장음표시 사용
21쪽
Jumptis armis In Casellum Drolae impetum feesse, id que dentio deoasasse; atque h.ve quidem procella Sanco lanenses, quippe qui in eadem Dediabantur causo, plurimum afflixit. Itaque Eugenitiae III. a) proxime tequuto anno MCLI. Bononienses hortatus es, ut sane lanens, ab Imolensum injuriis Dindicent, se Rodijlpho Episopo praesdis snt ad retinendam Bagnariam, Se alia Casmagni Forocornelienses, quae illi adhue, aut aliis Comitibus obtemperabant, quaeque sidem Imolensis ad augendum Civitatis hae numdorem , vicinorum oppressone pro more temporum, fbi iubicere nAtebantur. Fabebat autem Rosilpho Disopo Eugenius, ut Didere es apud Manatonium. Itaque eo etiam adnitente Eugenium arbitror tuendos j cepisse molen es, atque adeo Rosilphiam ibum, ad quem certe pars aliqua illius calamitatis fundebatur, ita finetit ab aυitis Iaribus extorris pefugium sibi quaestum oportuerit ad
strum Ducciam in montibus fae Dioecesios, qui funt prope B noniensum es. Narrat hune Rodul hisces m laudatus ManUnius in Episcopis Imoler us, ut que eatissam Deis ex S. Cassiani exeisio Bononiensum armis illato p in quo mane fatuendo tota Diai um aberram, sitis jam ex dictis compertum fieri arbitror. Sed jam nimis multa de his Bononiensum dissidiis eum moler tis.
Nune e diserticulo in viam. IX Uyque ad haec tempora non alia adiumenta Academiae
1μrae fuere, quam quae ex ciuium stertia, se Professortim indu-fria prinoisi poterant. His p ea non medioeris jacta es accesso
ex indulgentia Princ*umr quamDis enim ex auctoritate Mathuris Comiti e , ct frtasse etiam I otharis II. Irnerius Leges Romanas imeerpretari coeperit, diuque Iuri prudentiae Scholam habuerit: haustamen consat, ab iis Principibus quidquam actum, aut sancitum
fuis , quo Protiorum honoribus, elinque factiliatis, ct doditrinae,
quam princebantur, incremento confiteretur. Primus, qui reDiuiscentibus in Italia bonarum artium, ac praesertim Romanae Iurioria dentiae furiis opem ae prae tum magno Principe digniam contu
serit , fuit Mne Friserisus Ariobarbus, qui liberalium artium Pro- υ es, ac furiis addicitor immunitatibus, ct priυilegiis minime
Dulgaribus Ornatos Doluit, ac nofris pra Nim Iuris Interpretibus eos honores dotulit, quos haud fio, an ullo umquam tempore cuι
quam publieo literarum Prine ri delati fuerint. X. Venerat in Italiam FHiderietis hiennio ps adeptum Re gnum, anno silicet MC LIIII. fit conventum de more ad Roncalliam celebra Merat, in quo Italici Regni negotia d GD, Si lites, ct querelae sue a priuatis hominibus, e a Principabus, aut CLDitatibus Italicis ad Imperatoris iudieitim delatae, ex fntentia δε- Alperitorum diremtoe, compostaeque sunt. essederit ne tisius M
Constat ex actit a Muratorio indieatit In Italiae Annalibus Τ-. VII. an MCLXκνIL Imolenses Fricletico Imi,et tori lavisset Sa cassianetaset autem Potitifici. citare nil mirum, quod Emenius eos ab Imolensium injuriis liberare studuerit.
