장음표시 사용
161쪽
qs D A SYLLAB. NAT. & CONNEx. autem semivocales aut mutae copulatae smiliter inter se nequaquam id faciant, non immerito: Nacum maior in liquida, quam in muta virtus sit ut- pote metabola, quae a tenore suo non immutetur,
at tamen infirmiora paria sociata praestantur his quae ex impari veniunt, quod sub exemplo aperia. Sicut enim minime panaci nitedum virtus est asini
mulo coniuncti, cum alter alterum propter intequalitatem naturae non respondentibus viribus,
dum iungitur, debilitat potius quam iuuat, ita hoc&hi literis, quae ex impari copulatione veniunt, intelligendum est , ut iugatae instabiles semper &lubricae sint, quia non pari aut aequali virtute nituntur.He tamen,ut supra diximus,sub uno enuntiatu coniunctae communem syllabam, diuisae autem longam officient. Mutae vero & semivocales
ut libet appositae correptae vocali semper longam illabam reddunt. Illud etiam, admonente occasione,intimandum est,litteras quasdam contra ra- tionem naturae, metri necessitate, niic produxi, ut,
Italiam salo profugus,&c. nunc corripi,Vt, seruere Leucate, . cum quidam im hoc primam verbi positionem non a serveo, sed a seruo tractam contendant, meritoq; corripiat . Eadem metri lege etiam comQnantes geminantur , ut, Relliquias Danau, Sc. Et, rettulit Argolico sulgentia poma Tyranno.Et, redduxere retrologe capita ardua ab ictu. Siquidem artis Poeticae in eo vim rationemque subsistere manifestu fit, ut verba seu nomina metro repugnantia, vel corripiat, vel acuat, interdum minu t,
162쪽
L1BER P R I M v s. minuat, ut, Apparent rari nantes in gurgite vasto aut forte diuidat,ut, septem subiectorioni .vnde species innumerabilium figurarum repertae sunt. N Graeci maxime schemaribus his utuntur,quibus maior ac speciosior licentia est corrumpendi
& breuium Syllabarum. I Nier Metricos & M usicos, propter spacia tem porum quae sy llabis comprehenduntur . non ' parua dissensio est. nam Musici non omnes inter si longas aut breues pari mensura consistere, siquidem breui brcuiorem, & longa longiorem dicant posse syllabam fieri: Metrici autem, prout cuiusque syllabae longitudo ac breuitas fuerit, ita temporum spacia definiri, neque breui breuiorem , aut longa longiorem , quam natura in syllaba rum enuntiatione protulit, posse aliquam reperiri. Ad haec, sci, qui temporum arbitrio syllabas committunt in Rythmicis modulationibus, aut Lyricis cantionibus, per circuitum longius extentae pronuntiationis tam longis longiores. quam rursus per correptionem breuiores breuiabus proserunt. Affcrunt etiam exempla, quae in Metricis pedibus secum faciant e asserentes accensione consonantium momenta temporum crescere: tanquam Thersandrus, constat duabus post
tione longis,& breui ultima, qui si pes Palimbachius. Huius primam positione longam correpta.
163쪽
8 DE SYLIAB. NAT. & CONNEN c. littera esse Maan sesturn est, quam si produxeris. vi interductiam Metri inciunt, ut pro.e.η. Graeca . littera audiatur, quae semper natura longa est , fit, victiam accedciatibus d bus consonantibus on- 'gior prolixiorque videatur. Quippe cum trium temporum spacio aucta sit, quq duum fuerat,cum
esset per. e. correptam nomen elatum. Item αμ prae
Quod in metro apud Graecos frequenter inuenimus, habet enim re de natura & depositione longioris syllabae incrementum. Breuem autem bidui longiorem sic intelligi volui ut in eodem nomine,Khersandrus: DRus enim syllaba
quum unam vocalem natura breuem habeat, tres tamen aliae consonantes cum eadem clatKnon parum temporis in. mora pronuntiationis occupabunt . Erit ergo haec breuis ab ea longior, in qua sola. u. quam cum alijs enuntiata litteris drus: auctiorem cnim uberioremque auribus sensum reddit . Sed haec scrupulositas Musicis & Rythmicis
vclinquatυ r. nam quia ad nos attinςt, nolcmus pleras lue sy llabas ratione pares esse, spatio autem seu sono impare ut dicimus omnes Germanos logos esse,quamuis non sint omnes eiusdem staturae
sic dicemus etiam has h llabas in genere esse non in spatio longarum seu breuium syllabarum . Igitur cum metris nihil maius minusve afferat huiusmodi ratio , nec prefiniti sibi temporis modum diectio consonantis excedat , Musicis potius . qu in Metricis id auscultandum esse dicemus.
