Historia ecclesiastica variis colloquiis digesta, ubi pro theologiae candidatis res praecipuae non solum ad historiam sed etiam ad dogmata, criticam, chronologiam & Ecclesiae disciplinam pertinentes ... perstringuntur ... Auctore fr. Ignatio Hiacynth

281쪽

obtinuit, pollicitus cum jurejurando Ioannem XXIII. reducere , dummodo utrique de vita, bonis & libertate post adimpletas pacis conditiones

cautum esset. interea temporis, Fraderisus obses Constantiae remansit, Ioannes vero XXIII. Friburgi Oppido Austriaco custodiebatur, ne fuga elaberetur , ct postea ad Oppidum Cellae duobus dumtaxat milliaribus a Civitate Constantiensi distans ductus est , ibique diligentissime custoditus . Inquisitores in Ioannem XXIIL. Sessione I x. Concilii Constantiensis fuerunt nominati,& quinquaginta quatuor Articuli adversus ipsum Sessi ne x. objecti ac probati, qui in Seisione x I. cum lecti fuissent, ipsique Ioanni XXIII. ut ad illos reseponderet, communicati essent, hoc Responsu Ioannes XXIII.pacis Ecclesiae promovendi studi

sissimus, dedit: Volo quod concilium sit defensio

mea , quod scio errare non posse, nee alia defensione Macumque uti volo . Cumque ad audiendam Se tentiam dies ipsi crastina diceretur, respondit e Summὸ mibi placet Sententia ipsa, quam cum omni.

reverentia , etiam cum bireti mei depositione recipiam , eamque , quantum in me fuerit confirmabo. Iande in Sessione xii. ejusdem Concilii Constantiensis lata est in Joannem XXIII. depositionis Sententia , propter ipsius clandestinum , & scandal sum, noctu, habituque indecenti e Concilio recesilium, pacis & unionis Eccclesis turbativum,schiiamatis inveterati nutritivum, a voto, promissione di juramento per ipsum 'oannem XXIII. Deo dc Ecclesiae praestito cleviativum; decretumque est insuper , ne Balthasar Cossa , nuper Ioanne4 PapAE XXIlI. vel Angelus de corario, seu Gregoriuι --

282쪽

Petrus de Luna, sive Benedictus XIIL in suis Obedientiis sic nominati, in Pontifices iterum eligerentatur, quod si fieret, totum irritum estet & ina . Hae depositionis Sententia uno omnium concilii Pa trum consensu approbata , inquit Spondanus ad annum McCCCxv. Num.xxxv I I. cum fuisset ad Ioa

nem XXVI. perlata, eamdem ipse quoque celia ultima Maji instrumento publiso raram habuit se nunquam contra eam quidquam acturum ; pur)que, simpliciterae liberὸ Papatui cessit ac renunciavit, depositis omnibus ornamentis Papalibus . Qua omnia Actis edistis continentur. Exemplum Balthassaris Ossa,dicti Joannis XXI L paulo post sequutus est Angelus decorario, nuncupatus Gregoriκs o. quippe qui Seiasione xiv. Concilii Constantiensis renunciavit, cessitque Pontificatui per Procuratorem suun carolum de Malalestis , Arimini Principem, quam cessionem ratam habuit Concilium, & cantato hymno Te Deum laudamus Sc. gratiarum actio. nem Deo solemniter rependit. Suae abdicationi biennio supervixit Angelus de Corario,dictus antea Gregorius XII. & paulo ante Martini V. Pont tacis . Maximi electionem e vivis excessit, non quidem Arimini, ut ait S. Antoninus, sed Recaneti anno MCCcCxv II. ut viderς est in ejus Epitaphio apud Onubrium in Additionibus ad Platinam. In eadem Sestione x Iv.ediderunt Patres Constantienses De cretum de requirendo Petro de Luna, dicto Benedicto XII L qui solus conteadentium Pontificum post Ioannis XXIII. & Gregorii XII. abdicationem supererat, ut eamdem cedonem a se toties jura. menro promissam intra decem dies exequeretur et quod ni praestaret, eum ex tuac declararunt P

283쪽

tres Constantienses fuisse & esse Schismaticum In corrigibilem, & pertinacem, Haereticum , Omnia,que honore S dignitate abjectum & privatum. Ad

hanc cessionem a Petro de Luna, seu Benedicto XIII. facilius obtinendam sine qua Ioannes Gersonius, . Academiae Parisiensis Cancellarius, ex Psalmo Lxv I. lepide in Concilio dicere coniseverat,non , futuram Ecclesiae pacem , donec auferretur Luna

Imperator Sigismundus,post acceptam a Concilio Constantiensi benedictionem, profectus est K

