장음표시 사용
41쪽
rum Qui primo traiecit in Aphricam, postmodum venit Rhodum, et ex Rhodo venit in Syriam ad Imbrahimum Bassam Cum quo absolutis negociis per
eamdem viam mari recessit, et nunc Si in reditu ad regem suum. Quid autem tractauerit ad c nescio. Postquam rescieron tibi id sum dicturus. Et addidit. Vtinam esset bona pax inter Carolum C Sarem et regem
Francorum. Esto bene scio modum cogendi VenetOS et ipSO bene cogerem Veneti eo-
ad coniungendum se illis duobus contra istos Thureas. Et tunc posset aliquid solidum fieri. Vel saltem Vtinam Rex Francorum non impediret, ex quo adiuuare non vult. Ego sui hic inquit viginti sex annis, et noui huius Imperii res melius quam omnes qui in ipso Sunt Potentia istius est maxima. Ego tibi possum in veritate dicere quod ipSe fecit nunc nam nouam impositionem per omne Imperium suum. Ex qua habiturus est Viginti miliones ducatorum aureorum preter Omnem TheSaurum quem nunc habet. Nudius tertius iussit dari huic BarbaroSS trecenta Soma RSProrum mathai osse
Sima omni genere munitionum. Hanc autem pecuniam dat ipsi ad sumptus sustinendos unius anni Curat autem fieri alia ducentas triremes pro suturo tempore. Dat item BarbarOSSe centum Viros liberos ad pugnandum in singulas trireme preter remige et nautas. Quorum omnium militum scilicet remigum et nautarum numerus ascendit ad triginta milia virorum. Curat autem fieri decem milia cathenarum Nana remiges omnes etiam Thurcas vult in cathenis
habere. Factus est preterea Beglerbey et Bassa maris. Iussiqu0 sunt illi parere omnes ansachi maritim utpote Rhodi: ecroponti Callipolis et alii Primo se hinc conseret sorte sub regnum Neapolitanum Deinde deflectet in Aphricam. Quod autem ad hec tempora attinet inquit Magnus C sar Thurcarum breui abiturus est contra Ophy. Hac hyeme ipSum Vincet. Nam hoc tempore sophy. Sophy opprimitur li Tartaris ita quod cogitur exercitum suum diuidere : Suntque Tartari ex opposito ripq unius fluminis. Ipse Vero Oph ex altera est parte. Diuis ergo cum sint vires ipsius facile et ut prosternatur. Quo deuicto inqui Ipse C sar Thurcarum statuit mittere Imbrahimum Bassam in Italiam ad expugnandum V aliquem portum prope Rhomam. Qui donec expugnatu suerit tamdiu mansurus Stissa Thurcarum in Grecia. Ostea autem et ipSetransfretabit, et Veniet Bhomam eamque capiet. Hanc SSe ipsiu mentem et Rh6α,. intentionem firmissime credere potes Nam ego id ex ipsomet qsare Thurcarum audivi. Quare nisi preveneritis male Vobiscum agetur. Neque Semper eam opportunitatem habebitisinu nunc sese offert. Mihi non placent Italica
42쪽
capita Tametsi et ego num habeam ex illis. Nam sunt nimium vehementia, voluntque totum mundum e Cum trahere in precipitium. Ad hoc Cornelius respondit Scire se hic quoSdam SSe cupido rerum Tioue tu, Pi- nouarum V Troylum Pinatellum et similes qui nihil non audeant. Verum non
omnino Semper Succedere pro pSorum arb1trIo.
Cantillus Vi Verum est inquit D. Aloysius esse talia hic capita et suisse ut Camillum
Ursinum. Qui cum multa hic proponeret, et nihil haberet quod expenderet, adiutus est . me aliquot centenariis ducatorum. Neque Ver hi soli hic sunt aut suerunt: sed alii etiam qui uxores et pignora liberosque suos volunt dare obsides suturos ad libidinem si sesellerint, et si non plurima castella in manus ipsius Barbaross tradiderint. Qui quidem Barbarossa mirabiles intelligentias habere se ait multis in locis. Si Imbrahimus Bassa hic esset bene impediremus ipsius Barbaross prosectionem. Nunc autem Cum Sim OluS: non OS- Sum ea qu bene Vellem.
