Quaestionum criticarum Sophoclearum. Specimen I. Dissertatio ..

21쪽

stibus, quippe qu0rum origo seri0 fidesque suspeeta Sit, id statuamus: de omnibus iis, quae aliter illi atque

Laurentianus habeant, eodem modo esse judicandum atque de conjecturis hominum doctorum.

Tum vero sequitur, idem dieendum 88 de correc-t0ribus Laurentiani, nisi forte certissimis esse possit indieiis , ut aliis illi homines et antiquioribu Laurentiano libris usi sint ex quo pendebit, utrum lectionibus diortliotae auet0ritas quaedam maj0r adscribenda sit necne. Quod quum non p0terit ostendi, id tantum reli ilium manet, Ut dem0nStremuS, quatenus felix vel argutus doctusque ille eorrector fuerit. Ad hunc finem opus erit, ora Dia, qtiae de di0rthota apud ind0rfium,

unicum nostrum sontem, relata inVenimus, Reeurate perpendere, eetione omnes, quae correctori illi adscribuntur, examinare et eum illis Laurentiani eo diei eomparare, ut judicare p0SSimus unde eas e0rrectione derivatas esse putandum Sit. Didit igitur indorsius eorrectorem illum grammatieum fuisse, qui, ut jam Supra e0mmemoraVimVS, Seh0lia marginibus S0ph0elis et Aeschyli adseris Serit, praeterea vero du0Dus illis poetis eandem peram praestiterit, quum quattuordecim a tragoedia non solum eum archetypo rur8u conferret de qu0, inquit . , omnem dubitationem eximunt Versu plure et S0phoclis et Aeschyli a primo librari0 missi sed ab ὁιο f υτ in margin adjecti Sed etiam plurima seribendi vitia corrigeret. 0 addimu S. S. Sic placet cum Diti dorso di ortho tam signiscare h00 0rrigendi negotio

ita esse destinetum ut correctione suas modo litura sueta textui usuri et modo inter et Sus vel in margine

22쪽

dia sch0lia, et tum quidem fere Semper Sigi non Vela αι ρ Bddita, ipso Ver teXtu inta et relieto. Ceterum ipse indorsius oncedit, permulta inter ea, quae S. Scrip8 erit, n0n arulaetyp deberi, sed aut ipsius dior-iliotae aut aliorum grammaticorum c0njecturis et iis quidem saepe inutilibus et valde inconsideratis. Quum ver Dind0rsus nusquam distinxerit ea, quae di0rth0tame archetyp i. e. eo libro, e quo Laurentianus de- Scriptus erat, Sum pSi 88 existimat ab iis, quae aliunde eum ni Si SSe cen8et, Sequitur, a n0bis arehetypo illudititerim prorSus esse mittendum et ubique id tenendum: majorem dem quam di orth0tae habendam esse primae manui ejusque correcti0nibu8, quippe quam anXiequ0dammod archetypi vestigia pre88iSSe certi8Sime c0ustet, de qua quidem re apud di orthotam dubitare certe lideat. Praeterea ver 0bis visum est, de varii illis modis, quibus di orthota in odisse versatus St, Separatim agere, ita ut primum de Scholiis, quae cripsit, l0qua mur, deinde de versibus, quo Supplevit, tum de eorreetionibus, quo 110mine ea omnia comprehendimu8, quae

ipsi textui intulit, postr6m de variis te eti0nibus, quas

jam inde ad rem, quam hi tractamUS, plura eaque haud immem0rabilia colligi possunt. Sententia enim Din- dorsi de rati0ue, quae ipsi di 0rthotae cum scholiis iu- tercedat, haec est, odiorthotam Scholia non e arche typ Sed ex alio qu0dam exemplari, in quo Seh0lia Dr-

23쪽

tasse Separatim Scripta hiis Seut deSeripsisSe utS liue eorrectionibus interpolaSSe. De priore hujus sententiae parte, die de origine atque progenie Seh0liorum illorum, inferiore loe disputationis nostrae plura die enda erunt; iteram, quum ipsi de ea re nondum judicare p0ssimus, in dorsi sustile

Id vero testim0uiis praeclarissimorum Vir0rum, )qui studia sua in scholist Sophoclis contulerunt, eo Stare videmus, longe majorem illorum Seh0li0rum partem commentariis Alexandrinorum grammati eorum, imprimi Didymi depromptam esse, aliam c0ntra ByZantini SeSSe adscribendam, qui tamen partim aetate di ortho tam longe ante dedebant. Si autem re n0tis Sima, per Saepe vetera Seholia talia e0ntinere, quae ad emendand0S D-tiquos eripi tres Vel maxime faciatit. Neque minus proceri haberi potest, Laurentianum non ante eam et n-tem Scriptum e SSe, qua e imposita 880 illa scholia videntur. Apparet igitur, jam hac de causa ea, quae dior-th0ta seripsit, in emendando Sophocle non p0SS Degligi, quia in SiVe ch0lia X exemplari quodam duxerit, quod praeter scholia nihil continebat, sive ex antiquiore e0 die Soph0ele nunc perdito id dubitari n0 liceat, quin antiqui0re f0ute, quam ip8 Laurentianus est, in restituendo Sophoelis textu uti certe potuerit. Tum ver id quoque e Seholii colligere p088lamus, di orthotam non fuisse librari iam omni oetritia prorsus

