장음표시 사용
11쪽
qua praeferebatur, atque incensio THVRE, precantibus, Pt volans propiumque urbem Romam iniret, in aedem Victoriae pertulere Deam C.
Iam, quum neque Graecos, neque Romanos Thuris usum in Sacris ignorasse, ostensum sit, quid mos, in quo eXPlicando Versor, ab illis exegerit, paullo curatius est anquirendum. Nimirum Sacerdotes, aut qui Sacerdotum munere saepe fungebantur Reges is , facrificaturi, mura veI accenso immittere foculo b), vel iii thuribulis, Ut iam dixi, adolere solebant: ita tamen, Vr, qui saciebant sacra, Pauca admodum eius grana, tribus, eX Thuris acerra, GraeciSμιαριαπηγον dicta, digitis sumta, focis vel thuribulis immitterent Docet hoc NAso ita canendo :Et digitis tria thuma tribus sub liname ponit c . Clarius autem AR Is ΤΟΡΠΑNEs, his quidem Verbis: Υπο του δε την Φῆφόν γ λχω ΓωΘεν' , Tis τρεῖς ξυνέχων των δα τυλων', ανχαταΓΩσπερ AIRANI TON ἐπιτιθεὶς νουμιηγία Q. Hinc euenit, ut tum Gentiles ipsi, e. g. LVCIANVS 0, tum Patres
salse perstringerent con suetudinem. Quo Vero tempore Uterque populus Deos thure placare coeperit, constituere nec Volo, nec possum etiam, ob miram Auctorum super hac re dissensionem. PLINIVS enim, quis primus inuenerit, ait, non traditur e Iliacis temporibus
FU. lib. I. v. Is 9. c lib. IIII. v. 334. et alibi. c) Eastor. Iib. II. v. 373. TIBULL. lib. IIIL. Eleg. I. v. Ι4 c. Q in Vesp. v. 9 .ss p. 284. edit. Iauci Hue inprimis faciunt, quae Scholiastes obseruat. Namque scribit ad priora
FLORENs Christianus in not. ad h. l. quae e tant p. Ia9. edit. laud eo in Apsuo, P. Iaa. et Ioue Tragoedo,
O lib. XXVIIII. C. I4. H v. POTTER l. c. lib. I c. 2 p. 7. T. I. edit. Angi. et soUTA's Sermons T. I. P. m. I 39. ubi ita scribit: IC Nou look vovmeli regniated civiliaed Heatheu Nations, nou mili sud the Government and the Prishood uuited in thsame Person: Rex auius, rex idem hominum, Phoebique Sa-eerdos. IV under the true Morship in
12쪽
non erant, nec ΤΠVRE supplicabatur g). In eandem NAso loquitur sententiam, Primorum temporum in celebrandis Sacris simplicitatem ita describenS:
Ante, Deos hominis quod conciliare valeret, Far erat, et puri lucida mica salis. Nondum pertulerat lacumatas cortice mi rhas, Acta per aequoreas hospita nauis aquas. THVRA nec Euphrates, nec miserat India costum, Nec fuerant rubri cognita fla croci. Ara dabat fumos herbis contenta Sabinis, Et non exiguo laurus adusta sono.
Si quis erat, fadiis prati de fore coronis sui posset violas addere, diues erat F). Alio tamen loco, sumtum Romuli aeuo iam iam usurpatum, saltem ab eo institutum fuisse, innuere videtur. Illum enim ad SuperOS, Vt fabula erat, abeuntem haec Iulio Proculo dixisse scribit: THURA ferant, placentque nouum pia turba sutrinum 19. Sed neque hoc largiri vult ARNOBiVS: Romulum enim et Numam, quem in comminiscendis religionibu S artificem avpellar Thura aut esse, aut nasci, ignorasse perhibet A . Vtri autem potissimum fides habenda sit, alus diiudicandum relinquo, alia eademque certiora
g. V. Nimirum iam dicendum est ac demonstrandum, Thura in sacris incendendi morem, Ut Deorum, ita et Veri Numinis cultoribus, Iudaeis scilicet, fuisse usitatum. Quo loco, breuitati, quoad fieri
potest, consulturus, non nisi de audiore et occasione illius exercendi ritus, quaedam monebo. Deus O. M. quemadmodum totius Levitici cultus extitit auctor, ita et lege sanXit, Vt nonnullis Thura
adiicerentur sacrificiis a). Cui legi ut obtemperare possent Sacerdotes, Iudaei praeter sacrificia diuinitus constituta, etiam thuris grana, variis Vsibus destinanda, offerre iubebantur. Purum seu
cles . varia excitauit loca. Lugd. cons. IS. VOSsIus ad Catuli. P. 269.
g) H. N. lib. XIII. c. I. p. 679. T. I. qui a TvRNEAo stiper hoc loeo dissentit.
