장음표시 사용
81쪽
De Dominiis , et Adquisitionibus rerum.
s. I omnes res aut mancipi sunt, aut nec mancipi. Mancipi res sunt praedia in Italico scio, tam rustica. qualis est
fundus, quam urbana, qualis domus. Item jura praediorum rusticorum: velut via, iter, actus, et aquaeductus. Item servi, et quadriapedes, quae dorso, Collove domantur, velut boves, muli, equi, asini: caeterae res nec mancipi sunt: Elephanti, et cameli, quamvis collo dors e domentur, nec mancipi sunt: quoniam bestiarum numero sint s. g. Singularum rerum dominia nobis adquiruntur, mancipa
tione, traditione , usicapione, in jure cessione, adjudicatione,
S. 3. Mancipauo propria species alienationis est, et rerum maniscipi:
S. I. Materiam de rebus mancipi et nec mancipi si laribus, iisque elegantissimis dissertationinus pertractarunt Duum siri, egregiis in patriam meritis nobilissimi. ac
praeclarae eruditionis gloria conlbicui. m. Uan Bynkershoeli, et Gerh. IIee man, maximum saeculi hujus Ornamentum, ex quibus lux non exigua Ulpiani verbis adfunditur. Res et multis nebulis obvoluta, quaeque dissicultates habet vix superabiles. Elephanti et Cameli quod mancipi re-hus eximantur, hanc puto luisse rationem, quia eae Iproprie sunt res mancipi, qu emanu capi possunt ac collo dorsove do mantur. adeo ut et eum. qui mancipium usitatius dicitur mancipio θ accipit, comprehendere oporteat id ipsum , quod ei mancipio datur. Sic malo, quam auod in codice antiquo, alias memorato legitur: quod de mancipia Διών) Vid. Isidor. Orig. Li3. s. Cap. 25. Dictarum autem ferarum natura adeo sera visa fuit Romanis antiquissimis. ut manu capi, domarive eas non posse crederent; Sero tandem
didicerunt in linito aliisque locis uomitas usui esse poste. Elephantos constat a l)yr-rlio. Rege Epirotarum , in Italiam primum adductos suille, hinc Flor. Lib. I.
p. I 3. Aum. 6. incognisos in id tempus elephan os nominat, ad quem locum pluribus probarunt interpretes non visas ante
Romanis suisse has belluas, ac propterea loves Lueas eos appellaste, quod in Lucania primum eos conspexerant. De Camelis ita Plinius mss. Nat. Lib. 8. Cap. 28.
Camelos inter armenta pascis OrienI. . . . Omnes auzem jumentorum in iis terris domo fungunIur , atque essem equitantur in praeliis. . . . Dictatoris Caesaris Greensibus
ludis primum visa Romae. Pro in iis ιerris, legunt alii minisseriis, malo jumentorum more in iis terris. puta orientis. De utris. e haec Calus in L. a. f. - D. ML. Aquil. Elephanti auιem es eameli quasi mixti sunt, nam et jumensorum operam maestant, et natura eorum fera est. Ita C i aetate ob. tinuit; Legum autem Decemviralium tem. pore nec visas suisse belluas istas Romae constat ex iis quae ante proposui. Irest. quam vero deinde in Italiam translatae sue. runt, ferae atque indomitae habitae sunt. lera saltem semper natura earum credita fuit.
82쪽
De Dominiis, et Ade uisitionibus rerum racipi: eaque fit certis verbis, libripende, et quinque testibus praesentibuS.
S. 4. Mancipatio locum habet inter cives Romanos, et Latinos colonarios, Latinosque Junianos, eosque peregrinos, quibus com
g. 5. Commercium est emendi, vendendique invicem jus. 6. Res mobiles non nisi
S. s. Commeretum generalem fgnificationem habere, eoque comprehcndi omnem amitisitionem vel alienationem contendit Vir illustris H. Berenger in Disput. ad L. D de Leent. i. , inferta observat. Viri Constiti UT B. Branchias. I98. 6. Pro quam quae codex unus habet quam quis. Eleganter restitui possit quom
Apparet ex his Ulpiani sua aetate necessarium non fuisse, ut in mancipatione rei immobilis in rem praesentem iretur; olim tamen hoc ilari Uebuisse non dubito; Ea dem enim cum sit ratio in solenni hac traditione, quae est in apprehensione rei controversae , vindicationem designo. idem quoque jus, easdem solennitates hic obisuiuiit se suspicor. Novimus autem, atque ex Gellio discimus Lib. sto. Cop. Io. , ex lege Xll. Tabularum, si lis aliqua incidit let de agro, aliave qua re, litigatores simul rem manu prehendisse, eamque vindicare debuisth in re ipsa et loco litigiosis; eo quoque prosectum fuisse ipsum Praeto.
