장음표시 사용
191쪽
mm amoena prata Digredior , iridissimas e, remiarum herbas exarando carpo , legendo comedo frequentando rumino, atque congregando tam δε- in alta memoria sede repono rore ad mori tua dulcedine degustata , minus istius miserri iam vita amaritudines sentiam. Ubi videas a ctorem rationis non ex imitatione prioris libelli haec verba usurpare, ut se excerptorem, defloratorem prouet: at non , esse verbis libelli prioris addictum, ut ea de verbo studios rei erat quod argumento est, eumdem uti tuique esse auctorem , non vero alterutrum hac in parte quasi alieni operis desso 'ratorem cujus ossicium est syllabas, verba
aliorum ad numerum referre. Eadem observatio etiam aliis orationibus adlii henda est
in quibus simili modo eaedem lententiae ad sensim , quae in duobus libellis exstini, non semper ad verba studios repetuntur Oratio undecima in codice Iohannis pro gratiarum actione de beneficiis disinis, incipiens ab his verbis , Spes mea , Christe Teas,
d c habetur quidem apud Anselmum, estque Alloquium xii. At tartὸ Iohanni potius rese
buenda est, quam Anselmo. In ea quidem auctor gratiam a Deo postulit loca commissa id est Monasteria regendi. nam Abbas erat quisquis ille fuit , ut ex oraticulis serie liqui d colligitur. At ver Anselmus unum e cense Monasterium , Johannes duo administravit Abbas. Sed cum fere aequales fuerint Johannes de Anselmus , facili-rrore lucine
192쪽
rius erant, nec auctoris praefurebant nomen , alteri supponi potuere.
Iam verbi tam priorem Johannis libellum. quam sequentia opuscula conferamus cum liabro Meditationum , qui sub nomine Augustini vulgatus est, eadem in utituque de verno repetita inveniemus Itaque operae pretium et facturum putavi, eumque narum adnotati num fructum mihi proposui, ut uter auctor ab altero haec mutuatus sit, aperiam. Atqui in libro Meditationum Augustiniano manifesta apparent plagiarii confiscinatoris indicia.
Nimitii hic liber pluribus constat partibu, mal cohaerentibus, conatisci qua quidem
singulae praeclarae sunt juxta ac piae, at simul colligatae corpus malescontextum compactumque essiciunt. Nam diversa inconcinne in senum congeruntur, quae apud Iohannem rite in partes distributa sinit. Deinde in Meditati nibus nonnulla intermiscentur citra delectum, cum superioribus ac subsequentibus mal cohaerentia , quae Iohanni desunt. Ad haec quae continua serie apud Iohannem leguntur, mediis resectis obtorto collo conjungit consarciis nator Denique exemplaria Meditationum nulla inveniuntur supra Iohannis aetatem , sed omnia posteriora. Liber Meditationum pluribus constat partibus a se se divulsis Prima pars est a capite xad x, quae quidem reperitur apud Anselmum, eademque est cum x oratione apud Johannem,
193쪽
nonnullis versibus resectis post illa verba, in
udo em ungue=rtorum tuotum dulciter, quibus a
lia subdit codex Johannis, quae Meditationum consarcinator imperite detraxit. Secunda pars Meditationum est a capite xiis nam xi quatuor dumtaxat versibus constam glorificationem tantum rinitatis continet ovique ad cap. xxxiii exhibetque duas prior 'partes de primum articulum tertiae partis prioris libelli , quem Johannes Agnet Imperatrici nuncupavit, excepto hymno de gloria paradisi, quem consarcinator post caput xxv inseruit. Tertiam partem Meditationum definio e pite xxxi v , quod idem est cum oratione Iv, quae in codice Iohannis libro posteriori adjuncta est. Quarta pars Meditationum complectitur c put xxxv cum duobus subsequentibus: quiabus respondent articuli secundus, tertius, quartus & quintus tertiae partis libelli prioris apud Iohannem , exceptis fine articuli quarti ab his verbis tinniat memoria mea; 4 in tio sequentis, quae Meditationum consarcimisto resecuit.