'eiam, Urbem Gallo-Provinciae colloquio destin tam, ad quod Ferdinandus Rex Aragoniae una cum Petro de Luna ea de causa convenire debebant.Sed cum Ferdinandus ob aegritudinem , qua conflicta

batur, huic se profectioni accingere haud posset, , ad amoliendum id obstaculum Sigisnundus Imperator Perpinianum se contulit, ibique cum Fer- dinando Aragoniae Rege, & cum Petro de Luna de perficiendo Sanctissimo Ecclesiae unionis suscepto, negotio longos sermones habuit. Principio qui dem Petrus de Luna protestatus est,nihil sibi aeque, in votis esse de unquam fuisse, ae illam desidera--ratissimam Ecclesiae unionem . Sed aliud in fron- te , aliud in corde gerebat vaserrimus ille Syco. Phanta. Tot enim conditiones omni rationi opi positas, immo impossibilest ad rem exequendam - exegit Petrus de Luna , tot Privilegia singularia , immanem ambitionem faetentia, quae antehac nec Proposita, nec audita fuerant, depopostit, tot de ' nique subterfugiis, tergiversationibus , delusioni' ' bus, atque ambiguitatibus , cessioni Pontificatus,

cui duo jam aemuli in Concilio Constantiensi sua' exemplo Praeiverant, refragatus est a ut Sigimm

284쪽

tas Imperator dirempto Colloquio, reque inlacta recedere coactus sit; Petrus vero de Luna, qui nonnisi litteris commeatus praemunitus ad hunc congressum accesserat, Paniscolam suam , sive oppidum Regni Valentini, ad maris oram rupi impositum,& praesidio munitum,cum suis in Schis mate obduratis ac juramento sibi adactis se se receperit . Tum Ferdinandus Rex Aragoniae ab obedientia Petri de Luna , pervicacissimi, atque int Ierabilis arrogantiae hominis, se se subtraxit, consilio praesertim motus Sancti Uineentii Ferrerico dinis Praedicatorum, qui antea Petri de Luna,dicti Benedi m XIII. Partes secutus, author fuerat Regibus Aragoniae ei adhaerendi, quamdiu verbia elusoriis iactaret, se nihil tam cordi ac curae Misbere, quam ut promoveret, propria sui abdicatione, Ecclesiae unionem. ΑΠ statim ac Vincentius Ferrerius obstinationem ac malas Petri de Luna artes perspectas habere coepit, Ferdinando Regi Aragoniae persuasit, ut ab obedientia Petri de

Luna, dicti Benedicti XIII. se subduceret,Edictum. que publicaret, quo suis subditis districte inhiberet, ne ullam cum Petro de Luna, quasi Pontifice, adhaesionem quocumque prstextu haberent.Hanc Regis Ferdinandi ab , medientia Petri de Luna subtractionem ipsemet Vineentius Ferrerius Perpiniani coram Rege infirmo, ejusque filio primogenito, multa nobilitate, & ingenti populi multitudine , , sermone habito, legit ac promulgavit. Tanta porro erat id temporis Vincentii Ferrerit sanctitatis ac eruditionis tam , ut Patres in Coninsilio Generali constantiensi ad tollendum Schiiama xrium de Pontificatu . wntandentium congre-

285쪽

gati, tagulari honore ac cultu, quem nemini hactenus ex ullo ordine Viro religioso exhibitum legimus, illum prosecuti fuerint, missis Legatis, qui eum rogarent, ut ad Concilium veniret, si liceret; idque Ioannes Gersonius , Λcademiae Parisiensis Cancellarius, qui Concilio Constantiensi Draesens aderat, scripta ad eum Epistola, quae adhuc inter ejus opera extat, persuaserit: aut si per salutem animarum, cui vocatione insolita jam a multis annis incumbebat, non esset illi integrum ad Concilium accedere, saltem iis, quae missi Consultores quaererent, respondere, suumque sensum aririre non graveretur. Haec Epistola Joamius Gersonii, Facultatis Parisiensis Cancella rii, missa s Concilio Constantiensi ad Vincentium rerrium , & data die Ix. mensis. Junii anni

Mccccxv II. legitur p3g. 638. TOm. a. Operum voannis Gersonii postremae Antuerpiensis Editi uis anni MDcCvI. eamque ex MS. Codice Caelesti' norum Metensium descriptu eruditus P. Edmu dus Martene, Congregationis S. Mauri Monachus, inseruit Tomo I.Thesauri novi Maec torum,quemnuoerrime publica luce donavit, pagina 37s.

ipse vero partem hujus Epistolae hic describam, inde magis tibi innotescere possit sanctitatis αeruditionis fama , quam Vincentius Ferrerius,

etiam dum viveret, sibi in universa Ecclesia comin

. - Nominatissimo Doctori O Pradicatori gelanti falutem mimarum Magistro Viseentio de Ordine Pradicatoram , Patri meo in Christi Charitate dii

286쪽

referente , erebruis accepi, tanta sipetialiter in eoilo. cutione familiari cum riverendo Pure Domino G nerali tui ordinis Praedicatorum agnovi, ut mihi Oidearis rectὸ figuratus secundum nomen tuum

per illud Apocal sis , quo speculator totius Ecclesiastici decursus Ioannes poc. cap. a. versa. ait et Vidi & ecce equus albus, ct qui sedebat super illum habebat arcum, & data est ei corona,& exile vincens ut vinceret. Exivi quidem us vinceres , Omaeenti gloriose , sed quales tu visceres, qua ratio ne, quibus armis, apparatu bellicol quΑli areu tu tandem ipse coronatus triumphares ἰ 'spondet ille. cujus imitator es, Paulus, dicens et Arma militia no-βra non esse earnalia cum reliquis similibus qualia melius esse nosti. Suppetunt hoc loco plurima cordi meo, qua libentias σforsan utilius verbo ore ad os, quam calamo muto reserarem tua sapientia, nisi quod liorsum me trabunt occupationes alia. Et quia te agrumibus a duὸ laboribus intentum protrahere longa Scriptorum serie non visum est satis aqvum vel modestum ; hoe unum , quod in votis nedum meis, sed quam plurimorum versatur , aperiam . Nddunt tua charitati, tuoque zelo pacis Ecclesiastiea testimanum hoc insigne , hoc celeberrimum praconium tum multi, tum nominatim prafatus Magister ac Dominus Gene' ratis , quod in incidito Aragonum tigno nunquam fuissent concordata pacis capitula , nunquam substra

ctio, quae tam utilliar o legitimὸ facta est ab illo nimis, prob dolor i erga Matrem Ecclesiam obdurato Petro de Lunaduisset attentataci non aumritatis tua pondus o consilii robur addidisses , cujus facinoris tam egregii nos ipsi Sacro Generali concilio . praesentes, desiderati m pacis annis jam fermὸ quadraginta

287쪽

miserabiliter exulantis fructum, O reditum proximum expecta us . Et o te felicem l ter quaterque beatum, si praesentialitὸr adesse, si non creditu solo, sed propriis oculis eoram cernere volueris propinquam velut in januis Summi Pontisicis electionem; Sivii licet eDaci releritate , sepositis interim turbis, jucundam tua prasentia faciem huicin eidem Sacro conspiciendam Concilio attuleris . Fructum, ni fallor, ampliorem ex te tuis monitionibus digniorem asserres, qudm si hoc neglecto permanseris in inceptis. -- mineris Beati Pauli ad Galatas cap. a. versa. Scribentis e deinde, ait: post annos xiv. ascendi Jero sol am cum Barnaba Tito, O eontuli cum illis Evangelium meum , quod praedico in gentibus, seor-sam autem his , qui videbantur aliquid esse , ne fortὸ in vanum currerem, aut eucurrissem. Hoc satis pro tua re diluum puto . M siquidem apud nos altera velut 'erinoldima , sellicet Apostolorum successores 'verendi mi in Deo amabiles Praelati, scilicὸιαegis Doctores , eum quibus tuam ipse praedicationen conferre tam salubritὸr, qudm humiliter poteris , ut interim sileam de alio profectu multiplici sperato , si veneris Oe. Sed revertamur ad Petrum de Luna, qui lice t a Ferdinando Rege Aragoniae destitutus, animo tamen non concidit, sed potius audacior factus, suis familiaribus convocatis graviter prO- testatus est, se unum esse in universa Ecclesia legitimum Pontificem, & ut suae dignitatis jura tue-itetur, non solum Ferdinandam Aragoniae Regem, qui ab ejus obedientia se subtraxerat, excom municatione perculit, sed etiam Regno Aragoniae, omnique alia ditione illum abdicavit,ac cum

ois prohibuit quasi Regi, subesse ac obtempe-

- rare

288쪽

rare, sub pari, qua in illum animadverterat, ana thematis poena. Haec Petri de Luna in retinendo Pontificatu contumacia publicis instrumentis ea de re consectis liquido probata cum ad Patrum Concilii Constantiensis notitiam pervenisset, ejus causam agitare coeperunt a Seisione vigesima prima usque ad Sessionem trigesimam octavam, ac tandem Sessione xxxv I I. quae habita est die xxv I. mensis Julii anni Mccccxv II. & cui de more prae

