장음표시 사용
31쪽
Denique apud p0llonium Rhodium 3- 530 qui exstant dativi pluralis ita distribuuntur, ut reperiamuS: 195 78 exempla in εGG
Flagra8se igitur videmus virum poesis picae et arte et 0r-
4l Memorabilis forma occurrit in clausula erSus ζωοῖσιν ἐοικοτα φωνηεσσιν Th. 84. Duplex spirans sane explicatur adsimulatione ex φωννεT-σιν ' neque unquam formae ut posti ζεντ-σιν exstitisse videntur
Erl., p. 653, immo adjectiva vant, vat suffixo instructa antiquitus stirpis variatione declinata esse ex lingua Sans crita elucet. 42 Aloisius gach, Ap. Rh. accuratius in harum formarum usum non inquisivit.
mis bene eruditum amore quodam longiorum larmarum, utpote quae Vetustatis pecimina esse Viderentur. A. 1. Stirpium in D desinentium leguntur in εσσι haec
2. Post stirpes in diphthongum terminantes occurrunt in -hus 10 4 dativi: 'o εσσε 623; νι εσσι Is 749; Irrci εσσι
43 Cf. 'retio ε 252 v. p. 31 adn. 20.44 De hac forma propter ni vocalem sane primigeniam V. Brugman,
32쪽
45 De hujus nominis Stirpe v. p. 38 adn. 36.46 De hujus stirpis apud Apollonium Rhodium varietate . RZach. Ap. h. p. 93, 3. 47 Hic mirus dativus κεοαασι non libris mSS., qui κεοαεσσι praebent, sed Gerhardi, lect Apoll. p. 157 conjectura in recentiorum editiones irrepsit; sed recte mihi judica8Se videtur Retachius, Ap. h. p. 86 Sq, nec Gerhardi regulam stare posSe nec satis ejusm0di formam defendi immo
De poetis elegiacis et iambographis ameso Gotth. Ben-ner, qui Stud. I, 1 p. 33 sqq. de dialeeti ind0le disputavit,
p. 159 sq. etiam dativ08 plur in εσσι et σσι deSinente ae- curatius c0nge88it, nec tamen propter poetarum aed. V. fragmentorum exiguitatem in omnes inquisivit. Atque qu0 jam vir ille de graedae linguae dialectis unice meritu primu enucleaVit, p0eta elegiae0s ob causas in p0esi natura po8ita ab epica consuetudine minus recedere quam iambograph083 ), id etiam in hac quae8tione Valet.
33쪽
Non pus esse videtur, dativos in s usitatos singillatim enumerare. 0 paucis astrinxisse suffieiat: Si recte uuieravi, in p0eSi elegiaca et iambica XStant in εσσε T, tu Gσι 11, in σε 88 exempla. Atque ita praevalet brevi0 terminatio, ut Sola oecurrat apud Tyrtaeum in b, apud Mimnernum
in tu, apud Simonidem Amorginum in 1 exemplis Callinus
di si ενεσιν se. 1 S tantum praebet apud S0l0nem praeter θε-
49 Hom. δένδoεον - δενδρεμον cum ex δου stirpe reduplicatione exortum sit Fritetsche Stud. VI p. 315 Curtius, Grdκ. p. 23 Sq. , δεν-δoεσσι et δένδoεσι fortasse n0nnulli ita explicabunt viri docti, ut in his dativis stirpem in D pristinam agnoscant, δένδoε-σσι pro δένδου-σσι ' formato equidem de disδοεσ- Stirpe metaplaStica potius c0gitaverim, quae aperte exstat Herod. VI, 9 τ δένδooς. 50 Dativus propter litteram priorem satis est mem0rabilis, cumser in εσσι h. 439 et Oιστνεσσι 0mericum longamor vocalem praebeant;
τοκέεσσι explicari Videtur X Toκζεσσι ut νέεσσι X νεσσι. Cf. Λωριέεσσι
Suffixum in hos legitur in his 1 exemplis Alem. 26, 3:
fr. 37 apud Alcaeum iri θεσι r. 97; sis εσ/ν r. 100. Non omitto e0mmemorare, apud Ibycum n0 nisi brevius suffixum reperiri in , apud Phil0xenum i 5 exemplis apud Anacreontem praeter cet ερυγεσσι 24, 1 ccurrere in σι , inter Anacreontea praeter παρίτεσσι 42, 11 et ιδ λεσσι 3, 22 in -σι 20, apud Sim0nidem praeter χερνil εσσι 44, 1 in σι 3
34쪽
A. . Post Stirpes in f desinentes bis legitur brma in
52 Guil. Aug. Peter de diat Pindari, Halis 866, qui etiam dativi
plur quaestionem . . . 36 Sqq. adumbrat, tamen et omnia exempla non congessit et errare videtur in eo, quod praecipit: Dativi plur poeta utraque terminatione vulgari in σι longiore in σσι desinente utitur jam etsi numerus utriusque formationis Xemplorum fere idem es
53 De hoc dativo . . 25.54 Haec brevior suffixi forma, optimis libris defensa, cum Th. Berg-kio l0genda esse videtur. Quod Th. Mommsenius cum duobus libris Med. BC πολέεσσι scribit, non recte mihi ille egisse videtur.
