장음표시 사용
51쪽
Ηqc Verba, qu nunc audiuisset ab ore C saris hurcarum esse longe diuersa ab iis qu erant anno superiore per Imbrahimum Bassam dicta et per ipsum IonuSbe interpretata. Neque Carolum C sarem tam impotentem Sse Sicut ipse C sar Thurcarum credat. Neque minis terrerici aut pacem ambire Tametsi honeStam non recusaret. Ης ita per Cornelium dicta sunt Ioniasbeg. In egreSSu oris, et Violenter pulsus es h Ianidigaris Cornelius et sui, et barbaris et inconditis vocibus, risu et minis ab illis exceptus, passim inclamantibus, Spaigna, Spaigna, et monstrantibus quod omne Vellent occidere et Vlulantibus ut canes. Neque cohibita est barbara illa insolentia DSawssis qui ipsum comitabantur. Patienter itaque ea tulit Cornelius, quia aliter facere non potuit. Durauit autem ista insolentia usque trans dem diu Sophis, nihil ad ea sacientibus SaWSSiS. XVIII die Maii. Iussu Aia Zbass venit ad visitandum Cornelium quidam clauus ipsius, natione Stesita, ex VratiSlauia, renegatu tamen et ex animo alio metanus. Et ob id apud dominum suum primu inter gratiosos. Is id o nuit nomine Bass Vt bene recordaretur Cornelius Verborum heri auditorum ab orem saris. Quia ipsius Verba essent, racia et firma, et non mutarentur. Et recenSuit omnia prout acta erant, dicen dominum suum AiaZbassam ipsi omnia enarrasse, in nullo errans. In quo Valde mirabatur leuitatem illius gentisinu famulis suis tam magna negocia crederet. Neque minus heri mirabatur Cornelius quod inter loquendum cum C Sare re aut quattuor iuuene Viri, ante portam cubiculi steterant qu aperta erat, et Singula quς
dicebantur tam diligenter auscultabant, atque ipsime BaSSq. Vnde facile potuit Cornelius comprehendere Cornelius, nihil illic tractari quod secretum maneat, sacillimumque esse Venetis et Florentinis omniarius illic agunturreScire, quum barbara illa gens omnia habeat v nalia. Id quod rei eventus p ΟStea comprobauit. Nam Franciscanus quidam qui apud Venetos Versabatur, ad Cornelium venit, et ei recensuit tam verba C saris quam ipsius Cornelii habita hoc superiore die. Idem rite sita dixit. Aiagbassam dominum suum dixisse. Qualiter C sar Thurcarum sinito bello Persico, de quo breui finem sperabat, illaturus esset bellum regi Georgianorum, qui non poterit contra eum inquit Rex Geu
De Imbrahimo Bassa dixit. Ipsum dici non libenter proficisci contra Mahumethanos ad bellum, sed libentius contra Christianos. Quesiuit Cornelius Quare hoc Respondit. Aut fingit se hostem Christianis aut libenter tra-
52쪽
deret ipsis dominum suum in manus cum omni exercitu. Respondit Cornelius. Si talem animum habuisset Imbrahimus Bassa, haud dubie venisset ad conflictum cum Christianis Sub Vienna, anno triceSimo secundo. Respondit Slesita. Forte etiam timebat ibi, ne et ipse in numero esset occiSorum. Hanc tamen esse famam de eo. Et maximas habere inimicitias. Hinc non diu duraturum ipsius regimen Esse fatale domui thomannorum gubernari ab aliis clauis suis. Neminem tamen diu apud eos in gratia manere, Sed omne male perire. Heri etiam Venisse quemdam virum Persam ad C sarem Thurcarum qui peritissimus esse Viarum qu ducunt in PerSidem. Hunc preiturum ante exercitum et Viam βtensurum. Quo sore ut hac hieme omnino sit C sar Thur- carum PerSida occupaturuS.