rem. l linc Ennius ex jure num conse
rvm, id est, secundum jus Decemvirale
vindicationem institii tam canit. Rectius autem sorte dici cred as vianis. II litteram male saepenumero addi , in fine praesertim Vocabul Ortim, ante probavi; error hic in inscriptionibus frequentissimus. Cum quamoisi prostat apud Murator. Toms.ρ. I 3IO.
fendi potest manum. IIanum eum hoste eo ferere familiaris est locutio scriptoribus optimis pro pugnare. In vindicatione uteruue litigator manu prendebat rem litigiolam, et manum injiciebat, uterque lebat rem suam esse. Uti ergo in acie se ro manum conserebant hostes. sic in iureia vindiciis, id est re contentiosa, manu
praesentes mancipari possunt; et
consertum est, dum utraque in re uterquearina quasi manu prendebat. lta de o Gellius: Manum esuferere est. de qua re
disceptatur, in re praesenti, sive ager sit, me quid aliud est, simuI adversirium manu prenderit, in ea re omnibus verbis vindicare, vindicia, id est eorreptio manus in re atque in loco praesenti. . . Corrupta haec
esse nullus neget; Sic rescribo: Simus
eum adversario rem manu prendere, et in
ea re ore ceadem nota exarata Lit vox omnibus et ore si hoc nolis, legas coneratis verbis vim dicere. MIndicia, id es eorreptio manus ete. Adhibita itaque quaedam quali vis, vi petente utroque ac manu corripiente rem litigiosam; indeque insum, verbum descendisse vero. sinaile est, quod dicitur quasi vim dico. hinc et καρπιστως vocatur vindicia. Vim festucariam appellat Cellius, ob id ibriasse, quia et hic festuca intercedebat, posterioribus scilicet temporibus. Festucam autem intelligo ramulum tenellum, quae eadem virga dicitur, qua in inanumissi nibus, credo et in vindicationibus, uti fuerunt soliti. Easdem vindicias nominatas fuisse scribit Festus in v. Vindiciae, quae ex fundo sumtae in jus adlatae
Proposui conjecturam meam, uti spero probabilem, in re obscura, ab aliorum opinionibus longe divers m, quas si cognoscere dcsideres, ac vindicationis materiam uberius expositam scire aveas, consule Cl. Heine . in Antiq. Insiit. Lib. 4. Tu. 6. m. st . Confer Dranchu in Obs Dee. 2.
Quin et apud Nostrates ex lege, aut moribus antiquissimis requisitum fuisse. ut actus ejusmodi legitimi in ipsa re ac loco, quibus de controversia erat, serent, a
83쪽
non plures, quam quae manu capi possunt: immobiles autem,
unde constat. Quicunque rem immobilem ab altero pos jam vindicare constituit, ex jure hodierno induci se pollulat ab eo, penes quem est jurisdictio, in rem contentiosam, adversarius contra inductum educi petit. Immei verbum hoc sensu o currit apud Paulum Sent. Lib. 4. Tit. I. F. Ir. Inini sita plerumque in jure vocatur. Inmissumes has, sive inductiones in possessionem, aut rem, qua de lis est, eductionesque. Ambemiae, in civitate mea patria, fieri antiquitus Oportuisse coram pleno Senatu, vel minimum coram uno Consule et sex Senatoribus, sive Scabinis, in loco rei litigiosae, ac demum saeculi. quod proxime praecessit, anno duodecimo die a I. mensis Januarii statutuin suisse inmissiones eductionesque fieri licere coram. Praefecto, quem Judicem nominant, raesentibus uno cx Consulibus. ac duo-us Scabinis . aut ambobus Consulibus, linoque ex Scabinis, dein necesse non sere
in posterum instituere eas in ipso loco liticioso. verum fieri juste posse in Curia constat ex actis Senatus ejusdem Civitatis Amplissimi. Ut sdem dictis saciam. tum
ut consuetudinum antiquarum curiosis velificer, ipsa legis verba adscribam, non omnibus cognita, utpote in publicum nunquam emissa, si discesseris a promulgatio
nuunt Legislatores in superioribus Ius Ci
secundamque evacuationem in Curia fieri licere placuit die I 6. Decemb. I 6I7. Θoniden is is den R iuier redemmeene Scri-
mi um suit in addictione rei mobilis et evacuatione tertia, sive ultima immobilis diesta Martii i69r. Deet Ina deeter Massi
84쪽
Dὸ Dinimis, et Adquisitionibus rerum. 75 etiam plures simul, et quae diversis locis sunt, mancipati possunt. S. I.
