장음표시 사용
481쪽
4 2 Av. Busbequiictus esses, quam tua causa tantum nobilititatis interiret, tantumque Regno Galliae turbarum & molestiae crearetur. Quin eta
iam ipsum Regni Statum in dubium Vocas, qui cum sis Regni haeres, eo te dimiseris, unde nisi magna molitione & periculo te recipere non possis. Ajunt Guisium Regianae Operam 1uam in reducendo obtulisse, ut sibi dentur tria millia Gallorum equutum , se AlenZonium undecunque repetititurum , & domum reducturum. Itaque ad eum fit nobilitatis concursus, Omniaque armorum apparatu perstrepunt ; sed eo
Tem Venturam non credo. Hoc Bironii
consilio, si modo ipsius consilium fuit, valde adfirmabitur eorum Opinio , qui ipsum strenuum quidem & bene belli pertitum Ducem, caeteroquin hominem parum prudentem judicare loliti sunt. . Alem nius Antverpia exclusus ad coenobium D. Bernardi cum exercitu pernoctavit. Illic
missi sunt ei ab Antverpiensibus ejus Ostiaciales , sive ministri domestici, ad quos nihil illae turbae pertinere videbantur, & qui
se domi continuerant. Nihil vero prius fuit Alengonio , quam ut Scaldim tran mitteret , ne si tempus interpositum ess leti major trajiciendi dissicultas Oboriretur. Itaque tota ea nocte in eo laborarunt Iseu vetii, ut illi pontem massibus struerent
482쪽
hantia in Flandriam, venitque Teneram andam, ubi etiamnum esse existimatur. Jam vero venit in quaestionem , quid ei faciei dum sit, an huc revertendum cum eXem Citu , cura rerum Belgicarum penitus abjecta, an in gratiam cum Antverpientibus redeundum ; quod quemadmodum fieri pos-ssit, fide de medio sublata, non perspicio. Sed egregii sunt, ubi animum intenderunt Galli. Haec sunt, quae de multis selecta ad Caesaream M. V. perscribi haud alienum duxi Dies & certiora, & plura adseret. In hac Tragoedia etiam M. V. & Archiduci Ernesto tuae partes, suus locus fuit attributus , maxime cum adhuc ignoraretur totius rei gestae ratio. Homines enim quia clam de numero Aulicorum, qui se multum intelligere putabant, ita ratiocinabantur : Majestati Vestrae desponsam Regis
Hispaniae majorem natu filiam, Archiduci vero Ernesto minorem , cum Provinciis omnibus Belgicis pro dote ; itaque multum ad eos pertinuisse deleri Gallos, qui erant Antverpiae, atque ipsum Alengonium inde expelli. Ideo clam cum civibus egisse, promissa impunitate & venia praeterutorum Omnium, si Gallos trucidassent. Quin & Auriaci benevolentiam sibi conciliasse, ut in hac re se praeberet adjutorem.
483쪽
Hinc natum illud malum; alioquin nunquam tantum facinus Antve ienses per se ausuros fuisse. Praesagio quodam mentis videtur praevidisse tumultum hunc Auri Cus, qui cum ab AlenZonio in castra tr heretur , obfirmato animo recusavit, affectam valetudinem & coeli gravitatem eXC sans. Ejus presentia Gallis aliquot saluti fuit: inter reliquos Fervacquio Satrapae apud Aleiagonium praecipuae auctoritatis. Sed hic alio genere nunc periclitatur. Ad
eum authorent originem 1ententiae de o Cupanda arce reserunt, ideoque cognita causa capitali supplicio in eum animadverti volunt. De reconciliatione inter Alengonium & Antverpienses conVenturum p tant , Rege auctoritatem suam interponente , ab eoque missis, qui huic negotio interstat , viris aliquot primariis, inter quos . Bellieurius & Ρihracquius designantur. Ρibracquium Vero etiam Cancellarium Aleiagonio destinant. Jam ultro a Gallis Antverpienses ab humanitate & prudentia Commendantur , quod postquam populi furor recidisset , in nullo cessarint om-
Cio , cum erga captiVOS , tum erga eos qui se domi continuerant. v. Februarii, cla. Ιῖ. LXXXIII. EPL
484쪽
postremas litteras ad Caesaream Majestatem Vestram, quin mox de rebus Antiaverpiensibus & plura & certiora audirentur. Sed ea me spes frustra habuit. Nam dies
interea complures abierunt, cum nullus illinc venit, qui rem gestam ad fidem commemorare posset, aut certe vellet. Qui
venerunt qui pauci fuerunt) omnes ab Alengonio ad Regem missi Venerunt qui
res mandataS referrent, & veluti dictata redderent, multoque fumo causam Aleiagonii speciosiorem reddere conarentur.
