De Aeschyli Oedipodea

21쪽

Mausen in eo libr0, qu0 0rdatissime disserit de the0l0gumenis Aeschyli tragici hanc Sententiam pr0sert Auimadvertimus hujus trag0ediae dua eSSe partes VS 1-639 agitur de h0situm impetu et de patriis Thebarum diis, qui ut eum pr0pulse ut in 0 cantur; in p0steri0re de satis et de c0nditi0ned0uuis Labdacidarum, tu quibus p0ll et Furiae auct0ritatem exercere perspiciuntur. Iupiter Superbia h0stium dejecta cum diis indigenis Cadmi urbem Servat iuc0lumem. Sed quum Thebi qu0que, qu3rum S0r pendet a regum lacin0ribus, interitum vaticinatus sit p0ll0, neque unquam irrita maneant γε pατα, quum praeterea impietatem c0mmittant Thebani, arcente Sepultura P0lynicem, exspectamu urbi exitium. Itaque in extrenia trag0edia diversas, quibus m0ti in fabula Super egerint, rati0nes Videmus e0njunctas ad eundem tendere finem. Itaque tertia sabula egisse putanda est de satis Antig0uae et edis0 dism0rte primam in Argiv0rum rebu VerSatam eSSe antea eXp0Suit. Haberemus, si recte disputasset lauSen, ripartitum argumentum sata Argiv0rum, Labdacidarum, Thebali 0rum Argi-V0rum fata exitu carerent; 0n enim, Si 101 fabula prima versaretur in rebus Argivis, hae ad suem perductae s0rent nec fratrum, Sed ceter0rum qu0que ducum caede exp0uendae erant Labdacidarum res initi carerent, p0Strem0rum tantum-

22쪽

c0ntendit. Neque firmi0r Si altera causa, cur sequentem fabulam desiderat. Ipsius Verba Sunt haec: Xu stirbi aber eruet ina viri lichen egensat mi de Ide des 60 tilichen, und in Ver80huun de Widerstreite v0n Frethei und 0th-Wendigkeit, der eiden ussersten lemente de Lebens, sudetive de in gelasSelten r0metheus n0ch iu den lebeii stati . Recte quidem de Pr0methe vinct0 Sed qu0 aequ0 jure atque illum, te0clem fabulae her0 appellat, B0dius Sine dubi perverse fecit. 9u0m0d Aeschylus intenti0nem patraxerit, quam verbis supra laudatis recte exp0Suit B0dius, infra Xp0- nemus. Ceterum quid sentiat vir d0ctus de hac tril0gia ex verb0rum c0pia et multiplici arietate enucleare nequi imus. Etenim quum ageret de Aeschyl0, planum judicium n0u X- pressit, Sed tum demum, quum de Euripide l0queretur pag. 507).se Aeschylus abite en Uni ergati liud das Begrabitis derSiebeii gum Zielpunkt iner augenarii0gie uti de B echsel-m0r der eiden dilue uni egensiani de Mittestticlis . uicunque' praeterea de hacce trag0edia diSSeruerunt, plerique sere extrema cena inducti crediderunt, alteram sabulam secutam 88e, qua P0lynicis lanus patraretur hu0840cl0c praeterire fa erit, quum intra exp08itur Simu8 quam rectissime hac scena sabulam uiri ).

Sophoclem contino iiiiii esse ui Antigonatu componeret In-

23쪽

Aliter rem expedivit Boehk '): Haec tragoedia ni sali 0r Epi-g0nis c0ntinuata St, licet hanc atque illam in una et eadem

tril0gia fuisse n0n necesse Sit etSi enim n0n un die, 0ue0dem est atque de ann fabulae agebantur argument0c0njunctae, tamen Sive exspectati0ni m0Vendae cauS Sive qu0d ita rei naturae c0nvenire putabant, pri0rem trag0ediam ultra pr0prium m0dulum in alterili sine excurrere pasSi sunt,

