Ignis fatuus sive charitas inordinata

21쪽

Reipublicae Christianae non frustraneus Minanis erit Scholasticorum & castistarum i bor , sed utilis & necessarius. Quam verit,tem non solum nova probant Τheologorum contra novos exortos abusus & excitatas ab orco haereses documenta, sed omnium historiarum Annales confirmant. At inquiunt 1 Sca. Iz. ciendi plures libros nullus est finis,nimia librorum

& scriptorum Copia non otiosa tantum sed , Odiosa, & perniciosa est fidelium regimini,& studentium utilitati. Nemo sanae mentis . haec dixeriti Audite Salomonis hac de re ju dicium. Audiens , ait ille sapiens sapientiam , sapientior erit. Et quare hoc dixit inquit CP Trin. trillus Nisi quod sapientia non est numerus ' Quid-

,.ι, ', dscripserintves non scripserint Doctorescas. i. in immense Sacrae Theologiae pelago semper jure merito quis dixerit quod alius olim dixis

se dicitur. Adhuc multum rectat operis multum que restabit quia inveniendis iuventa non obsunt. 3Sed haec paulo magis rationum pondere libremust quis invitatus ad mensam regiam sive cujusdam divitis epulonis qui quotidie epulatur splendide , dixerit perniciosam sive frustraneam esse multiplicem ciborum δc obso- . hiorum varietatem, eo quod si de singulis comedat inde stomacho suo malum inferat. Hoc siquis dixerit respondendum sane illi foret , hanc Ciborum varietatem & abundantiam quam sive magnificentia regis sive libe-

ralitas tractantis inenta apposuit, a discretione comedentis moderandam fore. Et

de singulis illi eligendum esse quod sibi m

22쪽

gis salubre re congruum judicaverit. Con geries librorum & scriptorum Theologico mm quid nisi apparatus quidam alicujus mens e spiritualis omni Ciborum genere instructu cui pascendas animas. Et haec mensa quia mensa magni regis est quam apposuit omninbus timentibus se, pro magnificentia illius vario , & multiplici ciborum delectu instrui debet, re tamen omnes ad eam accede tes admonςt Apostolus non plus sepera quam vortet sapere, sed sapere ad sobriet tem. Caet

rum quod si multitudo librorum sive de re. medica sive de jurisiprudentia conscriptoruin

nullatenus vana & irustranea, sed tum curan rdiS corporum morbis , tum observandis legum statutis accommoda judicetur , cur amabo tanta erga Casuistarum & Scholasticorum multitudinem indignatio non magis hi Theologiam moralem multiplicitate scriptorum suorum quam medici medicinam aut legisperiti jurisprudentiam confundunt. Τanis est hujuβ veritatis evidentia ut ulteriori demon stratione non egeat. Tantum abest quod multiplicitas librorum in aliqua scientia comissionem pariat, de scientiae illius studiosos in varios dc multiplices sensus abire cogat, quod etiam quo plures eam scribendo xr istant M tractando doceant , eo magis 1cie tiae illius unitatem varietate scriptorum 1uo'rum dilucidant: quod Theologiae prae coeteris proprium est. Cum enim fides nostra Calliolica una sit, una quoque de eadem Scriptura

ancta , una quoque Ecclesia μοῦ μα

23쪽

veritates ab eis quas docuerunt Patres nostri , necesse est earum easdem esse definitiones αdescriptiones, & eadem omnium de Τheol gia stribentium primovera. Unde sequitur evidenter q*od quo plures plura de Τheo- logia scribant, plus illius primovera &im riabiles regulas stabiliant , dc per consequens plus illius unitatem confirment: quod si enim- vero nullus Scholasticus aut castasta foret qui certas Τheologiae regulas praestriberet λquis non videt majorem in Theologicis confusionem sore quam modδ , ubi quamvis plures eandem materiam summa varietate πω

ctant in eadem tamen principia unanimiter Conjurant. Videtis itaque varietatem scriptorum & scribentium idem principium Afinem intendentium, in Theologia non o

