장음표시 사용
31쪽
more, Deum nostrum Thure colimus Z Quidni 8 Quod vero, quum non faciant, se suaeque religionis socios, sumendi in Sacris morem
ignorasse, satis declarant. Tandem APOC. VIII. com. 3. f. et V. C. 8.hunc ritum tradunt praeceptum. Ad priora autem quod attinet
verba, respondeo, ea esse prophetica, neque sensu literae, quem vocant, accipienda: qua in sententia me confirmat, quod sequitur,com. s. Vbi Angelus thuribulum in terram coniecisse, eoque facto φωνα vl j βρονταl, mi ἀςραπομ ηοή σωτμιος eXtitisse dicuntur. Quis, quaeso, haec, Vt se habent, interpretabitur Verba 3 Quamobrem talo firmissimo stare puto sententiam, neque de thuribulo ac thvmiamate, proprie sic dicto, ibi esse sermonem, neque etiam Thuris usum exinde Mosse probari. Ad alterum locum satis respondit NEMR. DODWELLVS, nihil Vt, quod addam, habeam l). GVl L. BEvEREGII argumenta, de quibus iam agendum foret, eX iis, quae dicta sunt, facile possunt refelli. Nam de Canonc Apost. quantum opus, est disputatum m . TERTULLlANI Verbis, quae sibi aduersari vide
eamque ob causam Ecclesiae tantum Africanae,non Catholicae,mores depingere putat, β. XII. alia ex IllPPOLYTI Lib. de Antichristo opponit, inde suam confirmaturus sententiam n). Sed hic liber, non ea est apud Criticos a storitate, Vt eo, quo dicitur, Seculo sCriptum, sed multo recentiorem credant o). Ideoque haud leuem, cur Afrum sequar eruditissim tum, HIPPOLYTVM Vero nihil Probare Putem, causam habere mihi Videor.
Iam ad eum disputationis meae progredior locum, qui huius, de quo agitur, ritus originem ob oculos Ponere debet, quemque
D l. e. cuius verba ita vertuntur in Biblioth. AngL l. c. p. I p. I8. est doncabuser di une visiton propherique, que de vov-hir la prendre a la letire; et quand oupourroit te faire, it ne s' ensularoit nullament, que certe actisu de Iohs- Christ futriue represeritation falle dans le Ciel de ceque les Pretres Chretiens faliseisiit acluellement fur la terre. L ' Eglis u'avolt alors ni Encensolas, ni Auteis d' Or, teis que sont
copue sur is culte Ius et non sur is culte
Gretim. m praeterea alio monebo loco, hune Canonem parum vel nihil probare, etsi vel abApostolis ipsis conceptus esset verbis. Q v. COTELERII Patri App. T. II. Parti post. P. 8 I. Hv. du piN dans la Bibliotb. des Autevrs Eccles T. I. P. II 2. quo loco HIPPOLYΤvM pro auctore eius libri agnoscere dubitat,
hasque adfert causas: te stile bas V pue pile, ου' ensin tes fabies.ses fasistet , qu il
32쪽
ab iis, quos quidem hac de causa euoluere licuit scriptores, non
satis cerno pertractatum. Libere itaque, quod sentio, profitebor, iis, quos maiore iudicandi Vi natura ornauit, atque eXercitatio, Vt quid in eo veri sit, statuere velint, rem relicturus. Nimirum eXSacra N. F. abunde constat Historia, primaeuoS CHRISTI cultore Suariis impulsos, immo coactos causii S, in aedibus priuatiS, coenaculi S, balneiS, cryptiS, martyrum coemeteriis, locisque conuenisse sub
terraneiS, quo tuti ac quieti res facere possent diuinas a). Quibus in locis, quum V et de promiscua populi, in angusta saepenumero conclauia confluentis multitudine, vel de cadaueribus ibi sepultis b), vel etiam de putrida specuum, libero aeri non eX positorum, conditione, non possent non odores eXoriri graues, foedi ac virulenti c): necessitas, salutisque conseruandae studium, ut incenso Thure illos
depellerent, sacrisque operanteS reficerent, eXegisse Videntur. TER-
ΤVLLIANO auctore, ut id factum mihi persuadeo : Et si me, inqui
ente, odor alicuius loci ossenderit, Arabiae aliquid incendo, sed non eodem ritu, nec eodem habitu, nec eodem apparatu, quo agitur apud Idola d .