XIX' Die Maii Barbarossa siue Ηeyradinus Bassa cum aliquot Mauris de regno Thia nisi deosculati sunt manum C qSaris Tharcarum et ipsi valedixerunt ut breuiter abituri. Neque pretermittendum iis diebus venisse oratorem k rege Thunisti. Qui obtulit filio Barbarossq, filiam regis Sui in xorem cum bona parte terr et regni BarbaroSSam autem ideo properare V occupet promontorium hi Disti Vbi scilicet flumen se exonerat in mare, et dicere. Si Rex Thunisi sibi vult amicus esse, facile daturum eum Ss ipsi illud promontorium. Sin minusu dicit se illud vi Occupaturum. Idem orator regis Thun isti audientiam habuit et responsum non bonum et sub specie, quod dabitur ipsi na fuSta ad redeundum ad regem suum detineri debebat Constantinopoli, donec Barbarossa veniret ad mare. Et ita detentum iri, ex ore AiaZbass audiuerat Stesita ille qui precedentia dixit Cornelio. Et euentus etiam comprobauit. Quia dum recederet Cornelius , adhuc ibidem erat orator ille. Et in armanda susta qua domum redire debebat, tantum promouerat quantum primo die.
Dixit idem Stesita Ιd quod Cornelius postea ab Aiag Bassa audiuit dominum suum AiaZbassam, ipsi hodie dixisse. Iam esse exaginta quattuor na- Contia Pox-ue Thurcarum in mari rubro contra Ortugallenses in quibus sunt aliquot
milia bombardarum Esse enim hinc tormenta ne pluSquam quattuor mIHailluc tranSmiSSa.
XXIV Die Maii. Venit ad Cornelium D A loisius Griti. Excusauit se
quod priu non VenisSet, eo quod semper expectasset occasionem conueniendi magnum Cesarem, et deosculandi manum ipsius. Quam occaSionem nondum
53쪽
esset adeptus sed crastina die se omnino deosculaturum eam esse. Se interim suisse cum Aiaghassa. A quo recensita Sibi suissent omnia quq tranSacta SSentdie dominico preterito, inter magnum C ssarem et Cornelium Se etiam Aloisium misisse Schedulam Vnam ad magnum C sarem. In qua scripsisset latius intentionem Cornelii quantum ad illud attinet quod vellet abstinentiam belli siue inducia facere. Ad quam schedulamissa Thurcarum per aliam schedulam respondisset hoc modo. Tametsi ipse Cornelius orator sorte bono animo et bona intentione procederet, requirendo inducia sub Spe paci Secuturq se tamen C sarem Thu carum satis intelligere, nihil aliud queri per hanc commissionem faciendi inducias , nisi dilationem temporis ut videlicet Carolus C sar hanc estatem lucrari possit. Qua intermedia Sit factum apparatum suum. Ideo Se C sarem
Thurcarum ex quo omnia Sua in ordine habeat et apparatus sit nolle ullam dilationem. Et ob id recipue quia promiserit regi Franci fratri suo se miSSu Rex Fianete.
rum SSe hac State exercitum Suum. Hanc SSe reSponsionem magni Clsaris
Thurcarum, et hanc datam iri Cornelio. Ad quod respondit Cornelius. Si ea responsio sibi daretur, equum SSevi in ea Se contentet. Tametsi ab ii qu anno superiore dicta essent valde esset aliena Carolum C Sarem se hactenus bene defendisse contra ho Stes Suos.
Ne nunc quidem defuturas illi vires aduersus eos qui obesse ipsi cuperent. Respondit Aloisius Griti. Non semper de defensione cogitandum esse sed aliquando etiam de offensione. Fieri enim spenumero ut facilius ossendatur hostis quam ut ab eo quis Se preSeruet Regem Franci multa Vbique ex rianese. practicas habere, et pecuniis non parcere.
