De particularum conjunctione quae est MH OY

21쪽

tino quoque Sernione liue enutili ala laxius connexa ess set particula quin gravioron ussirmalion 'in Xprimi. Quam sen-lontium contra plurimorum hominum Oel Ormn blacita a rilli pugnaro mihi haud gliolum est: sed eum hic locus noti silmoam Opinionem USiUS XPOnere, unum Plauti locum asserro salis haliseo, qui luculonior Oeol ghoitu iCinn/, non negativum esse partieulae quin igni liculionem. Xstat in Plauti Asinariuli 1, is xlla aequum est quod in rem SSe utrique arbitremur monore neque Ceultum id haberi neque per melum mussari,quii participem pariter ego te et V m it motus et . Quomodo enim poetu particulam Ul addere laol eral, nisi orbo quin restit malivam notion in tribuubal Ex iis qua disputavimUS, pel tum iit il)Sn partieularum

quo Romani: roliti OO le quin introeas . quoniam si ila nunti-ula comparata Sunt aperte intel Se pugnant propter divorsum notionem, qua est relineo te Seil No introeaS), quomodo non introseas i. e. age, introeast Ita tu illud in Uuoslion nostrusortissim plemendum videtur particuli S Ob )ropriam suam notion 'in US illum ni Si segretione in nuntias primario aut exprossa ut sententia indicata usurpari Osso. am sepostorior Gruo ita te, ubi hanc regulam aeSum Videmus, postea vid0bimUS. Jam autem Cum non lac Sola ration Graeci Husmodi enuntiata Composuerint, sed etiam alii vii usi sint ad qua0stionem nostram aesturalius Paetunda in ali magnam vim habor vidulus in lias vario talos eloculionis inquirore. Pra iser

22쪽

eulo fornion loquimur: teli alto iliri ni hi vortiminuing0hon ahq id suod eo comprobatur, quod senilivi signum a Gra0eis nonnun suum infinitivo ad illum vi domus, Ululi in senophontis

illas aulom ipsas ita intor se dissorro si tuo, ut aliora ον ει ργω civior lix Ficis να id tantum signifieolui . mn velle aliquom impodire, quominus introeat alius allor aulom sisti maliva qua0dam Olio insit, eum a Xprima urson lonitu, liquem non modo

non ab introitu prohibero vello i lium ad eum invitare, vel quod eodem sedit, ut in illailoeulion ipsa in Gliendi notio intondatur, in hae aut seni positiva, ut ita die in , totius nuntiali quod St υκ toro, vis graviter promatur. Quas duas rationes Romani quoquo cum sertiam illam omnino negation earentem non usurpasse vid0antur si poselas xeipimus . in talibus nuntialis oeuli sunt, ita ut, die roni non prohib0 quin introeat et CC non prohibere et volaro su in Plaut. Curcul. I, , 33; non prohibo quin Horat. Sal. I, 8 21; 0 quo rolinseri quin Plaut. Trin. II S, ' nec dol)0lloi quin, ibid. II S, si et: non prohibeo ne v j quominus introseat . Quamquam hoc discrimen in ipsa nuntiatorum origine ac natura positum seque Romani

23쪽

seromiscue in sunt O RVerunt. Vorum non antlim haec variolus construelionum, quibus

Gra0ei in jusmodi nuntiatis usi sunt, qua0Stionem OStrum haud saetistii sed lit ud ei reumspiciondum sed aliud quoquo necodit, quod hominibus cietis sa0pissmi magnas istieullatos allulis. Haud raro nim infinitivo articulus quem voeant ita adjungitur, ut eum angustissimo cum Verbo conjungere videatur: lamon setiamsi hoe si infinitivo redduntur, quus pallieulas nisi in laxiolo illa onstruelion loeum non habui se supra jam domonStrare connii stimus. Primum igitur saepissime voeomo ei in infinitivo Conjune-lam invonimus Osi illa verba negatione instruela atque ita, ut insinitivus ut 0gulione ear a vel simplieona partieulam , volii tramque μὴ M al)0at. Xempli causa in Sophoclis Philo tota

