장음표시 사용
151쪽
150 DE PROFEcTIONE PII VI P. N.
Oculatissimis ae s gacissimis negibus qui eam perpetuo exemeeri potestatem sine ulla intercessione sint passi. Constaren autem ipsi sibit Fatentur illi quidem regni appellatione de signari ecelesiam in evangelio. Nec enim andent negare illa,
simile est regnum e lorum grano sinapis, simile est regnum Gelorum sagenas missae in mare, atque alia it genus, quae
passim occurrunt. Ast alii regnum sibi fingunt sine Rege alii Regem sine potestate, aIii tot reges esse volunt quot sunt episcopi, quae mera deliramenta sunt. Sunt deinde qui ut o principibus gratiam ineant de iis ita disserunt, ae si de Christi grege non essent; et quamqnam praescriptis diebus
ieiunare, miSsae saerificio adesse ac semel saltem intra annum panem eueharisticum sumere perinde atque infimi christianorum cogantur, eos tamen assirmant ecclesiae legi
bus non adstringi , nisi sorte primis illis ae genetalibus quibus ipsi se ultro subiecere: quasi vero temporis deiuraudesecerit in ecclesia, quae fuit antea, auctoritas imperandi, aut Christus Deus, eum summo pastori tradidit potestatem
et curam paseendi gregis, ex numero agnorum Suorum exceperit principes. Sunt demum qui interiora tantum religionis quae non cadunt sub Sensus, ut summum, quae Divinae Sunt institutionis ecclesiae Pontili eique administranda permittunt; externam vero disciplinam omnem' contendunt in potestate esse principis. Quod si verum esset Iiceret principi non solum in Sacra Va Sa manus profanas iniitere, sed novos ordines religiosorum instituere, dedicare templa, sacerdotales vestra eum sagis militaribus commutare, solemnia su nerum nova prae Seribere, ipsos adeo sacrorum ritus, si superis placet, ac tot imecclesiae Liturgiam rem utique externam et institutionis humanae perturbare et invertere; quo nihil absurdius.
152쪽
cOMMENTARII 151Vnum est in quo mire omnes tomentiunt, revertendum
ad prima ecclesiae tempora, disciplinam illam pristinam omnino restituendam. Hoc sanctae reformationis obtentu pleraeque ortae sunt haereticorum sectae. utinam saue ea morum
sanctitas atque innocentia restituaturi At pusillus adhuc eum erat Christi grex sua quisque praedia divendebat, pecuniam inde redactam in fiscum apostolicum conserebat ex eoque pe- eulio fideles communiter victitabanti Hanecine disciplinae sormam restitui isti volunt ' non credo. Non enim e re usuque eorum GSet, cum maxime Petrus par coniugum quod depretio agri quiddam fraudare ausi essent subita morte punierit. Nec illud puto volent, ut quemadmodum apostoli, primi illi scilicet ecclesiae episcopi, in omnem terrae plagam ad laetendam evangelkae doctrinae sementem se effudere, ita et
successores eorum orbem terrarum perpetuo circumeant nuIIamque Sedem fixam, nullam propriam dioecesim habeant. Nee illud, ut ehristiani quemadmodum οIim sub ethnicis Imperatoribus ita nunc etiam in cryptis subterraneis Suos conventus celebrent ac de sacra mensa quotidie participent. Quid ergo suam restitui episcopis primaevam auctoritatem volunt. Quaedam videlicet sibi arrogasse Pontifices quae episcopalis sunt ordinis propria idque eontra omne las; apostolos non a Petro sed ab ipso Christo potestatem omni humana maiorem accepisse eamque ad episcopos succesSores transii M. IIane igitur neque tolli neque circumscribi a quoquam mortalium potuisse. Et siquidem per iniuriam a Pontis cibus adempta fuerit, nune detecta fraude in integrum restituendam. Sic isti primaevae dis . iplinae vindices assertoresque: atque huc demum tota eorum sollicitudo recidit, ne Romam adire ulla unquam causa necesse sit. Quodque magis mirere,