22쪽
a mare non ausem; cum neque otio Frisve is, neque IsturAntis , aut alius qui Mam, qui Friderici acta Merarum monumentis manda Dit , ullum nominet. Fieri tamen, ut ego quidem arbitror, non potuit, ut ad Friderisum in seis Italiae , u commorantem, de jama discipulorum I erit aliquid non perυenerit. Eos etiam multo magis nosse potuit, cum Romam veniens, ut amus ii eor na ab Hadriano Pontifice more Majorum Ornaretur, casm ad Bh
num posuit pene ad Bononiensum moenia, ibique istim diem Pen. tecines egit. XI. Erant aliquae σῖn onis eati ae per illud tempus Imperatori cum Bononis latis ob excirium ab illis Medicinae Casrtim, quod Imperator refici mandaiae; fit nihilominus Bononis latis placatus non minimas immunitates, ct prioilegia iisdem eoncissit, tit ex ejus Diplomate apud Ghirar accium p a) ct credi ne potes, aliquem ex his illis legum Doctoribus a Communi Bononiensiam M. sinatum ad Imperatorem misisse. Cum autem Fridericus arderetineredibili eviditate extollendi Imperialem dignitatem, fit pes a jura, quoad feri poterat, recucrandi, non Ilum in Armis, faeetiam in Legibus Romanis magnum fbi ad eam rem pra sitim collocaverat. Itaque Legibus Romanis, quae haud ita pridem in Sel Iis, se Foro prae Langobardis, Salicis, aliisque Barbarisis Imibus dominari coeperant, mirime soli Fridericus, earumque Projessores in deliciis habuit, ut irae, ad quamdam iactationem, aetoriari potuerit, leges romanas suis beneficiis ad summain dignitatem evectas fuissse. Sis enim in concione, quam habuit ad exercitiam ex Gemmanis, ct Italis conflatum in altera expeditione Dasica. Nostis, inquit, quod jura civilia nostris beneficias in summum provecta, firmata, ac moribus utentium approbata satis habent roboris . b Sinepit ieeundam illam expeditionem Fiderisus ann. MCLVI ILeo quisem conflio, ut Italiam iere omnem, quae νix ullam Imperatoribus Romanis jubectionem praestabat, ac seriolanen es in primis, quorum potentia magis δε periti, atque inν a esse poterat, ibi Marere cogeret. Itaque transenisso per Alpes in Italiam Exere, tu Germanico, in quo Rex Bohemorum V distius, Henricus Dux A Diae, aliique ex Germaniae Principibus erant eum ingentibus copiis, primo in Brixis es, proximam astibus Civitatem, impetum scit, qui cum circumjaeentem agriam incendio vosari, enfra dirui νώerent, metu exeidii impendentis perculsi deditionem, etsi durioribus conditionibus , iecerunt. Interea conuenerant copias Italicarum Cisitarum , earumque Magi natur, ct Iudices , fit mororum etiam Anti tes plerique, quos praemise jam in Italiam Rasnaldus Caneellarius, ct Otho Palatinus Legati, Imperatori in Italiam υ nienti praeso osse jusserant. Jam totus exercitus tam eisalpinus,
23쪽
viii PaaνATI . ne a Germansetis, quam transalpinus, Hest Italistis, eonveneratriam multitudo prudentium, & in lege doctissimorum in unum
coierant, omniumque aures intentae erant, quas in partes, vel in
quas Nationes in primis eos bellicus Iabor, & voluntas Prineipis invitaret. Ita Radeoicus Canonicus Frisingensis Friderico Imperatoria lucris domesicis, qui his omnibus prioens intersit . Pomo im te prudentes, & in lege doctissimos, quorum in primis rationem in eo conventia habitam consat, principem locum obtintiisse Dnerii in pialos, qui tune maxime in Cisitate ne a legum sientia emplendescebant, nullus dubito, tum quia nemo erat ubisis gentium. qui eoenisseno legum eisilium eum iis comparari posset, tum quia Radeolam stis posea d cribens, quae ad Roncalliarn ab Imperato Dre acta junt, ct leges ab eo latas, nihia non ex eorumdem Iursperitorum sententia fictum narrat. XII. Sed Friderisus in se tantae rei procinctu, quantum detulerit legibus, earumque Doemribus o endit; etim enim Iunctis