litui qua ratione illud εο Xplieandum sit. Ae ruet mihi W0nlgulius uadrigius aliique judicar videntur, eum lio urticulo inlinili viatii non ritu cum Verbo Praecedente C in magi Xistimoni

quod Comi luribus arguinentia confii 'matur. Nam illud o in sinitivo suos additur ita ut non Objecti notion fungatur sed Solute iter o ponatur, Sicut in Sophoeli Antigona v. S: εὐδόβία ron rodi docti IUD ei , χανος et in lal Lysido pag. i5 εξωρνος εἰ id si ' qua re in iis Xomplis manifestissima sit. tibi orba quae plerumque cum senilivo vel alio casu eonStruunt in infinitivo illud o affixum eXhibent, velut in lat. Laeli.

24쪽

quod si recte statuitur lioe uiliculo ad ostio minime angustioremitori onjunelionem Verborum luculenter ni par t. laque sine dubio nullam offensionem praeb0n ii loci, quibus eum articulusu l0l iii sinitivo tamen usi vel 1 ' ον additum invonimus utque ei rupe videtur advigius, cum nonnunquam inlinitivum revoraobj0eli inflare Verbo praecedente pendere CenSent, quamquam n0galiva particula remaneat, sicut in Platonis Planedro pag. 117, C: tithχω ο ιι δακρυειν. Si enim Sic res comparula esset, omnino in 'redibile Videretur ae mirum, Graseeos negationsem addidiSSe.

Sod mullo dissicilior in iis X0mplis si ses, ubi infinitivus

genetivo articuli instruetus se offert nam genetivum id ipsum indiearo, verbiam e Verbo dependere artissimeque eum eo conjunctum Ssse, qui est qui ignoret 8 Quamobrona optimo jure hominus Oeli mirati sunt quod quamquam nuntiata ita omparata Sunt, lamen nonnunquam ut infinitivo additum vid0bant. At tu Madvigius se hae re bono se conveni senter explieunduit sperasse Videtur eum linguam gra eum ' e ali ino nuntia-lorum ibi mundorum plano quasi in ori Orsem ineidisse eontendat id qua pag. 4 sere media de liae re pro forti l nobis, si probabilem genetivi expliculi Onsem invenire non potuserimus, libero profitendum erit in haca linguam Graeeam sibi non constitisse.

Sed an sequam Sque e procedanius, omnibus Viribus, ut genetivus apte Xplicetur, elaborandum est. Ac mea quidem sententia sensetivus sense polosi ila explicari, ut negativa partieula in similivo niluela se ipsa propriam suam vim teneat. Saepissimo senim genetivum sere aequo modo USurpatiam Videmus atque accusati Viam, quem haud raro absoluta quadan notione fungi supra commemoravimUS. Cujus Usu qui certa xempla sesidorus, inspieia haecce Xenophon in Oseeonom. 3, 11 dicit ii, δε γε νωκὼc. εἰ διδα κομεν 'd

26쪽

ila usurpatu in sil, certis nim XUinpii id probari non posso postea videbimus omnia singula irosei res hi Q locus non Mevidetur. Jam igitur eum a quae in univorsum ad quaestionem nostram reel tractandam XPonenda vi lubuitur, absoluta sint, singula accuratius inspieiamus. Ac primum en exempla, in quibus is o cum modis finilis quos voeant conjunstium XStal. dispiciamus. Quam lolam rem cum et nolis sima Xpliealiaque saeillima si n0quo propriam illam Graeci sermonis in particularum D usu rationem exhibeat, auei absolvemus. Primum igitur particulas ira D eum conjunctivo conjuneta invenimus,

eujus se ipse Homerus testis si, qui in Iliadis libro primo versuri dicat:

Sin dubio ii serrant qui putant hic paniculas si ον leniorem negationem Xprimere, velut Baei mileinius h Unfersuehungen liber disegriochi selion Parithoin pag. 3l2 ac vertunt: ob di dant nichiunniit sol , vel Dieli nitigi dii datin Ohlet cum omnino talia nuntiata prohibitivam vitii reboant, ita ut vortere obseamus illa Homori verba: ne il)i nulli sit sceptrum dolet scit sillorum venies). equo minus ii serrare videntur, qui in ejusmodi nuntialis otii por liquod verbum cavsendi Olionem complect0nsaninio addendum Xis iniunt. Nam iis ipsis o is ubi talis orba

28쪽

Qui indicativi usus apud Platon0ni S9ti DO IUen QSt, ne lucti et nonnulli viri docti hcisso vidonlur qui indicativum locis

quibusdam tolloro studuerunt, si uti in rissolutis libro d

Sod ha0 hactenUS. Jani ad gravissimam atqui' difficillimam partem quaestionis nostraeie enimuS, quae eSi se partieuli D cum infinitivo lpat ieipio conjunotis. Atquo prirnum in insimilivum, cujus trius maximum varietatem exhibet. inquiramUA. Quae tota quaestio per se in duas partes dividitur altera

ea exempla complectitur, in quibus it D, cum nostra lingua nuutrum harum articularum Xprimet e possimus, omnino SUPEI VI cuneiam Videtur SSO, allor en, in quibus alterum 10gationem germanice vertimus. Quam distinctionem, Si naturam enuntiatorum accuratius contemplamur, in Xlorna Sola specie bositam

QSSe jam e iis, quae Supra disseruimus, lueel: sed ut res aditioritat ad perspiciendum hic eam servare optimo juro nobis i ebit. Primum igitur a vorba uecuruliu tralli bimus quae particulas it infinitivo soquenli ita annee uni ut nostra linguan Utram earum XPrimere possimus. Hue Omnia ea Verba res fronda Videntur, quae togativum Oli Onsem conlinsens, vel

quod Odem redii, negati vhmi finem urimunt. InIinitivos, tui cum his Verbis Pon unguntur, non revera e iis pendere jam supra domonstravimuS, quu decausa inlinili vis plerumque par-lieula o additur. Volui ρ; OD a iis dosescit id suod nonnullilaomines docti ita Oxplieant, ut noni o diti jubeant is o contendo), e quo pendunt infinitivus. Qua l)arii ulu si additur. 0gativus ille sinis r cuni vi X lirimitur quam si nudo inlinitivus ponitur Cum igil u post haec Verba negationem infinitivo additam onmitio proprium Suam Olionem tenere appareat, illud quoque per se intelligitur oluod Graeci, ubi ea

29쪽

verba ipsa negation instrueta prosur bant, infinitivo particulas μὴ ot adjungebant; omnino nini invi seni us se tollere ac gravissimam assis'malionem Xprimos o dubium non est. Itaque si Graeci dicunt feoro lue ore ices. Uliamu Vi assit mant, se fecisse neque id segaro vello Sin aulom, iami iuit Sum Saepe Occul l . Solum sti infinitivo addunt ita ut dicant: in Ho ονιι es t IV qceo et non iam tactum ipsum confitentur, illam exprimunt e rem negare noliseos dicere noli noli sola isso illud). Praetor has duas rationses ita quoque jusmodi onuntiata Graoci componero possunt, ui segationem nullam infinitivo apponant o D Ωρνυνμ es do se ,αι). Qua tres rationes cum non mullum iniser se disserant num sola vi ac gravitate diversae simit lorumqu0 in velpium libris committantur il uti seri plore graeei Saepe eam, quae si rapeiptio iis placebat, coleri praseposuerint et magi in usum vocaVerint. Id unum mihi monendum id fur, nonnunquam stori posse, ut sola particula μὴ loeum hab0at, neque poni possit D mompli gratia in Sophoelis Antig. v. 442: