Quaestionum criticarum Sophoclearum. Specimen I. Dissertatio ..

41쪽

Enuntiatum, quod, Sicut a m. r. Scriptum St, Per bene se habet, reeepta lectione εἰσί a valde displiceret, quod p0st' illum imperativum οὐκ IIba minime Rrgumentum illud, quo reo re iram Suam qu0dammodo eXcuSare Videretur, XSpectamus. Summum vero 10 cest Cust08, ad quem imperium illud pertinet, non it, sed manet.

ρ aes, Statim intelleXit, quomodo mutilatus ille versus legendus esset Addidit igitur p08 ελπιίαχα Iliabam a ita ut jam ελπί6a an legeretur. Sed n0u animadvertit ille c0rreetor, quum metrorum imperitiS simu e8Set, ne ita quidem Ver8um se recte habere, Sed legendum esse: ελπι ζας. Vides igitur iterum, quid de Lo fc0Is illius h0minis dicendum sit. Similis metrorum Simplieissimorum ignorantia lueet ex hoe loco:

42쪽

S. particulae s Superseripsit γαρ, qu0d etiam in ap0graphis St, ut supra V. 53. sera o pro πος. Acquiescendum est in ε, qu0d Laurentianus habet; sed vix crediderim, illud γάρ ex conjectura, quae b0c loco plane otiosa erat, irrepsisse. Sine dubio iorth0ta ita legebat in exemplari, quo praeter nurentianum utebatur, quam te etionem tum etiam in hunc codicem trans tulit. 25 Insequenti ei Sit αυτη 80. ἀταρ χία πυλεις υλλυσιυ θ δ'

librarius πολις θ' scripserat, quam literam , quum nullo modo explicari posset S. mutaVit in m τε non VidenStiteram illam pr0rsus delendam et pro πολις scribendum

26 Jam saepius vidimus di0rthotam vitia odidis

qua Si tangere tantummodo . . e parte tantum eorrigere, ita ut alterum malum inhaerescen remanSerit.

Similis res StAntig. 759 ubi re0 dieit: ἄλ1ηθσις άλλ' ου του ὁ 'Oλυμπου, ἴσθ' μι, χαίρια ἐπὶ ψόγοισι δευτάσεις νιλ H0 loe librarius, fortasse lit0ris capitalibus deeeptus, Scripserat λευτάσεις, qu0d, quum intellegi n0n 088et S. in mutavit in ' ἐνυάσεις, quamquam ipse scripserat in

27 Loeus, qui sequitur, lueuientisSi me docet, qu0mod haud paueae ieetionum ab . illaturum natae Sint. Iterum enim Antig. v. 70 librarius re elissime tradiderat:

44쪽

31 Antig 1314.

Simili modo di0rthotam etiam in ceteras fabula Sir0 sus falsas sive supermias lecti0nes intulisse, Moeebunt hae e Xempla. In Trachin fabula, in qua omnino quinque tantuml0 ei exstant, qui di0rthotae adscribuntur duo verSus omissi, quos Supplevit et duae lectione cum igia γρ. unica illius mutatio parum felix fuit. Est locus saepetentatus et o Stris demum temporibus aptissime restitutuS V. 602. ubi Drianira dicit:

45쪽

firmatur.

46쪽

tragiei saepissime illa voee uti tur. Di 0rit10ta autem, si quid mutare v0lebat, certe melius πλευρας Uam ingularem πλευρα ScripSiS8et. L0nge frequentissimae simile ineptiae e0rrectoris illius in ed. 0l fabula inveniuntur, e quibus p0ti0ratantum exempla afferre liceat Oed. 0l. V. 33. t 457υ', κου tu τ)ησὁ τῆς περ τ' ἐνιου

niam, ut jam G. Hermannus vidit, partieula δε inutilis est. Optime igitur chaeserus conjecit τα ειυς ις Scribendum 88e, quod rartasse vetus ch0liasta legit expli-

47쪽

Librarius f0rtasse pro Sελες ελου τι Istris Serat risε- λουτι Certe nunc in angustiore litura ab S. θελες θίλου τι Seriptum exstat, cui una tantum liter ij addendaeSt, ut sen8u et metrum conStet. Valde memorabilis hie loeus est: Oed. 0l. 1220.