Postea Sermo ortus est de Commissione Cornelii et de induciis aciendis inter istosissares. Dixit id minime processurum quia BarbaroSSa vehementer instetisset ad proficiscendum allegando nullum tempu melius esse ad damnificandum Carolo qsari quam istud presens Neque emittendam esse occasionem hanc manibus. Sed si de pace Sermo fieret, tunc sorte aliquid fieri pOSSO. Respondit Cornelius Inducias seri ad pacem De qua etiam si nunc
tractandum 8Set, non deeSSe sibi mandatum sed pacem conditionalem se facere posse hoc St pro tota Christianitate, et in euentum ratificationis subsequend k sanctissimo domino nostro Papa et aliter non. Id enim pro debit Imperatoris Christiani facere velle Carolum C Sarema et non posse aliter pro honore Suo. Respondit D. Aloisius. Hanc pacem conditionalem plenam Sse Suspitionis et in eam non conSenSurum esse C sarem Thurcorum, sed bene aliquid
seri posse modo excludatur conditio de Subsequenda ratificatione per Papam facienda. Respondit Cornelius Carolum C sarem nequaquam pacem facere velle nisi cum hac conditione, et malle totum negocium infringi quam ab hac conditione decedere. Hinc posse ipsius integritatem constare quod res suas mallet periclitari quam in aliquo videri secisse contra debitum Imperatoris Christiani et obseruantiam sanct sedis Apostolicς. Respondit Aloisius Se prius de Maiestate C sarea sinistre fuisse in-
43쪽
formatum A paucis autem diebus cepisse optime de ea sentire et plurima intellexissemia prius aliter se habere crediderat. Hinc sicubi possit libenter ipsius Maiestati adfuturum. Et subiunxit iterum. Si Deus daret Christianis pacem vel saltem Si se inuicem non impedirent ego aliquid possem. Verum est me Stis Seruire sed non ita haberem pro ingrato si subinde aliquid ipsis sinistri accideret. Ego inquit admonui ut littora Marchi custodirentur Non
quidem contra BarbarOSSam, Sed propter aliorum excurSioneS BarbarOSSamenim non eo conceSsurum esse sed alio profecturum, innuen ad regem Francorum. Et dixit C sarem Thurcarum dimittere ad custodiam harum prouinciarum quattuordecim ansacho cum copiis ut Ali OS autem Secum abducturum.
Et ad res Serenissimi Regis Ferdinandi conuersus. De illis inquit nunc loqui non est opus quia ego illuc veniam et ea inmungaria componam. Ipse Ioannes Rex inquit debet mihi magis quam trecenta milia ducatorum qu ego ipsi dedi mutuo de meo. Sed de iis alia copiose. Nunc autem Solum SupereStu videamus an istum Barbarossam continere OSSimu ne exeat. Ego inquit cum Bassis loquar copiosius Tametsi multa VerSaui Vt impediretur eius profectio Allegaui enim Carolum C Sarem armare poSSe Ctuaginti triremeS pre
ter magnum numerum nauium onerariarum Veneto autem armare quinqua
ginta triremes. Quoiunctos acile possent et pareSisSe claSSi Barbaro SS et superiores etiam Allegaui preterea inquit imperitiam remigum Thurcarum, tempestateS, morbos et alia qu Superuenire pOSSunt. Quod si tecum inquit aliquis Turca loquatur de classe Carolim saris, dic de eodem numero octuaginta triremium. Et reliqua cur me permitte. De Omnibus qu eger te reddam certiorem. Et hoc modo recessita Cornelio.
X Die Maii scripsit Cornelius ad C sarem et ad regem Ferdinandum et ad reginam Mariam Misitque literas ad D. Aloisium Qu an in transmissset an Salu peruenerint omnino ignorat IpSe autem adhuc tenebatur Clausus.
