장음표시 사용
361쪽
gine ulla dubitationu de vita coelesti est intelligendum, quoniam
mani se Stum, neminem po S Se hoc vitae tempore deum evidenter comprehendere καταλαδεο ,αι) kj. In coelo autem, num demonstrando ex Eacris scripturis, comparandis locis discrepantibus interge et abhorrentibus, ratiocinando, concludendo deus cernetur 3 'Eπι- ozη 10vtκυὶς E GTTEUειν prosecto igitur non est: se vis sense hast-licli schaven sed se Wissenii, mit BeWusAt Se in Sohauen. VOX χαet αλ'Tettκm porro reserendum est ad admirabilem illam intordeum et hominem communionem, qua animus animum quasi sentit ac percipit, a piis chri Stianis in terra inchoatam, persectam futuram in coelo. Quae quum ita Sint, et hoc i12 et anta et 11ης idem os Se amrmabimus, atque illud επtaetηνιου tκtuc et totum enuntiatum Eetu I1ε
ditionem coelestem spectare arbitrabimur. Sed alter locus, quem Neander opinionis suae nuctorem laudat, hic e8t:
Ac primum quidem miror, Virum diligentem non trans Seripsisse, quae Eequuntur: , , Siquidem etiam in eis rebus, quae ad vitam pertinent, artifices plus habent, quam rudes, et, ut commune est iudicium, exprimunt id, quod est melius. Haeo enim magna cum probabilitate in suam partem Vertere poterat, quamquam haec probabilitas, omnibus considerate perpen SiS, eVane Seet. Namque demonstratio hoc loco aperte dicitur vox Domini. Neque igitur est Be-wei sart '), nulla argumentatio, qua ratiocinando et concludendo ad verum accedatur. Et Verbum quidem aliquod vere esse Verbum dei, id ut credatur argumentatione opus est accurata; Sed creditum
362쪽
dei verbum ut a deo proscctum verum esse ipsa dei φωνη, quippe eius, qui nco salii nec sallere potest, testis est luculentissima, i. e.
demonstratio omnium demonstrationum fido maxime digna. Sed eander ex hoc loco Πῖο tu esse demonstrandi rationem quandam didicit. Sanu nescio an satis sit ridiculum, contendere, Omne8 sideles, quamvis longe ab Omni urbanitate et eruditione remotos alieno Sque, Scientiae, quae arte atque praecepti S comparatur, nonnulla
saltem ex parte participes esse. Nam quum in eo discrimen, quod statuitur, po Situm esse dicat Clemens, quod alii gustaverint tantum scripturas, alii autem in eis cognoscendis processerint: profecto, si de demonstratione illa, arte instituta, Sermo eSSet, quae Graestae et Hebraicae linguae peritos flagitat: omnes fideles demon Strarent, quae crederent, oporteret, quamquam non OmneSOptime, optime autem gnostici. Cuiusmodi sententiam equid sim in Clementis scriptis non ruperio. Ceterum loco l. non agitur de IV Dagura notione, Sed de fructu aliquo, quem rustis tu serre dicit auctor, de Scripturarum, inquam, Sana et persecta interpretatione. Qui enim scripturas voluerit penitus intelligere, et P usettκος iam sit op0rtebit, et interpretetur, omnibus opinionibus praeiudicatis contemtiS, artem et praecepta raetioni A Secutus δ); quo munere etiam is sungi potest, qui non est gnosticus, quamquam maXimam partem frustra. Sed discrimon illud inter fidem et Tu ustu Omnino non pertinsit ad erodendi rationes; itaque ne ad doctam quidem demonstrationem, qua sides nititur, dum ipsa fide a uti, sic quasi aedificatur; sed
rei credendae cognitionem respicit, quae nonnulla saltem ex parte adsit ne eesse est praeter credendi rationum cognitionem firmam, ut fides nascatur. Huu igitur se gustare illud Spectare censendum. Ne autem Neandri opinioni ulla probabilitas restet, verba, quae locum supra traiis Scriptum eXcipiunt, asseram: Sic ergo no S quoque ex ipsis scripturis perfecte demonstrantes ex side persuademus θ' ο