13쪽
UIIII IN VET. CHRIST. SACRIS USU praestantissimum, Mosi ri' appellatum, s. I. praeter alias
aromatum species, in thymiamatis compositionem ingrediebatur, id quod a Summo Pontifice erat miscendum, solique Deo Summo adolendum b). Idem sacrificiis, quae dicuntur Oblationis, adde
retur oportebat ci quanquam et nonnulla huius generiS eodem carerent, Vt obsertiatum est LVNDIO d . Adliciebatur praeterea
auctoriim maxime inter se differunt sententiae, quando locum Ue rum, quo ista cum thure ei indito fuerit collocata, certo definire debent g). Quae lis, quamuis adhuc sub iudice sit, tamen res ipsia, thus Purum, seu masculum, Panibus facierum iam iam dictis additum fuisse, eXtra omnem posita est dubitationis aleam, auctoribus et Sacris et profanis eam satis confirmantibuS. Quamobrem, Vt qui, et quando thus incenderint, ostendamus est necesse. Huius grana vel mera, Vel thymiamati immista, tum summus Pontifex, tum reliqui minorum gentium Sacerdotes cremabant. Ille nimirum, quem reliquis diebus vel facere, vel o mittere sibi licebat h non Poterat, quin die eXPiationis magno, thuribulo in Sanctum SanEtorum illato, cieret suffitum i): horum vero Vnus, sorte quidem designatus λ , thymiama quotidianum, mane et vesperi offerendum δε, altariS,D Exod. XXX. 34-38. cons. MELeH. LEiDERRER. de Rep. II br. lib. XI. c. 3. P. 62 . et M DAN. WEYMARus in Dissert. de se tu aromatico Cap. I. g. 6. qui totum hunc locum, qua Iudaeorum sacra, copiose pertractat. c) nTata Leu. II. I. a. IS.
lib. III. C. 39. P s9 6 Leu. XXIIII. p.
Derod. scribit: Superne utrumque ordinem sex placentarum duae aureae patinae inuerissae tegebant, et ei imposta erat patina aurea, cum thure ei iudito. LVNDIVS multas alias et Iudaeorum et Christianorum
excitat sententias, quas videsis l. c. p. iap. bὶ Exod. XXX. 7. ao. V. LVNDIVS l. c. P 544. li Ti) Leu. XVI. II. Ig. V. LIGIIΥFOOT lib. de Ministerio templi Hierosol 'mit. Cap. XXV. P.T4ψ.T. I. Opp. Mi chnicis et aliis Iudaeorum scriptoribus si fides est habenda, postait P. M. templo posteriori florente, thuribulum in sim issimum
adytum illatum, super IzNL lapidem sundationis, tres digitos iuper
reliquos eminentem, arcamque foederis quondam sustinentem, de quo V. HA
pide fundationis et IQ. IAC. HvLDRICUS, Pal. in Gentili obtrectatore C. q. P. IC3. T. kb v. praeter Auctores laudatos PIERRE
1υκ1Eu dans I histoire critique des Dogmes et des cultes. P. II. c. 6. p 322. LI) Exod XXX. 7. 8. I9. 2O; Deut. XXXIlI. 1O; Luc. I. 29. cons. IOSEPHI Antiquiti. Iud. lib. III. c. 8. p. 16 I. T. L
14쪽
altaris, quod lassitus, Vel aureum vulgo dicitur, foculo immittebat: quod tamen non faciebat, priusquam pulsato τῆ nB Uz m) praefectus ministerio, iam offerendum esse, alta indixerat voce n). Etthus quidem una cum sacrificiis oblationis apportatum, omne accipiebant Sacerdotes, quo illud sale, oleo, atque farre miX tum igni darent, nihilque eius relinquerent o): quod autem panibus facierum erat additum, ibi manebat, donec his sublatis, recentes Cum recenti
apponebantur thure: quo sedio, sale commistum sacrificii matutini tempore igni tradebatur p). g. VI. Quae de Thuris in Iudaeorum Sacris usu disputata sunt, loco,