Praeterea dubito, an Canou Apostolicus, qui de hoc loco scribentibus Varia peperit dubia, huc quoque pertineat, idemque demonstret.
τῆς Θρίοις ἀναψ ορῆς e). Quae Verba, si DIONYSII Exigui versionem sequeriS, constituunt Canonem quartum, ita fluentem: Uerri non
liceat d) lib. de Corona c. X. p. 343. edit. Pa
mei. Clarius hoc docet BARTH. GAUAN-τus, ubi Thuris in defunctorum humatione incendendi causas recensens, hanc inter alias eX BELETHI Diuinorum ossi clorum, ac eoruudem rationum eui explicat. Cap. 161. adfert, ut nimirum pellant Odorem malum desunctorum. vid. eius Thesurus Sacr. rit. P II. Tit. Iῖ. in not. P. I 68. BELLARMINvs quoque statuit, sumtum ideo fieri, ut gratais foedusque multi populi pellatur odor, teste ELsNERO in nouis a Graecorum Chris. sub Mohamedanorum imperio degentium descriptione. Part. Prior. Cap. d. f. d in not. P. 283. e v. COTELERII Pal. App. T. I. P. 43T..H in EusEA. H. E. lib. VII. c. II. P. 33S. lib. Vt III. c. 2. p. 4 I. edit. Guil. Reading. Idem constat eκ Condit. Eliberit. Can. 34. 3 S. cons. PERTSCHIVS H. E. See. I. cap. I 3. f. 8. p. qIS. g. Q v. IOACH. HILDEBRAND in Sacris publicis V. Eciles p. 32. et PERΤsCHIvs H. E. Sec. IIII. c. p. f. 3.
sert. de Coemeteriis ex urbibus tollendis, c. III. I. I. not. a. sub fin. ubi variorum Medicorum tradit ratibiles, cur viventibus
noctua sit sepultura in templis, quae huc inpiimis faciunt.
33쪽
IN UET. CHRIST. SACRIS USU XXVIIII
liceat aliquid ad altare, praeter nouas spicas et Uuas, et oleum ad luminaria, et thlymiama, id est, incensium, tempore quo sancta habetur oblatio. Haec si ea, qua OPu S est, consideraueris animi attentione, nullum ibi omendes praesidium, quo Scriptores Romani suam de Thuris usu defendere student sententiam. Quum enim, quae antecedunt Uerba, mentionem faciant nouarum spicarum, Vuarum atque olei; et quae consequuntur : ηM αλλη πασα εις οἴκον δε οσελλε τΘω ἀπαρ φ τω -ι-
σκύπωκμῆ τοῖς πρεσβυτεροις, ἀλαὶ μὴ πρὸς το Θυσιατηριον, iterum de po-miS, aliarumque frugum primitii S agant, quibus, Ut Uno ore fatentur omneS, DEO nunquam praestitere cultum Christiani: affirmare plane non dubito, his verbis deThure agi,qua oblationum,prioribus Seculis Vsitatarum, em ciebat partem, non autem, qua ad reuerentiam erga Summum rerum omnium opificem adhibendam, necessarium credebatur. Quem quidem argumentandi modum tanto maius habiturum puto pondus, si Canones non ita diu post Apostolorum
obitum collectos contendis: sin vero recentiores diXeris, Canon eXcitatus non amplius pro ritus in Christianis Sacris vetustate militare videtur. Atque in illa me confirmat sententia, Auctor titulorum Canonibus praefiXorum, qui, quem tertio praemisit, hiS eloquutus est Verbis: Puae species ad altare, non ad Sacrificium, sed ad benedictionem simplicem debeant adhiberi f). Sed ais: Quam ob rem Thura o Terre debebant Θ Causa in promtu est: nimirum id ea fieri solebat fini, ut praesto essent, quibuS mortu OS suos sepeliendoS condire, quaeque Agaparum ac conventuum tempore incendere Possent, Vt,quemadmodum acCensis candelis et lampadibus tenebras, ita illis foetores Pellerent graues, malignos. Huiusque consilietudinis