장음표시 사용
551쪽
N Ulla huius proletaris mentio apud scriptores eum Bononienses, tum
Florentinos. quamvis di sua aetate admodum celebris tuerit. & scriptis etiam claruerit. Emersit ejus nomen eκ tenebris, cum primum Muratorius eius
opusculum de ob dione Anconae in publicum emisit. In eo opusculo se patria Florentinum d cit. & in Civitate nostra celebre incrementum . famae scilicet ac fortunarum. fecisse ca). Hunc autem Muratorius omnium primum suilla existimat, qui publice humaniores literas in Academia nostra docuerit; quem errorem supra dispunximus. Primum scilicet fuisse arbitror, qui non contentus usitato Magiitri nomine. Doctoris nuncupationem affectavit; quod nondum inter Grammaticos auditum fuerat cb . II. ta multis, quos erudiit in ea facultate, percelebris est Rolandinus Hustoricus Patavinus, qui an. MCCXXI. magisterii insi 'ia a Boncompagno praeceptore suo Bononiae se accepisse narrat cc . Atque binc ejus aetatem intelligimus, quam ipse quoque in praefatione opusculi, de obsidione Anconae, utcumque inuicat. Ait enim, se de obsidione illa, quae anno MCL XXII. comtigerat . ea scripsisse, quae ab oculatis testibus audierat. ab iis nempe, qui obsidioni ipsi intermerant. Ex quo, haud multo post initium saeculi XIII. libellum illum fuisse scriptum, ac per illud tempus Boncompagnum floruisse. intelligimus.
III. Fuit Boncompagnus festivo admodum ingenio, quo interdum licentius abutebatur sere ad impudentiam, ut inter praecipuos aetatis suae nugatores haberetur d . Itaque suis iocis & nequitiis mirifice illudebat homines. Et cum Bononiae per illud tempus celebraretur Frater Ioannes Vicetinus eκ or. dine Pradicatorum, quem quasi divinum quemdam hominem a Deo missum ad componendas dissensiones. quae tum maxime in Civitatibus Italiae seivebant.& ad Religionem. divinumque Cultum reparandum , vulgo mirabantur; hunc in primis dicaculus iste Grammaticus suis disteriis impetebat, de versiculos etiam ludicros in eum scripsit, pro ejus aetatis gustu Grtasse lepidos. re autem
ipsa admodum insulsos ce . Cum autem i Frater Ioannes mira multa patrasse diceretur, in ea etiam Virum opinione multotum, sanctissimum ludibrio habere voluit; palam enim edixit, in animo sibi esse . per aerem volare . neque sibi ad eam rem vim, virtutemque deesse. Itaque ad certam diem multitudinem invitavit, locumque indicavit, eκ quo volatum esset editurus. qui erat haud procul a Civitate in praealto monte, quem eκ S. Mariae nomine dicunt. ubi Ecclesia est in hanc diem celebris. S. Mariae in Monte appellata. Cum igitur ad constitutum diem ingens concursus eo loci factus esset, prodiit in comspectum Omnium Boncompagnus alia duabus praegrandibus ad humeros assiciis, cumque diu se conspiciendum dedisset. intentis omnibus, quorsum id esset eva.
sutum ; sat vobis sit. inquit, Boncompagni faciem vidisse: . bene vobis precors a Su Ipiat Ancona favoratala munus, quod sibi a Boncompagno amicabiliter exlii. betur, cui Florentia dedit initium , & Bon
bi Hune Laurentius Mehus Compagnimium luisse dicit , Bonum nomine , eri quo Boncompagni appellatio enata sit. Sed id gratia aliaritur. 1.aureativi κλει i. prolet. ad epist. Ambros camal. e Roωκεια tib. X. eap. IR Murat. reritiae. Seripe. G. VIII. d Fuerunt etiam in tempore illo reus tores Et illulares quamplures ...... ex qui bus unus suit Boneompagnus Florentinus, quimamus Magister in Grammatica in Civita.
tusator esset quemdam rithmum fecit in d risionem Fratris Johannis de vicentia, cuius nee prinei pium, nec ii num recordor, erant autem verba Illa iEi Iob nos Ioba Irat. Et saliuato eboretrae.
