장음표시 사용
271쪽
dringentesimum sed ad hos firmatores ut reve tar,vivos, non mortuos, provocandum fuit:
at iremutileth in best, Ne restrio senatorem ad
pedes mortuorum, nec qimquam pro epistime ad tumulos
adito. Hos autem firmatores vivos esse oporte bat, qui de familiam haberent,ri habitarent ii L. territorio, ubi fundus situs, in quorum locum hodie Nembda successit. Fuerunt autem definito quidem a jure numero, sed non semper eodem. in oppignorationibus quatuor, Udd Lista in venditionibus duodecim, Riopsasta totidem in permutationibus,Et ipsasta/totidem etiam in do. nationibus jus commune requirit, id susta &totidem etiam in societatis contractu, Eosaque' sia. Iura Sueonicii variant hunc numerum pro quantitate de portione fundi Gothica non ultra octo requirunt,quos C delfasit nuncupant, nonnunquam tamen ionum addunt, ut directo. rem sive verba praeeuntem, Sthriglaster qui hodie praeses judicii est, qui formulam recitabat Ceterum si plures fundi una vice ab uno univenderentur, singuli fundi suos habebant firmatores, quod etiam obsetvatum inter patrem filium, Vet
272쪽
vel fratres, ubi emptio intercessit,in vice versa, si vir uxoris fundum venderet, cum essent ab una parte quasi duo contrahentes Viversi pro viro, diversi pro foemina fuerunt, etsi res una tantum ab iis venderetur. Firmatores autem hi ubicunq; quidem nominariri vocari, non alibi tam quam
coram judicio dari& accipi debebant. illi fa/
oe tatae . testes enim rei publicae sunt . Publicatio Publicatio autem contractus in judiciis δε- '''' ista est, duplicem ob causam, primo ut omnibus constaret de hoc contractu, quod esset justus legitimus ad differentiam eorum, qui privatina, live ut nostrates loquuntur,ad scamnum fiebant,mainaetior ideoque revocabiles, quare etiam fundi adventititia linge publice, etiam in judiciis proclamantur ademptionem, non quod iis faciendi quidquid velint, dominis non sit Iibera potestas, sed ut plane constet de voluntate contrahentium, omnisq, doli4 fraudis suspicio absit :Deinde etiam,ne cuiquam praejudicium fieret in , jure protini eos sive retractus.
Insignis enim olim utin hodie differentia
273쪽
inrer fundum altilitatem seu avitum, Qui in haeredi p/'ς 'totate mea eli, Pentitium leu ac It situm,quem mihi, vel emptione, vel donatione, Vel cultu , onere indultria comparavi. Quamvis enim In alie tus. natione uterq ut dictum est,publicari debuit,cum hoc tamen dilcrimine, ut adventitium cuivis quantivis vendere liceret, permutare,etiam donare haereditarium vel potius avitum nec donare. nec vendere licuit, nisi certis personis, certo pretioin in certis causis Allodialem autem voca mus, non quomodo F 'multae, quatenus contradis inguitur Pendati in quo de direetum Mutile dominiam dominus habet, nam hac ratione eciam Ladventiiij allodiales es se posmunt, sed ni in jure nostro vetusto indigitatur, haereditarium avitum
alda orat qui fuerat in possessione familia , Lex
aliquo progenitorum devolutus , jus orpe icum determinat ad quartum usq; haeredem familiae. Quia autem jure novissimo satis exacte hoc deductum non est, nata est nuper satis gravis controversia,an fundus haereditate ab aliquo descenden Controueri
te vel transversali linea acquisitus, qui tamen imi
haeredis istius familia nunquam fuerat, censeatur lione fun- inter adventitios vel allodiales.' Certe si natura
274쪽
de ius proti miscos spectetur, non aliam ab causam introductum est , quam propter familiarum conservationem, ut praediai fundi, quoad ejus fieri possit, in familia, in qua fuerunt, permaneant , quare agnatis da in potestas retia hendi paterna, cognatis materna praedia, nec ultra jus etiam novissimum potestatem illam extendit, ut non tantum cessante ratione legis,sed 'ege ipsa tacente, odiosum sit valde, facultatem illam, quae libero homini competit de rebus suis disponendi, eripi& restringi. Cessat enim ratio legis in familia extincta. Potuit enim primus acquirens obligare posteros suos lege in id obtenta4 confirmata, ne paterentur bona seu praedia a se ad ipsos devoluta in alienam familiam, nisi sub certis conditionibus,transire. Non potuit in adventitiis, ut aliunde ipsis acquisitis, nec praesumendum quidem est facere voluisse in gratiam haeredis ex aliena familia, libertate suorum imminuta. Quare praedia ejusmodi extincto ultimo familiae haerede recidere videntur in eum statum,in quo fuerunt tempore primae