Neque ad ipsum quisquam intromittebatur. Et adhuc grotauit Aia Bassa. XV P Maii. Venit ad Cornelium Ιonusbeg Interpres ori missu ab AiaZBassa nunciatum Cornelio qualiter postridie iturus esset ad deosculandum manumissaris Thurcarum. Ideoque ad id se appararet. Reddidit etiam literas quas dederat Cornelius ipsi Aia Bassq, quasque ipse traduci secerat, in linguam Turcicam, dicens mori esse, ipsi C sari liter presententur ab Oratore cum primum ipsum adit. Et quesivit. Vbi inquit manet Hieronymus de Lara qui scribitur in literis Ferdinandi regis ipsius nomine mitti, cum tu inquit habeas mandatum et literas k Carolo Cuius nomine hic es. Respondit 6
44쪽
Cornelius. Ipsum esse grotum Sed Se nomine Ferdinandi regis, non minus ob id acturum. quo principaliter miSSU Sit Orator Quamquam se etiam hCarolo C sare habere mandatum, negare, aut diSSimulare neque Velit neque possit. Respondit Ioniisbegh. Se ideo id querere quod ita iussus esset ab Aia Bassa qui miraretur quod cum duo continerentur in literis Ferdinandi regiS, Vnu tantum compareret. Et Subiunxit. Forte inquit Ferdinandus Rex dubitat de magno C sares ex quo anno superiore promiSit e Statim miS- Surum esse Aloisium Gritici et adhuc idem non aduenit. Sed profecto inquit non est culpa magni C saris sed ipsius riti. Et quesivit. Quam allegationem fecit tibi huius mors et exspectationis sus 3 Respondit Cornelius. Ipsum allegare quod ob causam pontificis maximi qui pacem studeret sacere : hic mansisset. Respondit. Non ob id hic mansit. Quia iam diu est quod sui absolutus ab hoc
magno C Sare, Sed ob mercantias suas et priuata negocia. Ipse Vult esse dominus et simul Vult esse mercator ESSe autem dominum et mercatorem in1- possibile St. IpSe naturam Suam non potest obliuioni tradere.
Subiunxit idem Ioniasbe Ipsum AiaZbassam miratum fuisse quod dixisset Cornelitis anno superiore per Imbrahimum Bassam fuisse factam mentionem de inducendo Carolo C sare ad pacem Ex quo de hoc nihil audiuisset. Ad quod respondit Cornelius Ipsum Ionusbeg presentem fuisse interpretem tunc et recordari debere Verborum per ipSumme dictorum iu superiore audientia. Respondit Ionusbeg. Verum esse : sed Imbrahimum Bassam ex Suo capite locutum plurima de quibus nihil scirent alii Bassq. Ita abiit plurima contra Venetos locutus Dicens esse insidos utrique parti et verum dixiSSemispanum quemdam captum apud Coronem. Qui ab Venexi, ipso C Sare interrogatus an non Veneti ferrent Coronensibus Suppetias et quales sibi viderentur, responderit, esse duarum acierum homines. Quo Verbo delectatum C sarem Thurcarum condonasse illi Hispano vitam et tantummodo
eum iussisse tradi in triremem Barbarossq. Ad quod respondit Cornelius Amagno C sare paruam sibi videri gratiam impensam captiuo qui ipsius Magnitudinem vidisset. Apud Christianos talem suisse liberandum qui tam facete locutu suisset Venetos tamen esse meliores Thurcas quam Christianos hoc est Thurcis plus fauere se Cornelium habere compertissimum. Id autem dixit ad tollendam suspitionem. XVII mi ingressus est Cornelius palatium C saris hurcarum Exceptus pompa solita ΙanidiZarorum et Spahyogianorum Sed non eo numero
45쪽
