Laurentii Medicis Magnifici vita auctore Angelo Fabronio ..

211쪽

roo LAURENTI 3 ME DI cis

possum. Nam profecto ipsemet mihi nimium incivilis viderer , ct inhumanus, s tibi ct tali viro mei tam sudiose rem ausim prorsus ullam denegare. Ceterum quoniam de quo tibi a nobis scribi postulas, id ejus-ηwri es , ut facilius sensu quodam animi tacito ct c

tutione comprehendatur, quam aut verbis, aut litteris

exprimi poli, hac lege tibi Iam nunc obsequium n strum Uriugimus , ut neque id polliceamur quod implere non possimus, ct s quid tamen pos us, tua certe

caussa non recusemus. Laboraverat igitur circiter menses duos Laurentius Medices e doloribus iis, qui quoniam viscerum cartilasui iubaereant, ex argumento sochondrii appellantur. Hi tames neminem sua quidem vi Iugulant, quoniam tamen acuti stat sunt, etiam jure molestissimi perhibentur. Sed enim in Laurentio fato ne dixerim an inscitia incuriaque medentium i evenit, ut dum curatio MLribtis adhibetur, febris una omnium insessio ma contracta si, quae sensim illaba, non quidem in arterias aut venas, scuti caeterae flent, sed in artus, in viscera, is nervos, in ossa quoque θ' ni duuas incubuerit. Ea vero quod subtiliter ac latenter, qu ique leuibus vestigiis strepserat, parum primo an, maduersa: dein vero cum fatis malvam sui significati nem dedisset, non tamen pro eo ac debuit, diligenter eurata, A vinem debilitaverat prorsuς atque visis rat, ut non viribus modo, sed corIore etiam seue omni

misy ct consumpto di beseret. Quare pridie, quam

Naturae

212쪽

MAc Ni Fici VITA II Ivaturae suti,ficeret, cum quidem is villa Caregia cubaret aegre, ita repente concidit totus, vulsam ut jam

suae salutis sproa reliquam ownderet. Quod homo, ut semper cauri sinus, intelligeus, vibiI prius habuit, qua

ut animae medicum accerseret, cui de contractis tota vita noxiis Christiano ritu remiseretur. Quem ego hominem postea mirabuudum se prope audivi narrantem, nihil sibi uvquam neque majus, neque incredibilius visum, quam quomodo Laurentius consans paratusque afversis mortem, atque imperterritus σ praeteritorum

meminis et, ct praesentia disspensasset, ct de futuris item religiosissime prudentissimeque caυisset. Nocte deiis

media quiescenti, meditantique Sacerdos adesse cum Sacramento nunciatur: ibi vero excussus, procul, inquit , a me hoc abis, patiar, ut Iesbm meum, qui me sinxit , qui me redemit ad usque cubiculum hoc venirer tollite hinc obsecro me quam primum, tollite, ut Domino occurram. Et cum dicto subleuaus ipse se quantum poterat, atque animo corporis imbecillitatem sustentans , inter familiarium manus obviam seviori ad aulam usque procedit, cujus ad genus prorepetit, seupplexque ac lacrimans: Tu ue, tuquit, mitRF ve Iehu, tu nequi' mum hunc servum tuum dignarit iuvisiere 3 At qnid dixi strvum p Imo vero hostem potius, quidem iv- gratifimum, qui tantis abs te cumulatus beusciis, nec tibi dicto unquam audiens fuerim, ct tuam toties Majestatem desererim . Quod ego te per illum, qua genus C c

213쪽

ro a LAURENTII ME Dicis omne hominum complecteris, charitatem, quaeque te caelitus ad uos in terram deduxit, uostraeque humanitatis induit involucris, quae famem , quae sitim , quae fripis , aestum , labores , irrisus , contumelias, flagellaer verbera, quae postremo etIam mortem crucemque subire te compulit: per hanc ego te , sialutifer Iesu, quaesobtestorque, avertas faciem a peccatis meis, ut cum ante tribuaal tuum constitero, quo me iamdudum citari plane sentio, non mea f aus, non culpa plectatur, sed tuae crucis meritis condovetur. Valeat, valeat in caussa

mea sanguis ille tuus , IJ , pretio stimus , quem pro agerendis tu libertatem hominibus in ara illa sublimi

