장음표시 사용
191쪽
fiducia Rcgum Norti egiae quibus Regcs Scoto tu auri uncias octoginta, aduciae ac censius nomine dependet e tenentur; contracto iampridem foedere intcrmanos S Scotos, ut bello finem imponeret, quod pro insulis Orcadibus oluit susceptum nec ita pridem, id est, an hoM DIXI III .rursus excitatum est M'quantu quidem ex literis Dangaei, Francorum apud Danos legati,intellexilii'. At Scoti Reges, qui post Balliolum summam renim tenuerunt, Anglo Ium Obsequium eiurarunt; nec superiores agnoscere, nec se Vasali OsAnglorum prosi teri voluerunt, tametsi David Rex Scotorum Eduardi III. Regi, Angloium captiuus id samma contentione a suis petiis.set: postea vero quamdcccnnium In carcer1bus excgibset, dimilliis est ab Edualdo; cuius biorem sibi desponderat ea lege, ut sc cum amicitiam ac pacem coleret. Iam vero Hiberniae regnum non ita pridem Anglorum impci tum tulit excepto tamen Arguelio Comite, qui iurato aiestatis emper retinere visus est. Consimiliter Daniae Reges, qui etiam Nomecia nar 'M
tempossident, Iura malescasIS 1Ib IV Inaicarunt; quod o imperii CG- verum sit, prius exposuimus. Hol satiae tamen agium re -- .
gno finitimum, imperii Germanici beneficio habent; dc antea quidem, Daniae regnum, imperii cimanicis eu-dale benefaciti exstitit; ipsiq; Daniae Duces in fide Ger-1nanorum permaserunt, non modo Lottaari imperan-re,cui Canutus Daniae DuX, fidelitati obsequium' prς' . D. ἡ ω, stitit: scd etiare Friderici I. imperior, qui primus Omnium in l. q. Scia Petro Duci Daniae rema temniata dedit acie ali no- '
perpetuo imperii Germanici permaneret; sed posteri ta-dem ab imperio deiciuerunt. At principes illi quos adhicaa contraxisse,&praedi toriam sciuitutem data fide promisisse diximus, qui vel in ros iura maiestatis habent, vel aliorum Principum subditi lint, contructam fiduciam eiurares Osiunt; in done
192쪽
minente, sine iusta causa, patronii deserere capitale est, etiamsi vasallus,' eo mometo pr diu eudate deserturus alitη sit fametsi nulla grauior poena dicta est in fiducia consevi niti. trahenda, qua dit udo cariturus sit clienS, qui patronu, urgete bello,cdeferuerit: quia fides agitur ac dignitas,cui sempiterna labes inuritur a cliente patroni desertore: cii tanta sit obligatio fiducite, ut etia aduersus fratres ac lue beros V, B salute ac dignitate patroni, vasallus arma che Ati xander pere teneatur. Nec defuere nostra aetate Iurisconsultis, cq sit λ3 iniit etiam in parentes clientem, pro patroni dignitate, armarenis quod mihi probari nulli ratione potest, cum
prima praecipuaque fidelitas parentibus debeatur. At si vas illas idem sit subditus, qui principem perb clitantem deserat, non modo praediis illii, sed etia bonis omni b. spoliari oportet,cum vel gregario militi capita-d 'q le si qui ducem in bello non protexerit.Nec mirum iii
uiuitior. i. Pritanniae Armorica Duces, Ioannes ita quam I. Petri l. obstinato animo recusarunt Francorti regit, fidem p Britannia prouincia, sine exceptione cuiusquam praestarea de qua re controuerna iterumI atque iterum, inter Franciae ac Britanniae cancellarios, Ora rege Carolo V. I R VI aoitata est. Proposita fuerunt acta tiducia contra
dem, quod Philippo data fides est ab Arturo, sine exceptione cuiusqua, ea lege,ut sui tutela aduert us Ioannem Angliae regem suscipergi quod ab eo factum sit, necne, dubitatur: tametsi Arturi parricidium ultus est.de altero quod Ludovico VIII data fides est a Duce, quoad ipse viveret, sine praeiudicio posteritatis. At legitimoruari
actuum ea vis est ac narura, ut nec diem recipiant, nec g et rq conditionem , irducite vero iusiurandum minime Omnium. Exitus controuertiae fuit, ut Ioannis ac Petri
luiiurandum simplex acciperetur, ne vasalli ligit Francorum est viderentur. Quanquam Dux uterq; seudo Britanniae
193쪽
tronum Fiancorum regem eiuraret.
