장음표시 사용
21쪽
IN UET. CHRIST. SACRIS USU XVII
dictis causas persequitur, e rerum natura accersiuas, quibuS Deum sumtu neque delectari, neque placari Posse, et qui eum thure colere velit, de natura et maiestate ipsiuS minus recte iudicare demonstrat g . Argumentationis etiam, quam quidam e Lege Mosaica, quae Deo et sacrificia et Θυφάματοι offerre iubet, ducere Velint possintve, neruos statim incidit, his additis VerbiS: οι κατὰ τον νομον Θυσία τὴν περι ηρίοις ἐυσέβειαν ἀλληγορουσι, idemque turturis et columbae oblatione V. F. facta illustrat h). Quae quum ita sint, sole meridiano clarius esse puto, CLEMENTEM AleXandrinum aeque ac ATHENAGORAM et ignorasse et reprehendisse Thuris, in diuino cultu, Vsum, , . VII. n. s. Equidem non dubito, in re multos, qui, quum VoceS Θυ αςηρia, hisque similes in Patrum huius aeui scriptis interdum legerint, rationes ita subducent: quum Christiani habuerint Θυσια- ιον, βοηλον cet. rhu S et alia Odoramenta incenderinsinecesse est. Seci causam meam sustinet rueturque OptimuS Vocum supradictarum interpres, et iudeX huiuS litiS aequillimus, CLEMENflaudatus: qui ubi in eo est, ut Gentilium sacrificiis opponat preces Christianorum, his inter alia Vritur verbis: M ν η Θυσία τῆς εκκλησιας non agnuS, hoedus, taurus, Thus, sed) λογος ἀπο των ἁγίων δυωων ἀναΘυφύμ ενος i): et ἀληΘως ἀγον, την δικάαν φυχην, ηοψ το ἀπ ἀυτῆς OTMIAMA τήν οσιαν ευχην 8PPellat h). Vnde perspicuum est, eadem vocabula, at diuersa S Vsurpata temporibus, diuersas
designare res, atque ita esse eXplicanda, ut illius, quo scripta sunt, Seculi mores postulare videntur l). g. XI. Seculo ab O. R. III. Ecclesiae facies paullulum immutata est.
Haec autem variatio non tam ipsa fidei dogmata attigit a), quam TituS sacrOS; quorum, Verbis utar SPANHEMii b) haud talis facta est et mutatio et accessio. Interim tamen consideranti mihi cultum D Eo
eius aeui Patres Thuris in Sacris publicis usui aduersari potius, quam fauere. Testor ante omnes TERTULLIANUM, secundo ad finem Vergente Sec. Sacra Christiana ampleXum, qui in Apologetico suo, Ethnico - Verba ipsa excitauit Cl. EROEMELN hoc rituum augendorum studio iuste con- l. e. p. 6. h) l. c. i) ibid. queritur, tandemque haec scribit: Multa l) eolas . DALL. l. c. p. 266. et SPANA. quidem vocabula nobis et priscis Patribus H. E. Sec. III p. 6IT. T. I. Opp. communia retiuemus, sed sensu, ab eo, quem si) v. Centur. Magd. Cent. III. c. q. tunc habebant, non minus alieno, quam nOM H. E. Sec. IIL p. 713. T. I. opp. stra tempora a primis post C. N. Seculis re- eonf. IO. BONA Liturg. lib. I. c. I 8. qui de mota sunt.