Italorum, Et Germanorum eosiis concionem habuissSt, i. que dixissedi ereνsse Mediolanensis primum πρυgnum , suorum juperbia , ct tibi inuisa, ct Dieinis civitatibus valde noxia esset; quamquam nemo ausis sit improbare conflium Principis gestentis jam, ct
animo prostri lentis gratulationem certissimae victoriae; attamen I gum periti auctores fuerunt Imperatori, ut jure ae kRutis in contumaces ante ageretUr, quam annis isbigerentur. Diκerat s. Adericus ) vel bumque Augusti strepitus, clamor, favorque totius exercitus prosequitur, Si divina quaedam alacritas militibus incidit. solutis datori vota, ae Friderico Imperatori fausta quisque patria
voce adclamantes. Ita exceptam ab exercitu Friderici concionem ,
ct deliberationem de Mediolanensbus prinigandis, narrat idem Ba-δευieus . Sed ita pergis: At sapientes, & legum periti persuadent Mediolanenses, licet stiperbos, & infames, judicis tamen ossicio
per legitimas inducias citandos esse, ne violentia eis illata, vel contra jus in absentes prolata sententia videretur: legitimas vero inducias dicunt judicis edictum unum, moκ alterum, & tertium, seu unum pro Omnibus, quod peremptorium nominatur, quod &factum est. Itaque compellati Mediolane es, auditique eorum legari, qui eum nulla demensone ad eises idos eυlsa liberandos uti potui=nt, nec oblata etiam peeunia delinire animum Priseipis; tandem ex Legisperitorum Intentia Mediolanensis damnati, pronun
tiarique sunt hesies. ain Ae mirum iane, tantam fise Iurneritin
riam M'orum auctoritatem, ut Principem animo inrocem, Se Da. Ed 7mo exercitu infructum, remorari potuerint.
XIII. Sed tibi debellatis Mediolanen tis ad exercenda domone judicia , ct Italorum eatissas cognoscendas ad Roncalitam con- dis Friderisus; his Dero maximus honos es halitus Doctoribus no Diss
24쪽
fris , quos nominatim as illum conventum accis rat, iUῖque o Ddere Doruerat; Bulgarum Γilicet, Martinum, ct Hugonem, atque Jacobum de Porta Ravennate . a) Fuere in eo con Dentu , praeter Germaniadi, ct Italiae Proceres, se plurimarum GDitatum MORA
snitus ad Iudices , Archiepisiosi quoque Se Episcopi fre triginta eum Gui ne Diacono Carrinali , ct fias Amsosicae Legato. b
Ae primo quidem dies tres consistationibus , At deliberationibus impensi; edixerat enim Fridericus, ut communi conflio perDiderent , quid facto opus Est ad Ecclesae tranquillitatem , ct Imperii jura , δε- , ut amellant, regalia consituenda, ct firmanda . Pos autem judieia flabita sunt, fit multa ad publicam quietem decreta, ac priυatorum caussi ad exitum adductae: Sequentibus diebus, inquit epe laudatus Rade νisus loc. cit. c. f., plena atque selemni Curia, j. dieio & justitiae a mane usque ad Vesperam intentus, querimonias& proclamationes tam divitum, quam pauperum diligenter audiebat. Habensque quatuor Judices, videlicet, Bulgarum, Martinum, Jacobum, Hugonem, viros disertos, religiosos, & in Lege doctis limos, Legumque in civitate Bononiensi doctores, S multorum auditorum Praeceptores, cum his, aliisque Legi speritis, qui diversi ex diversis civitatibus aderant, audiebat, discutiebat , & terminabat negotia.