Neq; n. lubitati potest, quin Britaniae Armoricae du- ces, Francorti Regibus iam inde a Clodoueo rege;fidem sine exceptione dedet int: ut Gregorius Turonum poti fex, Omnium, quas habemus, antiquitatu verillim' scriptor, accurate tradit: quanqua pleni sunt historiarum se Dri, plena antiquitatis monumenta,quibus haec prodita videmus. Britanni quidem rebellarunt saepillime,saepiustamc iacti sunt ac domiti; quin etiam Caroli Magni ac
Ludovici Pi legatis,fidem Iobsequium, datis obsidib. exhibuerunt: q, tum ex historia Vitaldi Caroli Magni nepotis, tum etiam ex Floardi Sigeberti scriptis perspicuum cile potest. At cum rursus a fide deficeret, Carolo Caluo Rege, apud ordines accusati, ac maiestatis damnati, poenas dederunt; quo crimine non nisi subditi' hau ,..
accusari postunt. Nam Heri sipo Dux, Carolum Caluum, Salicet. 3nt. datasa de ac pecuniarum agna VI placauit,Vt antea quoqὸ tui c. Iudicael Dux DasObet tu placarpt. Neq; Verum,at ne si
mile quide veri esse potest, Clodoueia, qui Galliarurim- petau Alpibus Pyrenaeis, uti Qq mari,tum etiam Rheno flumine, definierat:aut Carol m Magnum,qui gentes immanitate barbaras, multitudine innumerabiles, locis infinitas, domuerat,qui Hispaniam, Italiam,Hungariam, Germaniam,cis ultra Rhenum,Saxones,Po mera n OS, Polonos, Rustio subegerat, in extremam
usq; Scythia imperiit propagarat, Armoricos Duces, in ipsis Galliae visceribus ad imperii Gallici societatem admisisse. At etia in foedere cum Rotone Normanorum Duce cotracto , Britannia Aimolicae Dux retro vasallus attribuitura rege Carolo: quod ridiculum futurum erat, nisi tunc Armoricae Duces Francorum subditi habet cri tur. Itaq; Britanni Duces, Normanorum Ducib. hi vicis sim regi b. supplices, sine exceptione, fide dederui; affides semel data acceptaq; a patrono, nulla tempo Iu fi nitate praescribi potest. Quibus argumctis non m C do
Probabilibus,rid etiam nec Isarii; ad asitaritendum
194쪽
i 6 IOANNis BoD1N1 persuasus sum , ut Aranoricam iam inde usque a primis FrancoruR egibus imperii Gallici prouinciam euescre: Σ. - berem: tametsi Argentraeus', Rhedonensium praetor,hfinia Bra aliter sentit Gregorium vero pontificem, Halmonem,
Sigebertii, quibus assentior, mendacii contumelia per stringit, quibuscum tam e Vitaldus eadem scripsit. illud etiam absurdius, quod Petrum Druidam primum esse putat, qui alieni principatus maiestatem, Gallorum in1- perio subiecit; qui Regis subditus fuit ac ,ppinquus: nec vero eius liberi ac post eri,pern diae scelere ab ea quae perpetua fuit, 'uidem naturalis obligatio cum Regibus
Francorum contractoa,eximere ieipsos potuerint. Quod autem Armoricos Duces qui scelerata conspiration 1sί-
de 3 consensu,cum Anglis ad huius imperii exitium,seipsos coniunxerunt, a perfidia capitali vindicare conatur; quod de Regibus Francorum, ac de omnibus Principibus ita scribit, ut a conuitiis ac maledici is abstinere non possit quod suos populares, quamquamno mcligentile Gallicum usurpat, omni genere laudum,ad nauseam usque cumulare solet; quod Francorum victorias eleuare obscurare solet quod denique sibi uni credi vult, antiquissimis ac verissimis scriptorib fidem de trahit, certe literis db otio abuti mihi videtur. Nihil autem historiarum scriptori magis cauendum, qua ne subditos a principis. obsequio aclide abalienare S ad defectionem oratione inflammare videatur. Sed ut ad propositum redeamus; animaduersione diglaum est, Ioannem Montfortium & posteros, etiamsi Armoricam ab imperio Gallico diuellere conarentur; nihilominus tamen quasi Montforti ac Virtutum CO mises, fidem Regibus sine exceptione semper dedisse, vi in Archiuis legimus, tametsi quaedam iura maiestatis, inprouincia Armorica , concessii Regis, eXercerent. Ex quibus perspicuum rat,vasallos a subditis ilientibus, atque etiam inter se disterre plurimum eosque iura ima testatas in solidum, ac sumnaam potestatem habere, quincimini sorvire teneantur: nam vasallus siue Imperator,
195쪽
DE RE sv BL 1 CA, LIB. i. 177 sue pontifex maximus fuerit, fidem, obsequitum,obedienti Tinsuperiori, quasi domi lao,pr st are tenetur: quod clii idem Obsequium petionale, coniunctam habet serici item quandam,etiam ii verbum illud seruiendi, in legibus seu lorum libertati naturali pia iudicare non videatur: qua quidem seruitute vel Ob equio, beneficiarius, nisi fetido carere velit , sese liberare non potest ne- ζ' 'θque enim fiducia vasalli, seruitus realis est; sed persbnae tra consit. r.
