De praecepto charitatis, a mediatore Dei, & hominum, homine Christo Iesu, ore dominico, prolato, cuius custodia ad coelum parat viam, scalam facit, praebet alas, Fidem adauget, excitat Spem, dilectionem roborat, animam, quàmuis aridam, rorefacit. Pra

발행: 1666년

분량: 605페이지

출처: archive.org

분류: 그리스도교

21쪽

hoc est fortasse crassiorem cauem, s mortale ac refractariam primumque Iurpitudinem sua agnoscit, s a Deose abscondit . uidam seculmri sapientiapreditus scriptum reliquit Beneficia, eousque laeta, dum videntur exolui posse ubi

multum anteuenere, pro gratia odium redditur: Toc tam si beneficijs, s honoribus muneratus homo pro eo ut benefactorijuogratias reddere mandata illius seruare mo*it. O ingens malum liuid, quaeso, nudos fecit homines Inob dientia, s diaboli consilium Iam hoc uti tanta a principio semperque studio suis. Inparadisi defecit humilitas, s ideo venis e coelo: In Par dis orta est inobedientia , ideo obedientia cud luatore descendit Instabat caro , de subi

ictio mansuetudinis inuenim non poterat ira tem ris. Iniumuerat omnis prauaricatoris hereditas.

Veniens Dominus Iesusprimismis exinanivit non rapinam arbitratus esse se aequalem Deo, r mam serui sibi accipiens, specie inuentus ut homo, humiliavit semetipsunt, factus obediens. usque ad mortem. In veritate crucis , mortis humilitate, obedientiam probaturus,ut inobedie-tia deleretur Mortis causa inobedientiasuit. Fliaco homo ipse sibi mortis est causa , non habens

22쪽

Deum sua mortis auctorem Vere Iesu Christus, obedientia speculum. Nam illa mors illa crux, opprobria, puta flagella, qua omnia, caput nostrum Christus,pertransjt, quid aliud corpori eius dest nobis, quam reclara obedientia documentasuerunt Christus enim ait Paulus, factus est obediens Patri usque ad mortem mor 'tem autem crucis siua necessitate 8 Respondeat Apostolus Petrus: Christus passus est pro nobis, vobis relinquens exemplum, ut sequamini. inquit, vestigii eius, idest, ut imitemini obedietiam eius. Ex his ergo quae passus est, disimus quanta nos, quipuri hominessumus , oporteat pro obedientia perpeti pro qua is, qui Deus

erat, non dubitauerit mori. Verbum Dei re ipsa

obedientiam honore afficit eamque perpetiendis loribus experitur. Neque enim seu sciebat an, mi assectio, quemadmodum nec nobis, nisi manu quoq, operibus admoueamus. Opus enim asseisionis animi declaratio est . Sed qui debuerat obediens Deo parare sibi domum non manufactam, aeternam in caelis obedientiam negligens, meluti sui iuris essectus cum in honore esset non intellexit comparatus est iumentis insipie

tibus, & similis factus est illis qua amaritudo,

23쪽

qui dolor, quifletus, qua vis lacrymarum empendi oporteret in recogitatione tanti lapsus, tam Merbi funebri ue caseus 8 Esse similis Deo impudenter appetise , similitudinem irrationalis creatura miserabiliter inuenit . ut in originali gratia, s iustitia conditus, proindeque ab omnibus miseri' corporeis alienus, oblitus est status sui, dimnaeque voluntatis. Atque ita assim latus est bestjr, ut deinceps cum uniuersis sivis posteris feret obnoxius o mium gener morbis f calamitatibus, mortalis, famelicus, fili mdus, fatigabilis, astu, π gelu patibilis, ammatis, carnis, s sensi motibus subditus, acus ad scientia ,s virtutes minime ad res caestras cilis, brutora moresia spectans praesentia siuia in magna inconsiderantia vixit, sicuti muliare, in ruinam tantam concidit, ut prauaracar

tur praceptum traditum, lignum deguli ret isque ideo hoc lignum scientiae boni,& mali nominauit, non quod antea ignorauerit. Nam sic non ignorauit Serpentie immiater tanquit, Dixit Deus, ne comedatis de illo, ne moriaminuersic sciebat, quod mors, pama esset,si mandatura: ricaretur. Sed, quia post huius esum, superna glorias bati, ensibilem nudationem

