장음표시 사용
61쪽
Respondit Cornelius. Etiam. Tunc iterum C ssa Thurcarum. Et tibi dabitur inquit. Et iussit Cornelium iterum dicere. Incepit itaque rursus ab apprecatione bon valetudinis nomine Ferdinandi regis: Ab inductione Caroli C saris qua dimisit in gratiam fratris Coronem urbem Pro hoc ossicio petere totum regnum Hungari persuaso Carolo C sare propter verba Imbrahimi Bass ad auscultandum de pace. Hinc satis testatum esse animum Ferdinandi regis erga ipsum C Sarem Thurcarum patrem suum. Quicquid autem SucceSSerit, Velle ipsum in pace facta manere. His dictis Usa Thurcarum nihil ad priora reSpondens. Bene inquit Carolus vult pacem pRespondit Cornelius Imbrahimus Bassa vester dixit mihi ut ipsum adhortarer et induci facerem per fratrem, ad consentiendum in pacem. Non aspernatur Carolus C sar pacem pro tota Christianitate Si modo fiat honesta. Respondit C sar Thurcarum. Quomodo Vi istam pacem facere pRespondit Cornelius. De modo illius poterit tractari in sequentibus. Pro nunc si vult agnitudo eStra quod pro tempore aliquo abstineatur bello, mari et terra. Ita quod subditim saris aroli non noceant subditis vestris et econtra Ad hoc faciendum ego habeo potestatem. Aut etiam casu quo agnitudo vestra nunc intendere velit in pacem conditionalem qu scilicet erit Si modo per Pontificem maximum nostrum et pro tota Christianitate confirmetur Ad talem pacem faciendam etiam ego habeo poteStatem.
Nihil ad hoc respondens C sar Thurcarum iterum quesivit. De Corone
Respondit Cornelius. Ad preces ratris Sui Ferdinandi regis, et ut
ostendat se non esse tam auidum Sanguinis effundendi, neque tam alienum hpace honesta ineunda Carolus C Sar Vobis Coronem dimisit illesam. Responditissa Thur carum. Ego non curo istam dimissionem. Quia erat vile castellum cuius multa milia habe similia. Et poteram bene
ipsum subuertere. Non debebat abinde exSportaSSe gente meaS, nec artilleriam, et dimittere muros nudos Verum Si quod ego habeo artilleriam sussicientem, neque alicuius rei indigeo. Et propterea non Si alicuius ponderis apud me ista restitutio.
Respondit Cornolius Serenissime Imperator Si Griti fuisset inmungaria Ita quod ego per illam viam venire potuissem, et non fuissem ita de-
62쪽
56 tentus tempestatibus in mari, unc ego ad eos qui erant in Corone scripsissem et sine dubio aliter fecissent. Sed milites natura Sunt insolentes. Quamquam ipsis iussum erat ne quicquam damni ciuitati inferrent. Responditissa Thurcarum. Bene inquit Vis tu nomine tu promittere quod quando perueneris ad Carolum tu facies ad me remitti illas gentes
mea qu Sunt ex Corone exSportatς simul et omnem artilleriam. Tunc ego Sum contentu tecum tractare et latius loqui de pace. Respondit Cornelius Serenissime Imperator. Ego sum Servitor domini mei cuius mandatum non possum transgredi, neque Vlteriu promi ter quam mihi commissum est. De hoc promittendo non habeo Vllam commissionem.
