장음표시 사용
201쪽
pro martyrio , abi tota baptisni sacramenta complentur Sanguine enim , vel igne, vel pi enis aliis baptilantur Consessores Eamdem vero sic n- hemiam iisdem omnino verbis asseruit HRabanus in lib. 4 de Universo cap. Io, quam KAlcvino praeceptore suo accepisse non inlinerito videri possit Item ad aevum Caroli Magni pertinet controversia de duplici praedcstinatione, una ad gloriam , altera ad poenam quo ex dogmate adversarii consequi affirmabant, ut homines ad malum seu peccat una a Deo praedestinarentur. Nascentem hujus erroris opinionem designare videtur Cli metiana Confessio in loco mox citato his verbis Milouos vero ad malum diuina potestate praedestiniatos esse non solum non credo sed etiam, si sim qui tantum mali re fre velint , cum mn d testatione anathema illis dico. Hujus controversiae fomitem primus excitavit
Mingentius quidam in Hispania , tum Egilari, sius discipuliis, regnante Carolo Magno, Al- cuino viventc. Testis Hadrianus Papa in duabus epistolis, una Egil Epis po, si u Johanni Presbytero altera omnibus orthodoxis Episcopis per pania is c mmorantibus directa in quarum priori haec leguntur Illud autem quod alii ex ipsis dicunt, quod praede tinati ad vitam sive ad mortem in Dei sit potestate. Alii iterum dicunt. Vt quid rogamus Deum . ne vincamur tentatione, quod in no Era est pote Fate, quasi libertatebitrii Eadem verba leguntur in posteriori epistola, sed cum additamento in hunc modum:
202쪽
Illud quod alii ex ipsis dicant , quod praeduri natio ad vitam fue ad mortem in Dei sit potem state , -- is nostra. Isti Heunt m quid --ur visere, quo in Meisit,ntestate Alitis.
,-- ω- quid rogamus Trum , ne vim camar tentatione , quod in nostra est poses tate,
quasi libertate arbitrii Hinc patet apud Hi spinos tum fuisse duas factionum p reqs, aliiε
statuentibus duplicem praedestinationem , n gantibus aliisci aliis item bonos, malos, res in humanu libertate citra auxilium Dei re ponentibus aliis non in nostra, sed in Deri praedestinantis potestate, siv ita sentirent nψr iussi, sive ita sentire crederentur. Certe Ham driano Papae hoc persuasum fuisI , scilicet esse nonnullos qui dicerent , holmine a m
praedestinari in malum; non sollim ex superi ribus verbis conficitur, sed etiam ex antidot'. suod opponit Hadrianus, adducta sancti Ful-ienti auctoritate in haec verba e verte q-- impietatis se nexibus ligant si ad bonum 'riasinatus sum, contra malum resistere necesi h mihi ἡ- erit: si ver ad marum natu , bo nis mihi exercere nihil raderit. Eadem fere
controversia quinquaginta post annis recruduic occasione Gothes calci sed ab eo tempore eis
ianitus exstincta est. Erm Confessionis Chimetianae scrinio vi ebat tempore vel Hadriani Papae, esuri Gothescalci, an potitistem pore Hadriani cum Boerianus codex, qui a tographus non est, ad Caroli Magni t pus
203쪽
Quae hactenus dixi, manifeste, ni fallor istius speris antiquitatem demonstrant nunc jam
II. Nomen asctyris vetus codex Bocrianus prolasere in hunc modum: A LAE imam O NI EI SI OFio Er. Qui titulus , tum initio codicis lio vacuo, tum in fronte operis praemus est. Posteriorem inutum expendes, e quddprius altero scriptus videaturri alter vero ad poste oris imitationem, dein tarmatus. Hic ergo titillus in f onte operis recentiolii Hanu 3c atramento , ut jam dixi , substitum sest in locum alterius , qui minio seriptus erat. At quis ejus rei auctor, quove tempore id fa- qum sit, non facile est divinare.