24쪽

experti sunt. ideo vocavit len scientia boni mali. at enim circa illud quasi quada obediem ita Dei exercitatio . Tantum malum est peccatum .io deflendus cogitatus' non solum enim nos superna gratia abenos facit sed etiam ad multam confusione iit visitatem deducit. V rum, ne omnin)4ristis sit dissertatio ista iuri deorsismque versando peccatum, quod per esuligni, minobedientiam hominem deiecit age si placet ab hoc lieno ad lignum crucis sermo.

nem veriamus, o videamus, quanam mala,

lud intulit, qra bona istud conciliauit. mo , neq; lignum attulit mala sed voluntas peccans s contemptus circa praceptum habitui Lignum Eud mortem introduxit nam post prauaricationem mors inreauit, sed istud moram litatem largitum est: illud e paradiso eiecit,istud in coelos nos reduxit illud propter unam IraWgres nem tanti supplici, reum Adam fecit, istud

nos plurimis peccatorum sarcinis exonerauit Lduciamq; aia Dominu nobis concessit. Vidisti l

gni, ligni diserentiam vidisti Aboli mal

gnitatem,s hominis peccatum, oe Dominimis sericordiam 8 Sed videamus , quaeso, si qu-- tum qui , ab eo aiutuae poterit, considerimus

25쪽

clementiam Dei simul suauitatem, oe dulcedinem, qua praest uniuersis me indignatione commotus , nec scelere sensis, nec iniuria violatus , homine deserit sed illicὰ quas it eum , es nuditati prouidit Ei quia reuera nihil sine Deo sumus , quia s antequam Usemus , nihil eramus, s quisiuis iam homo est, sine illo esse voluerit, nihil aliud quam homo peccator erat, utroq; est quod in Psalmo dicitur Fortitudine meam ad te custodiam quoniam quicquid possumus , nisi apud illum D illum seruemus, recedendo amittimus. Vigilare debet mens nostra, non ab illo recedere; sed V longe erat, magis, Misique propinquare, s accedere, non gressu

pedum, non subiectione vehiculo , non celeritate animalium, non eleuatione pennarum fedpuritate assectuum, d probabilitate sanctor m rum. Percurramus Dei beneficia , non emA in eorum recens immorari, breuitas prologipatitur: scium conscripta legerimus, omnes cogi

tationes nostra θ intimi animisensus, s asse

ctus bened ant Deum largitorem . Nunc manent, inquit Doctor Gentia, Fides, Spes, Chariatas, tria haec maior autem horum est charitas.

Ufisi origo Iustitia sanctitatis caput, deu

26쪽

tionis principiu, s religionis fundamentum . Nullus unquam sine hac Dominu promeruit nullus sim hac fastigium sublimitatis ascendii Fides est quadam sacra anchora , qua undia',

sustenta mente, qua ei adhaeret, s tunc max me ostenditur, quando in maxima rem difficultate ei persuadet, qui illa est praedius, ut bona,ispem expectet, expulsa uisa ratiocinationum

Ideoq; petenti fili salute, respondit Verbia Dei:

Si potes crederes, omnia possibilia sunt crede.ti, Marcis. Alibi Habete fidem Dei: amendico vobis, quia quicumque dixerit huic mon. ii tollere,vi mittere in mare, non haesitaverit in corde suo, sed crediderir, quia,quodcumque dixerit, fiat fiet ei, Ibid. LI. Laus de empticari a me nullo modo potest, sed a delibus cogitari potest. Porrὸ,si ex aliqua parte, vidi. Dum e cogitetur, quis digne cogitet , quanta

multis donis Dei ipsius, feram P Si fides de

ficit oratio perit uuis enim orat, qui non cre- διὰ Vnde beatus Apostolus,cum ad orandi exhortaretur, ait Omnis quicunque inuocauerit nomen Domini. saluus erit; D, ut ostenderet

27쪽

Quomodo autem uocabunt in quem non cre

diderunt, quod, rinos tenuitirfluit no est altiei culpa , sed fontis . Hieron. δ, vi or mus, credamus , et ipsa non deficiat des,

qua oramus oremus Fides fundit orationema

fusa oratio,fidei impetrat firmitatem. Denique de pietatis oculum habet in corde. Spes auteo futura pollicitationis religiosus assensus, promissa oloria deuota intentio, Sanctorum destinata usimitas bonorum expectatio futurorum . Spes est, inquam, cogniti dei, credulitalis propinquitas, destinatum praemiorum tempus μα-ra expectatio meritorum siua duo, idest, Fides, e Spes, ita certasebi mutua vice coniuncta sui, ut altera sine altera flare non possit . oicquid enim fides credendo acquirit hoc spessustinendo praesumit, dicente propheta Et si tardaverit, su. stine eum: quoniam veniens, aderit, & non ta dabit. Non irruat super nos imor, quia credi-3a d feruntur dicet in abscondit i promissio ν spe tamen perseueret oratio . Exerceat j qui iiii quantu Deus dederit, operibus bonis augesa virtutibus, dilatione non tepescat promissorum. Propterea diabolus desperationem