5. Stirpes in om0n nisi ι ρυ σι I. VI, 28 praebent dativum. 6. Stirpium in ιδ vel f terminantium occurrunt in εσσι
35쪽
P. IX, 102.10. Stirpium in liquidas exeuntium occurrunt m εσs hae
stirpes in dentale exeuntes VetuStiorem, in Spirante recentiorem praebent e0lorem. De diutecti ulticae Su. Hae de dialecto brevissime quaestionem abS0lVere OSSumus sere enim Semper Vulgare SuffiXum in s occurrit. Neque vero in prosa ratione attica ullum Xemplum terminationi in εσσε exstare Videtur. - Etiam apud p0eta raro reperiuntur longiores sormae, nec nisi e adhibitae esse videntur consilio, ut vetustati quaedam specie aut efficeretur aut derideretur.
bbi Doricus dicitur potis dativus apud Eust. 32 ra v. Ahr. II p. l83. Semel P. III, b ubique φρεσι semel I. III, 2 φρασί ubique legitur omnibus ceteris locis optimi libri s s. praebent φιλασι, deteriorIbu φρεσι praebentibus itaque certe ubique φρασι est restituendum v. Aug. Oecis, Th. Mommsen in adu crit ad h. l.).
36쪽
De dativi pluralis fornia primigeriin ejusque in litigun
Quaenam in linguis cognatis hujus casus formae XStent, cum Sthos sus, Morph. Unters. II p. - 10 post alios XΡ0Suerit, breviter iane rem abS0lVam. Evanuit hic ensus in lingua italica, celtiea, germanica ita, ut in quattuor tantum linguis remaneret. Et in lingua anserita unum 3 -xhu suffixum reperitur ut in der Ahu, Sutusu, balis,u, dbusu, haraisu, nuushu; nam quod recentiore aetate forma nasali littera est instrueta Sis, hunc Sonum a principali casu sormatione alienum p0Stea demum enatum SS reetec0ntendisse videtur Sthos su p. t q. l. c. Quod attinet ad linguam ranieam, in diale et bactriana exstat hv -shu vel vocali postea producta hii -shu suffixum, ut in tuu Shu, prahanuhu, dum Ohu, surahu, unuShu; quae sormas0la vigere videtur in dialecti bactrianae vetustioribus monumentis, dum in recentioribus invenitur etiam hya -3hra su
Major esse Videtur terminationum varietas in linguis et-t08lavicis. In lingua quidem palae08taVica Phu 0lum deurrit, quod comparatur eum anseriticis et baetrianis su -shiri vel hu -shu formis ut in uig. luce hu, astuchii, ut Phu, Synuch u. - Sed etiam in dialecto lituantea etsi terminationes magnopere suetuant, et ita, ut Su, Su, Se S larma Valeant, tamen in vetusti0ribus dialecti monumentis Su Ut in amusu,
- ix lini sosu, dum9usu Sola Vigere aliaeque recentiores formationes esse videntur. βοῦ Quod etiam hae in dialeet dativus pluralis interdum in nasalem exire Videtur, eaS factum St, nam ejusmodi formas n0 esse primitiva elucet ex iis, quae de haere disseruit Osth0ssus . l. p. 4qq. Denique in lingua grae ea quod Sth0ssu l. c. p. 5 0nteu dit, re vera unam datiVi formam in σι ecurrere, jam nunc vidimus temere id esse dictum immo ex hujus casu terminationes in altera deelinatione reperiuntur: asst in tabulis Heraeleen8ibus v. p. 17 Sq. 26); cis in paucis oeabulis p0stea n0minandis; εσσι in omnium dialeetorum vetusti0re aetate; εσι V. p. 24 Sqq. et σσι v. p. l4sqq. in nonnullis poetarum l0eis; G denique in fere omnibus dialectis praecipue recentiore aetate. Atque B0ppius quidem, gl. r. Ι' p. 503 singularum linguarum terminati0nibus perluStratis imprimis bactrianis hyu, hra et persistis ut 9, 3hun Suffixis innixus 1 0rmam oeativi pluralis principalem suu sui8Se contendit. Quod Sehieleherus, C0mp. - p. 73, et8i pSe Sra die alte8te naehWeisbare Formμ nominat, Vel x a SussXum OnStruXit, Vereor ut audastius egerit. Cum B0ppi de forma primigenia c0nsentire Ausreelitium et Gerlandum jam supra declaravi; nec minus Leo Meyer deel. p. 7, quamquam de raeda sorma in σι et anseritie in sufacile e0njungendi deSperat, tamen fieri p0tuisSe confitetur, ut sanseriticae et bactrianae s0rmati0ne ex Sua principali Dctuerent.