esse sed prodesse & quasi frenum injicere lux

riantium ingeniorum ineptiis, cum per multiplicitatem Doctorum in unum & idem Con jurantium non liceat unicuique abundare insio ingenio , quod tamen nimius sui amor sive inordinata charitas unice intendit, &ideo solum omni voto expetit omnes Scholasticos, & Castitas e theologia eliminari, ut quod sibi luberet pro libitu suo effutire tu bere posset. Ego quod ad me attinet, sapientissimis scholasticis & casuistis hoc desero , ut dictum viri dc perantiqui & sapientitani Uincentii illis accommodem dicendo quodcumque igitur in Ecclesia Dei agricultura fide Patrum s rum est: hae idem filiorum in uaria decet is me

tatur se observetur Me idem floreat O mature fiat.

24쪽

Hoc idem μυταί, seperficiatur : fas est etenim ut cintra heras prisca ita coelestis Philosophia dogmata processu 'a'

temporis excurentur , limentur, poliantur e sed απμι est, ut commutentur, nefas, ut detruncenturo mutilantur. Per Scholasticos & Casuistas Veterum patrum documenta non commutari,

detruncari, aut mutilari, sed explanari, lumari & poliari omnibus judicio pollentibus . inconsesso es: Adeo ut Theologiam Schol mcam cum Scito V. Pontifice appellam poΩsim Salutaris mentia regnitionem is exercit tionem ab uberrimis divinarum litterarum, sum morum Pontificum, Sanctorum patrum, ct co xiliorum fontibus dimanantem, quaisto igitur maginnovatores hanc munitissimam Scholastica Theo- Iosa arcem oppugnare is evertere conaytur, tanto magis nos decet hoc invictum fidei propugnaculum defendere haereditatem patrum nostrorum eo servare is tueri, ct acerrimos veritatis defensores meritis honoribus quantkm possumus decorare.

Ignem fatuum utpote in paludosis & ει- - .gnantibus locis natum , ad paludes & abys ses hominem inter tenebras deducere apparente sua luce , omnibus vulgo notum est. Peccatum est abyssus multa, & cum pecca- . . 'tor peccat quid nisi abyssus abyssitan invocat. Ad hunc abyssiam rectὲ nos deducit ignis no- 'ster fatuus sive inordinata charitas, Cum singulos actus nostros peccaminosos judicat i quia Charitate destitutos. Heu milii quid uti tra miseriae miseris peccatoribus adjici potuit. Via illorum ut ait Propheta tenebra , se lubricumer angelus domini persequens eos. Nunquid setis

25쪽

adjicit inordinata charitas iuxta vias eorum pol abyssos quot miseri perpetrant actus, in quos praecipiti moly misere ad ima inferni de volvantur. Haeccine ordinata Charitas est y sic illam appellat ille ex cujus ore nullum pro-

. - cedit peccatorum miserere, dum veram virtutem nominat ordinem amoris amorem ordi

natum dum dicit peccatum esse quidqui non fit

ex amore ordinato. Amorem illupta ordinatum

intelligit Charitatem persectam, qui juxta

illu est amor Charitatis attollens hominem sum seipsum , quod naturaliter fieri nequit, is sui mannieni, id est unum Piritum cum Deo seciem. Sed quis non videt hunc amorem Charitatis inordinatum esse, & ordinationi divinae, quae atri tingens a fine usque ad finem fortiter suavi- terque disponit omnia, e diametro resistere.

Haec autem est ordinatio divina juxta adve sarios ut homo inter incommutabilem supra μν --σ '-ωmi amsiummo bono immediate sub nisi in D est , ct irrationales infra se creaturas, quibus grat jussis utendo non fruendo dominatur, juxta pares alias in bis rellectuatis creatu's quibus in Dei fruitione aquari petit rationnsis ipsa sed mutabilis natura per amorem veluti per proprium pondus collocetur se 1 num'

quid hunc ordinem sive ordinationem divinam invertit qui ad singulos actus humanos sub poena peccati charitatem , quidem, '. lib. s. persectam exposcit. Tenet ordinem natura r

musc. cap. . tionalis inquit Augustinus seipsa tota diligens. quo supra se est id est Deum , socias autem animas tamquam seipsam. Sed neutrum prostat haec Charitas inordinata , seipsa tota non diligit Deuru