552쪽
eor, discedite. Quo se mirifice ludificatos agnovere ca). AEtatem diu egit
Banoniae Boncompagnus; sed ad ampliores sortunas asPirans, suaeque eloque n. tiae confisus. in qua excellere putabatur. Ron am , vel alio. ubi Romiis Curia forte conssideret, hortantibus amicis, prolectus et t. sperans nsii defuturam sibi ejusdem gratiam, cujus servitiis si occupari Couigilset, non dubita. bat, quin magnum esset quaestum facturus. Sed inani spe celusus a Romana Curia discessit, cumque ad summam egellatem venisset, admodum iam aetate prove ius in Xenodochio prope Florentiam extremum obiit diem bb. IV. Habemus haec omnia ex Chronico Fratris Salim ni de Adam ordinis Minorum, quod est in Codice membranaceo Bibliothecae Excellentissimae Familiae comitum . de cuius aetate, de auctoritate disseruimus, ubi de Martino Fanensi Legum Prosessore agebamus. Hinc autem apparet, quam infelici conjectura Muratorius eκ Boncompagno isto, qui primus Bononiae lares fixit. originem duκiς se statuat nobilissimam gentem Boncompagnam Bononiensem, ex qua prodiit Gregorius XIII. P. M., quaque nunc Sorae Ducatum, aliasque ditiones haud obscuri nominis obtinet cub.
SCripsit Boncompagnus Libellum de ob disne meonae . quem inscripsit Hugo
lino Gosio Ancontianorum Praetori, celebris illius Martini Gosii, de quo inter Legum professores diximus, nepoti . Eum edidit Muratorius inter te. rum Italicarum Scriptores, dignissimum certe, qui publicam Iucem aspice. ret; sed n agis propter particulam Italicae Historiae, quam continet, quam ob stili nitorem. & elegantiam. In quo tamen multum sibi placebat Boncompagnus. Negari tamen non potes . quia aliquod eloquentiae lumen in eo scripto emitet. Ita ut Boncompagnus, pro ejus aetatis barbarie. scriptor disertus, & magnus Dictator, ut diei mos erat, haberi potuerit. Magnum autem periculum subiit aliquando hoc scriptum cum ipso eius Auctore. Is enim cum secus oram Hadriatici navigaret cum Maecenate suci Hugo lino Gosso. naufragium fecit prope Senogalliam; ex quo cum evasisset incolumis, libri titulus, & epistolae nuncupatoriae, quae illi prae fixa erat, aquis corrupta fuisse videntur, si quidem satis intelligo quod ita eiusdem prooemii libro Bancompagnus ipse scriptum reliquit. Praeter hunc Libellum de obsidione Anconae, alia scripsit Boncompagnus, qui, ut ait Frater Salimbenius, fuit Magister in Grammonea . libros, dictamina seripsit. Vidit Cangius Artem dictaminis Boncompagni manu exaratam in antiquo Codice, ex quo in Appendiee ad Lexicon latinum
haec verba exscripsti: Ducuntur Romae quaedam seminae pretio nummario ad plange utam supra corpo a defunctoram . quae eompiata trices vocantur , ex eo quod sub Betae rit εmisa nobilitates , divitias . frinas , fortunas , Omnes laudabitis mortuorum actus computant feriatim. Sedet namque computatrix
aut interdum recta . HI proelisis sat super regina crinibus dissolaris, 'e' inei. pit praeonia laudum, ν e Oariabili, juxta Corpus defunm narra O.'fem, per in sim elausitiis. Oh 1 vel th promit more plangentis. Et tune omnes assantes eum las Abales νoees emittuat. Sed computatrix produeit lacrimas
preis a Et iste man. Boneompagnias videns, eiat vobis vidisse faelem Boncompag ἰ. mi quod Frater Iohannes intromittebat se de b Iste Boncompagniis, cum erint s miraeulis faciendis, voluit dc ipse se intro- lemitis dictator, ex conitIio amicorum sit mittere. Et praedixit Bononiens s , quia rum ad Curiam Romanam accessit, volens videntibus illis volare volebat. Qi 1id pluras experiri, si sorte ex dictamine suo Roa CinDivulgatum est per Bononiam . venit dies xiae po:set gratiam invenire. Quatri cum non statuta, & congregata est tota Civitas .... inventini, recedea ii de lactias iam s. r.ex ad radicem Montis, qui appellatur s. Mariae ad tantam devenit inopiam, quod oportuit in Moate. Fecerxi tibi duas alas, & ih bat eum apud Florentiam in quodam Hospitalisn cacum me Montis aspiciens eo . Cumqua vitam finire. IN Lia diu mutuo aspexit l, protulit istiis .ee. te ninae. in Pν an ad Lioilium Boi bum: Ite cum bunedictione sivina, dic iam. p. ιν σὸν ι Ancon.
