장음표시 사용
31쪽
25 serendam, Tamen antes ali Oratores nostri Magnitudini sus et Ibraim si presens sit vel qui vices eius tenebit, dicant, Quod licet Iohannes et sui S ergamo et DOStros ab eo tempore quo idem Vespasianus a nobis discessit taliter exhibuerint et gesserint ut optimo iure et occasione nobis licuerit ea vicis-Sim in eum et suos agere qu ad rem et talionem referendam pertinere Videbantur, Nos tamen hoc ob nullam aliam causam quam ob solum Magnitudinis SV respectum omisisse et ab omnibus iis Supersedere voluisse, pacem Scilicet semel cum Magnitudine sua initam magis respicientes et Seruare olente quam vindictam quam non dubitamus Suo tempore oportune quandoque Secuturam ubi et ea qu prius a Iohanne et sui commissa ScripSimu et quointerea Successerunt aequa vi non dubitamus lance Magnitudo sua perpenderit, Ferre enim quam optime possumus, Vt aequa ratio de iis ineatur qu post pacem Magnitudinis su publicatam et Iohanni insinuatam ex parte nostra et ipsiuS
Iohannis sint subsecuta, u sic cognita nimirum patefacient qua Synceritate et studio eidem paci simus assecti et attenti, et quid nostra tolerantia et sequanimitas inter tot violentias et iniurias aduerSariorum impugnata pertulerit et
Ceterum oratores nostri cum ad Constantinopolim peruenerint et sorte Aloisium Griti ac prefatum Vespasianum de Sara adhuc illic repererint, causas tant ipsorum mor et absenti statim et diligesster inquirant easque una
cum ceteris rerum nostrarum et Orientalium illarum Successu et Occurrentijs
ac toto eo quod adusque tempus illud uenerit nobi quamprimum et quam diligentissime significent, In quibus omnibus et singulis sepefati oratores nostri omnem possibilem diligentiam et operam impendant et apponant Sic Ut prenotatum S pro mentis et voluntatis nostr ratione dirigendi et exequendiS, prout earum rerum magnitudo et dispositio requirunt nosque in prudentiam et fidelitatem eorum plene et gratiose confidimus, Qui et nostram in eisdem omnimodam et SeriOSam executuri sunt voluntatem, Datum, Prag II 'Februari 1554.
33쪽
34쪽
Aus dena oon Scheme durchaus elaeniandi geschriebene Originale ina . . geheimen Haus Boi funii Siaais, Archioe Aus de Vorde seite de Umschlages steht ebeninalis o clerian Scheyper suLegatio Cornelii Duplicii Scepperi ad Solymannum C qsarem Thurcarum. Obita Anno Domini Mi xxxiiij '. Abiit Praga xiiij Februarii. Rediit Pragam xxviij Iulii uni aus erranckseite desselbe oon iner psileren Legatio Corneli Duplici Scepperi Confirmationem Pacis a 1523 cum Ferdinando Rege init concernenS.
35쪽
Enumeratio eorum qu per Cornelium Duplicium Scepperum acta et tractata et ab eodem audita et visa sunt in legatione Constantinopolitana ad Imperatorem Thurcarum qu suit anno Omini millesimo quingentesimo triceSimo quarto Principio Quum aduersis tempestatibus ventorum et mari qgre aduenisset Cornelius Rhagusium, statimque significasset aduentum suum an Sacho HertZogouin et ab eo literas commeatu accepisset venissetque primo ad eum in oppido HotZha, postea autem prope Constantinopolim ad pontem minorem qui Vocatur BuckZugmeige, premisissetque num ex familiaribus suis ad Aloisium Griti quem credebat in pristina esse existimatione, Ut et aduentum nunciaret ipsius, et eum rogaret ut de hospitio ipsi prouideret, missis ad eum literis manu ipsius Cornelii scriptis. Rediens idem familiaris ad prefatum pontem tale rettulit responsum ab ipso Loysio riti ad Cornelium. Se Aloysium valde letari de reditu Cornelii Itaque ubi primum venisset Cornelius Constantinopolim, se Aloisium ad ipsum esse Venturum in ipsius hospitio Interim nihil omnino diceret Cornelius de illis rebus quas tractaturus Venisset ne ipsi quidem interpretii ori Ioniasbegh. Nam eos qui nunc
essent apud Clsarem Thurcarum in authoritate constituti, et magni domini, nihil scire de rebus transactis. Se habere secretum modum et intelligentiam cum
C sare Thurcarum de quo alii nihil sciant. Quicquid autem aliis diceretur aut ipsi etiam interpreti, id statim publicatum iri Ideoque non defuturo qui totum negocium postea inverterent. Proinde se et Cornelium Simul esse locuturo et conclusuros de modo loquendi quem tenere debeat Cornelius apud Aiag-baSSam. Postea se Ordinaturum quod Cisar Thurcarum sit in hortum Suum Venturus, ubi ipse Loysius et Cornelius simul essent, et Sic tranSigerent negocia.