Se etiam Aloisium Griti habere literas k ducibus auari scriptas men- V RHR se Aprili. Quibus scribitur qualiter Lanigrauius Hassi suisset apud regem te'' gr/mu
Francis. Et quesiuit Cornelio Qus est inquit causa dissensionis ducum Bauari cum Ferdinando rege PRespondit Cornelius Se nullam causam scire huius quam diceret dissensionis. Neque putare Vllam talem dissensionem inter coniunctiSSimo Sanguine principes esse Plurima vulgo iactari sed sine undamento, et Ob id indignarius lis Cornelio, recenSeantur. Respondit Aloysius Griti Regem Francis nulla non in parte iacere rete Re FVRRQi', Suum ad aliquid capiendum. Iam esse elapsum biennium ex quo HieronymuS L . .' ' Υ μ'
Lashy suisset in Francia, ubi donatus suit ordine militari regio sancti Michaelis.
54쪽
Quumque rediret ad Ioannem quem ipSe regem Vocat adduxisse secum aliquot capitula' rege Franci , ab ipS Ioanne comprobanda. In quibus unum fuit De Ioannes posset cum aliquo Oedus pacem ue inire non accedente consensu regis Francorum. Et ob id icissim promisiSse regem Franci ipsi Ioanni in singulos annos triginta milia ducatorum annu penSioni et misisse eam pecuniam preSentem Accepto hoc nuncio Ioannes Rex inquit Aloisius Griti, me consuluit. Ego respondi neutiquam hunc tractatum eSSe acceptandum propterea quod propter eam Summam pecuni Se saceret clauum Se Aloysium Griti qui non esset rex Francis, tantum posse ipSi Ioanni in singulos annos dare
ne id faceret. Sic cum condescendere nollet neque tractatum illum acceptatum eSSe, neque receptam pecuniam. Qia re inquit male habuit regem Francis: mihique postea per ipsiu oratorem eS eXprobrata. Hieronymum autem Lask esse Valde inconstantem ait Verum SSeipsum causam esse quod ego Aloisius inquit me intromisi in negocia Hungariea. Quia cum hic esset et ne obolum quidem haberet ego ipsum adiuui data ipsi mutuo summa pecunis. Nunc quidem deSyderat esse Vayuod Transylvanis, sed dissentii cum Ioanne Rege. Ideo ipsi nunc post mortem a syda-ΠuS, reSponSum est ab eodem Ioanne, quod Sine me Aloisio qui sum gube nator non potest illud ossicium conferre. Scribit autem ad me Lask rogans pro eo ossicio. Et viceversa Ioannes, ne illud alicui conseram priusquam eo peruenero. Ideo ego nunc in Transylvaniam proficiscor. Et postea veniam Budam. Tunc demum significabo Serenissimo regi Ferdinando de aduentu meo ne videatur res inter nos compoSita esse. Se enim Aloisium habere mandare
omnibus qui in regno sunt Hungaris, tam equitibus qui Sunt septingenti pr terfamulos qui soluuntur stipendio Thurcarum quam iis qui in nauibus sunt. Alere enim C sarem Thurcarum suo stipendio ultra sex milia hominum in eo regno et ad ea de Suo expendere vltra ducenta milia ducatorum. Neque ex eo regno habere ipsum C Sarem prouentum Vnius Obuli. II in carequenter propositum esse DBassis de ponendo ansacho in Buda sed se Aloisium semper restitisse quibuscumque potuit rationibus eos deterrendo. Ηungati. Immo me inquit Aloisius voluerunt facere in e regno Beglerbe sed nolui esse Nosco enim nationem illam esse malignam et infidam. Et si contingeret Ferdinandum regem habere totum illud regnum, Omnino oporteret antiqua illa capita Hungarorum demetere. Alia numquam Ore Securam pacem
quin semper aliquid sint molituri. Sed quomodo Ferdinandus Rex inquit posset illud regnum Hungari si ipsum haberet defendere contra Thurcas Num-
55쪽
quam enim Thure propter multos respectus regnum illud sunt deserturi sed retinebunt illud quamdiu poterunt.
Respondit Cornelius. Cum adiutorio dei regem Ferdinandum illud
regnum bene retenturum Ss Si modo haberet Semel totum. Non enim defuturum auxilium si atris Sui CςSari Caroli et aliorum amicorum. Deinde multa loca et passus in eo regno SSe qui facile possunt sortificari et muniri, et per hoc impediri introitus Thurcarum, aut Saltem eorum Onatu fruStrari.