Quomodo ' ωctet Clementis nascatur. Praeterea autem multa alia sunt, quae minus recte de Clementis Iuto σει iudicata esse mihi videntur a viris haud contemnendis; sed et longum e St, Omnia pertractare, et spero, mea sententia prolata,
Τ) Strom. VII. p. 889-892. ) l. c. p. 891 sqq. Optime persuadebitur tibi, si totam l. VII. partem reliquam
363쪽
Ac primum quidem per Scrutandum esse arbitror, quomodo q7νωοις Clementina nascatur. Nascendi enim modus, ut, quid Sit, declaretur, adiuvat. Data igitur conditione illa consormatae ad dei Voluntatem Vitae: Iuti, atς nascitur, non potest tantum n a Sci, Sed na Scitur , , dei gratia. Hoc autem ita fieri censet Clemens. Si quis praeceptis divinis obsecutus fuerit omnemque vitae suae rationem divinae voluntatis similem reddiderit, ut cor eius plane novum sal:inovo huic cordi, deo traditionem illam non scriptam scriptae intelligentiam aperientem largiente, nova luX Oritur: ,, Postquam Apo8tolos docuit Servator, scriptae non ScriptR iam traditur nobis quoque traditio, quae in novis cordibuS Se cundum libri renovationum dei potentia inscribitur. Τ)Quae lux nihil aliud ost nisi ruti stet. Quamobrem hune S. S. IOUUm:
Eece facio nova, quae oculus non vidit nec auris audivit nec in cor hominis ascenderunt, ita explicat: , , novo oculo, nOVR aure,')ΠOVO corde, quaecunque sex novis illis) possunt videri audirique:
si de possunt comprehendi et intelligentia; δ) nam discipuli Domini dicunt, audiunt, agunt spiritu. ψ) Sod tradition sim illam
Coele Stem, quae alias ὀt6ασκαλεα a Clemente appellatur, et et v I voeatu gignere, et gignere eam propter dei gratiam, eandemque dari eis, qui se dignos praestiterint, aperti S Si me eX hoc loco apparet: seri Iumat c, ex traditione qua Si per manus tra-Τ Strona. VI. 96806. διδάξαντος ζου Σωτῆρος τους 'Aποστολους, τὶ τ/ῆς εγγραφου αγραφος νῆδη κοὰ εις ημῶς δι αδιδοτω παραδοσις, καρδ ίαις κοναις κατατην ἀνακοάνωσιν του βιβλίου τῆ δυναμει του θεου εγγεγραμμενη. Nescio quid Neandro in mentem venerit, traditionis nulla saeta mentione, της γνωσεως sontem Sola Sesse s. s. litteras, scribenti l. c. p. 9l0). Et Redep. quoque l. c. p. 137 adnot.) s. s. SeripturaS Solas esse της γνωσεως normam eX eis concludit, quae Strom. l. VII. p. 829 continentur. Sed p. 829 rei contrariae potius indicium prodit. Quod autem Daeh-nius l. c. p. 36. 56. 57ὶ affirmat, τ ῆς γνωσεως Clementis originem maxime deberi Graecae philosophiae: nihil habeo, quod dicam. ) Redep. l. c. p. l56) aurem mentis idem significare atque Oculum, Clementemque his verbis ad Plotini placitum accedere affirmans haud dubio errat. Neque enim mentis auditus apud Clementem est perceptio quaedam interna tantum, Sed ad Evangelii praedicationem spectat. Nisi praedicatum esset verbum dei, ille prosecto fidem nunquam appellasset aurem. Nam fidem indicat, quoniam issides,' ut saepe
364쪽
dita secundum dei gratiam, eis, qui se ipsos disciplina