Tabellarius aut Mercator Antverpiu nullus; neque enim Gallis AntVerpiam , neque Antverpientibus huc transire per confiniorum Gubernatores liberum fuit. Postremo tamen laXatae custodiae, & merces liberatae quae utrimque retinebantur, restitutumque Vetus commercii jus. Sed ne sic fere quisquam ancipitis itineris aleae se con mittit. Unus tamen tabellarius venit facto per Angliam itinere, qui nihil praeter vetera & jamdiu vulgata retulit, nisi quod caesorum & captivorum numerum ampliorem fuisse ait, quam initio nunciatum ssit. Reliqua haud plurimum differunt ab iis, quae superioribus litteris meis comprehendi.
485쪽
4 6 Aug. Budequii Qui favent Mengonio, atque ejus eristimationem maxime salvam volunt, dicunt itulum , clementem alioquin & mitem Brincupem, cum diutius aemulum Ρrincipem Auriacum serre non posset, neque fastuosam ejus civitatis libertatem, moribus Gallicis insuetam, urbe in suam potestatem redacta, eis rebus providerei id vero cogitasse non
magno negotio, & sine multa caede consequi. Orto enim tumultu, & magna multitudine Gallorum in urbem recepta, pamcis civibus primo concursu trucidatis, reliquos perterritos de desensione nihil cogitaturos , sed abjectis armis ab illo in urbem regresso quasVis leges, modo Vivere liceret, accepturos; sic ei facile fore civitatem in suas conditiones adstringere. Sed fugit eum
ratio; neque enim tam imbelles animos Citi Vium , neque tam enerVatos eorum lacertos
ostendit, quam Gallis dictitare mos est. Alii totum hoc facinus aliter accipiunt. Sed haec 'de mente Aleiagonii. De re ipsa puto supervacuum scribere plura; nam non dubito,
quin Maj estati Vestrae jam comperta sint
omnia, quod in eam partem non ita fuerunt clausu itinera. Si quid tamen desideraretur, tria mitto scripta; unum ipsorum Antverpiensium, editum lingua vernacula; alterum, quod ad Bodinum refertur auctorem , qui ante paucos annos in lucem dedit
486쪽
lisolae. 477 de Republica; ea est epistola Gallice scripta;
tertium est incerti authoris, Gallici tamen, in quo non Videntur satis sincera. Ad Alenia nium missi a Rege primum Mirabellius Laus acqui frater, deinde Bellieurius; quid futurum sin adhuc incertum. Sunt qui conventurum inter Alengonium & Status putent ; sunt qui pernegent; mihi fident suspensam tenere certum est, donec certius aliquid adserat tempus. Interim redierunt eorum plerique, quOS ad cogendam pecu- , niam Rex circummiserat. Reserunt nihil posse sine seditionis periculo obtineri, respondere omnes, si quid Regem premeret, scire se quid sui officii, sed illum nulla alia de causa pecuniam quaerere, quam ut m Dre suo juvenes aliquot intempestiva liberalitate locupletet; id vero sibi minime videri convenire. Ac sane mihi narrabat vir quidam fide dignus, ex iis qui Regis aer rium tractant, Regem eX quo rediit eX ΡΟ- Ionia, seXagesies centena millia Coronatorum , sive, ut dicimus, sex milliones largitionibus , aliisque inutilibus sumptibus prodegisse. Hac ergo spe Regem eXclusum, putant a Reginis viduis multa ablaturum, ne juvenibus illis interioribus amicis 1uis desit; cujus damni proportione suam partem seret Caesareae Majestatis Vestrae soror jamdiu praeter pactorum fidem in reliqua
487쪽
4 8 Aug. Embequitrum ordinem coacta. Est in Gallia Reginae frater Vaudemontii filius, Gubernator Britanniae , Duceni Mercurii vocant. Is cuna abesset, nunciatum fuit eum peste absumptum. Duo a Rege illico petierunt eam praefecturam, Nivernensis, & Dux Espernonius; is est ex intimis Regis amicis sere praecipuuS. Nivernensis tulit repulsam; hic Britanniae a Rege Praefectus dictus est, modo ea praefectura Vacaret. Quam rem, tametsi fuit irrita, renunciato incolumi Mercurii Duce, tam indigne tulit Nivernensis, ut statim suis prosectionem & discessum ex aula ediceret, biduoque post, eXprobrata prius Regi ossiciorum suorum oblivione, dbmum se reciperet. Hoc factum Regis multorum sermone, sed optimatum marime, carpitur. XX. Martii, CII. II. LXXXIII.