Se enim plurimum optare ut Christianitas ferietur a bello aliquot annis. Se Aloi-Sium tamdiu substitisse Constantinopoli, quia vari practic sint a Papa proposit apud portam C saris Thurcarum Quibus auertendis et destruendis pre-
Sentia Sua suerit necessaria. Nunc autem Se Omnino in procinctu suisse, et abi-
36쪽
turum hoc eodem die, nisi de aduentu Cornelii superuenisset nuncius. Quo
aduentu intellecto, sibi iussum DC sare Thurcarum Subsistere et manere Libenter anni Surumst re bene Succedant reSertim ex quo C Sa Karolus suam authoritatem illis interponeret. Ηec per ipsum Aloysium ita responsa suere Petro Tragurin Secretario D. Hieronymi de Lara. Quem secum assumpserat Corneliu Vt peritum Consuetudinum Turcicarum et lingus clauonics. Quem etiam propter industriam et fidelitatem faciebat plurimi. XXVI itaque Aprilis occurrit locumtenens SaWsbaSSe nomine OguS-
dola an vir non malus, Cornelio Dapud portam Constantinopoleos cum aliquot Samssiis ad hoc ordinatis. Qui percunctatus . Cornelio an munera portaret ad magnum C Sarem Et cum intelligeret quod non an et CarolimVsari nomine Veniret. Id in quam cum intelligeret quesiuit quando vellet alloqui bas-Sam qui Sset nunc in absentia Imbrahim supremus scilicet Aiag. Cornelius autem memor verborum Aloisii risi quod ipsum Speraret aut ad Se Venturum aut Saltem rescripturum ipsi modum loquendi cum Aia Bassa, cum quo Superiore anno nihil fuerat tractatum, respondit e diem Sequentem impenSurum in reuoluendis et apparandis literis, et cogitaturum de iis ques licere deberet. Post illuni autem diem se semper paratum fore. Sic ingressus diuerSOrium paratum Sibi in eo reclusus fuit et ipsi iussum ne cum aliquo loqueretur donec aliud mandatum k Bassa haberet. Cui renunciaturus esset prefatuSSaWs aduentum pSius. Superuenit tamen paulOpost Ioniisbe interpres oris. Qui cum multa
ex Cornelio quesivisset, Quid asserret noui, Quur veniret et huiusmodi Nihil tamen extorsisset Dixit tandem Aloisium riti nimis diu substitisse Constantinopoli priuatis rebus intentum, quo fieri ut fortassis fides C saris Thurcarum
in dubium reuocari poSSet, ex quo promisisset se ipsum breui SSe miSSurum
iniungariam. Sed breui inquit abibit. Dixit idem Ioniasbe et de Troylo
Pinatello qualiter iturus esset alonam, Et de Camillo Ursino qui iam reces-Serat riualiter multa proposuisset in quibus fides ipsi habita non fuisset quod huiusmodi homines non magni faciat Usar Thurcarum. Idem etiam de dimissa
Corone fecit certiorem Cornelium. Et quesiuit an non sciret quando aduenturia eSS et Orator Francorum regis quem fama erat in itinere esse. De quo nihil respondit idem Cornelius. Scripsit autem percludeum quemdam qui supellectilem pro diuersorio adserebat ad Aloisium : ipsi nuncians qualiter solus dies sequens Sibi conceS-
37쪽
sus Sset ad apparandum se ad audientiam, proinde nuneiaret Cornelio seciundum quod Vltro receperat, quomodo cum Aia Bassa esSet loquendum. Quum au te m et die sequenti exspectaret, et ViceSimo item Octauo et vicesimo nono Id quod accidit propter gritudinem AiaZbaSSς Neque tamen aut Veniret Griti prout ultro promiserat, neque quicquam reScriberet Tandem tricesimo die Aprilis prosectus est ad Alagbassam Cornelius, Et ad eum admissus statuit nudam fritatem ipsi AiaZbasS dicere. Et cum eo non sucate sed veraciter agere. Itaque post Salutationes premissas nomine Serenissimi Ferdinandi regis traditasque ipsi literas