hia de res texis 'ultitiis a me Chimetius, qui in editionem sitam hoc exemplari usus est
respondit se ante annos quinquaginta inven- tum codicem a Lugdunensi Bibliopola comparasse, ac bon fide destitulum, contextum operis, prout in eo codice habebantur, i ditos libros retuli:sse sanesomnem doli mali aut fraudis suspicionem 4 religiose viro , ξ- time de republic literaria merito, amoliri par est. Nam quod pro AElbi,istbstituit Al ini, nihil inter stadierisnam, quae binominis fuit. liquidem patrio nomine AH --- Latin' adsciticio Albiniti Flaeem dictus est. Immo ver hoc facit ad removendam suspicionem. si enim Editor titulum supposuitat, eamdem
uia ubiquς supposiisset inscriptionem. rix
204쪽
ergo aliquis alius, qui incerto tempore recen riorem titulum veteri libro praefixit quod non mala fide, sed ex aequo bonoque factum exi
stimare iacet. Nim cur in hac re m. Iuttiis sit
Quilquam . nulla causa fingi potest. Ergo id recisse videtur, quicumque est ille, ad fidem alicuius vewris codicis, autGrte ipsiusmet mxemplaris cujus fugientes litteras noVO atran rento restituerit. At live hoc, sive alio modo id commissum sit quod cert commissam nollem multa sunt in ea confessione . quae ad opus istud Alcuin tribitendum inducant Supponamus enim nullum operi praefixum titulum san probata ejus antiquitate , nullum Caroli Magni Wmpore auctorem invenio, quam Alcuinum , cui haec Confessi merith a siribi possit In eum siquidem apprime conveniunt indicia omnia, qua de aucto in ip . Confessione leguntur. In primis Ustor Deum precatur, ut necessurali midantium obfumo ct impensa a Fratria reverentia numquam extollatur. Quod quidem apprime competit Alcvino, cui . Alipandus Toletanus Episcopus exprobravit, quod vi inti mill/-smomm h beret: nec ia
Deinde pag. 3 ingemiscit, qud amiseri:
locum dilacta solitudinis, amicum maroris , quieri ct paenitudinis , quem ab ineunt rate sem
205쪽
ignoram judisium: ..ia cretum solita quietis
opportunae ad te vacationis, quod semel incauis ius amisi, denuo invenire non potui. Hoc autem
ut adhuc D piro ct quaero . sed praepedientibis
peccatis meis reperire non valeo.
Eamdem an uni sui agitationem exprimit Αl- culmis pluribus in locis, maxim vel in epistola Σ3, in qua haec verba Fere ante hoc quim uennium occupationes, Deum testor , non stilo corde declinare cogitavi, sed vestra pia providentia consilio trans tus stim in servitium sancti Martini , Fidei Catholica, cessasticae sanctioni, donantem. proficuum Non recessit tamen de conte meo prioris volunt. tis affectio, si M transacto anno eΠra pietati jam praedixi. Haec ad Carolum cui aliam scripsit epistolam, niivirum i , de eodem argumento Voti compos fac iis , alias misit litteras ad Fratres in Goliata partibus Deci servientes: Ego vero, ait, si illi temρ istatibiti turbatus, casso multis in lycis labore desidaυ esse modo i in nius agiis Deo mi erante ad portum dejectus Doum' quietis. Postre :Do easdem palli sententias ademque verba reperias in hac Confessione , quae ingenuino ipsius Alcvini libro de Fide sanctae Trin latis. Confestionem controversam ordi'tur Auctor ab his verbis : Adest mihi verAm lumen , Seu Pater omnipotens , adest mihi verum lumen de lumine, dcc Eadem omnino verba habet Alculnus in invocatione ad sat in istimam Trinitatem in operum suorum O
lumna 36. Mitto alia ejusmodi quamplura.