XIV. His omnibus fuse Se jelieiter conseritis, Mentum es assa uenaea Imperii iura, de quibus magnopere silicitus erat Fride
ristis. Dederat ad expediendum ma num hoc negotium quatuor
nos s Doctoribus, ut decernerent ses, quaenam essent Imperatoris jura in Regnum Italicum. Verum ipsi jutis intelligentes, quanti esset mssem hanc mουere, negarunt te tantum negotium iustoeptu ros , atque a Principe impetrare potuerunt, tit ex futilis civitatibus duo adlecti Iudices in eonsilium adhiberentur e ) . Primo itaque communi coissensione inter eos con Denis, i remo Imperii iure contineri Ducatus, Marchias, Comitatus, Consulatus , Monetas, Telonia, Vectigalia, Portus, Pedatica, Molendina, Pescarias, omnemque utilitatem eκ decursu fluminum provenientem et nec de terra tantum, Verum etiam de suis propriis capitibus census annui redditionem, ut inquit Radevicus i qe. cit. Atque haec junt, quae regalia νυ'o anellantur: quae pestquam a Iuri peritis ita dei ita, ετ consituta ferunt, quotquot in eo erant con Dentu Ecclesiarum Praelati, At Magistratus , eum nihil asserre viderentur pro Deteri libemtate tuenda, quod illam Iurisperitorum jententiam aut vinceret
ab Interea namque Imperator colloquium In Roneallia in sancto MartIno proxImo v nἰente minimum se habiturum constituit, omnibusque sere Italiae Principibur , Consulibusq; etiam Civitatum in i ,so collocitato ineme praecepit, ad quos quatuor etiam principales Legis Doctores, videlicet Balgarum, dc Mirtinum Galli m , sea Iacobum, atque Hugo. iem a P rra Rauegnaria, Bononiae M olitos interelis fecit. Om moretis . fori Reri Laul. v. Murat. L
25쪽
aut extenuaret, regalῖa, quae diximus, Imperatori re tuere desere. νerunt. Sed quamquam ad flare Imperii jura consittie da o diti fiant reliquarum Langobarriae Civitatum Dices; totius tamen δε- Iiberationis Del laudem, Dei dedecus nosris Doctoribus tribui contigit. Eos propterea earpit Placentinus, quos Imperatori persi reserint, Italiam factam esse tributariam, ei filicet adiudientis Dedi Lyalibus, cense evitum, aliisque tributis, quae as Imperii jura, i e regalia, pertinere lanxerunt. Sed nec illud obstat, inquit, quod impie & falsissime, & contra proprias conscientias a miseris Bononientibus Friderico Imperatori Placentiae persuasum est, Italiam factam esse tributariam. a) Cum autem pos annos plures penetiis ageretur de lancienda pace inter Friti rictim lautim , ct
Langobardos, quorum pleraeque Ciuitates libertate recti erata regalia Imperatori praesare recumbant, ibis Imperatoris I egati, iat narrat Romualdus Archiepiscopus Salernitantis, has pro pace ineunda conditiones proposuerunt: ut Langobardi aut regalia rem tti rent, aut iententiae a Bononiensibus Iudicibus lata Ie te subieerent, aut ea Imperatori praesarent, quae olim Henrici IV. oetate
tuna Diaeebantur. Quoad sentcntiam νero Iudieum Bononii nyium , noeauit iane ad Roncalliam texitimum habitum esse Desistam rPlane inficiamur, inquit, eam non fuisse sententiam, sed Imperato. Ham justionem . Etenim quum plures e X nobis , nec per contumaciam, fuissemus absentes, quidquid tunc contra nos dictum fuit, nobis nocere non debet, nec pro sententia reputari; secundum leges enim in absentes prolata sententia nullius est roboris vel