quem tractare decreui, illustrando sufficere possent, nisi hoc unum adhuc monendum esse existimarem, quod templo Hierosolymitano posteriori, ut Seruator noster O. M. praediXerat a), de uastato, reflliquisque cessantibus sacrificiis, Thuris etiam usus non potuerit non simul exspirare. Illustre illud DANIELis de LXX. hebdomadibus oraculum b), quibus 'elapsis finem videre debebant sacrificium et oblatio, nna ' etiam hac parte exitu comprobaretur oportebat. Equidem varios interpretes de vi atque valore sacrificiorum Leuiticorum, Christo in crucem acto, exspirante ea intelligere Verba, non ignoro: tamen, si quid iudicare valeo, haud incommodum erit, si de ipsa eorum antiquatione eXplicueris: praesertim quum et quae subsequuntur Verba, quae omnium consensu, vel Christo ipso praeeunte, de Hierosolymarum agunt eXcidio c), idem docere Uideantur. Atque euentus ipse rem satis confirmauit. Nempe Romanis urbem adhuc oppugnantibus, iuge sacrificium, magno populi Iudaici dolore defecit, quod ios Eppius his describit verbis:
καλουμιενον, ἀνδρῶν - σοι διαλελοι rεν' τῆ Θεῶ, κ, τον δῆμον επὶ τουτου δεινως ἀθυριῶν κ. τ. λ. M. Templo etiam ipso breui post fumditus euetio, et Sacerdotibus, Titi iussu, maXimam partem interfe-
m) Ita appellabatur instrumentum,
Q de Bello Iud. lib. VI. c. a. p. 373 T. II. OPP.
15쪽
Elis e , fieri non potuit, quin publicus Iudaeorum cultus, sacrifieia et suffimenta, ut hodie cernimus, penitus abrogarentur f).f. VH. Ostensum est hactenus, quasnam Thus in Sacris et Paganorum
et Iudaeorum faciendis, habuerit partes, quaeque eius incendendi fuerit ratio: iam ad meum institutum propius erit accedendum. Placet autem, quoniam omnis disputatio de re quadam olim gesta, futura est, ex Scholis eorum, qui artis historicae Praecepta tradunt, nonnulla repetere, atque ante definire, quid sentiendum sit nobis atque statuendum, si quem scriptorem vel silere ea, Vel eiS contraria adferre deprehendamus, quae alii, literis consi gnata tradiderunt posteris: quod a me indicatum diiudicarumque nemo mirabitur: Omnis enim, quae a Viris prudentibus suseipitur de aliqua re dubia quaestio, debet certis quibusdam legibus i qc principiiS niti, Ut intelligatur, quae sit Via, quam in eiusmodiuste feliciter componenda, tuto sequi posIimus. I. Et primo quidem omnium negari nequit, merum scriptorum silentium saepius ita esse comparatum, ve nihil exinde effici queat, pro re, quae in dubium Venit, vel assi manda, vel inficianda. Quoniam enim historici omnes, aeque ac reliqui mortales, intento praediti sunt limitibus circumscripto, ideoque hoc illud ue factum, aut nonnullaS, quae sunt cum eo coniunctae, res ignorare possunt, Vel denique, ubi animum ad scribendum adpulerunt, boni: Homeri instar aliquando dormitare; quis est, qui non perspiciar, his etiam, insciis licet inuitisque euenire posse, ut non satis curate et copiose singula describant Θ Quocirca eos bene praecipere sentio, qui eX mero eius, quem quidem magni facimus, auctoris silentio Verant quicquam Vel inficiari, quod ab
aliis traditum, Vel adsierere, quod negatum re Peritur. Mutatur autem rei facies, si quid ab auctore de industria dissimulatum esse videtur. II. Nimirum incidit saepe historia, quae maxime quidem
f) v. LEIDEREER Uc. ubi eXtant vota, Iudaeorum, quod Istiano Αποτατη cur quae Iudaei pro iterandis faciunt sacri- non amplius sacrificarent interroganti faciis. Iucabit quaedam eX IAC. BAsNAGE dederunt resiponsum, non minus huc fa-
Idist. Iud. hue transeribere verba: La cit, his quidem conceptum verbis: isti ruine du temple, qui Elois is fui sieu, ou ne leur et in permis de se fame, F a Teru-Ies Misis potivolent o=rir des Sacrifices, salem, et dans le Temple; qu ais si s' alreudois te culte de leur Religion immati- voulest, quVis ostrissent des Sacrifices acabis. Depuis que D Temple fui ruine. Dieu, itfolloit, quil leur rendit leur vide,
