장음표시 사용
281쪽
lisola IV. 269 allectus spe ingentis pro redemptione pretii. Sed hoc consilium fere in perniaciem ei vertit. Id enim quibusdam vestiagiis odoratus Suleimannus , sane quam aegre serebat, neque quicquam eniXius studebat, instigante Rustano, quam ut Ga-1tonem e latebris erueret, ut in manifesto facinore justiorem caussam haberet in Ρ halium animadvertendi. Verum incassumis labor sumebatur, sublat' e ViVorum numero Gallone, an peste, quidam credunt;
an quod est verisimilius) ne quid eman
ret, ipsius Ρihalii Opera. Certe magna cura a patris ministris requisitus, investigari non-potuit. Credibile est Pilialium, quo propriae saluti consuleret, Gastonis vitae non pepercisse. Nihilominus in magno metu diu ViXit, Vitato Constantinopolis accessu, perque Varias caussas circum maris j aei insulas cum paucis triremibus vagatus. Irati domini conspectum, ut si1hi eritiosum, ac ne caussam e vinculis dicere cogeretur, fugiebat : donec Suleimamus eunuchi Cubiculariorum decurionis , &filii Selimi precibus mitigatus, delicti se
tiam fecit sub iis verbis, quae me reserre
non pigebit. Habeat u quidem a me tanti delicti υeniam V impunitatem : caterum de
bitas poenas pos hanc vitam de eo sumat justi δμv- scelerum vindex Deus. Adeo ei insedit, nullum
282쪽
2 o Aug. Bussequii nullum malum facinus inultum relinquidebere. Don Joanni Cardonae res cessit fossicius : qui quidem cura atque auXilio viri illustris, Adami a Ditriclistein, Baronis Austriaci, qui ejus sororem lectissimam so minam habet in matrimonio, meaque Mdejussione sublevatus, incolumis in Hispaniam rediit. Introductus in Divinum uve consessum Bassarum Sandaeus, interrogatusque a Rustino, quid domino ejus Veis . nis set in mentem, ut, cum sua tueri non posset, aliena oppugnatum iret 3 respondit, ad suum judicium hoc non pertinuisse :suum munus suis se , ut quod haberet a domino mandatum, qua fide par erat eXequeretur. In quo sortem habuisset adversam. Deinde genu ndius Bassas precatus est , ut tautem suam Suleimanno commendarent: sibi domi uxorem esse, & paucos liberos: orare, ut se iis servatum vellent. Respondit Rustanus, suum Imperatorem ingenio esse miti, sperare de ejus salute impetrari posse. Sic Sandaeus in arcem, quam Carad nis, hoc est, maris rubri, vocant, duci jubetur. Verum non longe abierat, cum reVO-
caretur. Non viderat eum Cubiculariorum decurio , cujuS supra memini, magnae apud dominum authoritatis. Ea de causa redire jubebatur. Commemorant qui re-Vertentem viderunt, Verum alias intrepitidums
283쪽
lisola IV. 27 Idum, aliquanto commotiorem rediisse,
Verentem ne mutata sententia ad necem retraheretur. Reliqui captivi qui erant praecipui nominis in turrim Ρerensem, sive Galatensem conduntur. In iis Don Salminius de Leyua, cum duobus filiis nothis , atque item Don Bellingerus. Ρostquam sum factus istorum certior, & quanta penuria omnes laborarent, putavi mearum esse partium, non deesse eorum miseriis. Misi itaque qui eos viserent, & meis Ver his consolarentur , omniaque quae in mea essent potestate deferrent. Atque ab eo tempore toti captivorum nationi mea domus semper patuit, neque in ullo, quoad ejus fieri posset, adversus eos ossicio cessatum. Turcae suis captivis, modo panis &aqua suppetat, abunde provisum arbitram tur. Quid cujusque aetas, quid consuetudo, quid valetudo, & tempus anni postulet, impense securi, sanos, aegrOS, conValescenteS, robustos, valetudinarios, juVeneS, seneS, eodem modo accipiunt omnes. Ex quo magnus opitulandi campus mihi patebat, V riis vitae necessitatibus diversa subsidia postulantibus. Magna aegrotorum multitudo decumbebat in templo quodam Perae ,
284쪽
2 a s equii Ρlurimos aut in ipso morbo, aut jam comvalescentes idonei victus inopia perdebat,
quod jusculum, . aut Ossam non haberent, quo languentem Ventriculum foVerent,& vires amissas sensim recuperarent. De eo admonitus, do negotium civi Ρerensi,
mihi amico, ut verveces aliquot quotidie emat, quos domi elvios inter captivos illos dividat, his jus, illis carnes, ut cujuSque morbi vel valetudinis ratio eXigeret,quae reS non paucis profuit. Atque haec quidem cum infirmis; aliam opem poscebant, qui recte
valebant. Plenae erant aedes meae a summo mane ad vesperam turba eorum, qui adve sus varia incommoda auXilium petebant.
