장음표시 사용
461쪽
stae fieri debuisse constat ex R ec., adde Miris. van V Men cap. M.Ari. a. et i . , ubi de apprehensonis naturalis solennitatibus consule Schrasserti Conser quae notavi pag. 7S. Romae vindicationes in loco controverso factas fuisse. selinus, hinc Cicero de O . Lib. t. Cap. ro. s consit ueris te cuipiam aduocatum in rem praesentem esse venturum , adde Graevium L I. In finium
regundorum judicio quoque in locum litigiosum itum fuisse a judicibus , sive
arbitris, actore item et reo, manifestat historia Q. Fabii Labeonis, quam ibidem narrat Tullius. Rei immobilis posscssionem ac dominium tradituros majores nostros, publice in loco rei sitae coram Praetore, adlataribus, aelestibus, ex solo vendito egretas suisse, apparet . ni fallor, Ex sequenti instrumento: IE Didola n Isuessen. Ampiman s Greve van Oene tot Husenen tot Malborco. mati lont en sensic assen ivden, die des bris Oel Bra os horon issen, dat voor m ιοι Malbergheri, ais Mer eme gesten Richter, en veretesichiiladen die byr nae Mychreven Men. ais Frederich vam den μοι, Even Isi1 ε, Derit Clurn, en andos veri ginder lude in plurimis ejusmodi chartis additur: dre dii meede sagen en boreian comen is Dite Dubres dotarer uan seminem, rede bes Ouedragen, init peren gecoren momber in multis adjungitur: se ειν metum is dierfeldex Gerichisiuiden van my gegeum mart en initoeren ur1en civilis onbedaeongen in alien manieran ais A tiari recht visagen soldare moebr. ende alse ab dat rubi tot Malbergen gelego is, Heren Dban ua
gel, gegmen int j.ur onso Heren dusint drictondera eiu en vaestu. des goedenIdaeb nas Mare Iacobs dub des Ap tela. Apud Marcuis in Form. Ver. Cap. I p. dieitur exitum ferio, ubi v. Bignonium. Dumbar in analictis para. 2. pag. 237. mancipationis formulam proponit, anno I 4o7. Persectae, in qua est: enis gbyuot Ger Ure init hanae rade mit monia, ende Ieholaret quar mitoplatinge ex e mit vertis,nisse. Quod sestucae mentio sacta non fuit in superioribus, idem omissum observavi in plurimis, in quibus manus talummodo et os memorantur. Oplative accipio venistinge, ut scilico a Luam domus possessionem adprehendere possit novus dominus, eam que intrare. Memorabilis est mos, qui obtinuit ex leae Ripuariorum Tit. m. s. r. Accipe ipis Constitutionis verba: Si quis uillam, avi vineam, vel quanilibet aliam possessiunculam ob alio comparavit. et testamensum intelligo resim nium ,.cle significaaione eL permutatione vocabulorum horum dixi autea accipere non
462쪽
munit, s mediocris res es. cum sex resibus, et, s parva , cum tribus, quod
f magna eum duodecim, ad heum vaditionis cum totidem numero pueris accedat, i se eis praesentibus pretium tradat, et missessionem accipiat, et unicuique δε paruum alapas donet, et torqueat auriculas, υι ei inposi testimoniuiu pro beant. Notissimus antestationis ritus, qui apud Romanos obtinuit. Idem mos B uuariis ustatissimus suit. Vid. leges eorum Tit. I 6. Cap. 2. et s.