qua de re eximie disserit Sueveri de Schili. Uallenstein

pag. 220. Labdacidae igitur nec B0ekhi prima parte agere idebantur. Ac si quid esset in trag0edia, quare justum piumque exitum desiderares, ad alium quendam diem festum ablegare Spectat0re8, 0etae ViX fa erat. Pr0metheum, ut 0 exempl0 utar, luctum alter0, alter seSt 80lutum d0cere, qui c011- cessisset Aeschyl0. Ad finem juStum deduci trag0edius necesse erat diverSarum tril0giarum axi0 nexu habendus est, neque ita multum sacere p0teSt ad primam, utrum altera c0njuncti argumenti tril0gia alter die se St Secuta Sit, necne. Sed age relinquamu huncce c0njecturarum agrum, in qu0 plerumque fere me8Si in herba remanet. EXSpectemuS 0tius, id qu0d 0nuit Hermanuus VII. 210., 0nec quid 110Vi repertis testim0uiis iun0tescat. - uibus c0ntigit, ut didascalia ipsa inn0tesceret, licebit, ut accuratiu qu0damm0d in 1108trae sabulae tril0giam inquiramus. Antea ver ipsam didascaliam

geniose hoc animadversuiu Si, quamquam primitu a wel-

ckero, qui in libro de irilogia scripto bis verbis usus est: pag. 366. O Wio dormelilongeis de Antigone uni Ende de Nieben dem Sophocles die Idue iner ignen Tragodie cingab.

. De Gr ira g. princip. 1808, pag. 269.

24쪽

XLVII didascaliam n0strae fabulae iuVenit J0h. FranZ, pr0 Ber0l. Est autem tu c0dice ill Medice plus. XXXII. . argument inserta in lali 169. KA 65. in qu explicit fabula Eumenides, incipit Septem c0ntra Thebas, in ima pagina p0sita ita 'Eθιδίχ', ἐπὶ Θεαγένους leg. Θεαγενίδου 'O mrturi opi.

enim illa, quae initi sabulam a p0eta e0uditam et iusti iu-ii0nem scenicam Significabant, Serius etiam libellum designa-xerunt, qu fabularum cenSu et argumenta, qu0que I 0c et temp0re, qu0Ve Succe88u eae actae fuerint, quinam eas p0eiae d0cuerint, qui egerint histri0nes, quis cli 0rum dederit et 0rum similia c0nti uerentur 'g). Atque ut legeS Senatu c0n Sulla. 1Dedera cum exteris pacta, Vici 0rum iu 0lemnibus ludis n0- milia, aliaque id genus plurima, lapidibus aut aeri incisa pr0p0nere S ilebant Graeci, qu et c0gu08ci a p0pulo facilius p 08sent et ad p0Steritatis mem0riam certius pr0pagarentii '' δ)lia cum pietate quadam liae qu0que et describebantur et asservabantur ramque ab univers p ipuli sceuici poetae, quibus c0r0ua adjudicata esset, egregi h0n0re digni habebantur. Scilicet iuSila erat iraecis, qualita nulli adhuc ali 0ni,

25쪽

grata erga eximi 0 h0mines admirati0, utrisque dec0ra '). Vicisse in p0pularibus ludis maximum decus et summa gl0ria aestimabatur aeque sere in re scenica erat neque inter Viv0stantum h0n0rem vict0res assequebantur, sed digni illi qu0que habebantur, qu 0rum 110mina laudesque publici m0numentis p 0steritati traderentUr. fluant ad hist 0riam literariam m0meut didascaliae sint, ab Arist0tele usque ad n08tr0s dies miles virid0cti 0nsentiunt. Adde qu0 nulla illis certi0ra sint antiqui-iati m0 numenta, neque ulla adhuc fuerit de qua suspici 0rta sit, quasi quid falsi tradat. Nihil0minus d0ctus quidam vir fuit, qui spuriam hanc D0stram didascaliam esse malit, quam Vir0rum d0ci 0rum c0njecturas mittere. Si quis ' pr0fiteri n0ndubitat, se p0enitere iuventae didascaliae' '), neque catus neque c0rdatus habendus est. Decebat eum vel hanc rem d0ceri a Melcher0 qui quum iuu0tesceret n0va didascalia, prae revera suam in c0njecturi laudem pr0rSu vilipendens, aequ0anim recta d0ceri e passus est, secum S0I0uis illud rev0IVenS: ζρασκω αἰεὶ πολλα διδασκομενος Ricliter ver phil0l0g0rum SententiaS, 0njecturas, Sensus p0etic0s phil0l0gicalaud aesthetic Deling una mauu pendit, altera didascaliae testi-m0uium. Disputare c0ntra talia pr0rsus SuperVacaneum: Videamus p0tius, quid e didascalia discendum sit.

