장음표시 사용
191쪽
170 ἄνωθεν αρχεσθαι δοκῆ. Leguntur nempe haec paucis
mutatis; unde olim ad illustrandam locutionem νωθεν . . in margine adscripta, mox ut iit textui se insinuasse putanda sunt. Aliter Dobraeus Adv. I, pari 2 pag. 464. indorsum in editione Oxoniensi, praeterea voeabula νονθεν δε expunxisse video dubito num recte secerit; ita enim interpolationis origo erit obscurior. LIPI: μεῖς γαρ - ἐχειροτον σατε τουζον - Ἀπαρχον, εw
οὐ δυνάμενον κτε. Uncis inclusa addidi quae excidisse suspicor, cl. 174 extr. ἱππαρχῶν o νυν τέ οιεσθε ταλλας ιππον ου hou ησεν ὀ λαμπρος καὶ πλουσιος imo πρια- σθαι, ἀλλ' ἐπ ἀλλοτριου τας προιπὰ ηγεῖτο, του uομηλου του IIαιανιέως ιππου, quem locum adscripsi, ut mihi persuadeo, emendatiorem quam vulgo editur. Est enim vulgata lectio haec ἱππαρχεῶν τοι νον τέ ιεσθε τἄλλα ἀλx ιππον, ιππον υ κτε. quam lectionem duplici dittographia deprava- tarn esse nemo monitus non videt. 179 sic leges εἰ κατελάμ βανον, νθ ρολπε, θεαν, καὶ ιν τοις κηρυγμασιν, ως συ ειε φῆς, ἐπειγομην, τίνος ne των νο- suo εἶ συ κυριος και ὀ πτων in ος; ro εἰ scripsi αἱ et συ inserui ante κυριος , utrumque de coniectura. Praeterea nescio an non rectius scriberetur aρχων αυτος. I 85 καὶ τους μεν πτωχους Ο ὐ δε καθαριιαι τους δ'ουδεν noλαμβάνων εἶναι Verior lectio servatara 99, undellaec si nondum actum est, corrigantur.
εὶναι. Qui legerit praecedentia, eum cur expunxerim εἰδοσιν latere nequit.
192쪽
35 non mirer, si vocabula καὶ οὐδε ἐν τη ζ3ιεδαπῆ γειν κελευοντων τῶν νο/ιων, συ δέδευς αγειν πανταχόγε ab interpolatore, praecedentia male interpretanti prosecta sint. Confidentius in extrema deleo κακουν post Osιαίνεσθαι.
tum est ν φέρη a sciolo, qui meminerat formulae αγειν καὶ φερειν, quae ab hoc loco prorsus aliena est. Bonum factum in hac eadem l mox recte sequi ἐκ ιεν δὴ ταυτης διδωσιν ἐλαυνειν καὶ γειν, πέρα δ' ου ψ τουτων ουδέτερον ποιειν quae verba planissime vincunt verum esse, quod e hibebam. 128 εἰοιεν γαρ δε αλλο τι ταυτην τῆν δειαν ἐλά/ιβανε τὴν ἐκ του φηφέσματος ἐλτα Κερσοβλεπτου πραγματα, νοον - ἐν δεινον. s. praecedentia. 142 ἐν δὴ αμφάκεω τινες ἄνθρεοποι γένονται δυο Θερσαγορας νοιι αυτ λ θατερε δ' ri= κεςος Sic ex optimis codd. edidit Behherus, quam tamen scripturam depravatam esse extra omnem dubitationem positum est. Haud sane parum tolerabilior ea lectio, quam offerunt codd. Ira αυχῶν πιερφ, et Do sed tutius videtur optimorum librorum fidem sequenti, sed repetito eodem vocabulo, legere Θερσαγορας ὁ νομ αυτωνδατερ p, θατερ ν δ νηκεςος.