Vindieationis solennia ac symbola, suae in usu fuere Quiritibus, pauet igno. rant. Equus apud Germanos quo ritu, quaVe sestivitate potius dicam, sue. rit vindicatus olim, ex jure Magdeburgensium municipali, et Glossa ad Bee. Saxon. Lib. 2. Art. 36. ostendit C. F. llommelius in Iuris . num. ili. p. 18s. Quod si tristiorem aliquando risum te iuVat movere, legisse non poenitebit. Eiusdem Viri Egregii Orationem de jure artequividante, qua consuetudine, populorum ludicras, legesque ridiculas lepide ac festive proposuit. VI. Mancipationes avorum nostrorum dum loquor, haud alienum visum fuit addere sponsionis formulam, qualis interseri plurimum, atque aceedere solebat instrumento alienationis, nonnunquam etiam mox post rem in loco rei sitae traditam coram judice domicilii separatim pracstabatur. Ob rogis, dixit aetas posterior, ebitisque vocavit praedes ejusmodi, qui dari consue. verant, ut, si is, pro quo spoponderat, pacto defeeisset, evictionemve praestare recusaret, in diversorio quodam constituto, impensis ejus qui sti
putationem commiserat, viveret, beneque se curaret, ac conquiesceret, usque
clum promita fatisfactum fuisset. Vid. Du Cange in v. Obses et Obsagium. Ex
in Charterloel van miland pari. I. pag. 37O. Longiores ne quem sorte offendant morae nostrae, redux ab ambagibus, . quo secedere haud uuidem invito persuascrat locorum propinquorum amoe-
463쪽
nitas, relictis caeteris, quae progredientem possint reuisere. in viam protinus revertor. Malo enim e segete ad spici legium stipulam reliquisse videri, quam reprehendi ob id, quod de hoc genere nimis multa seripserim. Id. .eireo, quamvis superesset longa rerum argumentorumque series. quae ex alio alia nectuntur, ne labar longius, memet retiam.
commentaria ad Isidorum. I. Varro emen Iur. Cupiditas. Cicero explicatur. Commendare de pignore. IL Iliaemeis cies. Internecivus. Internecinus. Exponuntur taurum, Festius, et Livius. Internecinum testamentum , testimonium. Irim necini actio, judicium. III. Inscriptio ita crimen. Ex Datur L. t . C. Th. de AccuΩ et Inscripti ' Testamentum et tecti. monium confunduntur. IV. Furii poena antiqua. Exponun. tur Servius et Tiaeophilus. Tentatur L. 4. g. I. D. de Re Milit. Capitis et capitalis poena . de servitum Pervasio. Sertum, Serta, Serra. Lautumia. τ
I. Oacrament in , se pergit ibi&o simis. Elegantissim inoia Ling.
bus, uterque quingen- M ir Mad. id est, apua, seu em, ita ad Consules, με uris, alios, prosteri Dequens est locutio in monumento anti quo , quod rinrt A. S. Mochius m Tabulas Heracleenses Me. dem. nebant, is ullis ratas um cnso ORO reponam certabam legitimo Rumero M. sum. Qui,ωωνα--ν, sam bacramenum a sacra arseres aud vini ad dria.
Cap. as. Ninditas est res quae, morte alicujus ad νε-- perveni I gata usumenso, vel possisne retenta. H-eram hostis. lii G. est MIrsamenta. Possidet auum justa, qui non imitatis ei pinate ' 'PAM editio habet irrito. tur. G. et B. irretitur. Philosoplium triavsEtam Iurisconsultum hie agis Auctor. Innuit bonae, malaeque fides possessores. cipi sitatin intellis ireprobum appetitum, avaritiam. Ita cic. de .. Lib. I. Cap. 8.r in ma.