tem, vocatur ex eo, quod is, qui petite euationem, rogat, ut Praefectus rem
quae verba sunt van t reformeerde Lan i
Art. 7. Si de servitutibus esset controversa Arnhemiae, in loco, de quo lis erat, inductio eductioque, briodivem eonIrahe. I inre, seri debebat ex Art. Re.
formationis euaιae; ne quid memorem de inductiline in domum mortuariam. Conserordinantis mer de Manter van Procederenin Arnbem Art. 26. Adde Landrecti Dan Velium . l. c. Art. I9. Dcnique . ne plura addam , Stadrecbι sau Hardem et Para. 2.
p. 5. μι. 3. Iti autem in vindicatione obtinuit postea tacito consensu ac mori hus, ut non amplius in rem praesentem procedere necesse foret, sed simul profecti litigatores tereae aliquid ex agro litinoso, veluti unam glebam, in jus in urbem ad Praetorem deserrent, et in ea gleba, quasi in t to agro , seret vindicatio , quae tradit Gellius d. I.; ita idem in mancipatione usta venis te quis ambigat 7 Manifestissima consuetudinis hujus vestigia stipersunt in moribus Nostratium antiquioribus. Essemicationem, hoc est rei immobilis mancipationon ab eo dictam certum est, quoniam olim iactu semicae, quas symbolo qumdam, rei strae immobilis proprietatem dominus cedere latebat. Vid. Ictus Inclytus, Aulae Cetricae Consiliarius Fred. a Sande de I essent. in pr. Fuit autem festuca aliquando culmus i tramenti, em stroobaim, quem frequentissime, imo plerumque in alienationibus adhibitum a majoribus nostris suisse novimus. Ex lege Salica venditor, sive is qui mancipio dabat, in apertum emtoris sinum projiciebat testucam. vidd. G. Husnian in Purioruae ΘmιρI. Vet.
Germanor. IS. Fuistucam manu emittebat venditor, emtoream accipiebat; hine descendit notio per festuc.am rem et expiν e. hoc est repudiare, abjicere, alteri tradere. Inde den Mis suissen. Denique huc reserendum verbum scolatio, et δε-
luerpis Gallorum. Consule Lamb. Gori yndicum quondam Neomagensem. Virum juris patrii peritis limuni in Adversari
ur. Suhsec. Tract. a. Para. I. Cap. I. Uem ditor deinde emtoris manum prendebat, atque ore confitebatur rem mancipatam secedere emtori. succetaribus, heredibusque ejus. Hinc in omnibus ieie instrumentis traditionum additur rem celsam manu, festuca, et Ore, veraeeen met Mnribaim, en mond. Exemplo sit sermula antisua, qua egestucationein factam Olim tradit Juris Getrici intcrpres Optimus. Uir
variis ingenii monumentis praeclarus. Jo. Schras fert in Comment. ad Pus Velav. CU. 24. Art. I. Ubi tamen pro Operemtor reponendum omnino Ver oper vendi.
tor. Notat deinde sustuca partem ligni eens linter, quam adhibebam potiistinum possessionem ac dominium domus tradituri. hinc suo tempore cespite, vel januae scistuca , excisis in possessi item ire sblitum fuisse narrat Hosnan d. I. g. I9. Dicitur et pars glebae, sive cespes quem orbis si, gura exscindere consueverunt, ut sundum qualis optimus maximus esset cedisinii licarent, ceu scribit id. S. I 4. Cespitis formam quadratam, vel etiam latercularem fuisse memorat Du Cange in Glassu. Inves iura. In Drema haculum militestatur Goris I. e. oscula quoque intercessisse. aliquando et per ramos, qui cci spiti instabantur, quod factuin credo ut
non solum tantummodo , sed et soli super-Κ a ficiem
85쪽
S. I. Traditio, propria est alienatio rerum nec mancipi. Harum rerum dominia ipsa traditione adprehendimus, scilicet, si ex justa cauia traditae sunt nobis. S. 8. t ucapione dominia adipiscimur, tam mancipi rerum. quam nec mancipi. Usiu apio est autem dominii adeptio, per continuationem possessionis anni, vel biennii: rerum mobilium anni,
sciem mancipatam esse constaret. per smiles. lignum. juncum, Virgas, Wasinnem, seu cespitem, cultellum, nummum.