acquisitionis, ut iis faciendi quicquid velit aequa sit potestas ultimo descendenti quae primo acqui
275쪽
renti, Et si haec ratio militat pro ultimo descendente, militabit multo magis pro ejus haerede, qui extraneus est, si intestatus decesssierit. E. G ut si pater succedat filio suo in praediis ejus maternis, ea cum non ulli progenitorum suorum debeat, sed tantum filio, atq; apropter quamvis haereditate sibi obvenerint, nec paterna nec materna dicere possit, inter adventitia seu acquisita ejus iam haereditate praedii acquiri possunt censenda sunt, de quibus tenet regula illa seu lex universas cap.
Cum enim ab illa lege nulla nisi avita in eo capite excipiantur, fit juris es, exceptionem sirmare regulam in cassibus non exceptis. sapropter cum in jurisconsultoriam scholis frequentatum sit, leges odiosas non esse ampliandas, sed potius restringendas haec autem qua potestatem hominis similatvi libertatem tollit circa administrationem bonorum suorum, 'xtra controVersiam una ex odiosis sit, non est extendenda ad plures aut novos casus, quem quos ex ipsa expresse tangit. Ceterum ut haec bertas sibi constet, extincto jure familiae, quod eam in bona sua primus Κhri acqui-
276쪽
quirens habcre voluit, intelligendus est haeres ubtiimus, nou quivis, sed qui ultimus sit in linea descendenti a primo acquirente. Certum enim est Margumenta ejus rei non obscura in ure nostro sunt, hic olim, ut hodie in Norvegia, in quibusdam etiam Belgi, provinciis non successisse patrem aut matrem in bonis liberorum maternis aut paternis, quamvis alius gradu propior non es et, sed tempore vitae duntaxat rctinuisse, rediisse vero postea in familiam ad eum qui proximus in agnatione aut cognatione defuncto esset, nec aliter iudicavit judicium supremum onaeco pense in causa Dn Iohannis Ret hie adversus Comilcmin. Axesium 2 ilia cum non huic sed illi tribu ille jus retrahendi praedium maternum, quod D n. Catha. ii Esrana vendere volcbat quia maternun L .fuit Dn Johami Rhilla Conac veto,quam Vi gradu propior per patrem, id ut paternum retrahere non potuit . Et lex, ubi alienationem Vetat , loquitur tantum de bonis avitisci Thrd gam'
jure nostro opponuntur, vel contra distinguuntur acquisitis, pinge. Nec obstat quod argu menta sive initia capis , de bonis haereditariis
277쪽
in genere loqui videantur. Quae enim illa haer ditaria sunt, textus legis in praedictis capitibus clareo evidenter ostendit, scilicet avita,ut dictum . Iuxta textum autem legis, non argumenta ejus, controversia decidenda est. Argumentum enim
sive Rubrica ad textum legis conformanda est, non textus legis ad rubricam, hoc enim perinde esset, ac si quis faciem vivi hominis corrigere S emendare vellet, ad picturam ejus in tabula. Sed hanc controversiam uris praxis hodierana aliter explicavit, Min quibusdam tantum casibus, ut satis certum non videatur, quid statu ii L. hac causa debeat. Concesso enim semel ut concedi necesse est, nulla enim in jure novissimo exceptio prodita est quod ut quis i gradu sanguine propior est succedat promiscue sine distinctione in bona desim et adventitia de avita , frustra disputatur de jure alienandi ejusmodi enim bona jus alienare vetat, nisi sub certis conditionibus,ut ante dictum, frustra etiam disputatur inter
agnatos&cognatos depra ferentia in ure retra
hendi, regula enim universalis est rhenurior. mare at Iosa bord sona nurine dr elyter arma Iusive ut sus in indicum clarius expressi tithenarid.