553쪽
rretit, non doloris. Ita Boncompagnus in Arte dictaminis lib. primo si iti finem apud Cangium ca), qui adnotat, Boncompagnum vixilla anno
Scriptit etiam Pratum eloquentiae . satis ineptum opus. quod vidit Cl. Mont. Ducon . Lib ν de ordinatione dictionum artisecis a communi, naturali per Magi rum Boncompagnum. In quo de materiis inveniendis , de Scholis. earumque Curatoribus. & Literarum formatione, aliisque multis, juxta usum . & praxim Curiae Romanae agitur. Praefigitur ejus testamentum. Ita describitur hie liber Boncompagni inter Codices Bibliothecae Cottonianae b). Etiam inter collectanea Richardi Iamesii recensentur excerpta qua uana eκ Boveo arvo de Stilo episeolari, quae ex eius Arte dictaminis F.
A, Agistro discipulum subjicimus, Rolandinum patavinum, qui cum Bono.
1 Doctor creatus sit, auspicante Mag. Boncompagno ipio, nullum est dia: ium, quin annis aliquot in Scholis nostris docuerit. 5t interpretandis iis Α, etoribus, qui aetate illa in Grammaticorum Scholis terebantur, Operam impem clerit; neque enim quispiam in ulla facultate Doctoris insignia obtinere poterat, quin in ea diu se docendo exercuisset, ut saepius dictum est. Imitatus est Bolandinus Boncompagni stilum, & vanam illam grandiloquentiam . ex qua plausum sibi quaerebant . qui per illud tempus eloquentissimi habebantur. Sed plurimi tamen aestimantur ejus Chronica, quibus 1uorum temporum historiam 1i imma fide. & diligentia persecutus est. Natus erat Rcitandinus anno MCC, di anno MCC XXI. Bononiae creatus est Grammaticae Doctor. Anno autem MCCLX. conscribendae, seu potius perficiendae historiae suae manum admovit. hortantibus religiosis & prudentibus viris; ac biennio post , opere jam abis. Iuto. ejus historia, in XII. libros distributa , publice lecta est in Academia Pa. tavina, a Pros isoribus Philosophiae. Medicinae & Humaniorum Literarum approbata. Laudatur maxime Rolandinus. quod Ecce lini de Romano, viri post
hominum memoriam scelestissimi. res gestas copiosius, atque accuratius, quam ceteri Scriptores . exposuerit. Atque haec eius historiae pars non minima. &sane
praecipua. Italice reddita, iamdiu lucem vidit sub ementito Petri Gerardi no mine . qui se aequalem Ecce lini finxit. Sed Uossius hanc imposturam detexit. ostenditque, Faustum Longianensem. virum alias doctum & eloquentem. Rolanis dini scrinia expilasse, & quibusdam mutatis, atque additis, veluti novum Chronicon evulgasse sub ementito Petri Gerardi nomine cd . AEquior suit Rolan. dinus in Fratrem Ioannem Vicentinum , quam eius Praeceptor Boncompagnus; laudat enim eius Viri pietatem, de perpetuum studium pacis componendae inter
dissidentes & privatim , & publice . qua de re praesertim libri tertii capite se. ptimo multa habet lectu dignissima. Obiit autem Rotandinus postridie Kalend. Febr. Αn. MCCLXX VI. . ut liquet ex ejus sepulchri titulo, quem a Scardeonio servatum, iterum protulit Muratorius Θ .