digno e praebent, veluti depositum quoddam demandatur. )Cognitio ergo mira illa nascitur oper veritatem My). Veritas enim ipsa, i. e. Christus, hoc signum menti imprimit: hic revera Unigenitus, Omnium regis omnipotentisque patris gloriae figura, hic inquam), qui gnostico perfectae contemplationis sigillum secundum ipsius imaginem imprimit, iam ut tertia sit divina imago, quae quantum seri potest, a8 similatur Secundae cau8ae, vitae ipsius, per quam vitam VivimuS Veram, tanquam describentes nobis gnosticum illum, qui Versatur in eis, quae sunt Stabilia neque ullo modo possunt mutari β). Quae quum ita sint, sequitur, neque demonStratione, neque dili genter legendis s. s. scripturis, deficiente Virtute et gratia, Iu motu
posse acquiri. Sed ad illud quoque licet reverti, quod sub finem Superioris * contendi, A. E. Scripturas ab eo tantum penitus intelligi, qui iam sit gnosticus. Etenim, qui nondum est gno Sticu S, legat Scriptura S, quantum et quousque voluerit: quid sit id, quod scriptum legit, intelligere omni ex parte nequit. Solus enim gΠΟ-8ticus, sive legens Sive audiens Verbum Domini, prorSUS eandem,
utque dominus, qui loquitur, cogitationem concipit; intelligit ea, quae dicit, ut diuit. Gnosticis legentibus scripturae pariunt
quidem veritatem; haereticis autem, quamvis arte praeditis et praecepto interpretandique, quam schola postulat, ratione, Sterile Sevadunt'). Quinimo, quorum inprimis e St Seientia, qui Sunt eruditione praeclara omnique arte potiti, ne hi quidem, qua tales, in totam penetrant veritatis contemplationem, quia secaro et Sanguis non revelat veritatem, sed pater in coelis, quia ip8a tantum paterna potestate cognoscimus situm omnipotentis β).
δ) l. c. VII. p. 864 865. τὶ γνῶσις δε ἐκ παραδοσεως διαδιδομενη κατα χαριν θεου, τους αξίους σφας εαυτους τῆς διδασκαλίας παρεχομενους, οἷον παρακατα- θηκη εγχειριζεται. ) l. c. V. p. 644. 3. δια της αληθείας. - l. c. Vt I. p. 837-838. Ουτος ὁ τω οντι μονογενης, ὁ της του παμβασιλειος
) Strom. VII. p. 800. διοπερ τοῖς γνωστικοῖς κεκυηκασιν αἱ γραφαί' αἱ δε
365쪽
Quid sit η IV m It ς. Quid autem Eit 'h Ivhuc tέ, quae eius vis ac natura, a Clemente tam saepe clare et distincte expositum est, ut, quem locum primum asseram, nesciam fere. Sed quod attinet ad modum illum, quo haec altior cognitio nascitur, licet nonnulla ex re ipsa propter mentis nOStrae naturam Sequentia addere, quae ad vim eius illustrandam haud parvi sunt momenti. Conditio enim, Sine qua nunquam Oritur, ab hominis munere recta est vitae institutio ad fidem apta et accommodata, quae inde proficiscetur, quod homo mundata dei diligere inceperit. Iam si quis quidpiam coeperit adamare, ad hoc totum animum advertit, quo fit, ut diligentius id undique viduat,
consideret, contempletur. Neque igitur mirum, quod idem mox novis oculis intueatur, quum permulta conspiciat, quae anten ne Suspicatus est quidem. Quos no VOS Ocul O S, quibus aliquis revelationem adamatam videt, si deus gratia illuminante acuerit,ip Seque deus, in quo Vivimus, movemur et Sumus, menti nostrae mirabili quadam ratione appropinquaverit, ut a nobis oculis novis illis quasi cornatur: qualem veritatis perceptionem et comprehensionem adepturi simus, haud dissicile est ad intelligundum. Λtque haec veritatis comprehen Si O ,, IV uot Κ eSt, eaque . Sola vera: is i Dcuot ς silii et patris, quae e8t Secundum normam gnOSticam, Vere gno Sticam, est animad Versio et splena in comprehensio veritatis per veritatem Τ). η Ivicit c enim Clementina non versatur in eo, ut ex tui ipsius conscientia Selbstbowus st-Sein) eadem cognoscas solam secutus rationem, quae divinitus iam Eunt communicata, Sed veritatis coinmunicatae, quam et credens consideraveris ot vi in moris linitatus, cognitio est rumοις, praeclarior