Respondit Cssa Thurcarum Bene Ex quo tu non habes talia faciendi commissionem, vade ad dominum tuum et dic illi. Quod si vult pacem habere mittat ad me hominem suum qui habeat plenam potestatem tractandi et concludendi mecum de omnibus qu ego illi proponam. Ita ut non it opuSulterius ad Carolum recurrere. Nam modo tu dici te habere omnem poteStatem mecum tractandi. Quum autem aliquid a te peto, tunc tu dicis te nullam commiSsionem habere ad consentiendum in illud. Respondit Cornelius Serenissime Imperator. De talibus rebus quaS Magnitudo Vestra mihi proposuit et k me petiit, nihil fuit cogitatum tempore discessus mei. Sed si in isto interim dum lis nunciantur Carolo C sari, ViSabstinere k bello terra et mari contra Christianitatem, et iubere tui ne aliquid damni inserant Christianis vicissim ego iubebo famulis Caroli C saris tabstineant ab omni damno subditis vestris inserendo. Responditissa Thurcarum. Quando aliquis vult de aliquo tractare tunc debet habere potestatem circa omniarius illud concernunt exequendi illa et concludendi. Respondit Cornelius Carolusissa hanc commissionem vobiscum
tractandi mihi dedit non ob aliud nisi quia Imbrahimus Bassa me admonuit ut dicerem ipsi Carolo Cssari si huc mitteret bona media posse haberi ad
saciendam honestam pacem inter vos duos magno dominos Ne ergo Videretur Carolus C sar tam sanguinarius esse ut honestam pacem contemneret contentus sui huc mittere. Sed non credebat quod Magnitudo vestra talia proponere debebat. Non itaque ex se misit huc sed per bassam vestrum inductus medio Serenissimi Ferdinandi regis filii vestri, et meo, qui talia Maiestati ipsius propOSui.
63쪽
Respondit qsa Thur carum Bassa hec dixit sine scitu meo. Ego de iis non scio. Sed iterum tibi dico : fac quod mittatur aliquis cum plena
poteState circa omniarius ab eo sum requiSiturus. Quia Rex Francorum est frater meus et non pOSsum ipsum dimittere. Ipse habuit istis diebus oratorem suum in Halepo cum Bassa prout mihi scripsit. Et sic quando Venerit iste Orator Caroli faciam quod erit presens orator regis Franci fratris mei, et Sic duo oratores simul conuenient et audiemus eos, et Videbimus quis ipsorum habet melius ius, et secundum illud poterimus pacem facere. Respondit Cornelius. Inter C sarem Karolum et regem Francis Stbona pax et fraternitas. Neque habet Carolus C sar aliquas terra qu Sunt regis Francis, ob quas debeat coram aliquo iure contendere. Neque ipSum male tractauit. Ipsi sunt de se inuicem bene contenti. Respondit C ssa Thurcarum. Si Carolus non habet aliquas terras krege Franci bene est Tamen scribit mihi Bassa meus quod habeat aliquas terra ab eo. Ego et Bassa audiemus utrumque Oratorem qui mittetur. Et hoc
Volo preterea quod etiam ille orator Caroli habeat plenam potestatem statim faciendi restituere omnia illarius determinabimus pertinere ad regem Franci sicut tibi dixi superiori die. Quia verbum quod semel profero ex ore meo, debet esse firmum et verum. Et non revoco illud. Et hoc dicas Carolo. Respondit Cornelius se ita dicturum esse. Et tacuit aliquamdiu. Postea autem reSumpto spiritu, incepit iterum Cornelius et dixit.
Serenissime Imperator. Quid respondet Magnitudo vestra ad ea quq nomine Ferdinandi regis filii vestri proposui PResponditissa Thur carum. Ego semel ore meo dixi et verbum meum non mutatur. Quod si ipse sit in pace Ego ero in pace. De eo Quod petis de regno Hungari Illud regnum est meum et in eo regno posui Sclauum meum Ianus raly, qui nihil potest facere in me. Ego dedi illi regnum illud et possum ipsi adimere quando Volo. Respondit Cornelius Serenissime Imperator Adminus permittat agnitudo Vestra quod si qui sunt subditi in eo regno, qui Ferdinando regi adherere volunt quod ipsi hoc libere facere possint sine indignatione agnitudinis VeStr . Preterea Si contingeret Ferdinandum regem filium Vestrum cum Ioanne transigere quod totum regnum sibi Ferdinando cederet, Vt istam cessionem Magnitudo vestra ratificare et comprobare Velit.