ita cohaereth, ut ab ead melli non possit. 'Mal ter-
Quod autem diximus seruitutis illamsteciem persiona cis Θtitutdιιstili non pose, adeo verum est, ut ne procurator quidem I a I ad fidem vasalli nomine praestandam idoneus ' sit; quod s.fatanisia
antiquis seu dorum legibus licebatq: sed illud antiqua l. ' 2st
tum et ubique gentilina, ut ne in Italia quidem,Vnde iu- vocanda. rade udorum in uniuersam Europam fluxerunt,procura Myg ' δὴ tor diuiarius admittatur. Nam Ludovicus fortia, qui βιtud sud. se Mediolanensium Ducem ferebat, legatum in Gallia οβ ct si nuut ad arolum Ili Regem Vt pro HatrISΠlIO GC Mifi,u.scnuenit Duce,iusiurandum praestaret; sed repuliam tulit. isse 'Vt m,
Et cum ageretur de fide praelianda a Marchione Salu-. 'Im'.
l l .Hum, curia Parisiorum decreuit, procuratorem quide Pli n . .
saltus adluic impubescit,3 id aetatis, Ut sensu careat, su Deccmbr. p. stinetur actus e ritimus fidelitatis, quousu te itimam M aetatem attigerita qua fidem praestare posti ζ; nisi parrO- IH a c, c d . nus procuratotem admittere malit ut Ludovicus XI
Rex, per legatum matrem Galeacii impuberis, Ducis Genuensium, in fidem accepi in verba iurisiurandi concipiente Philippo Cominio Regis legato; cui aureorum nummum quinquaginta millia, annui fructus Domine, seluit. Illud autem in foedere quod dictum gestin tera lin. t ra. Ludovicum XI. Regem,&Maximilianti Austria Ducem, diserte cauetur,ue vasalluidem procuratorio nomine M xh3-
196쪽
exhibeant , sedprasientes ad id cogantur, nisi morbum elatae tem,aliamve necessariam causa excusarint; ut cum ab uniuersi talibus collinia iusiurandum exigitur Laprocuratoresin necesse est. Etenim plurimum teteri vasalli Regis personian vero sordidi procuratoris obsequium recipiat patronus. Quamobrem in foedere, quod ictum est inter Phi lippum Bellum de Henricum Anglorum Regem, ann MCCCIlI.vno capite exceptum est, ut Henricus fideli Regi Francorum daret praesens; quide me exceptione; quod si morbum necessarium sine fraude excusaret filium tam e primogenitum in Galliam iuriivirandi catinia mitteret. Rursus alio foedere , quod ictum est ann MCCCXXX. Eduardus tertius Rex Anglorum recipitacpr smittitis mox in Galliam deipraestandae cause, ve iturum axisi quidem morbum necessarium e dolo malo excusaret, Apri nium conualuisset,id essecturum. Item alio foedere quod p cussum est anno MCCLIX. Ludovicol X.Rege, Henri cus II Anglorum Rex sese in Galliam paulo post trale diurum, ad solemne iusiuradum sine exceptione cuiusquam praestandum.
Obsequium autem illud, quod istium appellant, eat
alitiat Dau Vim habet,Vine Imperatoris quidem aut Pontificis ma-α it vasti ' xiiiai persona excipiatur . Formula iurisauradi Quod rei
i,n.ρ storalis, Anglorum praeititit, concepta est eo foedere, quod annc
' ...... CCCXXXI. inter Philippum Valesium 'duar.
