장음표시 사용
11쪽
munificentiae monumentum . Quod si in eos, quos speramus nobis profuturos non dubitamus officia conferre, qualis ego erga Te esse debeo, qui tantopere mihi jam profuisti Necesse profecto erat, ne ingratus esse vide rer, ut aliquod grati animi signum Tibi pro tot tantisque beneficiis exhiberem. En igitur in hoc opusculo mei erga
Te studio voluntatis,observantiae argumentum, quod tandiu extabit, quandiu divina Homeri carmina, quibus explicandis impenditur, praeclara Viris eruditis videbuntur. id vero quum semper futurum sit, aeternum quoque hoc Tui nominis, & meae erga Te Oh- servantiae monumentum fore spero. Vale.
12쪽
Aueis abhinc mensibus, humanissime lector, in lucem prodiit ex D. Μarci Bibliotheca Graecorum MSS. Codicum Catalogus, in quo p.a 3. specimen quorundam in Homeri Iliadem Scholiorum exhibere placuit. Id quum viris eruditis salivam moverit, & jam majus aliquid cupere videantur, ad cognoscendum, re judicandum, ut eorum votis satisfaciam, totum librum primum in lucem profero . De reipsa quid ego sentiam, si 1cire cupis , paucis habeto . Arbitror in primis Seholia haec vetusta esse, deinde optima . Et sane, ad primum quod attinet, ea vetusta esse, nemo qui Codicem, in quo exarata sunt, viderit, quique veI exiguam manu scriptorum peritiam adeptus fuerit , inscias ibit ; certo enim constat characteres circa finem saeculi IX. vel X. initium suis se exaratos: proindeque Codex ipse vetustus vetusta quoque
scholia esse ostendit, & saltem decimo saeculo suisse collecta declarat . Quid si Eustathii quoque tempore vetusta suerint λ Testis nobis si Eustathius ipse, qui quum Scholiastae
nostri interdum interpretationem reserat , atque adeo verba ipsa, hujusmodi loquendi modis uti solet, φασὶν ὀι παλαοὶ, καm
13쪽
noster Interpres haec habet, I κραπς Κορωνι νῶ A' ναιων παπγρ
ζετια. Denique ad Vocem μαχησομαι, carm. 298. in Codice nostro haec leguntur, A'εωαρχος α ῶ η γράφει , ο δι Η'ρακλέων m μὲν ον-ατα
sententias laudat , vel memoria lapsus, vel aliis de caussis, eas mutilas affert , quae sententiae ex Codice nostro suppleri possunt, ut ex postremo adlato exemplo colligere licet. Ad secundum caput quod spectat, ea optima esse, id cum eκ aliis argumentis benemultis, tum maxime ex aliorum comparatione clare patet. Nam si cum scholiis edit. Barnesi comparentur, nostra haec diligenter consideranti , nisi fallor, praestantiora videbuntur. Sin autem cum iis conserantur, quae Eustathio tribuuntur, non dicam nostra his esse meliora, sed ajo in nostris multa, & quidem optima esse, quae in illis desiderantur, multa item, ut verum latear, nostris deesse, quae in iis reperiuntur. Et re quidem vera saepissime in Codice nostro afferuntur praestantium virorum sententiae, Aristarchi nimirum, Zenodoti,
Pamphili, Apollonii Rhodii, Sidonii, Herodiani, Heracleonis, aliorumque, quorum praestantissima in Hom. Scholia jamdiu
14쪽
perierunt, eorumque fragmenta quaedam in Codice nostro serivari magnopere lςtanduin nobis est. Ex hujusmodi fragmen.tis vix pauca apud Eustathium reperiuntur. Praeterea multa reperies in Codice nostro, quae Etymologico magno magnam lucem adserunt. e. g. ad vocem φλοῦ carm. 39t. Codex praeter alia benemulta haec habet: Καὶ Πα -
mologus vero nomina Parmenionis, Cratetis , & Agathoclis non affert, & Pannyasis sententiam aliter exhibet, Παι σκ Δ
Pleraque item sunt in Codice nostro, quae in eodem Etymologico desciunt, quaeque ei adjungi possent, e. g. in subjectas voces
τοι λη us ἐξευρον. Haec & id genus alia benemulta apud Etymologum desiderantur, quae ungula hic referre supervacaneum esset; satis enim, ad praesens institutum quod attinet, ea esse videntur, quae exempli loco attulimus. His adde multas voces , easque optimas, quae in optimis
lexicis desunt, cujusmodi sunt, μαμμώνπμικον , πεπαιδευμένως, δεα- φορικῶς, α παποδοτικως , πλαυκον , ἐυπλισμος, ἄρχοντικως , & hujusmodi alia non pauca, quae partim suo loco adnotavimus,
15쪽
partim lectori consideranda reliquimus. Illud praeterea dicenodum, scholia haec ex praulantissimis Auctoribus decerpta esse, quod aliquibus ex locis manifeste colligitur. Nam Scholion 39. ἄλλο apud Heraclitum reperitur , centesimum apud Pora phyrium , 38 . apud Xenophontem, 433. apud Suidam, ex quibus colligere licet reliqua etiam ex optimis scriptoribus collecta fuisse. Caeterum si qua sorte vacare videbuntur, aut obscurius aliquid fgnificare, reputes velim quibus hominibus, quibusve temporibus scholia haec scripta suerint.