nostrae redemptionis effudisi. Haec atque alia cum diaceret lacrimaus isse , lacrimantibusque, qui aderaui, universis, jubet eum taηdem Sacerdos attesti, atque in lectulum suum, quo Sacramentum commodius administraretur, referri. Quod aue eum ahquandiu facturum uegasset, tamen ve seniori suo foret minus obsequens, exorari se passus, iteratis Dusdem ferme sententiae υe bis, Corpus ac Sanguinem Dominicum plenus jam sanctitatis, ct diυina quadam m de te υerendus accepit. Tum conflari Petrum filium suam reliqui aberant exorsus, ferret aequo auimo vim vecestatis admonebat, nou defuturum caelitus patrocinium, quod ne sibi quidem unquam in tant/s rerum fortunaeque varietatibus defuisset, virtutem modo 2 bovam mentem coleret; b ne consulta bonos eventus garitura. Pos illa contempla-Disitired by Coos e

214쪽

MAGNI Fic I ViΥΛ ao 3bundus aliquavdiu quieυ tr exclusis dein ceteris, enuindem ad y e natum vocat , multa movet , multa praecipit , multa edocet, quse nondum Drur emanarunt, plena

omnia tamen sicuti audivimus 3 em sapientiae singularis ct sauctimoniae , quorum tamen unum, quod vobis si

re quidem licuerit, adscribam. Cives , inquit, mi PD-3re, syccessorem te meum haud dubie agnoscent. Nec autem vereor, ne non eadem futurus auctoritate in hac Republica sis, qua nos ipsi ad hane diem fuerimus. Sed ' quoniam civitas omIis corpus es, quod aiunt, multorum capitum , neque mos geri singulis potest, memento is υusmodi varietatibus id consilium sequi semper, quod esse quam honestisimum intelliges, magisque universitatis, quam storsum cuiusque rationem habeto. Mandavit

θ' de funere, ut scilicet aes CVini exemplo justis sibi

flerent, intra modum videlicet eum, quι privato conveniat. Venit dein Ticino Lazarm vester , medicus, ut quidem visum est, experientissimus: qui tamen sero advocatur, De quid is pertum relinqueret, precis Finaquaedam gemmis omne genus , mar ritisique conterem dis , medicamevia tentabat . Quaerit ibi tum ex D- miliaribus Laurentius , iam enim admissi aliquot fueramus , quid ille agitaret medicus , quid moliretur. Cui eum ego re novissem epithema eum concinnure , quo praecordia foverentur , agnita ille satim voce , ac me hi&re ivturus, ut semper solitus , heus , isquis , heur , Augete , simul brachia jam exhausta viribus aegre attoAC c a

215쪽

LAURENT Ii ME DI cIsleus , manus ambas arctustae prehendit. Me vero sim gustus lacrimaeque cum occupavissent quas celare tamenr ejecta cerυIce conabar, vibilo ille coinmotior, etiam atque etiam maum retentabat. Ibi autem persensit fetu adhuc praepedici me , quo minus ei operam darem , seu- scilicet eas, quaaque di si nutanter omisit. Ego me autem coultim in praetrale ibalami coi icio flentem, atque habenas , ut ita dicam , dolori 9 lacrimis laxo Mox tandem revertor eodem, Accatis quautam licebat, oeulir. Illa ubi me vidit , vidit autem satim, vocat ad , se rufum, quaeritque perblande quid Picus surandula suus ageret. Respouduo mavere eum in urbe, quod vereatur ne ilis, si veniat, molestior sis. At ego, inquit virissim ni υerear ne molesum sit ei hoc iter, videre atque alloqui extremum exoptem, priusquam plane a vobis emigro. Vin tu, inquam , accersatur Z Ego υero , ait ille , quam primum. Ita faue facio: υeuerat jam, QD-derat , atque ego quoque juxta gruibus incubueram , quo loquentem patronum facilius , utpom defecta jam vocu-D , exaudirem. Bone Deus, qua ille hvuc hominem comitate , qua humauitate , quibus etiam quasi blanditiis exceptis Rogavit primo ignosceret, quod ei laborem hune injunxi set , amori hoc tameu , θ' benevolentiae in illum suae ad criberet; libevtius se se avimam editurum , se Irius amici i hominis a Pectu morientes oculos satiasset. Tum sermones iniccis urbanos , ut solebat ,-Dμiliares. Non nihil ei iam tunc quoque jocatus nobiscum,