in Ecclesia Romana adhuc extare puro vestigia, quando in eiusmodi templis, quae Cathedralia ac Collegiata vocant, Thura Praesulibus ac Canonicis, Ut et populo offerri solent g). Expositor quoque ordinis Romani apud CrassANDRUM in Liturgicis, ad eandem respicere Videtur, qui, POST CREDO, inquit, thuribula per altaria portantur, et ad narcs hominum, Laicorum etiam squod 1 o. BONA ipse non negat, abusum tamen appellat) feruntur, et per manus fumus ad os trahitur h). Quod testimonium licet recens sit, neque meam eXtra omnem dubitatio
34쪽
extitisse morem, quo Thura, Vel Vt consulerent saluti, Vel antecedentium Seculorum obseruarent caerimoniam, accendere oportebat. Vtcunque autem haec sint, hoc tamen certum est, sumtum in eiusmodi concionibus sine ritu, sine habitu, ac sine apparatu esseeXcitatum. Et tantum aberat, VI ea ratione Deum colere vellent,
ut potius, si pro honoris diuini parte habebatur, sit perstitiosum, Deoque indignum iudicarent atque spernerent, Vt ex Auctoribus eius aeui certissimis tui demonstratum. Atque hic solus est, si a funebri Thuris discesseris usu, quem Christiani nouerant Seculis prioribus, g. XI. Halcyoniis vero Sec. IHI. Ecclesiae illucescentibus,
apparatu maiore Sacra celebrare, aliiSque eX causis odores incendere coeperunt. CONSTANTINUS M. et qui eum eXcipiebant Imperatores CHRISTO addicti, hoc praecipue silum esse credidere, Ut templa vel plane noua et magnifica struerent i), Vel Ethnica sitae religionis sociis traderent, quo ibi conuentu S agere, et SacriS operari possent Christianis A . Ea autem, si non omnia, certe plurima thuribulis erant instructa I). Quae quum sibi permissa cernerent ac tradita, eleganti eorum delectati aspectu, pristinum ut sempersunt homines antiquitatis et morum nimiS tenaceS priscorum) suffiendi morem, quem necessitas, quem Physica, Vt diXi, imperauerat causa, etiam rerum facie mutata, seruare non dubitarunt: id quod tamen non eo factum reor animo, Vt sit perstitionis hinc exoriundae fundamenta iacere vellent, sed Vt rem, cui multum adsueti erant, nec sine iucundissima obseruarent recordatione. Quod quum per lustra aliquot, libere quidem in Ecclesia factitatum esset; credula, quae, maioribus fato defunctis, Veram ignorabat originem, eum in cultu diuino ritum maXime necessarium credidit posteritas. Accedebat alia, nec leuiS, Vt puto, causia, eX eorum temporum institutis reperenda. Nimirum sancitum erat legibus, ut statuis et imaginibus Imperatorum Thura incenderent, eorumque Personas hoc
' v. EusEB. vis. Constant. M. tib IIII. c. 9. p. 36; e. I 6. p. 4s; it. e. Ig. P 47. ed. C. 23- P 502; eaP. 29. P. 894. edit. Can- Guil Reading. BiNGuAM Orig. Eccles lib. tabr. ubi historicus haec memoriae tradi- VIII. c. a. g. 3. L
τηριον αντρον ἐγκελέυετοψ πλουσίαν mi βαυ- D De templis paganis nemo forte du-δώ3 αδ- πολυτελεια. cons. CIAMPINI bitabit: quod autem Imperatores noua de S aedificiis a Constant. M. extructis. donarint thuribulis, praeter alios docet h) v. EVSEB. H. lib. X. c. I. sis p. 46 I. ANMTAsius in Vit. Poutf. et quidem mcdit. laud. et alibi. socRAT. H. E. lib. I. vis. Su lustri, P. 3o8. T. II. edit R0m.