153쪽
152 DE PROFEcTIONE PII VI P. N.
licet unum aegre serant supremae potestatis Pontificem, mu tos pari potestate malunt qui tamen prineipibus parum an nihil negotii possicit laeessere. At illud non attendunt qua ratione apostolis sueeessere episcopi, eadem Christi diseipulis successisse pastores seeundi ordinis par hos; primos au emissos egetesiae par hos non a Petro neque ab ullo Aposol rum sed ab ipso Christo potestatem sui muueris accepi Me. Num proinde nulla episeopo auctoritas supra parochos' et siquidem quaedam eorum iura contrahere, potestatem inter certos limites continere, quaedam etiam eius muneris propria sibi reservare episcopus velit, id optimo iure non possit' illi irrogatam sibi iniuriam dieant' Hanc nimirum regiminissormam Christus instituit in ecclesia ut per varios potestatis gradus ordo unitasque servetur atque ad unum denique omnia reserantur. Regnum, non rempublicam eondidit; proindeque uni claves regui, supremae scilicet potestatis insigne, tradidit. Vni commisit ut aliquando eonversus eonfirmaret fratres suos. Vni demum iniunxit ut non agnos tantum sed et oves eorum matres idest episeopos paseeret gubernaretque eumque paStorem pastorum eonstituit. Quanta quanta igitur suerit apostoIorum auctoritas, quae certe suit maxima atque ad propagandum orbe toto regnum Christi ut iis initiis ne-eessaria, tamen Petro tanquam apostolici senatus prineipi tota subi ieiebatur. Ae tanto is supra ceteros vicaria Christi potestate eminebat, ut novos adeo creare ApostoΙos, si Ioanni Chrysostomo credimus, sola sua auctoritate posseti Observat enim Chrysostomus, eum vix in caelum Christus ascendissetae tota fidelium multitudo eum apostolis atque ipsa Virgine Beatissima in eoenaculo moerons dolensque utpote suo orbata pastore consisteret, primum exsurrexisse Iocemque intendisse
154쪽
Petrum uti qui Christi gereret vices, ae de novo eligendo apostolo qui in locum Iudae succederet non tam hortantis quam praecipienus ritu proposuisse. Oportet inquit impleri
Seripturam. Neque sententias perrogasse neque eontradicere quemquam flusum esse. Sique electionem universo e tui
permisit. id ideo secisse aio, ut sacto declinaret invidiam ac ne uni prae eaeteris gratificari videretur. An non lieebat Urieligere ' Iiectat et quidem mari . Verum id non serit metii videretur gratifieari. Multitudini permisit iudieium et
eos qui eligerem reddens reverendos et semetipsum ab invidia liberans thom. 3, in Aet. Apost. . Ita doctor sanctissimus idem que ecclesiae Constantinopolitanae episeopus euius maxime intererat ne plus aequo Supra episcopalem esserretur auctoritas pontificia. Quae eum auctoritas ad Pontifices Petri succes--res pe petua dimanatione descenderit, cur non his liceret secutis temporibus quaedam episcoporum iura contrahere, alia quaedam iis adimere sibique reservare cum maxime ηdeo multiplicati orbe toto essent episeopi nec omnes tanta ut apostoli sanetitate essent' Et siquidem adempta semel fuerint, quis eadem restituere nisi summus Pontifex queat ' poterit, inqu es, Princeps utpote patronus reclesiae. Ita sane. Vt sese licet poterit facultatem sacrificandi restituere meerdoti tui episeopus sacrificium interdixerit. Vt poterit parocho restit re ius absolvendi a peccato cuius absolutionem sibi episcopus reservaverit. Haud enim minor Pontisset Maximo potest a in episeopos ecclesiae universos quam unieuique episeopo in sacerdotes et parochos Suae dioeceseos. Fuit, inquiunt, cum Pontifices male usi sunt potestate, eamque longius, quam oportuit, protulere. Sit ita sane. Sua quandoque potestate male usi sunt etiam Reges. Num idcirco