Atqui aetrianas illas flarma in hua, Shva et persteas in -vrd shur principale esse negat Sth0ssu l. c. p. 22 sqq. , ne parunt mihi arrisi88 sateor viri docti explieationem, eeundum quam a littera tamquam p08tp0sitio quaedam ad ipsam ea8u formam SenSim acereviSSe autumat. In tribus igitur linguis eum a Su Orma primigenia pro-57 Cf. libr0s ab Osth0ss l. l. p. 7 commemoratos. - Quaenam inter tres f0rmas ratio intercedat, utrum cum B0ppio, gl Gr. P . 0 Sq. X-s SuisXa Su et Se vel cum chleichero, Comp. p. 575 X su vocalis assectione Ses effluere potuerint, an cum Sthoi si l. c. p. 27-36 se et -sa formae recelatiores Secundum aliarum anal0giam exstiterint, id viri hujus linguae me peritiores dijudicent.
37쪽
- 54 sciscendum esse videatur Osthosfiu l. c. p. 22 Suffixum fruind0germanicum reicit et si postulat. Quapropter in t0ta hac quaestione summi m0menti est lingua graeea. tenim Si 0mprobari poterit, σσι - εσσι sormam in hae lingua principalem esse nec nuristria Verre ea, quae Osthoi ius oppoSuit argumeritu, concedendum erit, quia ipsius viri docti σσι -εσσι terminationum explicati nobis n0 persuasit, seri non p08se quin σσι -- ι ex fra terminatione ind0germanie effluxerit. Sed jam resten8eamus ea, quae Osthoisius contra hanc priorem explicationem pr0fert momenta. Atque primum quidem Osthosfius negat l. c. p. 10 sqq. post Singula lingua inter se divisas ra -ua syllabam in consuere potuiSSe Secundum eam40110run assectionem, quam samprusdrum' appellant Indorum grammatici eam enim unius linguae, quam ind0germanicam dicimus, propriam esse declarat. Nec minus etiam antiquitus valuisse et in linguam ind0germanicam reserendas esse cenSet Stirpis quae occurrunt varietates, Si quidem rcνος,
run und iellelelit aru de aedentqualitiit innerhall, inesun des8elbe paradigmas. v. l. c. p. 12. - in restenti0ribus linguae anseritae dialectis eandem illam V in i mutationem patefieri, ne ipse quidem negat. Nec non infringitur regula, quam ad hoc finxisse videtur Osth0ssus ea re, quod in grae ea lingua σσι terminati aperte occurrit, Uam dubito num quis satis probabiliter alio modo explicare poSsit. Quod igitur pri0re loco ille proser momentum, quodque amplectitur his verbis l. c. p. 7): Εs an ersiliet nichi die