24쪽

pellemus, nihil impedit certe nos quidem iron aridi Vimus, illis temporibus, quibus di orthota vixisse videtur saec. . vel I. ali08 0mines nisi grammati eos iis omnibus rebus quibus ille destinetus est, veteribu Suh0liis modo dilatandis modo excerpendis modo e0rrigendis

Ηaec ea Sunt, quae e scholiis ad torth0tam olligere p08sumus. Num de lectionibus illis, qua plerumque cum Sigia γρ. inter Scholia adnotata reperimuS, postea dicendum erit. Est autem ieetioneS, qua Vetera scholia ab di0rthota n0 excogitata sed mod0 descripta ad emendandum Sophoclem passim asserunt, qua tam eudiorthota aut neglexit aut, quod erisimilius est, ne animadvertit quidem, hie praeterire p088umuS, UUm talia videlicet non diorthota n0stro sed grammatistis Alexandrinis vel Bygantinis laudi danda sint. Iu realitem Scholiorum parte, quam ipse di orth0ta de suo fortasse addidit, tales verus reetasque ieetione ineSSe, quibus vitia Laurentiani sanari possint, vix eredibileeSt. Nam quum animadvertamus, di orthotam alias, ubicunque lecti0nem aliquam ab Laurentiali diversam in Venerat, eam undestu que haustam textui aut inferre aut ad8cribere, omnino credere 110 possumus , illum hominem aliqubi lectiones alias et ea meliores, quam Laurentianus praebebat, inter Seholia ita occulta88e, ut

S0ph tragoed septem Ol. II. praes. 2 cf. index horum l0c0rum iu Dind. ad Oxon. III. praes. Ol. I. P. XV.

25쪽

ex ipsis veterum scholiastarum interpretati0nibus p qtie verbis divinare s0lent, qu0 modo hic Vel ille serii toris veteris oeus , qui in libris aetate Seh0liis illis min0ribus corruptus Xstat, illorum tempore te eius fuerit illas e selioliis adseriptis ratiocinando et e0neludendoqu0damm0do eliderent. Transimus igitur ad alia. . . De VersibuS, qu08 a librari omissos ui orthota supplexit. Jam supra' breviter signi eavimus, Dind0rsi esse sententiam, di ortho tam trag0edia eum rebes Sp0 0ntulisse, de clii omnem dubitationem eximant versus plures et S0ph0elis et Aeschyli a prim librari omissi sed ab ὁιοοs υτ 3 in margine adjeeti. Versus illi, qu0s ab diorthota commentos esse hue usque eontendere nem a USUS St, hi sunt quinque: 1 Osid. Reg. v. 1104 3): χυασσιο αἱ βακ χsis Si. Q2 Eleel. v. 1007 OV a sa νεῖν χθιστου, in X ταυ

26쪽

M0nuit igitur jam uitellius 'i, ill argumento nillil pr0bari. Quum autem lite vir d0etissimus, p08tquam recte dixit, miri aliquid habere, si eum in dorsi acet-piatur, librarium non semel sed bis archetypo in8pexi8se, bis igitur versus illos ab illo etiam negleeto eSSe,

de0, ita tantum intelligi possunt ut auehius Xistimet Versus illos in eo exemplari, quo librarius utebatur, omnino non fuisse. Tum vero ipse ibi non satis constat Vir doctissimus, quippe qui paullo ante mi88i0neSilla a librario factas ompluribus exemplis optime X-plicuerit excusaveritque. Nam non solum uter illo Ver Sus, qu0 librarius ipse supplevit inveniuntur, qui qu0- modo laetum sit, ut omitterentur, fastillime explicari p088it, si Trach. 177. et Philosti. 1263 , qui Versus fuerunt ultimi paginarum, sive Autig. 8.

27쪽

avaσσυυ V0 ei a Iub Simillima librarium fefellisset. . Sin autem redimus in eXemplari librarii l. e. in archetypo versus illos exstitisse, non restium St, Ii dicimus, facilius ex illo e Xemplari atque archetypo eo Suppleri 0 tuiSSe. Jam vero, quod attinet ad miram illam librarii negligentiam, ea alio modo satis faelle explicatur, dummodo non eum indorso statuerimus, librarium demum istoto opere ab Soluto' opographon Suum cum archetypo e0ntulisse. Quid enim is hoc totum librarii opus 3 Constat, Si Verum quaerimus, Septem tragoediis S0ph0elis et 705 versibus Aeschyli Persarum. Qui autem crediderit librarium qui idem etiam tu Aesehyli Persis Ver8US 0nnullo Supplevisse, alio eorrexisse dicitur, in Septingentesim quinto Persarum versu subito destitisse Scribendo, sed priusquam sue dedenti librario locum daret, Omnia quae Scrip8erat iterum aesturate perlit StraSSeet tum dentiam perseienda collegae tradidisse. Nescimus, qua rati0nes Dind0rsus in miram talem Sententiam c0-