22쪽
XVIII DE THURIS nicorum Idolis Thura dandi ritum saepius reprehendendo, se eum
in Christianis Sacris morem multo magis improbare, haud obscure significare videtur. Extat illustris, aliosque claritate et euidentia longe excellens locus Cap. XXX. libri modo nominati: Ubi de Variis honis, quae Christiani eX petere solerent. locutus haec addit:
Haec ab alio orare non Possum, quam quo me scio confecuturimi quoniam et ipse est, qui solus praestat; et ego sum, cui impetrare debetur, famulus eius, qui eum solus obsurus. Oui pro disciplina eius occidor; qui ei ossero opimam et maiorem hostiam, quam isti e mandauit, orationem de carne pudica, de anuma innocenti, de Spiritu San Ao proferitam e non grana THURIS unius e is, bicae arboris lacomas, nec duas meri guttas, nec sanguinem reprobi bovis mori optantis cer. c). Quae Verba adeo clara sunt, Omnique eXceptione maiora, Vt IO. DALLAEVS ipsIS adscribere non vereatur: su, bus non video, quid impudentius dicere potuerit, fl iam tum Christiani, ut nunc Latini, Deo Ibo thura quotidie in omnibus sacris adolerent d). Preces enim, quaS eriam moras aut puras Vocat, et quae maXimam veri cultus diuini essiciunt partem, e diametro, Vt aiunt, Ethnicorum opponit sacrificiis, satis Ironice descriptis e). Quod si igitur illis, ut dicit, vacabat, haec ritusque in his usitatos fugeret necesse erat, nisi in suspicionem impietatis incurrere volebat execrandae; id quod tamen iniurium esset in virum, quem de Summo Deo, eiu Sque Vero cultu, tam iustam, tam sanctam, diuinisque oraculis conuenientem fouere cernimus sententiarn. Quare TERTULLIANUM, cum religioniS sinciis, manus ab omni sumtu caste abstinuisse, pro certo dicere non dubito, f. VII. n. s. Sed non possum, quin alium eiusdem libri locum addam, Cap. XXXXII. eXtantem, meaeque sententiae inprimis fauentem. Ecclesiae Africanae decus ibi propulsare laborat maledicta in Christianos peruulgata, his utens verbis: TH A non emiamus: Si Arabiae queruntur, scient Sabaei pluris et carioris suas merces Christianis sepeliendis profligari, quam Diis fumigandis f). En i scitam pro-
Pugnationem, qua, Vt Potuir, accuratissime tutatus est Afer noster causam Christianam, quaque religionis socios in rep. non infructuosos esse, ut aduersarii quidem aiebant, satis demonstrauit. Quoniam enim
ε) p. 276. ss edit. Hauercamp. LosTRATO, thura eademque sola esse crede- Q l. e. p. 266. bant, Apollonio quidem id maximopere e) Nisi me omnia saliunt, Aser noster statuente. In Vita Apollon. Lib. VIII. c. eruditissimvspurarum merar me precum I2. p. 34T. edit Lips denominationem a Gentium sacrificiis pu- p. 3fI f edit. Hauercamp. Constrissimis mutuatus est, quae, docente PHIN DALLAEVS l. c. p. 266.
23쪽
enim eorum sepulturam non absque thure peragi sciebat, id quod nec ipsos latebat calumniatores, quodam i ure sito negar, Christia-DOS thura omnino nulla emere. Vnde colligit, tantum abesse, Ut mercatores suo defraudent lucro, ut politis aeque ac Pagani, thure comparando, quaestum iis afferant utilitatemque non spernendam.
Quid Z quod maius aliquid sciscit, illosque mercaturam eXercentibus longe, quam quidem hi sint, utiliores ait et confirmat etiam. Idque hoc maxime modo. Comparat nimirum thuriS copiam, quam et CHRISTI et Idolorum cultores, illi ad suos condiendos se-Peliendosque, hi ad placand os Deos soleant consumere, sumtu Sque ideo ab utraque parte faciendos Et quum hos pauca tantum grana Diis dare, illos autem ad sepulturam non eXiguam Arabicarum mercium quantitatem adhibere nosset: fieri non posse iudicat, quinquas Christiani faciant, Paganorum impensas facillime eXaequent, quamquam quid eXaequent Z longe superent etiam, institoreSqueeX maiore thuris, Christianis venditi, copia, maiorem etiam Vberioremque quaestum reportent. Quam belle, quam eleganter haec
omniat sed quod mirari satis non possum, Thuris in sacris usurpati
nullam, ne Verbo quidem, facit mentionem; quam tamen, si ibi imcensum fuisset, iniicere et poterat et debebat, tum ut falsas fictiliasque Paganorum eo facilius dilueret criminationes, tum Vt, quibus Posset, euinceret causis, non leuem negotiatoribus reique publicae
utilitatem adferre Christianos. Quod vero, quum reperiatur ab ipso penitus intermissum, non immerito Christianis SacriS, TERTULLIANI aeuo peractis, thura denegare mihi videor, g. VII. n. q. g).