554쪽
ΡLures fuere hoc, & superiori saeculo C monenses liberalium artium Proesessores Gerardi nomine appellati. Primus occuirit Gerardus ille Cremonensis , quem aliqui natione Hispanum. patria Carmonensem dicunt ; sed Muratorius & Italum, & Cremonensem non inani opera demonstrat. Hic diu in Hispania cum inter Arabes veriatus esset, primus aliqua Medicorum Arabum opera in latinam Linguam convertit, & magnum sbi nomen ob eam rem Comparavit. Eum tradunt obiisse anno MCLXXXVII. II. Erat Bononiae ad annum M CCXX. alter Magister Gerardus Cremonen. 1is . cuius mentionem reperio in tabulis Archivi Monachorum S. Stephani, nunc Senatus Bonon. Sed incertum. quam facultatem profiteretur. Celebris habitus est eodem saeculo Gerardus alter Cremonensis, de sabloneta ca) etiam appella. tus, quod vel, natus esset in vico agri Cremonensis Sahloneta, vel inde esset oriundus. Vanissimam Astrologiae artem profitebatur. inter Astrologos sui temporis excellentiores locum obtinuit. Venditabat ille suas nugas Ecce lino de Romano, Uberto Pelavicino, aliisque Magnatibus, qui eum consulebant. Et extant adhuc eius responsa in Codice Bibliothecae Vaticanae cum hoc titulo: disia Gerardi de Sabloueta Cremone is super multis quo onibus naturalibus , ae annortim Mundi revolutionibus. Multa ex his prolata sunt pro Pela- vicino, cuius devotum se praedicat nugator ille. Nec minori obsequio cultum
ab se Ecce linum impurissimum hominem, & nequissimum tyrannum profitetur b . Sunt autem scripta haec Gerardi responsa circa medium saeculum XIII. ex quo eius aetatem Certo intelligimus. Ac fortasse est ille ipse Magister Gerat. clus. qui anno MCCXX. Boiioniae degebat studiorum causa. Eum laudat Guido Bonatius, qui reliquos Astrologiae iudiciariae Prosessores sui temporis superavit.
III. Sed hoc loco p'aecipue commemorandus est Mag. Gerardus Cremonentis . Grammaticae Professor , quem habemus Bononiae docentem anno
MCCLXVII. & MCCLXVIII. cc Neque hic erat triobolaris Magi
stellus, qui prima Grammaticae rudimenta traderet; sed eum Iegimus in ant, quis tabulis docentem in scientia Grammaticae. & Doctoris insignibus orna. tum. Itaque non solum ejus schola, sed domus etiam frequentibus Scholaribus patebat . quibus, pacta in certum tempus mercede, & victum, di libros, quibus in Schola egebant, praestabat d .
de Belluonta Carion. Jongrensis Ian. Henricus Catioci. Curiensis Dii. Rudecherius de
Augusta D n. Rodul ut de Columbaria in
Bertholaus de Costamia &c. vcnientes dix runt se habere in depolitum a Mag Gerardo Cremonensi Prosei re artis Grammaticae innum Irigestum novum cum tribus libris C dicis & uno volumine in cartis hedinis cum apparatu comm Ini & quadraginta duos cili ternos Codieix oc I ii esti veteris apparato rum pro majori parte de apparatu l . Accur. si di ipsos salvare & g tardare & rellitia re dicto Mai: Gerarcio ad cjus voluntatem vel extimationem scilicet CXL. libr. Bonon.
de Cremona Doctor Grammaticae promittit Αdemaro Tebaldi de Villa S. Attedii docere eum . in scientia Grammaticae di dare sibi libros quos legerit in Scholis di victum indisodena secundum quod alii Scholaret ita. buerint hi dare cameram a festo S. Micha lis ad omnem annum pro pretio libri XIII. Boivin. de quibus itabuit lib. X.
555쪽
Eodem tempore Literas Humaniores Bononiae docebat Bonus Boniti filius patria Lucensis ca). Ac videtur ex ea prosessione nota minimum quaesium secisse, ex quo 1ibi & domos in Civitate. & fundos in agro Bononiensi comparaverit. Anno MCCLXXXI. finem vivendi fecerat, eique superstes erat Bononiae Bartholomaeus filius, de haeres adhuc pupillus cb .
