장음표시 사용
211쪽
bus, vel studiosa eorum pra paratione aviditatem comedendi, et bibendi in se procurat excitare. Collet s. 213. Antoine.
Q. Quale meearum est gula pli. Est peceatum ex genere suo mortale, oppositum Sobrietati, sive temperantiae, quia continet gravem deordinationem contra rectam rationem, et a fine ultimo divertit, ut patet ox Apost. ad Galat. 5. ; et ex Luc. 21. Uine gula est peccatum grave. I. Si quis in gula finem suum ultimum constituit, seu quando quis, propter ventrem, omnia lacit in cibo, et potu delicias suas quaerens, Et propter ventrem, non veretur peceatum aliquod
committere , unde do se verisieatur illud Apostoli ad Philipp. 3. quorum
s. Si quis ut gulae inserviat, suratur; debila, quibus non Erit solvenda, eontrahit, familiam ad egesialem, vel ad peccata committenda adigit, valetudini suae notet, seandalum alteri praebet, ineptum muneri suo adimplendo se praebet. 3. Si praevideat, vel praevidero possit, gulam soro sibi oe sionem pollutionis, sornicationis , blasphemiae, omissionis sui muneris etc. licet post
gulae peccatum, culpa praevisa non sequatur. 4. Si ad vomitum usquo erapulae indulgeat, vel post commessationem ad vomitum so provocet, ut denuo commessationi vacet, et voluptatem Capiat, etiam secluso scandalo. Hinc Innoe. XI. hane proscripsit thesim n. 8. Comedere, et libere usque ad saturitatem, Ob solam volvtatem, non esι Peccatam; modo non obstet valetudini. 5. Si extra necessitatem vero extremam, vel extra usum, ne eSsarii me di ea minis, carno hominis delaneti vescatur. Extra bos casus, gulam peccatum esse veniale, docet D. Thomas u. a. q. 148. art. 2. quia in aliis, extra hos levis deordinatio eontra rectam rationem reperitur. Anioine s. 3I8., Collet L RIM., concina t. Io. s. 418.
R. Est vini, vel allorius liquoris sumptio usque ad violentam privationem rationis, ejusquo proximi, ae inlegri usus. Signa ebrietalis sunt plerumque x. Si quis post polum non valet diseernere quid.lieitum, et quid illieitum sit a. Si post polum impos laetus es ad exequenda solita hominis ossieta. 3. Si experrectus ab ebriolate, nourecordetur quid fecerit, quid dixerit 4. Si post potum ea facit, quae non Eolet integra mente sacera 5. Si post polum pes vae illet, oeuli obluscantur, lingua titubat, vomitus suecedit ete. . Ebrietas quati peceatum est pn. Ebrietas direeis, vel indirecte voluntaria, mortale peceatum est; et Patet ex Isaias 4. : Vae qui consti si is mana ad ebrietatem seerundam. Et ex x. Ad Corinth. 6. Aeque ebriosi stognum Dei possidebunι. Et rati est, qui, eum ebrius sibi usum rationis adimere procurat, et impos ad com munia officia exercenda se pracbet, graviter reelae rationi opponitur. con ema, collet, Antoine. Hinc morialiter peccat non solum ille, qui copiose vinum ebibit, aliumve liquorem ideo, ut se inebriet, sed etiam, qui caussam ebrietatis sive Si hi, sive aliis tribuit, praevidens, vel praevidero potens, ebrietatem ex talirpolatione seeuturam. Item qui bibit ad satietatem, et ultra, uou curans ,
212쪽
quod posssit inebriari. Item, qui pulverem, vel pharmacum sumit, ut non inebrietur, cum immoderate bibit. Qui epotat etiam usque ad mentis pediturbationem , licet non lotalom. Peccat Eliam graviter qui ex amicilia , vel urbanitato alium invitat ad frequenter bibendum, et ipse oliam bibit, praevideus, vel praevidere polens, aut dubitans, quod vel ipse, vel illo possit inebriari. Similiter qui ebrioso, vel ebrietati proximo vinum subministrat; et qui non impedit, cum commodo impedire possit, ne alius inebrietur. Collet f. 4 Q. Antoine Concina. . Estne aliquando lieita ebrietas R. Minime, etiam si proe uretur ad vitandam moriem, vel aliud gravis.
