De litteris, syllabis, pedibus, et metris. Item, eiusdem argumenti, Marij Victorini, grammatici et rhetoris, De orthographia, et ratione carminum libri 4.Terentianus Maurus

발행: 1584년

분량: 391페이지

출처: archive.org

분류: 미분류

151쪽

DE SYLLABIs 'dativi vel ablatiui,ut huic,& ab hoc scio. Item tale est, monstro, Sollento, & frequentativa verba multa, ut lecto facto,scrapto, dicio. Nam prono mcn,ego, pro brcui habere vltimam. o. deprehen, ditur: vicii, Non ego Myrmidonum, &c. Ite, Ast ego quae diuum Item, ergo, coniunctio pro longa habet vltimam litteram. o. ut est, illud, Ergo iussa parat, Sce Propi r quod talis syllaba finalis tamen 'tantum conarnunis cise multis generibus proba tur. O. autem littera pro duabus Graecis habetur, id est, pro. .&.ω. sicut etiam .c. pro. 4.&.ε.&istae apud Graecos poetas inuicem pro contrarijs sibi litteris ponuntur,& vocantur ἀνiibo αα: undere nostri hanc consuetudinem Graecorum propter me ui necessi alcm sequuntur. Nam illo versu Virgilius. 3. productae longitudinem seruat. Armatum que aluo circus spicit Orion a. Item in codem

nosia ine candem littera rn corripit, sic:Cdm subito assurpens fluctu nimbosus Orion. Itaq; S in hoc, S in huic similibu e. Z . o. puta dum cli esse con munes syllabas, sed per Graecam recipi

posse. Nain etiam . e. naturaliter producta, per candena πιτις ιαῖαν Virgilitas corripit, ut, gener aduersis instructus Eois., alibi, primo surgebat Eoo. atque E contrario. autςm in eodem produstii est, sic, Eoasque acies. & alibi, ante tibi Eoae Atlanti-dcs abscondantur an breui sullaba tempus est viati, quia nihil morarum illic vox facit: in longa aurcin duo sunt,quibus tantum quantum in breui ea vox detinetur, breuis autem correpta vocalis ei scit,

152쪽

LiBER P R IMVs. et Ilongas producta. Syllabae aut natura longae sunt, aut positione fiunt. Natura, cum vocalis producitur. Positione, cu in correpta vocalis sequentes habet duas consonalites. Haec aut in eadem syllaba solet esse, ut ars: aut in proxima, ut amnis: aut in duas syllabas diuisse, ut arma. Sed & duplex littera. X. duarum conson tali Um loco fungitur. Haec qitoque aut in eadem sy llaba solo teste, ut vox: aut in proxima, ut axis. Praest oti dein & vocalps litterae loco consonantium positae. i. &. u. Vt, seruus, intuitus: sed haec in inciris facilius deprehenduntur.

Syllabae positione longae sunt his modis: si cor

repta vocalis, desinat in unam consonantem, & cxcipiatur ab alici a consi, nanti, ut arma viruinq; ca no. Item si desinat in duas consonantes, ut, Est in secessu longo locus.&c. Sic cipiatur a duabus co- sonantibus,vi, Acrisioneis Danae, M. Si desinat in duplicem litteram. X. ut, Nuκ erat,&c. si excipiatura duplici littera, ut, Axe stibaethei eo. Idem hoc&in. 2. vi, Meaciati ducis exuuias, quae apud Graecos duplex est. Item si desinat in coli sonantem, & cxcipiatur a vocali vice consonantis posita, ut, inuonigermana viam . si desinat in co0ioriante, qua pars orationis .finitur, ut, Omnia vincit amor, & nos . . cedamus amori. Si correpta vocalis per se parte ni orationis impleuerit, ut, horisisco resesens,

Liminaque laurusque Dei, Haec syllaba S inter communes haberi potest. Si yocalem breue sequarti .i .littera vice conlouantia posita, ux Harpyiaeq;

153쪽

33 D t S Y L L A R I s colunt. Si post breuem vocalem subiuncta si

consonanti 'vocalis . & vocalem correptam habeant consequentem, ut, parietibus textum coecis

iter.