β Explicare solet melckor ex hoc pio gratoque more animoque rem in historia literarum memorabilem Pindarum no quidem tanquam maximum poetam Graecorum lyricum colimus et Veneramur quamquam Simonidem majorem fuisse Omnis antiquitas clamat. Jam qui factum est, ut ni de Simonide nisi audatissimum nomen ad nos devenerit, quum pauciSianium annis ante vixerit Ex carminum argumentis ratio petenda est: namque Pindarus opimoris maxime excelluit: hymni et ipsius pror8u perierunt.

y Richtor in the classica Mus eum. XXV. Lond. Octb. I 849. ' It would not e matter os omplain is his dida sentia had

26쪽

Erat igitur triI0gia, cui n0men edip0 dea suerit, haec: Lai0s, edipus, Septem, cum Sphinge Satyrica, n0Vum quidem exemplum tetral0giae eschyleae. Altera f0rsitan leusinii, Argivi, Epig0ni suerit ') D0cebatur autem haec n0strail. 78, 1. qu ann arch0 fuit Theagenides, ut est in fastis. tque argutissime quidem de temp0re, qu sabulae Aeschyleae e0mmissae essent, Sch0emannus judicaverat. Namque cum c0nstaret, Persa ann quadringentesimo SeptuageSim Secund0,

Septem p 0st Persas '' et ante Aristidis m0rtem - ), restiam

Plut Aristid. 26. Nopos 3. - Auciorum Ioeus hunc erSum citantium enumerat Hermannus II pag. I, 317, not. dv. 73. Discrepant illi inter se, quum las de rep. 36l aliique hunc sorte secuti exhibeant δίκαιος, itemque Plut in Visa

Aristidis: ρισεος vero eum codem Iut de nud. Poet.

manno, qui Scripsit αριστος, alterum aeque sere probabile videtur dubitari nullo modo posso, quin Aesch. αριστος Seripserit, hisce eausis commoti redimus. Primum quidem Ou-lexius hic est, ut nuntius reserat de Amphiarao qui quan vis impiomni sit socius, quamvis mors ipsi certissima, fortiter tamen pugnare constituerit: ιαχυ ι εθ ' o timi ni itas:ωl ορον Parthenopaeus quidem, de quo proxime retulit nuntius, signis Superbis usus, virtutis speciem equitur, HUSque νοσιακ DNπασιtur nuuii et Et coelo notantur Amphiarnos jactationem si errantis, non signis sed factis vult conspici. Neque Pro Ximi neque remotiori hus eum quinio heroo relationibu S. Nilne cum justitia aiiones intercedunt. Deinde quod Herin. Vstri simile posse videri dicti ab Aeschylo scriptum sui SSe δίκαιος, si h cum vorsum oculi ni niti in sint in Ari- Midem convorsi Musium enim illivi ab omnibus PSSe Ocnit in milii illi idem propior DOininis Aristidis cum ινιστος con- est iii in acilius ollam lio ad illum referri posse Videtur.

27쪽

Pr0metheum Vetustissimam esse, id qu0d 0stra didascaliae0nfirmatur Fran pag. 6.), ex Subtili linguae stilique discrimine h0 pr0bavit Pr0methei et Persarum simplex rati est et lacilis tu restia audax et tum0sa ad restiam pr0pius accedit Septem. Ingeni0se igitur c0njecit, hanc grandil0quentem rati0nem adeptum esse p0etam, quum S0ph0cIeSaemulus prodiisset, quem sublimitate superare c0naretur. Siquidem S 0ph0cles un0 vel du0bus annis ante LXVΙΙΙ μ' annum sabulam d0cuit, h0 ips anno, qu Aristides m0rtuuS St,c0mmisSam esse Septem sabulam secundum Sch0emannum amante publicatam didascaliam suspicabamur. Ex desinit ann0 apparet, Aeschylum n0 Statim p0st cladem a S0ph0cle ei paratam secessisse in Siciliam neque is erat Aeschylus, qui tali clade adm0dum m0Veretur, sed qui Suae virtuti c0nSciuS, Aetatibus trag0edias v0veret' ), atque recte jam etcker m0nuerat Tril. 518.): Ein Athener ud Marath0nsieger, si demGreisenalter bra uelit W0hi meli Grund uni eiu ValerStadinori potest, quin Polynicis recordans, qui Atarii in clypeo eXΡreSSam gerat, hunc specie, Amphiarum re vera ustum esse dicat. Neque tamen haec iam arcia inter uirumque heroa relatio serri potest, quoniam ad sequentem OSiremi herois imaginem poeia prospicere non debebat, Spectatores non poternut di Nero, qui versum citaretii sucilius sere Polynicis memores eique Amphiaraum comparanio δ αιος Seripserunt, vel hoc sorte simillimo versu inducit Eumen. 422 He. 408 et κλυειν δικαίως εαλλον ἡ πραξαι θέλεις. FaciI- lini denique, quoniam Aristidi nomon usio esset, hocce inversum restipi potuisse nem nega erit. yy χρονι εας τραγορδίας νατιθDαι Athen. VIII, a 348. E. Conjecit Frangius, Aeschylum ex Stellia, quam post edi-Pod eam commissam petisset, reducem iis praesertim sabulis operam dedisse, quibus pronum suum in Argivos, quibuscum Ol. LXXIX. 2 foedus ictum esset, animum ostenderet. Ex hoc numero Danaidem et Oresteam, nec minus Epigonorum irilogiam SSe-2.