164쪽
Ecursis syllabarum modis quae per vocales &' consonantes litteras velut quibusdam eleme- tis coalitae connexaeque formantur, certisque si cundum aut naturam aut positionem legibus postar, Pedes, cum inter se geminantur, per Arsin &Thesin gradicntes procreant,. quibus metrorum omnis ratio inter se praefinita subsistat) consequens reor prius de Arsi ac Thesi, id est, te alterna syllabarum sublatione ac positione, quibus pedes
in metris nituntur atque formantur, dicere:ac deinceps pedum rationem paucis exponere . Arsis
igitur ac Thesis, quas Graeci dicunt, id est sublatio& positio, signiscant pedis motum. est enim Arsis sublatio pedis sine sisnoi Thesis positio pedis cum
sono. Item, Arsis est elatio temporis , soni, vocis Thesis, depositio & quaedam contractio syllabarum. Nam in Pyrrichio tollitur altera breuis, altera ponitur: in Spondeo quoque vicissim longa tollitur ac ponitur syllaba. Trochaeo' autem &Iambo contraria inter se ratio est. Alterius enim prius longa tollitur, dehinc breuis ponitur: ait rius secundum suam legem sicut supra dicti ordianis immutatur . In Dactylo vero tollitur una longa,ponuntur duae breues. In Anapaesto contra, sicut in Trochaeo & Iambo ostendimus. Et ita
in simplicibus pedibus Arsis ac Thesis', aut simplici, aut duplici, aut sesquipli ratione laxatur: &in simplo quidem erunt Purrichius, spondeus,
165쪽
tioni potitio, cum tantundem morae in duarum breuium positione quantum in unius longae sublatione habeatur . In duplo autem, Iambus, Trochaeus,Tribrachus, Molossus. Horum enim duplex sublatio simplex positio estiet contra. Nam . modo sublatio dimidio plus habet, modo positio. At in sesquiplo pedes quatuor Bachius, Palimbachius, Amphibrachiis, Cieticus. Et in Cretico nunc Sublatio togam & breuem occupat, Positio longam: vel contra, Positio longam & breuem, Sublatio unam longam, prout syllaba se obtulerit, id fiet. In Bachijs etiam haec diuisio est . Nam Bachiusa breui:incipiens in sublatione semper breuem& longam retinet, in positione longam. Palimbachius autem, in sublatione longam & breue, . ne in quadruplum ratio temporum protendatur, si duae longae aduersus unam breuem copulentur, qua ratione sesquipli & Paeones continebuntur. Molossi ratio aeque duplex. nam idem valent duo contra quatuor, sicut quatuor aduersum duo, ut modo sublatio unam longam habeat, positio duas: nunc positio unam,sublatio duas longas. Amphibrachus,in quo duae breues, media longa est, in Arsi tita. in Thesi virum tempus accipiet: rursusq; Arsis unum. Thesis tria sibimet vindicabit, non dupli seu ses et pluvi in reliquis, ratione diducta. quippe cum ti ibus temporibus unum, S contra vmina tribus insequentibus repugnare videantur, unde minus .aptus pes in metris, Muscis autem
166쪽