206쪽
His adde antiquitatem operis superitas asi striam: quod cum Caroli Magni tempore coii dirum sit, nulli potius, quis Alcvino, ut iam dixi, assignari potest id verbamplitis elucescee
ex solutione argumentorum, quae tum adver-- operis antiquitatens, rupi adversus Alces' m adducuntur. ptimum argumentum in Notis o ossicium sancti 1l1mi Sacramenti num. proponitur in hunc fere modum. Haec Confelii maxima ex
parte desumta est ex Pelagii Confessione tia dei, ex libro Genn dii de Dogmatibus ec Hesiasticis, tametsi loca illa quae Pelagianam
aut Semipelagianam doctrinam sapiunt, correcta deprehenduntur. Deinde priores duae par aes praeclarae sunt c piae a tertia pars non
cohaeret eum duabus prioribus , ex quibus mus, mi repetit ad verbum, quod in uno eodemque opere nullus auctor fecerit. Huc fere conj esturae illius Anonymi rediguntur, qui nihilo minus fatetur stilum istius Cqnsessionis accedere ad stilum Alcaini, atque ejus conditorem vixisse ante Scholasticorum aetatem, ac proii de nita certi ex his oriecturis conari posse. Etsi haec Anonymi confessio fere lassiciat ad Blvendas coniecturas quas adduxit nonnus. l. tamen reponere juvat ad amellurem verit iis confirmationem Ptim nullus moveri debet, qu bd Conses.
sionis octos usu sis Confession Peis i.
207쪽
qvidem tempore Alcuini pro vero sancti H eronymi fetu agnoscebatur. Id patet tum ex libri 3 Carolini cap. t ubi haec Confessio sub nomine Hieronymi adducitur, tum ex L cod ce Carfare Bibliothecae, qui codex Psalmos mantica variasque Confedrones complectens, ussu Caroli Magni a Dagulfo Notario scriptus, atque Hadriano Papae oblatus est, testante Lambecio in Caesarea Bibliotheca tomo , continetque inter alia ipsissimam Pelagii Confestionem cum hoc titulo mo NpEs SI FIDEI CATHOLICAE ANCTI HIERONYMI tum subsequitur Confessio in haec verba:
Credimus in Deum Patrem omnipotentem cunctoram visibilium invisibilium conditorem,&c quae psiissima est Pelagii Confessio. Nemini itaque intrum esse debet, si Pe Ligii Confessionem transscripserit in suam Alculnus, qui eam reputabat esse Hieronymi, quem in suis scriptis passim transscribere solet. Neque mirum, quod etiam usus est testimonio libri de Dogmatibus ecclesiasticis, quem Gennadii Massiliensis, hominis Semipelagiani, fetum esse nunc constat apud eruditos tum
quia liber iste olim sancto Augustino suppositus est, relatusque a posteris in ejus operum appendicem tum quia ante annos octingciatos cum honorifica auctoris praefatione laudatus cst etiam ab his, qui ejus parentem Gennadium agnoscebant. Hujus rei luculentus testis est Hadrianus Papa primus, Alcuini aequalis, in epistola ad Carolum Magnum de cultu sancta-
208쪽
tum m num, cui probando inter alias P, reum auctoritates etiam Gennadii sententiata adducit his verbis In sacris radictis Conciliis pradec Forun meorum sinctissimorum Pontisicum hac oblata sunt testimo t.ι, id est sancti Genn dii Massilires Episcopi, qualiter veneranda sint corpora vel reuiuia Sanctorum capitulo talis Sacrorum corpora, ct pucipue Mai. - Ma, murrum reliquias , ac si Christi membra rarissimeri honoranda, c. quae Gennadii verba habentur in ejus vulgato libro de Dogmatibus ecclesiasticis cap. 3. Ubi vides, non tantum Genn dium , sed etiam ejuas libriam de Dogmatibu ecclesiasticis ab Hadriano laudatum nec proinde mirum esse, quod ab Alcluino in Confessione sua Sc liber c auctor itidem laudeturyneque incla semi posse argumentiam , ut haec Confessio deo aliatu Alcvino, immo potia;
