De Aeschyli Oedipodea

11쪽

t in X

REGIS AB LΝΤIMIS CONSILIIS

13쪽

Larminibus Graec0rum res antiqui tu ab her0ibus geStae cantantur, quarum mem0ria mythi tradita erat Mylli sive de0 rum ad sua sedes adventum, templ0rum DSi 0rumque rigines, her0umve indigetiarum laude amplexi arcti 0ribus urbium stirpiumque finibus c0ercebantur: iVe pr0pter c0mplurium Stirpium in rebus gerendi 80cietatem majuSque decus latius qu0dam-m0d pr0pagati ad universam gentem et spectabant et reserebantur. Antiqui88imi quidem e0rum gl0ria amplificabatur, qui vel mue genus humanum SuStentaSSent, Vel hanc illamVe regi0nem a m0ustris illis ali 0nibusque liberassent alii vir0rum 0pera et lacin0ra, aut gl0riae c0nquirendae aut injuriae defendes lae causa su Scepta c0mplectebantur ). Ejusm0di myth0ssabulasque in p0puli re VerSata suiSSe priuSqudm epica car

ab her0ibus Η0mericis, diserta testim0uia Sunt adde qu0dp0steri0ris aeIi vates nulli n011 ad quandam audientium n0titiam mem0riamque myth0rum quaSi pr0V0cant neque ab V quisquam 0rditur. Mi τιδος ille auct0r, 0nne bellum Tr auum milibus 110tisSimum existimabat, atque quibus de uti ill Vir cautaretur, qui bellum et mari 110ndum effugiSSet, num ceter0rum fata ign0rasse putari p0ssunt Ac si alter etiam exempl0

14쪽

venisset, lud0s ill0s clarissim0s instituisse, Tydea Thebas missum, eique redeunti insidias Structas esse fratrum aciem, Argi-V0rum Stragem funebres denique ad Thebarum m0enia lud0sh0 carmine cantata fuisse, etcker ' exp0suit. Epigonos tertium carmen idem esse atque Alcmai0nida, eidem et cher c0ncedas. Erat autem Alcmai0u, Amphiarai filius, princeps inter epig0n0s ' ' Alterum h0 carmine bellum Thebanum cantatum suisse, ipse titulus Significat. C0mmem0remus h0c 0c cetera eaque muli Seri0ra argumenti Thebani carmina Antimachus igitur C0l0ph0uius utrumque bellum per bene I0ng tractavit, ii quidquid traditum erat de rebus Thebanis c0ngereret. Fl0ruit sub belli Pel0p0nnesiaci exitum, neque Thebaid0s tantum auct0 fuit, sed e0mplurium etiam elegiarum, in quibus edipum p 08 Laii caedem reducem facit 0rinthum, racul0 0n 0nsult0 qu reserendi

Deinde Delph0s petit 0raculumque accipit et in cyθορῶ πατρος καὶ συνελευσε μητρος ωχθζ, ide0que C 0rtulli revitata Thebas pervenit Φλ).Ant oras Rhodius terti aut Christum natum Saecul0

similia carmina B0e0tis legisse dicitur ac Anth0l. XIII, 843. De Pisandro dubia res est. Camirensem enim illum, qui 0l. XXXIII. 0ruit, Heracleam c0mp0suisse dicit Suidas alia sals ei adscribi. Duae quidem Sch0l Ph0en. 1748 Valch. pag. 272 de rebus Thebanis reserC narrata Pisandri alleri

15쪽

p0tius Pisandr Larandensi Τη adjudicanda Sunt vecoῖκων θεο- γαμι- auct0ri, qu 0pere Varias hist0rias tradidisse dicitur; versus autem illi de aem0ne n0n Heracleae sed edip0 deae attribuendi Sunt. Restat Menelaus Aegaeus qui du0 decim libr0s rerum Thebanarum c0mp0Suit terti p. Ch. Saecul DuenZe l. l. 2. 106).

Intentius in argumenta h0rum carminum inquirere, quidque illis c intineri p0tuerit aut 0ntentum suisse n0n impr0babile sit, accuratius definire, huic quidem e tuas ut grandis alea inest, quum subtilissima re Sit Vagarumque c0njecturarum patientiSSima.

I rugoediae μ autem cycli Thebani sunt hae Aeschyli Laius edipus, Septem ad Thebas, Eleusinii, Argivi, pig0ni,

quarum Septena 80la Superstes. - 0ph0cli 0edipus Rex, Dedipus e0l0neus, Antig0ne. - Euripidis edipus ad 0s 0n devenit, Ph0 eniSSarum autem argumentum fere idem est atque Aeschyleae Septem. Alterum etiam drama 'En in Θήβαζn0minatur, auet ire Amphide, 0 micum Fabr. Bibl. r. Τ. II.

