장음표시 사용
141쪽
φιγμένος Tvν μεσιτείαν τῆς εἰρηνης δενευσαro καὶ ἐπίορκον iubιοσε. νενίκη γουν υπῆρχε τα πάντα ἐκεῖνα οσα πεποίηκε,
et licet vesperugo in occasum sese immergeret, ipso nihilominus id idem neque segnis praestabat. castrorum intervallum quadraginta stadia, nisi etiam plura addere velimus, exaequabat. ego itaque, deo tunc mihi irato, imperatoris nimium amans ac stolidus, ubi imperatorem equo vehi accepi, in m Iam propere saliens contento cursu sequebar, temporis inopportunum, quod utique Gebebam, minime conseicatus. imperator equo Vectua curatim rapere. mox me subsequentem conspiciens cursui imparem, suspicatus, si longius Ipse processisset. non secuturum, dixit 'cave, cursum contineas, sequere taman commodius.' ille In sueta sibi loca advehitur; proceres ae viri illustres itineris comites, quibuscum et ipse conveneram, undique eunt constipantes adstant. tune imperator 'cognovistisne' inquit, 'quae nobis nuper nuntiata sunt ' nos V minime. imperator' diximus. et imperator 'quidam Bnte paucissimum tempus adveniens, quod sane nobis displicet, nuntiavit, Rosum Urum nobis sucum secisse. lucri enim causa huc veniens pacem et amicitiam . quam inter nos et Bulgaros meditatua est, sesellit et peieravit. quaepunque emo attentavit , sucus fuere atquε sallacia. nec male cometa illi responsio ad ius deerit violandum. Billgarorum nempe principem, eius generum, pacem huiuscemodi condicionibus conflatam non recipere. quid vobis videtur vestrumne est hoc, an verbum a mendaeo confictum ' et noa Uneutiquam' dicimus 'sermo verus esse videtur: omnino namque salsus
142쪽
diς ῆ καὶ τρις, ἀλλα καὶ πολλάκις πυθυιανος την. καὶ h/αῖς τὰς
est atque incertus. namque Rosus Urus non pro se Ipso modo, sed et progenero suo Bulgarorum principe iuravit. at quonam modo id fieri potest, hominem Christianum tali se periurio dedecorasse ' et imperator 'pe niarum fortassis aviditas in similo eum stagitium conduxit. et nos neque Bulsarorum amicitia fruimur, et tantam nummorum vim incassum proiecimus. non est' subdimus nos, 'non est hoc veritati consonum, imperator.' et perator ad ma potissimum conversus 'tu vero quid ad haec aia ' tum ipse 'non aliter de his iudicor vliorum approbo sententiam, fraudemque esse quam maximam potius quam veritatem, quod circumfertur, existimo. verum si, quod etiam ali anando in nonnullis accidere solet, Urus sacramentum violavit, nobis , ut ipse opinabatur, imponens, attamen numen ipse sibi iratum , nos vero id pro nobis ipsis veritate iustitiaque ipsa decertans habebimus.' haec imperator effata approbavit, et quiaque nostrum ad tentoria Progredi eoeperat r namque nox omnia oecupaverat, licet luna plena lumino Collustraret. Imperator dein praeteriens. rursum nos sollicitare. 'Did nobis de praedictis videretur.' et nos 'mendacium hoc est, impera I et hoc non his aut ter, sed saepissime interrogabat. et nos Porro responsionibus interrogationibus ex aequo satisfacimina tacebamus. ille rursum compellare.
143쪽
sed meteros obmutescentes intuitus ad me eonvertens orationem infit. ' tu porro quid ad haec dicis et nomini omelum addidit. V hoe negotium ad te spectat, et tua potissimum interest.' hare autem irascendi sibi causam Pr Curans dicebat. tum ego 'quanam causa mea interest si fideliter scripturas non executus fium, nec iusiurandum persolvi, ne iue uti par erat illud et quae circa illud pertractari solent disposui, error hie quidem meus et imprudens culpa hieriti verum si haec uti decuit, et ratione, qua nibit melius, absoluta sunt, quomodo, quae ille ad evertendum quae cons in sunt meditatur, mea poterunt interesse V et imeerator rursum nescio quomodo namque causam exposui) denuo profert ''quid ipso do his sentis tum ego vat saepius es satus sum plus in se mendacii quam veritatis. quod cir cumsertur , in se continere; et in dubiis exquisite sententiam serre, non itR iselle mihi videtur.' respondit illo Vsed in dubiis vere ac firmiter enuntiare. id prudentis est: de manifestis quippe M asini pronuntiaverint; V tum min 'iam et nos inter ει Minos colloeamur. eι imperator ira inflammatus Vinaemper' ait 'haud sanus ineptis, et nune quoque ineptis.' ipse, nec aliud, ita me sermones ament. respondi Vat ego quidem ineptio; ideoque silentium est mitii qui sapiunt, ipsi loquantur.' dixeram. imperator incredibili atque atroci percitus iracundia, ensia eapulo manu compresso, vaginR detegere Mati aed motum temperat, et quem paululum retexerat ensem, Vagis
144쪽