64쪽
Responditissa Thur carum. Si Ferdinandus aut Ianus aliquid volunt quod regnum illud concernit, mittat terque eorum ad poItam meam. Quia ego habeo de illo regno disponere et de hominibus illius regni qui omnes sunt claui mei. Ergo de illis se non intromittat Ferdinandus quia ego illud regnum non dimittam. Et replicauit. Illud regnum est meum et contra illud nihil intentet Ferdinandus. Et hoc bis dixit cum indignatione quadam. Respondit Cornelius Serenissime Imperator. Orte agnitudo vestra est male insormata contra Ferdinandum regem filium vestrum. Quasi sorte aliquid tentaverit contra pacem. Id quod in rei fritate non ita se habet. Sed econtra inueniet Magnitudo Vestra aduersarios filii vestri multa molitos esseque sunt aliena k pace. Quorum castigatio intuitu Solo agnitudinis vestrς
Interrupit Sermonem C sar hiarcarum et dixit Verba non sufficiunt ad istud persuadendum sed oportet quod res et sinis hoc doceat. Si nihil facit Ferdinandus tanto melius pro eo. Finis et res ipsa hoc docebit. Id quod Lanus rat sacit, ex me facit. Quia non audet aliquid sacere nisi id quod ego illi iubeo. Et sic caveat Ferdinandus ne aliquid contra ipsum faciat. Subiunxit Cornelius Serenissime Imperator ob bonum essectum quem sedit ordinandus in dimitti facienda Corone ad usum agnitudinis vestrς iubeat saltem agnitudo vestra Aloysio riti ut habeat ipsum regem Ferdinandum filium VeStrum commendatum in regno IIungari , et in conSignanda
Respondit Vsa Thurcarum. Tu cogitas quod ego tam magni facio Coronem. Ego maluisSem quod ipsi mansissent intus. Non habeo pro tam magno beneficio sicut tu ipsum facis. Verum est quod habeo aliquantulum pro grato : Sed non tantum quantum tu putas Et satis mansuete hoc dixiqPostea subiunxit idem C sar Bego glycibit illuc admungariam qui de iis rebus habet commissionem. Ego illi iussi ut non magis uni quam alteri parti faueret sed sit quia S. Hoc quod semel dixi, fiet et non aliter. Postea rogauit eum Cornelius ut iubeat Aloisi Griti de dote ReginqMari restituenda. Respondit se id semel iussisse et non mutare Verbum Uum. Tunc iterum rogauit eum Cornelius ut extra terras sua eum iuberet Secure deduci.
Respondit C sar Thurcarum. Quomodo inquit Etiam si tu esses mihi
mortalis inimicus, ego tamen te facerem Secure conduci. Nunc autem Ou
65쪽
dubita. Ego te faciam inter brachia seruorum meorum anum et ridentem poni in terram tuam. Et non erunt claui mei securi de capite nisi reportauerint literas tua quod sanus et saluus peruenisti ubi voles. Quia tu es Servitor domini tui, et non potes aliter facere quam quod tibi est iniunctum. Et serui
mei etiam faciunt quod ego ipsis iubeo. Et valde humaniter hec locutus est. Egit gratias Cornelius et exhibito ipsi magno C sari honore, salutatiSetiam duobus assis abiit, deducente eum Ioniasbe interprete. Cui dixit