ιιισθοῖ, cli. I50 154, 15, 162, 18 et passim. 154: ιγωργήσας των ρκων καὶ παραβὰς ora ους κτε. D220 extr. υπερβάς, male repetitum e superioribus, exsulato.
38 ω υς αναβ σεται καὶ συνερεῖ τῆ βουλῆ Φίλιππος καὶ
193쪽
κακέον εἰσὶν αιτιοι Collataq40, facile deprehendas in OIIIE' EIECI delitescentem veram scripturam III EPYCI; itaque Du-mostheni reddendum est: καέ τινες αλλοι, o περυσι δι αυ- των εἶχον μετα τουτου το βουλευτηριον Certo enim exemplo doceri velim, id quod auctore grammatico in necd. Behh. p. 188 perhibetur, κεῖ apud scriptorem probe Atticum adhiberipsas pro τότε.
cum his contuleris Ira init: la εχυν τουτους τους ενδεκα scit. ν γε επὶ τα των πολιαων οἰκέας et ira extr. τῆν ἰδέαν οἰκέα εκας o δεσμωτ ριον καθέςζ, τους ενδεκα αγων επὶ τας οἰκέας, ortasse mihi assentieris suspicanti: ω ὀ os ος κε- λευει, νε τῶν ενδεκα. Vide tamen obraeum in Adv. p. 469, qui ex interpretatione Ulpiani ἀδυνάτεον καὶ πενητέον male concludere mihi videtur eum legisse των πολλευν. tutest, ea lectio nihil vulgatae praestaret. Imo plane insulsum et supervacuum est dicere populare id e/ae, quod plurimorum gratis sal. 52 cum s. omittendum videtur reti ποτε post ποτε.q68 εἰ γαρ ἀνθ ρεωπων πολις ώμολογεῖς εἰναι, ου ανω νδρες Αθηναῖοι τας βρεις ἐνεσχεσθε τας τουτου Legendum: o, δ' ci ciἰς ωνδρες 'Acta γναῖοι, τὸ et mox δουλοις κἀκ δουλων ἀποκαλυῆν, addita praepositione no. Addam paucas miscellaneas observationes in Demosthenem, sicubi quid memoratu dignum in margine editionis, quam manibus ero, Behherianae inter legendum a me adnotatum reperio, quod virorum doctorum adhuc diligentiam effugisse
194쪽
τε λ ιβανειν καὶ του ποιεῖν τα δεοντα. Ibi ἔ 28 καὶ ἀπευ-
Olynth. III 10 extr. τουτο δ' υκ ενι νυνJ ἐν τοῖς --πραγιιενοι Φιλέπαω. Nulla est .a vis adverbii temporalis, quae illographia orta videtur e vocabulo praecedenti et sequenti, ut ENIE depravatum sit in in f min. Similiterk11 init. 4 α quod recte omisit optimus codexa, propagatum e praegresso 3ιῶς Contrario errore ibidem vocula periisse videtur in his καὶ acu τις λεγε κάλλις καὶ ταχις ουτω πλεῖς)anεσκε μοι. Ibidem extr. turpi additamento liberabo: ιοι ς γελοέων καὶ ποιητὰς αἰσχρουν πιιιάτων, Γευν εἰς τους
λεγοντες o, δ' ἐφέλουν αλους εὐσπερ /ιας ουτοι νυν. otuerat: ου δε φιλεεν φασκον αυτους τε Sed vulgatae lectioni plus inest ironiae, nec quidquam movendum. Ne quis, ut olim ipse suspicabar, ἐφηύλουν scribendum coniiciat moneo hoc verbum ab oratoribus plane ignorari. In vicinia rescripserim υπν κουε δ' ὀ τοσαυτην pro ταυτηὶν τλην χωρα εχων αὐτοις βασιλευς Per vulgatam lectionem v. d. intelligunt Maeedoniam, quod, ut alia mittam, nimis obscure enuntiatum foret.