υἱε Λαβὶδ, ελεησον με, ἔλεγον Oλίγοι κοὰ υἱον εγιγνωσκον του θεου, καθάπερ ὁ Πετρος, ον καὶ Fμακαρισεν, ora αυταὶ σαρξ καὶ αἰμα ουκ ἀπεκωλυψε τὴν ἀλήθειαν, αλλ' mi ὁ πατὴρ αυτου ὁ ἐν τοῖς ουρανοις, δηλων τον γνωστικον ου διὰ της σαρκὸς αυτου τῆς κυνὶ λης, αλλα δι αυτῆς τῆς δυνάμεως πατρικης, γνωριζειν
τον υἱον του παντοκρατορος. Oυ μονον τοίνυν τοῖς ἐπιτυγIανουσιν
απλῶς ουτ ως δυσκολος τὶ τῆς αληθ ε ίας κηῆ ο ις, α Hα καὶ ῶν τυγχανε ιη ἐπιστήμη οἰκεία, μηδε τουτοις αθροαν διδοσθαι τῆν θεωριαν η κατα τον μουσεα ἱστορία διδάσκει ete. Strom. V. p. 644. γνωσις δε υἱου καὶ πατρὸς, η κατα τον γνωστικον, τον
τω ὁντι γνωστικον, ἐπιβολη καὶ διάληψις εστιν ἀDqθείας διὰ τῆς ἀληθειας.
366쪽
ea quidem et dilucidior, imo cognitio, quae prorsus, quoad hic fieri potuerit, quadrat in dei revelantis cogitationem. DominUS, , , , , qui habot aures, inquit, audiundi, audiat, ut si crediderit, intelligat ea, quac dicit Dominus), ut dicit δ). Quae gententia probatur alio loco, ubi gnosticum divina mysteria ab unigenito dot filio discuro Clemens aperte docet ψ). Noc porro cognitio illa dilucidior ita ost accipienda, qua8i, quum plure S, quam antea, credendi rationes, vel firmiores, studiis philosophicis et theologicis conquisitase, fidem nunc stabiliant augeantque, quasi igitur his fides sat sirmior; nam fides, ut quae inde ab initio auctoritate nitatur divina, neque oget maiori stabilitate neque stabilior seri potost unquam'). Nulli alii subiici potest commutationi in melius nisi ad contemplationem ascensioni. Neque omnino, ut hoc repetam, in causis credendi reperiendis η χυ ibat et cernitur, sed in creditis penitus intolligendis ot tanquam intuendis; est enim ipSR Vi Sio quaedam: seruum It ς . . . vi Sio menti S e Si es gentiarum, Vel alicuius, vel plurium; persecta autem omnium ='). Visio autem eorum, quae Sunt, maiorem Vim habet, quam perSuasio quaedam, quae raciostination o efficitur et conclu8ione. Mens enim et Iumo at Veritatem ipsam quasi tangit sua e 88entia, Sen Su quodam proprio percipit. Quemadmodum haec, quae his oculis cernuntur, corpori S Sensibu8 percipimus: sic gnosticus mentis senSunovo ea, quae non Videntur, quasi sentit ac percipit. Nam gnosticus eandem sere cum deo habet communionem et commercium, atque animi per Sese viventes ab omni concretione segregati, veluti angeli. Quamobrem, quum Gnosticus eodem paene modo, quo corporis oculis sensibus in universum) res, quae sub Sen SuS eadunt, percipiuntur, nOVO menti S Oculo res, qua0 hos sensus fugiunt, agnoscat:
eadem GuvΞ Ξεις VOee, qua rerum externarum perceptionem cum animalibus etiam brutis communem nobis significat, β) utitur Clemens, ut, qualis sit gn0stici coelestium cognitio rerum, declaret. Velut
367쪽
supra δ) vidimus, quaecunque ex novis illis rebus coele8tibus possint comprehendi, comprehendi eas fide et ὀtα Guvaciam c. Et comprehenduntur ea quidem novo oculo, noVn aure, NOVO corde. Auris autem ad fidem spectat'), cor fide renoVatur, NOVUS O ulu S, i. e. Ivisat ς, aperitur. Nullum ergo dubium, quin se συνεσε hoc loco idem sit atque rvmοεως β). Sed eandem ob causam est etiam: ,, per Videns doctrinae des Erhenninis s- objectes, des osten-barungsinhaltos) perspicacitas, conStan S rerum Contem plandarum potestas 'b Est porro , , contemplatior θεωρια quaedam et mentis quasi sanitas. , , Qui autem ad Summum iam perVenit Iumo 2ως gradum, precatur, ut