Alii lautioribus mensis assueti ad atri panis
ejusdemque sicci quotidianum esum nauseabant: opus habebant qui compararent aliquid obsonii: aliorum 1tomachus continuum aquae usuin non serebat, pauxillo vino opuS erat. Erant quos ostendebat in nudo solo cubantes nocturnum friguS , quibus veste stragula subveniendum erat: huic amiculum , illi calcei desiderabantur. ΡarS multo minima adversus heri, vel custodis saevitiam subsidium Orabat, quo commodioribus iis uteretur. Ad medendum istis omnibus incommodis una remedio erat pecunia , ea flagitabatur. Hic nullus abibat dies , quin plures
285쪽
lisola IV. 273 aurei insumerentur. Sed hoc malum tot rabile, neque eritiosum: perniciossius aliud ab iis impendebat, qui grandiores summas sibi credi postulabant, aut me Vadem pro redemptionis pretio cupiebant. Horum nulli deerat, quo se venditaret, ac suam caussam praecipuam videri vellet. Hic afferebat nobilitatem & consanguineos, aut affines illustres aut primarios: iste ductos in
exercitu ordineS, multorumque annorum
stipendia: tertius divitias domi magnas, &in promptu fatisfaciendi facultatem. Nec
deerant qui suam virtutem, & clara in bello facinora praedicarent. Omnes denique quacunque de causa sibi succurri aequum censebant. De fide cum quaereretur, & an solvendi memores futuri essent, vetabant dubitare. Nam quid injustius, quam non molestia & damno liberare eum , a quo tantum beneficium accepissent, cui libemtatem , cui Vitam deberent, qui eos tanquam ex Orci faucibus eripuisset y Ac sane mihi gravissimum erat audire : Nisi mihi
jam in numerato sint ducenti aurei, actum est de me : traducor in Asiam, aut conjucior in triremes ad remum, aVehenduS nescio quo, sine ulla spe recuperandae umquam libertatis, aut revisendae patriae. Est mercator, qui tantum mercium stippeditare, unde ea summa confici possit, non re
286쪽
a 4 Aug. BusLequii cuset, modo tu fidejubeas. Haec fere erutomnium cautio ἰ qua non moVeri non poteram, cum Veniret in mentem vera esse
quae dicebantur. Fieri non posse , nisi esset subventum, quin magnam partem Variis cassibus perirent: esse autem eo loco neminem, qui majorem opitulandi facultatem haberet, aut a quo justius id expectaretur quam a me. Sed tu , nusquam tuta fias , mihi ingeris scio, sed cadit in cujusquam animum fore tam immaniter ingratum aliquem, ut eX tanto periculo ereptus solvere nolit, quod sit pro ejuS capite e pensum ' Fac uni, atque alteri non Voluntatem , sed facultatem deesse. Id susque deque habendum. Non perit, quod bonis heiane fit. Major certe pars in officio manebit. His rationibus adductus, meam fidem pro multis aureorum millibus obstriniu, meque in tam altam Voraginem demisi, ut nesciam
quo modo sim emersuruS C Verear, ne
compedes quas iis ademi, ego meis peduhus aptarim. Qua de re pluribus ad te scribo, ut me purgem, quod a quibusdam insipientiae accusari me scio , ob nitimiam credendi facilitatem; tum quod nonnullarum in solvendo negligentia me iii suspicionem adducit, fore ut non sine gravi damno ex hoc negotio eviam. Qui imo jam fuit necesse, me quod pro qui busdam
287쪽
Epipola IV. 27sbusdam spopondi, dependere: ac meminicum ad me nonnullorum Voces reserebantur , qui cum essent meo beneficio servati, tamen deridiculo habebant tantam facilit tem , ut hominis inepti, & parum considerati. Ex quo pollum colligere, quae mens quorundain futura sit. Sed erit quod volet Deus. Utut ceciderit, non Video Cur me poeniteat multis benigne fecisse Ipsa sibi virtus semper pulcherrima mem es. Ρraecipuum mihi nullum pretium eX- pecto, nullos honores , nullam statuam decerni mihi volo; opto tantum ut eatenus grati sint, ut quod pro eorum incolumitate expensum fit, fideliter restituant. Quod de cordata natione, cujusmodi haec
habetur, non despero. Ego vero laetor non modo me reposuisse, Verum etiam eXemplo fuisse, quo provocati plerique & ipsi
bonam operam navarunt. Sunt ferae cumciVes, tum peregrini, generis Italici, multi mercatores, quorum eXtitit in captivis