Cornelius Bene est. Neque bellum haben)us neque pacem. Et nunc VOS mittitis Barbarossam cum classe Vicissim Carolus C Usar non dormit. Quid siet Respondit Ioniis heg Iste exercitus Barbaross non mittitur Contra vos, sed ad alium locum. Respondit Cornelius Statim notum fore quo tendat. Et sorte nunc fuisse talem occasionem bonam pacem faciendi qualis insuturum non habebitur Mirari se quod magnus Cesar tam sit addictus regi Francorum. Non debuisse contemnim sarem Karolum Esse enim illis viribus ut estimari poSSit. Respondit Ioniis heg. Cornelium audiuisse verba C saris ex ore ipSius quorum non debeat obliuisci. Ex Hoc Colloquio Cesaris Thurcarum cum Cornelio deprelaendit idem Cornelius variam ipsius C saris esse naturam. Nam inter loquendum subinde irascitur, subinde iterum sit pacatus et mansuetus. Id autem intelligere potuit. Ipsum Stimare regnum Hungari suum esse. Et breui fore talium ordinem in eo ponat Nisi in tempore prouideatur. Hoc etiam in egressu ori male mulctatus sui Cornelius et sui hesani ligaris. Qui ipsum magno ululatu et inconditis vocibus et cachinni proSecuti sunt. Sed toleranda erant omnia. Hoc etiam die tractauit Cornelius cum Flamingo quodam Bombardari Vt Barbarossam sicubi daretur occasio et ipsius triremem exureret. Dedit
illi aliquot ducatos Cornelius ad emendum necessaria pro saciendis artificiis ignis, cum ampla spe Si opus perficeret. Id quod promisit se facturum. Nam est bombardarius triremis illius in qua est primus ex amicis BarbarOSS ΠΟ-mine Murathagh, et accessum habet ad pulveres bombardi os triremi ipsius BarbarOSSς Locutus est et cum duobus aliis sed huic Flamingo consistis est. De quo bonam etiam spem habet. VH P Die Iunii Aduenit Hieronymus Lask plenus minarum contra Beybegmungarum. Quem post duos dies inuenit Cornelius in domo Aiarbass , dum iret valedicturus prefato bassq. Dixit idem Lask Lanigrauium assiq
66쪽
scripsisse ad se et ad Ioannem Vayuodam, hortando illos ne ullo modo pacem sacerent cum Ferdinando rege Se enim florentissimas copias habere, et bellum statuisse inferre ducatui irtenbergenSi. Habere Lanigrauium quadraginta bombardas neaso rege Franci et ducenta milia scutorum auri. Dum de iis loquuntur Lasky et Cornelius iussus est Cornelius ingredi ad Bassam. Qui post mutuas Salutationes dicere incepit. Qualiter Cornelius ex Verbis ex ore ipsius C saris prolatis intelligere potuisset quo in statu res essent. Et quid ipse C sar dominus suus requireret hi sare Karolo. Ea modo nunciaret, et de reliquo sollicitu non SSet. Audivisti pi stere inquit qualiter magnus C sar reconfirmauit e dinando regi pacem. Et noli ullo modo dubitare inquit. Quia ipse eam firmiter tenebit modo Ferdinandus Rex illam teneat. Neque de aliquo timeatiS. Hs inquit Tu ipse auribus tuis audiuisti, et verbum C SariS S V raX, neque infringitur. Similiter audivisti inquit qualiter Begogi vadit adiungariam. Ibi Omnia bene Ordinabuntur. Commenda me regi Ferdinando. Ad hoc respondit Cornelius. Se libentissime id facturum. Rogare modo ipsum Bassam ne sinistris delationibus et verbis qu de Ferdinando rege dicerentur facile crederet auremue preberet. Plurima enim confingi liquibusdam, qu postea diuerSa SSe deprehenderentur. Respondit i a Zbassa. Forte Cornelium ista intelligere de Ianus Kraly. Verum Satis potuiSse intelligere ex verbis magni Cssaris domini sui ipsum Ianus raly esse clauum magni Cssaris domini sui, Neque in minimo ausurum Secu facere quam ipSi iuberetur et mandaretura magno C sare. Quare de e Cornelium dubitare non debere.