simum malum , quia est intrinsece mala, et natura sua peccatum grave r. quare sicut nemo, ex quae umqus caussa uti potest fornicatione , quia est intrinseco mala, ita et ebrietate. D. Augustinu8 serm. I3 A., Conciuat. I P.
f. I 4o ; Collet loc. cit. . Mala eae ebrietate cui abili orta, uti rerba turpia, blasphemiae ,
cictus ιυγea, risiae etc. imputanturne ebrioso ab culpam pn. Si praevisa suerunt, vel potuerunt praevideri, imputantur quidem ad culpam, quia sunt in directo voluntaria in sua caussa. Imo imputantur ad Culpam, Si fuerunt praevisa, licet postea nou suerunt secuta ἰ quia per ac cidens est, quod revera non contigerunt, cum tamen ebriosus ea volebat. Anisine s. 38i. O. Quaenam sunι suloso praescribenda remedia 'u. Reeordalio frequens periculorum, et damnorum , quae assert gulatum Animae, tum corpori, fuga eorum, qui crapulis inclinant, praefixa mensura, ac qualitas cibi, et polus, meditatio mortificalionum, quas Chri- Mus sustinere pro nobis voluit; item aeternae, ac insatiabilis famis, ac sitis, quas acerbissime patiuntur in Inserno gulosi , precatio ad Deum et B. Virginem pro impetranda sobrie late. Collet.
n. Est tristilia de hono alterius, proinde ae si malum proprium esset ς quatenus quis conspicit, honum alterius osse diminutivum propriae gloriae, vel alterius bono gloriam suam aequari a . Bine invidia dissert ab aemulatione, quae est moeror assumptus EX BliENO bono, quo caremus , et quo poliri optamus absque eo, quod alteri de-Bii : quae aemulatio non est culpabilis, si do licitis sit. Dissert ab indignationo, quae est animi displicentia, eum bona quaedam e videmus ab indiguo possideri; quas culpa mortalis est, si eonei piatur eum quodam contemptu Divinae Providentiae, quatenus bona largitur indignis. Dissert a timoro, qui est animi tristitia de hono alterius. quatenus ex il
i) Ex S. Ligorio filiae invidias ex genere suo moriales sunt, et numerantur hae. I. Odium. II. Detreetatio. III. Gaudium in malis proximi. IV. Susurratio, quae ostobi utio mala: de proximo ad tollendam amicitiam ipsius cum aliis: quam prolude usurro restituero tenetur, et iterum reconciliare suon secus ac Miracior iamata. loe. cis. Diab. IV. s. 72.
213쪽
lo aliquod malum limemus nobis vel nostris. Qui liei lusogi, si timeatur malum certo injuste inlligendum; aliter illicitus est. D. Thomas R. u. qu. 36. art. s. An oino l. 4 et ., Collet 2I4 . , Concina t. Io. f. 417.
st. Est ex genero suo peccatum mortale; nam D. Paulus invidiam resertinter peecala, quae nos Excladunt a Regno Dei ad calat. 5. Hi ne D. Chrr-sostomus homil. 4 r. in Matth , ait: Cerle tale mala malum esι invidia , guae ita strassatur in Animas, ut omnem malignitaιem praeter9rediatur. . Otiaenam sunt remedia contra Invidiam pst. Potest esse meditatio, quod nos debemus diligero Proximum , sicut nosmetipsos, unde gaudere de honis ejus debemus, fleui do bonis nostris: quod invidia reddit invidum diabolo similem : nam Sapient. I. habetur ἰquod ex inuidia diaboli mors introivit in Orbem Ierrarum, imitantur au-ιem illum, qui sun ι eae paris illius: quod invidia noceat soli invido, ut etiam ipsi poetae testantur: quod bona hujus saeculi tamquam sumus evan suunt eae. Antoine loc. cit. Collet s. ai 5.