sis sont demeurea satis sacrifice tui aurei, et quil retablis stur Temple. ibid. p. 13a
16쪽
commemoranda foret Scriptori bono, eique quem fide dignum dimcimus, sed quae, si, prout gesta est, eXponeretur, eum in summum
vitae adduceret periculum, sin autem alio depingeretur colore, quam re vera facta est, fidei historicae iacturam ei minitaretur: Vt, mandare chartis ea, quae personam in illustri loco positam laedere posse videntur: quod ut effugiat, sibique nec Veritate odium, nec fraude tradita impostoris nomen contrahat, consultissimum censet, eiusmodi res odiosias celare potius, quam immeritis falsisque e tollere laudibus. Cuius generis silentium, tantum abest, ut historiae, ab aliis auctoribus fide dignis commemoratae, Opponi, eiuS que veritatem infirmare queat, Vt potius illi confirmandae quodammodo inseruiat, maxime quum causam eius grauissimam prudentissimamque in promtu esse cernamus. III. Similis est ratio silentii ex partium studio alioue compendio oriundi, quo eiu Smodi Praeteriit res gestas, quas Vel sibi, vel sectae, cuius partes in se suscepit defendendas, aduersari credidit auctor. Quod ut huic nullo modo laudi cedere potest, ita nec veritati, ab alio traditae, officere. Quare nullum est dubium, quin aliorum, quibus quidem fidem habere licet, unanimis auctorum consensius plus Valeat, PluSque PoΠ-
deris habear, quam duplicis, quod dixi, generis silentium, et possit
illorum facile arguere vel prudentiam, vel partium studium, totum que, de quo dubium subortum erat, conficere negotium. IIII. Verum enim vero si factum, memoratu dignum, ab Auctore antiquo, industria fideque claro, videamus praetermissum, nec adiunctum ei loco, quem copiosissime tractat, quoque eius non possit non facere mentionem, tunc veri inuestigatio non perdifficilis est: sed intelligendum, Vbi recentiores prioribus illud tribuant SeCulis, veritutem ab horum partibus stare non posse, et maXime quidem, quum, Ut suam iuuent υποΘεσιν suisue succurrant commodis, id sacere videantur. V. Restat alia quaestio, quae, quid tunc sentiendum si exponere debet, Ubi scriptor probus, factum, qualecunque etiam sit, non Praetermittat tantum, Verum etiam ipsi aduersetur, illud im-Probet, causasque cur neget, culpetve in medium proferat grauissimas. Quod si rem ita, ut modo diXi, se habere cernamuS, certe neminem futurum Puto, qui eius sententiam suam facere, eoque duce factum negare dubitet, etsi vel seXaginta, qui eum eXcipiunt, et quorum interest, ut id faciant, scriptores in alia omnia abeant, eamque rem auctoriS aevo, nolit, Velit, tribuant. Atque haec meo, quod
cepi, consilio sufficiant de hoc loco disputata. Ea autem omnia
17쪽
IN UET. CHRIST. SACRIS USU XIII non docere, sed Geometrarum more postulare Volui, ut mihi concedantur, quo facilius, quae Velim, eXPlicare queam. q. VIII. Quibus non sine causa praemissis ad prima Christianae aerae