Neque minus spreuit Graeca Ecclesia Thuris in Sacris publicis
Vsum, cum Viuo, tum mortuo TERTULLIANO: id quod secus visium est GuIL. BE VEREGIO ao: qui, quoniam Afrum nostrum suae aduersari cernebat sententiae, sibi persuasit, fieri potuisse, ut alibi vigerer,
quem Afri non seruabant morem. Sed mihi hallucinatus videtur Vir Doctissimus. Namque Graeci iis fere, quibuS TERTULLIANVS, Vsi sunt argumentis, paganorum maledi Sta a Christianis pro-Pulsaturi. ORIGEXEs testis esto : qui religionis socios, ut in aliis, ita et in hac causa, egregie tuitus est contra CELsi calumnias. Lib. VIII. aduersus hunc Christianae Ecclesiae inimicum vaferrimum, haud C 1 obscu-
24쪽
XX DE THURIS obscure improbat sussitum Graecis profanis Vsitatum: eodemque
Afrum nostrum habuisse vidimus; Graecamque Ecclesiam, uti dixi, aeque spreuisse odores in Sacris incensos, atque Africanam. PutaremuSne, Vnquam accidere posse, Ut thymiamata in Sacris vel incenderet, vel probaret ab aliis incensa, qui nulla, hi si preces ex mente recti sibi conscia profectas, Deo grata et accepta statuit Z qui vel thymiamatum Vocem, eandemque sensu translato sum tam, non abS-que cautione, , si ς ονομάσω, suis scriptis inseruit 8
Sed alia accedebat causa, quae CII RisTI cultores commoti non Poterant, quin, quem eXPODO, ritum cane Petu S et angue fugerens. Hanc fuisse sentio Thuris incensionem, ab huius aeui Imperatoribus imperatam, Deorumque ita honorem faciendam. Quorum voluntati qui morem gerebant, PauciSielu S graniS in aras iniectis, vitae quidem consulebant, sed Thurificatorum nomine insigniti Diis cultum praestitisse, eoque facto Christianam fidem eiuraue credebantur a): qui minus, foedissime crudelisti meque veXati, tormentis conficiebantur atrocissimis b). Vtroque modo non leue detrimentum capiebat resp. Christiana. Quod ut huius ciues, eosdem que honestos, dolore assicere oportebat, ita et odio inflammare contra quamcunque, Ut ita dicam, Thurificationem. Quamobrem non paucos extitisse constat, qui dirissima quaeuiS subire maluerunt tormenta, quam duo tantum Thuris grana Diis dare: tum quod illa actio in Diaboli cederet honorem, tum quod thura a diuino, quem Euangelium sancit, cultu abesse iuberentur c). Ita et CASΡ. CALVOERIUM H p oo. ss edit. Ηoeschel. Pontis ex Mar rolog. Dec. XXV. reserto ibid. p. 4O3. de Diocletiano, in GRAEVII Thes. Aut
25쪽
stivM iudicasse inuenio; cuius non piget huc transcribere verba lectisIima: Patescit omnino ex his, incensa temporibus, ubi Christi columba sub Imperatorum gentilium persecutionibus gemebat, non fuisse adolita, atque hoc forsan tum ob tu tum misellumque Ecclesiae statum, tum praecipue, quo suos a thure oblationibusque profanis absterrerent d).
Quid IIII. S. R. Sec. de Thuris usu senserit Ecclesia, iam di
cendum est. Hoc ineunte res adhuc illicita fuit, et penitus incognita: quin etiam eo redierat, Vt ARNOBIVS eiusmodi ritum, uti Christianorum, ita et Profanorum sacris indignum, planeque nouum esse contenderet, Verbis quidem, quae omnino digna sunt, quae huc transcribam. Ea autem ita se habent: Ac primum illud a vobis isto ipso quaerimus, percontamurque de Thure r unde aut quo tempore nosse illud aut seire potueritis, ut merito existimetis, aut esse Diis dandum,
aut eorum acceptifimum voluntati. Novella enim propemodum res est, neque annorum inexplicabilis series, ex quo eius notitia profluxit in has partes, et delubris meruit interesse diuinis. Nam neque temporibus, quemadmodum creditur et perhibetur, heroicis, quidnam esset Thus, scitum est, scriptoribus ut comprobatur a priscis, quorum in libris posita nulia eius mentio reperiture neque genitrix et mater superstitionis Etruria opinionem eius nouit aut famam, sacellorum ut indicant ritus z neque quadringentis annis, quibus Albana res viguit, in usum cuiquam venit, sacra cum res feret: neque ipse Romulas, aut religionibus artifex in comminiscendis Numa, aut esse sciuit, aut nasci:
ut pium far monstrat, quo peragi mos fuit sacrificiorum solemnium munia.