Maiestatis su incepit Cornelius. Ipsum Bassam recordari quod anno superiore ibi Unus suisSet ex Oratoribus prefati Serenissimi regis Ferdinandi, et inter reliqua tunc ibi tranSacta, cum sermo fieret de inducendo arolo C sare ad pacem determinatum esse si ipse Carolusissa aut mitteret aut mandatum daret tractandi, de hoc transactum facile iri ob id se Cornelium missuma Serenissimo Ferdinando rege ad Hispanias simul etiam ut induceret prefatum Carolum ad dimittendam intuitu fratris Coronem Vrbem ut ostenderet prefatus Serenissimus Ferdinandus Rex assectum filialem erga qsarem Thurcarum patrem Suum Vtrumque autem ab ipso Carolo C sare tametsi qgre impetratum. Nam ipsum de pace non eSSemultum sollicitum tametsi eam Si honeSta sit non contemnat Et Coronem iam statuisse omnibus modis defendere, nisi superueniSSent prece fratris in contrarium. Proinde intuitu fratris Ferdinandi regis ipsum Carolum iussisse dimitti Coronem intactam et illesam. Neque renuere pacem sed ad eam melius Stabiliendam Opus esse induciis et cessatione armorum ut et papa et alii Christiani principes interim induci ad solidam aliquam et firmam pacem possint. Ad eas itaque inducia faciendas se mandatum habere sussciens. Regem autem Ferdinandum, diu exspectasse aduentumaloisii ritici et mirari quod non venerit, Cupere ipSum citissime Venire Petere autem hiatre Suom sare Thurcarum ut intuitu filialis per impens in inducendo fratre Suo Carolo C ssare ad dimittendam tam libere Coronem, iubeat ipsi Aloisi Griti ut vel totum vel maiorem regni Hungari partem Ferdinando regi conSignet allegando ea
qu ad hanc persuaSionem essent nece SSaria. Ad quod etiam requireret operam ipsius AiaZbassq. Maiestatem enim Regiam memorem fore huius Obsequii. Ης et huiusmodi secundum contentum triuSque inStructionis Sus cum dixisset Cornelius, petiit AiaZbassa, ut sibi literas traderet, et mandata ad tractandum Sirius haberet, ostenderet. Id quod fecit Cornelius ostenso tamen solo
38쪽
mandato quod erat ad tractandum de abstinentia belli, et induciis et non vl
Postea autem respondit AiaZbaSSa. Se bene recordari qualiter cum resolutione superius dicta de inducendo Caroloissare ad pacem, inde abluisset Cornelius. Quod autem attinet ad id quod Ferdinandus Rech fratre impetrasset dimissionem Coronis oppidi debuisse V animum Suum erga C sarem Thurcarum testificaretur, impetrasse quod in Corone dimissa fuisset artilleria, et habitatores qui in ea suerant. Nunc Omnia Sse ablata, Solos muros reliquoS factos esse. Nihil in ea viuum dimissum. Non Sse proinde tam magnum ossicium quam illud faceret et estimaret Cornelius. Respondit Cornelius. Ferdinandum regem bene ciuisse, quod patri suo C sari Thurcarum Satis esset artilleri et hominum. Hinc non tam valde sollicitum suisse pro hoc instare apud fratrem suum. Ipsos etiam milites qui in Corone fuerant non habuisse mandatum exportandi homineS, neque ita euacuandi urbem, Sed ipsos ex Voluntate Sua et citra rescriptum fecisse. Non esse propterea minus ossicium Ferdinandi regis Neque ob id debere ipsius operam minus estimari. Nullum esse tam magnum beneficium quin in sinistram partem rapi poSSit. Sed in rei si itate Ferdinandum regem huius
Respondit Alazbassa Verum esse quod qsari Thurcarum sit et artille-rie et hominum Satis, et tantum ut toti mundo subiugando sufficiat sed gratius facturum fuisse Ferdinandum regem si et artilleriam et homines tradi secisset.