g. VII. Media . Quid ea ι Aeedia p
st. Aeedia, si vo desidia lat sumpta est inodium, seu animi remissio in exercilio virtutum, qua teuus hoc exere ilium laboriosum est, et corpori molestum. Et Aredia Sic aeeepta est vitium gonerale oppositum illi virtuti cujus exercitium refugimus, et est peceatum grave, vel leve, prout ad illud exercitium nos tenemur. Acedia stricte sumpta, ost tristitia do bono divino, non quocumque, sed de bono divino nobis imperato, Et ad salutem nostram necessario. Vel est animi taedium de divina amicitia, apprehensa uti mala, et onerosa propter adjunctam dissicultatem obtinendi, vel consedivandi illam per laborioaum virtutis exercilium, Et voluptatum terrenarum abdicationem. D. Thomas a. a. q. 35. art. g. et 3. Concina loc. cit. I . Acedia stricte sumpta, est per Re peccatum'mortale, et directo adversa tur eliari lati Dei, qui super omnia diligendus est, et in quo gaudere, et ea ulla re debemus. D. Thomas a. s. q. 35. ari. a. el 3. Concina loe . cit.
o. Quaenam sunt Medias remedia rss. Plurima sunt: inter quae meditalio laborum, et passionis Christi, me-
dilatio vitae aeternae, pro qua oblinenda non sunt condigni labores, ei pas i) Ex S. Ligorio filiae acediae sunt. I. Malitia , qua quis odio habet hona spiritualia, ei vellet ea non esse, aut qua ipsum popnilei heno secisse, vos implevisse id, ad quod tenebatur, aut qua contemnii Dei beneficium: v. g. desiderando non fuisse natum, aut non agnovisse Clirisium etc. Est autem ex genero suo mortale. II. Pusill nimitas , et desperatio de salute quae moriale quoquo est. III. Rancor, quo ii sunt Iastidio qui ad spiritualia indueunt. IV. Torpor cum hi ia fiunt, non eum debilo ser- ore. V. Evagatio mentis , qua quis ian exercitio spiritualium evagatur circa illicita sive per cogitationem, et dicitur curiositas, sive par loeutionem, et dicitur ver-hositas. sive per inquietudinem, et dicitur inquietudoe quώo 'communitor sunt Venialia vide D. Thom. q. 35. Culpabilis autem Evogalio moriali κ erit, quando notu hilis est, ei attonito requirituro implendum praecuplum obligans sub mortali: . . in
recitandis Horis cauouicis, celebranda, vel audienda Missa. loe. cis. Diab. VII. s δ .
214쪽
RIS siones hujus temporalis vitae: damnationis aeternae timor, quam nos fugare possumus, si pro Anima nostra ago uigamus:l preces ad Deum, et B. Virginem ad salutis nostrae, ne gloriae Dei verum gelum impellaudum e lamquentia Sacramentorum: Iectio librorum spiritualium; auditio verbi Dei , ac celerarum virtutum exercitium. Antoine, Collet. Et haec sali de Peceatis.
Nimirum hoe illud fuit, quod EeeIesias Pastores magis olim habebant i a votis , ut Clerici omnes suis Titulis adscriberentur, in quibus muneribus langerentur suis, et unde alimenta perciperent. Quamobrem Summus Pontifex Pius VII. maximo Eec Iesiae bono natus Conciliorum sanctionibus, atque ejus Praedecessorum decretis inhaerens, Litteris Apostolicis, quae incipiunt Impensa sub die XIX. Aug. an. 1818. de Ecclesiis Reeeptiuis in Ditionibus citra Pharum extantibus nonnulla sanxit, quae hele conjicere ore nostra duximus a . Jam vero iisdem Litteris caulum quod hiseo Ecclesiis numeratis, et innuis meratia illi dumtaxat adscribantur, qui moribus praesulgeant, et praevio examino coram Dioecoseos Episcopis, vel eorum Vieariis Generalibus, et tribus ex Synodalibus Examinatoribus ad saera munia obeunda magis idonei existimemur. His adde plerasque instrueliones, quas Episcoporum Commisio ad rem delegala emisit, Regio quoque Rescripto sub die XVIII. Novemb. an. I 8aa.
