장음표시 사용
51쪽
stuntur a multitudine massis quum essunt dedere plebi, ut Scaptius diceret. Id. XXI. 35, iter multo quam in rescensu fuerat, ut fleraque Alpium ab Italia sicut breviora, ita arrectiora sunt, dii citius fuit Saepius enuntiatio
secundaria ita decurtata est, ut Verbum aliquod Op0rtere, neceSSe esse, soleresim . audiatur Cic. Tusc. I. 8. 5. Epicharmi cuti nec insulsi hominis, ut Siculi Τ), sententium sequi. Id. Ibid. I. 3. l0i, idem sentiens sed ut Cynicus asperius. Oss. III. i. 58, ut arssentarius, apud omne ordines ratiosus Liv. XXIII. . , convivium, ut in civitate diti ac uaeuriosa, omnibus voluptatum illecebris instructum. d. V. , Senatus, ut in trepidis rebus, dicta torem dici Mam. Aemilium jussit. ac. gr. M. Britanniam qui initio
incoluerint, ut inter barbum oS, parum compertum. Non raro per decurtatam sententiam ab ut incipientem ea caussa assertur,
qua quis alius ad aliquid faciendum se adductum profiteatur, et quae utrum vera sit an salsa, ipse is qui loquitur in incerto relinquat. Hic autem par ticulae usus tum maxime frequens est, num Subjungitur participium J. Cic. Or. i. 45l, vocum 60ncursionem musina e parte ut vitiosum fusti Demosthenes. Hor. d. III. 5. 2 fertur sudicae conjustis osculum furvosque natos ut crepitis minor a se removi88e. d. Epist. I. l7. 0 hic nus horret, ut parvis animis et strue corpore maju8. Ovid. Met. IV. 5 7. Quint. XII. 40.42, quem uorum homines en orum incessere audebunt, ut tumidum et Asiunum. Suet0n. Octav. 3, domini appellationem ut maledictum et opprobrium semper Xh0rruit. Liv. XXIII. 3. 40, populi Romani obterit ut senescentem cum viribus majestatem. d. III. . , hostes cursere misit artum vires Romanas, ut 0n ussecturus ad omnia. Id. XXXI. 2. . ad. gr. i. Monam insidum ut vires rebellibus ministrantem adstressus. Jam Vero, quem adm0dum eum particula Graecorum, quae est genitivi quo v0cant ab soluti crebro componuntur, ita nonnusquam etiam cum ut duo ablativi abs0luti reperiuntur conjuncti Caes. b. Gall. III. 8, laeti, ut e loratu fictorist, ad castra eryunt Id. b. iv. II. 43.3 Omisso verbo subjectum per attractionem de qua supra dixi in genitivum mutatum est. D. Xemplum paullo ante ex ep. Epam. , allatum Monoclidem exercitatum ut Thobanum. Quam prope haec loquendi consuetudo ad eum Graeci sermonis Sum accedat, quoci, cum participio ungi solet, vix opUS Si mouere.
52쪽
Ab 0c, de quo nunc diximus, particulae ut Si ea l0quendi consuetudo
non abhorret, qua per sententiam relativam particulae ut subjunetam talis rei deseriptio adjicitur, qua caussae n0tio contineatur J. Inter omnes autem e0nstat, OSSe relatiVam Sententiam etiam per se nulla addita particula ad primariam eam habere rationem ut per illam hujus caussa esseratur id quod etiam adjuncto vel utpote vel quisse planius indicari soleat. Notissimum vero hoc quoque est, relatiVam Sententiam, si huju sit generis, per conjunctivum est erri, cujus quidem conjunctivi eatis Sam sucile liquet, sive additum sit ut, sive non additum, e e repetendum SSe, quod per eam sententiam id denotatur. quod ex ipsius rei proprietate et singulari c0ndici0ne ei liciatur. Apud anti qui0res scriptores ad rei causam designandam ut qui satis raro adhibetur. Apud comicos quidem, ubi haec l0quendi 0rmula eam significati0nem recipere videtur Plaut. Pseud. . . 