장음표시 사용
51쪽
Serpentes a Veteribus multarum rerum symbola fuere, de quibus praeeipue inter Tristanum a S. Amante Gallum , & ampl. Guevartium Antuer-picnsem , controversum est . Ad propositum nostrum facit illos H E-ROIBUS consecratos, ut patet ex Plutarcho, in Cleom. Paucis
post diebus, qui Cleomenis corpus cruci su cum c odiebant , D C ORE M ingentem conspexerunt, qui capra illius circumplicabat, faciemque contegebat 7 ne avis carni ra eam vita attingeret Hinc supersitio incessu Regi trepidarioque aliarum expiationum mulieribus aditum 'aebens , quasi virum interfecissent divinum s humana forte majorem . exandrini quoque
excurrebant ad ipsum locum , ac HERNEM, Cleomenem , Deorumque s-lium appellatant. Η Ρ Ω Α Κλε νην Θεῶν πωδα . Usque dum reflexerunt eos doeliores , qui docuerunt apes ex bobus , ex equis vespas putrescentibus germinare , scares eos ex asinis , hremara vero corpora tabe medullia inter se compactas concreta edere ANGUES. Quare animis versa Veteres HG
. Virgilius ultro innuit serpentes esse loci Genios re H ERO VII mmulos: Haec sunt ejus carmina , t. V. AEneid. Dixerat haec; adstus cum Iubricus anuis at imo. Septem ingens gyros , septena volumina traxit , Amplexus placidὸ tumulum , lapsusque per aras: Caeruleae cui terga notae , maculosus s auro Squamam incetaebat fulgor , ceu nubibus arcus Mille trahit varios advcrso sole colores . . - ObRupuit visu AEneas : Ille agmine longo . Tandem inter pateras s levia pocula serpera Libavitque dapes: rursusque in noxius imo Successis tumulo , cy depalla altaria liquit. Hoc magis incoeptos genitori instaurat honores , Incertus Genium-ve loci , fanti lum-ne parentis
Esse putat. Serpentum cultum a Christianis quibusdam Ophitis a Serpente dietis ,
docet S. Epiphanius , l. I. t. c. Absurda bi erudiant , ct velut a n vo Daemone decepti, serpentem colunι. Paulo post 3 Serpentem autem divina Scriptura vocat Diabolum , non quod omnino Lilis sit Drma dcc. Et iterum tMdiculum est hoc dogma , itemque qui ipse addidit serpentem velat Deum eo Iunt. Deinde r Nam serpens apud ipsos fe-ipsum Chrinum esse dixit. Rursus: Attribuunt Oi itae huic serpenti omnem cognitionem , fabulose intro 'centes ea quae ab ipse putantur insteria. Tandem: colam igitur ipsum pro ter banc cognitionem, o poenem ipsi osse ηι bilem enim naturalem serpentem Dissiliet Coi
52쪽
tem quem in ossa quadam alunt) unde non suum framgunt paries in quibus
idem serpens obvolutus est , accipientibus tradunt: Sed etiam undisquisque silutas serpentem, ac osculatatur ex ore: Ado rant au tem hunc, cI miseria sua persciunt. Idem sere docet D. Augustinus, I. de haeresibus, ad Quod vult Deum, haer. XVU. Ophitae a colubro nominati sunt, coluber enim Graecὸ οφις dicitur rHunc autem colubrum qui decepit Adam ct Evam Christium arbitrantur ιSed habent etiam verum colubrum , quem nutriunt'venerantur . Qui ct ineantante Sacerdote egreditur de spelunca, s ascendit super adta nixum speluncae, s oblationes eorum Iambit, involvens se circa eas, regreditur
ad speluncam: Et ita confringunt Mariones in Eucharistiam, quasi a serpente Cbrim , ut illi putant, fandiscatas. Haec cinὰ ab Ethnicis primum desumpta, & sanctissime nostrae Religi
ni pro istorum haereticorum mente accommadata videntur r Α Serpentabuxenim mira orta esse vulgo persuasum erat: Magnus Alexander nec non Augustus habentur Concepti Serpente Deo , Sidon. Apollinaris . Sed de serpente finiamus , ad quem cypresse intortum pertinet illud Plinii , l. 24. c. I s. Chamae preissam ex vino potam contra serpentium omnium venena, scorpionumque ictus pollere. Pertinet etiam Inscriptio Gruteriana nona, paginae DCLIX. in cuius ima parte insculptus est equus , cui viator seu venator insidetr Paulo inferius , aper est, & quercus. Typus nostro non muItum absimilis est , minus tamen vere , ut opinor , descri tus: Inscriptio autem talis est quae Romae visitur. D. M.
CHRYSANTUST R Y P HOS AEA LUMNAEM E M O R I AECAUSA.Ηcrum sequi videtur Iuvenis, quem ideo lubenter dicerem , a
quo Galli nobilcs servos nuncupavere Tages, honorarios pueros . Interdum illi monumentis insculpti , hydriam tenent, unde ita Grammatici r ἔθος Sa
53쪽
mento incidere; Isie erat puer bdriam tenens. Sed mult3 ante Demosthe
Hoc est , AEgrotavit Archiades, or obiit absente Midulida, coelebs. Quale
hujusce rei signum S Hydriam ferens stabat super inchiadis sepulcrum. Coeterum Juvenis noster tunicam etiam induit, vestem liberis ac servis , exincepto colore, communem: Hinc tunicatus popuIus , tunicata plebs. Erant praetcrea servi apud Romanos saepe Iacernati, Dirrosque ac cucullos induti . Apud Graecos, praeter tunicam , erant palliolati 1 ut enim Romanciriam ,
Toga, sic Graecorum Pallium gestamen fuit; unde apud Plautum, cum se ad cursuram instituunt, palliolum in collum jaciunt: Et illud esse videtur quod Herois nostri Ephebus sinistra gestat ; ut expeditior esset. Gerebant interdum illi & Chlamydem, ita apud Plutarchum in Catone min. Ephebi
ligat semi-cinctium, pro more servorum mense aliis-ve in locis ministra tium t Ita apud Suetonium, lintea praecinctos instar misi tirorum . Subligaculi pars inferior cernitur: Te umentum erat ab umbilico tegens ad mediam tibiam, velandis praecipue obcinnis , inquit Cicero; Scenicorum morem tantam habuit a Ῥetere disciplina Ῥerecundiam, ut in scena sine subligaculo prodeat nemo. Seruis apud Graecos comam nutrire netis habebatur, hinc puero, pauci capilli. De insculpta arbore dicamus, quam Cupressum esse nobis constat, metam in fastigium acuminatam ducentem, caudice flabro, coma semper virentem. Funesta censebatur illa domus in qua quas mortuus erat, quare illam ne quis imprudens introiret, indiciis monebatur, arboribus sciliacet Picea aut Cupreta : Ita Plinius , lib. XVI. cap. X. Picea montes
amat atque 'frigora a Focilis arbor funebri indicio aci fores posita, ac rogis virens . Idem ib. c. XXIII. Cupressus Diti fura , s ideo funebri signo ad domos posita . Optime Servius, ad I. IV. AEneid. maemoris fuit propter cararemonias sacrorum quibus Topulus Mnianus ob trictus erat , ut potissimum Cupressus , quae excisa renasci non solet, in veRibulo poneretur . Rationem reddit Festus, Quia hujus generis arbor exci a non ren scitur: Sicut ex mortuo jam nitit speranaum est , quam ob causam in tutela Ditis patris esse putatur. Audiendus iterum est eximius Scirgilii interpres Semuius , cujus haec sunt verba : Varro dicit pstras idea Ci Freso circundari solitas, propter gravem Uri odorem, ne eo ostendatur populi circumstanιis corona, Sc. Haec autem sunt Virgilii carmina rIngentem Druxhe nram, cui frontibus viris Intexunt latera , s fereses ante Cupressos
54쪽
Alibi etiam Cupressum hac de causa aream nuncupat , AEneid. 3. Idem seu canit Ovidius , l. 3. Trin. Elag. I 3. Funeris ara mihi ferali cincta Cupresso Convenit, er Rrssis flamma parata rogis.
Atque Venusinus Poeta rLinquenda tetas, domus, ct placens Uxor, neque barum quas ciuis a borum Te , praeter imisam Cupressum , a brevem Dominum sequetur. Cupressbs etiam arbores adnotavit circum militares sepulturas em ritus Antiquitatis Mysta , P. Bessorius , in columna Trajana , t bul. XLII. Haec apud Romanos observabantur , proculdubio a Graecis accepta . Multa quippe hujus ritus Graeca supersunt commenta , sive fabulae sint , sive historiae ι Ut de Borea Celtarum Rege, quem primum commemorant in amissae filiae Cuparissae tumulo consevisse novum genus hujus arboris: Tum etiam de lugubri Cyparistarum Eteoclis filiarum , in puteum prolarsu , quae Telluris jussu in plantas proceritate sibi siniic s& cognomines conversae sunt. Tum de Cyparisto ab Apolline in arborem commutato , Audiamus Ovidium , metam. I. X. Lugebere nobis , Lugebisque alios , aderisque dolentibus , inquit. Cupressus ideo mortuis consecratur, quod o fructu caretψsemel caesa nescitremasci. Unde ejus umbra infausta censebatur, nec quidem gratissa. Memorat Thucidides R. a. arcas luisse ex Cupresib, quibus mortuorum efferrentur ossa , qui in bello fuissent caesi r Id sblitum fierim τι , quod putredinem arbor nesciat. Unde aeternus est illis nitor: Ad duritiem etiam re siccitatem potest reseri , quam Galenus commemorat , l. 7. de Hul. medicam. his verbis r C POSSI folia, germina , pilulae , recenter σmolles , magno vulnera constitinant in duris corporibus: Ex quo clarum di quod refccandi vim habeat ' Notat Mathiolus ad Dioscori lem , CUPREMSOS apud Balos in eo miseriis tali , cum funebris arbor olim fueris babita , plurimasque videri nori lon, Patavio in con circa Eremitarum carnobium. Observat vir summus Jos. Maliger, non adeo vetust tim , nec tam se quentem Cypressi usum in iuneribus viderit versitum , quod peregrina arbor fuerit , o sera Romam advecta, non multo ante statem calonis , de quo Plinius, i. I 6. e. 33. frequentem , quod pauci initio in agris aκι intra urbanas vitas eam arborem innulierisa . . stque ideo dιvitum tantum,
55쪽
non omnium , aedibus funestis illam propositam verisimile est ; testes,
Et non planios luctus teriata Cupressus. At ideo maxime HEROIBUS, viris hominum primariis , conveniebat .
Cupressi patria ac proprium natale solum , Creta insula est ; nam inibi quocumque loco terra moveatur , subacitaque sit, nili strantur alia , haec sua sponte gignitur: In Idaeis etiam montibus qui ad Troadem spectant , non appellato solo , Cupressus numerosa sponte prosilit. Quod admiratione non vacat, alibi nonniti tempore & perquam diligenti cultura proveniens, &cultorem maxime fastidiens. A re nostra minime alienum est, Vetores non aliam ob causam ex cupressina materie simulacra sculpere , niti quod ad aeternam diuturnitatem permansura putarentur, veluti Gmae illud Ve- 1 vis in arce, quod ab anno V. C. DLI. dicasum , temporibus Plinii int grum erat: Plin. l. Io. c. qO. Nulla phalerarum, habenarum atque fraenorum vestigia supersunt , quae temporis edacitate per jisse verisimile est: Sua cnim exstantia atque tenuitate , primum rumpi ac destrui conjicimus . Cujus exempla innumera praebent mirabiles illae Romanae columnae, Trajana & Antoniniana . Certum est porro starnis lupatisquc equos vetustissimis temporibus domitos de coe
citos fuisse ; quorum inventores perhi,ntur Pelethronii Thessaliae popul De quo ita Virgilius, i. 3. Georg. Fruena Pelethronii Lapithae gyrosque dedere, Impositi dorso, atque equitem docuere sub armis , Insultare solo, o gressus glomerare superbos . Ad rem faciunt haec Plinii verba, l. 7. c. 36. Quae quis invenerit in Titin iaEquo vebi Bellerophontem: Fraenos cy strata equorum, Pelit mronium: P gnare ex equo, Thessalos qui Centauri appellati sunt. Et l. 8. c. qa. Equum iu-- dignatione , accensum domitis fruenis , ne regi posset , praecipitem in abrupta isse , legimus.apud Horatium, Od. 8. Lupata fraena ita opinor dicta, quod
Iuporum dentes illis aptarentur .
Aliud seratur judicium de sta dis, stassis, subicibus pedaneis seu equi
tantium adminiculis, quibus pedes inseruntur, jis quippe neca Graecis nec a Romanis nomen inditum est, istius usus plane ignaris. Hujus lapidis elegantiam adauget Equitantis nostri integritas, cujus pedes stap dartim auxilio nullo modo sublevatos fuisse manifesto conspicitur . Ad cujus rei illustrationem nonnulla hic exponere concedatur . Suetonius de Germanico verba faciens, in Call. c. 3. haec scribit, For-
56쪽
mae minus congruebat gracilitas crurum, sed ea quoque paulatim repleta, assidua equi vectatione post cibrem . Hanc autem cru rum gracilitatem docet in ejus comm. ό πανυ Causau bonus , quod ex Galeno nostro didiscerat , I. F. σ 6. υγιεινῶν , duobus potissmum modis sanari, dropace orcon mentibus exercitationibus: Atque hic fortassis ex Plinio scri iant , ι. 27. c. q. Equitatio Romacho cI coxis utili)smae Deinde, I. 28. e. is. Femina asteri adurique equitatu notum est . Audiamus iterum Pergamenum , I. a. c. IO. υγιεινῶν . Ponnulli tamen motus planὸ mihi sunt , veluti equitatio : PUn enim ut in Nebiculis , praesertim in quibus strutus quiescas, ita etiam cum equo insideas, ut a gestante tantum agiteris , ipse nihil agas ; quin spinam erectam sustinere , tum utrisque feminibus , equi coriis firmiter haerere, o crura extendere oportet , etiam ante prosepicere : In quo non modo Usus exercetur , sed etiam collum laborare ,
praecipiis tamen viscera hoc genere agitantur: ε nota iam εις ελ ιώκτα καθά περ ura ιππασιM , τοὶ Jam olim docuerat Hippocrates, lib. de aere, Ioc. S aq. Scytbas ad Venerem impotentiores, ex lasstudine oborta ab equitatione continua . Καοῦ pra s- ὰπ-Mἰ-, αιθενεῖς γίγνοντeia ες Hi μίξιν. Et cap. XI. rem ulteritis explicavit : equitatione ipsa diuturni eos corripiunt articulorum dolores , nimirum propen dentibas semper ex equis earum cruribus ; deinde claudi sunt , contrabunturque coxendices, quum invaluerit morbus . F ο τῆς ἱππασι M ,
τὰ λ. Et paulo post , Ubi enim maximi O frequentissimὸ homines equitant , ibi plurimum a diuturnis doloribus , articulorum coxendicumque , c I maximὰ pedum corripiuntur , Sc. σκου γ' ἱππαζον a m τα -ον
nisi posterioribus saeculis inventum fuisse , cujus etiam origo nos Ia-tet : Certum est porro Stastas subsellares ab Avicenna nuncupari, csella pendentes.Can. I. Florebat autem duodecimo a Reparata Salute saeculo. Canis in ima lapidis parte ultra equum se ulptus est , animal fidiss- mae custodiae , cui amor in Dominos dc φιλοδεα του cognomen dedit . Odium ejus in externos , incredibili ad vestigandum sagacitas narium , alacritasque in venando , celeberrimum faciunt . Canem huic lapidi insculptum explicare videntur tum Homerus tum Vetustillimi alii Seriptores , qui passim HEROIBUS suis asseclas canes dederunt, ut in horum commendationem , Ulystem post XX. annos redeuntem , e suo cane primit m agnotum fuisse retulerint. Diter quadrupedes , canis Melli: Inter quadrupedes , canis , voluptas: Inter quadrupedes , canis patronum cognoscit, venera tur, o tuetur, e . - . Hunc Diuilla
57쪽
rarium cursorem decumanum esse conjicimus a proculdubio ab hero in deliciis habitum. Tria haec animantia , homo , equus , de canis , mihi in menistem revocant quod docet Alberius Magnus, de mori. o vita , trac. a. Tres vitae canis factum equi 'vitam , s tres vita equi faciunt vitam hominis . De Patera verbulum dicamus . Vas erat quod simulacrorum porrectis manibus Iuni basior, inquit Cicero, l. de divin. In sacrificando Deis, Hoc pocula Mammatur dat Deo et num e Varro , lib. q. Mercurius δpaura sanguinem visus in effundere . Etiam apud Ciceronem , Excipere sanguinem patera. Et apud Horatium, M. XIX. Bini cum patera meri, Mactata veniet senior hostia.