Et I. Ecclesiae omnes Reeeptilias cujusvis naturae sint in limine landa. tionis, lieci etiam cathedralibus, aut Collegialibus Titulis suerint adnexae, Clerum numeratum habeant: quem nimirum Episeopi, in speetis locorum circumstantiis, fidelium numero, reddituumque copia designabunt. R. Clerici, qui praevio examino in Litteris Impensa praeseripto praefinitas reddituum partis jure gaudent ad Sacros Ordines promoveri possunt, quippe quod isthaee addictio ut ecclesiasticus litulus agnoscitur. Excipiun. M vero Presbyteri, quibus hujusmodi tituli etiam eonferri possunt. a. Episcopi in partitiona reddituum onera dumtaxat illis inhaeron lia deis trahant, nou vero praestationes annuas, quae ad Procuratores, Exactores,nliosque spectant: isthaeo enim ossicia ab Ecclesiao Titularibus exerceri debent, ae proinde Dioeeesani Antistites, coacto Presbyterio, Blatula conseiant, ut ea vel vicissim Titulares ipsi peragant. 5. Missarum legata Eeelosiae praediis adnexa minime detrahantur, quippe quod Titulares illis satisfacere debent. Si vero ingens sit earum uumerus, tuno Episeopi, venia a Sedo Apostolica impetrata, juxta pontificium reseriptum illum minuaul. 5. Qui ecclesiastieis functionibus non intersit, distributiones ab Episcopo 1 in Do hisee Titulis plurima in nostris additionibus ad Tractatum de benesciis Caroli Gagliaria dixtinua Lib. I. Cop. II. post. M.
215쪽
pra linitas, illisque adnexas non lucretur, quibus dum laxat praesentes
6. Paro lis, quae sussicientem Congruam non habent, dos ex Ecclesiae Reeeplitiae redditibus, servata forma art. VII. Concordali, constituetur , quae saltem tertia parta major cel ris portionibus esse debet: redditus vero ex lantes Presisteris, quos elegerii Epis pus Parochi Coadiutores, comserantur
Si vero Εeclesiarum redditus sint magni momenti, tune ii in mallores , Et minores portiones distinguautur, quarum illas Presbyteris de Ecclesia optime meritis, hae vero ceteris locorum Ministris conserantur. Istliaee Butem divisio omittatur in Raeeptiliis, quae Cathedralibus, et collegialibus Ecclesiis sunt adnexae, eo quod possunt Episcopi diguioribus cauo uicalem
praebendam eonferre. 7. Titulares omnes residentia a lege teneri eonstituitur, adeo ut ultra tres menses sine justa caussa a propria Ecclesia abesse nequeunt: in transgres-Bores autem Episcopus poenas a Tridentina SInodo latas irroget. Adhaee si henescium incompatibile vel in eadem Reeeptilia, vel alia Eeclesia si adipi Mantur, horum portio ipso iuro vacabit. 8. Distributiones, quas cieriei non receperint, quippo qui saeris ossietis non interfuerint, inter Ecclesiae Titulares, Parocho non excepto, singulis annis dividaulur. s. Ecclesiae redditus si augeantur, aut aliqua portio vacaverit, tune in Crementum, et vacantis tituli fructus Titularibus cedant. xo. Iura adventilia Titulis Curatis adnexa pro medietate ad Parochum perlinenle altera vero medietas inter Titularos subdividatur. 11. Pamehus, qui personaliter, vel per alium in ducendo funere, et Justis, ae parentalibus absolvendis clerieis praesii, ex fidelium oblationibus duplicem portionem recipiat.12. Τandem curent Episeopi laudabilem eonsuetudinem, quae in quihusdam Receptitiis extat persolvendi omia in choro sartam, tectamque Ser vare : in aliis vero ad eam promovendam sedulo incumbant. Praeterea eadem commissio processu temporis nonnulla statuit, quae Vel negiis Rescriptis sunt confrmata. Et r. Oeconomus curatus Paroecialis Eeelesiao vidualao Pastore , quae duobus hominum millibus non constat, singulis annis ex ejusdem Mele siae Congrua 6 o. ducatos pereipiat: si vero illi praesit, quae numerum quinque millium Animarum continet, 8o: in ceteris tandem , quae mηψ' rem si delium numerum relinent, Io o. habeat: reliqui autem congruae redditus aequis partibus inter Titulares dividantur, Oeconomo non exce pio, vel Parocho etiam , si Titulus ob ipsius suspensionem vacaVerit. Isthaeo dispositio illas quoquo Ecclesias respiciat, in quibus reddituum Portiones majoros sint ducalis 6o., quippe quod Animarum cura Oeeonu mo commissa Titulo vacanis, novum ossicium ei impositum censetur. Oeconomus vacantis Tituli Curati canonica lui adnexi ex ejus praebenda annualem portionem recipiat relate ad duplicem quintam reddituum portionem. In ducendo vero stinere omnes Oeconomi duplicem portionem cx si
uelium oblati ovibus, ut Paroelii recipiant. Reg. Reser. sub die XXII. Januar. I 825. Diuili od by Coo l
216쪽
s. Temporo elapso sex mensium si mularis ad Subdiaeonatus ordinem minime sit promotus, vacaniis portionis jus praevio concursu digniori conseratur: lacultas tamen Episeopis inest tempus prorogandi, ut illo Sacerdotio dedicaretur. Si examen instituatur, Cleriei aliam, qui suae aetatis annum XIX. jam Expleverint, et tu Seminariis, vel Lyceis doctrina , morumque honestale aestiterint, dummodo alii astate provectiores non extiterint, admittantur. Reser. sub dio XXIX. Maj. I 83o.