53, non demutabo, ut quod ego pro certo Seiam et aesth. III. i. 3, amo hercle opinor, ut quod pro certo sciam ipsa lectio conjectura doct0rum virorum potius quam codicum auctoritate nititur i. e que apud Sallustium ea verborum conjunctio usquam exstat ac ne apud Cice-r0uem quidem nisi adposito determinativo pronomine quod relativo respondet, ut Deiot. 5. 3, enit ei oculus ut is qui senatui purere didkissetq). Sinai liter apud Caesarem in sententia primaria ante ut qui demonStrativum adverbium, quod Si Sic ponitur. B. G. V. l, sic e castris rosciscuntur, ut quisius esset per8uusum, ab homine amicissimo consilium datum, lonyissimo asemine mutimisque impedimentisq). Multo autem pluribus l0eis nec tamen saepe ante Livii temp0ra nullum demonstrativum aut particulae ut aut pr0- nomini resp0ndet. Caes. b. G. V. 23. Li V. praes. i, re eS in ensi operiS, ut quae 8νFr SeptingenteSimum annum repetatur. Id. XXXVIII. 8. . Veli.' Ab ejusmodi loquendi omnialis a exempla discernere oportet. 11 quibu aut in vera comparatione instituenda Quint. M. 2. 25 aut in xomplo asserendo Cic. ff. I. T. l.)particulae ut relativa sententia por indicativum elata subjungitur. - Aliis locis volui laui Asin. III. 1. 2. Bacch. II 3. 50. Capt. III. 4. 1, et ut consecutionem indicat et qui pro ind0finito adverbio est accipiendum.' CD. ea qui te proxima sunt venit vel rogatus ut amicus, Vel arce8situs ut sociuS. Apud Cic. N. D. I. T. 143, qui locus non obscuro laborat mendo, Dum ferri possit lectio vulgata ut qui, valde est dubium. β CD. Ter Andr. I. I. 121 ita tum disesed ab illo, ut qui se filiam neget daturum quo loco patet, nullam XSture caussae notionem sed modum rei instituta comparatione definiri.
53쪽
II. 33. Plin. p. V. . . ac Ania. IV. 62. gr. 44, plus ferociae ritunni
fraeferunt, ut qu08 nondum ova passi mollierit Suet Tib. . Quint. III. 5. 9. V. 44. 28, cet. J Quanta inter hanc loquendi formulam et eam sermonis c0nsuetudinem, qua per ut cum adjectiV junctum ad caussam signi scandam aliqua re descripti addatur, convenientia atque necessitudo inter cedat, ex iis maxime locis perspici p0test, quibus p0st ut relativa sententia cum adjectivo connectitur. Velut iv I. 34, facile persuadet, ut cupido honorum et cui Tarquinii matern tantum utri esset. Jam libet hoc potissimum loco brquem de particulae, quae St utpote visit usu instituere disputationem. Quae quidem particula quin e comparativa conjunctione ut et ne uir adjectivi, quod est poti8, constatum SSet, nemo, quantum scio unquam dubitavit J. Hujus autem adjectivi positivus, quum ab optimis solutaei rationis script0ribus, qui quidem exculta jam et perpolita lingua viguerint, niSi cum verb0 substantiu copulatus atque in unius verbi
quasi corpus p 0SSe coalescens nuSquam paene Surpatu inVeniatur, apud vetustissimum quemque Suum Saepe tenet locum Suique est juris, ita tamen, ut verbum esse aut adponi aut certe audiri oleat. Et quum neutrius generis 1 rma, quae S p0te, frequentissime usurpetur, ita per indefinitum modum non personaliter po Sita, ut aut ei adnectatur aut audiatur Verbum substantivum,
tum ut ipsi flarinae pringi palem c0mparandi Vim retinens ut nonnunquam praep0nitur, Ut ap. Varronem in loco ab Nonio allato viget, veget ut pote plurimum ut plurimum potest). Sed paullatim hae v0ges, per quas ipsas enuntiatio esserebatur, in unius Verbi 0rmam c0aluerunt. Quod quidem verbum ad judicium aliqu0d definiendum ita adhibebatur, ut posse id judicium verum esse ex sequente alia Vel integra vel degurtata sententia esse indicaret. Itaque utpote, quod idem sere declarat atque ut res seri, ut in rei condicione post