nonne id pendet ex eis tamquam edictis, quae praemiSerunt
viri illi docti in praefati0ne ad Morph. Unters. I p. XIII, quibus
58 Confer libros ab Ostho ioci. c. p. 1 laudat0S.
nescio an nimis linguae imperent. Etenim jam in lingua illa,
quae v0eatur ind0germanica, etsi aliquando quandam uniformitatem exstitisse sane concedendum est, formarum disserentias Vel sermati0num varietates fuisse haud sacile quisquam negaverit. βf' Itaque Veleso Schmidtius Vanam quandam imaginem in universum perSecutu esse mihi quidem Videtur, cum in praefatione ad oe. I p. 94 1 ex praesentibu riuakω, λεircis. linquo, bilibu testu praesens e radice rist in lingua iud0germanica formatum eruere Velit. Immo e praeSentium quadam
luxuria v. . Curtius, lib. V p. 48 Delbruch, altind. Verb. p. 17 sqq. alia lingua aliud retinuit. Haec brevissime mihi eXponenda esse existimavi, ut indiearem, quare cum Osthoimi rati0nibus et principiis facere nequeam. Egomet quidem, Si recte eX SP Sus5X0 Gs graecum effluere potuisse compr0bavero, illud ind0germanicum putaren0 dubito, unde quod in graeca lingua GF Gst, si in
tribus aliis 1 0rta8se si prodierit, quid est aliud nisi diale et0rum differentia γIam igitur quaeritur, num re Vera graecae Ormae in Ust, -εσσι prineipali cuidam Sru' Suffix respondeant.
Atque primum quidem de s litteris insess adsimulatis e brevius disputari p0test, quod ne Osth0ssus quidem eum transitum in dubium voeat. i' Post alios de his litteris egit praeeipue Aseoli, est. Stud. p. 33 sqq. et quamvis pauci Cur
59 Cf. Scoli, rit. Stud. p. 309, adn. 40, ubi laudatur M. Brealii liber, cujus est titulus: a langue indoeuropeenue, ourna de Savanis, Oct. 876. 60 In libro, qui inscribitur: das Verbum in der nominalcomp0Sition-,
38쪽
ex is oς' Xortum esse bene illustratur ισγον ἔσον glo88ahesychiana, eum prius 2 etiam homerico his, et linguae anseritae formis satis c0nfirmetur Curtius, Grdg. p. 378 ASe0li, l. l. p. 340). Sed in quinta editione p. 665 sq. Curtius adjunXit, oris icuoς homericum Var lect. κονισαλος), quod etsi ne Aseoli quidem
commemorat, dilucide consertur cum sic liun, id rsiculum Fieli,
Diffieili 0 est quaesti duo litterae natis X a attenuatione, Vehementissimeque in hanc explicati0nem invehitur Ost- hosfius, M0rph. Untei S. I p. 8, cum Xelamet: Au einem indogerm. Aru' k0nnte je naeli de qualitat des grundspraeh-
den, aber ei σβι'μ, et Oe Sol argumento inni Xu l. e. p. 21 ad eam Summam perveniat, ut profiteatur: Hiernaeli is dieunbrauehbarkei de seti0n des urgi ieehischen s es' lar Ceterum jam Ausreelitin ΚΖ. I p. t ex fru' principali Ggo -Go tantum aut σσυ -συ bene prodire potuisse eenSuerat; reetius sane eum Osth0sit -sso aut σσε dixisset. - Nihilo- tamenminus haec re nequaquam tam certa est, quae Osth0ssio esse videtur. Nam G. Curtius, Grilg. Tl sqq. Satis multa exempla e0ngessit, unde illum a vel ε vocalis in t transitum etiam a graeca lingua non pr0rsus alienum sui8Se lueet, idque inter plurimos viros et doctissim0s constare Videtur. )Praecipue valet illa attenuati in d0rie et eoli ea diale elis Ahr. II p. 120 sq. 207 sqq. I p. 7 sq.), sed ita, ut dialecto
doricae , aeolicae t magis placeat. Nec de attieae vel ioni-
eae dialecti exemplis dubitari potest, ut ex v0eabulis a Curtio allati apparet, praesertim eum ille vir d0etissiuius in omnibus
in his de v0ealis litterae media in V0e ante c0n80nantes immutatione agitur, illi de finalis. Sed exempla ι finalis litterae
as πε praeter cuni alii. Curtius, Grdg. β p. 7l2 Stud. X p. 222). Itaque t pro ε finali 08itum praebet sane aliquam diffistultatem. Quae tamen aliis rationibus impr0batis p0test eadem
via solvi, quam p. l Vidimus Gerlandum iniisse, ut secundum exemplar dativi singularis cino transiisse dicamus. Quapropter ad ultimam, quae σσι -εσσι, asσι Suffixi primigenii explicationi obstare videtur, difficultatem accedamus. Die ε vel a voealis inter Stirpem et ussXum insertae ratio nem. 0pulativam quidem, quae olim in amore et deliciis erat, vocalem Heeerunt Viri docti, praeeunte Selilei chero. Nihilo tamenminus X mnibus fere lingui V0eale asserri p0ssunt, quae ad formae notionem nihil alent, Sed ex litterarum nasalium, liquidarum, Spirantium natura pr0creata eSSe jam nune
inter omne viro d00t08 constat, ea die Vocales, quas quidam exemplum graec0rum grammaticorum Secuti Marci DκTικπις
nominant, I0. Schmidtius, v00. II p. 14 1. Ind0rum appellatione arrepta rurabhukti diuit, a quibus qu0m0do disserat Schina illud ind0germanicum G 0ttingensibus acceptum nemo dum docuit. De 0ealis illius in graeca lingua ratione jam ante Io Sehmidtium, v00. II p. 30 sqq. 31 sqq. multi et d0eti viri uberius disseruerunt, quo n0minavit G. Curtius, Grilg. p. 727, cujus explanationes m GrdZ. p. 71S-73 respicere h0 loco satis habeo. Saepe voealis illa initialis deurrit, poti8Simumque ante ejusm0di 0n80nantium junctiones, quae Spirantem continent.
