장음표시 사용
51쪽
quo nihil simplieius erat. 38 Antig. 23.
OUτοι συνί χθειν, ά λα συμφιλεῖ εφυυ. Laurentianus habuerat:
Ex aliis sabulis haec addimus exempla: Oed. 0l. 16.χυ ρος δ' ὁ ἱρος, υς πεικασαι Librarius αφεικάσαι, quae verbi forma, ut ellius testatur, titulis passim c0nsrmatur. S. tamen recte Supers erip8it r.
52쪽
Librarius Serip Serat προμ αίη, quod explicari n0np0te8t. S. Supra Scrip Sit προπαθη, 0 qu0d Sententiam enuntiati: Nemini poena fatali 00ntingit, quum rependit injurias prius asseepta8 recte perspeXerat, qu0d null0 0d0 0tuit, quum in antecedentibus sine ulla offensi0ne legerit: ουὁευ μιοι φαιδία sive ουδευὶν IIDa δία τίσις ἔρχεται, quae en8u carent sed qu0d προπαίη in Seholiis invenerat. Est igitur h0 luculentum indicium, di orth0tam sine ipsius judicio in Laurentianum intulisse, si stubi lecti0nem quandam ab ill discrepantem in Venerat. Oed. 0l. 893.
ubi librarius salis es 4 σοὶ scripserat, et paulles infra
53쪽
Miramur autem audaciam ollatoris Duebneri), qui saepissime in integris versibus et ostibus haesitans, utrum manu primae an secundae tertiaeve liquid adseribendum sit, hoc loe de rigine minuti accentu certissime judicat. Haec fere sunt, quae bene di0rthota in Sopho et restituit. Valde exigua sunt et minori momenti, quam ut majorem inde de correet0ris illius adultatibus iu-dustriaque opinionem nacti simus Unum tamen addere v0lumus, quod laudi di0rtli0tae
vertendum est textum Laurentinui 011 0rrupit, Sed quum tantum perieulum adesses, ne propter d0ctrinae judiciique, quibus instruetus erat, inopiam angustiaSque Ver et genuin I, Uae prima malitis 140bi praebet, Seripturae Soph0eleae vestigia, tolleret sive obliteraret, id fere nuSquam ab e c0mmissum est, quum adhibita sanissima et apientissima quadRm eontiuentia, ubicunque seriptura Laurentiali plena certe erat, ViXquidquam in ipso textu uitaret, Sed diserepantem, quam sors ei obtulerat, leutionem uter versus tantum
54쪽
mutationum quidem numero haec, quae recte di0rth0ta scripsit, p0ti 88imum sunt, quibus exemplis omnino quisquam uti p0sset, si ex ill genere quid ad naturam ejus exemplaris, quod c0rrect0ri praeter L inspicere certe licebat, conjicere vellet. Nam de rigine earum lectionum, de quibus n0ndum di 8Seruimus, pr0r8u conStat, eam non codici cuidam di0rthotae, sed eholiis, in quibus deseribendi occupatus erat, adScribendam SSe. g. 4. De lectionibus eum Sigia γρ. Vel καὶ ρ in odiste
Laur abra adnotatis. Res est n0tissima, iam veterum Graeeorum et Roman0rum temporibus diversa e0rundem riptorum recensiones partim valde inter se diserepante exstiti8se Quas quum grammatie aevi Sequentis inter Se eonferrent, Vari RS, qua invenerant, lectiones in exemplaribus
Sui adnotarunt igio γε praep0sita. Quae quidem igia etiam in Laurentiano saepissime invenitur, ita quidem, ut perSaepe c0njuncti και addita sit, qui, ipsum jam satis indicat, P illud n0u γραπτεο Sed γναφεται intellegendum esse. Ut omnem de hae re dubitati0nem eximamus, oeum afferre licebit, qui in lectr. ab. 1450.ex8tat, ubi ad verba:
Apparet igitur, torth0tam, ubicunque sigia illa utatur, non tam dicere, Sic esse 'eribendum, quam judici0su nullo interposito referre tantum, quae tradita ipse inVenerat, et quidem omnium verisimillimum est, illas
55쪽
lectiones nines jam in ea Seholiorum collectione exstitisse, quam di0rthota deseripsit, sicut ipse eas mediis scholiis interposuit. Numerus vero illarum ieetionum c0mpositus est variis diversi generis rebus par enim variae lectiones Sunt, quae fortasse jam antiquitus natae erant, par mera gl0SSemata, primo ab homine quolibet do et ad explieati0nem Verb0rum poetae ad Seripta, tum Vero a Scriba quodam pro variis lectionibus habita et sigia illa γ i. addita in ali 0 codice translata. Jam ex iis, quae diximus de origine illarum lecti0num, qualem apud alios Script0res eam e0gnitam habea-mUS, Sequeretur, Summam etiam apud S0phoclem cautionem es Se adhibendam, ne inconsulte eas pro variis lecti0nibus habeamus, quibus locus in emendand Sophocle vindieandus it. Jalii transeamus ad Xaminanda ea e X empla, quae in Aut fabula i VenimuS.
56쪽
ran est De lupis ver Sophoeles nusquam l0quitur, de canibus Antig. 20 et 257. 42 Antig. 646.