155쪽
potestas Regia in dubium revocanda ' Vtraque a Deo est. Sua sunt unicuique eonfinia. Sed siquidem Pontifex liberum suae cuique Principi potestatis usum relinquit, cur suam Pontifici Princeps non relinquat intactam ' cur praesertim Christianus Princeps, utpote Patronus ecclesiae, eius auctoritatem libertatemque tueri ae defendere, contemptores legum pontificiarum sua potentia compescere atque ad obsequium vi adigere non debeat ' Η enim Patroni officium est, nee alia certe de eausa Pontifices in suis edictis invocandum, si sit opus, auxilium brachii Saecularis, pponere consuevere. Ceterum non ignorabat gliscentes in aula romana Iabes Ber- nardus abbas Claravallensis, nec vero dubitavit de iis aperte simul reverenterque commonere Eugenium pontificem, suae olim disciplinae alumnum, eo libro, quem De Consideratione inscripsit; at primatum eius et summam gubernandae ecclesiae auctoritatem, nunquam revocavit in dubium t sie saeutando probatis, ait uno Ioeo, habere plenitudinem potestatis,aεd iustitiae forte non ita. Faeuis hos quia potestis, sed utrum debeatis, quaestio est. Ep. III, e. 4. Et alibi Eugenium admonens ac si durius aut imperiosius ageret cum Episcopis: aetas, inquit, te non Episcoporum Dominum, sed unum eae ipsis. Νe tamen id sequiorem in partem traduci posset, quasi pari esset eonditi une cum ceteris nihilque amplius posset, iam ante mentem expresserat suam per haec verba ep. II, e. 8.a Aliorum potestas certis arctatur Iimitibus, tua extetiditura et in ipsos, qui potestatem super illos accepere. Nonne si a causa extiterit, tu Episcopo coelum claudere, tu ipsum abu episeopatu deponere, etiam et tradere satanae potes' a et alibi lib. I, c. 8. α Babent viii sibi assignatos greges, singulia singulos: tibi erediti sunt universi. Non modo ovium, Sed
156쪽
a et pastorum tu unus omnium Pastor. v Ita scribebat Ber nardus, vir apprime sanctus ae doctus et natione gallus, ad eoque a romanis, ut vocant, praeiudiciis vacuus. Idem tamen
qua libertate pontificem humilitatis modestiaeque in exercenda potes a te commonebat, eadem ad Corradum Imperatorem scribens ei reducebat in mentem illa Apostoli verba Omnis anima potestatibus sublimioribus subdita sit et qui potesta iresistit, Dei ordinationi resistit: quam sententiam, aiebat, evio vos et omnimodis moneo eustodire in eaehibenda reve rentia summae et Apostolieae Sedi et B. Petri Visario sie ut ipsam vobis vultis ab universo servari imperio. Sic taeite insinuans, ut multum emineret potestas Imperatoria, Sublimiorem tamen Pontificiam esse. Bernardo postmodum, si tantum excipias turbida illa ac procellosa Coneilii Constantiensis tempora cum tres censebantur in ecelesia Pontifices, nemo legitima electione eertus, et tota in partes Europa diseres rat, consensere omnes theologi sorbonenses e quibus nemo est qni non monarehicum dicat ecclesiae regimen summamque potestatem et iurisdietionem non reponat in Romano
Ponti sice. Et quia eorum unus, vir ille quidem eruditus et doctus immo theologicae facultatis syndicus Edmundus Ritherius nomine, a no 161 1 librum evulgare ausus est quo summam Pontifici potestatem non a Christo traditam sed episcoporum consensu concessam assirmabat et quandam arist raticam formam in ecclesia comminisci videbatur, eum Galli Episcopi librum anno sequenti in Conciliis Provincialibus Senonensi et Aquensi solemni formula damnavere; doctores vero sorbonici Richerium e gradu syndici deiecere perstantemque errores suos obstinate tueri ex ipsa demum universitate cum ignominia expunxere.