Librarius prim recte Scripserat πίκουρος, qu0duuieUm, Sicut ἰσοτελεστος eum θανατος conjungendum, et SenSui et metro eonvenit. Tum vero, non liquetis qu0, 0Xεπίκουρος in επι κουρος mutatum, quod prorsus ineptum est. S. autem ad marginem Scrip8it: Ilaa κορος Intellexit igitur πι πεστι GPOς.

48쪽

ad8 ripsisse X hi ipsit 18 0njectura et Dind0rsiis in Seh0ll in Soph. Trag0edias vol. II. p. 58. ad latine l0- cum adnotat, verbum illud οἴμ α Si Saepe legi in margine eo diei L. in Aeschyl pariter ne optio ele. 0leu- dum est, qu0d in dorsu loco illos, ubi Ila αι in eod. 0X8tat, nusquam in adnotati0nibu eritici Conmmem0ravit, quum melius tune distingui 0sqet quo J0 eos di0rth0ta conjectura tentaverit et quos odisse quodam in- Specto Sanaverit mutaveritve. Nobis igitur in e aequies uendum erit, quod statuimus luculento Xemplo, di orth0tam suis ipsius conjecturis minime pror8u abstinuisse, atque Si auellio credendum SSet, Xemplum illud simul docer0t, di orthotam talem fui88e, qui ViX unquam conjeeturam b0nam et pr0babilem excogitavisset.

Nos quidem quamquam in universum huic auehit dos dumine illius h0mini judisti assentimur, non intelli gimus, qu0 0d id illo potissimum pr0betur et dem0n-

Stretur, praeSertim dum animadverterimu8, prioribus temp0ribus, ubi de Seriptura manu primae 110 tam ceri atque hodie e0nStabat, viro velut Ersurditum, G. Hermanuum alios lecti0nem illam επι κορος acriter defendisse. Sed id concedendum St, eum, qui επίROU- ρος ante eul08 haberet et hanc vostem mutaret, peram perdidi88e, quoniam vox illa quum non tam difficilis intellectu tum ad sententiam aptissima et elegantissima St.

49쪽

EX empla, quae h00 IV capite e intulimus, sufficiunt ad demonstrandum, magnam partem earlam lecti0num, quae ab diori hola in Laurentianum illatae sunt, non modo n0u ne eesSarias sed manifeSt inutiles et superfluas esse. 0eent etiam id , quod jam Supra indicavi

cia qu0dammodo est libro manufeript0 perlustrare et emendare, X SpectamUS, prorsu destitutum fuisse. Qu0d ver attinet ad originem illarum te eti0num, id certe nemo sibi persuaserit. X relietypo Laur ea deriVnta eSSe, quippe quod plurimis loci omnino non corruptum fuerit lium vidimus, partem e Seh0liis depr0mptam esse, semel di orthotam in manifesta conjeetura deprehendimus, aliam denique ei fortaSSe minimam partem e neSei quo eo die desumptam esse cogitari istet. Qu0d quidem multo saepius faetum esse putamus in iis tostis qu08 reetius et felici0re eventu quam Silperi0res m in Vit. Hi 08, ne partim juSti erga eum inVeniamur, jam

50쪽

ubi in Verbo παισαυτες quod Sine dubio vera deetio est, cliterae αι duabus literis elutis ab . Substitutae

sunt.

33 Ηue etiam pertinet, quod ante versum 388scit. φυλαξ seripsit 'Aγ. γελος a m. r. monendum tamen est, hunc esse unicum l0cum, ubi S in per80narum praescriptionibus aliquid mutasse refertur, dum alias similia secunda manu facta esse adnotatur, quod apud Diu- dorsum ita intellegendum est, ut primam manum certe non fuisse distatur. 34. Antig. V. 387. Nρ. τί ' στι; ποια ξυμ Ἀετρος et λολβην τυχης Laur habet ἐξεβη v. S. superscripsit hoc modo: προυβ HΝ. Utrumque ferri p0test. Dindorsus, quamquam in Sch0ll. 0ph. Vol. d. p. 65. adnotavit: , Quod in textu super ἐξεβη scriptum est προυβ HΝ ex more codicis glossema potius est quam varia lecti0, in textu προυβην expre88it esei qu jure. 0net quidem in commentario ad hunc l0eum: Ula μετρος opp0rtunus. Tum recte, ut videtur, ιορ ιυτηις reStituit προυβην pro ξεβην, qu0d ex glossemate illatum, ut Vocabula cum προ 0m-p08ita interdum per εκ explicant grammatici. Sed haec cau8a non sufficit, ut a lectione Laurentiani abs