tempora redire animus est, Vt locum, de quo scribere decreui, rite pertractare possim. Quod si mecum feceris, faciemque, quam tunc temporis habebat Ecclesia, cum cura consideraueris, nil, nisi maximam rituum et paucitatem obseruabis et simplicitatem. Christi legati in id unum intenti, ut saluberrima deipsu in crucem acto dogmata mortalibus pura atque incorrupta Praedicarent ax caerimoniarum Vel Prorsius nullam, vel admodum eXiguam habere solebant curam ac rationem. Omnibus, qui illa erant ampleXi, plenam et perfectam, quoad eXterna, et ἀδιάφορα, quae salutem aeternam, eiuS-que fundamentum haud attingere visa sunt, largiebantur libertatem. Cultus Levitici ritibus, quoS ζυγον, ον ἔτε οι πατερες ημιων, ουτε η 'ς Bχωοιμεν βατάσαρ, PetruS appellat bx et quorum nulla erat ampliuScausa, nulla UiS; CHRISTI sacrificio in cruce oblato c), illis, inquam, abrogatis, eiusmodi saltem leges tulerunt, quae eis conuenire videbantur tem Poribus, omnesque ad ευταξίαν, Christianis coetibus dignam, adducere poterant debebantque M. Et quum alii inter Iudaeos, alii vero inter Deorum cultores dispersi degerent, illis nomnulloS Iudaeorum rituS, e. g. qua PreceS, earumque horas ex his vero aliquos ex Ethnica disciplina mores, qua eXterna, quaque fas erat, seruare licebat ira, ne quam criminandi occasionem suppeditarent cHRISTI Veneratores. Atque Ut nonnullorum faciam mentionem, quos Apostoli introduXerunt mores, appellandae sunt mihi Agapae solemnes g), bonorum communio h), manuum frequens impositio i
H I. Cor. II. 2; 2. T . I. I 3; II. 2. 8. Largitur hoc ipse du pira dans la Biblio. Ueque des Auteurs Ecclesiastiques, T. I.
colis. GEORGE HOOPER 'ε Discours cou- cerning Lent. P. II. c. IO. ubi multis haede re agit. ) . . Cor. VIIII. 2O. 2I; X. 27. cons. FRID. SPANHEM. H. E. Sec. I. p. 336. cI . I. OPP.
II; i. Tim. V 22 cons SPANHEMIV, l. c. et CHR. MATTH. PFAFFIus in Institi. H. E Sec. I. cap. III. a. P. I p.
18쪽
usurpati publicis in sacris, plane nulla cerno Vestigia. Sunt quidem, qui ea ibi extare aiunt: sed gratis, ac sine ullo teste fide digno: id
quod deinceps Videbimus, et egregie euictum est a Cl. HL Rico DODwEL Lo in Epistola ad amicum, de thure in Anglicanae Ecclesiae sacris abrogato conquerentem, scripta kλq. VIIII.
Secundo A C. N. Seculo eadem, quae primo, qua morum stanctitatem, simplicitatemque rituum, ac disciplinae ordinem, Contigit Ecclesiae felicitas a). Apostolici, Ut dicuntur, viri sub eius initium adhuc superstites quae simplicissime a CHRISTI LegatiS tr dita didicerant dogmata, posteros pari modo docebant: quod
conseruandae veritati S Euangelicae, eiusdem que incontaminatae, studium coniunctum erat cum singulari morum castitate; cui non Poterant, quin omnem nauarent operam, Traiano aliisque Impe
ratoribus, crudelissime atque atrocissime in Christianos, horrendorum facinorum b perperam accusatos, saeuientibus c). Quae
quum D Liber ita Anglice inseribitur: A
Κument, ibat evcn the Particulars inberein
dern Asertors of the I assibilio in Orat
Tradition. Iu a Leiter to a Frieud by
Sed quia Epistula Anglice scripta mihi
ad manus non est, verba Diarii Literarii, quod Bibliotbeca Anglicana inseriptum satis est eruditis cognitum, atae transeribere lubet: Par la Di δε Dieu t EnceusementU etoit potest peranti ailleurs, que dirus DTempli; ou u' eu falsiit potui, et ἰ ou ne devolt pomi eu faire dans les S uagogues, et certe partie . Di vise Divisa ne potivolarere Dite, que par des Levites de naissauce,
rellius, qui ne descendolent pas de la tribu de Levi. Mais it ne paroit potui de Loismbluble, si ce n' est que son Gundi ce
P) cons. PFAFF. l. e. p. C. Vbi varia exseriptoribus adferet crimina, quorum insimulabantur Christiani. c) v. HORNEIus in Compend. H. E. Lib. I. c. I. 3. et q. et PFAEF. l. c. P. I.