Τη AOqualis ora Pisandor arandensis Alexandri Noveri. Grod- doeliis. l. I, 38.

yJ Lyricis carminibus res Thebanae raro tantummodo et obiter eo inmemorantur. Oedipus quidem tanquam sortissimus deque patria optimc meri ius heros celebratur a Corinna Seliol. Plioen. 20. - Pindarus quum summas res ali ingeret Ol. II, 38 nuptias edipodeas et exsecrationes consulto praetermisit: namque Therontis audes celebrabat, qui originem a Thersandro Polynicis filio duceret. - Praxilla d Chrysippi amorem causam malorum reseri, nec tamen prima, licet picis Iton ommemoretur illud scelus oraculum enim illud notissimum serius in hane sormam redactum videtur priorem

verbis illis Seh. Vrat Pind. l. ΙΙ, 70 utero diei Schneid. :

16쪽

0uaenam tragicis carminibus rati intercesserit eum epicis, a NitSchi nuperrime in disquisiti0nem V0 calum est, c0ntra Velckerum disputante. 9uamvis n0n eg tantas h0s inter tant0 ausim c0mp0nere lites, tamen quae ad 0 Stram rem pertineant, eXpr0mere e0ner. Atque primum quidem quum in universum tum exemplis dem0nstrasse videtur Nil schius, tragi-e08 110u tam arcte et press quasi pede epic0 Secut0S SSe, quam elcher Visum erat. 0nfitendum est myth0 per l0ngum temp0ris patium, qu0d intererat inter pica et tragica Sc0mp0Siti0nes, perquam mutat0s esse n0n ea Su tantumm0d0 neque hac ii Iave s0lum re levi0ris m0menti addita aut immutata, Sed in universum religi0nibus et ut ita dicam, dei p0puli c0ularmatis et excultis n0n jam resp0ndebant, quae epicae

aetati c0nvenerant. Itaque lactum Si perSaepe, ut rerum per-S0narumque facies tragicis p0etis c0mmutanda SSet. P0rr0

quum l0nge alia sit tragicae p0eSe0s iud0les quam epicae, serin0n 0tuit, ut hujus argumenta illi et ipsi Iunia pr0p0nerentur, id qu0d singulis dem0nstrat Nil Seli Sageup pag. 419- 446 499-525. hui si recte disputavit, epica carmina VerSantur in rebus ab h0minibus susceptis, tragica in p0enis a Dii imp0Sitis, qui jus et aequum vindicarent in illis h0mines diique e0rum adjut0reS, studi et ira, n0u ethica ulla rati in c0m-m0ti trahuntur in partes tu iragicis dii ex uiniue divin0h0mines juris humani divinique laeS0reS, 0eni persequuntur

17쪽

epica carmina materiis magis inservient in res armis manibusque gesta uberius expandunt tragica, c0erciti illis, aute cul0spr090nunt, quae in animis pect0ribusque agantui . Atque quum epica carmina re quadam extera ad suem adducta subsistant, Sive IIa urbis sit αλωσις aut εοσις, iVe her0i νοστος aut τα φος trag0ediarum argumenta ad justum piumque suem adducantur necesse est, ii quidquid peccatum est c0ntra jussasque divinum, Sit expiatum. 0uae milia apud Aeschylum prae ceteris alebant. Namque l0nge ali is m0re, quam qui ante eum τους τυχοντας μυθους trag0edii tractabant, quarum perS0nae dira magis paterentur, quam debitas p0enas luerent, I 0nge aliter, inquam, talia tantumm0d argumenta eligebat Aeschylus, quae ind0lem Vere tragicam prae se ferrent. 0gu0scimus tu tril0gia Aeschyli SuperStite, nec n0u in ceterarum partibus, de0 aequ0 et SeVe-r0s regere sata ti0minum et Scelera ulciScente pro Se qui e0S,d0 nec pect0ra superbientia ad jus fasque reV0 centur, ut est iu Pr0methe0 aut quum h0mines ius0ntes alterutrum crimen n0nc0mmittere n0u 08sunt, a diis p0ena culpaque liberentur, ut est iu restea, aut exstirpat genere scelest SublatiSque eriminum Vestigiis recedat rinnys, ut est in edip0dea. Haec in universum praem0nuisse sat videbatur. Apparet inde, Aeschyl in eligendis fabularum argumenti n0n Satis suiSSe, si quid pice antea elab0ratum esset, neque in depingendisper80Barum m0ribus saetisque, in c0mp0nenda 10ta tril0gia eum pendere ex carminibus pri0ris aevi picis. uamquam ipsa haec carmina, clariSSimarum gentium hist0riam referentia, tra-g0edi c0piam rerum perS0uarumque SuppeditaSSe, maXime Semper milibus erat e0nsentaneum. Sed in eligendi et c0u-Drmandi rebus religi0ne quadam pus erat tragiciS: quae in epici carminibus hist0rice reseruntur, illis ethice pr0banda erant, neque laetus autum aut tristi exitu ante cul0S 0-nendus, sed utriusque justae aequaeque ausae et rati0ΠeS. -

18쪽

huaenam sint epica in mythis Thebanis quaenam tragica, n0n est quod h0 I0c exp0namus: Singulas quasdam re enarravit Nitschius cap. XXI. Neque magi n08, quum in e Simus ut ad Aeschyli fabulam Thebana in accedamus, pluribu eXp0nemus, quae aliter Sint ab Aeschyl quam a S0ph0cle, Euripide, aliis descripta, quum singula in singulis dissertati0uis partibus repetenda rarent. Relatis igitur breviter sententiis de nostra trilogia prioribus et reperta didusculta, disseretur de trialogiae ut jurit idea de culpa uniuscuiusque Lubdacidarum, de argumento Laii Oedipi Septem fabularum, p08tremae

Ver singulae scenae exegetice describentur.

