sua Con. stitutione I 8. indipiente Inferutabili, Bullar. tom. 3. decernens, quoscumque Regulares, delinquentes in iis , quae respieiunt clausuram Montalium , etiam
ipsi met Regularibus subjectarum, aut personas intra monasterii sepia deis gentes, eorrigi , & puniri posse ab Episcopo loci, tamquam Apostolicae Sed is delegato . Quo vero sanctius Montalium clausura custodiretur illaeissa, Alexander VII. in sua Constitutione i s 6. quae incipit Feliei, Bullari rom. s. statuit, Praelato Regulari semel dumtaxat in anno, occasione viis stationis, fas esse monasterii sibi subjecti septa ingredi; si autem nece iastas urgeat saepius in anno idem monasterium inarediendi, id non alitet Praelato Regulari lieere voluit, quam cum praesentia Episcopi dioeceiani, aut alterius personae Ecclesiasticae, ab ipsemet Episcopo specialiter depu
VII. Et quoniam 'erebrae allocutiones Regularium tum Monialibus , Dissiligod by Corale
550쪽
vitae lunt quodammodo adversari fini persectae clausurae, cujus praecipuus seopus fuit segregare Moniales ab hominum consortio , ut liberius orationi vacent, & Deo unice animum intendant; idcirco pluribus Pontificiis sanctionibus vetitus fuit Regularibus accessus ad Moniales , etiam sui Ordi. nis, suitque Praelatis subjectas , sne expressa licentia non solum ejusdem Praelati Regularis, sed etiam Episcopi. Sancitum id fuerat a Sixto V. anno Issto. cujus decretum Paulus V. Urbanus VIII. aliique posterio.
res Pontifices confirmarun , bc renovarunt. Verum, quia Regulares varia tentarunt effugia , ut ejusmodi decretum eluderent, novis propterea
sanctionibus suit roborandum, & clarius explicandum. Dictitabant pleri. que , gravis culpae reos non fieri Regulares, alloquentes Moniales ex rationabili causa, atque ad honestum finem . Alii subtilius ratiocinantes opinabantur, horae quadrantem cum dimidio, respectu spatii viginti sua. tuor horarum, quibus dies naturalis absolvitur, exiguam esse materiam, quae Ecclesiastici praecepti transgressionem plerumque excusat a gravi noxa ' ac proinde , per tanti temporis intervallum, quod elepsydra metieis bantur, putabant , se posse, sine periculo lethalis peccati, cum Moni aliis bus loqui, nulla petita ab Episcopo licentia. Arbitrabantur alii, saltem praedicto decreto non comprehendi Resulares praedicationis munus obeuntes in Monialium monasteriis, quibus idcirco docebant licere, post expletam concionem , sermonem cum illis habere, praesertim de rebus spiritualibus, in ipsa praevia concione tractatis. Sed istas Omnes cavillationes amputavit sacra Congregatio Concilii, quae die D. Maji I 569. approbante Clemente IX. declaravit, Regulares quoscumque, absque legitima Dineuitate accedentes ad colloquendum , etiam per quodcumque modicum eminporis spatium , cum Moniatibus , aut aliis intra clausuram degentibus, petis eare mortaliter, eosque sub excommunicationis , privationis vocιs aBIιυae, σpassivae, aliisque contra Regularer accedentes, sine licent a , ad monasteria Monialium statutis paenis pussie ab Ordinario tamquam Cedis hosollicae dein legato coerceri. Et die 26. Novembris I 672. respondit, nullam quantuminuis honestam , & rationabilem causam eximere a gravi eulpa Regulares
accedentes ad Moniales sne Episcopi licentia. Ae die et r. Maji I 578. iisdem poenis affici dixit Regulares , qui, post habitam ad Moniales eo nocionem , de quibuscumque rebus cum iisdem loquuntur, nisi specialem uoad hoc facultatem ab Episcopo antea impetraverint . Haec , aliaque
aerae Congregationis decreta, eamdem materiam respicientia, simul colis
lecta habentur post Diceee sanam Synodum Pisanam anni et o8. & in Adipendiee ad Synodum Lucanam, habitam ab Archiepiseopo Collo redo a nono I73 6. VIII. Ad eamdem elausurae materiam pertinet translatio Monialium de uno ad aliud etiam ejusdem ordinis & Ιnstituti monasterium . Sed haee Apostolie. Sedi reservata est; sie uti concesso lieentiae egrediendi emonasterio. Nihilominus, eveniente aliquo repentino casu, quo haberi