Respondit Cornelius. Verum esse Se id de Ioanne Vayuod intelligere, sed non de eo Solo. Sed si sorte alii essent qui magnum C Sarem excitarent contra Ferdinandum regem, ne illis aurem prebere vellet. Hoc autem
dicebat Cornelius propter Hieronymum Lasky. De quo sciebat quod esset indubie bellum desyderatur IS. Respondit Aia Zbassa. Neminem ore qui magnum C Sarem excitaret contra Ferdinandum regem, nisi ipse prior bellum inferret. Neque cuiuSquam
delationibus esse aurem rebiturum. Et super caput meum inquit On erit aliter.
Sed volo te premonere de duobus. Primo Quod propter normia mala qu nobis fecit Petrus CrusitZ, qui habet castellum ClySSς, nos Volum ipSum punire et castigare. Est inquit Clyssa castellum quoddam quod ipse
67쪽
Crusit cum auxilio Venetorum et Pap Occupauit, dum nos essemus in vltima expeditione Germanica Papa enim misit ei duo milia ducatorum Et Veneti etiam adiuuerunt eum. Tale castrum S ClySSa. Et ipse Petrus Crustiges magnus et insignis latro, et non Servitor Ferdinandi regis. Est etiam comes unus de grin Cuius pater sui nobis tributarius et nunc eo mortuo, filius rebellis, non solum non Vult tributa soluere sed multa mala
facit subditis magni Cssaris, occidendo et diripiendo quq cumque inuenit. Hunc etiam intendimus castigare. Et quia subditi Ferdinandi regis qui sunt in confinibus possent, si non essent premoniti arbitrari aliquid contra se fieri: dicas Ferdinando regi ne se de ipsius Petri CrusitZ aut comitis de S grin defensione impediat, et subditos suos qui in confinibus sui sunt coherceat, ne
prefatis latronibus suppetias ferant. Nihil enim ipsis subditis Ferdinandi regis
mali imminere sed tantum illis latronibus. Respondit Cornelius Sirius mala per prefatos et Similes homines serent hoc ideo accidere quia non compositi in Hungaria rebus, impune facere quiduis liceat. Quando enim intenderet Ferdinandus Rex ad tales castigandos,
eos confestim minitari transitionem ad partem ipsius aduersam. Se Cornelium deSuper facturum relationem, rogare tamen ne aduerSus honorem Ferdinandi
regis aliquid intentetur. Nam Maiestatem ipsiuS non aliter facturam eSSe, quam ipsius honori conuenit. Plurima postea locutus est cum Cornelio de ordinibus Christianorum sed ab ordinibus Thurcarum omnes aliarum gentium ordine pro Strato eSSe. Respondit Cornelius. Hoc esse in manu dei. Verum est inquit Aia Bassa. Et victori non multitudine bellatorum,
nec bonitate ordinum, nec armis aut ferocia hominum eueniunt Sed ex nutu
dei Tales ordines quales vos Christiani facitis cum peditibus et bombardissuere etiam acti in esZyr hoc est AEgypto limam aluchis et Tomum beyo.