Item communes sullabae sunt& ex his quae natura longae sunt,& ex his quae positione. Natura, si producta vocalis excipiatur a vocali, est enim toga in hoc, Glauco & Panopeae,& Inoo Me icertae. Fit autem in hoc breuis, Te Corydono Alexi trahit : sua quenque voluptas. Item natura, cum genii nae vocales, quas Graeci diphtongos Vocant, a vocali excipiuntur. Est enim longa syllaba in hoc, Vlla moram secere neque Aoniae Aganippae. Fit autem in hoc breuis, Insulae Ionio in magno quas dira Celeno, &c. His vero quae positione longae fiunt communis est, quae excipitur a duabus consonantibus,ut prior sit muta quam liquida. Est enim longa in hoc,

Immemoles socii vasto Cyclopis in antro. At in hoc breuis est, Lustra domosque traho vastosq; aba upc Cycl0pas. Potest praeterea communis videri

ea syllaba,quq apud Vergilium & prolonga S pro breui posita est, hic vel hoc, si a vocali excipiatur,

est. n. pro longa, Omnibus hic erit unus honos, tres praemia primi, &c. Pro breui autem, Hic virdiic est. Sed pro breuibus serd tantum. Nam ut longa sit,&ipsi & omnibus usitatum est. Conjd randa ergo est in his dumtaxat pronominibus natura .c.litterae,quod crassiam cpio da modo, & quasi

seminum sonu reddat, Hic di hoc. Si autem, nec,

154쪽

Lin AR PR IMVs. coniunctionem aspiciamus, licet eadem littera sinitam. diuersum tamen sanabit, quod facilius diiudicabitur, sed quando alterum habemus, etiam

alterum tentemus. In versu est ergo, Hoc erat alma parens,&c .Et, Pro Iuppiter ibit Hic,ait,& no stris illuserit aduena regnis.Sin autem feceris: Nec erat alma parens: Nec ait: speciem suam versus

amittit, cum aeque & hanc & illam syllabam constet es se correptas. Ergo illae non ideo longae si ut, quod pars orationis finitur, ut putant plurimi, nam idem & in hac effici posset, sed, ut dixi, in pronominibus. c.littera sonum es scit crassiorem, & n turam .i. litterae inter vocales positae,ac per hoc so num geminantis imitatur, quibus primae potestatis quinque vocales existunt.a. e. i. .u. quae gemina virtute temporum praeditae dum corripiuntur aut acuuntur, longas & brcues syrabas metris prae stant. Vnde eas haud immerito nostri authores Dichronos pronunciarunt, eoque fit, ut Graecis vocalibus; quamuis numero inferiores, potestate tamen ex aequo respondeant. Omnis autem syllaba cum correptati se vocalis est unius temporis. cum producta duorum accipit potestatem. Tempus autem est spacium morae, per quod syllaba i pa extenditur,breuis vero contrahitur. Ipse prsterea vocalis per se, id est sine societate,atq; adminiculo consonantis,uociso rationisue qualibet parte completa,abusive syllaba nuncupatur. In. a. littera. A virgo infelix. in .e. E terra magnum alterius spectare laborem.

155쪽

o D L S YLL AB I s In. i. I nunc ingratis os ite irrise periclis. In . o. Omisi praeteritos reserat si Iuppiter anos. Astectus ingemiscentis seu eiulantispersonae plerunque apud tragicos seu comicos reperiuntur. Vel si ex composito accipias, Vuidus Hiberna venit deflande Menalcas. Rursus duae iriter se vocales iugatae, ac sub via ius vocis enuntiatione prolatae sy flabam faciunt natura longam, quam Graeci diphiongon vocant, vel uti geminae vocis unum

sonum, ut, ae . oe. au. His seu simplicibus, seu coniunctis, connexae rc liquar litterae, quod sonum vocis augeant, crassioresque efficiant, consonantes vocatur, quae, in duas partes direpti, semivocales quidem. vi i. dabunt, id est, s. l. m. n. r. S. X. exquitius liquidae, quas μετα ιλ siue ὀυρὰ Groeci vocat, sunt quatuor, i . m. n. r. id coque subiectae mutis litteris, quae in tertio habentur tam ordine quam po- testate, quae sunt, b. c. d. g. h.k. p. q. t. indeclinatio- . ne verborum seu nominum nunquam a proprio tenore, ac legitimo positionis suae ordine diuulsae, stq; in alteram, litterarum commigratione, translatae speciem, ut alia deflectantur atque mutentur , qua conditione, etiam in metris communes

1llabas faciunt.