fuit Ioannes Cardinalis Ostiensis, interfuitquo Sigismundus Imperator, post multiplices citationum Libellos, terium auditiones, aliaque ritὰ αjuridice acta, lata est in Petrum de Luna, dictum in sua obedientia Benedictum XIII. definitiva depositionis sententia, eumque tanquam periurum, fautorem & nutritorem inveterati Schismatis,pancis & unionis Ecclesiae impeditorem, & perturbativum, Schismaticum & Haereticum ι Articuli Fidei, unam Sanctam Ecclesiam catholicam, violatorem pertinacem , cum scandalo Ecclesiae Dei, incorrigibilem notorium & manifestum, ac omni titulo, gradu, honore indignum,a Deo eiectum ac praecisum, omni jure in Pontificatu quomodol, bet illi competente privatum , & ab Ecclesia Catholica tanquam membrum aridum praecisum,Sacra Constantiensis Synodus pronunciavit, omne seque Christianos ab ejus obedientia, juramentis, obligationibus ei quomodolibet praestitis absolvit ac liberos esse declaravit. His peractis, Patres Concilii Constantiensis Sessione quadragesima ,

quae die xxx. mensis Octobris anni Mccccxv M.

Praeside Ioanne ostiensi Episcopo Cardinali, habita est, decreverunt, ut, nihil obstaute Cardinalium

289쪽

natium Petri de Luna absentia, ad novi Pontificis electionem procederetur, eaque forma pro hac vice tantum servaretur, ut una cuin Cardinalibus sex Praelati de singulis quinque Nationibus, Ita- Iica, Gallica, Anglica, Germanica, & Hispanica, in eadem Synodo tunc existentes ad electionem Pontificis admitterentur, & ut quicumque a dua-hus partibus Cardinalium , simulque a duabus aliis partibus Nationum delegatorum foret iris Summum Pontificem electus, is verus esset a que indubitatus Pontifex, cui omnes Nationes t nerentur obedire. Ad habendam itaque novi Pontificis electione ni celebrata est die octava Novembris Sesso quadragesima prima, Praesidaic ut in caeteris Ioanne Cardinali Ostiensi, in qua Post solemne Sacrum , alia sque praeinissas supplicationes , lectamque Constitutionem clementis Sexti, quae incipit, Liset, de modo & forma Conclavis, emissaque iuramenta in ea praescripta, nominati sunt ex quinque Nationibus Electores, Cardinalibus ista dumtaxat vice ad eligendum Romanum Pontificem adjungendi, qui omnes, seu Cardinales numero viginti, & triginta Electores a quinque Nationibus designati, Conclave in D mo Communitatis Urbis Constantiensis paratum sunt ingressi, ac tertia post die,seu undecima mensis Novembris anni Mccccxvi I. concordibus suffragiis in Romanum Pontificem elegerunt Od nem, seu Othonem Columna ex nobilissima apud Romanos prosapia oriundum, & S.Georgii ad Velum aureum Diaconum Cardinalem, qui in honorem Sancti Martini, cujus ea die Festum occurrebat,

appellari voluit , hujus quidem nominis

290쪽

Tertius, vulgo tamen cuinω appellatus. solemni ritu in Ecclesia Constantiensi die xx I. mensis Novembris ejusdem anni Pontifex Romanus inauguratus Martinus Quintus sequentibus Concilii Constantiensis Sessionibus , seu xLII. xLIII. XLIV. de xLv. praefuit, di in ea postrema Sessione quadragesima quinta, quae celebrata est die xxx t. Aprilis anni MCCCcxv I I I. absoIutum est Concilium Constantiense, quod annis quatuor & sex mensibus duraverat . Indulgentiam Plenariam semel inis Vita, di semel in morte his omnibus, qui Concilio 'interfuerant, concessit Martinus V. Pontifex Maximus , rogatusque ut Concilii Constantiensis decreta contirmaret, responditore proprio, postea per Concilii Advocatum iterari iussit et omnia singula determinata, eoneissa , decreta in materiis fidei per praesens Sacrum Generale concilium constantiense conciliaritis teneri, in inviolabilitὸν obser vari volebat, in nunquam eontravenire quoquo modo, ipsaque sic eonciliartur facta approbat O ra tificat. Quam in rem observat Spondantis in Αnnalibus Ecclesiasticis ad annum ΜCCCcxvI II. Num. V. Martinum V. per haec verba, Decreta ira

materiis Fidei conciliariter in concilio facta, innuere voluisse, se auctoritate Apostolica non approbare ea , quae in ejusdem Concilii Deeretis Sessionum IV. & V. de auctoritate Concilii supra Pontificem , & de potestate reformandi Ecclesiam tam in Capite, quam in membris fuerant statuta . Quamquam tamen, inquit, bae posteat ita intelligi,

at duobus casibus, de quibus tune agebatur, emineret absque ulla dubitatione concilium jupra tres illos,qui cu Pontificatu contendebant: nimirsim quod inιον