PER idem tempus habuere Scholae nostrae Gerardum alterum Grammaticae
Proselloiem. Utium Doctor fuerit, non Iquet. In antiquis tabulis dicitur Mirgiper Gerardus de Grammatica. Eius Pater Mag. Bernardus, fortasse ipse etiam Grammaticus: patria, agii Forosemproniensis Vicus. Amandola. Bononiae
Lxorem duxit anno MCCLXXIX. Bonam neptem fratris Hugolini quom dam D. Rolandini dotatam CXII. Libr. Bonon. G.
HAbuit Academia nostra saeulo XIII. illustrem Humaniorum Literanam
Professorem, Bonacium Bergomatem. qui, quamquam dum viveret ma-x: mam sibi famam comparat set, vix tamen ejus nomen posterior aetas agnovit. Bononiam adolescens venerat ob medio circiter saeculo XIII. ut Humaniores L, teras perdisceret; atque in eo studio ita proiecit, ut Ceteros ejus facultatis proses tres longo intervallo post se reliquerit. Itaque in Scholis nostris magno Scholarium studio ad docendum expetitus, annis multis eo munere functus est; quod illi ita feliciter cessit. ut nemo aetate illa maiores opes, honoresque docendo consecutus sit. Quare Scholastici laboris, ut opinor, pertaesus Acad re iam nostram a 'iquando reliquit. & in Patriam bene nummatus reversus est. Discesserat ex Seholis nostris anno MCCXCI. quod cum ingratissimum accidistet tum Scholaribus exteris . tum civibus nostris. de eo revocando studiose egerunt. sed incassium, opinor. Epistolam vidimus Antonii de Futuraga Praetoris, Maphaei Madii Capitanei, Antianorum, Consulum, atque Confilii Populi Bonon ad eum scit piam xv I. Xal. Maii an. MCCXCI. . qua sum mis precibus rogant. & Obsecrantur, ne desertas velit absentia sua Scholas Bo. non . in quibus ab adolescentia educatus illud honoris, opumque emolumen. tum secerat, quod ante illum nemo. Λjunt, vexari se perpetuis Scholarium . &Civium quere iis, eius reditum flagitantium, neC ei licere, qui tamquam Civisa nostris semper sit habitus, quique Civitatem nostram . quasi Patriam suam, Matremque colere debeat, jure ab Scholis nostris abesse. in quibus certum esset. eo absente, studia humanitatis miserandum in modum labefactatum iri. Praeterea non maiorem illi honorem, quam lucrum. & quaestum . si redeat. pollicentur. Ne quam vero eκcusationen praetendat, illum alum immunem ab omnibus Scholae laboribus futurum; se id unum optare, ut Seholae praesit. &Studiosis eloquentiae fontes ollendat, via moue Commonstret, molestum illud
Scholasticae disciplinae exercitium inferioris subsellii magistellis, administris suis. relinquens. Scripserunt in eamdem sententiam ad Praetorem, & Magistratus
Lucensis fit. qu. Boniti Doctor Grammaticae veniit atram lib. CXX E. Bonoe. b, MCCLXXX l. Bartholomaeus Mae. Boia Doctoris Grammaticae sensit di s domos caem a Nonis e moris . Ibis.
556쪽
PROFEssoREs. s 3 populi Bergomatis, ut Bonacium ad reditum adigerent. 9 Sed verisimilius est. Bergomates eius retinendi, quam mittendi, studiosiores fuisse; neque illum rediisse constat. Sed cum sacrae militiae nomen dedisset. Presbyter iactus est, &Canonicatu in patria sua insignitus. γ)II. Cum tanta esset e/us famae celebritas, non dubito, quin plerique ex clarioribus varis, qui inclinante iaculo XIII. humaniores literas Bononiae eo. luerunt, e)us Scholam frequentarint. Ex eo numero fuit Joannes Andreae, qui aetate sua in Iure Canonico interpretando Principatum tenuit. Memoratia cum laude Bonacium Magistrum suum in auctariis ad Guillelmi Durantis Speculum; atque Bonacium, cum ab eo in Grammaticis erudiretur. praedixi se . s. Doctorem evasurum. c Sed quoniam in libris editis, quos viderim , Grammaticus iste , sub quo Ioannes Andreae in prima aetate profecit, Bonifacius dicitur . dubitari potest de vero ejus nomine, qui sortasse, ex usu vulgi propria nomina saepe corrumpentia, Bonacius pro Bonificio diccbatur. '
CΑrolus Sigonius Historiarum Bononiensium Iibro quinto Benum . sive Bene.