biblia, aliaque id genus plura, traditiones Detae suerunt. Adjungebantur autem 1ymimia illa, imo intexebamur aliauando, assuebantur, vel alligabantur libello, sive instrumento cessionis, anxiaque cura affer vabantur. penes ipsa aliquando altaria. hinc et plurima hodie supersunt, vid. Edines ius Ioachimus de eit alia in Μοηυ-
mentis ineditis Rem German. in Praerat. Tom. 2. IV. α8. interdum quoque frangi Consueverunt. Rationem autem et origa-nem ejusmodi symbolorum, ad id inventorum, ut imperitum Vulsus, 'uod . ubi nudis verbis, aut etiam stipulatione, simplicive instrumento, peregrina saepe lingua conscripto, res foret agenda, quid
seret non intelligebant, admonerent, ac docerent, de re auam peragere proposue. rant, veluti, eodem modo quo seitucam emiciri tradebant. dominium se rei venditae ad alium transferre, ea. inquam, si
quis copiosius cognoscere desiderat, adeatis Imitiss. Hosman in Specim. nec non Ampl. Ot Onem in Exercu. ae Purior. 8wω. , atque in primis Du Cange l. e. f. 7. Paulus in L. St. pr. D. de Acquiri
transferI Eominium, sed ita . si vendiuis, συι aliqua justa causa praecesseris, proptertiam traditio sequeretur. Ampl. Byner h. in obf. Lib. s. p. 25. reponendum censet alia qua: demonstravimus in ps' cedentibus aliquit pro alius quis saepissime
f. 8. De Usucapione, ac praesertim se vitulum. et ea, quae pro herede sit . u- here tractat Consultiss. Branchu in obfDec. a. CV. 17. eι m. Dubium autem, quod movet Uir. Doctissi l. e. p. 232. fascillimo negotio poterit remoVeri, neque
quidquam di incultatis habet quaestio proposita, si quid recte equidem percipio
mentem disputantis. Summum, inquit, ex C. hoc 3., et insequenti 9. nascitur dubium; quod si enim usucapione atque in
Iure e lane ad trantur etiam res nee mancipi bis modis adquirariar dominium ιritarium,futurum, ut fieres nee
mancipi fleri mancipi ρυωπι, eoque paeta addit conturbari ac tolli omnino doctrinam et dii serentiam rerum mancipi et nec mancipi. Respondeo paucissimis. Usuca ione et in jure cestione acquiri res mamcipi , aeque ac nec mancipi constat ex UNpiano. certissimum quoque per utramque comparari dominium Quiritarium ex eodem, Tit. I. I. I6., ita tamen futurum, ut res nec mancipi sani mancipi, nullus
adsentior. Exemplo rem illustrabimus. Finge C iam per annum continuum juste possedisti: Camelum, clapso tempore legitimo eum usucoepit, atque ita a militum ejus adipiscitur; neque tamen res haec nec mancipi facta est res mancipi; quod si
enim Camelum suum alienare vult, tra.dere potest, atque in jure cedere, mancipare non potest.
In Usucapione requiri bonam fidem defuncti indicat Papinianus in L. XI. pr. D.
de Diores et Tevp. Praescript. Cum be- res in jus omne defuncti succedit, tenormitone fua defuncti vitia non excludit, via. uti, eum sciens alienum tuum illa Despr
cario possedis. Mendosam lectionem varie repurgare conati sunt plurimi, vid. Cl. Voorda in terpr. Cap.-Add. Schulti
B. I. Conjicio in praecedentibus fragmenti illius locutum fuit se Ictum de servo. U- tum itaque intelligo servum, ac, ne pereat
86쪽
De Dominiis, et inquisitionibus rerum. 77S. 9. In jure cessio quoque communis alienatio est, et mancipi rerum, et nec mancipi; quae fit per tres peribitas, in jure ceden.
