De dativo pluralis Graeco [microform]. Dissertatio...quam scripsit...Pedro Warncke..

41쪽

fέον-σσι , dat MO-ssi', da st ost, cum l. l. p. 76 hanc regulam sibi componeret: Eliduntur autem nasales sine compensatione

Quam tamen sententiam immutavit Stud I p. 375 Sq. adn. l0, ubi de n-σι forma cogitat principali, unde σι effluxerit. Id conclusit ex duabus tantum cIPasi et Pras sormi m0d commemoratiS, quam posteriorem eum Io Sehmidii ΚZ XXIIIp. 35 e βαρ&ν-s c ρνα-σι prodire non potuisse etsi jam supra pr0bavisi δ), tamen id qu0 Brugmanus ipse e0nstruxit, vereor ut audaciu egerit. Ille enim Ieas primigenium Su8picatus et asilas ad ρασι referendum esse ratus, hanc formationem in omnibus stirpibus in nasales terminantibus antiqui

eeterorum caSuum Oeali auctoritate prodiisse pinatur. Atqui jam supra declaravimus τρασι orie dialecto e0ntineri et ιρ-rcis in posteriore demum graeeitate occurrere, ita ut omni fundamento Brugmani sententia arere videatur. Adde qu0d ne una quidem harum Stirpium forma in lingua graeea pristinam stirpis arietatem retinuit, ita ut numquam reperiamuS

gua in locutivo pluralis quidem nasalis sonans postulatur In lingua anserita DaSu, numas eandem naSali praebent elisionem Brugmanu autem XSpectare debuit ro trisu, aut si Indorum S eam juncturam reSpuebat, ullariSu'. Itaque in

priore rugmani sententia et Xplicatione, qua Sine Ompensati0ne naSalis elidatur, acquiescam, id quod propter eandem in lingua anserit et bactriana rationem Schleielier, Comp. p. 574 10rtasse jam in linguam ind0germanicam referendum est. Haec tamen quaesti non facile ad liquidum deduci poterit, ita ut Io Sehmidii et Brugmani alteram sententiam aliquantulum infregiSSe Satis habeam. In universum igitur perSua8um habeo, Stirpes in Oealem vel diphth0ngum desinentes a prim0rdi littera inSerta caruiSSe in OnSonante eXeuntium multa vel omnes eam sibi adoptasse. Sed diu seri potuisse, ut severa illa singularum

stirpium distinctio exstaret, num arbitrabimur γ Immo εσσι etiam in stirpes in vocalem et diphthongum terminantes transire coepit, ita tamen ut stirpe in diphthongum Xeuntes praecipueque in ευ raro ε sibi aequirerent. Multo magis evagata est illa vocalis in stirpes in ι υ desinentes, quocum acile

v0eali illa carens omni priore declinati0ne sulta et alterius stirpibus in vocalem aut diphthongum exeuntibus invecta est in ea stirpes, quae in conS0nantem desierunt, atque ita pede- temtim paulatimque inValuit, ut 0ngior terminati in εσσι restingeretur et paene Opprimeretur. Certaminis igitur et tamquam luctationis inter εσσι et σι terminatione Spectaculum quoddam aspicimus, id qu0d etiam Guit Seherer in linguae ita ac pr0gressu agnoscit et ingeni08e appellat: Sampsim das Dasein. Illud quidem σε innititur vi inertiae', qua Semper Simpliciores fiant litterarum c0njunctiones, Sempei magis Onfundatur formarum arietaS; εσσε autem diu resistit si constantiae inniXum ea, ne nimis Stirpis deleatur perSpicuitaS. Atque ita miram dativi pluralis graeci sermationum arietatem et fluctuationem explicandam esse ratus Ge0rgii Curtii, praeceptori unice Venerandi, auct0ritate defendi mihi vide0r, qui Abh. 1870 p.ra haec declarat: Schwaehungier Laute ent- Spring durchWeginus inerraeWisse Lassigkeit de Be quem lichkei des redenden, die in Laus de Spracbge- schichte Zugunelimen flegi. Diese Lassigkei gegen liber stetit das Streben nach De utile like it Beide Tendengen beseliran-ken sicli echselsettig. μ

65 Ceterum Brugmanus ad Io Schmidii sententiam reiciendam argu

mentum non affert.

42쪽

ADDITAMENTUM.

His ipsis diebus Gustavus Meyer edidit librum ad

grammaticam graecam spectantem Lipsiae 880), cujus editionem cum desiderio XSpectaVimus. At de dativo pluralis quaestionem vir doctissimu p. 068qq. ita retractavit, ut in univerSum quidem, praecipue de prioris de elinationis sormis et terminationibu in εσσι. asst Xeuntibus eum H. Sth0ss consentiat. Itaque quae ei pl)08dimu Sargumenta, eadem contra G. Meyerum valent.