tionem patiantur, Dioe sani Episeopi Congruam Parochis detrahant, inspe- aeto fidelium numero juxta taxam in novissima Convenlioue praefinitam: reliqui redditus si extent, ut quaedam pars beneficii inspiciantur, ae proinde detractioni subjacent, ut ceterae Titularium portiones. Quod si isthaec diminutio sit magui momenti, et perpetua, tune Episcopi novas eonstituli nes pro hisce Ecclesiis exhibeant, quae juris ordine servato revideautur ,
Si vero si dolium liberali lata Reeeptiliis Melesiis praedia largiantur, ad proinde earum redditus reale recipiant incrementum , Episeopis facultas inest vel alios Titulos pro clericis ad sacros Ordiues promovendis constabilire, vel inspecto sidelium numero, inerementum inter Titulares extantes dividero , eorumque portionibus addicere. Reg. Reser. sub dio XVI. Jul.
Concordalorum Logo praefinita fruuntur, Missarum oneribus, quae Ecclesiae praediis Sunt adnexa, satisfacero noci tenentur, scd tantummodo die-hus sesiis juxta canones Missas pro populo celebrent. Quod si illorum Congrua laxam exuperet, tune agnoscitur incrementum ut species portionis Curato Titulo advexas, ac prolude Missarum legatis vel ipse satisfaciat. Rog. Rescr. sub dio XXVI ll. Septembris an . 183 i.
Constitution om Impensa consorro possit ut, immo majorem portionem mi noribus Titularibus conredere. Reg. Reser. sub die XXVIII. Septe*bris I 83T.
Titulares in suis Seiuiuariis oligera possunt, quo temeoris intervallo resi dentiao legi ii minime sunt obnoxii. Parochis, qui ecelesiasticis suu ei ionibus in Reeoplitiis iton intersint Iit dulgere potest Episcopus quoad distributiones illis aduexas ob Animaru
Receptitiis Ecclesiis Presisteros quoque addieero possunt Episcopi ad tutulum sacri patrimonii, et absque concursu. Reg. Reser. sub die XXIV Martii i829. Titularis Archipresbyter Curatus, qui ut prima dignitas praebendam liqlulo adnexam habet, et ex Receptitiae redditibus vi Graius, Congrua per fruitur , necnon distributiones quotidianas recipit, is Missarum oneribus Ecclesiae adnoxis satisfacere debet. Omnes Titulares, qui ex deerelo Dioeessanae Cuelao nnio promulgatio 'nem Constitutionis Impensia lato aliqua portione gaudent, absque exumiud ad majores gradus, veleri optiono penitus abrogata, admitti possunt.
217쪽
rais DL REGULIS IURIS CANONICI
CAP. I. Omnis ros per quascumque caussas nascitur, per easdem dissol. II. Faela, quae dubium est quo animo fiant, in meliorem partem inter
III. Villius scandalum nasei permittitur, quam veritas relinquatur. IV. Quod non est licitum in lego, necessitas facit licitum. V. Quod talenter, aut per vim, vel alias illicite introductum est nulIa da.