reddit. dein magno domestico Andronico Nugaloni ma de equo deiicere, imperat. ille voce submissa Usecede' ait 'sago.' ego mula descendi. tune optimus erga nos imperator, nos qui multa a patre suo sui gratia aspera pe pessi eramus, ut palam saepe iue multis audientibus clarissima voce testatus est virum hunc, me nempe ilitelligens, bona sibi plurima apportasse pro di
sciplina logica, qua olim institueram, nee non et alia non exigua se debere consessus, duobus elavigeria heri aut nudius tertius, nescio an propter me, ut destinatis scena in tragoediam ad amussim converteretur, electis, et eorum numero ad viginti quattuor ascendente, verberibus appetere iussit. illi it lue Verberare, ego silentio verbera excipere. id magis in surorem agebat imperatorem, quod nec verberibus mesus ad supplicationes essunderer. ubi vero frequentium verberum ictibus universum eorpus laedaverant, vix tandem reo debili ac voce submissa VChristo rex' inquam, 'quot morbis amictatus sum, quare eorum nullo vitam amisi, sed ad has me tempestatea servasti ' his dictis imperator nonnihil, ut videbatur. veritus se Mit, eum uni ex iis qui ipsum sequebantur dixisset 'due tecum ipsum.' ille equo ad ebens interrogat quo abituri simus. ego 'praei; quocumque lubentia trahit , sequar. rursus ille interroqans urgere, quando et ipse respondi 'iter nobis ad Bardaristas, tibi magis expeditum ineundum est.' res ua grata est, et ad Bardariotarum tentoria conuvium . ubi me eorum primicerius
145쪽
conspexit, non sine admiratione per iactatur quaenam me Oeeasio in eiustetitorium conduceret. tum ego ' ut tantillum placide quiescam' aio. Pau Iulum inibi eommorori iam enim et primicerius de me cognoverat Omnia. ne tuo in multum cunctatus imperator ad tentorium me meum conferre Prae cepit; suspicatus vero ne molestia conflictatus iuga me subducerem , aliqua militum manu tentorium Hreii opsit, et sic clanculum me custodiri mandavit. In meum advectus tentorium quiete notatem agebam. neque in Rulam vadens, neque familiares neque amicos alloquens, sed libris tantum incumbens, eorumque lectione me delectans, pilioque me opportune reficiens. plerique itaque dies cum hoc vitae mmo moderamine praetergressi fiunt. et imperator ingenium meum durem ae implacabile videns aestre serebat. Augustus totus emuxerat, nequo ego do sentontia mihi proposita aliquid moVi. interim praesules non pauci advenere imperatoris iussu, ut ipse cognoveram, licet ipsi id occultare studerent, nutu proprio processisse asseverantes, remissiliae et bonae erga mo dispositionis gratia ingeniae suadentes ut asperitnt mentia aliquantulum mollita ad impera inrem accederem, rursumque illi nimhub servitutis subderem iugo. illis tamen cohortationibus ad id ipse adduci non potui. dicebam enim, sive imperator in me optima quamlue munifice Minodam, quae nullus ex imperatoribus, qui am eum imperio praefuere,
146쪽
administrorum cuipiam dedit, contulerit, sive pes Ima et atrocissIma, quἰ-bus alius omnibus uagitiis iniivinatissimos uti lumn divexavit, in me attentaverit, sive line sive illa ratione, nullo nie titudo illi inserviturum. ego ita- quo neque de sententia noque de propo ito dimoveri potui. cum September appeteret, despotae Micliaelis coniux Theodora cuui filio suo Nicephoro ad absolvendas nuptias, uti Ioannes imperator, imperantis Pater, ante paucosnnnos convenerat, ad imperatorem proficiscitur. Imperator ad urbem Thessalonicam, in qua nuptias adornare decreverat, properavit, iamque loco abierat. discedens Thessalonicense iter ingreditur . et inter eundum pactiones cum despotae uxore adibat. despotae uxor Theodora licet invita cum imperatore concordabat, quippe quae in manibus eius cum osset, tantum non carceri mancipata, aliud agere ne luibat. eonvenit itaque Sorbia castrum et cum eo Dyrrachium imperatori cedere. et haec iureiurando, quod scripto consignatum est, suerunt stabilita et ad Michaelem despotam transmissa
ille, quod poeta retulit, Iubenti illubentique animo iuratis consensum Prae-
147쪽
Misit namque uxorem et filium liberari et ad se venire summopere exoptabat. inter haee imperator me quoque ex pertinacia, quae mihi insederat, summotum expugnat. patruo enim ex avo litanuelo Lastari et protovestiario Georgio Mugalone ad me transmissis, laetisque ac placidis sermonibus captum, ad eum, qui missi fuerant. conducunt. ipse ad imperatorem veniens et pro mora caput inelinans, diutius stans haerebam. Et imperator an non tenes ubi stare solebas' loeum tuum agnoseis; eum petito.' iussis imperatoriis audiens abii, et e latere, quemadmodum prius sueveram, steti. tum mihi Michaelis despotae negotia communicat, et a principio omnia dilucide narrat. et haee quidem apud Langadam locum prope Thessalonicam gesta