Florentinum . eximium iis tam poribus Gramnat cum . ad literas piablice tradendas Bononiam accitum . narrat anno Al C XUIII. Hunc Murato rius non alium existimat a Boncornpagno . quim sub Beni nomine in Sigonii
libris, inscio auetore ipso, Iatentem se cepreh ndisse, gloriatur. d Et sane ad id suadendum consuunt eadem Patria. eademque alas, & professio, S Gymnasium Bononiense: sed duos revera fuisse hoinines Boncompagnum , Bene, dissimilis eorum vitae exitus ostendit. II. Operam suam addixit Scholis Bononiensbus anno MCCXVIII. Mag. Bene, ut ex eius professionis formula, quam in Appendicem reiecimus. Scripta est Kalendis Oftobris ejus anni. & concepta est iis sere verbis, qui hus Jurisperitorum professiones. Itaque promisit magilter Bene, se numquamnqurum. ut Scholae Bononienses alio transferantur: si quem id tentare compe rerit, se impedimento futurum; sin minus, bona fide Praetori Bononiensium in dicaturum; nec alibi umquam Grammaticae Scholam habiturum . quam in no 1tra Civitate. Exceptam tamen voluit Florentiam patriam suam, in qua liberum sibi esse voluit, ut Clericos Ecclesiae Florentinae docere posset. si quando ipsum quoque inter Clericos ejus Ecclesae cooptari contingeret. Quod autem ait Sigonius, Grammaticum hunc a Bononiensibus accitum, ut publice literas traderet, non video quam veri speciem habeat ; neque enim erat ex more eo rum temporum, ut Prosessores publice ad docendum accirentur; quem morem vix tandem exeunte saeculo XIII. inductum constat. III. Petrus de Uineis lugubri epistola hujus Grammitici mortem deflevit, ejusque laudes copiose prosecutus est. Sed amanuensium inscitia eius no meri miris modis corruptum est in ea epistola , quae est septima libri sexti . In antiqua editione epistolarum Petri de Uineis. quae prodiit Basileae anno MDLXVI. mili dicitur epistola illa Seholaribus de morte magi ri Beruhiar di. Eamdem Iectionem retinuit Iselius in editione epistolarom Petri de Vineis, quae eo curante lucem aspexit anno MDCCXL. Sed Ialius ad vocem Ber-nhardus legendum monuit Benedictius. Viderat nempe in aliquo exemplari m 'nu exarato huius Piofessoris nomen expressum hac vocula Bene . quam ipse compendio scriptam existimavit. & ex ea . inani conatu, Benediisti nomenestinxit. Sed si paulo attentius epistolam ipsam Iegisset, nullo negotio genui Tit num
557쪽
num hultra Grammatici nomen esset assecutus. Scribit enim Petrus de Vineli. illum ob doctrinae excellentiam non ex Positivo, quod est Bonum, nobis au . tem Italis Bene , sed ex superlativo , quod nempe est optimum . nomen me ruisse. Grammaticum scilicet grammatice, hoc est, inepte aclmodum laudat. Verum &Iselio, & editori Basileensi aliqua venia danda est. Germanis hominibus, qui cum vocabuli eius Bene vim non intelligerent, alter in eo Bern har. cum . alter Benedictum sibi videre visus est. Ac certe, ne quid dubii supersit . perantiqui Codices Ma. Barberinus. & Chisianus, hoc ipsum nomen nitide expressum habent, non solum in indiculo epistolarum ad calcem cuiuscumque libri, sed etiam in ipso epistolae titulo in hunc modum: Compassionis litora uni νersis scholaribus de morte magisyri Peis. Summis porro laudibus hunc Pro. sessore in extollit Petrus de Uineis, hortaturque Scholares omnes, ut eius suneri interfiat, orantes pro illo mirabili doctore, qui a mano inquo ad vesperas et 111 ivit si ut pullus hirundinis , ut columba meditatus es , ponendo animam prosularibus. doeendo desiit . Meuit desnendo. Ita epistolam ab lvit Petrus de Uineis: unde liquet. Magistrum Bene non aliquo in Nos omio post varios et rores, S rerum discrimina abjectum & inopem . ut de Boncompagno acce. pimus. sed in ipsa. ut ita dicam, palaestra . atque in ipso scholastico munere