Quid enim ipsis cum solis muris deserti oppidi PQuod autem ad Griti pertineret. Dixit ipsum diu expeditum fuisse DC
Sare Thurcarum, et per ipSum StetiSSe quominu fuisSet profectus Breui tamen abiturum inmungariam. Quod etiam ad excusationem de gentibus in IIungariam missis per Cornelium allegatam, faceret, respondit e nihil scire de iis gentibus. Et quesiuit quales essent Respondit Cornelius Esse paucos quosdam ad cohercenda latrocinia et vim etiam cohibendam Si u immineret, eo miSSOS. Nam pOS pacem factam multa h Ioanne Vayuod facta contra pacem, ob qu quominus
castigaretur Solum in cauS eSSe reSpectum C SariS Thurcarum. Quem peraret
Ferdinandus rex intellecta rei fritate ultro ipsum castigaturum. Respondit Aia Bassa. Ioannem nihil audere facere nisi quod esset beneplacitum magno Cqsari. Et concludendo dixit se esse seruum domini sui, et de iis qu ex Corneli audiuisset, facturum esse ipsi domino suo relationem Ex quo pOStea in-
39쪽
telligeret Cornelius responsionem et ad literas et ad ea quq proposuiSSet Literas autem tradidit Ionusbe interpreti, traducendas in linguam Turcicam. Et sic Cornelium dimisit. Hoc intermedio tempore, hoc est k die introitus Cornelii in Constantinopolim mercatores omnes Christiani, iussu Barbaros S tenebantur captiui,
nequicquam valente ipsos liberare Aloisio riti qui ipsorum patronus Semper
Cau Sa detentioni ipsorum erat, pretextus quod aliquot clauia Barba-rOSSa fugissent quos ipsi dicebantur occultasse Re autem vera id factum fuit ab ipso Barbarossa in odium Griti ut ostenderet se plurimum poSSe. Ideoque
toto hoc tempore de ipso Griti nihil audire potuit Cornelius. Quarto Die mensis Maii Misit Aloisius Griti ad Cornelium, per fidelem
quemdam aWSS Vna litera manu ipsius scriptas, quibus excuSauit e quod non eniSSet aut miSisSet Propter suspitionem enim Thurcarum id accidisSe. Si quid autem ipsum scire vellet: id scriberet Cornelius, et litera tuto rederet prefato SaWSS. Scripsit itaque ad eum Cornelius summam negociorum pro quibus Venerat in quantum Carolum C ssarem, et ipsius Griti aduentum iniungariam, et potestatem plenariam quam haberet Serenissimus Rex er-dinandus nominem saris Caroli tractandi de pace concerneret.