quo anno Superiore. Quin et eos qui iam transierant Bosphorum Thracium reuocari fecerant. Venit ad locum Dyuani siue consilii ubi suere tres BassyAia Cassum et Cheyradi siue Barbarossa Cum quibus pranSu est. Et cum Barbarossa sermonem habuit de Hispaniis et de situ regionis illius, et de temperatura quantum ad frigus et calorem attinet. Postea introductus est ad Cς- sarem Thurcarum. Cui exhibuit honorem deoSculata manu et poSt salutationem nomine Ferdinandi regis premissam, obtulit ipsi literas. Quas ipse Usar non suscepit sed eas iussit ut daret Cornelius ipsi Aia Bassq. Stabant autem tres illi Bass in pedibus, Aia propiuS ad C sarem, post hunc CaSSum, post illum autem Cheyradinus siue BarbarosSa. Quem attingebat latere Ioniasbeginterpres poris. POS quem Cornelius propius ad tabulatum Super quo sedebat C Sar. Exorsus est Cornelius ab eo quod cum anno Superiore apud portam fuisset, et mentio suisset de inducendo Carolo C sare ad pacem cum Magnitudine sua, idem illuda collega suo et se Corneli relatum suisse Serenissimo Ferdinando regi. A quo volente gratificari ipsius Magnitudini, ipse Cornelius
suisset missus in Hispanias ad Carolum C sarem. Quem enarrata magnanimitate et studio pacis quod inest Magnitudini ipsius Imperiali eo induxisset te ipsius C sarea Maiestas a pace non abhorreret et in gratiam fratris sui Ferdinandi regis Coronem urbem quam omnibus viribus tueri deStinauerat, dimitteret. Et ob id ipsi Cornelio redeunti DC sare Carolo datas suisse literas ad ipsius Magnitudinem qu iam essent in manibus Aia Bassq. Credidisse
autem inuenire Aloisium Griti inmungaria. Cum quo tractare super induciis potuiSSet et per cuius medium per viam breuiorem Hungari ad portam ipsius venisset. Quod si accidisset ipsum Cornelium mandaturum suisse Coronensibus ut exirent nullo damno illato. Quum autem propter tempestates maris et per longum iter Rhagusium tardius aduenisset, Magnitudinem ipsius mirari non debere quod ii qui in Corone erant exiviSSent. Ita enim Ordinatum suisse ne agnitudo sua Se in grauiores expensas coniiceret propter obsidionem Ferdinandum itaque regem petere, ut hoc filiale suum ossicium C ssarea sua Magnitudo in bonam partem capiat, et Aloysium riti cytis admungariam mittat, eique de nouo iubeat ut totum regnum Hungari vel saltem
maiorem ipsius partem prefato Ferdinando regi consignet Quicquid enim ipsi Ferdinando regi accesserit id Magnitudinem ipsius arbitrari debere accessisse propensitati et beneuolenti siliati erga eamdem. A prefato preterea silio suo Ferdinando rege iniunctum esse Cornelio t
46쪽
Magnitudini ipsius diceret, se animum suum libenter declarare voluisse ipsius Magtiitudini, in inducendo ratre suo ad dimittendam Coronem, declaraturum etiam in aliis qu occurrerent. Non debere ob id agnitudinem suam fidem adhibere sinistris delationibus, Si qu contra Maiestatem ipsius regiam faciqessent, aut fierent MaieStatem enim Suam, et integre emaSSe pacem factam,
et adhuc seruare velle, qualitercumque cum Carolo C Sare et ipsius Magnitudine res succederent hoc est Sive bellum SubSequeretur Sive pax. Compertum autem iri ab aduersa parte ipSius Maiestatis plurima gesta esse aduersus
pacem, qu ob solum intuitum Magnitudinis Su impunita manerent. Esse hq qu ex parte Ferdinandi regi diceret. Ex parte autem Carolimssaris:
sibi iniunctum esse dicere Paratum SS Carolum qsarem cum Magnitudine sua inducias sacere pro aliquanto tempore, nomine SuhC Sare Maiestatis, et totius ChriStianitatis. Ea autem ob id fieri ut interim Carolus Cysar omnes principe et potentatu ChriStiano et precipue Summum pontificem inducere possit ad aliquam Solidam pacem Sine cuiuS Summi pontificis consensu
nihil sacere vellet aut posset in huiusmodi rebus. Si itaque sua Magnitudo vellet huiusmodi inducias sacere in Spem sutur pacis prohiberet suis terra et mari ne damnificent Christianis Carolum C Sarem similiter sui iussurum ne Thureis aut ipsius Magnitudinis Subditis in aliquo noceant. Idque pro aliquo
tempore Utpote aliquot mensibus aut anno no Ad hoc enim tractandum et concludendum se habere plenariam et sussiciens mandatum DCarolo C sare.