Respondit Aloisius riti. Hoc modo regnum illud seruari non posse.
Nam ut maxime munirentur loca et passus Thurca nihilominus perpetuis excursionibus regnum illud exhausturos, et in Obsidionibus etiam locorum perseueraturOS.Ideo inquit cogitandum S de capite inuadendo. Si Christiani inquit pacem haberent quam facile esset uniuersa Grecia potiri et minore Asia prinuenirentur centum milia hominum optimorum qui se exercitui Christianorum. Et quare inquit non facit Imperator Carolus veram amicitiam cum rege Francorum dato ipsi aliquo paruo ut postea magnum aliquid et maximum assequatur ΘRespondit Cornelius. Quid vellet illi dare cum pS Francorum Rex est Frandio.
nihil petat Verum est quod vulgo dicitur ipsum velle habere ducatum Mediolani, et regnum Neapolis, et nescio qu alia Sed ipsum regem lis publice
Respondit Aloisius riti. Tu inquit Scis res Francorum solum per coniecturas, Sed ego scio illas in V ritate, et quomodo se habent. Si daretur filio regis Franci ducatus Mediolani, et crearetur in regem Thusci quid hoc ad Carolum C sarem Quum presertim regnum illud Thusci non duraret, nisi ad vitam pontificis. Respondit Cornelius Regem Francorum si ducatum Mediolani haberet sorte non SSe quieturum Sed ad Vlteriora annisurum. Ideoque bonum esse obstare principiis Mirari e Cornelium quod Cssa Thurcarum ipsi dixisset Carolum C sarem habere multa terras quas reddere deberet regi
Respondit Aloisius Griti. Rem Thur carum venisse ad summum. Dicere ipsos quod velint. Si autem Carolusissa vellet serium aliquid contra
Thurca sacere, opus SSe imprimis collecta pecunia, ne exercitus ille aliquid diriperet, sed amicitias incolarum sibi pararet, et ob id deberet esse satis-sactus Hoc enim si principio fieret, statim post omnia haberentur ad manum commeatuS, pecuni , in maxima quantitate, et centum milia hominum. Et
56쪽
qualium hoc est quam sortium hominum inquit Et utinam ii qui aliquid
solidum fieret contra istos. Ego et Orpia et fortuna omne primu exponerem. Et sum inquit iStarum rerum peritiSSimus, omniaque hq melius scio
ipsismet Thurcis. Et sic facile possem consilium in hac re dare. Respondit Cornelius. Se sperare ipsum aliquando huius tam insignis sacti authorem fore, et largiter cum rege Ferdinando desuper locuturum. Velleii. Respondit Ita fore. Et de Venetis incipiens sermonem. Dixit ipsos contra claSSem preSentem Barbaross nihil ausuros C sarem Thur carum ipsis Venetis mandasse tria adlaus nihildum respondissent. Primum V intra ClaSSem Suam Semper reciperent quinque triremes Turcicas exploratoriaSeorum qu agerent. Secundum. Vt se declararent utrius partis Vellent SSe:
vel sus partis hoc St Thurcarum, vel Caroli C saris Tertium. Vt declarando Se Velle esse Su partis, in hoc casu non reciperent in portubus sui naueSCaroli C saris. Verum esse huc venisse Secretarium ipsorum Venetorum Danielem de Lodovici A quo cum ego Aloisius quererem cur ad prefata non haberet responsum. Respondisse. Sibi de talibus nihil commissum esse . dominio Venetorum. Quo factum est ut parum abfuerit quin ego inquit capitulationem quam habent cum C sare Thurcarum qu in manibus mei fuit: frangerem in partes. Tandem tamen ipsam reddidi. Et sic Veneti sunt in
magna perplexitate. Et facile posset Carolusissa ipsos inducere ad bellum
Respondit Cornelius. Se audiuisse quod Carolus C sar desuper cum illis tractasset, Ipsos tamen nullo modo se voluisse contra Thurca declarare quantumuis diligenter insteterit. Respondit Aloisius riti. Verum id esse, sed alia nunc eSSe tempora. Et Venetos semper timere ne incepto bello destituerentur. Si autem Securi essent quod Carolus C sar cum ipsis vellet bellum ad finem deducere, omnino se credere ipSos condeScensuros. Et sic iuncta classe inquit quamcumque partem velletis possetis inuadere. Immo caput ipsum facillime caperetis. Barbarossa. Quod ad Barbar Ossam attinet. Ego inquit Aloisius ipsum huc vocavi et author sui quod hic honoribus assectus est. Tamen malam gratiam abinde reportaui. Ideoque bene Vellem quod ipsi male succederet. Se omnem peram dedisse ne cum tanta classe exiret sed rustra. Nescire Se quomodo acciderit quod multa qu cum Bassa concluserat Secus ΟSte Sint tranSaeta.