contemplatio augeatur permaneatque, sicut homo vulgaris, ut e tinenter sit sanus β). Quinetiam, quamquam neminem totum per huius vitae tempus unquam deum Evot 976ὶς posse comprehendere manifeStum e St; quamquam, Siquis, fore ut omnia cito Ἐν tu ζ percipiat, suspicatus fuerit, longe a veritatu aberrabit, hi quum adhuc tanquam per Speculum Videamus: tamen nonnullis, etiamsi paucis, , , visio quaedam Veritatis, mentis certe oculo, sedata est y . Quod si, quae de mira illa cognitione deque eius vi ac notionee posuimus, paucis complexi fuerimus, ita sere eam definiemus: . o Ivu, γις est 60gBitio creditae revelationis pervidelis, quae e mentis visione quadam essenti strum, car it at is praemio, nascitur β). g lsi.
) l. c. V. p. 644. 7. πίστις δθ, ωτα ψυχης. ) cf. l. c. V. p. 644. 7-l2. Animadvertas etiam velim, quum γνωσις idem sit atque συνεσις, γνῶσις autem timentis oeuluS appelletur, συνεσιν quoque dies oψιν
γ l. c. VII. p. 857. διορατικὴ τῆς ἐπι στUιης δριμυτης, ἔμμονος των θεω0η- των δυναρος. β) l. c. p. 859. κορυφαῖος ὁ ' ἐδη ὁ γνωστικ ἶς θεωρίαν ευμται αυξειν τε κHπαραμένειν, καθ' ερ ὁ κοινὸς ἄνθρωπος το συνεχω υγιαίνειν. Similitudinem sanitatis corporis sine dubio Clemens consul to elegit.' l. c. V. p. 647. ἐαν δε τις αἰσθητως τα παντα καταληψεσθαι προσδοκηGI, ποήρωθεν τῆς δεηθείας πέπτωκεν.
368쪽
Quum autem η Iu AOtet non sit scientia quaedam theologica, qua fides stabiliatur, sed eorum, quae stabilitate invicta, auctoritate di-Vina, gaudent, perVidens cognitio: ad omnia eam et morum et fidei, quae VocamUS, dogmata pertinere, in promptu est. Sed Clemens disertis verbis hoc declarat: , ,hic autem θεοπρῖ ης IV oz ροκος)ne Scio an Sit, qui noverit, quid deceat ot in sciontia et in vita unicuique vivenda, qui dei similis futurus sit, imo iam assimiletur δ). Et segnostici, credo, finis hic duplex evadit: in aliis contemplatio cum scientia, in aliis actio ). η Ivaatet enim est omnia illuminans, et creaturam creatoremque, et, quae intercedit inter utrumque, rationem. , , Et lumen illud i. e. η Ῥῶσις), quod in mente ex Obedientia mandatis praestita nascitur, omnia manisosta aperiens, et quae ad Originem ortumque pertinent, et ip sum ho mine in , quem seipsum cognoscere docet ad deumque attendere animum '). Sed omnino a V matv Omnia Con tomplari et divina et humana sententia est Clementis ubique obvia. Praeclarissimu8 autem locus huc speetans, qui singula enumerat, nihilque cui addideram, hic est. Sui Suorumque moderator gnosticus), firmam divinae doctrinae comprehensionem pOSSidens, ad veritatem revera accedit. Eorum enim, quae mente tantum percipiuntur, cognitio atque comprehensio firma merito dicatur scientia,
eaque duplex. Et altera quidem divina habet munus considerandi, quae sit prima causa, quid sit, per quod omnias acta sunt, et sine quo nihil factum; quaenam autem sint ea, quae partim ut penetrantia exsistunt, partim ut continentia; quae porro sint inter se iuncta et copulata, quae disiuncta; quemnam vero horum quidque habeat ordinem, vimque qualem, et quo fungatur ministerio. Altera autem humana contemplatur, quid sit ipse homo, quidque secundum eius naturam, quid contra;
δὶ l. c. III. p. 53l. κοὰ φως ἐκεῖνο το ἐν τῆ ethorii ἐγγενομενον ἐκ τῆς κατὰ τας
ἐντολὰς υπακοης, το παντα κατάδηλα ποιουν, τά τε ἐν γενἐσει, αυτον τε τον ἄνθρωπον, ἐαυτον τε γινωσκειν παρασκευαζον, κοὰ του θεου ἐπίβολον καθίστασθαι διδασκον.