Vnde igitur coepta est usurpatio eius assumi r aut in antiquam et veterem consiuetudinem quaenam irruit nouitas, ut, quod tempestatibus tantis necessarium non fuit, locum sumeret in caerimoniis primum' Nam si me Thure religionis osscium claudicat, necessariaque vis eius est, quae propitios faciat, mitesque hominibus coelites, peccatum est ab antiquis, quinimo piaculis plena vita omnibus illorum fuit, qui, quod maxime conueniens Deorum fuerit voluptati, per incuriam neglexere libare. Sin autem temporibus priscis, neque homines, neque Dii huius thuris expetiuere materiam, comprobatur et hodio
26쪽
frustra Elud inaniterque praestari, quod neque antiquitas necessarium credidit, et me ullis nouitas rationibus appetiuit a Quibus diotis auctor ex Gentibus causas quaerit, cur DiiS thura dent, Diique illa tam familiariter concupiscant Ziatque ex illis unum haec respondere fingit: Honoramus his Deos. Quod responsum quum ipsuis non faciat sitis desiderio, statim addit: Sed nos non vestrum, sed numinum requirimus sensum: nec quid fiat a vobis, sed pendatur ab his quanti, quod in praemium
datur fauoris, interrogamus. Sed tamen, o pietas, quantus ista est honor, aut qualis, qui ex ignis odore conficitur, et resina ex arboris comparatur'
Nam ne forte ignoretis, quid aut unde sit Thus istud: viscum est ex corticibus profluens ita ut ex am dato, cerasio, lacrimabili destillatione coalescens. Hoccine ergo Superos honorat et auctificat dignitates, aut ossens si aliquaudo contracta est, Thuris vapore dissoluitur, et temperata indignatione sopitur b) ' Et paucis interiectis, ita pergit: Annumquid aliquis licet, idcirco
superis Thus dari, quod odoratus habxat fu es, et narium commulceat sensum, reliqua vero incilicet aromata) sint aspera, et ob eam causam offen mitis exclusa ' Habent enim Dii nares, quibus ducant aerios spiritusἐ Accipiunt auras et remittunt, ut penetrare illos possint nidorum disserentium qualitates ' Haec sufficiant: plura, qui desiderant, apud AR NOBIUM inuenire possunt. Vnum saltem adhuC monere liCear. Nimirum, quis
est, qui his cum cura, eoque, quo fieri debet, ingenii acumine lectis et consideratis, animum induCere Velis aut possi, ut Christianos ARNosti aetate Thura in sacris adhibuisse, sibi persuadeat 3 Qua enim mente, quo animo in aliiS culpare poterat Auctor noster, quod in suis quotidie fieri cernebat sacriSZ Num Ethnicos tam ignaros,
atque ad intelligendum tam hebetes c debat, Vt, quibuS erant impugnati, arma in aduersarium repellere ac retorquere nescirent, praecipue quum ipsum magis sexire videantur, quam in quos tela immiserat c u Quarum rerum omnium quum nullam habuerit rationem, sed maxima animi constantia, grauissimisque Thuris Vsium improbauerit argumentis, neminem Prudentem in eorum abiturum puto
sententiam, qui hunc morem ab Apostolis institutum, in Ecclesia semper viguisse contendunt. 9. VII. n. s. 4.
α) adu. Gentes, lib. VII. p. 23 I. s edit. in A OBIVM, tanquam impostorena, et LBgd. perfrictae frontis hominem retorquet, si h) ibid. p. 233. iam tum sumtus fuisset usurpatus.