S. Io.tes, vindicantes, addicentes.
vox uis, quam pleraeque editiones proscribtini, Florentina tamen servat, ita repono: ilium vi, elam, fel precarim 9. Ita Boetius in Toste. Cicer. Lib. 3. Eaedem vero, res mancipi et nec mancipi puta, etiam in jure cedebantur. Ceys -- νο tali fiebat modo : Apud Magistratum populi Romani, vel apud Praetorem . vel apud Praesidem Provinciae, is, eui res in jure ceditur , rem tenens, ita vindieat, v. Cajum in Inst. Lib. 2. Tit. i. 6. Vel apud Praetorem expono veluti, vel id
Diversus omnino est a juris cessione et
mancipatione nexus. In iis enim res ita traditur, ut transeat dominium statim a leum, cui res cessa aut mancipata est. In nexu vero res tantummodo obligatur, et manet eius proprietas penes eum qui nexu
dedit. Ita de nexu Varro de Lino Lat. Lib. 6.r Manilius stribu Festus in v. svexum nominat Gallum Aelium, dictus Drte is suit Marcus Gallus Aelius, adeo que rescribendum hic M. Aelius) omne quodper libram ex aes geritur, in quo sint mancipi subintellige res, aut lege mancipia, hoc est, res mancipi. Mancipium
enim dicitur, non tantum servus et persinna, sed et quaecunque res, quae mancipatione traditur, eo nomine a veteribus
suit appellata. vid. Vorstius de Drt. Selest. p. 36. Quascunque ergo mancipationes, alienationesque, per aes et libram saetas, nexus dici oelius arbitratur Senevola, quae per aes G 6ὀram flant, ut obli-fentur Urgete quom quae maneislo dentur. Haec enim verius mancipatio, et injure
cessio dicuntur) me varius esse ipsum ver-btim ostendit. Dicitur enim a nectendo, sive a vinculo, quod in oblisationibus iniim quasi symbolum intercessisse verosimile est. ilinc descendunt vocabula plurima, quorum significatio rem lactam demonstrat. obligare, constringere, vinculum, nexus, Iolvere, reliqua Nam idem quo, obligatur per libram neque fisum sit
c ni quid suum m reponi vult Schultiiugati
Paul. Sent. Lib. 2. Tit. I7. 3. Vulgatam sic interpretor. Id quod mancipatur et traditur, nexus non est dicendum, seclia 1 ,lummodo. quod obligatur argumento est ipsum nexus vocabulum, quod obligationem, non cessionem significat. Illud enim,uod obligatur, non traditur, neque suum t. ejus scilicet, cui obligatur, sed manet objirintis. Pronomina suum et ejus promiscue poni alibi docui inis nexum dictum. Liber homo, qui fuas operas in femiIute, non vera sed ima inaria, aciem rati pro
pecunia, quam debeaι, dum Diseret, nexus vocatur, a Vinculo, sive potius nervo, quo necti solebat, nexusque manebat, uSquedum 1 bivisset ut ab aere obaeratur vocatur. me C. Popilio rogante, Θlta Die a-tore. sublatum ne fieret, et omnes qui b nam copiam jurarenι, ne Gera nexi, dis-
Bruti, id est, vinculum, quo obligati suerant, qui rem personamve suam constringi passi fuerant, dissolutum miti Sublatae nexorum, sive addictorum servitutes, non etiam per nexum seu Obligationem rem oppignorandi modus sublatus est. De e
dem sic Festus in voce nexum: Nexum, ut ait Gallus Aelius, quodcunque per aer es
libram gerisur, idque necti dieitur. ρus in generestini Mee: intelligo in genere eorum, quae per aes et libram geruntur, non eorum, quae nexu fiunt, nihil enim nexus ad testamenta) testamenti factio, ea, quae per aes et libram facta, quae notist,ma, nexi danto in aliis libris est dulio quod praeserendum. Accipe obligationem, quae dasio dicitur, propterea , quia pro momento res obligata tradebatur nexi K- heratis c sic pro liberanio rectius substituunt codices optimi, hoc est dissolutio; cum enim unumquodque eodem quo colligatur modo debeat Uissolvi, sequitur mbligationem per aes et libram factam per eadem debere liberari. Nexum aes apud
antiquos dicetnIur pecunia. quae per nexum
obseemur optime .d ili incta nexus mancis piumque in L ib. Xll. Tabb. v. Festus in v.Nuncupam. Suspicor tamen, quia per E. 3 aes