Et tamen contra Selymum et nos, nihil prevalere potuerunt. Facile enim eos
ordines nostri perruperunt. Et vidisti inquit et audivisti demungaris quoties illos profligauimus. Qui semper habiti sunt bellicos inter Christianos et maximi animi. Respondit Cornelius. Fortemungaros suisse maioris animi quam prudenti . Tandem pro resolutione petiit Cornelius ab eo, ut diceret Hieronymo Lask qualiter C sar Thurcarum pacem haberet cum Ferdinando, et quod nullo modo infringi pateretur illam magnu C Sar. 9
68쪽
Recepit Aia Bassa se id facturum. Et quantum ad iter iussit Cornelium bono animo esse. IUSSum enim ii eSSe ad quo attinet, eum bene tractent. Neque quicquam illi dubitandum nisi de aduersa valetudine. Hoc modo
Postea locutus est Cornelius cum Bayl Venetorum. Qui se excusauit quod literas Cornelii, non misisset Venetias. Cum eo enim egerat ut literas quas ad C saream aiestatem et regiam Scripserat, Vn cum sui transmitteret. Id quod se facere haud posse propter suspitionem et metum Thurcarum dixerat. Id tamen adiecit Dominos Venetos nihil celare oratorem C saris qui isthic est. Neque vero datum est diu cum eo loqui Hieronymus autem Lask tunc statim intromissus est ad prefatum Aiagbassam. Post cui us Hieronymi audientiam. Venit ad Cornelium Ionias be qui ossicio interpretis stinctus uerat tam pro Corneli quam pro LaskO. Dixit eumdem Lasko conquestum esse contra Ioannem Vayuodam de ipsius ingratitudine. Multa item locutum contra Beybegmungarum. Ipsi autem Lasko dictum esse ab Aiagbassa qualiter Serenissimus Rex Ferdinandus optimam pacem cum C Sare Thurcarum haberet. Neque ipSum C qSarem credere ii qu contra Ferdinandum regem dicerentur. Qussivisse etiam Aia Bassam a LaskO. Quid ageret rex suus Francis quem tantopere laudare solitu OSSet Curion inuaderet Carolum C sarem contra quem tot practicas haberet NOn SSegenerosi principis per cuniculos agere sed palam debere inimicitiam et hostilitatem exercere. Ης ab Aia Bassariussita fuisse hiasko. Qui respondisset Regem Francorum in breui aliquid magnum esse facturum. POStea conuertit sermonem de Grito. Et dixit idem Ioniisbe Ipsum Aloisium ritum esse pessimum et scelestissimum hominem. Neque Thu cam neque Christianum. Plurimumque se dolere dicebat quod nemo hactenus fuisset Ηungarus tam animosus qui ipsum occidisset omnino Se Sperare ipsum ritum numquam rediturum esse Constantinopolim. Eamdem Spem habere omnes Christianos Thurcas et Iudeos. Ipsum ritum v riSSime causam esse quod Ferdinandus Rex totum Hungari regnum non obtinuerit. Nunc
ipSum tenere maximam curiam Conductum re suo militem Secum adducere.
Id quod sine expilationibus et corrosionibus quas undique facit, ab Omnis generi hominibus haud quaquam perficere continuareque OSSit. Sibi Ionias beg, ipsum ritum optime notum esse. Inuisum illum SSebassis et ossicialibus maioribus. Apud solum Imbrahimum nonnihil gratia posse. Sed si occideretur inquit Quis ulterius de illo filio meretricis curaret P
69쪽
Et miramur nos Thurc qualiter tam diu substiterit Et quorsum euaserit serociamungarolum quod ipsum non interfecerint. Hs et similia contra Gritum plurima locutus est Ioniisbeg.
Neque pretereundum. Quod ansachus amandri et BeIgradi his diebus Constantinopoli habuit Murathsayuodam quem preficere voluit equitibus et classi Thurcarum qu est pro uitione Bud in locum MomynVayuod qui est servitor Mehem ethbe quondam ansachi Samandris, nunc autem ansachi Mores. Quod tamen ossicium raesendente rit Momyn Vay-uodam prefatum, idem Murati obtinere non potuit. Quare et ille pleno ore tonans contra Gritum aperte apud portam et ipsi etiam servitoribus Griti, qui idem illud postea Cornelio retulerunt sore ut si in necessitate foret ritus constitutus iniungaria, et OhSeSSUS Christianis, Ut nulliani equitem dominus suus ansachus amandri ipsi subsidio mitteret in alia lis tempora SSe quam ea suere, Cum esset Bud obseSsus clarissime dixit sine ulla dissimulatione.