0 cons. DALLAEvs l. e. p. 269. s. quo Q Breuitatis causia taceo LACTANTII et Deo verba. contra Paganos Pronuntiata, HIERONYMI loca egregia, quorum ille
27쪽
IN UET. CHRIST. SACRIS USU XXIIII. XU.
Progrediente vero Seculo, ubi externa Ecclesiae facies, Constantino M. ad Christi sacra conuerso, immutari, eiusque reS sub huius et successorum praesidio atque munifficentia florere coe Pis, ri-ruum et caerimoniarum innumerus fere apparatus sacris additus est Christianis. Huius rei causas scriptores adducunt VariaS a , qua Tum Vnam, eandemque non Vltimam fuisse arbitror spem, qua Christiani freti credebant, fore, ut Pagani CHRISTO faciliuS et PromtiUS darent nomen, eX terna quadam rituum similitudine in eius Cultu obseruata. Tantum autem abest, ut omnes ac singuli CHRI-sa o addicti, eiusmodi rituum incrementum aequo tulerint animo,
Ut potius, data quavis occasione, de eo sint conquesti, animo quasi praecipientes superstitionem exinde consequuturam. Testor AU-G VsTlNVM, Tolerabiliora fuisse, alentem, iura legum sub Iudaris, quam caerimonias siub Christianis b): quae verba, quam longe a Primaeva rituum simplicitare fuerit hoc aeuo discessiim, haud obscure significare videntur. Longum inpet, atque laborem susciperem non facile eXant-landum, si Vt singula templa, aut de nouo hoc seculo eXtructa, aut Christianis dedicata usibus c), ita singulos ritus, recenS introductos,
enumerare Uellem ; quorum copiosiorem largitur notitiam SPANNEM IVS, harum rerum cupidis euoluendus do Quapropter omisi sis omnibus, quae Ecclesiae Vel splendorem accrescentem, Vel labantem arguunt simpliCitatem, ad ThuriS Vsum, cuius nunc prima in Sacris publicis cernuntur vestigia, animum attendam e . Equidem non ignoro, HENR. DODwELLVM, quem ha Elenus habui mecum consentientem, singularis auctorem esse opinioni S, qua quidem eX variis Sec. V. Scriptoribus probare atque euincere studet, ne tum
quidem, de quo sermo est, morem in Christianam intro dirinum fuisse Liturgiam f). Verum quum AMBROSIvS illiuS mentionem inii-
Lib. I. c a . p. I 8; Lib. V. e. I9. IO; it. Lib. VI. sub init. hic in Comme . tu Marci Cap. VIIII. et alibi contra hunc
morem disputat. Q cons. sPANHEM. H. E. SeC. III. P.TII. s. it. Sec. IIII. p. 8s I. L T. I. OPP. ac IO. LAVR. MOsHEM. in Institi. His. Christ. Aur. Sec. II. P. II. cap. . P. I 78.
b) v. Epist. ad Ianuar. quae LV. est in T. II. OPP. P. IOZ. edit. Benedict. H cons. ΕvsEBIus in Vita Constam. M. Lib. IIII. c. 2S. p. 92. Vsque ad CaP. XXXX. p. 6OO. ita Cap. XXXXVIII. P. 6O . eap. L. p. 6 5-LVIII P. Oiq. sidit. Cantabrig.
28쪽
iniiciat ritus g), aliique Auctores idem doceant, ei sumagari nequeo: quamuis negare nec Possim, nec Velim, fieri potuisse, ut unus alterue Patrum, ipsi inualescenti, ac radices agenti, scriptis se se opposuerit, donec Canonibus, quos Apostolis vulgo tribuunt, Veluti lege quadam fuerit sancitus.