vivere finiui & docere desisse. Atque hunc esse puto, qui aliquando Episcopi Bononiensis ab epistolis fuit, cujus mentio est in actis publicis Civitatis ad anuum M CCXXVI., ejusque filius esse potuit Matthaeus ille, qui scribendisinteituit codicillis Caravitae Denarii, qui ratruus suit Odoi redi Denarii cele
D Elibatum iam aliquid de hoc Grammatieo ad Philosophiae Prosessores . ubi
conjectando diximus, sertasse eundem ipsum esse . qui trae atum de Sphaera composuit. Ipsius certe sunt Flores Grammatici. qui inediti extant apud Cl. Trom bellum , amicum optimum; quod etiam monuimus. Oportet, ipsum magni nominis fuisse in Grammatica tradenda; ad calcem enim codicis haec adnotata videmus. Expliciunt fores inritatis gramatio composti a misto Brato titis fratre murti Gulazardi bononiensis qui in partibus omnibus Lombardie quam sis doctor doctoram in gramatica reputatur. Sed revera nihil habent suavitatis hi flores; & in hac literarum luce puderet quemque, vel primis grammaticis rudimentis imbutum, tam male de ipsa aut scribendo, aut docendo mereri. Excerpta aliqua eiusdem Codicis dabimus in Appendice, ut de Au.ctoris. & temporum illorum infelicitate in his strudita excolendis quisque ju, dicare possit.
saerum seri post. Actum in palatio D. Epi
scopi presentibus mag. Bene scriba D. Epi
scopi D. Iacobo I . Balduini I . Sempr bono Legum Do ribus D. Accursio Legum
558쪽
Ihus nominis familia cumprimis nobilis Bononiae antiquos habet lares;& fuerunt. qui Gaidotium hunc ex eadem progenitum existimarunt. Sed aescio equidem, quibus nitatur fundamentis haec opinio; quam tamen refellere neque velim, neque vero ausim, etsi certo sciam, nihil de Familia dignitate & splendore detractum iri, si hoc ornamento, cum jam tot aliis abundet. eadem privetur. Iacobus Echard vidit Florentiae ad D. Annuntiatae Codicem, qui continet versionem M. Tullii de Rhetorica librorum, & subdubitavit, utrum Dominicanis suis Suidotium adseriberet, quem ante annum MD. floruisse indicavit. Sed revera multo ante eum vixisse constat; aequalis enim fisit temporum Brunetti Latini, & opus suum inscripsit Manstedo Siciliae Regi, Lancea nuncupato, adeoque pertinet ad saeculum XIII. Quo vero ad familiam. cui nomen dederit Guid otius . certi nihil statui posse arbitror. Cl. Laurentius Mehus in Ambrosii vita afirmat. in prima litera illius Codicis Guidotium exhiberi tunica alba indutum, ornatum pallio cinericii coloris. Si ita res se habet. prosecto Dominicanis accenseri non poterit; cum in comperto sit, vestium colorem, qui nunc est, eumdem plane fuisse in ipsis Dominicanae familiae exordiis, quemadmodum Cl. Mamacchius pluribus ostendit Tom. L Ann. Ord. Praedie. Num vero Guid otius hic militibus S. Mariae, quos Gaudentes vocabant, suerit adscriptus, quod sine ullo errandi metu Mehus assirmavit, viderint alii.
560쪽
Prosesserum in hae Prima Ρarte laudatorum
Alberie ut de Porta R vennate.
Bartoliis Mynerii Florentilius.
Basacomatet de Basacomatribus .