VI. In ipso caussae initio non ost a quaretionibus Inchoandum. VII. uuidquid in saeratis Deo rebus, et Episcopis injuste agitur pro sacrilegio reputatur , quia saera sunt, et a quoquam violari non debent. VIII. Qui lactat praeceptum aliter, quam debeat, sacere non dicitur. IX. Deneal peccator quia ossendens in uno laetus est Omnium reus. X. Non potest esse Pastoris exeusatio, si lupus oves comedit, et I'astor
XI. Indignum est, ut pro spiritualibus lacero quis homagium compellatur.
Regulae Iuris, quas eaehibeι Lib. VL. Decretalium REG. I. Beneficium Ecclesiasileum non potest licite sine iustitutione ea
II. Possessor malae fidei ullo lempore non praescribit. III. Sine possessione praescriptio non procedit. Iv. Pereatum non dimittitur, nisi restituatur ablatum. V. Peccati venia non datur nisi eorrecto. VI. Nemo potest ad impossibile obligari . . .. VII. Privilegium personato personam sequitur, et extinguitur eum pSuna VIII. Semel malus, semper praesumitur aegis malus. IX. Ratum quis habere non potest, quod ipsius nomine non est gestum. X. Ralthabitionem retrotrahi, et mandato non est dubium comParar . XI. cum sint partium jura obseura, reo favendum est potius, quam actori. XII. In judiciis non est acceptio personarum habenda. XIII. Ιαnorantia facti non juris exsusat. . . XIV. Cum quis in jus guecedit alterius, justam Ignorantille e Ssam cen
XV. Odia restringi, et favores convenit ampliari. XVI. Decet concessum a Principe benesietum esse mansurum. XVII. Indulium a iuro beneficium non est alicui auferendum. Diuiti eo by Cooste
218쪽
x17XVlII. Non firmatur iraelu temporis, quo de jure ab initio non subsistit. XIX. Non est sine culpa qui rei quae ad eum non perii uel, Se immiscet. XX. Nullus pluribus uti defensionibus prohibetur. XX l. Quod semel placuit, amplius displicero non potest. XXII. Ron debet aliquis alterius odio praegravis r i. XXlII. Sino culpa , nisi subsit caussa, non est aliquis puniendus. XXIV. Quod quis mandato lacii Judi eis, dolo laeera non videtur: cum
XXV. Mora sua euilibet est nociva. XXVI. Ea, quae fiunt a Judies, si ad ejus non speetant ossicium, viri
XXVII. Selenii, el eonsentienti non fit injuria, neque dolus. XXVIII. Quae a jure communi exorbilant, nequaquam ad con equen
XXX. In obscuris minimum est, Sequendum. XXXI. Eum qui certus est, eortiorari ulterius non oportet. XXXII. Non lieei ae lori, quod reo licitum non existit. XXXIII. Mutare eonsilium quis non potest in alterius detrimentum. XXXIV. Generi per speciem derogatur. XXXV. Plus semper in se eontinet, quod est minus.