I pSum Barbaros Sam portare quingenta milia ducatorum in pecunia parata. Item nonaginta sex milia quintalium siue centenariorum pani biScocti.
57쪽
Quorum sexaginta milia hic sumeret. Alia autem triginta sex milia in Necro-
Quesiuit postea ab eo Cornelius. Quid noui esset de Ophy Persarum. Suphy.
Respondit Ipsum esse in Coras en regione occupatum contra Tartaros. Habere exercitum paruum quidem Sed bonum. Quinquaginta milia lectissimorum equitum ait quibus meliore pro eo numero non OSSunt inueniri. Ex quibus sunt triginta milia Cataphratiorum tam hominum quam equorum. Item quattuor milia Harchabus ariorum optimorum ex IanidiZaris. Et trecentas bombardas campestres. Has SSe ire ipsiu Sophy. Verum esse aliquot castella
in limitibus desecisse, ad Imbrahimum Bassam. Indeque bona noua haberi.
Sub hoc tempus intellexit Cornelius causam cur tardasset Griti tamdiu,
et quare authoritas eiu in tantum eSSet diminuta. Et est.
Principio Griti vocavit Barbarossam ex Aphrica Venienti dedit mutuo sex milia ducatorum in auro. Misit eum ad Imbrahimum Bassam. In causa suit quod tam magnis honoribus sui assectus. Rediens Barbarossa immemor beneficii noluit reddere pecuniam rito, allegans quod ipse in causa SSet quod aufugisset clauus quidam Flamingus, quem unice diligebat Barbarossa. Accessit clades Mauri pyrat Alexandrini accepta, per Hieronymum Canalet-
tum presectum triremium Venetarum. Qia re Valde exacerbauit Barbaros-Sam contra Venetos et contra ipsum ritum.
Accessit aliud incommodum Grito Solebat enim omnia vectigalia Grecis in manibus habere. Ea locatione mutantur de triennio in triennium Maham ulli Celeby qui est Tephterdar hoc est Thesaurarius, conquestus est C Sari Thurcarum Omnia per ritum occupari. Qui Gritus non solueret huiusmodi dati in pecuniis sed tantummodo in lapidibus preciosis pannis seri eis, et aliis huiusmodi mercibus. Quibu nunc non SSet opu quia pecuniis opuS SSet ad bella. Ipsum preterea adhuc debere ducenta milia ducatorum. Hi, et similibus querelis quum presertim BaSS duo adiuuarent, effectum est ut ipsius Grit authoritas viluerit. Adeo ut solum ipsi sint relicta dati Constantinopolitana, et remissi sint ad eum multi panni Sericei. Et tandem sub egressum Cornelii, coactus est soluere octuaginta milia ducatorum. Ad qu tam cito inuenienda opus ipsi sui aurum et argenteam omnem Supellectilem oppignorare Iudeis. Alias male cum eo actum fuisset. Ipse autem ritus de omnibus reddidit Imbrahimum Bassam certiorem. A quo responsum diu exspectauit. Quod responsum allatum est presente ibidem Cornelio Eoque est essectum ut de du-
58쪽
52centis milibus ducatorum qu eum debere dicebat Mahamussi Celeby rationem nullam pro tunc reddere Cogeretur.