y In pronominis locum etiam adverbium nonnusquam substituitur. Liv. XLI. . . ut ubi . Simili rations stiam quum, quod a relativo pronomine originem traxit, cum ut conjungitur. Quint. X. 1. 76, sequitur Oratorum ingens manus, ut quum decem simul Athonis una aetas tulerit.' Jam riscianus in Inst. Ol. d. p. 68. Hertz. utpote inquit, compositum est ab adverbio et nomine. Quum haec jam scripsissem Doederlinium animadverti particulae vote originem ex formula ut suta satis apte repetere sibi visum esse. Cujus opinionis neminem, credo, habebit adstipulatorem. T
54쪽
tum est, cum ea rei descripti0ne jungi solet, ex qua verum esse judicium de ipsa re suetum colligatur. a autem rei deseriptio ex antiqu0rum loquendi usu post utpote per relativam Sententiam semper effertur. Quemadmodum in sententiis ab ut qui incipientibus fieri jam vidimus ita etiam cum rufote qui, ut ea quae asseratur descripti0, in ipsa rei pr0prietate posita esse indicetur, conjunctivus tantum non semper jungi 0let J. Plaut. Rud. II. . . satin nequam Sum, vote qui hodie mure inceperim. Sall. Cat. 57. neque tamen Antonius procul terat, utpote qui loci aequioribus e editus sequeretur. Catuli. i. 56, 7. 3. Pro pronomine relatiV etiam quum conjunctio quam constat initi relativam suisse, substitui potest ut p. Asin. Poll. Cic. Fam. X. 32. , nec retinui8Sem, Si uno loco habuissem, vote quum Sinctulaeco ries seditionem fecerint. Cic. it. . . . et S. praes. p. l. III. l. Apul. Asclep. c. . Sed inde a Nepotis aetate etiam cum participi vel adjectivo, quae in relati Vam sententiam acile possint mutari. praesertim apud Livium et
Horatium uiso te ungitur. Quid, quod etiam ablativi absoluti huic particulae
subjiciuntur. Nep. ann. 2. Hor. Sat. I. i. i, Sunt quos uenus me minime juvat, utpote plure Culsari disino i. e. utpote qu0rum plures digni sint qui culpentur. d. Sat. . . i, fessi utpote loristum arsentes inter Cpis. VII. 48. Liv. l. 3. 8. clamor turbavit Volsco8, utpote capta urbe i. e. utpote quum urbs capta SSet. Id. XXXVI. o. 3. XXX. 0. 3. XXXVI. i. i. Restat, ut moneam hanc particulam minu S, quam plerique u Spicentur, suisse usitatam. Nam apud CaeSarem nusquam invenitur et apud argenteae aetatis scriptores pro ea ut qui USurpatur. Sod ad simplicem particulam est redeundum. Jam quid ego dicam de pervulgat et noto particulae ut in rerum comparatione usu, quem attingere satis ist, ne in rhet0rum disciplinam aherrem et satis trita vel praecepta vel' Incertum est an nusquam apud optimos scriptores post vote qui positus sit indicativus namque et Cic. hil. V. 11. 30. Orellius, complurium codicum auctoritate nisus, pro depugnati quod alii habent defugnarit recepit toti. II, 24. 4. lofgius, esen- bergium auctorem SequenS, indicativum, quum codicum festimonio commendari videretur, iciendum esse statuit. Sed utrum putrius scriptor a prisca latini sermonis integritate longissime abhorren in Asclep. cap. 6, cum vote qui conjunctivum an indicativum unxerit, non Si operae pretium exquirere. Hoc quidem verisimile est eum post ut qui non uno loco Flor. IV. . Dogm. lat. V. 23. indicativum posuisse.