Quinta pars Meditationum constat capite xxxvii I, estque oratio octava in codice Iohannis. sexta pars continet capita xxxix o LMeditationum, quae desunt apud Johannem, praeter versus non paucos capitis L quibus
consimiles leguntur in Iohannis oratione
194쪽
Deliique septima pars complectitur aput
x L Meditationum , ellat e eadem cum Mettens codicis oratione xv, quae Anselmo in libris editis tribuirur. Ex hac collatione in inisest conficitur id
citini hi henus demonstrandum iuscepi , scilia cci Madaatio tui collectorem c variis Ioha
v sopusculis unum corpus Meditationum compegisse, exceptis uno altero capitulic ac proinde Iohanne esse posteriorem. Itaque licres procelliis videtur Iohannes ex Patribus, maxime ex Augustino δ Alcvino, sententias decerpendo , libellos precum duos aliasque orationes composuit. Haec ut ad manum haberet , continua serie mal digesta in unuin collegit aliquis coii sarciriator quae collectio, quia Augustini genium sententiasque refere-Du, Augustino a posteris adscripta est Qua in re nescio quo fato id Johanni accidit, quod ne accideret studios praecaverat in Pr latione libri prioris , Agnetam Augustam obtestatus uti daret operam, ne quis librariorum scripta sua vitiarer, sive aliquid add ndo, seu subtrahendo , aut immutando quae nihilo minus omnia passus est a Meditationum compilatore. At quis ani dem ille compilator certe non facile est definire Lovaniensium centura haec inci hctora', si beatus Auluseimo, vel νῶ us libras non indiligenter Uit. Atqui jam si- peritis demonstravi, hanc collactionem sere in Ategram conflatam cis ex opusculi Johannis Abbatis, qui Augustini sententiis idemtidum
195쪽
1isus est. Non ergo Augustinus harum Medi tarionum auctor id ali Mis Joha posterior. Anselino eam tribu,t Theophilua
Rhinvidus , hac adductus rationes, quod nonnulla ex Ansset mi genuinis bris desumta sint. Verἡm neque haec ratio id evincit, neque tam
Anselmi, quam Iohanni Abbatis criptis. 'it haec collectio.' φωίiis ete , A. 'simum, hominem tantum , ex meris auctorum aequalium plagiis libros consarcinasse, qui ex propriis angi: ii sui fontibus Wopria condere natu Cercita aut , si id tentauet, tam ma- se isti misees ti ver collector ille lit, certesMonachus fuit cujus rei argumentui est, qud in cap. ut Meditationum, ubi Johannes habetium veris ρο ροσμctis servis tuis et iis r. inis, perfect ς mestigia mirari Ceterum si quis has Meditationes, a ctiores emendatiores , atque adeo meliori ordine digesta habere voluerit .consula coadicem creensem in cno habentur opuscula Johannis Abbatis riden putos Fiscamnensis, cujus epistolas rius inferitas referant
munc, quoniam timi in opusculis olriuntur permulta, quae itidem exstant in Confestione fidei, sub Alcvini nomine non ita priisdem vulgata, lux at exponere hoc loco , quae
ipsi Conminxit illustrandae assequi niihi DP eterum Aratict rim. f. M
196쪽
s ' VETERA DE CONFESSIONE FIDEI,
sd AU UINI NOMINE NUPER EDITA,
no, de Incarnatione, ac de Sacramentis , d
que aliis Religionis nostrae principiis, maxμ quidem de Eucharistia, ubi Fidem Messes eatholieae clatissim explicat.
Ex hoc opere fragmentum de Eucharistia excerpsit qui officium sanctissimi Sacramenti adornavit anno Misc Lix, idque Almininomine praelitulavit sed tamen in Notis suis vortas protulit conjecturas, quibus sincer confitetur moveri se, ut ne opus istud Alcuino constanter adscribat. Hanc dubitationem pro vera atque indubitata sententia exceperunt Calvinistae quos im
197쪽
te Johannes allaetis Dissertatione singulari probare conatus est, hanc Confessionem non esse Alcuini, sed alterius Alictoris sancto Anselmo posterioris quae Dissertatio posthumahoc ipso anno Rotomagi prodiit in lucem. Lectis argumentis quaecum in Notationibus praedictis, tum in Dallae Dissertatione ea de re proferuntur visum est mihi ea omnia facili negotio dilui ac revinci posse, nimirum sola inspectione veteris codicis , qui Chimetio usui fuit: siquidem eum Alcuini aetate ut ipse Chimetius censet' manu exaratum , adeoque ipsius Alcia in nomine primitus insignitum fuisse constet. Quapropter quia Confesso ista malini momenti est ad illustrandas Eucha ristiae controversias dedi operam , ut praedictum codicem nancisci&inspicere mihi liceret: tandemque diligenti R. P. Domni Claudii Eretune, in Divionensi sancti Benigni Coenobio Prioris, repertus est in insigni Bibliotheca Illustrissimi Boerii, in supremo Senatu iis vionensi Praesidis, qui praeclarum hoc antiquiratis κεμι,λιοι nobis liberalitc commodavit.