Septem ad Thebas fabula, cujusuam tril0giae par fuisset, grammatici Summ0pere certabant, diuque sub judice lis erat,d0nec paucis abhinc annis didascalia reperta est. 0mplectentes breViter, quae a viris d0ctis antea judicata sint de tril0giae c0mp0 siti0ne, initium faciemus indidem, qu redeundum erit, a c0mp0 sitis in tril0giae rdine Lai 0edip0 de Septem. Hermunno ' quidem quum de c0mp0siti 0 ne tetral0giarum tragi carum ita disputaret, ut ex una illa superstite restia tanquam legem quandam derivari p0sse arbitraretur, primam sabulam menti p0tissimum atque animi blectati0ni, acti0 ne gra, plene atque explicate ad inem perducenda ius erVire, Secundam canti-c0rum m0dulati0ne ac multiplici varietate aure permulcere, tertiam denique cul0 n0x atque ins0lenti Spectacul percellere ac retinere : similitud illi quidem permagna intercellerexis est inter Sept. Pers Ch0eph. Suppl. 0dem igitur tri-l0giae l0c0, quem Ch0eph. btinet, bi inuisse PerSae traditur, Supplices 40nendam censuit, Septem se ne Seire an tertium

Aliquanto risi C. G. Niolioli do psith. IVrsis l794 li 0 2 l. y ril. Lai. Sept. coiiiungendus censui priorum locis en mi errore mutatis. Hunc ut uormannum se ius est . u. Longe

19쪽

- 11 l0 cum habuerit. Praegressam huic fabulae alteram 8Se 0njuncti argumenti inde maxime statuit, qu0 Versu 707 eli. 691 erm. 0mnii cujusdam quasi n0ti spectat0ribus menti0sat. Cur terti l0c0 0suerit atque ex Aeschyli fabulis Lai. et ed praemiserit, causam n0n addidit. Rati igitur hujus c0njecturae mere Drtuita erat, neque habebat, qu0 0mmendaretur, nisi illam, quam tituli arguerent, argumenti c0ntinuitatem ab Hermanu ips0, etcker m0mente rejecta St Aq).M0nuit autem elcher, verbis illis Tril. 361.)

Εte0clem tam aperte quae Secum V0lVat exp0nere, ut facilech 0rus ac Sp0nte c0mprehendat, Si quid de S0mniis, n0ndum cuiquam n0tis c0mmem0ret. Vel e qu0d tam acriter in vir gines invehatur te0cles, dem0nStrari, t0iam jamjam urbem, dirarum bene mem0rem timere. Ceterum minis evitandi causa

diserte de diris nil dicitur, sed ubi primum de illis te0cles

verba lacit, ch0rus et ipSe earum rec0rdatur atque exeunte rege apparet, mal0rum eXum ch0r perquam n0 tum suiSSe.

hui qu0niam exp0 natur ab illo, etcker sibi persuasit, praecedentem sabulam de gente is inferis sacrata nil agere. Ν0bis recta ed0etis inprimis id0neum visum est, quum fabula in e sit, ut ad finem exitumque pr0perent sata Labdacidarum, denu0 4r0p0ui rexiter h0rum 3uSa rati0neSque. Welcher igitur in e libr0, qu dem0nstraVit, maxime pr0priam pr0rsuSque S0lennem fuisse Aeschyl rati0uem illam c0mp0nendi tril0gice fabulas argument c0njunctaS, X cycl0 Theban hasce pr0p08uit

δ' Quamquam in editione illa positium Herm. I, 357 not. 82 denuo affirmatur in ed. praecedente de his somniis dictuin

20쪽

IS autem erat . ut Statim pr0steretur Trit 309 482 serin0u 08se quin in tanta c0Djecturarum multitudine n0n paucae imui multae salsae essent. Neque igitur erat qu0d ermannus, quaSi blitus, eximi0 vir0 suisse in Dana0rum exercitu καὶ με Ἀχιλλῆα ρηξ, pon θυμολεοντα, iam acerbe in illum inveheretur' '). uimelcher c0njecturas sin0n ita diuturnas 0bjiceret, et ipse pri0rem Suam antiqua pr0p0sita tril0gia

P0stremam trag0ediam . qu0que mutat c0nsili ierit l0c0suisse conjecit, ha8ce 0njungenS Laius, Sphinx, edipuS. Nemea, Septem, leusinit. Epig0ni, Argivi, h0enissae '). Uterque igitur cum iisque alii '' principi erraverunt, quum Septem partem censerent SSe tril0giae, quae Labdacidi p0st-p0sitis, Argiv0rum re e0mplecteretur.

δ' Phoenissas Aeschyli omnino non exiis isso docemur ame kero

Eleusinii Eleusiniue. Epigoni.