157쪽
Sed quid his ego immoror frustra, quasi vero non dogma catholicum sit Primatum Romani Pontificis et Divini esse iuris, et non honoris tantum et dignitatis sed iurisdictionis
et potestatis esse, cui qui contradicere audeat haereticum se lateatur necesse est Sic enim definitum est in Coneilio Oeeumenico Florentino in amplissimo illo orbis terrarum conse su in quem novo post tot secula exemplo oriens paliter occidensque eonvenerant. a Definimus Sanctam Apostolorum a sedem et Romanum Pontificem in universum orbem te- a nere primatum; et ipsum Romanum Pontificem sueems a rem esse B. Petri Principis Apostolorum et verum Chria sti Vicarium totiusque ecclesiae eaput et omnium Christia-a norum patrem ac Doetorem existere et ipsi in B. Petro pa- i Mendi, regendi et gubernandi universalem ecclesiam a Do-κ mino Nostro Iesu Christo plenam po estatem esse tradia tam s. Quod decretum prae oculis habens facultas theologiea parisiensis anno 1 142 dum errores Lutheri condemnat hune artieulum addidit: a nec minus terium, unum eSSea de iure Divino summum in ecclesia militante pontificem a cui omnes christiani parere tenentur n. Et clerus Gallieanus in eonventu anni 1682 ita de romano Pontifice disser bat: u caput est ecclesiae et centrum unitatis obtinet illea in nos primatum auctoritatis et iurisdic ionis sibi a Chrseu sto Iesu in persona S. Petri eollatum. Qui ab hae verita- a te dissentiret schismaticus imo et haereticus esset n. Quam
haereseos suspicionem ut a se amoliretur unus e nominatissimis GaI iae scriptoribus Natalis Alexander, dum quaedam Regis Ludovici XIV iura contra pontificem defendenda suscipit, haec ad sui defensionem praesari necessarium duxit. a Summam potestatem Romano Pontifici in spiritualibus con-
158쪽
LDUMENTARIl 13T venire, primatum iure Divino institutum seu a Christo imm diate collatum non honoris solum ae dignitatis sed et potesta-
iis ac iurisdietionis eui christiani omnes regesque ipsi obnoxii
sunt ac parere tenentur, credo ac propugno ut cloetorem catho itum decet diss. 8. ad Can. cone. Lugd.ὶ v. Quamquam propriae quaedam sint cleri gallicani praerogativae pro iisque scriptores e Gallia multi, iique eximie eatholici acriter strenueque pugnaverint; s qui tamen Romano Pontifici pares p testate sacere episcopos ausi sunt, ii iudicio publico notati sunt tamquam catholici dogmatis desertores; eaque opinio quae Petro pares pote,tate faciebat apostolos anno 161 7 ab theologica facultate parisiensi damnata est in Mareo Antonio
De Dominis ut haeretiea et schismattea quatenus aperte insinuat Romanam Ecclesiam iure Divino auctoritatem in alias eeelesias non habere sed praecipua tantum nobilitate, eaeistimatione ae dignitate eeteris antecellere. Id ipsum Petrus de Marea, Bossuetus, Fleurius, Alexauder aliique cel
hriores Galli qui de hoc argumento scripsere Gallieant Iieet
cleri eiusque iurium acerrimi assertores defensoresque diserta docetit. Cum enim unam Sanctamque esse Ecelesiam ea tholicam, quemadmodum unus est Deus, uua fides, unum Baptisma Divinae fidei sit, ad eamque unitatem Servandam unum esse in ovili Pastorem Christus voluerit; facile perviderunt huic Supremam tu ceteros pastores potestatem tribui neest sario oportere. Νimirum, ut aiebat Hieronymus in dial. Contra Lucis. n. 5 a Ecclesiae salus in summi sacerdotis necessi- late pendet cui si non exsors quaedam et ab omnibus eminens tribuatur potestas tot in ecclesia eslicientur sehismata quot sacerdotes n. Quo loco notant Divino quodam consilio supremam hanc ste mouarchicam potestatem suisse in Romana Sedo