35쪽
IN UET. CHRIST. SACRIS USU XXXI
hoc modo colerent Imperii Rom. ciues m). Quem Thuris honorem licet infidelibus vel penitus, vel haud raro denegassent Impe
ratoribus n), tamen CONSTANTINO M. imperii fasceS tenenti, sanctissimaeque religionis rem omni modo iuuanti quin soluerent, se continere non potuere Christiani: quin etiam, cultu hoc ciuili semel ad ipsoS tran Stato, eo VenerationiS, ne dicam, dementiae, sunt pro
lapsi, ut eius imagines passim in foris, porticibus, locisque publicis
erectas, sacrificiis propitiarent, lucernis atque incon sis colerenti Docet id PHILosTORGIVS, qui τὴν Κωνσαντινου e κονα τήν ἐπὶ τοῦ πορφυκίονος χαριενην, Θυσιπις τε ἱλάσκησΘα - λυχνοκέας, Θ'
MIAMAΣI τιμαν, ἐυχὰς προσάγω ώς Θεω, ins ἀποτροπωους ἱκετηριας των δεινων ἐπιτελειν, ipsOS accusat o . Quod quamuis odio erga
1Q Haec satis nota sunt ex scriptoribus
eorum temporum : ideoque probationis
Ioco nihil adducam, nisi Aram Auguso Imp. a populo Narbonensi, Anno sere
V. C. DCCLXIII. Positam, ex cuius inscriptione idem patebit. quae haec est:
T. SI ATILIO. TAURO L. CASSIO. LONGINO COSS. X. KAL. OCTOBNUMINI. Α V G. VOTUM
CONSULI. LIBERIS. GENTIQUE. EIVS SENAT. POP. QVE. ROM. ET. COLONISIΝCOLIS RVE. C. I. Ρ. N. M. QVI. SENUMINI. EIUS. IN. PERPETUUM. COLENDO. OBLIGARVNT. PLEBS. NARBONENSIUM. ARAM. NARBONE. IN. ΡOSO. ΡΟSVIT AD. RVΑΜ. QUOTANNIS. IX. KAL. OCTOBQVA. DIE. EVM. SECULI. FELICITAS. GRHI TERRARUM. RECTOREM. EDIDIT. TRESERVITES. ROM. A. PLEBE. ET. TRES. LIBERTINI. HOSTIAS. SINGvLAs. IMMOLENT. ET. COLONIS. ET. INCOLIS. PRAESTENT. VII. RVO E. IDUS. IANVARGUA. DIE. PRIMUM. 1MΡERIVM. ORBIS TERRARUM. AUSPICATVS. EST. THURRVINO. SVPΡLICENT. ET. HOSTIAS SINGULAS. IMMOLENT. ET. COLONIS INCOLISVE. THUS. VINUM. EA. DIE PRAESTENT. ET. PRIDIE. KAL. IUNIAS quo D. EA. DIE. N. STATILIO. TAURO. MAEMILIO. LEΡIDO. COSS. IVDICIA. PLEBIS DECVRIONIBUS. CONIVNXIT. HOSTIAS SINGULAS. IMMOLENT. ET. THUS. ET VINUM . AD. SUPPLICANDUM. NUMINI EIUS.COLONIS. ET,INCOLIS. PRAESTENT EX E. IIS. TRIBYS. ERVITIBUS. ROMA LIBERTINUS. VNVS
Dedit hoc fragmentum PETR. BERTNAL
Dus in lib. sing. de Ara, Cap. XXVI. qui extat in GRAEvII Thes Ant. R. T. VI. P. 378. Ceterum hic honos et aliis in Rep. R. praeclaris viris habebatur, teste CIcERONE, O c. lit, III. c. 2O.n v. PLIN. lib. X. Ep. 97. .Q Hist. lib. II. c. II. cons. SOCRATH. E. lib. I. c. 4O. p. 76. it. SOZON. lib. I.