39쪽
κ GrdZ. p. 274. 730). AEandem vel a vocalis in dativo pluralis inter stirpem et Susfixum insertae rationem Sse crediderim. Atque duplicem in modum enasci potuit aut e Sequenti σβῆ spirantium junctura, quae p0St Stirpi consonantem disseilis erat pr0nuntiati j -), aut ex liquidis et nasalibus litteris stirpem terminantibus. Pri0re via omnium Stirpium in quamlibet consonantem desinentium ε vel a voealis explicaretur, p0Steriore earum tantum Stirpium, quae in ρ λ ν Xeunt. At tum XSpectandum erat, dativos in εσσι post liquidas tantum et nasale creberrimos esse, itide demum in alias stirpes quasi exuberasse. Quae tamen res non ita Se habet, immo etiam harum Stirpium jam multi inveniuntur dativi in σι β). - Hoc autem mihi constat, vel a litteram ab initio procreatam esse in juncturis prolatu n0 facilibus, inde autem maj0rem SenSim pro Vinciam OccupaSSe. De principalis formationis graecuc 1 99 HSSll. Cum igitur non satis gravia esse viderimus ea, quae pri0ridativi pluralis explicationi opponuntur, argumentas recentiorum autem Sententiam propter ausas haud Spernenda. V. p. l48qq.)62 In anserita verborum conjugatione saepe inseritur ι Vocalis, quam X Sh junctura procreatam esse verisimile est in Larishyanu, ha-rishyami, strahishyumi abodhisham, rodhisham. 63 Quamquam considerandum est, praeter Solum εοσί, cujus StirpSaliquando χεοι fuit v. p. 36 adn. 32 ubique longam vocalem tu tirpe
gari posse videtur, ob id ipsum haec vocabula non diu ε insertum retinuisse brevique σι sibi ad0ptaSSe.
Stare non posse c0mproba88 nobi Videamur, Summam hujus opusculi tribus potissimum enuntiatis amplecti liceat: 1. 0 a su sed a 6 Q0eativi pluralis in lingua, quam statuimus ind0germanicam, est prosei Seendum tamquam terminati0ne primigenire. 2. In graeca lingua omne hujus casus formae ab uno eodemque suffix principali Sunt repetendae. 3. Illud suffixum σσι babendum est, unde plane omneS dativi pluralis sormae satis facile Xplicantur. De his tamen quia supra jam Satis disseruimus, etiam restat, ut de σσι terminationis progressu id quod n0bi persuasum habemus, breviter XponamUS.