159쪽
158 DE PROFEcTIONE PII VI P. H. eolloeatam ut omnes orbis terrarum gentes Romanorum a
mis subae ae quemadmodum antea Vrbem Romam tamquam imperii sedem venerari erant solitae, ita tamquam caput G-clesiae ac sedem Christianae Religionis venerari eonsu
Quid ad haec possint reponere nostri hi philosophi qui
pontificias reservationes, dispensationes . exemptiones Velut apertas et iniustas alieni iuris usurpationes et manifesta Romanae Curiae latrocinia inepte admodum impudenterque traducunt, plane non Video. Ne tamen revicti atque ad silentium adacti videantur, ut pauca sciunt atque eddem Semper m coquunt, illam procul dubio nobis obtrudent Christi vocem Regnum meum non est de hoe mundo. Quasi vero ecclesia quia regnum non est de hoc mundo, idcirco regnum non sit, monarchiae formam non habeat, nec ab uno sit cum suprema potestate regenda ac gubernanda. Christi sane regnum, quin nos ultro latemur, non est de hoc mundo idest tion humanis artibus comparatum, non terrenam selicitatem spectans, non militum vi, non armorum terrore sustentandum. α Si enima ex hoe mundo esset regnum meum, aiebat ipse Christus, a utique ministri mei decertarent ut non traderer Iudaeis v. Regnum est tamen; et quamvis un ce ad aeternam animarum Salutem spectet, regem tamen exposcit cui legum serendarum,
iubendi puniendique summa potestas sit. Regnum est inquam et quidem illud omnium maximum de quo Danies tot ante secula praenuntiavit scap. 7, art. 27J. a Regnum autem et a potestas et magnitudo regni quae est subter omne caeluma detur populo sanetorum Altissimi; cuius regnum, regnum a Sempiternum est et omnes reges servient ei et obedient n.
Quo vaticinio non eatholici solum sed etiam heterodoxi desi- Diqiligod by Gorale
160쪽
cOMMENTARII 13sgnatam volunt ecclesiam euius disciplinae, aitGrotius, omnes reges se subiicient ut secit Theodosius ille magnus. Regnum
est denique duplici instructum gladio iuxta illud eeta duo stadii hie, spirituali ac materiali quorum alterum sua manu
tractat ecclesia cum contumaces arcet sacris atque anathemate serit, alterum manu Principis cum eius implorat auxilium atque eum etiam ad rebelles suos compescendos cogit. Vtrumque sane gladium ecclesiae potestati Bernardus su ite it a sic tamen ut materialis pro Melesia, spiritualis ab ipsa a ecclesia exereendus sit: hie sacerdotis, ille militis manu seda ad nutum sacerdotis et iussum Imperatoris v. Haec nimirum totidem verbis ad Eugenium Scribit de consid. l. 4, e. 3ὶ, eique animum faciens. et Nunc vero, Subiungit, arripe illum qui tibi ad seriendum creditus est et vulnera ad Salutem, si non omnis, Si non vel multos, certe quos possis v. Quam cohortationem quo animo accepturi sint nostri hi poenarum reclesiasticarum contemptores irrisoresque philosophi quivis
Sed quid ultra dissimulo 2 de suprema Pontifieis auctoritate parum isti aut nihil laborant de eaque, unam si modorem excipias, facile consentient. Vnum est quod eos urit angitque. Videlicet per causam reservationum, exemptionum, dispensationum Romam ex orbe toto eatholico pecuniae commeant ; Ruma ex alieno diteseit. Sit ita sane. Cum orbem terrarum universum armis sibi Roma subiecerat ei omnes gentes tributum pendebant. Cur novum imperium et iustius o
tinenti non pendant' Privilegium est urbis in qua sedem sui regni locatam Christus voluiti Uni Deus Imperium sine fine dedit. Quid Τ quod propriae iustaeque sunt causae cur Romam ex orbe toto pecuniae transmittantur Orbis nam