464쪽
ximis animis, is dississimis ingenia, plerum v exisant honoris, imperii, potan 'tiae, gloriae cupiditates. Suet. Vespas Cap. I 6. Sola est, in qua merito culm3ur, pecuniae cupiditas. Ibidem Cap. I9. prsinae coiditatis infamia. Adde
in Domit. Cap. p. cupiditatis quoque axque avaritiae. Caeterum eleganter quo. que usurparunt veteres vocem pro nimio animi servore. Cicero Fam. 4. D. r.et 6. 6. et 36. Ir. Idem de me. Lib. I. Cop. Io. ne capide quid agerent, nec appeterent, interpretor, immoderate, nec avare. Cupiditatis culpam tae
rare uixit Ulpianus in Collat. Leg. Mos et Rom. Nit. I. II. accipio jam inconsultum calorem, affectum, quem nominare solent nostri dris, pasta. Pari significatione Cicero da Nat. Deor. Lib. 2. Cap. S9 : Hae eloquentia gestentes comprimimus, Me cupidiιates iracundiasque restinguimus. Familia hercisse unda, utraque editio exhibet familiae herciscundae, in G. quoque est erciscuride. ut et mox herciscundae. Pro commvnis diuisis eaedem habent communi diuidendo, G. dat emnmtina dividendo. Hιηium regundorum actio diacta . . . . dumvisis caddo is, aut idem subintelligo non angustore quina ueperim ista ea coruroversia D. Ex Solonis lege, Romae recepta, arbores, praeter oleam aut ficum, ad pedes quinque ab alieno solo plantare oportebat. Vid. L. ult. D. M. reginae Eo Brtasse respexit dioster. Non est ergo, si levissima hac, atque, uti mihi quidem videtur, valde probabili, non dico mutatione, sed quasi geminatione, Isidorum adjuves, eique suum red. das sensiam, quod acerbillimis conviciis Auctorem nostrum ineesiat Andri
Aleiatus, JCtus praestantissimus. in Disiuisito e de quiηqua pedum praeseriptioηe, quasi negaverit is, judicium olim de quinque piaibus inter fines
constitutum late . quan uidem rite indagato contextu, dubitari vix potest, id docere velle Isidorum, finium reaundorum actionem dari, quando de ipatio quinque pedum corunt versia est, non competere, si loeus foret angustior. Fam ipsam sententiam magno molimine probare laboravis Alciatus. Ciceronis verba de Legib. I. gr. in controversia de finibus Uκι-ο. m XII tabatae ilarer quinqua pedes esse voluer ι, quae scriptorum librorum est lectio, se intelligo: usucapio competit ex jure antiquo. dummodo de spatio sit controverua, non angustiore quinque pedibus. quinque etenim pedum spatium tam ex lege Decemvirali, quam Mamilia, intercedere do
nis inter Din . Rarieti ad minuri .yur. , pigeras Obf. r. 6. legit aqvμου. Res eredita est, quae in oblimiona dictus Codex, et memorataenes exhibent obligationem ) ita deducta est, αι ex tempore, quo vocem hanc omittunt eaedem eontrabe mur, certum sit eas eam habent omnes deserri, ibidem est deserere, accipio transferri : in mutuo enim ex meo M
o odum est, s lege commodatum est, pari modo in ea Petiti pro internctum exstat inur m id quod nostri juris est, et ad asios temporaliter, id est pro tempme, stantasuin est eomino an ia G. est commodo, B. cffert m.
465쪽
P. eu modo, hoe est, addito certo modo, definito tempore imparis, quamdiu apud eum m. unde et commodum s l. commodatum dictum es. Dierum precarium, quia prece addiιur, quasi precarium. In B. et P. est auditur, malo aditur. quos ipsum in Gr. C. exstat. Arra vero ess primum quod in utraque exstat quae primum pro re bonae fidei contracta empta, in iisdem recte exhibetur comractu) ex parte GIur. Sic exhibet G. est, quae primum pro arra bonae sidei contractu. 'potheca est, cum res aliqua coMMODATUR. sine depomisne pignoris, G ali=ua ignorat, plenius est in editionibus: sine depositione pecuniae, vel signoris. Hoc, ere/o, vult Isidorus: pueris pignus dicimus, quod ad creduorem transit. Θ-pothecam, cum non transis, nec thoc est, ne Gidem possessio, ad creditorem. Sie Ulpianus in L. 9. I. a. D. de Pen. Act. imperator in I. 7. I. de Actionib.