278쪽
dom dr id est,pm gradu in jure fluccedendi, prioren etiam injure retrahendi, atq; ita judicatum fuit a Rege ipso in causa supra memorata pro Comite Axeno a contra γοhan tem Riphla in sententiam supremi judici Ponaecopen is. Fundos haereditarios avitos, ut saepius jam
dictum, nec vendere licuit promiscue, nec donare Nam si vendendus erat, oportebat causam constare venditionis, quae raro admissa fuit, nisi aut fame premente,aut captivitate alterius conjugii, multo minus ergo donare sine expresso haeredum consensu, nisi ad sacros tantum usus, tunc non ultra decimam tamen fundorum partem. Si ve autem donandi erant sive vendendi aut permutandi, publicatio requisita fuit, testest firmato. res, praecipue vero circa venditionem in gratiam retrahentium bona avita non tantum publice intimata sunt, sedi proximis haeredibus oblata, enoma Me allona a tinge id est, uni domi, omnibus in judicio nec primis tantum .proximis, sed& post illos qui proximi essent ad quartum usq; gradum, ubicunq; etiam extra territorium consti tutis quin imo de jure Hel omico, cum proximus
279쪽
emere in posset, in tantum in laibetur distractio,
ut prima vice, non plus quam ad triennii alimoniam; altera vero post iteratam de novo denunciationem, tum demum liceat totum divendere; ubi hoc obiter notandum venit, nusquam nec in
antiquo nec novissimo jure prohibitum fuissα, praedia per partes distrahi, quod posterioribus siculis nonnunquam factum est, praecipue propter censum,qui fisco debetur ex fundis,ne hac ratione vagabundus cincertus foret Ceterum ad G tractum jura pleraq; ut& commune hodiernumta, post tertiam publicationem annum indulgenta lil Gothicis triennium : Mese othicum saltem mensem SP uca varianto vel strictius vel laxius
definiunt, prout retrahentes intra vel extra territorium, provinciam, vel regnum sunt constituti. Pretium autem redemptionis,nec ex placito contrahentium, nec arbitrio bonorum virorum,
ut hodie ex ure communi, sed a jure ipso determinatum fuit, ut esset scilicet selibra argenti puri pro quolibet octario quod portio agri est orta multum infra jugerum Romanum, si scilicet duo pedes numerentur in ulnam nostratem ut infra dicetur quod densitum est in frumento despecu
280쪽
nia triente vero minus pro ejusmodi clario, quod tantum pecuniam pendit. Ius Norollici imperat ut quarta parte vilius agnatis vendatur,
quam extraneis Ius commune ad arbitrium, udis dixi, bonorum virorum reducit quorum trini a contrahentibus utrinq; nominati illud determinant, est ut plurimum in singulis provinciis
certum&st alum, quod inter rusticos, juxta cujusq; provinciae receptam aestimationis consuetu. dinem, ut plurimum etiam hodie servatur. Atta inter nobiles alteriusq; ordinis homines, jam lom go temporum decursu nemo sic vendidit, nemo emit aut redemit, cum nuper in controversia nobili ad legem illam provocaretur, major Xorta est lis super fundamento aestimationis , neq; enim placitum quorumvis qualicunq; arbitrio Committere, 'nisi certis regulis probasi astricto, rursus si daretur mensura ad morem I fisci juxta canonem veterem , fallacem fore fundis non olim ut hodie excultis: cc minus in novo iuper imposito errari posse, aucto supra modum censu, multiplicata sobole,crescen- recti pidine redituum augendorum, undeqnaestio etiam hodie indecisa pependit, invalescent quotu