369쪽
quomodo agere debeat vel pati; quae sint eius virtutes, quae pravitates, quae sint b0nn, quae mala, quae media; omniaque perscrutatur, quaecunque ad sortitudinem, ad prudentiam, ad temperantiam pertinent, ad eamque, quae est omni ex parte perfecta, virtutem, iustitiam ). Quodsi quaeris ex me, quae Πωzat cogno Scantur, reSpondeo:
Qui sit et ης Ivωσεως sinis. H rvaste autem per se tam est excellens et amabilis, ut, si ab aeterna beatitudine po88 et seiungi, praeserenda esse videretur ). Nam ct ipsa laetitiae plena est et ad virtutem progreditur paene necessario. Omnino fieri nequit, quin quem, Scientia quum Sit praeditus, corporis blanditiarum non pudeat β). Ea est enim homo naturae bonitate, ut, bono cognito, divina gratia et praeveniente et adiuvante, resistere, nisi cognitione prius qua Si vincta et obscurata, vix unquam p088it. Itaque homo, malum facinus perpetraturus ita libero arbitrio utitur, ut inprimis omnem cogitationein boni perspicuam removeat'). Sed gno Sticus, quum cognoscat, quid virtus sit in quacunque vitae conditi0ne, quid ad eam adipiscendam conducat, nihil autem vel loci vel temporis unquam ei impedimento sit,
Strom. VII. p. 838. Jρχων ουν εαυτου ὁ γνωστικος) καὶ των ε αυτου, βεβαίαν καταλVφιν τῆς θείας επιστήμης κεκτημένος, τῆ αληθεία γνησιως προσεισιν.ὴ γαρ των νοητων γνωσις και κατάληψις βεβαία δεοντως αν λεγοιτο επιστήμη, ἐς
το μεν περὶ τα θεια εργον ἔχειν σκοπειν, τί μεν το πρωτον αἱ τιον, τί δε, διου τα παντα ἐγενετο, και χωρὶς Ου γεγονεν ουδεν τίνα τε αυ, τα μεν ως διηκοντα, τα δε ως περιεχοντα, και τίνα μεν συννημμενα, τίνα δὲ διεζευγμενα ' καὶ τίνα τουτων εκαστον εχει την ταξιν, καὶ ην δυναρον, και τὶν λειτουργιαν εισφερεται εκα-στον. εν τε ἐν δε) αυ το ις ανθρωπίνοις, τί τε αυτος εστιν ὁ ανθρωπος, καὶ τί αυτ οκατα τυσιν ri παρα φυσιν ἐστίν. πως τε αυ ποιεῖν vi πασχειν προς ει τίνες τε αρεταὶ τουτου, καὶ κακιαι τίνες ' περὶ τε αγαθων και κακων καὶ των ό ιεσων OGατε περὶ ανδρειας καὶ φρονησεως κοὰ σωφροσυνης της τε πὰσι παντελους α ρε- της δικαιοσυννὶς. ) l. c. IV. p. 626. εἰ γ' Oυν τις καθ' υποθεσιν προθείη τω γνωστιοκω, ποτερον ελεσθαι βουλοιτο την γνωσιν του θεου, τὶ την σωτηρίαν την αἰωνιον. ει η δε ταυτακεχωρισόμενα, παντbς ριαλλον ἐν ταυτότητι Oντα ' ουδε καθοτιουν διστα Gας, ελο ιτ'αν την γνωσιν του θεου, δι αυτην αἱρετην κρίνας εiναι την ἐπαναβεβεκυιαν τῆς πίστεως δι' αγαπUν εἰς γνωσιν ἰδιοτητα. φὶ l. c. III. p. 53l. πανταπασι γαρ αδυνατον, αμα τε καὶ ἐπιστημονα εἶναι, καὶ την του σωuατος κολακείαν ίουκὶ επαισχυνεσθαι. 3 Hanc naturae nostrae bonitatem intuentes, Socratis illud multum agitatum qui