216쪽

M A c N I F I c l VITA ao squiu utrosque intuens uos 1 et euem , ait, distulisset mes Item mors haec ad eum diem, quo vo tram plane bibliothecam absolvissem. Ne multis, abierat vix dum Picus, cum Ferrarienses uterondimus, in Diis doctrina ct 1 melimovia vir, caelestisque doctrmae praedicator egregius , cubiculum in editur, hortatur ut fidem teneatri e vero tenere se ais hicouc Νm: ut quam emenda-

tiloue posthae vivere desinet; scilicet facturum obnixe respondit: ut morim denique, si necesse sit, aequo an,

mo tolleret I vr I vero, inquit ille, ucundius, si quidem ita Deo deeretum sit. Recedebat homo jam, cum Lamretatius , heus, inquit, benedictionem Pater, priusquam a nobis prosiicisceris. Simul demisso capite vultuque, cy inomuem piae religionis imaginem Drmatus, subinde ad verba illius preces rite ac memoriter re poeti tabat, ne tantillum quidem familiarium luctu a erto jam , ve-que se ulterius dissimulante commotus. Diceres indictam ceteris, uno excepto Laurentio, mortem . Sic scilicet unus ex omnibus ipse nu Iam doloris, uullam perturbationis, nullam tristitiae significatiovem dabat; consuetumque an, mi vigorem, coustavitiam, aequabilitatem, magnitudiuem, ad extremum usique spiritum producebat. Instabant m diei adbuς tamen, ct ne vibit agere viderentur, UNciosilitae hominem vexabant, nihil ille tameia cisternari,

vibit aυessari, quod illi nndo obtulissent a nou quidem quoniam spe vitae blandiculis ilisceretur, sed ne quem forte moriens vel levi sive perfringeret. Adeoque δε Duiligod by Corale

217쪽

ao6 LAURENTII MEDICI stis ad extremum praest/tit, ut de sua quoque ipsius morte nom/ hu cavillaretur; sicut cum porrigenti cuidam cibum, rogantique mox quam placuisset, respoudit:

quam solet morienti. Post id blande singulos amplex tus, petitaque seuppliciter venia, si cui gravior forte, si molestior morbi vitio fuisset, totum se post illa peruncti

ni summae, demigravisque animae commendationi δε- didit . Recitari dein evangelica hisoria coepta est, qua scilicet irrogati Chirasti cruciatus explicantur, cuIus ille no cere se verba sevientias prope omnes, modo I

bra tacitus movens, modo Luguentes oculos erigevs. imterdum etiam digitorum gestu significabat. Postremo HrViam cruciflixi argenteum, margaritis gemmIsque mi ce ado uatum de i, usquequaque oculis rutuens , identidemque deosculans expiravit. Vir ad omnia fumma natus , έν qui flautem resantemque toties foramnam usique adeo sit aherna velificatione moderatus, ut nescias utrum secundis rebus constantior, au adversis

aeqtitor, ac temperautior apparuerit. Ingenio vero tanto ac tem facili per picaci, ut quibus tu fingulis ericellere alii magnum putant, ille uuiversis pariter emineret . Num probitatem, jussitiam , fidem nemo arbitror nescit, ita sibi Laurentii Medicis pectus atque animum quas gratismum aliquod domicilium , templumque delegisle . Iam comitae , humavitas , a stabilitas quanta fuerit . eximia quadam tu eum totius populi, atque vinium plane ordinum benevolentia declaratur. Sed enim

218쪽

plendesicebat quae illum pene immortali quadam eloria ad Deos usque provexerat: cum interim nihil ille famae duntaxat causa vomisis, omnia υero virtutis amore persiquebatur. Quanto autem litteratos homines sudio complectebatur, quantum honori r , quantum etiam reverentiae omnibus exhibebat, quantum denique operae industriaeque suae conquirendis toto orbe terrarum

coemendisque linguae utriusique volumiuibus posuit , quam torique in ea re , quam immanes sumptus fecit , ut nouaetas modo haec, aut hoc Deculum, sed posteritas etiami a maximam in huius hominis interitu Iacturam fe rit . Ceterum cousiolantur vos maximo in luctu liberi eius tanto patre dignissimi. Quorum, qui maximus umtu, Petrus vix dum primum O vigesimum iuressus