ita exponit.: eam rem, quae, sine ιraditione, nuda contentione tenetur
est, cujus neque dominium, neque possessionem adquirit creditor, at unice in ea tenet, atque habet jus persequendi pignoris ex conventione, proprie pothecae appellatione tantineri dicimus. Inter commodatum autem et pignus plurimum interest: eommodata enim res proprie intelligisur, tune, si nulla mercede accepta, MIeonstituta, res sibi utenda data es, ea lege. ut, finito usti, eadem restituatur in specie. U. I. 2. I. quib. mia. re comm M. Apparet itaque ouam manifestissime. corruptam esse lectionem Isidori, quae commodatur exhibet. Veram Aulioris manum deprehendisse sbi videtur Ampl. Rouer in Emendat. ad gQC mm. pag. 8 . in vetusto et emendato admodum
Codice, repraesentat. commvimur. At, quaeso te, quo modo commina.
mi dici possit res in hypotheca, quum res obligata penes debitorem permaneat, neque quidquam transeat ad creditorem, ab una si discesseris actione hypothecaria. Mutatur res in mutuo. quia ex meo fit tuu in hypothe.
Ca non mutatur, quia eadem res manet, idem est dominus, idem pouesses, soluto quoque debito solvitur hypotheca. Convenientius Noodtius obf. L. a. p. 7. reponi jubet eo oritur . vel olligatur. Conser Schulting. ad Pauli Sent. Lis. a. ni. 4. Quid si levissima mutatione rescribamus commendatvrr 'illies notum est inter se permutata fuisse commodare et eommendare vocabula. Σicuti autem ad tempus alicui loco commendmum eorpus a
Paulo I. 2I. 4. appellatur id, quod per breve tempus in aliquo loco deponitur, eo animo, ut in alium deinde locum transferatur, ac perpetuae ibi sepulturae tradatur: confer ibidem Commentatores: . quo eodem refero
Ulpiani dicta in L iι. f. 4. D. de resu. et fumi. fum si quid ad eorpus cusso.
diendum, vel etiam commendandum, factum sit, pro quo adii commundandum malunt: imo vero commendare nihil miud est, quam deponere, add. L. 24. et 26. D. Depositi. Scimus, in jure canonico commendas appellari, et comismen ta beneficia, quae jure sduciario quis administrat, ac possidet ad tempus, quamdiu vacant: Eodem modo commenda irra alipin an hypotheca dici potest, quae obligata manet creditori usque dum satisfaciat debitor, non
deponitur quidem res pignori devincta, sed custodia quasi, ac jua re, tam n concuditur creditori, ita, ut ex inito contractu debitor bona obligata
466쪽
non nisi salvo iure pignoris alienare possit, alienataque cum sito onere transeant ad possestares, creditorque, ii in lutione fiat mora, dii trahendi pignoris jus habeat. Haec Iunt tria illa. Ususfructus autem vocatus, quia sola Uu habetur ejur fructus, in Ur. cst fructu) manente apud aliam jure. in aliis est: haec Iunt illa tria. Lego: haec sunt tria disincta , usus puta, sevinus, et usus. Ductus. Ususfructus autem vocatus, quia non Atur vos babetur ejus, sed et
Cap. 26. Injuria est injustitia: hinc es apud Comicos in jure sequi. Vel hoe
non agnoscit G. in injuria est . qui auder aliquid contra ordinem juris. B. et P. se esserunt: Injuria est injustitia: hine est illud Virgilii: cum Turni injuria matrem admonuit. Injuria es, qui audet Innuit haec Poetae Aen. 9.