370쪽
neque ipsius voluntate desciente neque gratia: eam virtutis facultatem stabilitatemque assequitur, ut quemadmodum a lapide gravitas, sic ab ipso nec scientin nec virtus separari possit. Fit enim virtutis habitus exercitatione convenienti naturalis, . quamquam non invito ipso gnostico, sed vi libertatis, rationis,
cognitionis, providentiae '). Quae virtutis stabilitas, quam petit adeo gnosticus, caritatis est perfectio: ,, qui enim) ad ruu ο vascendit, caritatis persectionem petet δ). Quae Verba, quum
totius loci pulcherrimi, unde modo nonnulla adgnostissi virtutis Atabilitatem exponendam deprompSi, quaSi prooemium appareant, eiusdem ha nrgumentum brevi complecti iure concludere nobis videmur. Caritas igitur persecta γωσε ως sinis est. Et Sane quidem η 7vωσις, quamquam δι ὰ7 πη v oritur, tamen inter perfectam caritatem et fidem medium tenet. Quod quomodo seli abeat, postea dicemus; nunc res ipsa Clementis verbis probanda est. Fides igitur fundamentum est, rumst et aedificium, fastigium caritas. Et caritas quidem, praecellens illa, e Iusticiat elucet, ,ex luce in lueem. 'Fidei enim sui vae, quam vocamus) fructus est IV ozic, huiUS aurem fructus caritas, caritatis haereditas. Finis igitur Iuci rare, ς Caritas est ea, quam Sequitur intima cum deo communio. Sed de hoc sino Clemens tam egregie loquitur, ut non possim, quin totum hunc locum transscribam.
Verum enimvero de deo non dubitare, sed credere est sundamentum 7v0bsau c. Utrumque autem Christus, et fundamentum
fides) et aedificium uast:), per quem etiam principium e St et
sinis ssastigium m caritas); et extrema quidem non docentur, principium et sinis, fides', inquam, et caritas. η 'su Amς autem, eX
traditione per dei gratiam distributa, eis, qui se ipsos disciplina
dignos praebent, veluti depositum quoddam demandatur, e X qua caritatis ornamentum oluc sit ex luce in lucem. Dictum est enim: se habenti adiicietur. Fidei quidem 790 ot ς; Ivino Et caritas, caritati linoreditas. Hoc autem evenit, si quis fide, Iu uaal, caritate pependerit ex Domino, quocum ascendat eo, ubi fidei nostrae caritatisque deus sest atque custos Ipsa rvum ρις)ad sinem nos ducit interminatum et persectum, ante docens Vitam nobis suturam secundum deum et cum diis, quum ab omni poena
suerimus liberati et supplicio, quase propter peccata in disciplinam
) Strom. VII. p. 859. 5 - 3 l. Locus valde subtilis dignusque, qui saepius
legatur. ) Ibid. ὁ δε εἰς γνωσιν επαναβαίνων, τ)ῆς αγο ης την τελFιοτητα αλησεται.