장음표시 사용
171쪽
170 DE PROFECTIONE PII VI P. M.
Nee illud eredo seribenti succurrit non episcopos solum sed etiam simplices sacerdotes fuisse a Christo initiatos atque his facultatem suisse praebitam conficiendi eucharistiei sacramenti atque absolvendi a peccatis; quae adeo propria sunt ordinis sacerdotalis, ut nulla huma ia potestate adimi minuique posse videantur. Sacerdotes tamen episcopis subiici oportere et saepe sacerdotes ab episcopo iustis de causis usu conficiendi sa-eriseii interdici et saerarum consessionum ministerio aut mnino privari aut certos dumtaxat intra limites eonditionesque iis eoncedi, vel ipse lateatur necesse est. Quod ergo tam libere constanterque pronuariat velle Caesarem, ut episcopi suae ditionis priora episcoporum iura recipiant iisque, nihil admodum attentis pontificiis reservationibus, in sua quisque dioecesi libere utantur perinde est ac si diceret: Velle Caesarem ut omnes sacerdotes fidelium eonsessiones exeipiant ab iisque etiam peccatis quorum absoluti Inem sibi episeopus reservaverit poenitent s absolvant, et si qui suspensi sunt a divinis sacrifieium nihiIominus proprio atque insito iure quo Spoliari non potuere conficiant. Quod item ridiculum dictu est. Frustra enim haec velit iubeatque Caesar nisi episeopi Ponti sexve eousentiant. Quippe has saeuitates nemo omnium restituere nisi is qui ademit aut eo superior poteSt. Postremo sibi constare non videtur Caunitatus eum veνι tot esse Poutissem supremae, saltem in rebus spiritualibus, potestatis. quot sunt in sua quisque d oecesi episcopi; atque unum aegre cum serat, adeo tamen multiplicandum eorum numerum censeti Sed causa tu promptu est. Parum videlicet angerentur suprema istiusmodi Pontificum potestate Principes, quos ad omnia morigeros et obsequentes haberent; sique repugnarent, proventibus interceptis in su s partes
172쪽
adigere facile possent. Quo magis laudanda divini Numinis
providentia, qua factum, ut cum romanum imperium plures in partes discissum et distractum sit ac plura in regna diste serit, eius portio non exigua, eaque Italiae sere praecipua, tesserit in potestatem reclesiae romanae eaque Pontifex pleno Principis iure potiatur. Sic enim qui communis est pater principum, stare in neutris partibus et ossicium exercere liberius potest, qui si uni eorum esset obnoxius, minus aliquando
Atque hare habui dicere de ea uni triano illo monumento ex quo facile cognosci potest, tot reclesiae plagas impositurum non suisse Iosephum imperatorem, nisi tali tam irret, gioso uteretur administro et multo graviores impositurum, si eius tantum eonsiliis, non etiam suo praestanti iudicio atquctinsita religione in rebus decernendis uteretur. Testis est ipse pontifex Pius qui Viennae eum esset, multo dociliorem atque erga se obsequentiorem reperit Caesarem quam Caunitrium, et multa in privatis cum Caesare congressibus ex sententiae secisset. nisi eadem administro recognoscenda ac definienda permissa suissent, qui ser plum illud suum usque ad supremos apices exequendum putans, omnia pontisseis postulata praeei se reiiciebat, nihil admodum ei concedendum sis tuebati Idem evidentius videre licuit Romae, coram cum adesset Caesar et negotium de archiepiscopatu mediolanensi per se ageret tum Pontifice. Facile enim utrinque in certas conditiones ex aequo et bono conventum est atque omnis, ut supra docuimus, inter sacerdotium et imperium dissensio composita. Vbi vero Viennam allatae sunt literae apostolicae . quas
bullas vocant, quiddam in iis Caunitatus reperit non serendum atque iterum turbata concordia. Ea nimirum miserrima
173쪽
est eonditio Principum ut quantumvis probi atque optimae
mentis ipsi sint, suorum tamen ministrorum, quos aliunda fideles ac rerum experientes putant, fidei se committere, saepe etiam contra quod vellent eorum consiliis sua Rccommodare consilia debeant. Illud bene, quod Iosephus multum valet ingenio et avitam religionem maxime cordi habeti Aecedente itaque aetate atque experientia spes est lare aliquando ut intelligat, non omnia quae Caunitrio auctore novanda suscepit. suisse tam propere sestinanterque conficienda et sorte ex iis multa pristinum in statum restitueti Forte etiam animo reputabit se, utpote Romanorum Imperatorem, romancte ecclesiae patronum et advocatum esse constitutum eoque nomine pontificiae auctoritatis vindicem ac defensorem, noneVersorem esse oportere: utque pius et sagax Princeps, sibi
cum Pontifice coniunctissime vivendum existimabit atque omnes discordiae causas, quas saepe improbi interserunt de industria, in ipso ortu praecidendas curabiti Haec, inquam, Deo propitio sperare fas est. Vtut tamen sit, quamdiu ex, evangelio non delebitur illa Christi vox Pases oves meas, inconcussa manebit auctoritas pontificia eique omnes Christi fideles, summi etiam Reges, si modo de Christi grege resevelint, obtemperare cogentur. Variabunt tempora, verten urrerum vices: Pontilicis maximi auctoritas nunquam excidet. Alios vidit ventos Petri navicula, aliis tempestatibus non te sit. Saepe laetata nuctibus, nunquam demersa est. Portae inseri non prevalebunt.