87쪽
S. Io. In jure cedit dominus: vindicat is, cui ceditur: addicit
S. II. In iure cedi res etiam incorporales possunt, velut usias- mactus, et hereditas, et tutela legiuma, et Iibertas.
aes et libram factus suit nexus, uti in mamcipatione . in testamentis, in siliorum emancipationibus, ita hic qimue in obligationibus intercessisse imaginariam quaniam venditionem. reique obligatae traditionem . interposita tamen fiducia de re reddenda remancinuidaque, uti fieri s blitum fuit in emancipatione filii, ea leae scilicet addita, ut, soluta ad diem pecunia dubita, res tradita solvatur ac reddatur. Consule de hac fiducia interpretes ad Tu. Pauli de ore CommiPria. Proprie itaque, ac speciali sua notione, obligationem designat nexus vocabulum ; quia
tamen res per aes et libram, ut in mancipatione, gerebatur, ac saemissime eni Dat . ut pignus . non repraesentata die constituto summa dehita, committeretur, at
que ita dominium ejus ad creditorem transiret, inde factum, ut pro ipsa rei traditione ac mancipatione vox usitata fuerit ab iis, qui non admodum observantissimisuerunt verborum proprietatum. Minus certe accurate Boetius in Commentariis ad Topie. Cicer. Lib. 3. Mancipi res inquit
veteres appellabant, quae ita abalienabantur, ut ea abalienatio per quandam nexussieret HIemnitatem. Aexus vero es quaedam juris Disinnitas ere. Praemistere dixisse Boetium puto, rectiusque di etiarum fuisse, nexum factum fuisse I er mancipationis solennitatem, obligatio enim et pignoris traditio conjunctam habebat mancipationem. non item maricipatio obligationem: deinde abalienatio non nisi certo demum casu, si solutum non fuerit. innexu locum habet. Nis ita intelligendum statuas Boetium , ut respexerit solummodo ad solennitates, idque docere volue. rit, easdem eas in mancipatione interce sise . quae innexu, quod probo. Cicero in Topic. Abalienatio est, ait, ejus rei
quae mancipi est. aut traitis alteri nexu,
'intelligo traditionem, quae sit cum ijducia remancipandi, debito soluto avi in jure e is, hoc est plena abalienatio, quam contii auo sequitur accipientis dominium. Hoc enim in nexu non silico transiisse nianifestum est eo, quia cuietionem praestare debebat is qui nexu obligabat, V. Cic. pro
Muraena Cap. a. Abalienationem cum appellet Cicero, generaliore significatione
vocabulum nexus sumsisse eum apparet.
Sufficiam haec de re dissicillima, quam attigi potius, quam pertractavi. s. Io. Hoc itaque modo plenum rei dominium nanciscitur is, cui ceditur. Quid si vero dominus renitatur ac cedere nolit, sententia judicis, aut per contumaciam victus' intercedit Judex, ac rem eo iure transfert, quasi ab domino cessa suerit. Possessionis limbolum antiquitus suit pe dis positio. Vid. Otto l. e. p. 23I. UOlle nis moribus, ne de inductione dicam. quam ipsum vocabulum demonstrat, in Getria nostra variis symbolis intercedentibus rei evictae possiessionem apprehendere etiam nunc solemus. Is, qui evicit, praesentibus atque auctoribus Villico, Schul, telum nominant, virisque duobus, rerum immobilium, in regione rei evictile sitarum, dominis, quales iudiciales appellantur, propterea quod ipsorum judicum locum quali tenent in iis, in quibus causae cognitio necessaria non est, unde et actus plerosque legitimos coram iis instituere iure licet, intrat, aut potius inducitur in domum sundumque evictum, januas ac senestras aperit, clauditque, sellas, scamna, metas aliaque mobilia movet ac trajicit, ansae, armorumque coquinariorum locum mutat, in lando autem terram lingone sodit, ramos arborum decidit, aliavique peragit, quibus dominum rei se factum
signilicet, via. Schrasteri P. I. Cap. 14.
g. II. De vero verborum sensu in L hoc et proxime praecedenti inquisivit et usum tiruinam ab usustuctuario cedi
posse singulari capite demonstravit Λmpl.
88쪽
De Dominiis , et Adquisitionibus rerum. 79S. Ist. Hereditas in jure ceditur, Vel antequam adeatur, vel posteaquam adita fuerit.
S. I a. Antequam adeatur, in jure cedi potest a legitimo herede:
posteaquam adita est, tam a legitimo, quam ab eo, qui testamen. to heres scriptus est.
S 14. Si antequam adeatur hereditas. in jure cessa sit, perinde heres fit cui cessa est, ac si ipse heres legitimus esset. Quod si postea quam adita fuerit, in jure cessa sit, is, qui cessit, permanet
Uan cle Water in OV. Lib. I. Cap. XL. Libertatem cedi pomeUlpianum scripsisse mihi quidem non sit verosimile; dari dicitur, non cedi libertas: dein cessio fit
a domino, vindicante eo, cui ceditur. Servientis autem aut dominus est. aut non
est: si dominus est, vindicare non potest servus. si non est. Vindicare, atque in libertatem se adserere potest . sed desideratur dominus qui cedat. Denique neo uein libetetate proprie addicit, sed verbis solennibus liberum esse Praetor pronuntiat, Vid. g. p.ra Io. B. I. Emendanda itaque verba: et libertas; re no: ut libem ισε, ut intelliι atur legitima patronorum
tutela in libertas, vid Schulting b. I., et ad IB. XI. S. g. Ut verum tamen latear, neque hoc placet; certiora dunt sagaci. res. O et eι confundi saepissime demonstrarunt Ityger, s in obf Pr. ρae. II., Best p. αR, Drahenb. ad SL Bal. u. Sal.