noL s,bjci impetrandi , ut spem bonitatis Dei

28쪽

is Dei nisi abscindat, qua est dux itineris quo itur ad coelum David Rex , cuius thara estaniara conflatio cuius θω mentis nostra neruos confirmat ad ortutem Deduxisti me , inquit, quia factus es spes mea, in petra exaltasti me.

Iesius enim nostrasses factus non esset, non nos deduceret.Deducit tanquam dux, s isse ducit tanquam via, sa e perducit tanquam patria. Deducti et nos. deviuia factusestspesnostra. Vnde factus e pes nostra' Eccesic, quia tentatus'

est, quia passus est, quia surrexit factus est pes

nostra 'uὸ enim pracestgloria capitis,e pessequitur corporis. Habemus quippe duas vitas sed

Una,in qua mus,alteram quasseramus. D qua sumus nota nobis en qua peramus ignota nobises'. Glera in qua e in Habebis, qua nondum habes osiuomodo toleras inonvincari,ayntatore.

boribu uis, timationibus passionibus,morte μὰ demonstraui tibi vita Christus qua ramesere mone flua demostrauit tibi vita quaeris uuari anxijsumus seliciti pes nossuturorum e pectatione confirmetriperat,inquit in Deo, quoniaconfitebor. Non confiteor sed confitebor, ovi est, Itinc melius confitebor, quando reuelata facita gloriam Dontini speculatu in eandem imagine

29쪽

reformabor. Post fidem spem firmam habere di

scamus, qua animum nostrum ad inuisibilia re hst, intentionem nostra in cAsia, s aeIerna imseris, s quodammodo nexibus insolubilibus i gat, qua non decipit sodeliter Asequentes adaternam beatuudinem perducit. Denique spei

nostra finis, amor Christi est. Hac opes nostrum

non confundit assectum , obedientiam excisat Main funi vires spei in Dominum praesidium,

quod non vinci, murus qui non expugnari , a

Ultu, qu)d non potest severari portus tranqui lus, turris qua nequit capi, arma insuperabilia, vires invia, s qua in rebus difficillimis , simpeditissimis exitu inveniunt. Iam porro cha ritas,quam duabus istis, idest, fide, ac spe malo rem a it Apostolus , quant in quocunq; maior est, anto melior est quo est. Cum emm quarAtur, vir qui sit homo bonus , non quantur quid credat, aut speret,sed quid amet. Nam qui recte amat proculdubio recte credit, o ras; qui ver non amat, inaniter credis, etiamsi sint vera, qua credit inamter sperat, etiamsi

ad eram ancitatem doceantur pertinere, qua

sperat, nisi re hoc credat, ac sperei, quod sibi

petenti donari possi, ut amet Charisas omnia

30쪽

bus virtutibus sublimior, sproculdubio pra- ponderat. Ipse est virtus,quam nemo vincit Huius ignem nullis fluctus ac li, nulla flumina tentationi extinguunt Charitas non Fiam abstinet a malo sed odio,quo malum est,prosequiatur Charitas mater est animaru omniui norum, temperat scimIiam, ne extollatur vim tutes alit, lac potum dat, s cibum solidum vn cuique secundum propriam virtutem morum

Christianorum regula uuid autem est pietaν, nisi Dei culius nde iste colitur nisi charitate 8 Charitas igitur de corde puro, doconscie tia boaa,&fide non ficta, magna, re vera vim

tu est, quia ipsa est, finis pracepit Charia

tas totius doctrina Christiana caput est. Denique si quis roget nos, qui amsit , quodcolamus Ἀμque adoremus, promptum est respondere, quod si Charitas Etenim, v a Spiritu sancto pr nuncιatum est, Deus noster Charitas est eoque nomine magis quam quouis alio , delectatur. Vuodsi praterea ex nobis sciscitetur, qua legis, re prophetarum summasit, haud quicqua aliud, quam Charitatem, Euangelista nos respondere sinet Charitas, s misericordia erga genus humanum, Deo persuasit, vi seruus fieret , multo

SEARCH

MENU NAVIGATION