Ullus etiamnum venit Anoeerpia ab Aleiagonio. Ρlerique, atque ipseMirahellius, qui omnes eXigua in spe pacificationem esse referunt; immensa pollulare Status, Dunqueritam reposcere, & Camer cum; nec ferre posthac in comitatu aut famulatu AlenZonii quemquam , qui sit alibi natus quam in illis regionibus. ReX copiaS , tam equitum, quam peditum, Regni
488쪽
confiniis admovet, ut si qua re sit opus, sint in promptu. Nescio tamen an sic AlenZO-nio expeditissimum futurum sit iter, cum vel in luto haerere possit, quod est his tempori-hus in illis locis altissimum. Antverpientes interim a suis captivis pecuniam eXigere, &pro vita quam eis indulserunt pretium repetere dicuntur. Utcunque sit, ita videtur Aleiagonius apud eos fregisse tesseram, ut non facile deinceps eum recepturi sint. Vana spe relinquitur pacificator Bellieurius, cujus orationis graVitate & prudentia rentur mulceri possie iras, & concordiae: viam inveniri. Sed ut Menzonium, fortunae indulugentia in statum, animi impotentia ex alto fastigio praecipitem dedit, sic ab Antve piensibus, ab insolito successu tumidis, fomtunaque immodice abutentibus, gravior altiquis casus metuendus Videtur. XII. Aprilis,
EPISTOLA XVII. V Tiamnum hodie incertum est, quo sit
evasurum Antverpiense negotium, aliis de eo aliter judicantibus. Ac tametsi e l-
Ceratissimorum animorum utrimque eXtant
vel apertissima indicia, sunt tamen qui de compositione desperandum non putent; non quod ulla deinceps satis fida pax, aut animorum conjunctio sperari possit, tanto
489쪽
48o Aug. Rusbequii vulnere fide laesa, distrahenteque Belgas ah Alenetonio tam Dedi incoepti memoria, Alengonium contra tam graviter vindicata perfidia ad ultionem acuente ; sed quod utrisque eXpediat reconciliationem quale cunque interVenire, & manere pristinam societatem , vel in speciem saltem. Quid enim habent Belgae aliud, quo respiciant tanto circumstante bello, quam Gallica auxilia 3 aut quid est ab Alengonii existumatione alienius, quam sic e Brabantia profugisse, ut quarum Provinciarum ex insperato possessionem adeptuS fuerat, eandem sua stultitia amisisse videatur, atque ita per omnes gentes, quae nunc in hujus rei eXitum conjectos habent oculos, tam foedo titulo deformatum nomen ejus circumferri 3 Multis famae offensionibus dies ipsa subvenit, occasione suppeditata male admissum corrigendi. Quod si nihilominus Belgio cedendum fuerit postmodum , &tempus interpositum, & quaelibet discessus
Cau1lae, quae multae vel nasci vel fingi possunt, recessiis turpitudinem non parum elevabunt. Ergo arbitrantur isti , in haec maXime conVeniri posse, ut praeteritorum omnium inducatur amnestia, sive Oblivio; quod ipsum tamen dicto aliquanto faciulius est, quam facto. BruXella assignetur Alengonio, ubi suum domicilium habeat.
490쪽
li ala. 48IEodem in loco sit Consilium Statuum εBelgis conflatum. Huc accedant aliquot vicina oppida , ad majorem ejusdem Me gonii securitatem. Ρraesidio sint Bruxellae M. D. Helvetii cum quingentis Gallis. Auriacus Alengonii Locumtenens, sive Via carius Imperii Constituatur. Captivi qui sunt Antverpiae dimittantur, sic tamen, ut pretium sit hospitibus, qui eos furori plebis subtraxerunt. De reliquo maneant i ges in foedere, haud ita multo ante per cusso, dictae. Unus hic haeret Fervacquius, quem obstinate populus Antve iensis ad 1upplicium deposcit, ut in ejus caput, tamquam primi & praecipui auctoris , ne farium consilium recidat. Nam Bironius, litteris ad Reginam seniorem scriptis , omnem hujus strat ematis suspicionem a se amolitur. Ait se Venisse sero, re jam deliberata captoque consilio , nullas alias fuisse partes suas , quam ut Mengonio
morem gereret, ejusque Voluntati obs
queretur. Atque illa quidem quae supra 1cripsi de pacificatione ita disseruntur hnonnullis; sed incertum est quid dies ferati Satis constat, cum nuper in Curiam Antverpiensem venisset Auriacus, reconcutiationem suasurus , multitudinem in f
rum conVenisse, magno clamore Vociferantem : Quisquis author futuras esset,