26쪽

Deum quae illum in se solum, dc non in proxi mo diligendum praedicat, neque socias ani- .mas amat ille tamquam seipsum , qui illis onus imponit quod nec sibi nec ulli hominum. excepta S.Virgine) post lapsum Adami possi

bile fuisse ultro fatetur. Humana natura secundum novatores rationalis ipsa est, sed mutabilis natura, si mutabilis, quomodo juste ad immutabilem amorem Dei super omnia obligari

potest . tauomodo amorem Dei super omnia oportet fundatum haerere id eorde nostro quamdiu vivimus 8 p. 10. P. Quomodo hoc necessarium esse pots ad salutem atque ad implendum primum maximumque mand rum, omnes obligans sub poena aeterna damnationis ,

quod homini in statu naturae lapsae impossibile est Deus Impossibilia non jubet, nec per con sequens hunc impossibilem amorem perpetuae Charitatis. Deus amorem praecipit sed non perpetuum. Inter affirmativa annumerari oportet praeceptum dilectionis, quae unanimi Τheologorum consensu obligant semper, sed non pro semper. At inquiunt, potuit homst Drem. e .

inflatu innocentia connitutus, cui natura prace- P. si

ptum illud imposuit plene ct 'perfecte implere illud praeceptum. Blanda consolatio sed infirma infirmis animis adhibenda. Q aid juvat olim potuisse modo jam non possit 8 Ad haec respondent cum Ieremia quiescat vox tua a plora- . tu, γ oculi tui a lacr)mis: quia est merces veri tuo. 4 ιod autem inquiunt homo ni a sua voluntate se conjecerit in quandam impotentiam quam , -Iuntarie continuat, ideo non tenetur na

27쪽

quis non audiat vocem lamentationis, luctus & fletus naturae humanae, plorantis filios sios re nolentis conssilari super eis , quia non sunt. Non sunt qui sunt filii Adam, si mutabilis natura immutabilis Charitatis lege arctetur. Qua lege perpetuae dilectionis siqui homines alligare velint λ quis neget illos totum ordia lnem divinae providentiae invertereὸ Cum enim lex aeterna jubeat ut omnia sint ordinatissima, impossibile est hoc 'esse ordinatum ut Char, tas quae per eandem aeternam legem coeter rum sorma est faeta virtutum, inordinata sit qualis est quae perpetuam dilectionem praecipit. Multoque magis impossibile ut illum o dinem naturalem perturbando non peccent novato S, cum lex aetern i non sit alia nisi ratio divina seu voluntas Dei, ordinem naturalem conservari jubens , perturbari vetans. Sed rursus ad sui defensionem Augustinum

e dis lib. inclamant dicentem ipsa est anima ordinatio 6.m sis, v. qua nulli semit nisiuni Deo , nulli aquari nisi pu- Q is animis nulli dominari appetit nisi natura bestiali atque corporea. Perturbatur autem hic

ordo perversa dc peccante voluntate, si ipsa anima aliquid amat praeter Deum. Duo importat hic ordo: primo nempe ut quod i serius est non magis ametur appretiative sive ut non ametur ut majus & superius id quod minus, & riserius est, secundo ut quod mi- inus& inserius est non ametur tamquam finis ipsius operantis in quem seipsum suaque Omnia reserat. Quid hoc impedit quin amare liceat unumquodque & aestisnare secundum suum gradum 3 Deum esse verum & unicum

28쪽

bonum hominis , eo sensu quasi verδ nihil aliud si vere bonum homini, & per se dignum illius amore , ha ut licitὸ amari nequeat nisi per relationem ad eum, falsum est, nec potest sine errore affrmari. Nunquid per se amabilia sunt virtutum ossicia quia talia sint Nunquid delectationes per sensus aut aliter ex creaturis perceptae possunt absque peccato propter seipsas expeti 3 aliquae delectationes bonae sunt juxta divum Thomam alibquae malae, sicut aliquae operationes sanct o D nq, aliquae malae, quas delectatioms con s. a. q sequuntur , si delectationes operationes' .i

consequantur , qui boni sunt & licitae, quid iii & ipsae bonae sunt & licitae absque ulla relatione in Deum aut Charitate

persecta & justificante Actiones indis

rentes dari , & consequenter indifferen- tes de iis delectationes unanimis doctrina est Sanctorum patrum. Quisquis illas e medio tollit, Dei ordinationi resistit. Ordinatio et tam hujus universi praesertim microcos

in varietate rerum & actionum consistit. . .