δε dum III percussum est; cuius haec verba sunt. Rex Anglorum manibus coniunctis, ac in manus Regis Fran corum insertis, Cancellarium Francorum haec verba
vel ba foederis , utcunque Latina sic fecimus: Tusai dem
197쪽
euadis in hominem Uium Regis Francorum, ut Dux A uitanoru=m, Par Francra, Comes Pictonum, ruontroliensi-
tequem eius de obsequio semper futurum stondes: re bonde, Asseritior. IIic rex Anglorum assentiris dicet tum rex raucorum ad dem ct osculum regem Anglorum admittet. anctius es fitiluuandum Caroli regis Nauarrae, cum ii
luia reo ii blum vasallus sed etiam subditus erat regis hancorum, tametsi iura maiestatis in Nauarros habe- et; S in B earneses eadem iura sibi deberi praedicaret, ut tolleri quoque: sed adluic de agro Bearnensi sub iudi elis est . Formulae fiduciae Arturi II. Petri utriusque, M oannis Monthortii, qui Armoticae prouinciae Ducesi uere, consimiles sunt; praeter verbum igit hominis . Ia ubditis vero vasallis formula fiducia: uberiore isto,ac san- tior quia duplici obligatione deuinciuntur: exteri va- alli non it m. At diu multumque dubitauit Eduardus III. an tu i in randi formulam in foede te praescriptam sequere
ur: es certe manus supplices habere principio recusa-3at tu in Angliam redierat, ut populi conuentus eam , causam haberet eo legati Francorum misti sunt,ac emetire temporis spatium, in ea controuersia disce-
Halada transegerunt tandem , rex Eduardus formulam propositam sequi abiit, quam tot beneficiis, quibus in Gallia sitiebatur, carere. Quum vero vasallus demel quisubditivi, arma, pileum, pallium, calcaria, clairothecas exuer ac genio us flexis manus supplices in principis aut procuratoris sui manus inseret neceste habet , ita fidem praestare. At etiam moribus nostris patrono licet abest , nec,si velit, procuratorem , fidei accipiendae causa , constituere tenetur sed vasallus, ne praedio fiduciario careat, praedii dominantis locum adire solet: ac pro foribus carmenio Mugm dixi uinus, habitu vitii pare. At Cromanduorum moribuSsu titat is
vasallos fidem patrono praesenti dare oportet: sed si patronus abest, satis osticu fecerint etiam praesentes,
198쪽
18 IOANNis Bon1 Nisi per procuratorem id faciendum curent ne vasalli dignitas, abiectiore psena procuratoris minuatur.Quocsi vasallus haeredes habeat triginta, nusquisque fidem M ' petente patrono, praestare cogitur'; ut iam pridem Phi. bis. 'i in lippi Augusti Regis Francorum decreto cautum est,auvit f f no MCCIX. alius tamen alio moretulitur.' b. thuri Aut igitur vasallum,id est,alterius hominem, etianis yrq qm do in regno potiatur, summam potestatem ac iura ina se ij. testatis habere dicemus aut eum qui vilissima obsequi: Gallia νηη praestet,&vt verbo fiduciae uramur,ieruiat altera,summi binasi liuia Principem appellabimus At plerique Principes agros rasar qμη date patentes, ac beneficia fructuosissima deserere, quor .Fr . . ,, seruitutem illam seruire, maluerunt; alii ius maiestatis virec decerit vo cederent, nec precibu vilis nec pretio adduci potve hori. ahia aut mam PrincepS Aurasius Ludovico XI.Regi iura mahi. .f.m. testatis Rurasti principatus vendere recusauit. luamqv ΛΠ.ι ' regii procuratoreSIura maiestatis Aurasio Principe vinacos .nu. as dicante, saepe obstiterunt. Iam Vero primo capite foederis Britiniaci Eduardus III. Anglorum Rex,ut omnia tu ramaiestatis sibi tribuerenturm iis regionibus, quas liqreditario iure in Gallia possidebat; ne fidem aut obsequium Regibus Francorum praestare cogeretur,diserte excepit. Nec aliam ob cautam Stephanus alachiae praeses a Regibus Poloniae defecit, quam quod Rex Polon'
tentorium,in quos Stephanus supplex obsequium ac fidem pr aestabat, eodem momento discindi iussit, ut omnium oculis paloret.Hac contumeliam veteratorie sibi illatam grauate tulit S ephanUS. Neq; id mirum videri debet iis, qui meminerint, Callisthenem Aristotelis piopinquum, mortem potiUSΟ- istantii P ltasse, quam AleXandri Agni genib' adorat1 acs up- ς μ η ' licis modo, aduolui, more Persarum tametsi Alexander supplices amplexi Oiculo dignaretur; quod etiamnum Imperatoribus Romani Vntatum erat, cirregibus sceptra insignia regia largirentur sicen ina Tiridates Armeniae Rex, Neronis genibus aduolutus est; quem Nero manu prehensum erexit, osculoque dona