In te Lexit etiam Cornelius Barbarossam dixisse Venetis se sufficientem esse profligare regem Hispani , Franci ς Angli a Portu gallis papam et ipsos etiam Venetos si C sar Thurcarum iuberet. Eaque ab ipso dicta esse Summo
Fuisse preterea decretum V cum Barbarossa mitterentur tres aut quattuor ansachi, cum pari potestate Ida assis statutum. Quod cum audiret Barbarossa, dixisse C sari Thurcarum, se dimisso regno Suo ad ipsum Venisse. Si sibi sideret qsar daret sibi soli classem et commissionem. Quia alios de rebus maritimis nihil scire. Sin minus ipsi sideret, permitteret ipsum cum nauibus quibuScum Venerat decedere. Tunc magnum C sarem dixisse Fiat pro arbitri et Voluntate tua. His Verbis nullum bassam ausum contradicere. Et Barbarossam solum totius classis imperatorem actum. Qui cum videret C sarem Thurcarum sibi soli commisisse prouinciam dixerit in presentia Bassarum et C saris. Se curaturum ut breui omnes Christiani sint missuri Caralghoc est tributum ad portam Idque iureiurando ouiSSe. Kalendis Iuniis. Misit Aiagbassa ad Cornelium molitum S clauum suum Stesitam qui ipsi nunciaret perendi habiturum ipsum responsumo magno C sare. Se tamen mirari qualiter Cornelius quum omnem potestatem Sibi traditam h Carolom sare transigendi cum Thurcis habeat, nolit voluntati et requisitioni magni C saris obtemperare. Qui est quod Carolus C sar restituat regi Franci terras ademptas et pecuniam. Et quod idem Cornelius pro eo promittat. Respondit Cornelius. Se omnem potestatem habere ad tractandum cum C Sare Thurcarum ex parte Carolim saris et nomine totius Christian1tatis, de iis qu essent licita et honesta ipsi Cssari arolo et Christianitati Non autem ad consentiendum in ea qu Sunt quouis modo illicita aut in
Quod ad requisitionem C saris Thurcarum attinet. Illam non esse honestam et Cornelium potiu paSSurum in partes trahi, et extrema Omnia subiturum quam in aliquod inhonestum condescenderet. Ita responderet do
Respondit Slesita Dominum suum satis exspectasse talea Cornelio responsum et e plurimum ipsi assectum esse. Ideoque se ut fratrem admonere ut se retrahata Servitiis Caroli C saris, et permitteret ipsos duos Cisares sa-
59쪽
cere Nam nihil boni inter ipsos futurum Innuens aliquid magni monstri alicontra Carolum C Sarem. Respondit Cornelius se gratiam habere AiaZbass quod tam sollicitus Sit de Salute sua se non spernere ipSiu consilium, Si modo cum honore suo id facere poSSit. Subiunxit idem Stesita. Verba habita inter Aiagbassam et Cassumbassam de ducendo Cornelio ad expeditionem Persicam : Sic se nescire quid X-
Quo audito valde timuit Cornelius et recogitans qualiter Selymus huius pater secum duxisset Berley Barlabas Oratorem Hungaris regis Vladis-lai ad eamdem expeditionem valde metuebat. Dixitque Stesit ut id impediret si posset. Diceretque domino suo Cornelium Statuisse domi manere pertesum tot laborum, et nolle admispanias proficisci. Id autem ideo dixit ut adimeret ipsis suspitionem quam habebant quod Cornelius deprehensa depopulatione Grecis, ex quo iam milite Vacua SSet, sorte Carolumissarem adhortaretur ad bellum illi inserendum. Recepit se id facturum Stesita et prosuit. De Imbrahimo Bassa dixit omnino credi ipsum numquam rediturum in rectam. Innuens aliquid contra ipsum intentari per alios bassas. Dixit pro Custodia Constantinopolis mansurum esse ansachum