174쪽
Iosephi II egregiae dotes, pag. 5. - eiusque rerum novarum studium, pag. 6. - Quaenam causae alienati animi a Pontifice, pag. 7. - Romam venit, et in vaticana eonclavia admittitur, pag. s. - Adit templum Farnesianum, pag. 10. - Νova Iustini Febronii dogmata, ad quorum praescriptum non pauca novantur, pag. 11. - Febronius ad se reversus palinodiam canit, pag. 14. - Vnde sinistras opiniones conceperit Iosephus Imperator, pag. 15. - Pius VI eum sibi conciliare studet, pag. 17. - sed Cauniuius obsistit, pag. 18. - Hinc Pius Viennam adire cogitat, pag. 21. - et consilium hoc suum Imperatori aperit, pag. 22. - Iter 8ggressurus omnia rite et sapienter disponit, pag. 24. - Cardinales alloquitur, pag. 23. - ΜοSeorum Ducem benigne exeipit, pag. 27 - Conscenso curru, in-
175쪽
gens populi multitudo se circum per vias effundit, pag. 29. - et Pontifici faustum iter apprecatur, pag 30.
Itineris ratio a Pontifice sibi praescripta, pag. 32. - Quae acciderint primis quatuor diebus itineris Lauretum usque pag. 33. - Sacram Domum Divinae Matris invisit, ibique sacrum facit, pag. 33. - Anconam praetervectus Senogalliae et Arimini subsistit. pag. 37. - et biduo etiam Caesenae apud Suos, pag. 38. - Bononiae summo plausu excipitur a populo, et a Parmensium Duce, pag. 42. Ferrariam contendit, et Caesaris litteris recreatur, pag. 44. -Τraiecto Pado, ad Clodiam appellit, primam ven
torum urbem, pag. 46. - Omnium ordinum concursus,
cum venetas oras legens Ma Igheram et Mestram, deinde Tarrisium et Vtinum attigit, pag. 49. - Goritiae excipitur humanissime a legato Caesaris, pag. 34. - et Labaci a Marianna austria ea, pag. 37. - Stupaeum inter et Nes- stadium oceurrit Caesar Pontifici venienti, pag. 58. - Et una intrant Viennam magno procerum comitatu, pag. 59. - Quanto cum honore habitus suerit Pontifex eura et impeuga Caesaris, pag. 60. - Die festo Virginis ab angelo salutatae Pius sacrum saeit in aede cappuceinorum, pag. 62. - et iterum solemni pompa ad S. Stephani die resurrectionis Christi, pag. 65. - Ρoutifex innumeros mnium ordinum homines humanissime excipit, pag. 67. atque urbis speciosioria invisit, pag. 69. - Duobus cardinalibus rubrum galerum imponit, pag. 71. - et Vieuua tandem discedit, pag. 73.
176쪽
Digressus Vienna Pontifex Augustam Vindelieorum petit, pag. 77. - et inde Monachium, ubi quinque dies sum stitit, pag. 79. - Augustam iterum tendit, ibique summo plausu excipitur, pag. 83. - Reliqua itineris ratio usque ad venetorum fines, pag. 87 - Quae Veronae, Patavii e Venetiis acta sint, pag. 93. - Solemni pompa et comitatu Venetias ingreditur pag. 99. - Celebriora urbis loca et templa invisit, pag. 101. - Die Pentecostes pontifieiam benedictionem populo elargitur, pag. 106. - Ferrariam contendit, ubi consistorium habet, et Mattheium archiep. cardinalem dicit, pag. 110. - Bononiae ab oratoribus Principum et a Parmensium Duce salutatur, pag. 112. - Fori Cornelii et Camenae subsistens publice sacrum facit, pag. 114 - Quae Arimini, Senogal iae, Anconae et Laureti aeciderint, pag 122. - Divertit in praedium Marehi nis Bandini, pag. 128. - Fulginiam, Spoletum, Narniam et civitatem Castellanam praetervectus tandem Romam
summa omnium acclamatione ingreditur, pag. 130.
Quid ad rei summam Viennae eon secerit Pontifex, pag. 137. - Εxortam contentionem de iure nominationis rite componit, pag. 138. - Videtur aliqua Caesari indulsisse pon- tisicia auctoritate, pag. 139. - Vtrum Caesar supprimendis religiosorum coenobiis intentus bene eonsuluerit rei publicae, 141. - Vtilitates quae a religiosis hominibus
177쪽
manant in publicum, pag. 1 12. - et ex eorum opibus ae praediis, pag. 143. - Praeiudicata Caesaris opinio de administratione Eceles ae, pag. 143. - Exemplum Τilliotii parmensis administri, pag. 146. - Nova improborum philosophorum placita, pag. 149. - obtentu reformati nis ecclesiam subvertere nituntur, pag. 151. - Futilia eorum argumenta in pontificiam auctoritatem, pag. 151. - Romani Pontificis primatus non honoris tantum et dignitatis, sed est iurisdietionis et potestatis, pag. 132. habetque vim coactivam et potestatem leges serendi, pag. 156. - An Roma ex alieno ditescat, pag. 139. - De pompa qua Romani Pontifices utuntur, pag. 162. - Qui detrahunt auetoritati Pontificum, longe gravius iugum cervicibus hominum imponunt, pag. 164. - Νει vero agunt negotium principum eorumque securitati consulunt, pag. 165. - Fusius narrantur, quae Cauniigius egerit et scripserit in pontificiam potestatem, pag. 167.
IMPRIMAT FRFr. D. Buttaoni O. P. S. P. A. Magister.