199쪽
l DE RE PUBLI A LIB. I. III um,tiaram de capite detraxit eique diadema circii m . mposuit;postremo ad dextram edere illis t. QuibiIS , τ ὰ, uiri, butem regna fruenda concedebant Romani, etiamsi ab Vrran . is fidem aut obsequia nulla exigerent; nihilominus ta- ricia Romanis Principibus sponte inseruiebat, ac mini irabanth:alii seseRomanorum procuratores appCllabant, 'tin D, d -- ii Iderbalus Numidia Rex: Eumenes quidem Pergami IUR . ex hiso ac mortuo Muhridate Ponti Rege, Roma ve-- ut, ac pileum gestans,acceptam populo Romano liber Politieus hoc atem tulit. erat nim pileus recentis libertatis a retinae mpi' m
Plei e tur limen deosculari consuetuerat,s M.txcipium; ia'
vi appellans: tametsi aequo foedere cum Romanis sbcie-
Ille culi qua tuscunq; sit inabarbitrio cuiusq; Ssfici-citur, nihil aut parti admodu dc iure maiestatis detrahe e videtur sed obsequi si illud', ab inuitis validiis extor- luetur, seruitute sapit, nec Turcaria ac Persarii Principi b. luic ι gravi' este videtur. Et quide Sulei man rexTurcaram, Ioannem Hungaris Regem, quem bello ceperat,n regnum libenter rellit uillet, ea lege, ut beneficio ac- eptuna ferret,ac fidelitatem vasallorum m modum ex-niberetnatu Ferdinandus qui Pannonias ad se haeredi- ario iure pertinere contendebat, obstitisset idque Sigismundo Augusto, Poloniae regi per legatos testatus est Sulei manus ut quidem accepi ex literis quas Stanis- laus Rosdraeteroscus ad Annam Mommorantis equitat Gallorum magistrum s cripsit anno MDI V.Quamobrem Francisciis maior Rex Francorum, ad crearores Imperatoris Germanici rescripsit: cauendum esse , ne
Carolum Aulitium ad imperium vocarent ne imperii decus ac matellas,sub vasallum Francorum sebiungeretur Quae res cum Imperatorem vehementer pupugis set, Francis cum bello Papiensi captum, non ante dimi sit,quam nexu: fiducia Francorum,Flandria &Artesia omnino liberarentur. At non modo Malallvi, sed etia iubguu exstitit mectantumligius verum etianabubilis
200쪽
is Io ANNI, Boni Ni Regis Francorum; id est, in ipsa Flandria natus Sceduca
tus, quae tum erat imperii Gallici luincia , tametsi Gandauum , Caroli patria, irbes maritimas,pleriq; exci pi putant nam Flandria Comites, regni Francorum Pa res ab hoc regno condito semper habiti;& iura maiestatis semper antea quidem sunt, maxime tame Atrebatens excepta foedere,q, quidem p cullerunt legati Caroli VII regis Francorum, cum Philippo Il. Brugundiae Duce Aietiam Carolus V .iam Imperator creatus,a Francisco Rege petiit, ut sibi liceret Atrebatensi tributum a suis exigere,anno MDXX. cui Francisc resp5dit, id se permissurum,dum nihil de iure suae maiestatis detraheretur;vt dem didicimus ex mandatis, quae legato Francorum in Hispaniam eunti data fuere. Quanqua grauiores causa proponi poterant, qprincipes Germanorum ab electione Caroli V.summouere debuissent. Neque n. Carolus tantum passim sigius,d c quide Francorum imperiis ac legibus subditus,sed etiam Ponti cis Romani, assumseligi
m professus, pro regionibus ac prouinciis omnibus,quib. tunc potiebatur, exceptis admodum paucis in Belgia, Burgundie libero comitatu,quem Arnoldus Comes domno dederat Conrado I l. imperatori, anno M GC V. deinde Carolus IIII. Imperator, Carolo VI. Delphinatum Principi concestit, fiducia contracta, quam ex archiuis descriptam habemus.
At cia PontificisRomani vasallum se ligni psessus est,
in formula fiduciae Regni Neapolitani, uri eiurando S- misit,se nec imperii Germanici curam, si quando aPrincipibus Germanorum crearetur nec Mediolanensem principatum hiscepturum i& iis quidem l gibus δί concitionibus, in fidem ac Patrocinium Romani pontificis acceptus est. Quae clausula noua videri non debet,cum sit antiqirillimis omnibus actis fiduciatum inserta , iam inde usq; ab Urbano .pontifice Romano, qui regnum
illud Carolo Ludovici regis fratri, fruendum concessit;&in actu fiduciae Edmundi Hciarici Regis Anglorum filii, qua iegnum illud adeptus et ab Innocenti I.