ut ipli asseratur. Nam post controversias Gothes calci occasione exortas jam tum demum
suspe*us, ac senii pelagianorum errore infectus, probarus est iste Gennadii libellus, ut patet ex Floria Ecclesiae Lugdunensis scriptis in
causii Praedestinationis. Cum ergo tam Gennadii libellum, quam Gennadium ipsum magni faciat Confessionis Chimtianae scriptor; inde consequens est , ut is ante Gothesinici controversias vixerit. Neque obstat quod tertia pars istius Confessionis, cum duabus prioribus non suis cohaerere dicatur, & ex illis nolinulla repetat Nam in codice Boetiano duae posteriores par-
209쪽
tes eadem manu, qua priores duae, descriptae sint: dc repetitio haec non nisi recapitulatio
praemitarum est. II. Alterum objectum, quod ex Dallaeanis primum est inde petitur, quod in Chimetiana Confessione multa de verbo excerpuntur tum ex tractatu de spe eulo, qui inter notha Augustini Dera relatus est tum ex libro Meditionum eidem Augustino perperam ac scripto: quod utrumque opus recentiorum esse temporum Danaeus contendit. Et speculi quidem tratiatum, ditationibus posteriorem esse mediatationum ver librum consarcinatum post sanctum Anselmum, ex cujus variis opusculis fere
Concedo hosce duos libros, id est Speculi. ω Meditationum, sancto Anselmo posteriores esse. At inde antiquitatis praerogativam sibi 'indicat Confessio Chimetianari sim codex Boerianos annis minimum ducentis ante Anselmum ekaratus sit, uti supernis demonstravi. Et quidem Meditationum librum ex Phannis Abbatis opusculis fere totum constare paulloant probatum est. Ad Specul*n quod attinet, si quis rem propius considcret, ex Chimetia. na Confessione desumtum sine dubio videbutur Camenim hic tractatus Coissessionis Christianae specimen promittata se tamque de Trinitate idem comple latur imperfectum sanEopus est, si a Confessionis secunda parte, quae de Incarnatione agit, divellatur. Hinc cons quens est, ut potius speculum ex Confessio.
210쪽
ne, tantuani imperia ni opus ex perse , qui in Confessio ex Speculo , derivatum dicatur. Ad haec Iohannes Abbas libellum precum orditura duplici fragmento quorum unum est in fine partis priorae Confessiqnis, itidemque in fine speculi Augustiniani; inerum initio
secundae, iterumque fusius in eap. Io quartae partis. Posterius ti agmentum decerpsit ex Confessione, ac proinde prius , non ex peculo
Denique qui de speculi tractati superiunt in
dices mss. recentiores sint omnes Nec initivis, cum post Anselmum seorsim editus sit tractatus ipse, ut etiam Dallaeus confitetur. At Confessionis Boerianum exena plar Caroli Magni tempore in membranis descriptum, sentem in 'dicat, ex quo speculum, tamquam rivus, min
iii Aliud opponit allaeus , nimirum in vulgatis Alcvini operum indicibus nullam fierimentionem de Chiilletiana Consessione. Namque quos indices Chissietius huc adducit, se alia Confessione Alcuini esse interpretandos quae ab iisdem verbis incipiat, ac Chimetiana. ita sit vero sed quis nesciat, quam manci& inutili sint 'terum scriptorum catalogi, quamvis ab auctoribus aequalibus ordinati opera sancti Augustini in numerum retulit Pos. sidius, Anselmi admerus , Bernardi Abbatis Claraevallensis Gaufridus omnes Auctoribus aptate pares Evtamen indices isti quam in multis deficiant , jam dudum eruditis viris persuasuiri est.