Nunc obiter moneo me in textu retinuisse variantes lecti nes, quae in MS. Codice occurrunt. Haec sunt, quae breviter adnotanda erant. Tu interim, Ieistor benevole, munusculum hoc, quod libenter exhibeo, libenter excipe; quod si tibi aliquid prosuisse intellexerimus, magnopere laetabimur, statimque ad reliqua proserenda animum adjiciemus; ut simul Eustathii commentariis a viro egregio prolatis, Homeri studiosi ad poetarum praestantissimum intelliin
16쪽
Μιγω per productionem prioris syllabae fit μηνις, ut ab Lος fit οῦνις.
2. Poetarum hic mos est,quem sere omnes servare solent ,ut invocent Musas, vel aliquod numen,quod ipsis opituletur. Nam in Odyssea quoque ait, Virum miti cane musa, &rursum adjicit , me aliqua ex Farte saltem dea . Et alibi, hic autem concitatus a Deo coepit, ediditque cantum. Qui vero ajunt in rein bus funestissimis tale initium decuisse, Cane mihi ErimVG, qua per infernas te nebras vagaris, ab eo, quod rationi consentaneum est aberrant . Nihil enim ad cognitionem Furia confert. Hoc quidem loco unam, sed in enumeratione Omnes Musas invocat, his verbis p pandite nunc Mnsa mihi. - A Quae
a. - νοιι,- --οπυ - ς J Ad hanc etymologiam respexit Hesychius, qui μ imedi
17쪽
tulit. Porro tanquam de rebus suis dolens , probroso eam nomine appellat. Vide autem, quae initio Occurrunt,u ces quales quantasque praeseserant historias,quas Pocta narraturus est, ut &in Odys. Prooemium vero continet loca, quae rhetor m maxime de nr, quantitatem scilicet, multas; qualitatem , fortes; essentiam , animas; locum, ad Inferos; tempus , praemature demisit. q. Rhetorica metalepsis ; licebat enim dicere , qui infinitos Achimis dolores attulit. Verum utpote Graecorum amicus,non in Heroem,sed in affectum Herois perturbatum malorum culpam contulit. Relativum vero illud quidam dativo casu efferunt non recte. Continet porro non obviam ac vulgarem animi commotionem ; siquidem excidia multorum praestantium viro.
s. Apollonius Rhodius scribit xμ
η με tλit,ins παρών γαρ ia --. χ μυνι' Αχανοῦς Haec est vere Metalepsis quum Uratione propontis ,quae Iunii aequaliter pollunt, unum pro alio sumitur. Quum 'Iς ς', diςς posset Homerus . Aineia, & ἔ -ρία, maluit tamen hoc tam v 'm illud primum dicere, ob elegantem hane rationem, ut videlicet non in .ia, ... ι η - ςctum Hetrvis perturbatum malorum caussam eonferret. Eustathius porro i R-hun: In Serpietis nostri locum legisse, vel si Iegit, ad rationem certe non atten- ..... 'rk x dit metalepsin auxia veteres esse ouum praecedens ealae ordinem suum nong . θ A ργος in π. & σω μοι ἔmπε. ἔς μάλα π-α πλάγχθη
18쪽
Atride ae rex Uurtim , Hotis Aetilio. Γω-am eos Deorum ad eontenrionem commi si, ut pugnarent γLatonae, O Joiis mitis. His enim regi Datus Mortam per castra excitavit malum, peribantisque populi. Propterea quod Gris. Iniuriam fremat Deerdoti
R isempturusque Diam , ferensque magni a
6. Ab accusativo Θοαέρα per symcopen, accentu in antepcnultimam re tracto. Syncope enim accentus in praecedentem syllabam rejicit, cuius rei exemplo sunt άρμοσανας αρσωπες, ὀμο-
delccndit a Θα & γαςηρ . ferunt enim foeminas celerius quam masculos in
. Undique miserationem excitat, senectute, privatione filiae, prosecti ne ad hostes, munerumque oblatione. Et coronam quidem prae manibus gerebat ; dona vero quae aurum, vestes,& aes erant in famulorum ministerio adduxit . Et illa quidcm , quae Dei erant ostendit , hortaturque ut tanquam Deos ipsos venerentur , munera Vero exhibet,ut horum ope vicissim a Graecis benevolentiam reportet. 8. Eminus sagittis comprehendentis; multi cnim sunt qui eminus jac tantur , sed scopum minimc attingunt. υκ ἔβαλες τὸν ξῶνον pro ουκ χες A et non εβαλὲς πν ξεινον, αντῖ πῖ , οὐκ ἶ-
19쪽
non eam re odisti hospitem . Proprie enim verbum βάλλω significat assequi.
xime vera Hris duos diates populariam. Atrida, caιeriovi egregie armata AeNis, Rhis Dirim Dii dentatii Obmpsas ineolana domusta Priami mereatis urbem, o domum pro pera redeatis. D miam mihi liberare eavam ,-δaee munera aeripita,
Tune alii omnes favisa Melamationesgnificamne Aehimi, Honor sie exeiplantam Sacerdosem, erotin dida aecipienda dona. Aa non Arridis Agamemnonis praeuit anima.
s. Achivi congregari consueverunt punis navis Agamemnonis. Io. Consuevit excellentes personas excipere, seu honoris caussa prae caeteris nominare. ut ibi, Troianositie OHectorem . A narratione autem ad mi-mesin transitum facit, ut illud , equiti. bus O primis imperavit. II . Benevolentiam captat hujusmodi occursus , quo hostes in eorum p testatem redigi Ire ctam expeditamque viam domum redeundi eis deprec tur . Propria est autem Sacerdotis supplicatio. Exoptat igitur ut omne eorum desiderium expleatur, Ob oc los captivam filiam cernens . Recla profecto a tristibus non sum sit exoris dium , ne eorum animos magis magisque exasperaret. Necessitas vero impellit eum, ut genti suae mala precetur. Vel iure merito Trojanis imprecatur, quia hi fuerunt in caussa , cur tum ipse tum finitimi mala perpessi fuerit. Sciendum porro est ab Achil-
20쪽
chille captam fuisse Chryseidem quo tempore Thebas ad Iphinoen Eeti nis sororem, Actorisque filiam , Dia. nae sacrificium offerentem,profecta est. Absurdum sane est Sacerdotem genti suae male precari , hostibus
contra optare, ut res taliciter prospereque eveniant. Solutio patet ex te pore ἰ quandoquidem non ne rationi consentaneum erat ut is, qui inter
hostes versabatur, quique pro filia pericula subibat, ejusmodi uteretur verbis , quae sibi prodessent λ Vox
άπιρέσια non innumera significat, sed ad quae ἀπερειδεμενοι, oculorum aciem intendentes , & redemptionis pretia accipientes, captivos dimitterent. I a. Non in caelo duntaxat, sed etiam in terrarum orbe Deos versari dicit, ne ipsos tanquam procul deingentes contem tui haberent. 3. Pronomen illud ειιοῖ opponitur& respondet voci OD, ideoque recto tono effertur. Ad miserationem autem commovet additamentum illud φίλην, quia unicam esse denotat. Vox vero δέχ. Θαι infinitivi modi pro imperativo usurpatur. I . Ne putarent se jaculandi arte praestare , Apollinem contra ipsos pugnantem, tanquam eminus jaculantem inducit, per hujusce jacula eos
per t. T. A 1ἰχεθει άκν. καπν ' μαρε ρανες J Ionice sumitur infinitivus pro imperativo ἔH
Hebraiae quoque dicitur φ m , recordari Sabbati , pro imperativoreeordare, Exod. xx. 8.& Italice passim . Verisimilius ergo mihi videtur quod Seholias a noster tradit, Homerum scit ieet eo loco infinitivo pro imp. more Ionico uti, quam quod Apion EcHerodorus apud Eustath. qui Homeri earmen ἀπαμμα- sic legebant. πιαα δίνωι λαναί--φ.λώ, πὶ δάπει- δεχ ad uti, atque ita construebant , ut verbum is meae tera regeret, Mis