19쪽
quum ita essent, in illa temporum miserie neque de templorum, basilicarum, altariumue structura d), neque de rituum, quo et Thuris usus pertinere Videtur, in sacris magnificentia cogitare Poterant ;id quod eius aeui scriptores suo satis confirmant silentio. Elegans et illustris est IUSTINt Martyris locus, quo Ecclesiae λειτουργιαν, suo tempore Vssitatam copiose describit, at sumtus ne verbo quidem iniicit mentionem. Sic autem ille: Κ' τῆ του ηλίου λεγοριενη ημερομ
QuiS, quaeso, Vllum Thuris aliusve Incensi usiim hoc offendit loco Θ Quantum equidem perspicere possum, illius neque Vola, Vt aiunt. neque Vestigium ibi eXra t: et quum ea, vi monui, Verba Ecclesiae Liturgiam describere debeant, sumtum autem ne commemorent quidem, haud leuem de illo ritu dubitandi causam habere mihi videor, 3. VII. n. q. f. X. At enim vero Christiani Scriptores, eo aevo degentes, non solum silentio transeunt, sed, quod maius est, improbant etiam morem summenta in Sacris faciundis incendendi, suosque aduersario S ideo salse perstringunt. Id quod declarat locus quidam ATHENAGORAE
elegantissimu S, quem et Io. DALLAEVS a), et M. CHR. HENR. BROE
MELN b) eXcitat, quo Aπολογήτης noster Ethnicis, Christianos ideo, quod Deo non sacrificarent, calumniantibus, haec respondet in Legatione pro C stianis: Και πρώτον γε περὶ του μὴ Θυειν ' ο του δε τῶ παντος δημιουργος ηοψ πατηρ ου τοι ούματος, ουδε κνιονῆς, ουδε τῆς ἀπὸ
d) V. MIN. FELIX in octauso p. or. L H ApologII ad AntoninumPium p.98 cedit. Lugd. I 672. cons. monverius, Elmeu- Q l. c. lib. II. e. I S. P. 26 S. L. horstius, ouetelius in not. ad h. l. et 1o. H in Diff. de Thuris inu tu Funeribus et DBLLAEVS de Cult. relig. Otacto, Lib. I. c. Sacris reliquis Vet. Christ. Ien, i687.
20쪽
λατρειαν c). Verba haec multa continent notatu digni lima. Docent enim, Paganos, uti dixi, inter alia et hoc vertisse Christianis vitio, quod Θυειν d , non solerent. Docent et rationem, quam ad defendendos religionis socios iniit, qui arduum, his ut aduocatu SVeniret, munuS tenebat ATHENAGORAS. Nimirum rem vitio ipsis datam non negat: negat autem, ChristianoS in eo peccare, et causis quidem permotus graia istimis, ex Dei Dummi natura desumtis. Ait enim, si DeuS est ἀνειδεης mus απροςδεης, VI certe est, necesse est, Vt sacrificiis, Thurisue odore neque indigeat, neque coliqueat; quae Vero numina hoc delectantur cultu, vera non sint, ideoque nec nomine tam nobili, tamque augusto, nec ullo honore digna. Quare, sanctissima illa, quam ampleXUS erat cum socii S, re. ligione omnem Idolorum cultum penituS Vetante, omnium autem rerum opifice Summo aliam, quam egregie eXPonit, se colendi rationem Poscente, in nulla se et reliquos CHRISTI cultores esse credit iniustitia, quod Thure cremando abstineant. Iam quis est, qui his perlectis non perspiciat, quae ATHENAGORAE mens, quae illius de summentorum usu fuerit sententia 3 Atque in eandem abit etiam CLEMENS AleXandrinus, qui multis de Graecorum si mendi more disputatis, tandem pergit hoc modo: Και τοι et ἀνενδεῶς τρεψεταν τοις το Θειον, τις ἐτι χρειοι τροφῆς τῆ ἀνενδεει; ει δἐ τιμώμενον