55쪽
exempla quae rhetores de diVersis similitudinum generibus disputantes asserre soleant, iisdem, quibus ii usi sint, Verbis reddam J. Cum eo autem usu ea loquendi consuetudo n0n bSDur nexu continetur, qua per ut indicatur, non esse rem alteram alteri plane similem sed ad hujus similitudinem quodammodo accedere. Unde essicitur etiam, ut pro quasi in translati0nibus nonnunquam ut
usurpetur. Varro L. L. R. 56, hunc Chrysippus nessu loqui sed ut loqui. Id. VII. capitibus habere solent ut metum Id. IlI. 5. Cic. r. 7. 22 . quibus ut fugiunculis uti oportet. Iam etiam hoc monendum est, ut haud rar ita cum superlativo ungi,
ut ad ejus vim augendam et eumulandam Valeat. In qua Verborum conjunctione ut, quamquain eodem sere m0d0. quo quum usurpatur, lainen, Si accuratius in ejus vim inquiritur, non eam pSam, quae per superlativum ex
primitur, graduS, ut junt notati0nem attingit, Sed principalem illam modi significationem retinet. Qu0d quidem ex iis praecipue exemplis perspici licet, in quibus ut cum demonstrativo sic vel tu junctum invenitur, velut Cic. d. Op. II. 4. 47i, haec, ut reoissime dici potuerunt, ita a me dicta sunt. Id. Fam. VII. 42 2. d. Ibid. XIII. 62. Te semper sic colam et tuebor ut quem diligentissime. Sed muli saepius fieri s0let, ut nullum particulae ut adponatur demonstrativum. Duo autem, id quod ex locis jam allatis intelli
gitur, discernenda sunt hujus c0njunctioni genera. Nam primum ab ut ea incipere potest sententia comparativa, in qua verbi quod est posse vis et ratio per superlativum adverbii accuratius desiniatur. Qu0d ubi fit, ea ipsa rati0ne, qua actio primariae enuntiationis suscepta sit, ad Summum illum, ad quem adseendi p0tuerit, gradum perventum esse indicatur. Plaut. Stisth. I. 2. 88. Cic. Fam . . . , Sati est a me, ut brevi88M potuit, uullo ante dictum. Id. Cluent. 26. 2, aspellat hominem Bulbus, ut blandissime potest. Quint. XII. 40 38. Ut in his locis sine magna sententiae commutatione pro ut particula quae est quam Substituere licet, ita non potest Semper pro quam cum superlativo ut componi. Nam ut semper cum adverbii, nunquam cum adjectivi superlativo ungitur, id quod ex eo ipso efficitur, qu0d per ut modus actionis definiatur oportet, sed haec modi significatio tantummodo per adverbium est erri potest non per adjectivum Praeterea illam hoc in earum conjunctionumi Vide si tanti est, Auct Herenn IV. 45 59 seq. Seysserti Schol. Lat. Ι. . 82. H. q. 36.
56쪽
usu cernitur discrimen, quod Verbum p088 p0Si quam SaepiSSime, post ut rarissime mittitur J. Quamquam etiam post ut detracti verbi exemplum apud Quintilianum exstat X. 3. prosapodosis ut a rime servetur ). Alterius generis in e consistit proprietas, ut relatiVa Sententia, in quam inseratur Super lativus, particulae ut subjigiatur. In hac autem sententia Verbum saepe omit titur vel potius illi est cum primaria enuntiatione commune. Ea verborum conjuncti id spectat, ut rei per primariam elatae cum Summo, qui per sequnduriam designetur, gradu ea instituatur c0mparatio, qua illam rem ad hunc ipsum gradum perductam esse indicetur ). Liv. V. 25. rata ea res, ut quae marime senatu unquam fuit. Quint. IlI. 8. 2. IV. 5. i. Pro relativa sententia nonnunquam per quum conjungtionem Substituitur temporis notatio, in qua et ipsa verbum mittitur, sed ex primaria addi potest Cat. r. Reli. p. 9. Jord sery istuc qu0que uti cum azime delere Ter uec. I. 2. 10. Cic. u. r. I. I. 6 ). Cum verbo substantiu particula ut nonnunquam ita conjungitur, ut sumptio vel aliena pinio de aliqua re et vera ejus rei natura, quum inter se com parentur, n0n inter Se abh0rrere indicentur. Pro simplici ut nonnunquam atque inde satis Saepe copulata particula sicut posita invenitur. In primaria
Nihil obstat, quominus, nullo adposito superlativo. et soSSe jungantur, quo acto, quainquam actionis modus et ratio minus accurate definiuntur tamen, si quae in ampliore
illa formula inest restringendi vis sa etiam apertior fit et planior Cic. d. r. II. 84. 40, exposui fere, ut potui. Id. Cat. . . . ' Parum liquet unde nata sit illa loquendi formula ut hirimum, quae apud Plinium inVenitur. H. N. XV. 3. 4, nec tam numprosa disserentia tribus ut plurimum bonitatibus distat. Nam ut Handio IlI. 474) pro ut lurim1 in ponamus per detractionem ita dici
statuenti, adsentiri non audeo, ita ne id quidem pro certo affirmaverim, in hac verborum conjunctione per ut comparationem iustitui. Quid autem significet it lurimum, non in obScuro St, quod quidem Doetissime advigius in Opusc. d. 149 idem atque itum plurimum declarare docet. - Conserri oportet notissimam loquendi consuetudinem, qua particulae, quae est tam Subjungere Solent quam qui cum superlativo. Cic. Fam. . . . Tam sum amicus rei publicae quam qui maXime.' Apud Quintil. IV. 2. 116 omnes, ut opinor, sic edunt narrationem, ut Si lirem partem rationis, omni qua potest gratia exornandam puto. At hic locus non obscuro laborat mendo. Neque enim usquam, nisi fallor, Latini, quum eandem rem duobu modis eXprimere posSent, ut aut ita dicorent: ut qui murimus, aut ita si ullus, his loquendi formulis conflatis ut si ullus dix0runt Qua re adductus ti ejiciendum esse suspicor.
57쪽
enuntiatione aut alienam opini0nem exponi per dicendi vel sentiendi verbum declaratur, aut ipsum eum, qui l0quitur rem ita 8Se fingere, per particulas quamvis et si vel etiam per conceSSi Vum quem vocant conjunctivum significatur Cic. Rep. III. . , Sint 0bi isti m ni homines, ut sunt. Id. Ibid. Vl. 9. 20. Verr. et II. 2. 38 95, res, ut erat acerba atque indistria, sic videbatur omnibus. d. d. r. I. 53. 230. Liv. . 5, habitu, ut erat, res prodigii loco Cic. Lig. 5. 3, si in ersilio est, sicut est, quid amplius postulatis Liv. VII. 35. /40. Alia exempla Se3ssertius congessit ad Cic. Lael. p. 60 csr ejusd. Pal. Cic. . ed pag. 46J. Qui tamen, quum docet q),
per ipsum verbum Substantivum ita rem vere esse declarari, ut 110n possit ea veritatis n0tio, adjuncta ulla alia nisi asseveranti particula sane, certe ), ac curatius desiniri, non attendit, apud epotem uni. 4, etiam re Sera poni apud nos, Te 'era sicut unt, mercenarii scribae emistimantur. In iis autem omnibus, quae attulimus, exemplis descriptionem rei per adjeetivum vel substantivum elatam veram esse declaratur. Sed fieri potest etiam, ut actionem per Verbum primariae Sententiae elatani vere persectam esse asseveretur. Quod si ad actionem asseverati illa pertinet, jam non verbum substantivum aptum est et pro eo aut Verbum primariae enuntiationis denuo p0uitur aut aliud
Verbum quod idem declaret, particulae sicut subjungitur Cic. Osr. III. 3.1 7, quamvis multis locis dicat Epicurus, si ut dicit, sortiter de dolore. Id. Sull. 7. 4 9 Liv. XXV. i. i. Caes. b. all. V. 58, quod fore, sicut scidit, videbat. Ab ea, de qua dixi, loquendi c0nsuetudine is sermonis usus non ita longe
disjunctu est, u per sententiam comparativam ab ut incipientem, quae Sit tum quum acti suscipiatur, vel rei vel personae alicujus condicio et status, exprimitur. Qui quidem l0quendi usus quamquam apud poetas maxime re quenS St, tamen etiam cum iis, quas solutae orationis script0ribus usitatas esse Vidimus, Sententiis c0mparativis, per quas vel re vel personae nota ali qua assertur, non obgeura necessitudine continetur, nisi quod in hac nota etiam
y Etiam profecto addere potuit. Nam cis Cic. N. D. II. l. 8, neceSSe est, quum sint dii, si modo sunt, ut professio sunt, animante eSSe.
58쪽
caussae noti inesse indieatur per illuui nihil aliud quam ortuitus rei status describitur. Ut, de quo l0quendi genere hoc dictum velimus, planum fiat, pauca attulisse exempla satis erit. Virg. en. VII. 509, quadrifilum quercum cuneisti forte coactis Scindebat, raptu Spirans immane securi. Ovid. Mel. II. 272. Alma Tellus, ut erat circumdata ponto, Sustulit spressos collo tenus arida vultus. Ill. 479. qu manu dira tionum a tale tenebat, ante sepulcro es infeliae
adstitit aras. Id. Ibi d. l. 237. XIl. 22.
Etiam in sententiis interpositis ut requentissime Surpatur, per UaS sententias aut 0ta nuntiatio primaria aut singulae vel v0ces vel l0quendi i 0rmulae desiniuntur potius quam cum aliis comparantur. Hae enim sententiae
vel ad judicium, quod in primaria enuntiatione exponitur, describendum valent'), quum cujus sit illud judicium indicant, vel loquendi aliquam formulam aliunde
adsumptam esse ita declarant, ut tiam, unde adsumpta sit designetur. Itaque maxime in auctore citando hujus usus cernitur proprietas, sed etiam alias locum habet, quum ejus qui loquatur aut perceptione aut opinione judicium niti indicatur ut videor ut arbitror, ut Spero cet.). MaXime autem usitatae hae sormulae sunt ut ait, ut junt; quarum utraque ibi haud raro usurpatur,
ubi certus assertur judicii auct0r, quod si sit ejus nomen dicendi verbo post ponitur Asran. v. 7. Ribb. ut ait Pacuvius Cic. Brut. 9. 2 4. J; sed haesi ut riunt multo saepius ad commune proverbium laudandum adhibetur, idque ita sere, ut iis quae asserantur Vocibus interponatur. Cic. Lael. o. 49, pingui, ut junt, Minerva. Quint. XII. . , caecis hoc, ut junt, larum est. Barius fit, ut formula illa postponatur Cie. d. r. II. 89 364 subsecivis peris, ut uni. Os r. I. l. 0.
Notissimum est particulam ut, quum Id univerSum erum genit eum
singulis rebus comparandum saepe adhibitum Sit etiam ad exemplum, quo judicium de universo genere expositum apertius fiat, asserendum usurpari potui S se. Qua in re inter Latinorum et n0str0rum hominum loquendi usum hoc interest, qu0d, ut declarari possit, qui inter universum judicium et singulare exemplum
' Quoniam his loquondi formulis etiam restringendi quaedam vis inest, si quiden pereas declaratur auctoritate alicujus et fide veritatem judicii niti, particulas ut interdum quidem adponitur. laut. Meti prol. 22, ut quidem ille dixit Cic. Brut 49 185, ut quidem ego sentio cis. Quint. IX. 4. 18, ut ego quidem sentio Cic. Fam. V. . .' Ita tamen Turpil. 191. Ribb. ut philosophi Munt.
59쪽
intercedat nexus illi relativa utuntur sorma, nos dem0nstrativa S tili exempel). Saepissime sententia ab ut incipienS. Verbo, qu0d ex primaria adjici 0test, omisso, decurtata exsistit. Cic. Oss. I. 23. 9, eorum consilio bellu nonnun- quum estu sunt, ut M. Catoni bellum Punicum. Id. Orat. 5. i5 . Liv. II. 8. 6, si bella instabunt, ut ab Aequis Volscisque. Sed n0nnunquam laxior et minus arta est exempli iam primaria Sententia conjunctio, ut non hujus sententiae verbum, Sed dicendi aliquod aut faciendi verbum audiatur i). Cic. d. or. II. 59. 212, est item ridiculum, quod in quadam depravat imitatione sumi solet, ut idem Crassus Per tuum nobilitatem. Id. Os . III. 1. 6. d. iv. II. 33. 72, ali subit e ten ore conjectura emplicantur, ut apud Homerum Calchas, qui e fa88erum numer belli anno auguratus est. Interdum etiam per plenam integramque Sententiam et cui suum sit verbum, exemplum assertur, velut Cic. in IV. 42 29. Tusc. III. 40. l. V. 37. 79. Os r. I. 48. 59. Maxime autem mem0rabili ea l0quendi consuetudo est, qua ad asserendum exemplum ex loquenti arbitrio ictum ut et si ita junguntur, ut aut in utraque sententia ponatur conjunctivus ), velut Cic. Osr. I. 40 32, ut si constitueri non sit contra iocium non facere quod diseris. Id. Ibid. I. 0 4 i. Quint. I. i. 8 VlI. i. 2, aut quum pr0tasis conjunetivum habeat sed apodosis verbo careat, quod in hac audiatur Verbum, ex primariasqntentia facile perspiciatur Cic. Τ0p. 45 58, ulterum stenus est caussarum quod naturam efflciendi non iubet, sed sine quo loci non ossit, ut si quis aes caussam statuae velit dicere. Quint. X. 2. 79. Ab ho autem loquendi genere ea orationis sorma n0n abh0rret, qua Latini haud rar in resutando utuntur quum is qui loquitur, quam absurda sit adVei Sarii sententia, leto
exemplo per ut si elat et ab ea sententia non alieno apertum reddere conatur. Cie. Ν. D. I. 33. 86, mundus, qui reliqua nuturre 0mne ectrumque semina
i Conforri potos similis illa verbi in notissimis formulis omissio. Cic. N. D. II. 14.37. Scite Chrysippus, omnia aliorum caussa esse generata. d. fr. III. 11 49 melius hi
quam nos. Eadem omisSio, quamvis in secundaria sententia dura Sit tamen etiam in auctore citando post ut locum habet. Cic. cad. d. 39. 124, utrum animus sit ignis an anima an Sangui nn ut Xenocrates, numerus, nullo corpore. Id. Tusc. V. 17. 49.
In apodosi Cicero uno loco indicativum habet. BL UL 29. 107, ut si praedonibus
pactum pro capite pretium non attuleris, nulla fraus est quo loco haud scio a judicium illud per so certissimum esse nec ab ulla omnino condicione ejus veritatem pendere declaretur.
60쪽
contineat, qui potest ipse non nutura rei inistrari tit si qui dentes et pubertatem natura dicat aesistere, FSum autem hominem, cui ea exsistunt non constare natura, non intelligat ea ure emerunt reliquid eae sese, fer feetiores habere natura8, quam ea, ure e ii emeruntur. Alia exempla advigius ad Cic. in p. 30, congeSSit. Recentiores script0res Latin0 00nStat ubi legentium anim0s in singularem aliquam rem mente insormandam et ingendam intendi vellent imperativum suta rationi inserui S se; qu suetum est, ut ille imperativus adverbii munus paene recipiens ad ictum exemplum indugendum adhiberetur. Sed quoniam de universo hujus V0ci USu andius satis copiose disseruit satis sirit ad eam loquendi consuetudinem biter attendisse, qua usu et ut ita juncta sunt, ut etiam planius fieret atque apertius exemplum ex ejus qui loquitur arbitri sietum esse. Quae quidem c0nsuetudo, ut in quotidian hominum sermonis usu ortasse viguit ita in politius atque limatius scriptorum die fudi genus satis Ser irrepsisse nec ii unquam Valde placuisse videtur. Nam primus 0mnium uel Herenn. l. l. 6, ut cum puta unxit ac ne ibi quidem ieetio satis est certa Celso demum haec formula paullo S usitatior Cels praesp. . illig. Mepe cau88a sty arere, ut puta Ffitudinis, vulneris, neque eae his satere medietnam V 26. l. VIII. l. p. 36. Apud ceteros Senecam Columellam, Quintil. Priapei liuet. Lilpianum, Ammianum Paulum p. 8 . Muli. singul0s vix singula XStant exempla. Per si particulae ut adjunctum ea c0mparatio suscipi potest, qua Verta Si ei status cum eo in quo Sub aliqua c0ndicione es Set, c0nseratur. uum conjunctionem cave cum e l0quendi usu c0nsundas, quo ut et si ad exemplum singendum comp0nuntur. Nam per illud loquendi genus germana instituitur rei verae et simplicis eum sicla et sumpta coinparatio. 0ntra qui hac loquendi rati0ne utitur, nihil aliud agit nisi ut judicium de universo genere saetum asserendo singulari exemplo et e sici atque conjuncte elat apertius reddat. Jam ut ad illud genus accuratius investigandum redeamus, sententia quae conjuncte esserenda erat et ex ficta c0ndicione pendere debebat, quam quali in ea ipsa comparatio posita Si ita decurtari solet, ut verbum mittatur ).
' Non decurtatae ixemplum a, toto hoc g0nere fortasse alienum p. sic r. I. 54. 31 oxstat ut si mihi calceos Sicyonios attuliSSes non uterer, Sic cet.