Ετο aderat promissa dies . et tempora Parcae Debita complerant, cum Turni injuria matrem
Admonuit sacris ratibus depellere raedar. Τα apud Comicos in jure sequi corrupta sunt, addita fortasse ab homine semia docto. Scriptum fortasse sui te apud Cic. injurias persequi. Ita Cicero: Tu, dum tuas injurias per te, id quia non potes, persequi conaris, teste Donato ad hae e Comici in Adelph. Ac . a. Sc. I. u. 8. Tu quod te posterius purges, hane injuriam mihi ηεlle fricta n esse, bujus non faciam: crede hoc: ego meum jus per sequar. Pro vel injuria est possis refingerer uidelicet injurius, vel i0uria ejus est. Stuprum, id est raptur, proprie est illicitus coitus, a corrumpendo dictus, unde et qui rapto potitur. supra fruitur. B. et P. ita exhibent: suprum: raptus
proprie es illicitus eoitus. a corrumpendo dictiιse s sorte t. a suprando, id est cor. νηmpendo dictus unde Virgilias: rapto potitur. id es, supro fruitur. Exstant
VCrba Aeneid. 4..D. 2II., ad quem locum sic commentatur Seholiastes praestantissimus: Stupro potitur: nam proprie raptur est illicitus coitus. Idem ad Aen. I. v. 32. rapti interpretatur suprati. Donatus ad Ter. Ade θ. 3. 3. 2.
Raptus, inquit, ad stuprum refertur. Postis et sic reponere: Adulterii nomen accepit suprum. Raptur proprie es illicitus costas, a rapiendo, id est, corrum. pendo dictus. Aut denique: Suprum, item raptus. II. Interneciei judicium in eum dabatur, qui fassum testimonium fecerat, et ob id hominem occiderat. Accinatorem eius possespo bonorum sequebatur. Interne. ciet autem significatio est quas hominis quaedam necatio: nam pro sitionem inter
467쪽
Caetera B. sic effert: nam nostisnem interponebant ne. Naevius. . . . . P. ita exhibet: nam praepositionem in:er praeponebant ne. Naevius
gendum coniicio: pro praepostisne si inter ponebant antiqui. Naevius Pro inιerneciei ;. habet, internitii, pro in:erniciei autem. intervicium autem, antiqui deem Non est quod intemeciei vocabulum suspectum habeamus. pro quo nonnulli internecini, alii interneciti substituunt. Internecii, vel la:ernelii, ex fide duorum Codicum MSS. corrigendum putat Ampl. Rouer ad Fragm. vet. ycii pag. IS , qui et cx auctoritate quatuor MSS. antiquisti tro. rum pro testi nonium reponendum esse contendit tesamentum. Idem in his Li.
vii Lib. 39. Cup. 8 : fas tester, falsa signa, testimoniaque, reseribendum
existimat ortumque errorem Ex fgla, qua vox utraque anti.
quitus suit notata. e Xiguo discrimine distante. Ego quidem vocabulum te simoinia potius pro te stamenta positum a Livio suime autumo , quo de pluribus dixi pag. 7. Intermecies in glossis veteribus explicatur mors, estque, analogiam si spectes, vox minime damnanda. Inrernecionem appellant alii. In Glosis Isidori est: Internecies, mors, jactura. Papias: Internecio, quas
quaedam hominis maxima necio, mors, vel poena. Neque plus causae video, quod inici neetuum ubique pro intcrne inuin obtrudamus, cum utramque vo .cem probet analogia. Bellum internecivum memorat Cicero Philipp. 14. Cap. a. ex ipso interpretor, bel&m inexpiabile, cum interfectast ciuium multitudo. ly pias: Internecivum tellum, in quo omnes perierunt. De improbis, inquit ora. tor, et audacibus, nam Iis eos appellat clarisimus vir: quae sunt urbanarum ma . Ddicta litium , non injustae besii internecini notae: testamenta credo subjiciunt , aut jiciunt vicinos , aut adolescentulos circumscribunt: his enim citiis assectos, et talibur, malus et audaces appellare consuetudo Iolet. Nullus equidem adsentiar C acio, qui ita vult emendari: internecina testimenta credo subjiciunt. Eos vere improbos et audaces dicendos esse indicat Cicero, qui bella publiee movent internecina, contra Senatum populumque R., qui omnibus gladios, pestem, vastitatem, cruciatum . tormenta denuntiadi, non eos proprie, qui uni homini litem quamvis improbam intendunt, qui testamenta falsa' subjiciunt, taliaque perpetrant facino a. quibus noceant uni aut pauis eis Internectio, ait Festus, vitae privatis oppellatur. Idem internecivum testa.