Ibi d. l 30 καὶ ἀγαπητον ἐν παρα του δηιιο των αλλων ἐκας καὶ τι/ιῆς καὶ ρχῆς καὶ ἀγαθου τινος ιεταλαβεῖν. Malim των πολιτων κάς o. Ira initio dubito an ὀ δῆμος post ti/ιεῖς δ' genuinum sit. Contra Philippum I συνελέντι δ' απλως ῆν ιι υν
195쪽
Athenienses ita se ipsum interrogantes, quare corrigas aut εθελησεις, cui lectioni proxime accedit scriptura cod. optimi a ἐθελγ σει, aut, quod equidem praestare opinor, θε- λεις συ Ibid.4 29 extr. ποθεν ουν ὁ πορος των χργαμον, παρ' bι υν κελευι γενέσθαι, ε ιὶ, τουτ γ δ irco revocavi vocabulum ςαι, quod vocabulo praecedenti absorptum esse
De Halonneso expunge vocabula: το φ φισμα το του Φιλοκρατους male repetita e praegressis 24. Ibidem 81: καὶ εἰς τας πολεις βιασαμενος κτε. Lege tribus literis repetitis εἰς ας πολεις εἰ βιασάμενος κτε. Ibidem 42 interpretamenta expunxi in his καὶ τα με υμλερα εἶναι ἐγκτήματα εος εν ἀλλοτριgJ, α δ αυτc0ν ον ματα Γως εν οἰκεlαJ. Quas emendationes egregie confirmat optimi a r. scriptura: ως εα ἀλλοτρι exhibentis. st enim haec ipsa sollemnis Scholiorum veterum forma. ostmodo librarii ἐπέ in is de industria relinxisse videntur. Ibidem expunge γραν ἐν post παρανοιιων et una litura deleantur verba ἐπειδὴ υιιεῖς ου δυνασθε, ibo φζσι του draγκάσειν αὐτους ποιῆσαι. b. mireris tempora του κροιάφους sedemeerebri vocari pro τοῖς κροτάφοις exspectaveris at κορυφαις, sed vulgatam lectionem agnoscunt Longinus et Hermogenes CL Adnot. obraei p. 367.
σκευαίηται, ἀμελῆσαντες του ποιειν ταυιο καὶ ἀντιπαρασκευά
μονέων Θωαέους, i περ δε Θυαέων Αακεδαιμονέους εκάτε- eod. Fallitur si quis expuncto participio λεγοντων haec salva
196쪽
τεῶν ron Μακεδαι/ιονέον κτL Et καὶ των revera habent codd.FΥ. Praeterea a fine expunxi κάτεροι, idque, ut opinor,
197쪽
176 Contra Eubulidem 44 πά0 ενεςιν Γῆ tu δυνατον του - τους ἀπαντας μὴ ι, ἀλσειας παρχοντας κατεσκευάσθαι; 26 olara τις υν μων ωα πο ἄν του δριιοτας ἐκεινον τον ξλον καὶ μὴ πολ&v αρχειν παρ αὐτοῖς, ἀλλ' οὐκ αν κατηγορεῖν Lege ἐκεινον οντα ξειον κτε Dptimi codd.' articulum post ἐκεῖνον ignorant, eumque in ed. Oxoniensi omisit in dorsius. At participio in tali sententia carere nullo pacto possis 42 τιβι ιεν εἰς ιι ν κοντι κινδυν* νυν μὰ τον - ουχὶ συμφερον πραγ ια ποινὶ σασα - τῆ μίκτοι, παρχουσνὶ πενla ισέος καὶ ἀναγκαια καὶ ριισττοντα ποιουσα J. Similiter 54 deleatur male repetitum ἐγον post 'Aπολλωνος πατρφου.