28쪽

cendi disjunctim saliuias ut euile milite die una cujuSque sabula committeretur, qui facilius p0ssent e0mparari inter i

29쪽

0uatu0 quidem cujusque fabuIa d0ceri n01 desitae sunt, cuique ver dudum licitum, ut argument ea c0njungeret aut 11011 0njungeret. Iam quum eximia illa tril0giae s0rvia ab Aeschyl praecipue c0leretur, a ceteri plu minu 0mitteretur, factum est, ut 0n jam t0ta tetral0gia c0mpararetur cum altera, Sed fabula cum sabula. uae quum iu dies magis argumenti c0ntinuitate destituerentur neque multi pr0sect0 mythi erant, qui talem ind0lem prae e serrent, ut tril0gice p0ssent c0njungi n0n jam in universum de t0ta tril0gia judicabant Athenienses, Sed hunc c0r0na 0nabant cuju plurimaS de quatu0 fabuli p0pulis pr0basset. Hujus er rati0niS, qua singulae 8ingul0rum p0etarum trag0edia uua c0mmitterentur, singulae dijudicarentur, auct0 S0ph0cles videtur extitisse.

0uam arcte in illa cum Labdacidis Thebarum sata c0u-juncia suerint, vel ex racul Lai dat perspicia8 γε α ι ερσωσειν onp. 0nStrum deinde h0rrendum, causa itineris Laii, nec n0u pesti illa qua efficeretur, ut edipu Stirpem c0gu0sceret, Thebas cuni regibus spre88it. uidquid delirant reges plectuntur Achivi' '). u0d quant0pere inde ab te0clis verbis, quibus patriam ρε- ρια agitare dicit, usque ad ultima tra-g0ediae verba

κατακλυσθῆναι τὰ μάHστα

30쪽

t0ta sabula expressum Sit, n0n Si qu0 pluribus Xp0 natur. Η0 80lum c0mm0nefacimus, qu0 quum de imperi tantum fratrum certamen sit, Argi violiebas n0n expugnare Sed lauditus diruere c0nstituerunt' ). Servatam esse dis juvantibus urbem, cui t0tie tamque a1r0 citer cladem h0stes auspicati

animadvertere Patin, Aeschylum extremis fabulae verbis callide reSpexiSse ad urbem, Spectat 0ribus ibique peris unitatem persuasurum' q). Crediderim de hacce unitate spectat0resp0etamque nil dubitasse, neque callidius quam Simplicius urbis Salutem pr0p0sitam esse sub sinem, sed re Vera hacce niti sabulam h0 pact0, ut in substratis urbis vicissitudinibus Labdacidarum fata depingantur. Fat0rum autem nexus pr0ficiscitur ab raculis dirisque. Neque ver 0racula iussex numiui fatalia praecepta Sunt, quibus re humanae subjectae sint, neque dii arbitri in h0mines utuntur tali, ut quem velint 0num, alterum malum reddere p08Sint, hunc ad scelera, illum ad virtutem inducentes. Et enim Summ0pere eaVendum est, ne auct0ritatem, qua Sint ad res humanas De 0rum numina, talem exiStimemu esse ut inneh0minum arbitrium t0llatur. Est inter De0rum numina h0minumque pect0ra haec vicissitud0, ut qu0 hisce insitum sit et ad qu0 pr0pensa sint, ad idem instigentur a Diis' q), neque qui sua sp0nte b0na ind0le est,' in contrarium ecli 0test

n 'unii de On euvre petii ire HSSi uri Sophi sine polir, ori per Suador lui ni me. Ei iam pud Eliripidem poSi ed. et Antigona dialogii nichorus victoriani celebrat exiremis tabula verss. II, 1