36쪽
erga orthodoXos abreptus scripsisse videatur, nullum tamen dubium est, quin ImperatoriS ita tuaS imagineSque nimio mactarim honore.
Alii enim eandem rem tradunt scriptoreS: Vt THEODORI TVS, qui, quo .confirmet, quae de honoribus Constamini M. cadaueri delatis eX postierat, et ali OS au CtoreS, et Vel ipsam e X perientiam testatur, his verbis: μι δέ τις taeένοις λοι-μῶ, - νυν περι τῆν εγρεινου Θηκην, γ, τον ἀνδριάντα γινομιενα βλέπων κ. τ. λ. p).
Eo usque ingrauescens sumendi ritus suos in Ecclesia fines
propagauerat Constantino M. summam rerum tenente. Hoc autem
mortuo, multa aliter circa eum instituta reperiuntur a). Quem enim ante haec tempora, Vt mihi quidem Videtur, quiuis, ubi necesse erat, et quocunque loco facere poterat sumtum: hunc interdictum aliis, sibique reseruatum, et, quod nuspiam antea legitur, ad Alta ia usiurpatum videmus a Sacrifici S. Prius apparet eX HOSi Iad Constantium, Constantini F. Epistola. qua hunc monet 'ουτε τοι vημειν ἐλι τῆς γῆς εξεσιν συ τοῦ OTMIAN ἐξουσιαν εχεις, βασιλευ b). PosteriuS confirmat AMBROSII, A. CCCLX U. ad EPI- scopatum Mediol. Eccles evecti, hoc pio ore conceptum Votum :Vtinam nobis quoque ADOLENTIBUS ALTARIA, sacrificium deferentibus, assistat angelus, immo praebeat se videndum c)l Neque minus singulare illud is A i cuiusdam, Abbatis et Celliorum Presbyteri factum,
qui cinerem ex Thuribulo, ad altare usurpato, sumtum Vna cum pane
comedisse dicitur d). Quo facto sussitus, res plane ἀλάφορος,
sensim sensimque pro ritu sacro haberi coepit. Atque haec opinio facillime se insinuare poterat animis Chri sitianorum, tum degentium : quorum duo erant genera: Unum emciebant priorum Christianorum filii, qui non secus, ac Patres Consta/itiuum, huius succes res familiasque Thuris honore, eodemque effuso, adficiebant e); alterum autem pagani, ad CHRISTI sacra recenS conuersi, qui praeter cultum Imperatoribus praestandum, Idolis etiam Thura dederant. Duplicis huius generjs homines in Sacris concionibus sustimenta p) H. E. lib. I. c. 34. p. 66. cons HENR. c) Commem. in Luc. Cap. I. P. II. T. V. VALESIVS in not. ad h. l. p. II. edit. Frohen. .Q v. SPANHEM. H. E. See IIII. p. 864. d) v. COTELER. Monument. Eccles. Gr. T. I. Opp. T. I. P. 49 I. b) v. ATHAN AsII Hi t. Arianor. ad e) V. SPANHEM. l. e p. 866. cons. Mouacb. cui hanc Hos II inseruit Episto- GOTHOFREDVs in Commem. ad Cod. lam, P. 3TI. T. I. Opp. edit. Benedict. Theodos lib. XV. Tit. q.