γ annum, tanta iam graυitate prudentia O auctoritate molem totius Reipublicae fustentat, ut in eo si rim revixisse genitor Laurentius existimetur. Alter annorum duodevi uti Ioannes Cardinalis ampli mus quod unvquam cuiquam id aetatis contigerit) ct idem

Pontifici Maximo non in Ecclesiae Patrimonio dum xat, sed in patriae quoque siuae ditione Legatus , t Iem tantumque se iam tam arduis negotiis gerit o praestat, ut omnium in sie mortalium oculos convert rit, atque ιucredibilem quamdam, cui responsiurus si nil e es, expectationem concitaverit. Tertius porro Iulianus, impubes adhuc, sudore tamen ac venustate,

219쪽

ao8 LAURENTII MEDICI scieque non Irobitatis ct ingemi nurisica quadam ina-ς vshnaqne indole totius Iibi jam civitatis animos devim xit. Verum ut de aliiς in praesenti taceam, de Petro certe ipso cohibere me non possum, quin recenti re te ostimonium hoc loco patervum adscribam. Duobus circiter ante obitum mensibus cum in Jo cubiculo sedens , ut

solebat Laurentius, de philosophia ct litteris nobiscum fabularetur, ac se destiuase diceret, reliquam aetatem tu iis sudiis mecum, cum Ficino, Picoque ipso MAran tir consumere, procul scilicet ab urbe strepitu, negabam equidem hoc ei per suos cives licere, qui quidem in dies viderentur magis magisque ipsius o consilium e auctoritatem desideraturi. Tum subridens ille , atqui Iam, inquit, vices mseras alumno tuo deleg bimus, atque in eum sarciniam hauc, onus omne reclinabimus. Cumque ego rogassem, an adhuc is adolescente tantu- virium deprehendisset , ut eis bona fri incumbere jam posscinus: ego vero, ait ille, quania Gus or quam soli a video esse fundamenta , laturum spero haud dubie quisquid ivaedisticavero. Cave amsem putes, Augeis, quenqrcam adhuc ex nostris indole fuisse tanta, quantam jam Petrus ostendit, ut sperem fore atque adeo ut 'rer, nise me i ius ingenii aliquoi jam experimenta fefellerint, ne cui sit mavorum D rum coucessurus. Atque huius quidem judicis praesui, que paterni magnum profecto clarum specimen hoo miser dedit, quod aegrotanti IrHeso frui semper, omui que

220쪽

que per se pene etiam sordida miuiseria obivit, vigiliti rmn patientisinius inediae, nunquamque a lectulo ipso patris, nisi cum maxime Reypublica urgeret, avelli sagiss. Et cum mirifica pietas extaret in vultu, tamen ne morbum, aut solicitudinem paternam moerore suo ariaugeret , gemitus omnes O lacrimas ineredibili virtute quasi devorabat. Porro autem quod unum tristissima iure pulcherrimum ceu spectaculum videbamus, invrcem pater quoque ipse, ne tristiorem filium tristitia sua rem deret , frontem sibi ex tempore velut aliam singebat, ac

fluentes oculos iu illius gratiam continebat, nunquam aut consternatus animo aut fractus, douec ante ora n tus obversaretur. Ita uterque certatim vim facere affectibus His, ac dissimulare pietatem pietatis sudio v

tebatur . Ut autem Laurentius e vita decessit, diei vix potes quanta di humanitate ct gravitate cives omnes suos Petrus noster ad se domum confluentes exceperit, quam er apposite cy varie dy blande etiam dolentibus consolantibusique pro tempore, suamque operam poliscentibus responderit quantam deinde quam solertem rei constituendae familiari curam impenderit, ut necessiimines fias omnes gravi o casu perculsus sublevarit, ut vel minutissimum quemque ex familiaribus dejectum,dsideutemque Mi adversis rebus collegerit, erexerit , animaverit, ut in obeunda quoque Republica nulli umquam aut loco, aut tempori, aut muneri, aut homici defuerit, nulla denique is parte cessaverit. Sic ut eam