Quamquam autem loca Patrum eXcitata, sole meridiano clariora sunt, et, si quid iudicare valeo, Thura a cultu Christiano penitus abesse iubent: sed tamen reperiuntur AuctoreS non pauci, qui Omnem mouent lapidem, quo ritum, in quo Versor describendo, ab ipsis CHRISTI Legatis coeptum, legibuSque sancitum euincant. ScriptoreS Pontificii, e quibuS ROB. BELLARMINUM a), IO. BONAM b), I. B. CASALIVM c). et primo loco dicendos Concilii Tridentini Patres d) nominasse sufficiat, agmen ducunt, socium nacti GVILIEL-MUM BEVEREGIVM, qui in eorum abire partes non dubitauit e . Nemini autem, quum istoS morem, de quo disputatur, ab Apostolorum aetate repetenteS cernit, Permirum videri debet: eis, ut harum rerum amanteS sciunt omneS, admodum frequenter euenit, casune 3 an studio 8 non dicam, ut eiusmodi reS, de quibuS ne cogitatum quidem fuit Primis temporibus, Antiquitatis et Apostolicarum legum ornarint tituliS. Idemque ipsis etiam hac in causa usu veni e dicendum est. Et quoniam, quae Patrum Verbis, Omniexceptione maioribuS, OPPOnant, argumenta non habent, in partes trahunt Iudaeorum sumendi consuetudinem, I. V. et VI. Cauones, quos vocant, Apostolicos, et Liturgias Petrinam, Iacobaeam, Basilianam, alias, praeterea duo Reuelationis Ioannaeae loca f), his suam munituri sententiam. Sed quod ad leges Iudaeorum caerimoniales, quibus suam
g) v. eius Comment. tu Luc. Cap. I. P. II. T. V. edit. Froben. Verba infra dabo legenda.
a) De Misa. Lib. II. f. II. secunda
d) Sess XXII. de Sacrificio Mieae, cap. s.
PAVLLvs SARPIVs, PatrUm congregatorum
decretum super hac re factum, his concepit verbis: E per edificatione de' fedeli, Ia Chiosa ha instituito certi risi, dipronun-ziare Delia Messa ahune cose con bas, ab
rre con alia voce, agglant ut benediretioni,
lumi, ODORI, vcsti, PER TRADLEI0M APOSTOLICA. v. eius Moria det Concit. Trident. Lib. VI. P- 87. edit.
e) in Cod. Can. Eccles primitiuae vindicato, lib. II. c. 2. I s. qui etiam extat in coTELER. PP. Aps. T. II. Part. post
29쪽
suam tutantur causiam, attinet, eaS non ea esse Vi arbitror, non eo Valore, ut etiam N. F. fideles ad morem ipsis gerendum deuincire queant: siquidem non Paullus solum g , Verum etiam CHRISTI Legati omnes h nos in libertatem, Christiana religione dignam, Vindicatos, atque eX seruitute rituum Iudaicorum erepto S Pronuntiarunt, satisque asse puerunt. Quibus viris si forte fidem habere dubitent, verba certi cuiusdam Patris, idem docentiS, in medium proferam, quem scio, multum apud illos Valere audioritate. Esto ille CLEMENfALEX A NDRINUS , haec scribenS: Aι μίν γα κατοὶ τον νομον Θυσι Μ quorsum et sussitus pertinet) τὴν περὶ ημοὶς ἐυσεβοι g. X. Quid igitur est, quod ScriptoreS Romani eX ludaeorum moribus esticere possunt, quum et hunc, quem magni faciunt, Patrem, et quod madcimum est, Viros Θεοπνευ ς sibi aduersari cernant 8 At ex Co. Apost. III. et Liturgiis supra nominatis suam defendunt opinionem . . Equidem id fieri non ignoro : sed quo iure id faciant, et quid commodi eXinde consequantur, statim apparebit. Nimirum a viris, harum rerum PeritiS, iam dudum ostensum est: atque demonstratum, Canones illo S, quoS Vulgo Apostolicos appellant i , aeque ac Liturgias, PETRI, IACOBI, BASILII, aliorum nominibus OrnataS h), in quibus Romani quasi Palladium inuenisse videntur, scripta esse, ab auetoribus ignotiS com Posita, ac multo recentiora, quam quidem prae se ferunt; aut si qua eorum Apostolos, ViroSue Apostolicos agnoscant austores, miriS modiS interpolata. Quum enim multa tradant, oraculiS diuinis, quae in scriptiS eorum Veris ac genuinis eXtant, maXime contraria, multOS, quorum Patres priorum Seculorum ne Verbo quidem meminerunt, praecipiant rituS, et stilo, Apostolis usitato, non sint eXarata; certum est, immo certissimum, scripta, quae diXi, non ab iis, quorum gerunt nomina, auctoribus esse literis mandata: id quod vel ipsi Romanorum cordatiores perspe-
Xerunt, scriptisque confessi sunt. Quod quum ita sit, sequitur, ut
Sec. I. cap. 23. I 10. f ubi variis Ioau. D im ocent, Onubrii Pauuiuii, Guil. Whistoni, Seuerint Diuit, Dupiuii, Tillemontii, Gabr. Alba spinaei, Blandessi cet. de illis sententiis adductis, tandem Cotelerit suam facit, qui eos Sec. IlI. quidem scriptos putat, sed nulla suisse auctoritate, neque eo,
quo nunc eXtant, ordine: post Concit. Nic. vero esse in Ordinem redactos, atque confirmatos a Synodo Trullana, See. VII. habita. D v. EusEB. RENAVDOTII S ita Lituri Oriental. Collectione, Dissert. I. Cap. q.