Selistris qui filiam habet Aiagbass domini sui. Id quod verum sui et nunc ibi mansit. Secundo die Iunii deductus est Cornelius ad portamissaris Thurcarum per Sawssios Vbi bassas duos inuenit Aia et Cassum. Nammeyradin Bassa siue Barbarossa exiuerat o portu ConStantinopolitano vicesima octava Maii. Inter prandendum longus Sermo sui de rebus Germanicis de multitudine et magnitudine oppidorum. De regno Boliemi quale esset. Et An Praga esset munita. Et an flumen alio derivari posset. Idem Aia Zbassa multa cum Cornelio de S clauo suo Stesita magnifice locutus est dicens esse optimum Thurcam et bene peritum legis. Postea quesiuit . Cornelio an suisset in Aphrica aut in Tripoli Aphricq. Respondit Cor Thipoli,. nelius quod non. Quesiuit postea An Cornelius suisset Granat . Respondit Cornelius mes,nhia. quod sic in regnum illud haberet aliquos portus maris. Respondit Cornelius quod haberet aliquot portus. Et statim coniecturauit Cornelius Barbarossam
aliquid locutum sutasse de Granata et Tripoli.
60쪽
Quosluit an nihil audiuisset Cornelius de tumultu et seditionerius suisset in Praga Bohemis Respondit Cornelius Se nihil audiuisse. Dixit Aiagbassa
scriptum esse exmungaria qualiter Ferdinandus rex voluisset filium suum instituere in regem Bohemis Id autem noluisse admittere incolas regni illius. Et ob id tumultuatum esse Bespondit Cornelius Se de iis rebus nihil audiuisse. Neque credere etiam Plurima exinungaria scribi qu non Sempersint V ra.
Quesiuit Qualiter Cornelio placeret C sar Thurcarum Respondit Cornelius Videri sibi pulchrum principem. Adiecit Aia Non pulchrum Solum,
Verum et robustum et sortem. Habitum patrem ipsius Selymum pro robuSto, sed hunc esse robustiorem. Et Carolus inquit et Ferdinandus fratres quales sunt Respondit Cornelius. Non adeo proceros et longo eSS Vt Sti SarThurcarum, sorte tamen et bene compactos Graciliorem SS Ferdinandum,
Tunc conuersus ad Cornelium AiaZbassa Et tu inquit prudenter feceris si non amplius ita curras in tam longinquas prosectiones sed domi quietus
Facile intellexit Cornelius ipsum k clauo informatum. Quare respondit se eo animo esse V domi resideat si modo ex hac profectione redire possit incolumis. Neque amplius sibi cur sore re principum. Talibus colloquiis consumptum est prandium quod sui solito inStructius. Quo finito itum est dissarem Thurearum. Cuius manum OStquam deosculatus Si Cornelius et retraxisset se, resumpto spiritu iuSSuS Si dicere. Incepit ab iis quq anno superiore per Imbrahimum Bassam dicta erant pacem concernentia inter duos C sares. Ης per se relata Carolo C sari. Et ob id illum inductum, ad non aspernandam pacem. Ad quam meliu faciendam nunc ex re sore si fiant inducis Aut si id non vellet C sar Thurcarum, Ut saltem pax fieret conditionalis prout superiore audientia propoSUiSSet.
Regem Ferdinandum petere ut intuitu ossicii prestiti in facienda illi restitui Corone, vicissim sibi prouideri faceret de regno Hungari toto aut maiore parte. Neu fidem adhiberet sinistris delationibus qu contra ipsius Maiestatem serent Sed omnino sibi persuadere quicquid ipsi accederet, id sitiali ipsius beneuolenti erga ipsum accessurum. Super ii se Cornelium Petere . agnitudine sua benignam reSpΟDSionem. Hs quum a Cornelio dicerentur. Cssa Thurcarum interrupit Sermonem, et re proprio quesiuit Super iis inquit tu peti responsum Θ