Accepto hoc exemplari ac diligenter inspecto, quatuor adverti mihi penitus conspicua atque probata Prim uim est, titulum seu inscriptionem operis, tum in primo folio vacuo, tum in fronte libri, sic se haberes: A L
BINI CONFEss I FIDEI. Alterum, hunc titulum recentiori manu atramento suppositum fuisse in locum alterius, qui minio descriptus erat, in vestigia relicta restiantur. Ter-
198쪽
rium, hujus codicis scripturam accedere ad aevum Caroli Magni, neque saeculo non pusteriorem videri; eamque per totum opus aequalem esse, praeter duodecim extremos versus, qui di- Iutiori atramento exarati sunt. Quartum, Chliasset ii editionem optime cum exemplata conis venire , si minuta quaedam errata excipias,
quae in typographica opera cadere necesJe est. Hic satis mihi fuerit agere de iiugo, ac de an .eiqinate operis, quae duo potissim ii in controversiam veniunt Antiqtiitatem prinium expedio, de Auctoris nomine posteriori loco diacturus.
Eam probat in primis characterum elegantia, qualis Caroli Magni arvo recepta erat: tum scriptura forma scribendique modus quod utrumque laculum nonum sapit. Hoc argumentum tametsi unum sussiciat ad demonstrandam istius operis antiquitatem id tamen habet incommodi, quod eo non aeqv moveantur Omnes. Cum enim non ex communi sensu aut ex
ratione, sed ex oculorum judicio clibrorum antiquorum usu atque scientia pendeat fit ut
ei fidem aegre accommodent, sive rci antiquariae periti, si codicem nta viderint; sive qui in ejusmodi rebus versati non sunt, etiamsi viderint. Cui duplici incommodo ut occurram , unis codicem Boetianum, qui modbpcnes nos est , tuendumis examinandum offeroci alteriris exhibeo peritorum virorum testimonium,
qui de ipsius codicis aptiquitate suffagium tu-
199쪽
lere quatenus illi credant oculis sui. hi gra
vissimorum virorum auctoritati acquiescant. Nam unicuique in sua arte credendum esse facile coacedent aequi rerum aestimatores , quisbus solis haec scribo. Utrisque vero insuper appono quasdam conjecturas probabilesque ra . tiones, quibtis ejusdem operis antiquitas mingis magisque illuit rari possit. Nimirum istius opusculi . scriptor vivebat lange ante scholasticorum aetatem, ut Probant quaeda in ipsius sententiae non suis pro Seho
lasticorum captu accuratae qualis est in partis primae cap. 2 in haec verba Rogo Patrem per
Filium, rogo Filium per Patrem , rogo piri tum anctum per Patrem silium quod, in scholasticorum aetate dixisset Tum ubda υσγμ emtὰρ esse tialis Scholastici dixissent
Deind vixisset auctor post exortam e etengarii haeresim cavisset procul dubio ab his erroribus, quos Berengarianipropugnabant: ex quibus nonnulli asserebant, panis Sc vini partem in carnem sanguinem Domini transi
mutari propter dignos , partem ver propter indignos imitvitabilem retineri, testantibus Guit undo in lib. 3 Ae Eucharistiae sacrame to, Algero in lib. I cap. 2D Clim ergo Coi sessionis auctor quod etiam Calvinistae o fitentur heam professus sit de Eucharisti as..dem , quam hodie nos Catholici sequimur multum abhorruisset ab ea doctrina, quae in Berengarianis nonnullas damnata est ac proinq
200쪽
rii uis, corpu sit ori Christi Quae verba argumento sunt, Auctorem antes s Berenga'
rii errores floruisse, tametsi ho in i me
ero suam rem expli t. Ad haec Iohannes Abbas in libello procum , quem in gratiam Agnetis Augustae vi-Vente 'erengario condidit, ex Patrum sen re itiis Miloravit ouamplura multorum ver tuum sta menta refert ex Chiaeetiana Con- fellione. Unum supcrisis protuli ex eo libello, quoia fragmentum Johannes ex fine primae de initio iecuncta partis Confessionis istius deflorravi ut in consequentibus amplitu declara, bo Atqui non Confessionis Auctor ex Jola iane, .ci Johannes ex Confessione haec mutuatus R. tum quia Johannes omnes libelli sui sententias derivit ex Patribus, sicut ipse pio' setur tum qui Bokrianus cod , superata
Denique an liquitatem praedictae Consessionis adstruunt sententiae Au dogmata quaedam quae nonnis saeculo νος venissata sint Nimia
tum Auctor censet in parte 3 cap. 28, Cate clivi' 'nos , si ante baptismum decellerint, non per nue ad vi am aeternam. Confessionis