resintum, inquit, qJ, propter quoi dominas ejus necatus cst. C aeius in Obis Lib. r. Cap. 2. exponit testamentiam salsum, propter quod dominus Oeeidi. iur ut ex eo hereditas possit adquiri. PIernecini actionem loquuntur Impp. in L. 14. C. Th. de Accusat. et Inscr. Varie disputant Eruditi de voeabuli sanificatione. Consule J. Gothos r. ad i. c. Millis aliorum sententiis intὸν
necin tu expono, id quod enecat, quod neci causam dat, fatale: ita interne. cinum odium , internicinum genus morbi, alia, vide Lexicographos. Iuternecinum itaque testinovium est, quo testis interitum parat adversario, contra quem salso est testatus. Internecinum testamentum est, quod testatori causam mortis praestitit: veluti si scriptus heres sata ejus acceleveraverit me tu mutandae voluntatis. Internecini judicium est de eo, si qua in causa, falso
468쪽
erimine factove, mors alicui intentata, illatave fuerit. Inurnerint actio est. si quis accuset aliquem scelus istiusmodi Perpetrasse, quo misero causam ne. . cis praebuisset.
HI. Accusatorem ejus possessionem bonorum sequi scribit Isidorus. Talionis post na in hoe judicio locum habuit. Quod si vicisset accusator, acquirebat is ad
versarii bona, si vero temere accusasset, neque delatum crimen probare potuisset, eadem poena plectebatur condemnatus, qua assici debuerat reus conis victus: qui enim vel internecivi exserit acti em, vel crimen suspectae mortis intendit, non prius cujuscunque caput accusatione pulset, quam vinculo legis adsit. Rus, pari coeperit poenae conditione jurgare Vide L. I . C. h. e. . ad. de interpretationem Aniani, et L. II. C. Ib. eod.: Nullus, secundum juris
perseriptum, crimen, quod intendere proposuerit, exsequatur, nis subeat inferi. ptionis tinculum: etenim, qui alterivi fainam, forIunas, caput denique, et θη- ' guin m in judicium devocaverit, sciat, sibi impendere congruam poenam, Vimi. hin, parem recte intcrpretatur Gothoi redus si quod intenderit non probaverit.
Exponor, generaliter internecidi alicuius criminis, aut facti. actionem exissili, et instituit. hoc est, assirmat homini innocenti mortem properatam,
MI explico id ess) erimen suspectae mortis intendit. Idem olim ex moribus
patriis obtinuisse constat cx jure Transsalanico antiquillimo Artis. 18. Imaeeu li ubi I urinnen vοοr den Gerichte mit lage die macb ein Us weder vertesen. iuris hi der lage vellich, quam legem tamen consuetudo sustulit. Consule Blatthaeum in Analectis Vet. Ami Irim. 3. pag. 788. Internecivi speciem assert Isidorus de eo, qui falsum tesimonium fecerat, et eb id hominem occiderat, hoc est, qui salsum testimonium dixerat, vel periit. . beri curaucrat, ae propter eam causam hominem occidi fecerat. Quod si de tefameηto malis accipere, casiam fingas hominis, qui salsum testamentum fecerat, subjeceratque, in quo se, aliumve, heredem scribi curaverat. mox autem post scriptiim testamentum necem intulerat ei. cujus id testamentum csse finxerat. Papias. Internecida, inquit, es, qui falsum tesamentum fecit. et ob id hominem interfecit. Utrum eligas, hoc certum adparet, confundi saepissime solere in libris antiquis testimenti et tesimonii voces , quo de pluribus egi alias.