valoris. c) Ex his compertum iis, tributa ibisse Doctoribus no-fris, qu.ου as Boncalliam acta. ae lancita I t. Quod ii asus
multos in myrehensυnem inci se bidemus, quae de Imperii juribus Doditores nos i decernenda putarunt, prefecto aliae leges, quae ab Imperatore ex eorumdem Fntentia latae iunt, magno iis honori esse thucrunt. Earum aliquot totidem verbis recitat Rade Dieus,
quae iunt de jure seudorum, & de pace tenenda. A V. Sed Doctoribus nosris maxime iuud etiam eordi fuit, tit perator ea decerneret, quibus ipsorum dignitati in poserum confultum esset. Itaque edita es celebris illa consistitio de Goctorum,ae Scholarium immunitatibus, ct priυilegiis, cuius capita ιυ
vero fatemur, hane Friserici consitutionem promulgatam non Ius pro nὐyris Scholis Bononiensibus dumtaxat, tit aliqui putarunt,fd pro omnibus; attamen, cum eodem sectet in primis ferarum
Letum petris res, nec Milibi essent per illud temptis Iolum Scholoe fatis
26쪽
stis celebres , praeterqua=n in Cisitate nesbo, illud idcireo Principis hen Lium ad nσminem magis, quam ad ProjesFres nos s pedimanare ρstuit. Atque haec quidem prioilegia animo reputans. in is felle adducor, ut putem, maximam tuam gloriae accessonem, quae Academiae nos e festa es hoc sese scula, ex iis, velut Ex nariυo In te, Petonsam omnino esse οῦ tanto enim majore irequentia ad eam exterorum concursus fieri coepit, quanto majoribtis imminnitatibus Iῆui poterant ex indulgentia Principis, qui literis Diacabant; qua utoque Biendidiore ioco erant Prouessores, ετ δε Iviseri, tanto do Iissemus quyque ad eum honoris Rradum obtinendum nite-hatur. Neque ναro dubitandum es, quin pos Friderici legem, qua Dorit ribus iuri diri is in Seholares attributa ess, eorum etiam diqnitas mirum in motim aucta it, se infgniorem, quam iam
quam antea, honoris lociam tenere coeperint. Erant ante inud tempus Dυctores, eorumque Auditores eorim Dre, ae coeteri cities. Pinsea Dero quam conces es Doctbribus in Seholare, Dryasiectio, D ctores sese quodam Meluti principatu Gli coeperunt. Igma quoque Cyυitas non Dulgaris honores detulit primo quisem professoribus legum, deinde Loretorum Uuctoribus, qui temper ante coeteros ciνυ, Ee ivra imisimum numerum locum habebant in Confisio civitatis. Itaque primi in Conssio sententiam dicebant; nec tilium fere aliou.jus mamenti publicum erat negotium, ad quod expediendum aliquis Iesum Doct,r Gυitatis nomine non adhiberetur. XVL Ita ab exiquis principiis res muni prosciscuntur, εὶ Academiae nosme optime iam constitiaice labentibus annis honores maximi delati. Romani 1Hi Ponti ces ejus gloriam augere Doluc runt; inter quos Alexander III. primo nominandus es, qui equi primus omnium, datis publice ad Academiani Bononiensem Literis , suae erya ιuam optimae Doluntatis resimonium exhibuit. Is illelas es, qui inter acholarum nostrarum Prin res quondam locum obtinuerat, Rotandus Bandinelius appellatus, de quo dicemus inter Theoloeiae professores. Pontifex renuntiatus anno M CI. IX., eum
di i m Uinutis periculum imminere se iceret ob trium Carrina, Iium proterυiam , Octaviani filicet, Joannis de S. Martino, DGuidonis Cremensis, qui valde eius electioni repugnantes unum ex eorum num ro, nempe Octavimnium Ponti cem, ereari νolebant,