ιυς αυτον sine damno sententiae abesse poterant praeterea ostensioni sunt ultima illa λελαβεν ιυς αυτον, quia paucissimis interpositis sequitur: ἀνέλαβεν αντον - ἐρραισεν. Ix ιν ειδῶ θ ὁτιου ιονον προσῆκεν αὐτὴν ἀπέχω ι τῶν ιερ υ τοίπων τοιαυrrν
198쪽
ιιέν καὶ ἱκετευσουσαν εἰσιεναι Expunxi ελθεῖν male r petitum, sed praeterea suspicor: καὶ Θυσουσαν, non enim adhiberi solet ἱκετευειν eo sensu, quo ευχεσθαι. Quae Sequuntur ἀλλὰ ὀλέ abesse malim quibus eiectis, novo interpretamento liberanda sunt ipsa sequentia: ἀν δε εἰσἐ 0σι καιJπαρανομcυσι, Vποινεὶ πάσχειν κτε. 4 90 Da κυριος se ν
recte legitur v. c. DI 09. In Q 04 suspectum est ultimum vocabulum αυτοῖς post ἀνάγνωθι 108 εlia τὴν τοιαυτνην καὶ περιφαν si ἐγνυλσιιέν ' υπο πάντων γῆς περιοδον ειργασ/ιέ- νυν An post πάντων excidit καὶ ἀνὰ πασαν Fallitur procul dubio Schaeserus alludi putans ad locutionem attileticam περιοδον νικῶν s. ἀναιρεισθαι Ceterum ne additis quidem, quae dixi, locum satis sanum esse reor. 121 7rροξενόν τε τον τελε αγη σαντα καὶ Αριςωνα τον νυν ὀντα Malim τὀν νον τἐντα. Cf. r. pro Phormione4 29 εδωκε τὴν amo γυναικα Tιιιοδηφι poci νυν ετ οντι καὶ ζῶντιJ, ubi expungendum censeo turpe, quod adhaeret, interpretamentum. Alia ratio est locorum qualis . . de Corona 72. ADDANTUR haec pauca:
σιι ειργμαι καὶ ποίει τινι, σκοπεισθω ποτερον παρα τοDς νοιιονς κατ αυτους ειργῖται. Sic lege, abiectis, quae vulgo inseruntur post cod verba καὶ σκοπεῖσθε σκοπεέσθω εος δέκαια ερ is, quibus admissis, divellitur orationis nexus et cogitandi turbatur serenitas. Ibidem 60 male abundant vocabula: ὁγεν οἰνομακεν ἀγοραν ἐφορέας 111 expunge ον Μακεdora.
199쪽
τ ῶν οντων ἀνθρώπων ἐχθροτατ υιῶν διακεέμενον Leger ὀπάντων ἀνθρωπων Cod. h. om. τῶν οντων, exhibet ὀπάντων ἀνθρωπων, sed addito τῶν ὀντων, Od. u.
Contra Timorealem 47 ου εἰς τον δῆμον εἰπών περιτουτων οὐδέν, ἐν παραβυς ει - λαθρο νομον εἰσονεγκεν.Αdverbium quod expunxi, interpretamentum est sormulae is παραβυςυν. 48 εἰδοτα τόν νομον ν ἀνεγνων Corrige, sodes, νεγνω scit pro ιιιατευς . s. v. c.4 51 καὶ πεοὶτ δε ον νυν ἀνεγνω διελθεῖν, ubi pro νυν malim νυνδή, et i 72 αυτέκα γαρ καθ εκας Ἀναγνωσεται; nam sic corrigendum pro eo, quod insigni errore scribitur, ἀναγνώσει. Quod ibi sequitur pronomen τουτι vocabuli terminationem absorpsisse videtur. s. t 48 extr. extr. ωιμολογηκε γαρτερω τω προτερ0 J νομ μ ναντέον τονδε τιγεὶς ἀδικεῖν Qua de re iam monuit Dindorfius in ed. xon 184 6 66: τι μεντο l νυν καὶ παρα τουτους τους νομους καὶ παρα τους
προειρημένους καὶ μικρου δέω παρα πάντας εἰπειν τους οντας ἐν τῆ πολε τεθεικε τόν νομον, οιομαι δῆλον πασιν