Super iis itaque e Cornelium petere responSum ab ipsius Imperiali Magnitudine. Ης cum diceret Cornelius ad Singulas clausulas ea recensebantur hΙonusheg ipsi Cssari Thurcarum. Non quod prius dicerentur alicui bass sicut anno superiori qui baSSa postea res erret C Sari: sicut tunc factum sui ab Imbrahimo, sed nunc immediate reserebantur ipsi qsari Thurcarum. Qui ssar Thurcarum interruptim multa loquebatur qu poStea Visa Sunt masticari per Aiagbassam Aliquando autem prout protulerat nullo intermedio interlocutore exponebantur Cornelio DIOnusbegh. u erant in sequentem modum licet interrupte dicta. Sub principium propositioni Visus est qu rere num anno Superiore
Postea cum continuaret Cornelius narrationem et nominasset Griti
quem ipsi vocant Begogi dicendo scilicet quod si ipsum inuenisset in Hungaria cum eo tractasset de induciis. Et quod Ferdinandus Rex amplum man-
47쪽
datum habereta Carolo Cssare tractandi cum ipso Begogi nomine u Magnitudinis de pacae erexit caput C sar Thurcarum et quasi iratus dixit Quid tu dicis de Begogly Respondit Cornelius Quod si eum inuenisset tractasset
cum eo de induciis. Responditissa Thurcarum ingeminans hanc Vocem. Begogly Begogly Ipse non habet ullam potestatem . me de talibus rebus agendi sed solum de iis qu concernunt Ferdinandum et regnum Hungaris: et non de rebus Caroli pro quibus oportet huc venire ad portam meam. Tu bene secisti huc veniendo Et replicabat ista quasi indignabundus. Respondit Cornelius se credidisse ipsum egogi habere omnem potestatem a Magnitudine sua transigendi de pace cum Carolo C Sare et omnibus principibus Christianis ipsique Begogi lis commiSSa SSe. Responditissa Thurcarum Non non: Ad portam ista reserri debent.
Respondit Cornelius. Bene Se ita credidisse. Ad quod Aia2bassa: Tu audis quid tibi dicitur. ΡOStea subiunxit Cssa Thurcarum. Quid est quid tu dicis de Carolo PRespondit Cornelius Secundum conclusionem factam anno Superiore Se eniSSe cum potestate k Carolo C sare ad tractandum de aliqua abstinentia belli casu quo Magnitudo sua vellet et hoc nulla alia de causa nisi ut interim posset Carolus inducere pontificem maximum aliOSque reges et potentatus Christianos ut comprehenderentur in pace acienda.
Tunc iterum C sar Thurcarum. Isti inquit quo tu nomina Sunt Subiecti et serui Carolici vel non ΘRespondit Cornelius. Quod non omnes essent Serui Sui, sed bene aliqui essent ipsius subditici alii autem essent amici Pontis ex autem maximus esset caput Christianitatis in spiritualibus sicut Carolus Cqsar esset supremus in secularibuS. Tunc iterum C sar Thurcarum interrupto Sermone. Quomodo OSSet Carolus ipsis imperare qui ne militibus Suis qui in Corone erant potuit im- Perare pHoc autem ad quem finem dixerit non potuit Cornelius intelligere Re spondit tamen Cornelius. Ipsum Carolum C Sarem non eSSe OS qui non Vellent conSentire in hanc pacem coacturum, Sed se dixisse AiaZbass et adhuc dicere, quod si qui ex principibus Christianis intra annum factarum induciarum aut pacis noluerint in ea pace fienda comprehendi, eos h pace ore seclusos.