paucis pos cosecrationem suam diebus, ad pro cipuos Catholici orbis Praelatos I iteras deest, quibus accurate certiores eos facit de iis, quae in fui electione gesti erant, ne quis dubitare pesset, quin legitime ad Potri Carledram eine e Dectus. Quamquam autem etinmodi m De enue οὐχ non asi gulos D sos, ,ed ad majores Anti res mitti consiue Derunt; hane tamen Alexander III , nouo ct inustato ad eam diem exemplo, non Ilum EFfoso, fit Canonicis Melesiae Bononiensis, Ied etiam legum Doctoribus, ιaete quσScholarum nostrarum Magibbis insirigit, eo struet conssio, ut re-
27쪽
cte an aduertis Aκnalium Mesesasmorum parens Baronius, quod magni momenti esse dux et it Bononienses ibis literis praevenire, eo quod illa Civitas tunc vigebat lectolibus, jus utrumque profitentibus, & inter alios, quos superius nominavimus, Bulearum nempe, Martinum, Iacobum Et Humnem, Gratiano, qui Decreti libri auctor summa aestimatione fulgebat. sa) -νerant enim υem Hlexandrum, quae de Bononiensibus Doctoribus omnium term nibus celebrabantur, ct praecipue Fri rici erga styos Doluntas, qui
cene tantum iis detulerat, tit in conuentu ad Boncallias anno γυ- Feriori celebrato nihil non ex eorum austoritate, si Iudicio agi ν
merit, non sitim in priυatorum eas is definiendis, ted Dei in hyis Imperii juribus consituendis , legis que ad omnium utilitatem
lanciendis. Itaque in i s f ae dignitatis initiis, cum mettieret, ne malo improborum dolo Molesi unitas ingens aliquod detrimentum pateretur, magni interesse duxit Do tortim Bononiensum animos tibi. de Minoire, quorum bane auectoritas Dei, ct Ecciolae Sporsecuυ im non parum μυare poterat. XVII. Cum autem non multo pos Alexandri eonyecrationem Schisenatis AEamma caput extulisset , Pontis iis ornamentis injis nitovus Farsenis r namerium fetidoponi ce Oe MDiano, qui Victo IV anesiatus es, idque in primis adnitente Friderico Imperatore , qui issensitis admodum iiιerat Hadriano IV. Alexandri praedecessori, quiqυσ fiam in Ecclesiae jura palam λυadere non metuebat ' Ponti ix iterum as Ecclesiarum Praelatos frigst, atque una ad Scholariam no rartim Prosi res, ut eos in Me erga je, fit in Mele- fae Catholi in tinitate retinerit. Non hinas tamen Esi olas hane ιn rem dedit Al xander; fd unam, atque eamdem . primo enim ea frimis, quae in si ekctione, fit eo eratione contigerant, ErcommemoraυIt etiam ini nam trium Caia alium pertinaciam, ne
non mir.3 quaedam oditaviani ad jummam Ecclesin Praefectura ra potenter inhiantis deliria. Pis autem eidem 'solae adjecit, quae in Victoris eo foratione, i e potius eκecratione, ut eam Pont amellat, acta uerant. Semei igitu atque iterum data es eadem Ait Mandri III. γ ola, primo quidem Terracina III. Non. Decembris, diebus quindecim pos ejus consecrationem, fit coronati nem ad Ni hae locum celebratam XII. Kal. Octobris, deinde Anagniae Idibus Decembris. Sub eo exemplo, quo primum ad B nonisses transinissa es, eam defri t Bade Dieus ob. a. de gestis Friderici I. e. st . , ac propterea ibi δε nt, quae ad inaugurationem Victoris pertinent, quem frustra ait Ponti ex ad eum usque diem Episcopos quaesivisse, a quibus consecrationis, seu verius eXecrationis larvam illam acciperet, quam postea obtinuit: Unde, inquit, nec adhuc invenire potest, licet modis omnibus enitatur, qui ei manus eκecrationis imponat. Sed Hieronsmus Rubetis et
Sara ca) Bari Maal. Eccles ad ann.