consentaneus aestimatur . nam licet minor temporum spacio sit, respondet tamen imagini Hippiorum, quos Epitritos vocamus, qui sunt Hepta- chroni, id est. e prima breui & tribus longis: neq; enim syllabarum numero sed ratione. temporum Arsis Thesisque pensatur. SUHLio, Vt, priusquam pedum disputationem aggrediar, de Rythmi conditione pauca dicam: cuius origo de Arsi&Thesi manare diuo scitur. Nam Rythmus est pedum temporumque iunctura velox. diuisa in Ais 'Thesi: vel,tempus quo syllabas metimur,Latine numerus dicitur,ut Vergilius, Numeros memini si vel ba tenerem. Dis seri autem Rythmus a metro, quod metrum in verbis, Rythmus in modulatione ac motu cor-ppris sit. et, quod metrum pedum sit quaedam compositio, Rythmus autem temporum inter se ordo quidam δε & quod metrum certo numero syllabarum vel pedum sinitum sit, Itythmus autem nunquam numero circumscribatur : nam ut
volet,protrahit tempora, ita ut breue tempus plerumque longum es iaciat, longum contrahat. Vnde & Rythmus, id est, u i ii & fluore quodam nuncupatur. Ity thmoru autem tres esse disserentias volunt,in Dactylo,Iambo, & Paeone, qus sui per Arsin&Thesin. NamDactylus aequa temporii diuisione laxatur, ut & Anapaestus, uterque enim
cus, & temporum inter se vicina co-
167쪽
1α Da RYTHMopes quatuor temporum est . Nam ut longa prima Dactyli duabus breuibus insequetibus par sibi, de aequalis est, idem S in Anapaesto sit, ut initium sunt simile snueniatur, ' dicunt in Arsi & Thesi aequalem rationem ἰυνλ4.,.Idem etiam in Dipodia facta coniugatione binum pedum per Choriambum & Antis pastum, quia quantum in sublatione habet. tantundem in positione, R idem apud Grecos aequalis, id est, dicitur. Secundus autem Rythmus in Iambo dupli ratione substitit, qua Trochaica S utraque Ionica mono semos . Vnius enim temporis Arsis ad dis emon Thesin comparatur. Etenim Iambus abreui syllaba incipit, quae est unius temporis, & in longam desinit, quae est
temporum duorum:Trochaeus autem contra. E
dem re in Ionicis metris dupli ratione vel satur. Nam Ionicus απο incipit a duabus longis&in duas desinit breues: Ionicus autem απo Ἀαuο--, a breuibus incipiens in longas desinit. Erit itaque inter hos dissem os ad tetrasemon Arsis ad Thesin. Quia unam partem in sublatione habet, duas in positione , scu contra. Ergo Iambica &Trochaica metra, quae in duplici ratione sunt po-i sita, facta coniugatione binum pedum ad legem quadrupli vocabuntur. Tertius autem Rythmus, qui Paronicus i Musicis dicitur, hemiolia sebsistit, quae est sesquipli ratio. Hemiolium dicunt numerum , qui tantundem habeat, quantum alius & dimidium amplius, ut si compares tres & duo. nam in tribus, di duo di eorum dimidium continetur,
168쪽
quod cum euenit Tri semos Arsis ad Disemon theis sin accipitur: id est, tres partes in sublatione habet, duas in positione, seu contra: quam rationem maxime incurrunt Poeonici versus& Bacliij, ita nobis metra gradientibus, ut Paeonicus seruetur Rythmus. Hae sunt tres partitiones, quae continuam ρυθμοποι ῖαν sici ut. Aristoxenus autem ait non omnimodo inter se composita tempora Rythmum facere. nam coitus temporum communis est Rythmo & Arrythmiae . unde si apte congruant sipacia, Itythmum faciunt: si contra, Arrythmiam: utintelligamus&in ipsa concursione temporum non.
fortuitam sed certam esse disciplinam.