Disiquisit. de Liturgiis, Eccles Orient. ex
30쪽
DE THURIS probatio ex huiusmodi dubiis incertisque desumta operibus, fidem
auctoribus supra nominatis habendam, nulla infirmare possit ratione. Contra ea, quum Seculi primi scriptores ne semel quidem sussitus in Sacris facti, mentionem iniiciant, 3. VIII. IvSTINVS Ma
tyr in describenda Ecclesiae Liturgia, ubi posset, immo deberet,
iterum nullum Thus usurpatum commemoret, 3. VIIII. ATHENAGORAS autem, CLEMENS AleXandrinuS, TERTULLIANUS, ORI GENES atque ARNOBIVS, genuina Veri cultus diuini indole egregie definita, causis grauissimis e natura ac maiestate Dei accersitis, eius ustini spernant atque reiiciant, et criminationes ob eius neglemim in Chri-ilianos peruulgatas, elegantissime profecto, atque urbanissime diluant, s. X-XIIII. non possum, quin eX illis, quas supra posui leges, f. VII. ita subducam rationes: E. sumendi ritus in Christanorum Sacris usque ad Sec. IIII. initium fuit incognitus, neque ab ipsis Apostolis praeceptus ac lege sancitus. Aiunt quidem, Patrum Verba, quae supra exscribenda iudicaui, de sumtu in Idolorum veneratione esse intelligenda, atque ideo CHRisii cultores huic in Veri Numinis cultu ritui operatos haud negare: verum infirmitatem argumentationiS Unusquisque aequus harum rerum iudex facili
perspicere potest negotio, qui Vel UniuS ATHENAGORAE, ea, qua debet, mentiS attentione, Verba legerit, ita se habentia: ο τοῦ δὲ παντος δημιιουργος mi πατήρ qui sane non erant Paganorum Dii si δῶτομ αμιασος, άδἐ πιιονῆς, ἡδὲ τὴς ἀπο των ἀνειν κρη ΘΥMIAMATDN ευωδιας, ἀυτρς ων η τελεια ευωδία, ἀπιδεὴς Ῥη ἀπροσδεής κ. τ. λ. I. X. EX quibus perspicuum est, ipsi omnino de Numinis Summi colendi modo esse sermonem. Idem ex reliquis apparet locis propius inspectis, et sine opione quidem praeiudicata. At largiamur eos de Idolorum cultu loquutos: num Christianos Deum O M. thure coluisse, argumentum exinde sumendum cens es 3 Minime gentium. Nam quum eum, Ob hanc maXime causam improbare soleant ritum, quod tibi Deos, quos nulloS esse non ignorabanr, quo Thuris concremati odorem persentiscere possent, naribuSPraeditos fingere, rebusque creatis adsimilare deberes; multo minus Deo, cuiuS et naturam, et colendi rationem, quemque solum Deum esse egregie nouerant, eius grana dedisse sitnt credendi. Quodsi enim feci stent, verendumne erat ipsis, ne Idolorum Uenera sorbbu S arma traderent, quibus impugnare possent Christiano sy Nonne persecutoribus, qui ipsos neglecti spretique sumtus accusabant, sine multis verborum ambagibus respondere Poterant: nos Vestro