28쪽

actus sit. Multo melius igitur res illa expediri nobis vi detur, si statuimus, librarium omnino passim tantum et inter scribendum c0rreXi88 neque ero ita ut Seribendo in desessus ratione quadam et indu8tria t0tumipus qu0d quale sit supra commem0raVimuS cum relietypo compararet. Qu0d si fecisset, Sine dubi etiam permulta alia menda, imprimiS, quae r0rSUS in SenSU ScripSerat, correxisset. Nam quantumvi licet t0lidus indoctus iusiille homo fuerit, hom graecus fuit neque tales ineptias, si iterum, quae ScripSerat, legi88et, Silenti praeterire potuit, quale insanum illud in primi Oed Reg. versi bus τίνας ποθ' ὁρας τας εμοι θοαζετε et alia id

Disputavimus autem haec omnia non ideo, quod nobi qu0que jam perSua Sum 88et, archetypo di0rthotamia Sum Sse, Sed primum, quod Sententia Π0stra de librari illo jam per e multo pr0babili 0 et ex natura rei esse videbatur, quam illa Dind0rsi, tum Ver0, qu0deXemplo quodam luculento rationem illam indorsi illustrare voluimus, qua haud raro argumentis nulli additis ponit, quae Vel maXime mSi certis probanda et stabilienda erant. Id vero, quod certissime versibus illi ab S. suppletis effieitur, hoc St, torthotum, si non ipsum Laurentiani archetypon, tamen alterum quendum codicem ab Laurentiani diversum et habuisse et inspexisse.

Restat, ut de uno illorum versuum, Eleel. 1007., pnue a XponamuS quum dubitationem aliquam de siludi orthotae m0vere possit, quod ille versus a Nauellio,

quem alii Secuti unt, Si n0n pSi 0phocli, tamen l000, quo eXStat, abjudicatur. Sed, priusquam ad rem ipsam

29쪽

aecedamUS , monendum videtur, Si quid illo loco peccatum sit, in di0rth0tam certe ejus delicti culpam non p088 conferri. Nam, Si quid delendum St, non unus ille ab diorthota suppletus versuS, Sed etiam DSequenS, qu0eum aretissime ille cohaeret, una cum illo delendus est. Apparet igitur, illum versum ab di0rth0ta non 8Se

commentum.

Sed n0s quidem persuadere nobis omnino non OillimVS, argumenta, quae contra illos versu asseruntura auel io, indorsi0, aliis Sufficere ad illos ejiciendos, quamquam bene ScimuS, perSaepe etiam apud Sophoclem antiquitus Spurios versus irrepsisse. Ut demonstremus, quid rei it totum locum nos XScribere oportebit. Diei Chrysothemis v. 1005 sqq. ad Electram e0u-

Dicunt autem adversarii hujus loci, imprimis auctor sententiae, auellius, y versus 100 et . . ,lo eum communem ' continere, qui nec in orationis nexum nec ad mores Chrysothemidi quadret, quum talem, Ut ait, ,he'roismum ' verba illa redoleant, qualis ab ingeni illius feminae prorsus alienus sit. Diudorsus vero addit, )non mortem sibi denegatam expetere Chrys0themidem, Sed vereri eam, ne sibi moriendum sit turpi poena anfectae. Contra haec Spengelius rectissime monuiSSe 0

30쪽

ad antecedentia illa referenda esse, quibit VV. 379-82.)Chrysothemis Electram certiorem aetat, ab Aegistho et Clytaemnestra id consilii agi, ut Electram vivam careeri in eludant; diei enim illo loco:

quem quidem carcerem hry80 themidi per t0tam irati0nem ante iculos et Sari ipse Di dorsus . concedit, quum in praef. m0Vi8Simae redit. Teubnerianae pr0diit Lipsiae 1863 pag. XVIII verbi Suis riturpi 0 ua D feetae addit, , quam Electrae imminere dixerat V. 379. Si jam ea, qua es Chrys. H0quitur, in irationem pede stram vertimus, hae fero dicit: Quomodo tu, Or0r, Sperare mBin potes, n0S in alidas puella vir Aegistho sine n08tra pernisti manum illatura esse Dum γυvr lucis, inquit, Uis avri εφυς, σίετεις ' λασσου τυθυ ταυταυ χερί Ut vero, pergit, de X8equend tali consili nullo modo e0gitari p0test, ita ad el0quendum et mihi et tibi periculo Si88imum St, quare Si meu tibi sana esset, talia ne diceres quidem. Nam

Quid enim fieret, si tale quid disserentes deprehenderemur J Non fortiter pugnantes ut tu fortas Se puta 8,h0110rificam mortem obiremus sed 40bis fauili neg0tio Superati turpissima Dior parata 1laret, neque quidquam