DE SYLLABARVM i

natura & connexione

, CEd ut ad propositum nobis redeam, discussa litterarum tam enunt tione quam potestate quod cumulo plerissimae eruditionis aptum ac neces

156쪽

Lin ER PRIMvs. 4 Inecessarium praeterire absurdum sol , consequepserit de Syllabarum natura & connexione tractare: Nam ideo dicta est syllaba, quod avo calibus, sine quibus eadem coire non potest, reliquae litterae ut fides Greci sermonis indicat com

τα. quarum tripartita species est, namq; aliae calumbreues, aliae longae, alia communes, appellantur; Rilicet, quod n qnc pro breuibus, nunc pro longis, ut necessita metri, aut producentis aut corripientis easdem, postulauerit, accipiantur. Positio autem consonantium litterarum brcues syllabas,

secundit disciplinam legemq; metricae artis,essicit

longas. Nam, parente natura, omnis vox sub duorum accentuum sono ore moi taliti promitur, producto scilicet aut correpto: ex quibus alter ex tenditur, alter contrahitur. Igitus cum in metriston aiyllaba opus esset, ut ea quae breuis lege naturae prolata videbatur, longa efficeretur, a principibus Musica riis authoribus positio , id est,

duarum conso miratium copulatio reperta atq; inducta est. Haec deinceps obseruatio consensione poetarum legem dedit, quae authoritas item de vetusti te tempo iis traiicias disciplinam veluti sacrosanctae in metris obseruationis caeteris sanxit. Igitur syllaba breuis tempus unum, longa duo, ne que amplius recipit, ex qua euenit plerumq;, me--tri necessitate cogente, ut pro sullaba longa, duae breves; aut pro duabus breuibus, una longa pona

turad quod in trimeIris Anapustico, iambo,& car-

157쪽

et D A S Y A s. NAT. & CONNEX. teris huiusmodi versibus datur cognoscere. nequetenim his commutatio numero metrorum qfficit congruentibus sub utraqtie lege temporum spa-cijs atque momentis. Politione vero octo modis, ut stipra relatum est, sunt, ex quibus sex videntur aperti: de septimo etian punc tractemus. Si correpta per se vocalis littera sequentem. i. habeat inter duas vocaleS constitutam vi,Tioiaq; nunc stares. Hic enim. o. litterae vocali correptae insertur.i. Jittera pro duabus consonatibus.accipi eda, quanquam S geminata. i. scribere iubeamus, ut, Pro ijecit fluuio , penitusque in nubila fugit. Alij oi diphtongon volunt esse, ut sit pes dactylus,prima

syllaba natura longa Tro. sequetibus duabus breuibus. i. a.aeque hoc. v. litteram facere, nequiuit, eodem quotiens fuerit doco. nam ita ponuntur hae duae litterae in syllabis, ut exigente ratione interdum sint vocatos pro suapte natura: in te idum consonantes,quia & prolatae,& subiectae alijs vocalibus coeunt,& syllabam redhnt.quod reliqiiq. facere non possunt, ut eaedem monsonantes sint& vocales. Nam cum & inter se geminatur, & cum alijs iunguntur, prima earum, qua in syllabλsuerit, cui denti ratione consonans erit, quippe cum vocis sonus in subiecta tantum vocali audiatur, ut iaculum,Iuno,uota,vultus, his similia.Octauo si correpta vocalis desinit in consonantem,qua pars

orationis finiatur, & sequens syllaba a vocali incipiat, ut, hoc erat:&, hic ait. N v N c de communibus plenissime tracte mus, unde

158쪽

LIBKR PRIMVs. . uevnde sumus digressi: quarum in metris triplex ratio & caussa reperitur,si quidem una cadem lisy laba, nunc longa, nunc breuis, nunc utriusq; tem poris lege fungitur. Sciscitantibus autem, cur tres

modi communium syllabarum sint; dicemus, longam syllabam aut nacitra fieri aut positione. Haec sub utraq; specie communem in metris syllaba dabit,id est, aut natura cum ultima pedis dactyli l6ga reperitur: vi, Intulae Ionio in magno, &c. aut