28쪽
gantissimus Hi oriarum Rauennalium Seriptor ex Tabulario Eceles P Rauennat/s eam protulit cum os; ectionibus etaim MLI s a Pont,fide pes uam Victor apud Farfns Monaserium ana uratus est. Ins ripta Venerabilibus Fratribus Archiepiscopis, Episcopis,& dilecti, filiis Abbatibus, Prioribus, & universis Ecclesiarum Praelatis per Liguriam, R. miliam, Histriam, S Ducatum Venetiae eonstitutis. Eamonius eumdσνn produxerat Bononiensbias inscriptam, Sta Rade υLo aeremiam; atque ex eodem jonte ho rat etiam Em eur, a quo cita es in in oria Uniυest. Parisen. T. II., ut SLyonium , ct GHriar accium pratermittam, qui eam ex eodem R
XVIII. Cl. Constantinus Boeerius , iampridem lato finΠυν,
Bibliothecae Eminentissimi Cardinalis Spinelii, olim Benati Imperia. δει , Pr ωι Ius huis epis Iae primum locum dedit in collectione Dei rum utanti moneorum ad publicas Bonomen iam Scholas pertinen tιum , quam ex Romanis Archiuis jussu Benedicti XIV. confecit QPantum autem operae, atque diligentiae in ea emendanda, atqueis Dunda po erit, praesas ex ses audire , qui ad eam ita proe a- Iur: Nos vero utrumque epistolae exemplar, Baronio scilicet, aliis. que ex Rade vico, atque eκ Tabulario Ecclesiae Ravennatis a Rubeo editum, non modo invicem contulimus, sed duos insuper Codices mss. Vaticanos constituimus, ad quorum fidem epistolam re censuimus , ac menda, quae in apographo Rade viciano animadvertit Baronius, Omnino e sun Nimus, varias insuper contextus lineas, quae in ipsa deerant, adjecimus, sicque eam pristinae, ac genuinae Iecboni non mediocri sacrarum literarum bono nunc primum restituisse laetamur Al x. Codices Dero Vaticanos, quibus Rogerius Uus es, de scribere aram us ait, alterum , qui notatus est n. Hii. exhιbere hane
neis infri tam . Alterum Odιeem, qui numero mmmmmm-i .
notatus es, epissolam ait exhιbere inscriptam e Venerabili Fratri P. Parisiensi Episcopo, & dilectis filiis Canonicis majoris Ecelesiae,& universsi Clero Parisiensi. Bulatis, qui hane infriptionem mi
nime Niderat, non quidem en certo aliquo monumento, id ex murutiplici eonfectura hane est iam Alexandri III. GFm naso etiam Po, Misens, mutato flum titulo, transmisfim fuisse pronuntiat. Tunc enim, inquit, utraque Schola Bononiensis, & Parisiensis inter omnes maxime florebant, & virorum do torum numero abundabant, eratque inter eas quaedam studiorum necessitudo propter frequentem EX altera ad alteram migrationem. Quemadmodum enim multi ex
Bononiensi ad Parisiensem, ita ex Parisiensi ad Bononiensem prinficiscebantur eruditionis, & curiositatis caussa, maxime vero ad discendum Jus utrumque, cujus ibi florebat in primis disciplina. Immortales habendae Iuni gratiae Bulceo, qui eum Ave asias de Bo
29쪽
noniens Aeademia demi e admodum Acutus id, nune tandem eam in aliquam gloriae sciatatem cum jua Parisiens Denire innit, imo titriseque praefantiam ad quamdam aequalitatem extollit. Ne qtiis tamen di mutasse videar, quamquam in epis hae inifriptione asP. Episcopum, ct Clerum Parisensem nulla Seholarum, atit Pr
fpssorum mentio oecurrit; attamen Cleri nomine Dodito=es etiam, I
ct Sehoiares Parisenses inredigi posse fateor; quod quidem Eruditis
itis notiam My. XX. Sed ut redeam ad Codicem Vaticanum, quo usio es R xenius, fit is matur in Βιbliothecam Vaticanam sedente Urbano