Es est certus modus syllabarum, quo cognoscimus totius metri speciem, compositus in sublatione & positionei sunt enim ex syllabis pedes ordine incrementorum, quem Graeci Syllabicen parauxesin vocant: item temporum , quam Graeci chronicen parauxesin nominant, syllaba rum autem incrementa fiunt quinque, incipientia a dissultabis usque ad hexasyllabum . Temporum vero incrementa a duobus ad duodecim procedunt, id est , a discino ad duodecasennum. Et enim cognationis& cuiusdam ad augmentum propagationis, qua pedes multiplicati noscuntur orti adis syllabis quatuor , ratio talis est. Syllaba , quae ad incrementum pedum ad ij citur , aut longa est, aut breuis . huius adiectione ita numerus pro-
169쪽
pagabitur. Sic Pyrrichius e duabus breuibus,hunc Dicuis Tribrachum, longa Dactylum aut Anapaestum facit . Sic Spondeus e duabus longis, hunc breuis Palimbachium seu Bachium, in prima sede posita longa Molossum reddit . Quo genere iii yllabi & tetrasyllabi usque ad hexasyllabos, additamento temporum processerunt, ut
dictum est a disiemo ad duodecasemum , seu adichrono ad duodecachronum . σημῶον autem, veteres ori=ν, id est, tempus non absurde dixerunt, ex eo , quod signa quaedam accentuum, quae Graeci προσωδίας vocant, syllabis ad declaranda temporum spacia superponuntur , Vnde tem-
pota signa Graeci dixerant. Sed & hoc , loco: suggerente, non praetermiserim, eosdem siguras pedum secundum spacia temporum per litterρ s. ita designa se, ut breuis syllabe loco quae sit unius temporis, ponatur. B: longae autem loco, quae sit temporum duum. M: hoc ideo, ut per litteras regula pedum facile intelligatur. Pes autem dictus est, siue quaedam pars mensurae & modus quidam. Similiter pes vocatur, siue quia in percussion cinctrica, pedis pulsus ponitur, tolliturque: seu quia, ut nos pedibus ingredimur, atque progredimur , ita& versus per hos pedes metricos procedit, & scandit . Intor pedem autem
di R ythmum hoc interest , quod pes sine Ryth
mo cse non potest , Rythmus autem sine pede decurrit, non enim g tadiuntur Mele pedum
mensionibus, sed Rythmis fiunt . Pedes igi-
170쪽
Lin ER P Rrpius, s stur simplices sunt duodecim, qui procedunt ac crescuntque a duabus syllabis ad tres: Item duo bus temporibus ad sex , cx quibus dissyllabi, quod quatuor temporum exist tint . Quorum princeps & author Pyrri. hius, qui & Pariambus& Di brachus appellatur . sed Pariambus ideo. quod minus habeat unum tempus ab Iambo: enim Graeci minus dicunt, subsistens e duabus
breuibus: Vt, dea, temporum duum: ita enim ratio exposcit, ut a breui origo temporum coe perit, quippe cum eiusdem geminatio longum fecerit tempus, haud aliter quam in numerist etenim cxvno multiplicato. veluti primordio ac semine, reliqui gignuntur. Nec immerito a Graecis hic pes, ut author & parens reliquorum, ηγυ dicitur. pyrrichius autem a celeri motu ac recursii qui in Pyrricha habetur, nuncupatus est. Huic contrarius est Spondeus d duabus longis ut, reges, temporum quatuor, dictus a tractu cantus
eius qui per longas tibias in tam plis supplicantibus, reditur. Vnde & Spondulae appel- tantur , qui huiusmodi tibias instare assueue. runt quorum uterque quantum in Arsi, tantum retinet in Thest. Atqui P breui prima, quente syllaba longa digeritur , erit. Iambus,
temporum trium, ut, parens, id est maledicere, quod in Iambicis plerumque versi 'bus reperimus , vel τὸbetat, i a breui enim prosectus per lonsum porrigitur. Huic contra