ω si ευαι. Hanc rem non alia lege oratori veram esse concedam nisi hac, ut scripsisse eum putemus: τι με τοένυν καὶ παρα τουτον καὶ παρα τους προειρNμενους νο- μους και μικρου δεco παρ παντας εἰπειν του οντας ε τῆπολει κτε. Solam enim innuit eam legem , quae memoratur ira Vera lectionis vestigia servasse video cod. , in quo prima manus omisit vocabula τους νομους post τουτους Ibid. Id 1:
μῆ-οἱ- αυτοὶ διδάσκετε ἀλλἀ ιιι υρεῖσθε, καὶ μὴ αιε ἀγανακτεῖν, εἰ δεθῆσονται χοντες τὰ μετερα, ἀλλ' γετ'αυτους πο ους νομους Si hic locus sanus est, haud dubie eum Reishio post 1 τοὶ διδάσκετε mente repetendum e superioribus, εἶναι πονηρους. At si is sensus est, obscurius certe haec exuntiata esse confiteamur necesse est. Erat quum reponendum
suspicarer: εχ τοένυν ιιάτην διδάσκεσθε, ἀλλἀ τιμωρεισθε, nunc Verum esse tuto sint olνυν αυτοῖς ἀποδικαίετ' ἀλλὰ
200쪽
τι ιωρεισγε κτε. quae coniectura ad scripturam codicibus traditam paulo propius accedit his, ουν λέγου δει τουτον θηκας τον νομον Ουδεμων γαρ ἄν εἰπειν χοις αλλην προφασιν, διῆν τοιουτον ληργης εἰσενεγκειν Os oν ν τὴν σεαυτου θεοις εχθραν αἰσχροκερδειαν Aliud credo, agebant ekkerus et Dindorfius, quum hanc lectionem aperte vitiosam alii praeserrent, quam manifesto sinceram exhibent codd. mkrs, qualem vel sine codd. unusquisque Demostheni reddendum esse sentiat censeatque: ω' Ωθου δὴ κτλ i. e. nec parvo anequam pretio legem tutati cet. I96 ουτ γαρ το τἀ Ουτων πολλοςψχρω- ιολις κοντας ἐν τραγιν ἐξελεγχθεντας δικας ρέοις κα-
τωτιθεναι, του θ' ἡγῆσω το δεινα πάσχειν Πναι Non sine causa prius, omittunt Enrsu. Nam requiritur: οὐτε γαρ το τουτους πολλος υ τε Imponam his imocrateis τον κολοφωνα
corrigendari 198, ubi legimus πολλεβ γαρ δήπου σχετλιωτερ'
μαθοι contra nemo non facile intelliget eorundem vocabulorum sensum, leniter reficiorum in hunc modum: Ἀνδι ιιῶς, ω καταρατε, τους TE NUTA δ' et totis, εἰσφεροντες παvονται. gregie enim inter se opponuntur ii, qui ne tantillum quidem solvunt, illis, qui pro parte virili pendunt tributa.
Dubito tamen, num vel παυονται mendi sit immune. Cogitavide reponendo πολλυν Γαι.
κεκομισ/ιενας et ε. et i 13 ex tr. δευς ἀνεΠλζρωσατο τὴν προῖκα τας ὀγδοήκοντα μναί. Hanc dotis summam fuisse iam novimus ex tra. Miror idem additamentum non apparere ira post verba τὴν ιεν οένυν προῖκα, nec ibidem post verba κελευειτῆν προικα Contra denuo adiectum reperies t 6, unde expellas. Recte et alibi abest et III l. l 26: αἱτοι εἴ τι λεγον et γιες, - αν τε Ιbidem αρδην Γολον το εργαzrριον ἀφανέωουσιν, et i d extr. ἀλλά καὶ rosio αρδον φανέ oDσιν Disilia πιν Ooste