Ita velle Carolum C Usarem pro debito Imperatoris Christiani quod est pacem pro Omnibus procurare. Quod Si qui nossent id ipsorum damno ore Excepto
48쪽
quod si pontis ex maximus non ratisicaret tunc neque Carolus C Sar eam acceptare vellet. Sine consensu enim Sanctitatis ipsius, nihil velle aut posse Carolumissarem cum ipsius Imperiali Magnitudine tractare. Tunc iterum C Sa Thurcarum. Qui pacem mecum Volunta bene mittent ad portam meam, nuncios et literas. Non est opus quod Carolus eos ad hoc inducat.
Respondit Cornelius. Ipsum Carolumissarem ex ossici Imperatoris
non posse nec velle aliter facere.
Subiunxit Usa Thurcarum. Bene inquit. Quomodo Vult Carolus nobiscum facere amicitiam. Respondit Cornelius. Quod pro nunc commissionem haberet ad tractandum cum Magnitudine sua de abstinentia belli per unum annum aut aliquot menses ot cilicet eo intermedio tempore commodius posset tractari de condisionibus pacis sic tamen quod interim ceSSaret omni impetu armorum Vtrimque terra et mari Cessarent itidem Omnes apparatus. Nam fieri posse ut
illi interim si fierent ita promouerentur quod dissicilius postea ad pacem per
Tunc iterum C sar Thurcarum. Tu habes potestatem faciendi nobiscum pacem et amicitiam hoc bene scimus dixit. Sed quomodo vis pacem sacere pQuum Ioniasbe interpretaretur hoc Cornelio et C sar Thurcarum IO- queretur interim cum Bassis, nactus opportunitatem loquendi Cornelius dixit ad Ioniisbeg. Tu vidisti mandatum meum quod est pro abstinentia belli siue religis faciendis: qu abstinentia belli fieri deberet ad tractandum commodius de pace. Hoc est mandatum quod ego habeo. Respondites Onus be Interpres Mandatum quod tu habes est sum cientissimum et per illud mandatum tu habes Omnem potestatem ad pacem treugas abstinentiam belli et talia faciendum. Nam nos Sta Omnia pro Vn re
Quum autem ad hoc respondere pararet Cornelius Conuersus ad eum Cssa Thurcarum. Si vis tractare dixit Tu debes dicere quomodo vis mecum tractare. Et hoc dixit cum impetu. Respondit Cornelius Se iam dixisse mentem suam videlicet quod cuperet facere abstinentiam belli cum Magnitudine sua. Ex quo autem Omnino Magnitudo sua ipsum Vrget ut dicat quomodo Carolusi sar pacem facere contentu esset Ne agnitudo sua cogitet aliquid aliud subesse quam rei sit Veritas, Vel ne putet hic Synceriter agi, Contentum esse Carolum C sarem
49쪽
sacere pacem cum Magnitudine sua ad Vitam triuSqueu casu tamen quo Summus pontis ex Christianotum hanc pacem ratisicare et confirmare velit et
Accedente prsterea et hac conditione Quod de triennio in triennium erit utrique parti liberum ab hac pace recedere computando triennium Ddie ratificationis sic tamen quod per proximo tre anno ea manebit rata Cum Onditione con Sen SUS Vt Supra. OS quo tre annos poterit fieri abrenunciatio
pacis sic tamen quod a die abrenunciationi ad noticiam triusque partis deuolut usque ad sinem anni nihil hostile intentetur, interimque terra et mari nihil inimicum sat Hanc etiam pacem pro Rhomano Imperio, omnibuS regibus principibus et potentatibus Christianis qui intra annum literas Sua sunt daturici fore. Istam esse mentem et voluntatem Carolim sari et non aliam.
Respondit C ssa Thurcarum nihil ad conditiones dictas faciens sed
hoc tantummodo. Si Carolus Vult mecum pacem Sciat quod Rex Franci est frater meus. Ideo ipse Carolus restituat regi Franci omnes illas terras quas ab ipso occupauit et omne pecunia qua ab ipS habuit. Tunc tractabimus de pace cum eo et priuS: non Quia ipse magnam violentiam fecit regi Franci .