37쪽
IN VET. CHRIST. SACRIS USV XX QI
menta incendi cernebant: ritu S tamen Veram causam et rationem nec sciebant, nec docebantur. Cui quum magis magisque adsue. scerent, et semper in ea, quam diXi, Versarentur inscitia: fieri non Potuit, quin eum ritum pro Vera, immo maXime necessaria cultus
diuini parte haberent, Deumque Summum aeque ac Principes,Thure et honorari et placari posse, sibi persuaderent. Quod quum cernerer, ac bene secum reputaret, THEODOSIVS, Iunioris cognomine clarus, legem tulit A. CCCCXXV. Aer. Christ. qua Thuris honorem, cultum, qui hominum eXcedebat dignitatem, Superno Numini reseruandum praestandumque iussitfὶ. Atque his maXime rebus, eoque, quo Episcopi Rom. flagrabant pompae, rituumque in Sacris augendorum studio, effectum est, ut Thuris usus non vltimum in rebus diuinis postea occuparet locum. Equidem eum morem non statim ab omnibus Christianae ciuitatis coetibuS, eiuSque doctoribus et probatum et receptum fuisse, negare haud possum, quippe cui varii auctores Sec. V. degentes, sese opposuerunt introducendo g): tam altas tamen Concilii Chalcedonensis tempore, iam iam radices egerat, Vt isCHYRION in libello, contra DIOSCORUM ad PatreS congregatos scripto, hoc inter alia crimini ipsi dare non dubitaret, quod Peristeriae cuiusdam, honestae foeminae, Oecuniam in scorta aliasque theatricas per naS profudisset, με ριηδε τὴν ευωδίαν, την ἀπο της Θυσιας τῆς λαμπραῖς, την μιν 1μην IIεριτερίας ἀνενεχΘηνοου προς τον Θεον, το ρσουε τ' ἀυτω, ut neque incensum ex oblatione illius, clarissimae memoriae Peri-
steriae, quantum ad eum pertinuerit, Deo osserretur h). Numquid super hac re decreuerit Concilium, non constat: neque hoc scire opus
est: ipsa, quam dixi, actio satis docet, sussitum, si non omnibus, certe plurimis in Ecclesiis fuisse usurpatum. Et quo magis magisque
Veniret in consuetudinem, LEO, PrimuS huiuS nominiS Rom. Praesul, omnem dedisse operam, eumque adeo PraecePise S. RADULFO
Tungrensi 0 dicitur: quod quidem ita intelligendum Putarem, LE
NEMD v. Cod. Πω f. lib. XV. tit. q. tbomag. Patres id praecepisse scribit, pro-g v. Bibliorb. Angl. l. e. p. 19. si baturus hoc eX BVCARDO, lib. ΙΙΙ. cap. h) v. Acta Concit T. II. p.727. ed. Har L VT TEMPORE cet. Alii alios nomi-
i) Prop. 23. coli. Aunoti. ad Cau. Apost. nant auctores; cuius rei causam hanc existi- quae extant in COTEL. PP. App. T. Ι. mo, quod diuersi Pontifices diuersis tem- P. 4s T. I. BONA l. e. p. 72s. T. II. opp. poribus aliquid circa euin mutarunt riuGAVANTus in Thes. Sacr. rit. P. II. tit. T. tum: quod fixum in animo teneas, si, ubiit. DuRANDus in Rationati diu. o c. lib.ΙΙΙΙ. tibi in hoc loco nodus est, eum seliciter e L. 3I. qui Praeter LEONEM et Coucit Ro- pedire cupis.
38쪽
NEM hunc lege sanxisse, ut sussitum, rem liberam atque ἀλάφe
veluti necessariam cultus Christiani partem Thure consecrato h) ciere, certisque religionis actibuS, Vt ita loquar, addere deberent: id quod confirmatis a Synodo Trullana Canonibus Apostolicis, pro ritu a Legatis CHRISTI sancito et usurpato haberi coepit l . Atque ut ea est communis rerum humanarum sors, ut non statim ad id perfectionis fastigium perueniant, quo eas aetatis suae flore conspicibmus: ita et huic, de quo scribo, Thuris contigit Vsui, qui a paruis, ut ostensum est, eXordium capienS incunabuli S, non Pauca Procedente tempore habuit incrementa, et sensim sensimque compluribus Sacris religionis Christianae rebus adiectus est. Quarum ut nonnullas indicem, meum a me postulare Videtur institutum.