S. I . Ant. Fabri lectionem, qui rassit vindicantis, sequitur G. Noout de V
fructu Lib. u. Cop. Io., et in Probabit. Lib. 2. Cap. et . quibus locis Ulpiani haec egregie. ut solet Vir Magnus, explicat atque illustrat. c onser Uan de Water I. e. Hercs non est pnmrie, nisi pol aditam here. ditatem, si discesseris a legitimo, qui potius ex te succedit, quam ex voluntate testatoris declarata. Qui autem semel hereditatem adiit, et sicere postmodum non poteli, quo utinus sit heres, multo minus id agere. ut, cessa hereditate alteri, homini iam inopi . hereditatis oneribus se liberet . adeoque suo facto deteriorem sa-ciat conditionem creditorum: quin contra permanet heres is, qui cessit, et defuncti creditoribus manet obligatus. Imo nec debita hereditaria cedere potest alteri, ne
sorte potentiorem advertarium opponat
debitoribus; Ceila itaque hereditate pereunt debita, is enim qui cussit exigere amplius non ditest, ut te qui heres non est, sed jus suum universuin tianllulit in alterum: habet is quod sibi imputet, quod non retinuerit hereditatem. ti, cui ceu, est hereditas. agere non poteti, quippe cui neque ex tei lamento heres est, neque defuncti personam sustinet. neque aliquo iure debitores sibi habet obligatos. Secus est in fideicommissariis hereditatibus, in
quibus . suggerente aequitate, ac quo magis coniirmarentur nipremae hominum Uinluntates , forcialiter constitutum est, ut
in heredes, heredibusque, quibus restitutum esset sideicomuissunt, darentur actiones. Ita dicendum cre do de cessa niversitate tantarum. Hoc placuisse credo antiquitus ex tumino strictoque jure. interpretatio sorte Prudentum rigorem hunc tenii eravit, ita, ut cedi poste etiam quascunque res rporales ab nerede responderint, eo jure . ut is, cui cessae eae fiant. possit quasit lieres ipse actiones instituere, dummodo cessae sim res singulae
corin rates, Quae manu tangi, addit ThuOphilus, oculisve usurpari pcdlint. Hunc
Itaque colorem invenerunt Icti, ut in harum rerum cessone cedens non quasi heres. sed quas dominus jam factus dominium suum cum omni re transferre pollet
ad alterum. Vides itaque nil quidquam mutandum in , is. Si quid nisi uel rectius istis, Candidus imperii, si non, bis utere in
89쪽
heres: et ob id creditoribus defuncti manet obligatus: debita vero pereunt, id est, debitores defuncti liberantur.
I. IS. Res autem corporales, quoties singulae in jure cellae sunt, Ganseunt ad eum, cui cesta est hereditas. S. I 6. Adjudicatione dominia nanciscimur, per formulam sami, Eae erciscundae, quae locum habet inter coheredes: et per formulam communi dividundo, cui locus est inter socios: et per so in tam finium regundorum, quae est inter vicinos. Nam si judex uni ex heredibus, aut sociis, aut vicinis rem aliquam adjudicaverit, statim illi adquiritur, sive mancipi, si ve nec mancipi sit. II. Lege nobis adquiritur, velut caducum, vel ereptiuum ex lege Papia Poppaea. Item ieratum ex lege duodecim Tabula. rum , sive mancipi res sint, sive nec mancipi. S. 13. Adquiritur autem nobis etiam per eas possinas, quas in potestate, manu, mancipiove habemus. Itaque siquidem man. cipio puta) acceperint, aut traditum eis sit, vel stipulati fuerint, ad nos pertinet. S. I9. item si heredes instituti sint, legatumve eis sit, et hermditatem justu nostro adeuntes, nobis adquirunt, et legatum ad nos