Nec parum interest divinae ordinationi hominem posse sicut male & bene, ita & indis ferenter agere. Quam actionum & delectationum indiflarentiam siquis neget in homine , hominis creationem de peccaro & ino dinatione arguiti Porro Augustinum iterum ire medium adserunt inter assectuoses na-- grantis Charitarisassectus Deo suo dicentem Io. Ursmisi s te amat qui tecum a liquid amat e minus

Profecto Deum amaret qui cum Deo quidquam creatum ut finem suum ultimum ino

29쪽

dinaia amaret. Sed non minus Deum amat, . qui ordinate cum Deo aliquid amat: quinimo tanto magis creatorem diligit quanto imagis & efficacius plures creaturas; maxime rationales casto amore diligit. Hoc etenim habet oppositum Charitas cum amore pro- . - prio sive concupiscentia ut quemadmodum haec sibi soli studet omne bonum communi-ςare, illa e contrario quidquid boni habet aut habere potest etiam coelo benigniore, id omne profundit , atque abjicit ut proximus inde diligere proximum propter Deum est aliquid majimo melius quam solummodo diligere Deum. R tionem addit quia actus ille habet totam perfectionem qua es in amore Dei , ct aliquid amplius quatenus se extendit ad amorem proximi. Quid mirum3 Charitas fundatur super communicatione summi boni in cujus participatione communicant omnes homines, & quo plures

participant id psum, eo magis ille per quem participant. diligit illud bonum, cum jub mur praecepto divino & naturali diligere

Deum ex toto corde, non jubemur excludere Omnem alium amorem , nihilque amare nisi

Deum aut propter Deum, sed illum tam integre , perscete & absolute amare, ut nihil admittatur ejus amori adversum. Neque ei ui ..' Gud Voliuit Augustinus dum dixit eum aut.m, . O p. - mist πής, Τρω AEnima, tota mente, nullam vitaro. ne a partem reliquis qua vacare debeat is quasi Iocum dare ut alia re velit frui. Sed quidquid aliud diligendum venerit in animum illuc rapiatur quorum dilectionis impetus currit qua nullum a seri

30쪽

rur. Quia dilectioni Dei contrarium est velle aliquo alio quam Deo fiui, hoc est in sensu Divi Augustini non quomodocumque de illo

delectari ut bono jam posses , sid diligere illud propter se ut bonum beatificum , dc

nullum etiam a se rimulum ' duci extra patitur quamvis non excludat omnem cujuscumquei alterius rei amorem, qui non sit amor Dei propter se, cum amor ille quem admittit non

sit amor de bono Beatifico sed de bono possesso. Bonum & licitum est se diligere propter seipsum , melius autem se diligere propter Deum & de hoc modo praestantiori diligendi seipsum, loquitur Augustinus , cum ait nullam esse aliam dilectionem qua qui que diligit seipsum nisi quod diligit Deum. Nam si nemo nisi diligendo Deum diligit seipsum , non opus erat ut dato de Dei dilectione praecepto etiam

j seipsum & proximum homo diligere juberet tur. Frustraneum erat praeceptum de dilige do proximum, quod tamen secundum simile primo promulgavit ipsa veritas. Vides qua liter inordinata charitas confundat duo prae cepta charitatis diligere Deum & proximum,

si per eam non possit diligi proximos nisi prointer Deum. Deinde praeceptum quod praedicat Christus, primum & magnum mandatum hoc ipso non esset primum & magnum mandatum , nam quod secundum dixit de similei huic, primum esset & majus altero quando- quidem ex mente D. Thomae majus sit proxumum diligere propter Deum, quam solummodo