Nona Die mensis Maii Quum propter gritudinem AiaZbaSS ΠΟΠ- dum suisset ad Cesarem Thurcarum admissus Cornelius venit ad ipsum inclusum adhuc in hospitio Dominus Aloisius Griti. Qui multa prestatus de mutatis temporibus propter absentiam Imbrahim Bassς tandem ad id venit, ut Seexcu Saret quominus adhuc Venisset inmungariam. Dicens pontificem maxi- ''p' naum per Baylum Florentinorum longe antea tractasse de pace cum Thurcis habenda. Ad cuius literas missas sit responsum. Ipsius autem Sanctitatem Cum ex conuentu Massiliensi, rescripsisse se de iis secisse Carolum C sarem certiorem. A quo OStquam responsum haberet, prosequi USSUrum SSe tractatum paci cum Stoi Sare Thurcarum. Ης scripta esse ab ipsiu Sanctitate mense Decembrici Ad se autem perlata paucis abhinc diebus. Itaque cum Videret rem in longum protrahi accinxisse se itineri et abiturum fuisse. Iaim enim accepisse veste hae sare Thurcarum quibus indutum oporteat C Sari valedicere. Audit autem nuncio de aduentu Cornelii, Sibi iusSum esse tmaneret. O Stea diuerten propositum. Ego volo inquit tecum loqui libentius et confidentius. Ego habeo secretam intelligentiam cum magno; Sarae Sed non possum tam requenter ad eum venire quam bene potuisSem,
40쪽
si adsuisset hic Imbrahimus Bassa. Fui tamen apud eum nudius tertius, et tunc mihi iussit ut ad te venirem, intelligeremque Summam commi8Sionis tus Fuio apud AiaZbassam qui mihi Omnia recensuit qu illi dixeras. Et imprimis de Corone dimissa. Quam vellem adhuc esse in manibus Christianorum. Male
Bieb,e6,,a enim me habet quod Ste pyrata BarbaroSsa qui non assueuit . teneris nisi pyratic egreditur cum tanta claSSe. Ego comitatus sum Imbrahimum Bassam dum hinc recederet et in itinere intelleximus ipsum Barbarossam appulisse Constantinopolim. Tunc inter nos conuenit ut aliquanta classis illi daretur sed Sic ut in eam solus non haberet potestatem sed adhiberentur illi aliquot ansa hi qui ipsi quodammodo imperarent, et reuocari poSSent pro nutu et libito. Ita tunc concluSum suit. Postea autem nescio quid intercessit quod isti soli data Sit plenaria poteStaS. Soleo cum istis Bassis loqui, et dicere eis: Qualiter legissem dum puer essem quod tempore Rhomanorum de increuerat pyratica ut ad eam totilendam opus fuerit mittere primarium Vrbi Rhom Virum Pompeium. Itaque fieri posse ut et nunc quoque inualeScat pyratica hoc homine habente tam magnas vires, intantum V ipSi Thurci poSSit et terrori esse et periculo. Quibus verbis meis sui principio condescensum, postea autem ViSum S Thurcis aliter. Et iterum subiunxit. Se non tantum curaturum si alius quispiam cum illa classe mitteretur. Confidentissime se cum Cornelio loqui. Respondit Cornelius sibi quoque iussum esse considentiSSime cum ipso agere. Subiunxit Dominus Aloysius Se eum esse qui libentissime videret tranquillitatem et unionem inter Christianos Hoc enim modo in conuenientia multa vitari posse qu imminent. Et quesivit. Quid est inter vos quod non potestis conuenire cum rege Francis Respondit Cornelius. Inter Cesarem Karolum et regem Franci optimam SSe pacem Neque Vlla alia esse indicia nisi amoris
Addidit. Quid autem si hic Barbarossa se illi cum tota classe coniungat 3 Respondit Cornelius. Quamquam anno superiore Imbrahimus Bassa ipsi dixisset, iussum esse Barbaros Sam ita Obsequi regi Francorum, atque ipsimet C sari Thurcarum, Carolum tamen C sarem id non credere de Christianissimo rege et ratre suo : et Cornelio id ipsius Maiestati referenti, nullam fidem adhibuiSSe. Ad hoc loysius. Ego tibi dico Nudius tertius huc venisse quemdam Samss ex Imbrahimo Bassa qui ipsius literas attulit ad magnum C sarem x' ' F 'R IO1uibus haud dubie continetur quid cum ipso tractauerit Orator regis Franco-