In summa A familiarissimis ipsius riti intellexit Cornelius ipsum
Adducere autem secum ipsum Aloisium ad Septingentos equites et totidem pedites sed nullius valoris, Grecos, Sutore Cerdones et alios. Quantumuis famam faceret de mille et bis mille item peditibus. X P die Iunii Egressus est C sar Thurcarum ex palatio Suo et Conscensa triremi transiit mare ad alteram ipSiu Bosphori partem ad locum Scutari, ubi in tentoriis mansit ad decimum quintum diem. Quo die processit ulterius ad expeditionem Persicam. Hoc etiam die venit ad Cornelium D. Aloisius riti. Qui dixit hoc die venisse cursorem ex Carahemith missum ab Imbra-himo Bassa, qui nunclauit ipsum C sarem Persarum agmat Sophy, premisisse copias quasdam ad Taurisium Armeni . ΙpSumque in propria persona ibi breui futurum esse. Quod indicium sit ipsum Sophy cum Tartaris res
Sua composuisse, et Oreo omnino conflicturia Sit cum Thurcarum C sare.
Qui Cssa Thurcarum sit hybernaturus in Carrasa. u olim fuit Carrs limes
Bhomani et Persici Imperii. Et non in Carahemith sicut priu constituerat. Imbrahimum autem bassam Velle capere Bagdath, eamque firmare presidio. Hoc enim modo Syriam redditam iri securam ab excursionibus. Proinde si eam Soph defendere velit opus ore ut confligat cum thomannis. Ostea visum iri quis sit futurus Superior.
70쪽
Incepit iterum de rebus hurcarum loqui Dicens nullam unquam suturam meliorem occaSionem ipSOS inuadendi. Ex quo non parum negocii sit ipsis futurum cum Persis Verum SSe quod pro uitione reci manserint ad octoginta milia Acangy qui sunt rustici liberi ab impositionibus sed eos in multo tempore Simul congregari non OSSe. Scyre se quibus modis tota ea prouincia facillime subiugari possit et sine ictu gladii. Se desuper cum Ferdinando rege Sed solo locuturum SSe. Nolle enim ut res patefiat Scire se etiam unde Thurc timeant, Et quolocasint inuadenda. Sed de iis nullum publicum sermonem fieri debere Sibi enim
Diceret Cornelius Ferdinando regi Ne miretur si principio cum sit inmungariam Venturus, nonnulla sorte fecerit qu Videbuntur aduersus ipsius Maiestatem esse. Hoc enim modo decutere se debere suspitionem qu de eo habetur quod faueat Ferdinando regi Periculosum esse sibi aliter facere ob querimonias quas de ipso OSSet facere Ioannes et Hungari apud portam. Ideoque maxima dissimulatione utendum ibi esSe. Admonuit etiam Cornelium ut quando Bud esset ostenderet e male contentum de se Aloysio rito, et presertim apud consiliarios Ioannis. Adiecit se ex Transylvania venturum Budam, et inde missurum hominem Suum ad Serenissimum Ferdinandum regem et poStea ad ipSum Ven
Carolo autem Usari diceret ipsius Aloisii nomine Cornelius, ut Omnino claSSem augeat, resistatque imprimi Barbaro Ssq. Nam Si illum contigerit foe-lice aliqua fortuna uti fore utrissa Thurcarum longe maiorem fidem ipsi sit adhibituruS, et eum noua classe pecuniis et rebus necessariis adiuturus. Vnde semper circa Viscera Hispani illum fore. Et maioribus longe expensis se de- senSurUm contra eum quam faceret si ipsam Constantinopolim inuaderet. Id quod facillime facere possit. Si enim Barbarossa in Aphricam contendat, Quid obeSSe quominus classisis sarea veniat in Proponthida adusque Constantinopolim, cum nulla triremis maneat pro defensione illius maris. Et castella qu sunt ad Hellesponthum facillime possint accipi. Inuenturam es Se ClaSSem C Saream ConStantinopoli summas opes et prouisionem ad bellum et nullam
Si autem hac vice hoc facere non possit aut velit Carolus C Sar: Tunc
Pro Vere proximo quam maximam potest classem apparet, Et e cum Venetis coniungat. Manc esse certissimam viam ad Victoriam.