64. Ubi Thessalonieam ventum est, nuptias filiae sine Mariae eum filio Mehaelis despotae Nicephoro, quem et despotae munere insignivit, adornati interea qui Bithyniao partes tutabantur. qui quo in semet locorum custodiam receperant, literis datis imperatori significant Michaelem Comno-nuae Palaeologum, magni stabuli comitis a Ioanne imperatore, ut supra nar
148쪽
2 περὶ vulgo. ratum est, titulo condeeoratum, et mi univereae illitta regionis praesectum
fuerat demandata, ad Musul manos confusisse. quare anxius imperator animo non leviter aestuare. et me accito 'tonesne'' ait 'quod gestum est et ipse Viae tuaquam alo. Vimperator. quid autem recens aecidit ' ille subdit 'magnus comes stabuli suga se surripuit, et ad Musul manos venit. quid de hoc animus suggerit' an ex Musulaianis exercitu conducto in nostras irrumpet ille provincias ' Vneutiquam mihi videtur, o imperator, eum tale quid acturum: illius enim sensum ego et erga Romanos propensum anninum pulchre calleo.' et imperator 'quamiam ergo ob eausam sugitivus abiit ' quod' inquam, 'ut tu bene nosti, imperator, non semel aut bis, sed ga pius atque saepius atrocissima minabaris, in eumque iracundia eoncitatu
plurimis audientibus, te illi oculos effossurum laetabas. do his ille certior factus, cum a multis quidquid inter loquendum diceretur perdisceret, hatur animo poenasque exhorrescebat; tandem saluti suae fuga eonsuluit.' et propter quid,' infit imperator, Vin dicione nostra moratus non est, licet mala haec subiturus fuisset, in alieno soIo felicitati, in materno infortunium perserens. dedecet hoc humanum animum, O imperator, dura siquidem nt lue aspera perpeti noxiaque variis amictari nonnulli ingenio validiori ac
149쪽
serociori et in humanae vitae casibus. ut ita dicam, obdurato. gustinebunt rsed vitae ipsius discrimen et praecipuarum corporis itartium imminutionem, dum quia sibi timet, haud videtur fieri posse ut patienter serat. sed pro vitae Periculo currens, quantum in se est, molesta ac iioxia subterfugit. his dictis siluimus. et post brave spatiiim 'quid autem' ait imperator 'existimas eum facturum V ipse respondi 'suspicor eum non diu apud Perearum prin
cipem commoratum missurum, ut a uiniestate tua commissorum veniam eo
sequatur, tanquam qui speret etiam in hoc ilegotio auxiliarem operam dictiprindipis non defuturam, et in veritatis confirmatiotiem sacrametitum eti m exposcet, sine quo, ut opinor, neutiquam ad te veniet.' propter haec imperator turbatus. rebva in incertia ae dubiis agitatus, post paucos dies a cohortium Bithyni earum at Mesothyniae praesidibus epistolae ad imperato rem datae sunt; quae ermi epistolae magni comitis stabuli de neeoliis re tractantea in hunc sera modum, ad unumqitemque illorum scriptae. N. quidem imperatorium timorem nimo volutans, haerensque ne quam subirem noxam, fugam arripuL vos cauto ac sortiter rerum militarium commissarum obia curam figite. custodiae urbium ac oppidorum in tuto sint, univer aeque regionis desensio ae propugnaculum, uti moris est, procedat; et qu admodum mecum, ita et rursum vos geriis.' subscriptio magnum comitem
150쪽
τυς γρα φὰς ἱλαρῶς διετέθη προς την οποθεσιν καὶ τοῖς λυγοις
πεκλάρπακιν cIόασι Πέρσαι καλεῖν, ξυνὴ ει κατ' o δον, καὶ ιπo-PEυ ντο πλείους ημερας ἐφεπομενων των πολεμίων. ἐπεὶ δὲ ri τοὐλεyoμενου πεκλώρπακι οἰκέα περὶ τὴν κασxάμον- ῆν, ἐκεῖσε ἐγεγονMGαν. τὰ δε τῶν Tarαρίαν γένος πασαν mi ν έπὸ τοῖς - σουλμάνους κατέδραμε rώραν. stabuli eonnotabat. his imperator literia inspectis animum nimio gaudio exhilaratus sermonibus meis fidem adhibuit. 65. Sed dum liue oratio perducta est, in historia enarranda uti par
est, uberius progrediamur: digna enim consideratione sunt quaa inter sugiendum Michaeli Conineno accidere, quando hic ad Turcomanorum aedes pervenit. gena ista in extremis Persarum eonfinibus assidet, Odio adVersus Romanos inexorabili atque inexpiabili sumis. et rapinis eorum: et bellieis spoliis admodum gaudens gestiens lue. hi tune temporis potissimum, cum Persarum res titubaret et Tachariorum irruptionibus afflictaretur, in stli-Chaelem Comnenum obvium velut in thesaurum quendam incidentes, et oculos avaros in illius suppellectilem coniicientes, universa illius praedam agunt, aurum argentum equos textilia, ipsas etiam vestes, quibus qui cum eo erant