IV. Furtum autem capitale crimen suis apud majores ante poenam quadrupli. Eadem habet Servius ad Virgil. 3. v. a OS.. qui ita, pr rangenti, inquit, scelere furis nomen misit: capitale enim crimen apud majores fuit ante poenam qualupli. Aperte quoque I neophilus ad pr. I. de perpet. et temp. actim.
Lex, inquit, XII tabularum ιαφαλiκην κατα του κλεπτου- capi
talem in furem poenam constituit, additque, jus hoc propter asperitatem explosum deinde suisse, ac placuisse magis Praetorium jus. Mortis itaque supplicio punitos olim fuisse lares, opinabimur ex lege decemvirali ' sile crevidisse sorte Servium, Issidorum, et Theophilum, si pertinae ter instes, persuaderi mihi sinam. Errasse tamen, quotquot ita sentiunt, manifesto Oltendit Gellius Noct. Anie. Lib. AI. Cap. IS. , nisi accipias de furibus in manifesto surto deprehcnsis, quos tum demum occidi permisit lex XII. labb. si
469쪽
470쪽
ut sit et dolir et metus. I.ego id puta peccatum praeteritum es, et poena m. μη let, ut sit et dolor propter admissum peccatum, et metus poenae. Pro adjicis poena restituendum adjicis poenam, manifestat lectio utriusque edi
Supplicium proprie dicitur, cin G. exstat dictum non, quo quis punistir, sed
qui ita damnatur, ut bina ejus consecrentur, et in publico redigantcir. Malim ex iisdem: non, subintellige ejus, qui quoquo modo punitur .... in publicum redigantur. G. habet: Di quoquo modo punitur sed ira . . . . conferventur, et in publicum redigantur.
Si lenis fuerit, virga est, s certe nodosa vel aculeata, scorpio rectissmo nomine vocatur. Rescribo: si serta nodosa. . . . . Est aut m sertum vel serta, aut, ut aliis magis placet, serra , restis, funiculus. scutica. Sat multa de hoe vocabulo protulere Lexicographi. V. Fabri Thesaurum in v. Sertum et Serra. Seorpionis vox eo significatu, quem hoc loco designat Auctor, usu atissima est. Ouod autem scorpionem cum sceptro in manu gessisse trium. phantes dicuntur Lib. IX. Cap. 2. vitiatam visu scripturam apparet, repo. nendumque scipionem, tum ex contextu, tum ex editionibus aliis. In glossis Isidori est: Scipio, virga ante triumpbantes delata. Lautumna supplicii genus, ad verberandum aptum. B. et P. habent la tumnum. Bynhers h. OU. I. 2I. lautumia corrigit. De vocis scriptura egit Forster in Thes. Ost. Irim. 2. pag. 92O. Duo hoc vocabulo designari notis simum est, carcerem nimirum, et lapidibus caesis exsecta loca, in quae da. mnari solebant noxii. V. Vieat in Lexico v. Lautumia. Flagelli genus eo denotari, unus prodidit Noster, dummodo certa sit lectio vulgata. Exsti. tit sorte, ad verberones servandum aptum, hoc est custodiendos sceleratos. Conser de hoe verbo, et lectione hujus loci Schulting. in Iuris . Aniej. pog. 863.
Varia ad Isidorum. I. Dissensus veterum de numeris Iinguarum et gentium. Lucretii locus exponitur. II. Variae lectiones Lib. 3. Inst. Tit. 6. in pr. g. i. sqq. III. Signare pro signi, sicare. Nympha e; lympha permiscentur. Nubentium lava.
tio. IV. Bene et pene permutantur. Laevis. V. Puer, Pue rus, Puerulus, puellus, pullus, POPUS. Pupus, Pupulus, Pu