sublevandis insigne studium, sed unius non possum oblivisci, prorsus a reliquis diversi,
propter sententiae absurditatem. Is erat Italograecus, hoc est, mitata origine & moribus Graecis atque Italis. Hic cum certatim omnes in tam pium opus incumberent, adduci nunquam potuit, ut teruncium in ullum impenderet. Quo nomine cum S a accu-
288쪽
2 6 Aug. Bussequii accusaretur, ita se defendebat absono x imcomposito sermone Italico, nam famili rior ei Graecus) Ego istos quales sint non novi: sed facile pomo conjicere, non nisi justo Dei judicio in hanc miseriam conjectos. Νolo venire contra Voluntatem di-Vinam : maneant per me quo loco eos Deus
esse voluit. Vos, qui iis quae divinitus decreta sunt, tam audacter interceditis, mirandum non erit si1 poenitebit. Nemo mihi persuaserit, ut vel unum obolum horum caussa erogem. Sic ille. Sed vanum istum & ineptum vatem omittamus. Haec Christianorum maritima clades cum Baja-Zetis calamitate conjuncta, magnam mihi curam adserebat, ne Turcae redderentur insolentiores, ac proinde in serendis conditionibus intolerabiliores. Ad mala pu-hlica accedebat privatum, pestis, quae domum meam inVaserat, jamque unum de fidissimis meis famulis rapuerat: caeteros contagii metu vehementer turbarat. De
quo dicam paulo post, si prius de alia solicitudine nobis injecta , minore quidem
illa, sed tamen non contemnenda, attigero. Fit indies hic Ρrinceps suae religionis observantior, hoc est, superstitiosor. Solitus erat oblectare se puerorum fidibus , & voce canentium musica. Sed hoc omne sublatum Sibyllae cujusdam im
289쪽
terventu, hoc eli, anus sanctimoniae pr fissione celebris, quae magnas, nisi finem faceret, parataS ei poenas poli mortem d nunciarat. Eo commotus, quicquid erat instrumentorum symphoniacorum, quan- ruam auro , gemmiSque egregio Opere istinctorum, comminuit, & in ignem imjecit. Cibum sumebat ex argentea supellectile. : hoc quoque nescio quis tam graviter apud eum increpuit, ut postea nutilis quam fictilibus vasis sit usus. ΡOstremo inventus est, qui tantam usus vini licem
tiam in urbe non ferret, eoque nomine religionem ei injiceret, ac si praeceptorum Prophetae sui parum retinens esset. Fit emgo edictum ne vinum deinceps Constantianopolim importaretur, ac ne Christianis quidem , neque Judaeis. Hoc edictum ad
me meOSque non parum pertinebat, aquae potioni minime assuetos. Unde enim nODis vinum, si a moenibus urbis arceretur Τlongum patriae desiderium, & incertum
adhuc quo nostra actio evaderet, fatis nos macerabant; nisi haec etiam mutandi viactus necessitas adjungeretur, cui sine mututorum invaletudine locus esse non posset. Do negotium meis interpretibus, ut nostram caussam apud Baiias in Divano dilugenter agant, & veterem possessionem detendant. Variatum ibi sententiis. Erant
290쪽
a 8 Aug. Busbequii qui censerent, noS quoque aquae potu d here contentos es te. Quid enim dicturam viciniam, si vinum ad nos inserri videant ΤΕjus usu sibi severe interdici. At Christi nos in media Constantinopoli do se quam tum liberet ingurgitare, saetorem Vini Cim, cumcirca late differri, atque omnia profanare. Sed & Musulmannos, qui ad me
Venirent, Vinum eructantes prodire. Ex
quo nihil propius factum est , t quam ut
caussa caderemus. Vicit tamen eorum se tentia, quorum auctoritate nostri ratio h bebatur , qui nobis tantam mutationem in tolerandam sore , morborumque & mortis caussam plerisque allaturam contendebant Permittitur nobis unius nocti8 optio, qua vini quantum vellemus ad portam maritia mam , quae nobis opportunissima videreiatur, appulsum haberemus: qua nocte item currus & equi ad manum nobis essent, quibus Vinum quanto minimo cum strepitu fieri posset, in domum inferremus. Sic nos ius nostrum retinuimus. Non defuerunt Graeci, qui Ρrincipis animum eo quo dicam stratagemate periclitarentur. Cum eXploratum haberent, eum per loca frequentibus vineis consita iter facturum,
dicitus convellunt. Quarum congestis acerris alii viam complent, alii currus one