S adnotat γρ πεδας cui V0 ei nihil tribuendum, quamquam in ch0liis explicatur. 43 Antig. 699.ούχ ὁ χρυσij αξία τι laric λαχιῶν; S. P. καὶ στrlλης illatum fortasse ab e0, qui ossendebat in χρυση τιμ ii, quae conjuncti Verborum paullo
57쪽
Constructio verborum, quam Laurentium I praebet, pauli difficilior est, quod f0rtasse causa fuit illius glossematis vel potius onjecturae. Verba ita intellegenda sunt: σο προκοσπεῖν Seqq. m illud magis mihi quam tibi e0ntingit, ut cognoscam quid h0mine ' cogitent, faciant, vituperent. 46 Glossemata manifesta etiam haec unt: Antig 1270. Oha Ἀδ εο ιγ ας ψε ri ὁικη se ἰδεῖ ρ εχ ει ab . atque Antig 1307.
βρόχροστα γὰρ κράτιστα τα ποσὶ κακά Quinque interpretationes h0rum Verborum Vetere8sr0908Herunt, qua Seholiasta enumerat Sententia videlicet haec est: Optimum est, praeSentia mala quam primum missa facere. Di0rth0ta adscripsit eum γρ. pro βραχιστα κρά τιστα, Pr κοατιστα ἰ ταχιστα, quae cur accipiamus nulla enu8a St, quamquam, ut aestu similia, per se ferri
58쪽
Lectio κάτου ευ per se ferri potest, sed ita Sophoclem Scrip8i880 110n credimus, quum fassiliu ex κάτυ 'στὶ, seri potuerit amussu, quam Vice VerS e κάπιυθεν, Si semel seriptum erat, κάπιυ 'στίν. ' Ex iis, quae hueusque attulimus exemplis elucet, fere Semper lectione cum o pro glo8Semati habenda eSSe,
quum in omnibus illis l0 eis scriptura c0 dicis Laurentiani tantum absit, ut corrupta sit, ut melior et exquisitior magi8que ermoni poetae accommodata sit quam diserepantes illae te eti0nes. Jam vero de loci nonnullis videndum erit, ubi editores Sophoclis sicut indorsus, Nauellius detiones di0rth0tae in textum receperunt; nam in iis, quae commemoravimus lectionibus ejiciendis excepi un illo l0e v. 45, ubi ergkiu ε ιβαμαι seripsit novissimi editores omnes c0nsentiunt. Ac pri
S. P. ἐλελιχθcυυ, sumtum X annotatione seli 0liastae: κιτησιχ scυυ. Et ind0rsus et Bergkius vocem illam verbo ἐλsλίζω in textu substituerunt. N08 quidem eum Nauckio ensemus, nullam adesSecnu8um, cur lecti0nem Laurentiani deseramus. Ne id quidem constedere p088umus, λελιχ co pulchrius et aptiu diei, quae tamen causa nullo modo sum steret, utlestii0uem per se b0nam contra codicis auctoritatem re-jideremus. Quid ver illi ἐλελίζα vi et pulchritudine deesse diei 08sit, assequi non possumus, Si pS H0me rus canit: μεγα ὁ ελέλιξε 'Oλυμπου. raeterea Simplici0 et aptior est 0riunetio verborum, si ἐλελίζαυ
59쪽
retinemus, quam altera illa. Id jam inde apparet, quod homines illi, qui ἐλελιχ cu legunt, ambiguant, utrum Θηβας ut genetivum cum Βάπιχιος conjungant an cum
αλλ οστις εὐυους τῆὁ τ πυλει θαυwυ καὶ ζῆ ογιο αυς ἐξ ἐμου τιμησεται Sio indorsus in edit Oxon. dum Ode Laur. R r. m. εκ lao ad Scripto ab . in margine γρ. ἐξ μου. Causa, cur indorsus, alii illud E μου praeferrent, ea fuisse videtur, quod . 207. jam Semel εκ lao legitur, qu0 bis p08itum orationem languidam reddit: praeterea etiam, quod intellegi non poteSt, eur ρε αυillud μου particula γε aut vi efferat, quum de ullo alio h0mine praeter se vi cogitare potuerit. Concedimus igitur, Laurentianum hoc l0c eorruptum et pro ε γεμου, qui error facile e antecedenti H γ εριου nasci potuit, scribendum S8e E laCU.
Sic hodie in edit Ox0niensi. Adnotat Dindoctus ibidem :
BD a mittitur, quamquam indorsus semel Trach. V. 216. eam adhibuit, repugnantibus tamen aliis Viris d0etis, tum α λο ιίυcυ nihil est. 8 h0 denuo lucissen-
60쪽
tum quoddam documentum abstinentiae, de qua diximu8, 0rre et0ri n0Stri, qui, quamquam textu manifesto corruptus erat, rectissimam lectionem ιλλο χλυον, quam ante oculos habebat, non in ipsum textum intulit, Sed cum γρ. ad 110tare satis habuit.
crediderim. Antigona enim Π0n poterat dicere: ο Λιυης τους υOMους ἴσους ποίεi; neque enim ille os ei pares s σου volaους Sed in universum o lχους, et eo quidem, U08 Antigona fratri praestitit. Quare τουτους retinendum e8se putumus.