VIII , ex libris Lilii Ru Dini patricii Bononis is, ,edis Apes sicae Legati apud Regem Polonice, ct Episcopi Balneormienses, qui ann. MDCXXII. extremum diem obΓisse ab Ughello dicitur ta). 'Asolam autem se m Alexandri III. cum Dariis lectionibus, ct arinotationibus a preeris adiectis hie exhibemtis, daturi in Appendice alias aliquot ei Pem Ponti cis, quae ad Seholas nos as pertinere possunt. Alexander Episcopus Servus Servorum Dei. Venerabili Fratri Gera ido Episcopo, & Dile lis filiis Canonicis Bononiensis Ecclesiae, & legis Dodioribus, caeterisque Magistris Bononiae coinmorantibus. aliterna, & b) incommutabilis providentia Conditoris Sanctast , & Immaeulatam Ecclesiam a suae fundationis exordio ea ratione voluit, & ordine gubernari, ut unus cὶ ei pastor, & in stitutor existeret, eui universi d) Ecclesiarum Praelati absque re- Iugnantia subjacerent, & membra tamquam suo capiti eoerentia ei se mirabili quadam e) unitate eoniungerent, & ab ipse nullatenus dissiderent . Qui vero Apostolis suis pro eorum fidei firmitate promisit, dicens: Ecce ego vobiscum sum omnibus diebus usque ad consummationein saeculi: ille procul dubio Ecclesiam suam , cujus ipsi Apostoli magisterium assumpserunt, sua promissione fraudari nullo modo patietur, sed eam in suo statu, dc ordine, licet ad
instar naviculae Petri flustuare aliquando videatur, perpetuo faciet permanere. Unde, & quamvis hoc tempore tres falsi fratres, qui a nobis quidem exierunt, sed non suerunt de nobis, transfigurantes
se in Angelos Lucis, cum sint Satanae, f) inconsutilem Christi tunicam, quam ubique ipse quidem g) eκ persona Psalmographi a
Leonibus petit, & a famea erui, & de manu canis orat, ac po stulat liberari, scindere, M laniare laborant. Christus tamen au lctor, & Caput Ecclesiae, eam velut unicam Sponsam suam provida lgubernatione tuetur, & navem egregii Piscatoris, licet h) sepius quatiatur a fluctibus, non permittit naufragium substinere . l
a) I I. Saer. T. I. est. aro. Q Immutabilis. Ra ur. c Unua et , iis Ru us, . Raiameus. C. R. siae' Corix ratiramis ia/ titeris adornatar, quema imoum is alius v. llos. Iiteris c. r. a unus ejus.ld Uiiiversi C. R. universarum. Unitate de es in C. R. s Sint Satanae. C R. Sirat ipsi satanae .sset Ubique ipse quidem. c. R. ipse idem. h) Licet saepius quatiatur. c. R. Licet quatiatur.
30쪽
Pax ν Axio xv Porro cum Ante ergor nosten bo: me: Hadi lamis P P. Kal. Ccto. hrἰs a , dum essemus Anagniae, debitum naturae solvisset, S deteriis ad caelum, de imis migrasset Domino bὶ vocante ad Supe na, eo Romam adducto, & pridie Non. Septemb. in Ecclesia B.
Petri praesentibus iere te) omnibus fratribus satis honorifiee d) sicut
moris est se) tumulato coeperunt fratres, & nos cum eis, secun
dum Ecelesiae eonsuetudinem de substituendo Pontifice in eadem is Ecclesia studiosius cogitare, & tribus inter se di bus fg4 de ipsa
eleetione tractantes, tandem in personam nostram in sussicientem huic oneri, & tantae dignitatis fastigio minime congruentem omnes fratres h) quotquot fuerunt, tribus tantum exceptis, Octavia
no scilicet ti), Joanne de Sancto Martino, & Guidone Cremensi, Deo teste λὶ quia mendacium non fingimus. sed meram scilicet,
ut est, loquimur veritatem, concorditer, atque unanimiter convenerunt, & nos assentiente Clero, ac Populo in Romanum Fonti. icem elegerunt. Duo vero Joannes, & Guido l), quos praenotavimus, tertium scilicet Octavianum nominantes, ad ejus electionem pertinet iter intendebant. Unde & ipse Octavianus in tantam m)audaciam, ves iamque prorupit, quod mantum, quo nos reluctantes, & renitentes, quia nostram ii sussicientiam videbamus, juxta morem Ecclesiae nὶ Oddo Prior Diaconorum induerat. tanquam abreptilius a collo nostro propriis manibus violenter excussit, &secum inter tumultuosos fremitus.asportavit. Caeterum cum quidam de Senatoribus tantum facinus inspexissent unus eκ eis Spiritu divino succensus, mantum ipsiam de manu so) eripuit saevientis . Ipse vero ad quemdam Capellanum suum, qui ad hoc instructus venerat, & paratus, illico flammeos oculos fremebundus inflexit. Clamans, & innuens, ut mantum, quem sp) fraudulenter portaverat ν
ecferenis , non parva contentio oriretur, tandem Bomam corpore deportato &e.