Incensi Thuris fumum in aera conscendentem uti precum Symbolum a), comitemque supplicationum, quas ad Imperatores dirigebant, necessarium crediderant f. XVI l. XVIII: ita nec Deum rite adorare se posse putabant, eo non eXcirato. Lectis quoque eorum temporum scripti S, Parum abest, quin preceS, antequam diuinis rebus aliis accesserat, sussi tu nobilitatas adfirmemus. Vtcunque autem sir, certo tamen factum est, Vt precibus, siue in concionibus, siue in priuatis aedibus Vacaturi, odores incenderent: id
h) Liturgia cARYsosΥOMΙ nomiine Ornata, hunc thuris consecrandi ritum praeeipit. Diaconus thure ac thuribulo sumto, sacerdotem alloquitur: ἐυλογητον, Πσποτα, το Θυμιειμιοι. quo facto Sacerdos precatur
vid. Bibl. Patr. Gr. T. II. p. 63. Alias eiusmodi precandi formulas videsis apud HospiN1ANubi de templis, lib. IIII. c. 4. P. 389. et HVG. MENAND. in Aphend. adiar. Sacrament. S. GREGORII. I) Elegans est DoDwELLI de hoc loco
sententia, qui cum Canones Apost. circa A. DXXXXVII. collectus atque ab Ecclesia Rom. receptos dixisset, haec addit: L'u- age de I' Enceus I emra par te mente mye
celat qui fit ce Recurit arant donve potirune traditisu Apostolique ce qui pouet ois ovo, ete dua pratique avant seu tems euque ues Eglises. Certe pratique sto Psis bien avo, passe du Paluis dans te Templa,
parceque D coutume eloti, potir honorer tes pereurs er les Imperatrices de porter
pourtant uue nouvelle Lot de Dieu potirauioriser cerae innovation de t Eglis Chre-tienne. ou trotiva certe Lot dans les
39쪽
IN VET. CHRIST. SACRIS USU XXXV
quod vel laici non intermiserunt, quum Deo irent supplicatum b) EXemplum huius moris EVAGRIVS scriptum reliquit, qui nescio quem 'simum, Caesareae in Arcesilai cuiusdam aedibus degentem, eo functum refert, his quidem Verbis: O Zοσιμιαῖς ἐν ακοιροὶ τῆς
Θων is τη μεγάλη Εκκλησἰα , κίμ αφοις κηρίς, ΘTMΙΑΣΑΣ τε ἐυξάμενος κ. τ. λ. d . Quod quoniam in more positum erat institutoque Ecclesiae, Hierarchiac Eccles e), Liturgiarum, quae MARCI et IACOBI nominibus ornatae eXtant, ordinisque oblationis insteriorum. qui SEVERO Patriarchae tribuitur f), auctoreS non poterant, quin ad altaria deprecaturis το Θυμιαν praeciperent g). Ceterum Vel huiuS moriS praeceptio eorum veram aetatem haud obscure significare videtur.
Praelectionem Euangelii in Christianorum concionibus perantiquam esse, atque a viris, quoS Apostolicos Vocant, institutam, largiuntur omnes, β. 9: rationem eius splendidam non item. Quam enim ab initio sine ulla fecerant caerimonia, ea aliarum gentium Pompa, splendore, atque ostentatione in ciuitatem Christianam translatis, non sine multis peragi coepit ritibus a). Quorum in
c 'H. E. lib. IIII. c. 7. P. 384. eonf. NICEPHOR. H. E. lib. XVII. c. q. d) in Vir. S. Nicetae num. 36. quem locum IO. FAEs dedit in lib. de Cereis baptismal. P. 2O. e) Cap. III. cons. BALΤΗ. BEBEL. Antiquit. Eccles Sec. IIII. p. 79S. T. P0st. v. HILDEBRAND. Rituat. Ora1rtium P. ta4.s ubi simul preces eXtant, sumtus actui adiiciendae, sed auctoribus, quibus attribuuntur, penitus indignae. g) Plura tradit Gu1L. DuRAND. in Rationali diu. c. lib. V. e. 9. n. s. quem adeant harum rerum cupidi. Scio multos medii aeui ritus Eccles . ex paganismo derivare: num iure id fiat 3 necne Z me prudentiores definiant. Hoc saltem monere liceat, me elegantem apud ARISΤΟ-PHANEM reperisse locum, idem de Graecis