Et hoc dicto Conuersus est C ssa Thurcarum ad Bassas et cum illis 1usdam locutus est qu Cornelius non intellexit. Interim Ioniisbeginterpretabatur Cornelio supradicta Ad qu ipse Cornelius respondit in hunc modum. Serenissime C sar. Quod Magnitudo vestra ait de terris restituendis quas Carolus C sar habere dicitur de rege Franci . Ego nullas terra cognosco quas Carolus Cisar occupat de rege Francio Sed bene cognoSco aliqua terras quas rex Franci occupat de Carolom sare. ii terr sunt de iure ipsius Caroli C sarix Scilicet ducatus Burgundi . Tunc C sar Thurcarum interrupto sermone Cornelii Nonne Carolus inquit habuit regem Franci in carceres et non dimisit eum nisi habitis siliis ipsius et magna summa pecuniς Et iterum deflexit se ad Bassas. Respondit Cornelius Verum esse quod rex Franci sui captiuus C s- saris Caroli sed non ita quod ipsum habuit in carcere sed fraterne et honorifice eum tenuit et tractauit. Et ita faciat deus anim Carolim sarisu sicut ipse cum rege Franci fecit.
Quod autem ad filios regis Franci attinet Ipsum regem Franci promisisse Carolorissari quod ipsi restitueret ducatum Burgundi . Quem iniuste
per multos annos : rege Franci et ipse possederat. Ad cuius restitutionis
50쪽
maiorem certitudinem tradidisset liberos suos obsides. Qua tamen promissione
non obstante prefatum ducatum non restituerit.
Postea autem cum iterum pax fieret inter ipsos Ipsum quidem dedisse aliquam summam pecuni Carolom Sari. Qua tamen longe maiorem summam ex prefato ducatu multis annis hauserit. Et sic ipsi restitutos esse liberos SUOS, et factam esse pacem qu adhuc duret. Et nunc esse bonos fratres et amicos et de se inuicem bene contentOS. Respondit C sar Thur carum. Quomodo hoc SSe poteSt quum omne oratores qui hic suerunt semper dixerint quod Carolusissa multas
terras haberet et occuparet quq SSent regi Francorum.
Respondit Cornelius os oratores qui talia dicerent Neque C sariCarolo neque ipsius Magnitudini bene velle. Neque ipsos cum v ritate hec dicere Magnitudinem suam Imperialem inuenturam esse quod id quod Cornelius ipsi dixisset Verum eSSet, et non aliter. Tunc Cssa Thur carum. Bene inquit super iis cogitabimus et legemus literaS veStra qua portaSti et postea vobis reSpondebimus. Tunc iterum Cornelius Serenissime Imperator Serenissimus Rex Ferdinandus in futurum cupit excusari, et non haberi suspectus is Magnitudine vestra casu quo non fiat pax cum fratre ipsius Carolo ςsare. Quia per ipsumsilium vestrum non stat quominus sat et ratrem suum induxit ad dimittendam Coronem in gratiam Vestri. Et nunc iterum dicit se velle manere in pace sacta cum Magnitudine VeStra. Respondit C ssa Thur carum. Nos dedimus Verbum noStrum Imperiale Ferdinando et seruabimus illud. Non faciemus contra eum bellum, si prius ipse contra nos illud non fecerit. Hoc erit ita. Nonne tu scis quod istis duobus annis nihil mali ipsi fecimus aut fieri iussimus. Ita erit in posterum. Et bono modo placidoque Vultu visus est liqc dicere. Postea iterum incepit Cornelius Serenissime Imperator Serenissima regina Maria agit agnitudini vestr gratias pro donatione dotis su facta per eamdem agnitudinem vestram et exoptat ipsi Sanitatem. Respondit Cssa Thurcarum. Nos donauimus sibi dotem Suam et commisimus Begogly quod eam ipsi faciat dari. Et in hoc non erit dubium. Ipse Begogi ad illud et ad ea qu sunt Ferdinandi, commissionem k nobis habet.
Sic Cornelius exhibit ipsius Magnitudini et Bassis honore exivit cubiculo C saris, deductus per Iouusbeg. Quem Cornelius admonuit dicens