Atque praecipue id statuendum esse videtur, Stirpe inv0ealem desinentes aliam iam ingressa sui8Se atque eas, quae in e0nSonantem exeunt. Illas enim antiquitus Oeali a non ornata fuisse, in universum jam recte indiearunt uirechtius
ΚΖ I p. 11 et Gerlandus ΚΖ I p. 59 in adn. qui tamen de
Stirpibus in o a tantum terminantibus c0gita88 Videtur Miror Rutem equidem, cur omnes, ni salt0r, adhuc viri do et p0st stirpes in diphth0ngum terminantes antiquitu insertum SSeputaverint, utpote quam Vocalem exigua harum Stirpium praebeant Xempla. At id etiam quaeritur, quare stirpium in f et exeuntium pauca tantum, in a. o et diphth0ng08 desinentium nulla σσι vetusti0ris Suffixi exempla deurrant. Nunquam legimus sorma ut λυκοὶσst, θεaissi, Iasiasisσι. Equidem libenter in
ea opini0ne aequieverim, quam jam Ausreelitius ΚΖ p. 11 sq. pr0tulit et Gerlandus Z. IX p. 63 probavit, etsi uterque depri0re tantum declinatione cogitabat, in l0nga, quae praecederet, Vocali rationem c0nspiciendam 8Se. Praeterea magis
ad s0ni litteris exprimendi neglegentiam disserentia mihi spectare videtur. Atqui si cui magis placebit, duplicem iam G
40쪽
Disseilior est quaestio de eis, quae in c0nS0nantem Xe-unt, Stirpibus, nec pro certo affirmare ausim, quibus in suibus vel ci insertum aliquando Versatum it v. p. 8). Itaque satis habeo, p0Stremo in quae8tiones quasdam satis Spin08as denu breviter inquirere. Primum qu0 tabularum Heracleensium a vocalis etiam VetuStior Saepe nominatur quam , ut a Fr. Alieni 0 Stud. IIIp. 26l, ubi legimu8: paullo antiquius, Scit. εσσι terminati0ne, est Herael. asst', et a Rie. Meistero Stud. IV p. 366, qui haec dicit: nam in ceteris dialestiis aut aσσι in εσσε attenuatum est' - , id nunc quidem probari nequit immo voealis internexae antiqua quaedam variati statuenda esse videtur. Deinde accedamus ad quaestionem de ejus cis suffixi
aliter Hippo er de m0rb. 4, 27 γαστι ost), Praσι Arat. v. 1104 et interdum in posterioris graecitatis pr08a oratione). - Vix autem hoc loco n0minandi sunt νρcisi et τε rotis dativi d0riei, quem posteriorem apud p0eta Π0n- attico Saepius reperiri patet
forma ter reperitur in diale et boeotida bis apud Pindarum, saepe in poesi piea o traτερεσσι ori 97; ρνεσσι 1352, hym. Diosc. v. 10 Theocr. XI, 4 ετ ρενεσσι ind. I. III, 5 dativis
neseio an Vir0rum d0et0rum sententia refutetur. Neque enim intelleg0, qu pact0, Si quidem re Vera a primordio circio- .ὼνδρα Stirps erat, etiam Vocalis irrepere potuerit. Nam de
analogia quadam hie e0gitari vi potest, quia a ex illorum sententia ad stirpem pertinens deleta nullam probabilitatis speciem habet. - Immo ammeisieru8 Stud I p. 366 praecipue in adn. 8 et Brugmanus, Stud. V p. 33 Syne0pen suspicati
cutus, eitr. 0 Paul-Braune III p. 24 l. ita immutavit, ut, carρ G Statueret primigetitum, Unde e Syllaba prodiret. Equidem v0eali cujusdam itiSertae c0Bjeeturam retinere maluerim, quam pr0pter litterarum vicinarum naturam tu his stirpibus a esse, aegre Vix intellegitur. I i ὁρεσσι autem et Dra- τερεσσι datiVi, quo in p08teriore etiam Stirpi plenior forman0n est prinstipalis, secundum aliarum Stirpium analogiam exorti nunc fastile explieantur. De O ci σι jam Io Selimidiius, Z. XXIII p. 357 sq. reet judicavit, ceterorum Dominum ad familiam Spectantium auct0ritate a pr0ereatum 88e, idque in hoc vocabulo e sucilius statui 08Se, qu0 Stirpi n0n occurreret uniformitas. - Quam terminati0nis in ast quaestionem ut ab80lvamus, jam hoc l0eo etiam φρασi et PilaGt 0rmarum quam Vi paueis rationem ineamus. De φρα ii, qu0d octie apud
Pindarum legitur, jam p. 0 adn. 5 Vidimus, dorica dialecto
rit, n0 mirabimur Ahr. I p. 118), nec cum Selimidii l. l. p. 357 de ιν ρενες cIParsi' 0gitabimus exione. Alia e8 res in ρνασι, quam tamen formam demum apud Aratum V. 1104 et in posterioris graecitatis prosa orationes clos A. I. III S, 10 10 l Laert. Di0g. VIII, 20 inveniri non praetermittendum est eoque minus sormati haberi p0sse videtur principalis, quod o νεσσι jam Ιl. 135 2 legitur. Sed ad hane s0rmam statim redibimus.
Iam nune quaeritur, cur apud datiVOS ut φρεσί, cois εσι, dati tos naSalis, quamVis littera c0ntinua, Sine compen Satione
sit elisa. Atque Brugmanus quidem Stud I p. 77 adn. 13 adaθιον-GE ' pr0sectus hanc seriem statuit Gai uor-s ι', ai-