positione, cum ingeruntur breui Hllabar dus consonantes, quarum prior semper muta, sequens lia quida est. Superest natura breuis, cuius unus modus: id est cum correpta vocalis desinit in consonante,ea dumtaxat lege. ut seques syllaba incipiata vocali tanqua, Hic ait, dorostris.&c. ita es scititur modi,ut supradictum est, tres. Igitur prima species erit,quae dactyli pedis tertiam breuem seu prodii clam vocalem, seu duarum coniunctione, id est, diphtongo longam efficiens contra legem Hexametri heroi amphimacrum inducit, qui pro dactylo lege communium syllabarum accipietur,ita

tamen ,ut sequens vocali pes inchoet. Cuius e emplum apud Homerum, 'μο ιν ιπε μου : apud

nostrum. Insulae Ionio in magno, &c. Nam subtili coniunctione longae quae sunt huiusmodi Wriusq; vocalis nomen incia unt, & in collisione spacium temporis ipsa pro Mitiandi celeritate consumi tur : quanquam nonnulli quasi finalem syllabam propter indifferentiam quae in metris omnibus

. competit, tradant,fiper quo plerique ambigunt,

159쪽

qq. DE SYLLAB. NAT. & CONNE M'. isto dumtaxat syllabarum communium priuilegio. Harum altera est,cum eiusdem pedis secunda syllaba, natura semper breuis: vi pote, sequenti loco in dactylo pede coniunctis duabus consonantibus, quarum prior muta, sequens liquida sit, longam efficit positione: ut est, Vidit thuricre mis in. r.&, Ni palmas ponto tendens utrasq; Cloanthus .in. l: item. Brontesq; literopesq: & nudus membra Py racmo, in .m: Item nescio quis teneros oculis mihi fascinat agnos, in. n. Habes c epta qua tuor liquidarum , quas ametabolas diximus, nam breuis svllaba est loco posita positione longa vina suae proceritatis loci. conditione' non obtinens. Ergo hic pro breui accipietur lege communium qua prior muta. c. sequens liquida sit. r. ita tamen, ut utraeque consonantes in una syllaba coniunctae . habeantur: nam si altera earum in secunda syllaba

sequens in ta tia reperiatur, non iam communem,

sed longam syllaba in se es scient. Sed & duae liquidae m.&. n. qua solae ex his quae sibi subiunguntur, non praecedente muta , in una syllaba, longam syllabam sacere possunt, ut, omnibus errantem terris. Et, aut Agam cinnonijs scaenis. Tertia vc focum eodem dactylo prima syllaba, quae sempornatur risi breuis, longa inuenitur. Hoc modo. si correpta in ea vocalis detina a unam con nante, ut, Hoc erat alma parens. Hi ergin communis syllaba ea conditione, qua pars orationis finiatur,& sequens a vocali incipiat. ne loco&sede dactyli Tribrachiis positus esse videatur. Neque enim

160쪽

proceritas sonat, ubi vere finalis non est: vellit, arinnia birumque cano, &c. Cum enim, ma,syllaba partem orationis compleat, tame, quod loco longae posita non est, vim proceritatis capere non potest. Cum autem locum obtinet longae syllabae, &sinit partem orationis, tunc est communis & ess citur longet, quod etiam naturali ratione dinoscas. Nam cum sermo terminatur, &postrema clauditur syllaba, ad initium alterius transitum seri manifestum est. quod interuallum aliquanti ismporis intercapedinem fiam it, sic syllabae naturalis breuitas additam cto temporis cresicit. Haec ratio communium syllabarum cum in Dactylicis,tum in cγteris metrorum generibus, sub eadem obseruatione tractanda est,qua tamcn frequentius authorcsGraeci qua nostri usi sunt: non enim vitium est, lippe cum maximi authores hoc genus compositionis vltro affectarint, apud Homerum notabilis ille versus habetur, in quo quatuor longae syl labre lege communium pro breuibur inductae accipiuntur r cuius exemplum, α - νόμει oci τιοι GAn Alia rursus apud eundem ecie superiori contraria, in qua breues pro lonais tere communium recipiuntur. ut est, i Loννων. νῶι Nam tres continui dactyli aeteretis sy llabis breuibus stis sistunt, cuius feneris apud eundem complures bersus reperiuntur. . Dignum forsitan inquisitione sit, cur muta liqui lar sociata communem syllabam reddat, duae

SEARCH

MENU NAVIGATION