S. sto. Si servus alterius in bonis. alterius ex jure Quirium sit, ex omnibus causis adquiret ei, cujus in bonis est.
I. I7. Ubere de bonis ereptitiis ex L. O. mci ac vulgari usu secisse videtur. His si-S. u. D. de His , quae in indiga. ausis. dis- glis ea expressa prostant apud Petrum Dia- putat Cl. Wieling in LM. Turi Civ. Lib. conum: M. F. V uod autem exponum I. Cv. zo. Utrumque. caducum scilicet tur ea: mala, mancipio,pMessate error est temptitium, fisco addici arbitratus mu- scribarum, qui perperam, uti saepissimetavit tamen postea senaeatiam, v. ibid. p. alias, vocem mox praecedentem repeti a Io. ruiri. Corrigo mancipio potestate. . I 8. Voca lum quislim sensit in tur- In manu proprie sum uxores, in potestatebare viderunt iam alii. Vir Cl. P. Rondam, sunt liberi, in mancipio servi. Licet au- in far. Lecti Lib. 2- Cap. I a. interpretatur tem concedam non temper ita a Veteribus ii - Ρσm, vir inter haec di istingui, intellexisse tamen Doctissimus sequerer lubens; etiam scio existumem, tribus his conjunctis. potesta. naaritorum, Parentum, ac domin tum luit se non invenio. Malim itaque re- rum. Dissentit Ampl. Me eman, qui imtentas litteris omnibus, ovidem. Si agno- terpretatur: in potestate, tu ed. manu, ne duce. exponere quia Uusmodi; intelli- mancipime. ge autem aliquid trorum, quae antea fuere f. sto. Causam pete ex Tit. Itradata. Quod tria illa conjungit Ulpia- pra. S huiC operiam adhibuitrius pote tem, muniam, mancipiumque hic, meus Lib. 2. p. Io. in Thecet in 3. eI al. Tu. M., ex frequentissi- Tom. 4- ρ. 563. L I6. suis Constanti- r. Ott.
90쪽
De Domistis, et Ad uolanibus rerum ηιar. Is, quem bona fide possidemus, sive liber, sive alienus
servus sit, nobis adquirit, ex duabus causis tantiam, id est, quod ex re nostra, et quod ex operibus suis adquirit. Extra has autem causas, aut sibi adquirit, si liber sit: aut domino. si alienus servus sit. Eadem sint et in eo servo, in quo tantum usumfructum hahemus. . S. EI. Scriptum fuisse puto verib, inde funem finirἰ adsignationis. Auctor Obsvaria lectio, exlii ntibus nonnullis γα civ. pag. 8 . lependum existimatccdicibus, aliis Hoc certum ei h Dre Cl. Schroder in ου p. h et s a librariis saepissime confundi. vid. a 74. per Graecismum interpretatur, quasi SciOpp. Arι. GD. p. 42. B autem pro dictum fuisset adsignationis erro, μαα. bus Olim exaratum docent Ma O et Pe- Neque sane negari potest ellipseos illius trus Diaconus. Hoc remedio adjuvandam ultim non esse intilitum. Exempla protu. estis Legem ult. D. d. Feriis, ubi pro omnis lit P. Bumannus in Miis ad Velias Pa. reponendum est omnibus, recte monuit Cl. ter . Lib. I. CV. II. Num. s. p. 87. G 2I . Best pax. s . Restituendam quoque hac Praeplacet Halcandri lectio, qui, incedi ope arbitror L. r. L iau. D. de Aqua Θιo, tum utrum ex suo ingenio. an vetustiores tui , in qua Ulpianus autem δε- Codices secutus, substituit adsignationi-bemus inquit in boe interdicto totam quae- bus.
S. I. estamentum est mentis nostrae justa contestatio, in id solenniter factum, ut post mortem nostram valeat. S. 2. Testamentorum genera merunt tria, unum, quod calaus comitiis: alterum, quod in procinctu: tertium, quod per aes et
S. I. Contestatio proprie dicitur de imstimonio plurium. Quamvis autem non nesciam equidem composita saepissime usurpari pro simplicibus, dubito tamen numablJlpiano. verborum, si quisquam alius, observantissimo. ita fuerit prosectum. G. stamentum mentis testationem solent demiare Iurisconsulti , testatio auoque in MSS. hic exstare tradit Charondas. Scriptum suspicor fusta quaedam uotis. Magninnem si consulas, exiguo discrimine inter se disterre disces eon notam et quaedam. S. a. Testamenta an descendant ex jureliis
naturali, gentium, an civili, quaeri solet inter Ictos . nos nostram non facimus hanc quaestionem: Ita autem existimamus: Dpud priscos Quirites, sive ex tacito populi consensu, hoc est consuetudine, quae legem imitatur. sve ex speciali jussione supremi Mandantis, hereditates olim dei tra suisse proximis. Permisiam fuit postea de bonis Duis per testamentum pro lubitu disponere, sic tamen, ut non nisi lege, id est, universi populi consensu et jussu fieri illud licuerit; calatis comitiis condebantur supreme Voluntates; vere itaque I