profanis, quod de Christianis diXi, confirmantem. Comicus in Rau. v. 89 s. fB ochusn loqui fingit:
ΙΘι νυν λιβανωτον δευρό τις, V-δοτον,
hortarique paullo post Euripidem, ut idem facere velit v. 9IS. E πίθες, λαβων ta ημ συ λιβανωτον. p. lsa. f edit. Kuster. Similis locus extat
M v. I. A. SCHMID. in Dis . de Cultu Eu
40쪽
numero et Thus incensum reperimus. Codici enim, siue adsulpitum portandus erat, siue ad altare, thuribula, suauissimos odores spi
rantia b) praeferrentur, necesse erat. Sciscit hoc, praeter alia ea occasione obseruanda, ordinis Rom. auctor, cuius verba huc transcribere non piget. Sub diaconi duo, ait, cum thuribulis ante Evangelium in ambonem ex zma parte ascendentes, et ex altera parte flatim descendentes, redeunt stare
antegradum ambonis cet. c). Quo cum consentit BARTH. GAVANTUS,
codicem barbare cum eo loquar) ter h. e. in medio, a dextris et a sinistris incensandum perhibens δ: nec minuS EDM. MARTENIVS, qui Praeter
ea durante Evangelii praelectione Thura fumasse. scribit eh
Iam ad eum accedo locum, qui Thuris in S. συναξει celebranda usum exponere debet. De quo quid sentiant scriptores Romani, Conciliique Tridentini Patres decreuerint a stupra et ostendi et confutaui etiam argnmentis, ni fallor, validissimis, j. XVI. s. Quare ea
c v. BONA l. c. lib. II. c. p. p. 663. it. Q in Thes. Sacri rit. P. II. tit. VI. P. II 6. IT 3. L. e) in lib. de Antiquis Monachorum ritibus, Lib. II. c. q. p. IOD. Diaconu' inquit, vadat legere Evangelium, - - - quod tam legit, flet ante eum Acobibus cum Limcerso, usque dum Auiatur. vid supra g. XVI. yot. d. Nec tamen sine ulla Patrum contentione lex haec sincita est atque stabilita. SARPIus in Concit Trid. hist. pro eo, quo maXime eommendatur, veri amore id satis testa-vur. Nimirum ANTONINus de Voltesima, Dominicant Ord. sodalis se se ei opposuit ferendae: ex Hist. Eccles notissimuin esse perhibens, ritus maximas subinde passos esse mutationes, ideoque in variis Ecclesiis introductos diuersissimos. Sue. cedente demum tempore, Pontificibus ut
siarum parte, quos hi finxissent mores: ita tamen, vi multae sua adhuc g uderent
libertate, ritusque exercerent Romanis quam maXime Contrarios. Quae fecerat Verba, confirmat eX libro, qui ORDO ROM. inscribitur, quique varias variarum Ecclesiarum, immo vel ipsius Romanae, caerimonias exhibet, iisque dictis addit: Quanto alie vest vasi ed altri patramenti,c j de' Ministri come degi Altari, non solo talia lettura de' libWi, wὰ dasse subure episture, vellers si presenti esser cosi traformati, che se ritorrisistro i wcchi at monis, non gli ricon cerebbono. Perilobe cou clude , che ii refringe, si ad approuar lirili, che la Chima Romana usa, porrebbeesper riores, come una condatina de F antichila, e d P in desie ali re Chies: e po- trebbe ricever anco piis fluisere interpreta-zioni. lib. VI. p. 36I. Qui reliquis Patribus sto inachum tali oratione inouerat ANΤONINus, ab Episcopo Luinquecclesiensi mascule defenditur, atque ob veritatis studium laudatur summopere. Quae quum ita sint, tantum abest, ut omnes, qui Tridenti conuenerant Patres, ritus Eccles Rom. cunctos, quorsum et Thuris usu pertinet, iro Apostolicis habuerint, ut potius nonnullos reproba exint.