XXXVI. Pro possessore habetur. qui dolo desiit possidere. XXXVII. Vitia non de i per inmite vitiari. XXXVIlI. Ex eo non debet quis fruetum consequi, quod nisus extitit
XXX lX. Cum quid prohibetur, prohibentur omnia, quae Sequuntur ex illo. XL. Pluralis loeutio quorum numero est contenta. XLI. Imputari non dubia ei, per quem nou stat, si non faciat, quod pertum fuerat taetendum. XLII. Accessorium naturam sequi congruit principalis. XLIII. Qui laeet, consentire videtur. XLIV. is, qui inest, non latetur: sed nee utiqua negarct videtur. XLV. Inspicimus in obscuris, quod est verisimilius, vel quod Plerumque fieri consuevit. XLVI. Is, qui in jus sueeedit alterius, so jure quo illo uli debebit. XLVII. Praesumitur ignorantia, ubi scientia non probatur. XLVIII. Locupletari non debet aliquis, cum allerius injuria vel jaetura. XLIX. In poenis benignior est interprelatio facienda. L. Aelus legitimi eonditionem non recipiunt, nequo diem. LI. Semel Deo diealum, non est ad usus humanos ulterius transferendum. LII. Non praestat impedimentum, quod de jure non sortitur esseelum. LIIl. Cui lieot quod est plus, lieite itiquo quod est minus. LIV. Qui prior est tempore, potior est jure. LV. Qui sentit onus, sentire debet commoda, et e eontra. LVI. In re communi potior est eonditio prohibentis. LVII. contra eum, qui legem dieere putuli apertius est interpretatio se
219쪽
218 LVIII. Non est obligatorium contra bonos mores praestitum juramentum. LlX. Dolo facit, qui petit, quod restituere oportet Euindem. LX. Non est in mora, qui potest exceptione legitima se lueri. I. Quod ob gratiam alicujus conceditur, non est in ejus dispendium
LXlΙ. Nullus ox consilio, dummodo fraudulentum non fuerit, obligatur. LXVI. Exceptionem objiciens, non videtur de intenti Ono adversarii cov.fiteri. LXIV. Quae contra jus fiunt, debent utique pro insectis haberi. LXV. In pari delicto vel caussa, polior est conditio posside talis. LXVI. Cum non stat per eum ad quem pertinet, , quo minus conditio impleatur, haberi debel perinde, ac si impleta suisset. LXVlI. Qiiod alleui suo non licet nomine, nee alieno licebit. LXVlIl. Potest quis per alium, quod potest sacero per Se ipsum. LXIX. In malis promissis fidem nou expedit obs rvari. LXX. In alternali vis electoris est olectio, et sufficit alierum adimpleri. LXXI. Qui ad agendum admittitur, est ad excipiendum multo magis ad millendus. LXXII. Qui facit per alium, est perinde ac si faciat per seipsum. LXXIII. Faelum legitime retractari non debet, licet casus postea eveniat, a quo non potuit inchoari. LXX lv. Quod allevi gratioso eoneedilue, trahi nou debel ab aliis in
LxXV. Frustra sibi fidem quis postulat ab eo servari, cui fidem a se
LXXVI. Delietum personae , non debet in detrimentum Ecclesiae redundare. LXXVII. Ralioni congruit, ut suecedat in onere, qui substituitur tu
LXXVIII. In argumentum trahi nequeunt, quae propter necessitatem aliquando sunt conemSa. LXXIX. Nemo potest plus juris transferre in alium, quam sibi competere dignoseatur. LXXX. In toto partem non est dubium contineri. LXXXI. In generali concessione nou veuiunt ea, quae quis non esset verisimiliter in specie concessurus. LXXXII. Qui contra jura mereatu bonam fidem praesumitur non habere. LXXXlII. Bona fides non patitur, ut semel exactum iterum exigatur. LXXXIV. Cum quid una via prohibetur alleui, ad id alia non debet ad milli. LXXXV. Conlraelus ex conventione Iegem accipere dignoscuntur. LXXXVI. Damnum, quod quis sua culpa sentit, sibi debet, non aliis
LxXXVII. Infamibus portao non paleant dignitatum. LXXXVIII. Certum est, quod is committit in legem, qui legis vuηβ fm Plecteus, contra legis nititur voluntalem. IM
220쪽
TRACTATUUM, CAPITUM, ET ADDITIONUM
De Aetibus humanis Cap. I. De natura, et difffinctione aemum humanorum. pag. 7Cap. II. De Voluntario S
Cap. III. De Libero. . . . . . . . . . . . . . I
Cap. IV. De Involunta O. . . a. a XSCap. V. De Vi, eι μιυ . I. Cap. VI. De Ignorantis ATCap. VII. De Concupiscentia. . 3 Cap. VIII. De moralitate actuum humanorum ....... 3R
De Conseientia Cap. I. De natura, et distinctione conseἱentiae et 39 Cap. II. De Conscienιὶ recta, et erronea . . 4. Cap. III. De Conscientia certa, probabili, dubia, perpleaea, ela r u Sa 4 44 g I. De Conscienιὶ certa ibias II. De Cometentia probabili 45
Pro deleetu opinionum, quas linire sectari possumus ST g IlI. De Conscientia dubia . 5s
cap L De Lem in senera . . . . Cap. I . De Lege diaerna. . . . a